Book,Page,LineNumber,Text
22,0030,001,สุมนเทพนั่งอยู่ในยักขสมาคมได้ยินจึงกล่าวว่า   มนุษย์คนหนึ่งนำข่าว   
22,0030,002,อันน่ายินดีของพวกเรามาป่าวร้อง   พวกท่านจงไปเรียกเขามา   ได้ฟังข่าวนั้น
22,0030,003,แล้ว  เลื่อมใสจึงกล่าวว่า ขุมทรัพย์ในปริมณฑลแห่งร่มเงาของต้นไม้นี้แผ่ไปถึง
22,0030,004,เราให้เจ้า. บุรุษผู้นั่งบนหลาวสำหรับประหารชีวิต บริโภคอาหารแล้ว  ถึงเวลา
22,0030,005,(นางเอาผ้ามา)   เช็ดหน้า    ก็รู้ว่าเป็นสัมผัสของหญิง   จึงกัดมวยผม   นางจึง
22,0030,006,เอาดาบตัดมวยผมของตน  แล้วกลับไปยังสำนักของพระราชาทันที.  พระราชา
22,0030,007,ตรัสว่า  ภาวะที่บุรุษคนนั้นได้บริโภคอาหารแล้ว   จะรู้ได้อย่างไร?  นางทูลว่า
22,0030,008,รู้ได้ด้วยเครื่องหมายของมวยผม   (ที่ถูกตัดไป)   แล้วกราบทูลพระราชาให้ขน
22,0030,009,ทรัพย์นั้นมา.   พระราชาตรัสถามว่า    ชื่อว่าทรัพย์มีประมาณเท่านี้ของคนอื่น
22,0030,010,มีไหม   ตอบว่า  ไม่มีพระเจ้าข้า.   พระราชาจึงทรงตั้งสามีของนางให้เป็นธน-
22,0030,011,เศรษฐีในพระนครนั้น.   แม้เรื่องของพระนางมัลลิกาเทวีก็ควร (นำมา) กล่าว.
22,0030,012,เรื่องตามที่เล่ามานี้เริ่มด้วย  <B>เรื่องที่เกี่ยวกับกุศลกรรม</B>  ก่อน.
22,0030,013,ส่วน<B>นันทมาณพ</B>  ปฏิบัติผิดต่อพระอุบลวัณณาเถรี.   เมื่อเขาลุกขึ้น
22,0030,014,จากเตียงแล้วออกไป     แผ่นดินใหญ่ได้สูบเขาลงสู่มหานรก ณ ที่ตรงนั้นเอง
22,0030,015,แม้นายโคฆาตก์ชื่อ  <B>นันทะ</B>  ทำการฆ่าโคอยู่ถึง  ๕๐ ปี   วันหนึ่ง   เขาไม่ได้
22,0030,016,เนื้อในเวลาบริโภคอาหาร  จึงตัดลิ้นโคทั้งเป็นตัวหนึ่งให้ปิ้งที่ถ่านไฟแล้ว  เริ่ม
22,0030,017,ลงมือเคี้ยวกิน.    ทีนั้น    ลิ้นของเขาขาดตรงโคนตกลงในภาชนะอาหารทันที
22,0030,018,เขาร้อง   (ดังเสียงโค)   ตายไปเกิดในนรก.   แม้<B>นันทยักษ์</B>  เหาะไป  กับยักษ์
22,0030,019,ตนอื่น  เห็นพระสารีบุตรเถระมีผมที่ปลงไว้ใหม่ ๆ นั่งอยู่กลางแจ้ง    ในเวลา
22,0030,020,กลางคืน   ใคร่จะตีศีรษะ   จึงบอกแก่ยักษ์ที่มาด้วยกัน    แม้จะถูกยักษ์นั้นห้าม
22,0030,021,ปรามก็ตีจนได้  พลางร้องว่า ร้อนๆ แล้วก็จมลงในแผ่นดินตรงที่นั้นเอง เกิด
22,0030,022,ในมหานรก  เรื่องดังกล่าวมานี้  เป็น<B>เรื่องที่เกี่ยวกับอกุศลกรรม</B>.