Book,Page,LineNumber,Text
29,0001,001,<H1>๒. เวทนาสังยุต</H1> 
29,0001,002,<H1>ปฐมกสคาถวรรคที่ ๑</H1>
29,0001,003,<H1>๑.  สมาธิสูตร</H1>
29,0001,004,<H1>ว่าด้วยผู้มีจิตตั้งมั่นรู้เหตุเกิดและดับแห่งเวทนา</H1>
29,0001,005,[๓๕๙]   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   เวทนา ๓ เหล่านี้   เวทนา ๓  เป็น
29,0001,006,ไฉน  คือ  สุขเวทนา   ทุกขเวทนา  อทุกขมสุขเวทนา   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย 
29,0001,007,เวทนา  ๓ เหล่านี้แล.
29,0001,008,<B>[๓๖๐]   สาวกของพระพุทธเจ้ามีจิตมั่นคงดีแล้ว    มี
29,0001,009,สัมปชัญญะ    มีสติ   ย่อมรู้ชัดซึ่งเวทนาและเหตุ
29,0001,010,เกิดแห่งเวทนาทั้งหลาย      อนึ่งเวทนาเหล่านี้จะ
29,0001,011,ดับไปในที่ใด  ย่อมรู้ชัดซึ่งที่นั้น  ( คือนิพพาน )
29,0001,012,และทางดำเนินให้ถึงความสิ้นไปแห่งเวทนาเหล่า 
29,0001,013,นั้น   เพราะสิ้นเวทนา    ภิกษุเป็นผู้หมดความหิว
29,0001,014,ปรินิพพานแล้ว.</B>
29,0001,015,<I>จบ สมาธิสูตรที่ ๑</I>