Book,Page,LineNumber,Text
40,0032,001,"ติเตียนว่า   ""ท่านทั้งหลายดูกรรมของสมณะเถิด   ในกาลมีจักษุท่านนอน"
40,0032,002,"หลับเสีย  ไม่ทำอะไร,  ในกาลมีจักษุวิกลเดี๋ยวนี้ไว้ตัวว่า  'จงกรม'   ทำ"
40,0032,003,สัตว์มีประมาณถึงเท่านี้ให้ตายแล้ว   ท่านคิดว่า    ' จักทำประโยชน์'  กลับ
40,0032,004,"ทำการหาประโยชน์มิได้."""
40,0032,005,"พวกเธอไปกราบทูลพระตถาคตแล้วในขณะนั้นว่า        ""พระเจ้าข้า"
40,0032,006,พระจักขุปาลเถระ  ไว้ตัวว่า  'จงกรม'  ทำสัตว์มีชีวิตเป็นอันมากให้ตาย
40,0032,007,"แล้ว."" "
40,0032,008,"พระศาสดาตรัสถามว่า   ""ท่านทั้งหลายเห็นเธอกำลังทำสัตว์มีชีวิต "
40,0032,009,"เป็นอันมากให้ตายแล้วหรือ ?"""
40,0032,010,"ภิกษุเหล่านั้น    กราบทูลว่า ""ไม่ได้เห็น  พระเจ้าข้า."""
40,0032,011,ศ.  ท่านทั้งหลายไม่เห็นเธอ  (ทำดังนั้น)  ฉันใดแล  ถึงเธอก็ไม่
40,0032,012,เห็นสัตว์มีชีวิตเหล่านั้น  ฉันนั้น.  ภิกษุทั้งหลาย     ขึ้นชื่อว่าเจตนาเป็นเหตุ
40,0032,013,ให้ตาย   ของพระขีณาสพทั้งหลาย  (คือบุคคลผู้มีอาสวะสิ้นแล้ว)  มิได้มี.
40,0032,014,ภ.  พระเจ้าข้า   เมื่ออุปนิสัยแห่งพระอรหัตมีอยู่  เหตุไฉนท่านจึง
40,0032,015,กลายเป็นคนมีจักษุมืดแล้ว.                            
40,0032,016,ศ.  ด้วยอำนาจกรรมอันตนทำไว้แล้ว   ภิกษุทั้งหลาย.
40,0032,017,ภ. ก็ท่านได้ทำกรรมอะไรไว้แล้ว  พระเจ้าข้า.
40,0032,018,<H2>บุรพกรรมของพระจักขุปาลเถระ</H2>	
40,0032,019,"พระศาสดาตรัสว่า ""ภิกษุทั้งหลาย   ถ้าอย่างนั้น    ท่านทั้งหลาย"
40,0032,020,"จงฟัง""   ดังนี้แล้ว   (ตรัสเล่าเรื่องว่า)"
40,0032,021,ในอดีตกาล  ครั้งพระเจ้าพาราณสี    ดำรงราชย์อยู่ในกรุงพาราณสี
40,0032,022,หมอผู้หนึ่งเที่ยวทำเวชกรรมอยู่ในบ้านและนิคม   เห็นหญิงทุรพลด้วยจักษุ