Book,Page,LineNumber,Text
28,0034,001,ทุกขเวทนา    หรืออทุกขมสุขเวทนา   ที่เกิดขึ้นเพราะมโนสัมผัสเป็นปัจจัย  
28,0034,002,เมื่อเบื่อหน่ายย่อมคลายกำหนัด     เพราะคลายกำหนัด     จิตย่อมหลุดพ้น
28,0034,003,เมื่อหลุดพ้นแล้ว  ย่อมมีญาณหยั่งรู้ว่า  หลุดพ้นแล้ว  รู้ชัดว่า  ชาติสิ้นแล้ว
28,0034,004,พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว    กิจที่ควรทำ    ทำเสร็จแล้ว    กิจอื่นเพื่อความเป็น
28,0034,005,อย่างนี้มิได้มี   พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสไวยากรณภาษิตนี้จบลงแล้ว  ภิกษุ
28,0034,006,เหล่านั้นต่างชื่นชมยินดีภาษิตของพระผู้มีพระภาคเจ้า   ก็แหละเมื่อพระองค์
28,0034,007,"ได้ตรัสไวยากรณภาษิตนี้อยู่   ภิกษุ   ๑,๐๐๐  รูปนั้น    ต่างมีจิตหลุดพ้นจาก"
28,0034,008,อาสวะ   เพราะไม่ถือมั่นดังนี้แล.                        
28,0034,009,<I>จบ  อาทิตตปริยายสูตรที่    ๖</I>
28,0034,010,<h1>อรรถกถาอาทิตตปริยายสูตรที่  ๖</h1>
28,0034,011,ในอาทิตตปริยายสูตรที่   ๖   มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้.
28,0034,012,บทว่า   <B>คยาสีเส</B>  ความว่า   จริงอยู่สระโบกขรณีแห่งหนึ่งชื่อคยาก็มี
28,0034,013,แม่น้ำชื่อว่าคยาสีสะก็มี    ศิลาดาดเช่นกับหม้อน้ำก็มี    ในที่ไม่ไกลหมู่บ้าน
28,0034,014,คยา.   พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ในที่ที่ภิกษุพันรูปอยู่กันพอ  เหตุนั้น
28,0034,015,ท่านจึงกล่าวว่า  <B>คยาสีเส</B>   ดังนี้ .  บทว่า   <B>ภิกขู  อามนฺเตสิ</B>   ความว่า  พระ-
28,0034,016,ผู้มีพระภาคเจ้าทรงเลือกพระธรรมเทศนาที่เป็นสัปปายะแก่ภิกษุเหล่านั้น
28,0034,017,ตรัสเรียกว่า   เราจักแสดงอาทิตตปริยายสูตรนั้น.
28,0034,018,ในข้อนั้นมีอนุปุพพิกถาดังต่อไปนี้:-