Book,Page,LineNumber,Text
33,0029,001,สามพี่น้องต่างมารดากัน   ถูกสั่งว่า  จงให้หนึ่ง    แต่ก็ให้เสียสอง.    นาง 
33,0029,002,ถวายทานทุกอย่างไม่ลดลงเลยอย่างนี้    ล่วงกัปที่  ๙๒    ครั้งพระพุทธเจ้า
33,0029,003,พระนามว่ากัสสปะ    ถือปฏิสนธิในพระราชนิเวศน์ของ<B>พระเจ้ากิงกิ</B>  เป็น
33,0029,004,ราชธิดาพระองค์หนึ่ง     ระหว่างพระพี่น้องนาง  ๗ พระองค์   ประพฤติ
33,0029,005,"พรหมจรรย์ถึง ๒๐,๐๐๐ ปี สร้างบริเวณที่อยู่ถวายพระภิกษุสงฆ์ เวียนว่าย"
33,0029,006,อยู่ในเทวดาและมนุษย์พุทธันดรหนึ่ง   ในพุทธุปบาทกาลนี้    ถือปฏิสนธิ
33,0029,007,ในครอบครัวหนึ่ง.
33,0029,008,ภายหลัง    นางมีเรือน    เป็นภริยาของ<B>วิสาขเศรษฐี.</B>    ธรรมดาว่า
33,0029,009,วิสาขเศรษฐี     เป็นพระสหายของพระเจ้าพิมพิสาร      ไปเฝ้าพระทศพล
33,0029,010,ครั้งแรกกับพระเจ้าพิมพิสาร  ฟังธรรมแล้วดำรงอยู่ในโสดาปัตติผล  ต่อมา
33,0029,011,ก็กระทำให้แจ้งพระอนาคามิผล.  วันนั้น    วิสาขเศรษฐีนั้นกลับบ้านแล้ว
33,0029,012,เมื่อนางธรรมทินนา   ผู้ซึ่งยืนที่หัวบันไดยื่นมือมา    ก็ไม่เกาะมือไว้   ขึ้น
33,0029,013,ปราสาทเลย   แม้กำลังบริโภคก็ไม่สั่งว่า    จงให้สิ่งนี้    จงนำสิ่งนี้มา   นาง-
33,0029,014,ธรรมทินนาถือทัพพีเลี้ยงดูอยู่คิดว่า   เศรษฐีนี้เมื่อเรายื่นมือให้เกาะ    ก็ไม่
33,0029,015,เกาะ.    เมื่อบริโภคก็ไม่พูดจาอะไร    เรามีโทษผิดอะไรหรือหนอ    ครั้น
33,0029,016,เศรษฐีบริโภคแล้ว    นางจึงถามว่า   พ่อลูกเจ้า   ฉันมีโทษผิดอะไรหรือ.
33,0029,017,เศรษฐีกล่าวว่า    ธรรมทินนา   เจ้าไม่มีโทษผิดดอก    แต่นับแต่วันนี้ไป
33,0029,018,ฉันไม่ควรนั่ง  ไม่ควรยืน  ไม่ควรให้นำอาหารมาเคี้ยว  มากินใกล้  ๆ เจ้า
33,0029,019,ด้วยความชื่นชมได้ดอก    ถ้าเจ้าประสงค์ทรัพย์เท่าใด     จงเอาไปเท่านั้น
33,0029,020,กลับไปครอบครัวเดิมเสียเถิด.   นางกล่าวว่า   พ่อลูกเจ้า    เมื่อเป็นเช่นนี้ 
33,0029,021,ดิฉันก็จักไม่เอาศีรษะเทินหยากเยื่อ   ซึ่งเปรียบเหมือนน้ำลายที่ท่านทิ้งแล้ว
33,0029,022,เที่ยวไปได้.    ขอได้โปรดอนุญาตให้ดิฉันบวชเถิด.  วิสาขเศรษฐีกล่าวว่า