Book,Page,LineNumber,Text
28,0044,001,อรรถกถาสารุปปสูตรที่ ๘
28,0044,002,ในสารุปปสูตรที่ ๘ มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้.
28,0044,003,บทว่า สพฺพมญฺิตสมุคฺฆาตสารุปฺปํ ความว่า สมควร
28,0044,004,แก่ข้อปฏิบัติอันจะเพิกถอนความสำคัญด้วยตัณหา มานะและทิฏฐิทั้งหมด
28,0044,005,บทว่า อิธ ได้แก่ ในพระศาสนานี้. บทว่า จกฺขุํ น มญฺติ ความว่า
28,0044,006,ย่อมไม่สำคัญจักษุว่า เรา ว่าของเรา หรือว่า ผู้อื่น ของผู้อื่น บทว่า
28,0044,007,จกฺขุสฺมึ น มญฺติ ความว่า ย่อมไม่สำคัญว่าเรามีความกังวลในจักษุ
28,0044,008,คือมีความกังวลด้วยกิเลสเครื่องกังวลในจักษุของเรามีความกังวลด้วยกิเลส
28,0044,009,เครื่องกังวลในจักษุของผู้อื่น. บทว่า จกฺขุโต น มญฺติ ความว่า
28,0044,010,ย่อมไม่สำคัญแม้อย่างนี้ว่า เราปราศจากจักษุ คือความกังวลด้วยกิเลส
28,0044,011,เครื่องกังวล เราปราศจากจักษุ ปราศจากจักษุของผู้อื่น คือความกังวลด้วย
28,0044,012,กิเลสเครื่องกังวลปราศจากจักษุของผู้อื่น อธิบายว่า ไม่ทำความสำคัญ
28,0044,013,ด้วยตัณหามานะและทิฏฐิ แม้อย่างหนึ่งให้เกิดขึ้น. บทว่า จกฺขุํ เมติ
28,0044,014,น มญฺติ ความว่า ไม่สำคัญว่าจักษุของเรา อธิบายว่า ไม่ทำความ
28,0044,015,สำคัญด้วยตัณหาอันเป็นอัตตาของเรา ให้เกิดขึ้น. คำที่เหลือง่ายทั้งนั้น
28,0044,016,ดังนี้แล. ในพระสูตรนี้ ตรัสวิปัสสนาให้บรรลุพระอรหัตในฐานะ ๑๔๔.
28,0044,017,จบ อรรถกถาสารุปปสูตรที่ ๘