Book,Page,LineNumber,Text
22,0045,001,พวกหนึ่งกล่าวยืนยันอย่างนี้ว่า   อัตตาและโลก    มีทุกข์ก็มิใช่   สุขก็  
22,0045,002,มิใช่   นี้เท่านั้นจริง   อย่างอื่นเปล่า. 
22,0045,003,[๓๕]  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   บรรดาสมณพราหมณ์เหล่านั้น   สมณ-
22,0045,004,พราหมณ์พวกใด.   มีวาทะอย่างนี้    มีทิฏฐิอย่างนี้ว่า    อัตตาและโลกเที่ยง   นี้ 
22,0045,005,เท่านั้นจริง   อย่างอื่นเปล่า    ข้อที่ญาณเฉพาะตัวอันบริสุทธิ์ผุดผ่องของสมณ-
22,0045,006,พราหมณ์พวกนั้น   จักมีเองได้  นอกจากความเชื่อ   ความชอบใจ  การฟังตาม
22,0045,007,เขาว่า   ความตรึกตามอาการ   ความปักใจดิ่งด้วยทิฏฐิ   นั้นไม่ใช่ฐานะที่มีได้.
22,0045,008,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย     ก็เมื่อไม่มีญาณเฉพาะตัวอันบริสุทธิ์ผุดผ่อง
22,0045,009,ท่านสมณพราหมณ์พวกนั้น   ย่อมชำระได้เพียงส่วนของความรู้ในญาณนั้นเท่า
22,0045,010,นั้น   แม้ส่วนของความรู้นั้น  บัณฑิตก็เรียกว่า  อุปาทานของท่านสมณพราหมณ์
22,0045,011,พวกนั้น   เรื่องอุปาทานดังนี้นั้น  อันปัจจัยปรุงแต่ง  เป็นของหยาบ   และความ
22,0045,012,ดับของสิ่งที่ปัจจัยปรุงแต่งมีอยู่     ตถาคตทราบว่าสิ่งนี้ยังมีอยู่        จึงเห็นอุบาย
22,0045,013,เป็นเครื่องสลัดออกจากสิ่งที่ปัจจัยปรุงแต่งนั้น     เป็นไปล่วงสิ่งที่ปัจจัยปรุงแต่ง
22,0045,014,นั้นเสีย.
22,0045,015,[๓๖]  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   บรรดาสมณพราหมณ์เหล่านั้น   สมณ-
22,0045,016,พราหมณ์พวกใด   มีวาทะอย่างนี้    มีทิฏฐิอย่างนี้ว่า  อัตตาและโลกไม่เที่ยง   นี้
22,0045,017,เท่านั้นจริง   อย่างอื่นเปล่า...
22,0045,018,ว่า   อัตตาและโลกทั้งเที่ยงและไม่เที่ยง      นี้เท่านั้นจริง       อย่างอื่น
22,0045,019,เปล่า...
22,0045,020,ว่า   อัตตาและโลกเที่ยงก็มิใช่   ไม่เที่ยงก็มิใช่    นี้เท่านั้นจริง    อย่าง
22,0045,021,อื่นเปล่า...                                  
22,0045,022,ว่า   อัตตาและโลกมีที่สุด   นี้เท่านั้นจริง   อย่างอื่นเปล่า...