Book,Page,LineNumber,Text
32,0023,001,อีกอย่างหนึ่ง    บัณฑิตพึงทราบความแห่งบทนั้น    โดยพิสดาร 
32,0023,002,ด้วยอำนาจแห่งคาถานี้ว่า
32,0023,003,<B>พระผู้มีพระภาคเจ้า  ทรงเป็นผู้มีโชค  ทรง
32,0023,004,หักกิเลส  ทรงประกอบด้วยภคธรรม  ทรงจำแนก
32,0023,005,แจกธรรม     ทรงน่าคบ      และทรงคายกิเลสเป็น
32,0023,006,เครื่องไปในภพทั้งหลายเสียได้     เพราะเหตุนั้น
32,0023,007,ทรงพระนามว่า  ภควา</B>
32,0023,008,เนื้อความนั้น    กล่าวไว้แล้ว    โดยพิสดารในพุทธานุสสตินิเทศ
32,0023,009,ในคัมภีร์วิสุทธิมรรคนั้นแล.
32,0023,010,ก็ด้วยคำมีประมาณเท่านี้   พระเถระเมื่อแสดงธรรมตามที่ฟังมา
32,0023,011,จึงกระทำพระสรีระคือพระธรรม  ของพระผู้มีพระภาคเจ้าให้ประจักษ์
32,0023,012,ด้วยคำว่า <B>เอวมฺเม สุตํ</B>  ในสูตรนี้.  ด้วยคำนั้น พระเถระชื่อว่า ปลอบโยน
32,0023,013,คนผู้รันทด  เพราะไม่ได้เห็นพระศาสดาว่า  ปาพจน์  (ธรรม  และวินัย)
32,0023,014,นี้    ชื่อว่ามีศาสดาล่วงไปแล้วหามิได้   พระธรรมวินัยนี้    เป็นศาสดา
32,0023,015,ของท่านทั้งหลาย.  ด้วยคำว่า  <B>เอกํ สมยํ  ภควา</B> พระเถระ เมื่อจะแสดงว่า
32,0023,016,พระผู้มีพระภาคเจ้า  ไม่มีอยู่ในสมัยนั้น  ชื่อว่ายกการปรินิพพาน  ทาง
32,0023,017,รูปกายให้เห็น     ด้วยคำนั้น  พระเถระจึงทำผู้มัวเมา  เพราะความเมา
32,0023,018,ในชีวิตให้เกิดความสังเวช  และทำให้คนนั้นเกิดความอุตสาหะ  ในพระ-
32,0023,019,สัทธรรมว่า   พระผู้มีพระภาคเจ้านั้น  ผู้ทรงไว้ซึ่งทศพลญาณ  มีพระ
32,0023,020,วรกายเสมอด้วยรางเพชร   ผู้ทรงแสดงอริยธรรม   ชื่ออย่างนี้   ยังปริ-