Book,Page,LineNumber,Text
40,0040,001,"ให้ขวัญ<SUP>๑</SUP>ข้าวเขา  หล่อนช่างไม่มองดูความเปลืองทรัพย์ของเรา  (บ้าง)."""
40,0040,002,"นางพราหมณีถามว่า  ""เมื่อเป็นอย่างนี้  ท่านจะทำอย่างไรเล่า ?"
40,0040,003,"พราหมณ์. """
40,0040,004,"พราหมณ์ตอบว่า  ""ทรัพย์ของเราจะไม่ขาดไปได้อย่างใด  เราจะ"
40,0040,005,"ทำอย่างนั้น."""
40,0040,006,"พราหมณ์นั้นไปยังสำนักพวกหมอแล้ว  ถามว่า  ""พวกท่านวางเอา"
40,0040,007,"ขนานไหน ?  แก่คนที่เป็นโรคชนิดโน้น."""
40,0040,008,ลำดับนั้น    พวกหมอก็บอกยาเกล็ดที่เข้าเปลือกไม้เป็นต้นแก่เขา.
40,0040,009,เขา  (ไป)    เอารากไม้เป็นต้นที่พวกหมอบบอกให้นั้นมาแล้ว  ทำเอาให้
40,0040,010,"แก่บุตร.  เมื่อพราหมณ์ทำอยู่เช่นนั้นนั่นแล,  โรคได้  (กำเริบ)  กล้าแล้ว"
40,0040,011,(จน)  เข้าถึงความไม่มีใครที่จะเยียวยาได้.  พราหมณ์รู้ว่าบุตรทุพพลภาพ
40,0040,012,แล้ว  จึงหาหมอมาคนหนึ่ง.  หมอนั้น  (มา)   ตรวจดูแล้ว  จึงพูด
40,0040,013,"(เลี่ยง)  ว่า  ""ข้าพเจ้ามีกิจอยู่อย่างหนึ่ง  ท่านจงหาหมออื่นมาให้รักษา"
40,0040,014,"เถิด""  ดังนี้แล้ว  บอกเลิกกับพราหมณ์นั้นแล้วก็ลาไป."
40,0040,015,<H2>ให้บุตรนอนที่ระเบียงเพราะกลัวเห็นสมบัติ</H2>
40,0040,016,"พราหมณ์รู้เวลาว่าบุตรจวนจะตายแล้วคิดว่า  ""เหล่าชนที่มาแล้ว ๆ"
40,0040,017,เพื่อประโยชน์จะเยี่ยมเยียนบุตรนี้ จักเห็นทรัพย์สมบัติภายในเรือน  เรา
40,0040,018,"จะเอาเขาไว้ข้างนอก""  ดังนี้แล้ว  จึงนำเอาบุตรออกมาให้นอนที่ระเบียง"
40,0040,019,เรือนข้างนอก.
40,0040,020,<H2>พระพุทธเจ้าเล็งเห็นอุปนิสัยของมัฏฐกุณฑลี</H2>
40,0040,021,ในเวลากำลังปัจจุสมัย  (คือเวลาจวนสว่าง)  วันนั้น  พระผู้มี-