Book,Page,LineNumber,Text
33,0045,001,นางถามลัทธิตามที่ตนรู้มาทั้งหมดทีเดียว     ตามที่พระเถระยินยอม.
33,0045,002,พระเถระก็กล่าวแก้ได้หมด.      นางครั้นถามแล้วถามอีกจนหมดจึงได้นิ่ง.
33,0045,003,ลำดับนั้น    พระเถระจึงกล่าวกะนางว่า     ท่านถามเราหมดแล้ว     แม้เรา
33,0045,004,ก็จะถามท่านข้อหนึ่ง.
33,0045,005,นาง                     -      ถามเถิด   เจ้าข้า.
33,0045,006,พระสารีบุตร      -      ที่ชื่อว่าหนึ่งคืออะไร.
33,0045,007,นางกุณฑลเกสเรียนว่า    ดิฉันไม่ทราบ  เจ้าข้า.
33,0045,008,พระสารีบุตร      -     เธอไม่ทราบแม้เหตุเพียงเท่านี้    เธอจักทรามอะไร
33,0045,009,อย่างอื่นเล่า.
33,0045,010,นางหมอบแทบเท้าทั้งสองของพระเถระ    เรียนว่า    ดิฉันขอถึง
33,0045,011,พระคุณเจ้าเป็นสรณะ    เจ้าข้า.
33,0045,012,พระสารีบุตร      -     จะทำการถึงเราเป็นสรณะไม่ได้        บุคคลผู้เลิศ
33,0045,013,ในโลกพร้อมทั้งเทวโลก  ประทับอยู่ที่วิหารใกล้ ๆ
33,0045,014,นี่เอง     ขอเธอจงถึงพระองค์ท่านเป็นสรณะเถิด.
33,0045,015,นาง                       -     ดิฉัน จักกระทำเช่นนั้น  เจ้าข้า.
33,0045,016,พอตอนเย็น    ในเวลาที่พระศาสดาทรงแสดงธรรม   จึงไปยังสำนัก
33,0045,017,ของพระศาสดา    ถวายบังคมด้วยเบญจางคประดิษฐ์แล้วได้ยืน  ณ  ที่ควร
33,0045,018,ส่วนข้างหนึ่ง.      พระศาสดาตรัสคาถาในธรรมบทตามความเหมาะสม
33,0045,019,กับจริยาของนางที่เคยพิจารณาเห็นสังขารอันทุกข์บีบคั้นแล้ว  ต่อไปว่า
33,0045,020,<B>สหสฺสมปิ   เจ   คาถา            อนตฺถปทสญฺหิตา
33,0045,021,เอกํ   คาถาปทํ   เสยฺโย          ยํ  สุตฺวา   อุปสมฺมติ
33,0045,022,หากคาถาไม่ประกอบด้วยบทอันมีประโยชน์</B>