Book,Page,LineNumber,Text
23,0030,001,ในเอกีภาพ     ก็อาจจะยังโลกิยคุณและโลกุตตรคุณให้เกิดได้     จริงอย่างนั้น    
23,0030,002,"แม้พระวิปัสสีโพธิสัตว์  แวดล้อมไปด้วยบรรพชิต ๘๔,๐๐๐ รูป เที่ยวไป ๗ ปี"
23,0030,003,ก็ไม่อาจจะยังสัพพัญญุตญาณให้เกิดได้.  ครั้นบรรเทาความเป็นอยู่เป็นคณะแล้ว
23,0030,004,ยินดีในเอกีภาพ    ขึ้นสู่โพธิมณฑล ๗ วัน.     ยังคุณแห่งสัพพัญญูให้เกิดแล้ว.
23,0030,005,พระโพธิสัตว์ของเราทั้งหลาย  เที่ยวไปตลอด ๖ ปี  กับภิกษุเบญจวัคคีย์  ก็ไม่
23,0030,006,สามารถจะยังคุณแห่งพระสัพพัญญูให้เกิดขึ้นได้.    เมื่อพระเบญจวัคคีย์หลีกไป
23,0030,007,แล้ว   ทรงยินดีในเอกีภาพ   เสด็จขึ้นสู่โพธิมณฑล    ยังคุณแห่งพระสัพพัญญู
23,0030,008,ให้เกิดแล้ว.
23,0030,009,พระผู้มีพระภาคเจ้าครั้นทรงแสดงว่า      ผู้ที่ชอบคลุกคลีไม่มีทางที่จะ
23,0030,010,บรรลุคุณพิเศษได้อย่างนี้แล้ว  บัดนี้เมื่อจะทรงแสดงความเกิดโทษ   จึงตรัสว่า
23,0030,011,<B>นาหํ  อานนฺท</B>  เป็นต้น.  ในบทเหล่านั้น  บทว่า  รูปํ   ได้แก่สรีระ.     บทว่า
23,0030,012,<B>ยตฺถ  รตฺตสฺส</B>    ได้แก่    ยินดีโดยกำหนัด   ในรูปใด.     บทว่า  <B>น อุปฺปชฺเชยฺยุํ</B>
23,0030,013,ความว่า  ไม่เกิดแก่ภิกษุผู้กำหนัดในรูปใด  เราไม่พิจารณาเห็นรูปนั้น     ที่แท้
23,0030,014,ย่อมบังเกิดนี้ได้     เหมือนเกิดแก่ปริพพาชกชื่อว่า    สัญชัย    โดยความเป็น
23,0030,015,อย่างอื่น    คราวเมื่อพระสารีบุตรและพระมหาโมคคัลลานะเข้าไปเป็นสาวกของ
23,0030,016,พระทศพล     เหมือนเกิดแก่นิครนถ์นาฏบุตร     คราวอุบาลีคฤหบดีเปลี่ยนใจ
23,0030,017,และเหมือนเกิดแก่เศรษฐีเป็นต้น    ในปิยชาติกสูตร.
23,0030,018,บทว่า  <B>อยํ   โข    ปน  อานนฺท</B>   เป็นบทเชื่อมความอันหนึ่ง.    ก็ถ้า
23,0030,019,ภิกษุผู้บวชใหม่   ผู้มีความรู้ต่ำบางรูป   จักพึงกล่าวว่า   พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
23,0030,020,ดีแต่นำพวกเราออกจากหมู่  ประกอบไว้ในความโดดเดี่ยว  เหมือนชาวนานำโค
23,0030,021,ที่เข้าไปสู่นาออกจากนา  ส่วนพระองค์เองแวดล้อมไปด้วยพระราชาและข้าราช.
23,0030,022,บริพารเป็นต้น     เพราะฉะนั้น     พระตถาคตแม้จะประทับนั่งท่ามกลางบริษัทมี
23,0030,023,จักรวาลเป็นที่สุด    ก็ทรงเริ่มเทศนาน      เพื่อจะทรงแสดงว่าเป็นผู้อยู่โดดเดี่ยว