Book,Page,LineNumber,Text
39,0046,001,ปานกลาง   ก็ชื่อว่ามัชฌิมะอย่างกลาง.   ด้วยฉันทะ   วิริยะ   จิตตะ   วิมังสาอย่าง  
39,0046,002,ประณีต   ชื่อว่า  ปณีตะอย่างดี.  อีกนัยหนึ่ง   สิกขาบททั้ง   ๑๐  นี้เศร้าหมองด้วย
39,0046,003,ตัณหา  ทิฏฐิและมานะ   ชื่อว่าอย่างเลว.    ที่ไม่เศร้าหมอง   ชื่อว่าอย่างกลาง.   ที่
39,0046,004,ปัญญากำกับ ในสิกขาบทนั้น ๆ  ชื่อว่าอย่างดี.   อีกนัยหนึ่ง   สิกขาบทเหล่านั้น 
39,0046,005,ที่สมาทานด้วยกุศลจิตเป็นญาณวิปปยุตปราศจากความรู้    ชื่อว่าอย่างเลว.    ที่
39,0046,006,สมาทานด้วยกุศลจิตเป็นญาณสัมปยุต   ประกอบด้วยความรู้   เป็นสสังขาริกมี
39,0046,007,เครื่องชักจูง   ชื่อว่าอย่างกลาง.  ที่สมาทานด้วยกุศลจิตเป็นญาณสัมปยุต   เป็น
39,0046,008,อสังขาริก  ไม่มีเครื่องชักจูง  ชื่อว่า  อย่างดี.  พึงทราบว่า  สิกขาบทมีอย่างเลว
39,0046,009,เป็นต้น   ดังกล่าวมาฉะนี้.
39,0046,010,มาติกาหัวข้ออันใด   ข้าพเจ้ายกเป็นบทตั้งไว้   เพื่อพรรณนาปาฐะแห่ง
39,0046,011,สิกขาบท  ด้วยคาถา ๖ คาถามีว่า  สิกขาบทนี้   ผู้ใดกล่าว  กล่าวไว้ที่ใดกล่าว
39,0046,012,เมื่อใด  กล่าวเพราะเหตุใด  ดังนี้เป็นต้น      มาติกาหัวข้อนั้น    เป็นอันข้าพเจ้า
39,0046,013,ประกาศโดยอรรถ ด้วยคำมีประมาณเพียงเท่านี้แล.
39,0046,014,<B>จบ  พรรณานาสิกขาบท</B>
39,0046,015,<B>แห่ง</B>
39,0046,016,<B>อรรถกถาขุททกปาฐะ  ปรมัตถโชติกา</B>