Book,Page,LineNumber,Text
29,0026,001,<H1>รโหคตวรรคที่ ๒</H1>
29,0026,002,<H1>๑.  รโหคตสูตร</H1>
29,0026,003,<H1>ว่าด้วยเวทนา ๓ หมายถึงสังขารเป็นของไม่เที่ยง</H1> 
29,0026,004,[๓๙๑]   ครั้งนั้นแล    ภิกษุรูปหนึ่งเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า
29,0026,005,ถึงที่ประทับถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว  นั่ง  ณ  ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง
29,0026,006,ครั้นแล้วได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า     ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ     ข้า
29,0026,007,พระองค์ขอประทานพระวโรกาส    ความปริวิตกแห่งใจเกิดขึ้นแต่ข้าพระองค์
29,0026,008,ผู้หลีกเร้นอยู่ในที่ลับอย่างนี้ว่า    พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสเวทนา  ๓  อย่าง
29,0026,009,คือ  สุขเวทนา   ทุกขเวทนา   อทุกขมสุขเวทนา   พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัส 
29,0026,010,เวทนา ๓ อย่างนี้     ก็พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสพระดำรัสนี้ว่า    ความเสวย 
29,0026,011,อารมณ์อย่างใดอย่างหนึ่งเป็นทุกข์  ดังนี้แล   พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสพระ-
29,0026,012,ดำรัสนี้ว่า   ความเสวยอารมณ์อย่างใดอย่างหนึ่งเป็นทุกข์  ดังนี้    ทรงหมาย
29,0026,013,เอาอะไรหนอ พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า  ถูกแล้ว  ถูกแล้ว ภิกษุ  ดูก่อนภิกษุ
29,0026,014,เรากล่าวเวทนา ๓ นี้    คือ  สุขเวทนา  ทุกขเวทนา  อทุกขมสุขเวทนา  เรา
29,0026,015,กล่าวเวทนา ๓ นี้   ดูก่อนภิกษุ  เรากล่าวคำนี้ว่า  ความเสวยอารมณ์อย่างใด
29,0026,016,อย่างหนึ่งเป็นทุกข์  ดังนี้   ดูก่อนภิกษุ  ก็คำนี้ว่า  ความเสวยอารมณ์อย่างใด
29,0026,017,อย่างหนึ่งเป็นทุกข์   ดังนี้    เรากล่าวหมายเอาความที่สังขารทั้งหลายนั่นเอง
29,0026,018,ไม่เที่ยง ดูก่อนภิกษุ ก็คำนี้ว่า ความเสวยอารมณ์อย่างใดอย่างหนึ่งเป็นทุกข์
29,0026,019,ดังนี้  เรากล่าวหมายเอาความที่สังขารทั้งหลายนั้นแหละมีความสิ้นไป  เสื่อม
29,0026,020,ไป   คลายไป   ดับไป   แปรปรวนไปเป็นธรรมดา.