Book,Page,LineNumber,Text 33,0027,001,ทั้งยังฉีกผ้าที่คนอื่นให้เสียอีก. ครั้งนั้น มหาชนก็เที่ยวห้อมล้อมนาง 33,0027,002,ในที่พบเห็นแล้ว. คนทั้งหลายจึงขนานชื่อนี้นางว่า ปฏาจารา เพราะนาง 33,0027,003,ปฏาจารานี้ เว้นการนุ่งผ้าเที่ยวไป. อนึ่ง เพราะเหตุที่ปรากฏว่านาง 33,0027,004,มีอาจาระที่ไม่มีความละอาย เพราะเป็นผู้เปลือยกาย ฉะนั้น คนทั้งหลาย 33,0027,005,จึงขนานชื่อนางว่า ปฏาจารา. เพราะมีอาจาระอันตกไปแล้ว. วันหนึ่ง 33,0027,006,เพราะศาสดากำลังทรงแสดงธรรมแก่มหาชน นางก็เข้าไปในพระวิหาร 33,0027,007,ยืนอยู่ท้ายบริษัท พระศาสดาทรงแผ่พระเมตตาตรัสว่า น้องหญิง จงกลับ 33,0027,008,ได้สติ น้องหญิง จงกลับได้สติเถิด. เพราะสดับพระพุทธดำรัส 33,0027,009,หิริโอตตัปปะมีกำลังก็กลับคืนมา. นางก็นั่งลงที่พื้นตรงนั้นนั่นเอง. ชาย 33,0027,010,คนที่ยืนอยู่ไม่ไกล ก็โยนผ้านุ่งไปให้. นางนุ่งผ้านั้นแล้วก็ฟังธรรม. 33,0027,011,เพราะจริยาของนาง พระศาสดาจึงตรัสพระคาถาในพระธรรมบท ดังนี้ 33,0027,012,ว่า 33,0027,013,น สนฺติ ปุตฺตา ตาณาย น ปิตา นปิ พนฺธวา 33,0027,014,อนฺตเกนาธิปนฺนสฺส นตฺถิ ญาตีสุ ตาณตา. 33,0027,015,ไม่มีบุตรจะช่วยได้ บิดาก็ไม่ได้ พวกพ้องก็ไม่ได้ 33,0027,016,เมื่อบุคคลถูกความตายครอบงำแล้ว หมู่ญาติก็ช่วย 33,0027,017,ไม่ได้เลย. 33,0027,018,เอตมตฺถวสํ ตฺวา ปณฺฑิโต สีลสํวุโต 33,0027,019,นิพฺพานคมนํ มคฺคํ ขิปฺปเมว วิโสธเย. 33,0027,020,บัณฑิตรู้ความจริงข้อนี้แล้ว สำรวมในศีล พึง 33,0027,021,รีบเร่งชำระทางไปพระนิพพานทีเดียว.