Book,Page,LineNumber,Text 32,0019,001,มีอรรถว่าได้เฉพาะ ในคำมีอาทิอย่างนี้ว่า 32,0019,002,ทิฏฺเ€ ธมฺเม จ โย อตฺโถ โย จตฺโถ สมฺ- 32,0019,003,ปรายิโก อตฺถาภิสมายา ธีโร ปณฺฑิโตติ ปวุจฺจติ 32,0019,004,ผู้มีปัญญาเป็นเครื่องทรงจำ เราเรียกว่าบัณฑิต 32,0019,005,เพราะการได้เฉพาะซึ่งประโยชน์ทั้งภพนี้และ 32,0019,006,ภพหน้า. 32,0019,007,มีอรรถว่า ปหานะ ละ ในคำมีอาทิอย่างนี้ว่า สมฺมามานาภิสมยา 32,0019,008,อนฺตมกาสิ ทุกฺขสฺส ภิกฺนี้ได้กระทำที่สุดทุกข์ เพราะละมานะ 32,0019,009,โดยชอบ. 32,0019,010,มีอรรถว่า ปฏิเวธ แทงตลอด ในคำมีอาทิอย่างนี้ว่า ทุกฺขสฺส 32,0019,011,ปีฬนฏฺโ€ ฯลฯ วิปริณามฏฺโ€ อภิสมยฏฺโ€ ทุกข์ มีอรรถว่าบีบคั้น 32,0019,012,ปรุงแต่ง เร่าร้อน แปรปรวน แทงตลอด. 32,0019,013,แต่ในที่นี้ สมยศัพท์นั้น มีอรรถว่า กาล. 32,0019,014,ด้วยคำนั้น พระเถระแสดงว่า สมัยหนึ่ง ในบรรดาสมัยทั้งหลาย 32,0019,015,อันเป็นประเภทแห่งกาล เป็นต้นว่า ปี ฤดู เดือน กึ่งเดือน กลางคืน 32,0019,016,กลางวัน เช้า เที่ยง เย็น ปฐมยาม มัชฌิมยาม ปัจฉิมยาม และครู่. 32,0019,017,ในคำว่า เอกํ สมยํ นั้น บรรดาสมัย มีปีเป็นต้นเหล่านั้น พระ- 32,0019,018,สูตรใด ๆ พระผู้มีพระภาคเจ้า ตรัสไว้ในปี ฤดู เดือน ปักษ์ ส่วนแห่ง 32,0019,019,ราตรี ส่วนแห่งวันไร ๆ ทั้งหมดนั้น พระเถระรู้ดีแล้ว กำหนดดีแล้ว