Book,Page,LineNumber,Text
41,0014,001,พระศาสดา.   มหาบพิตร  ธรรมดาพระพุทธเจ้าทั้งหลาย    ย่อมไม่
41,0014,002,รับภิกษาประจำในที่แห่งเดียว.     ประชาชนเป็นจำนวนมาก     ย่อมหวัง 
41,0014,003,เฉพาะการมาของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย.
41,0014,004,พระราชา.    ถ้ากระนั้น    ขอพระองค์    โปรดส่งภิกษุรูปหนึ่งไป
41,0014,005,ประจำเถิด
41,0014,006,พระศาสดาได้ทรงทำให้เป็นภาระของพระอานนทเถระ.
41,0014,007,<H2>พระราชาทรงลืมจัดการเลี้ยงภิกษุถึง  ๓  วัน</H2>
41,0014,008,"พระราชาไม่ทรงจัด  ( เจ้าหน้าที่ )  ไว้ว่า   ""เมื่อภิกษุสงฆ์มาแล้ว"
41,0014,009,"ชื่อว่าชนเหล่านั้น  รับบาตรแล้ว  จงอังคาส ""    ทรงอังคาสด้วยพระองค์เอง"
41,0014,010,เท่านั้นตลอด  ๗  วัน    ในวันที่  ๘ ทรงลืมไป  จึงได้ทรงกระทำให้เนิ่นช้า
41,0014,011,แล้ว.
41,0014,012,ก็ธรรมดาในราชตระกูล    ชนทั้งหลาย    อันพระราชามิได้ทรงสั่ง
41,0014,013,แล้ว  ย่อมไม่ได้เพื่อปูอาสนะทั้งหลาย  นิมนต์พวกภิกษุให้นั่งแล้วอังคาส.
41,0014,014,"พวกภิกษุ  (ก็)   คิดกันว่า  ""เราไม่อาจเพื่อยับยั้งอยู่ในที่นี้ได้""    พากัน"
41,0014,015,หลีกไปเสียหลายรูป.     แม้ในวันที่  ๒  พระราชาก็ทรงลืมแล้ว.     แม้ใน
41,0014,016,วันที่ ๒   ภิกษุเป็นอันมากก็พากันหลีกไป.      ถึงในวันที่ ๓ พระราชา
41,0014,017,ก็ทรงลืม  ในกาลนั้น  เว้นพระอานนทเถระองค์เดียวเท่านั้น    พวกภิกษุ
41,0014,018,ที่เหลือพากันหลีกไป.
41,0014,019,<H2>คนมีบุญย่อมหนักในเหตุ</H2>
41,0014,020,ธรรมดาผู้มีบุญทั้งหลาย    ย่อมเป็นผู้เป็นไปในอำนาจแห่งเหตุ  จึง
41,0014,021,รักษาความเลื่อมใสแห่งตระกูลทั้งหลายไว้ได้.       ก็สาวกของพระตถาคต