Book,Page,LineNumber,Text
22,0011,001,[๑๑]  พ.  ท่านนิครนถ์  เท่าที่พูดกันมานี้เป็นอันว่า  พวกท่านจะพึง   
22,0011,002,ปรารถนาไม่ได้ดังนี้ว่า   กรรมใดให้ผลในปัจจุบัน   ขอกรรมนั้นจงให้ผลใน
22,0011,003,ชาติหน้า ด้วยความพยายามหรือด้วยความเพียรเถิด ว่ากรรมใดให้ผลในชาติหน้า
22,0011,004,ขอกรรมนั้น จงให้ผลในปัจจุบัน  ด้วยความพยายามหรือด้วยความเพียรเถิด  ว่า
22,0011,005,กรรมใดให้ผลเป็นสุข   ขอกรรมนั้นจงให้ผลเป็นทุกข์   ด้วยความพยายามหรือ
22,0011,006,ด้วยความเพียรเถิด    ว่ากรรมใดให้ผลเป็นทุกข์   ขอกรรมนั้นจงให้ผลเป็นสุข
22,0011,007,ด้วยความพยายามหรือด้วยความเพียรเถิด   ว่ากรรมใดให้ผลเสร็จสิ้นแล้ว   ขอ
22,0011,008,กรรมนั้นจงให้ผลอย่าเพ่อเสร็จสิ้น    ด้วยความพยายามหรือด้วยความเพียรเถิด
22,0011,009,ว่ากรรมใดให้ผลยังไม่เสร็จสิ้น  ขอกรรมนั้นจงให้ผลเสร็จสิ้นด้วยความพยายาม
22,0011,010,หรือด้วยความเพียรเถิด    ว่ากรรมใดให้ผลมาก    ขอกรรมนั้นจงให้ผลน้อย
22,0011,011,ด้วยความพยายามหรือด้วยความเพียรเถิด   ว่ากรรมใดให้ผลน้อย  ขอกรรมนั้น
22,0011,012,จงให้ผลมาก   ด้วยความพยายามหรือด้วยความเพียรเถิด ว่ากรรมใดให้ผล  ขอ
22,0011,013,กรรมนั้นจงอย่าให้ผล   ด้วยความพยายามหรือด้วยความเพียรเถิด   ว่ากรรมใด
22,0011,014,ไม่ให้ผล    ขอกรรมนั้นจงให้ผล    ด้วยความพยายามหรือด้วยความเพียรเถิด 
22,0011,015,เมื่อเป็นเช่นนี้ ความพยายามของพวกนิครนถ์ก็ไร้ผล  ความเพียรก็ไร้ผล.
22,0011,016,ภิกษุทั้งหลาย    พวกนิครนถ์มีวาทะอย่างนี้     การกล่าวก่อนและการ
22,0011,017,กล่าวตาม<SUP>๑</SUP>  ๑๐  ประการอันชอบด้วยเหตุของพวกนิครนถ์  ผู้มีวาทะอย่างนี้น่า
22,0011,018,ตำหนิ.
22,0011,019,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  ถ้าหมู่สัตว์ย่อมเสวยสุขและทุกข์ เพราะเหตุแห่ง
22,0011,020,กรรมที่ตนทำไว้แต่ก่อน   พวกนิครนถ์ต้องเป็นผู้ทำกรรมชั่วไว้ก่อนแน่  ในบัด
22,0011,021,นี้ พวกเขาจึงได้เสวยทุกขเวทนาอันกล้าเจ็บแสบเห็นปานนี้  ถ้าหมู่สัตว์ย่อมเสวย
22,0011,022,สุขและทุกข์   เพราะเหตุที่พระผู้เป็นใหญ่เนรมิตให้   พวกนิครนถ์ต้องเป็นผู้