Book,Page,LineNumber,Text
30,0001,001,<H1>พระสุตตันตปิฎก
30,0001,002,สังยุตตนิกาย   มหาวาราวรรค</H1>
30,0001,003,<H2>เล่มที่  ๕   ภาคที่  ๑</H2>
30,0001,004,<H4>ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น</H4>
30,0001,005,<h1> มัคคสังยุต</h1>
30,0001,006,<h1>อวิชชาวรรคที่   ๑</h1>
30,0001,007,<h1> ๑.  อวิชชาสูตร</h1>
30,0001,008,<h2> ว่าด้วยอวิชชา   และวิชชาเป็นหัวหน้าแห่งอกุศลและกุศล</h2>
30,0001,009,[๑]   ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้ :-
30,0001,010,สมัยหนึ่ง    พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่   ณ  พระวิหารเชตวัน
30,0001,011,อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี     กรุงสาวัตถี   ณ  ที่นั้นแล    พระผู้มี
30,0001,012,พระภาคเจ้าตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่า   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย.  ภิกษุเหล่านั้นทูล
30,0001,013,รับพระดำรัสพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า    พระพุทธเจ้าข้า.   พระผู้มีพระภาคเจ้าได้
30,0001,014,ตรัสพระพุทธพจน์นี้ว่า
30,0001,015,[๒]  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   อวิชชาเป็นหัวหน้าในการยังอกุศลธรรม
30,0001,016,ให้ถึงพร้อม   เกิดร่วมกับความไม่ละอายบาป   ความไม่สะดุ้งกลัวบาป    ความ
30,0001,017,เห็นผิด   ย่อมเกิดมีแก่ผู้ไม่รู้แจ้ง   ประกอบด้วยอวิชชา   ความดำริผิดย่อมเกิด