Book,Page,LineNumber,Text
39,0012,001,"<B>อรหโต    สมฺนาสมฺพุทธสฺส,    นโม    ตสฺส   ภควโต    อรหโต    สมฺมา-        "
39,0012,002,"สมฺพุทธสฺส""</B>   ดังนี้ก็ได้."
39,0012,003,เข้าถึงโดยวิธีมอบตน  เช่นโยคีบุคคลผู้ขวนขวายในกรรมฐานก็ได้.
39,0012,004,เข้าถึง   โดยวิสัยและโดยกิจ   หลายวิธี   เช่นด้วยวิธีกำจัด อุปกิเลสด้วย
39,0012,005,การถึงสรณคมน์   เหมือนอย่างพระอริยบุคคลทั้งหลาย   ก็ได้.
39,0012,006,ชี้แจงเรื่องการถึงสรณคมน์   และเรื่องบุคคล    ผู้เข้าถึงสรณคมน์  ดัง
39,0012,007,กล่าวมานี้.
39,0012,008,<H2>แสดงสรณคมน์ขาด  ไม่ขาด   และผล</H2>
39,0012,009,บัดนี้   จะแสดงสรณคมน์ขาดเป็นต้น    ที่ข้าพเจ้ากล่าวไว้ว่า   จะแสดง
39,0012,010,สรณคมน์ขาดและไม่ขาดทั้งผล  ทั้งสรณะที่ควรถึง  ดังต่อไปนี้.
39,0012,011,การขาดสรณคมน์  ของบุคคลผู้ถึงสรณคมน์อย่างนี้  มี ๒ อย่าง  คือ
39,0012,012,มีโทษและไม่มีโทษ  การขาดสรณคมน์เพราะการตาย  ชื่อว่าไม่มีโทษ  การขาด
39,0012,013,สรณคมน์เพราะหันไปนับถือศาสดาอื่น  และประพฤติผิดในพระศาสดานั้น   ชื่อ   
39,0012,014,ว่ามีโทษ.   การขาดแม้ทั้ง  ๒ นั้น     ย่อมมีแก่พวกปุถุชนเหล่านั้น     สรณะของ
39,0012,015,ปุถุชนเหล่านั้น     ย่อมชื่อว่าเศร้าหมอง   เพราะประพฤติไปด้วยความไม่รู้  ความ
39,0012,016,สงสัยและความรู้ผิด       และเพราะประพฤติไม่เอื้อเฟื้อเป็นต้น  ในพระพุทธคุณ
39,0012,017,ทั้งหลาย    ส่วนพระอริยบุคคลหามีสรณะที่ขาดไม่    และหามีสรณะเศร้าหมอง
39,0012,018,ไม่  เหมือนอย่างที่ตรัสไว้ว่า  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    ข้อที่บุคคลผู้ถึงพร้อมด้วย
39,0012,019,ทิฏฐิ  [สัมมาทิฏฐิ]  จะพึงนับถือศาสดาอื่น  มิใช่ฐานะ  มิใช่โอกาส  ส่วนพวก
39,0012,020,ปุถุชน  ยังไม่ถึงการขาดสรณะตราบใด   ตราบนั้น    ก็ยังชื่อว่าเป็นผู้มีสรณะไม่
39,0012,021,ขาด   การขาดสรณะของปุถุชนเหล่านั้น     ย่อมมีโทษ   มีความเศร้าหมองและ
39,0012,022,อำนวยผลที่ไม่น่าปรารถนา   การขาดสรณะที่ไม่มีโทษ   ก็ไม่มีผล   เพราะหา
39,0012,023,วิบากมิได้.    ส่วนการไม่ขาดสรณะว่าโดยผล     ก็ย่อมอำนวยผลที่น่าปรารถนา
39,0012,024,อย่างเดียว  เหมือนอย่างที่ตรัสไว้ว่า