Book,Page,LineNumber,Text
22,0008,001,เวทนาอย่างใดอย่างหนึ่ง   ไม่ว่าสุข   ทุกข์   หรือมิใช่ทุกข์มิใช่สุข    ข้อนั้นทั้ง   
22,0008,002,หมดก็เพราะเหตุแห่งกรรมที่ตนทำไว้แต่ก่อน     ทั้งนี้เพราะกรรมเก่าหมดด้วย
22,0008,003,ตบะ  ไม่ทำกรรมใหม่  ก็จักไม่มีผลต่อไป  เพราะไม่มีผลต่อไป  ก็จักสิ้นกรรม
22,0008,004,เพราะสิ้นกรรม   ก็จักสิ้นทุกข์   เพราะสิ้นทุกข์   ก็จักสิ้นเวทนา  ทุกข์ทั้งปวง
22,0008,005,ก็จักเป็นอันไม่มีไปเอง.
22,0008,006,ท่านนิครนถ์  ถ้าสมัยใด   พวกท่านมีความพยายามแรงกล้า   มีความ
22,0008,007,เพียรแรงกล้า     สมัยนั้น     ทุกขเวทนาอันกล้า     เจ็บแสบ     อันเกิดแต่ความ
22,0008,008,พยายาม    พึงหยุดได้เอง    และสมัยใด    พวกท่านไม่มีความพยายามแรงกล้า 
22,0008,009,ไม่มีความเพียรแรงกล้า   สมัยนั้น    ทุกขเวทนาอันกล้า   เจ็บแสบ    อันเกิดแต่
22,0008,010,ความพยายามพึงหยุดได้เอง   เมื่อเป็นเช่นนี้   ท่านพวกนิครนถ์ก็ควรพยากรณ์
22,0008,011,ได้ว่า   บุรุษบุคคลนี้ย่อมเสวยเวทนาอย่างใดอย่างหนึ่ง  ไม่ว่าสุข   ทุกข์  หรือ
22,0008,012,มิใช่ทุกข์มิใช่สุข   ข้อนั้น ทั้งหมดก็เพราะเหตุแห่งกรรมที่ตนทำไว้แต่ก่อน  ทั้งนี้ 
22,0008,013,เพราะกรรมเก่าหมดด้วยตบะ     ไม่ทำกรรมใหม่   ก็จักไม่มีผลต่อไป   เพราะ
22,0008,014,ไม่มีผลต่อไป  ก็จักสิ้นกรรม   เพราะสิ้นกรรม   ก็จักสิ้นทุกข์    เพราะสิ้นทุกข์
22,0008,015,ก็จักสิ้นเวทนา  เพราะสิ้นเวทนาทุกข์ทั้งปวงก็จักเป็นอันไม่มีไปเอง.
22,0008,016,ท่านนิครนถ์   ก็เพราะเหตุที่   สมัยใด  พวกท่านมีความพยายามแรง
22,0008,017,กล้า  มีความเพียรแรงกล้า  สมัยนั้น  พวกท่านจึงเสวยทุกขเวทนาอันกล้า  เจ็บ
22,0008,018,แสบ  อันเกิดแต่ความพยายามแรงกล้า  แต่สมัยใด  พวกท่านไม่มีความพยายาม
22,0008,019,แรงกล้า   ไม่มีความเพียรแรงกล้า    สมัยนั้น    พวกท่านจึงไม่เสวยทุกขเวทนา
22,0008,020,อันกล้า    เจ็บแสบ    อันเกิดแต่ความพยายามแรงกล้า   พวกท่านนั้นเสวยทุกข- 
22,0008,021,เวทนาอันกล้า     เจ็บแสบ    อันเกิดแต่ความเพียรเองทีเดียว     ย่อมเชื่อผิดไป
22,0008,022,เพราะอวิชชา    เพราะความไม่รู้   เพราะความหลงว่า   บุรุษบุคคลนี้ย่อมเสวย