Book,Page,LineNumber,Text
41,0035,001,แห่งหนึ่ง  ทรงเหน็ดเหนื่อยเพราะลมและแดด  ได้สวรรคตในที่นั้นนั่งเอง
41,0035,002,"ในเวลากลางคืน.  เมื่อราตรีสว่างแล้ว,    ประชาชนได้ยินเสียงหญิงคนนั้น"
41,0035,003,"คร่ำครวญอยู่ว่า   ""ข้าแต่สมมติเทพ  ผู้จอมแห่งชาวโกศล    พระองค์ไม่มี"
41,0035,004,"ที่พึ่งแล้ว""   จึงกราบทูลแด่พระราชา.  ท้าวเธอ   ทรงรับสั่งให้ทำสรีรกิจ"
41,0035,005,ของพระเจ้าลุง  ด้วยสักการะใหญ่. 
41,0035,006,<H2>พระเจ้าวิฑูฑภะเสด็จไปพบพระศาสดา</H2>
41,0035,007,แม้พระเจ้าวิฑูฑภะ  ได้ราชสมบัติแล้ว  ทรงระลึกถึงเวรนั้น   ทรง
41,0035,008,"ดำริว่า  "" เราจักยังเจ้าศากยะแม้ทั้งหมดให้ตาย ""   ดังนี้แล้ว   จึงเสด็จออก"
41,0035,009,ไปด้วยเสนาใหญ่.
41,0035,010,ในวันนั้น   พระศาสดาทรงตรวจดูโลกในเวลาใกล้รุ่ง ทรงเห็นความ
41,0035,011,"พินาศแห่งหมู่พระญาติแล้ว    ทรงดำริว่า  "" เราควรกระทำญาติสังคหะ"""
41,0035,012,ในเวลาเช้า     เสด็จเที่ยวไปเพื่อบิณฑบาต   เสด็จกลับจากบิณฑบาตแล้ว
41,0035,013,ทรงสำเร็จสีหไสยาในพระคันธกุฎี  ในเวลาเย็นเสด็จไปทางอากาศ  ประทับ
41,0035,014,นั่งที่โคนไม้  มีเงาปรุโปร่ง  ใกล้เมืองกบิลพัสดุ์.
41,0035,015,แต่นั้นไป  มีต้นไทรเงาสนิทต้นใหญ่ต้นหนึ่งอยู่ในรัชสีมาของพระ-
41,0035,016,เจ้าวิฑูฑภะ.   พระเจ้าวิฑูฑภะทอดพระเนตรเห็นพระศาสดา   จึงเสด็จเข้า
41,0035,017,"ไปเฝ้า    ถวายบังคมแล้ว   กราบทูลว่า  "" ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ      เพราะ"
41,0035,018,เหตุไร   พระองค์จึงประทับนั่งแล้วที่โคนไม้เงาปรุโปร่งนี้     ในเวลาร้อน
41,0035,019,"เห็นปานนี้,  ขอพระองค์โปรดประทับนั่งที่โคนไทร   มีเงาอันสนิทนั่นเถิด"
41,0035,020,"พระเจ้าข้า""    เมื่อพระศาสดาตรัสตอบว่า   ""ช่างเถิด  มหาบพิตร,   ชื่อว่า"
41,0035,021,"เงาของหมู่พระญาติเป็นของเย็น,""  จึงทรงดำริว่า  ""พระศาสดาจักเสด็จ"