Book,Page,LineNumber,Text
41,0034,001,ก็ทีฆการายนะนั้น      เที่ยวแสวงหาโทษของพระราชาด้วยคิดอยู่ว่า
41,0034,002,""" ลุงของเรา   ถูกพระราชาองค์นี้   ให้ตายแล้ว.""   ข่าวว่า   จำเดิมแต่การ "
41,0034,003,ที่พันธุละผู้ไม่มีความผิดถูกฆ่าแล้ว      พระราชาทรงมีวิปฏิสาร   ไม่ได้รับ
41,0034,004,ความสบายพระหฤทัย   ไม่ได้เสวยความสุขในราชสมบัติเลย.
41,0034,005,<H2>พระราชาสวรรคต</H2> 
41,0034,006,ครั้งนั้น  พระศาสดา  ทรงอาศัยนิคมชื่อเมทฬุปะของพวกเจ้าศากยะ
41,0034,007,ประทับอยู่.    พระราชาเสด็จไปที่นั้นแล้ว    ทรงให้ตั้งค่ายในที่ไม่ไกลจาก
41,0034,008,พระอารามแล้ว   เสด็จไปวิหาร   ด้วยบริวารเป็นอันมาก   ด้วยทรงดำริว่า
41,0034,009,"""  จักถวายบังคมพระศาสดา""    พระราชที่เครื่องราชกกุธภัณฑ์ทั้ง   ๕<SUP>๑</SUP>"
41,0034,010,แก่ทีฆการายนะแล้ว  พระองค์เดียวเท่านั้น  เสด็จเข้าสู่พระคันธกุฎี.   พึง
41,0034,011,ทราบเรื่องทั้งหมดโดยทำนองแห่งธรรมเจติยสูตร<SUP>๒</SUP>.    เมื่อพระองค์เสด็จเข้า
41,0034,012,สู่พระคันธกุฎีแล้ว  ทีฆการายนะจึงถือเอาเครื่องราชกกุธภัณฑ์เหล่านั้น  ทำ
41,0034,013,วิฑูฑภะให้เป็นพระราชา    เหลือม้าไว้ตัวหนึ่ง    และหญิงผู้เป็นพนักงาน
41,0034,014,อุปัฏฐากคนหนึ่ง  แล้วได้กลับไปเมืองสาวัตถี.
41,0034,015,พระราชาตรัสปิยกถากับพระศาสดาแล้วเสด็จออก   ไม่ทรงเห็นเสนา
41,0034,016,"จึงตรัสถามหญิงนั้น    ทรงสดับเรื่องนั้นแล้ว    ทรงดำริว่า   "" เราจักพา"
41,0034,017,"หลานไปจับวิฑูฑภะ""  ดังนี้แล้ว  เสด็จไปกรุงราชคฤห์  เสด็จถึงพระนคร"
41,0034,018,เมื่อประตู   (พระนคร)  อันเขาปิดแล้วในเวลาวิกาล  บรรทมแล้วในศาลา