Book,Page,LineNumber,Text
40,0047,001,ท่านผู้บรรเทาความโศกถึงบุตรของข้าพเจ้า อัน
40,0047,002,ความโศกครอบงำแล้ว ได้ถอนลูกศรคือความโศก
40,0047,003,อันเสียดหฤทัยข้าพเจ้าออกได้หนอ ข้าพเจ้านั้น
40,0047,004,เป็นผู้มีลูกศรอันท่านถอนเสียแล้ว เป็นผู้เย็นสงบ
40,0047,005,"แล้ว, พ่อมาณพ ข้าพเจ้าหายเศร้าโศก หาย"
40,0047,006,"ร้องไห้ เพราะได้ฟังถ้อยคำของท่าน."""
40,0047,007,พราหมณ์ซักถามเทพบุตร
40,0047,008,"ขณะนั้น พราหมณ์ เมื่อจะถามเขาว่า ""ท่านชื่ออะไร ?"" จึง"
40,0047,009,กล่าวว่า
40,0047,010,"""ท่านเป็นเทวดาหรือคนธรรพ์ หรือว่าเป็น"
40,0047,011,"ท้าวปุรินททสักกเทวราช, ท่านชื่อไร ? หรือ"
40,0047,012,เป็นบุตรของใคร ? อย่างไร ข้าพเจ้าจะรู้จัก
40,0047,013,"ท่านได้ ?"""
40,0047,014,ลำดับนั้น มาณพบอกแก่เขาว่า
40,0047,015,"""ท่านเผาบุตรคนใด ในป่าช้าเองแล้ว ย่อม"
40,0047,016,คร่ำครวญและร้องไห้ถึงบุตรคนใด บุตรคนนั้น
40,0047,017,คือข้าพเจ้า ทำกุศลธรรมแล้ว ถึงความเป็นเพื่อน
40,0047,018,"ของเหล่าไตรทศ (เทพดา)."""
40,0047,019,พราหมณ์ได้กล่าวว่า