Book,Page,LineNumber,Text
41,0046,001,เป็น ๓ โกฏิ ๖ ล้านปี. 
41,0046,002,เพราะฉะนั้น    แม้วันเดียวของเทพบุตรนั้น   ก็ยังไม่ล่วงไป    ได้
41,0046,003,เป็นกาลเช่นครู่เดียวเท่านั้น.    ขึ้นชื่อว่าความประมาทของสัตว์ผู้มีอายุน้อย
41,0046,004,อย่างนี้    ไม่ควรอย่างยิ่งแล
41,0046,005,ในวันรุ่งขึ้น       พวกภิกษุเข้าไปสู่บ้าน      เห็นโรงฉันยังไม่ได้จัด
41,0046,006,"อาสนะยังไม่ได้ปู    น้ำฉันยังไม่ได้ตั้งไว้     จึงกล่าวว่า   "" นางปติปูชิกา"
41,0046,007,"ไปไหน ?"""
41,0046,008,ชาวบ้าน.   ท่านผู้เจริญ    พระผู้เป็นเจ้าทั้งหลายจักเห็นนาง  ณ ที่
41,0046,009,"ไหน ?  วันวานนี้    เมื่อพระผู้เป็นเจ้าฉันแล้ว   (กลับ )  ไป,   นางตายใน"
41,0046,010,ตอนเย็น.
41,0046,011,ภิกษุปุถุชนฟังคำนั้นแล้ว   ระลึกถึงอุปการะของนางนั่น     ไม่อาจจะ
41,0046,012,"กลั้นน้ำตาไว้ได้,    ธรรมสังเวชได้เกิดแก่พระขีณาสพ.    ภิกษุเหล่านั้นทำ"
41,0046,013,"ภัตกิจแล้ว     ไปวิหาร     ถวายบังคมพระศาสดา     ทูลถามว่า     ""ข้าแต่"
41,0046,014,พระองค์ผู้เจริญ   อุบาสิกาชื่อปติปูชิกา    ลุกขึ้นเสร็จสรรพแล้ว   ทำบุญมี
41,0046,015,"ประการต่าง ๆ ปรารถนาถึงสามีเท่านั้น,   บัดนี้   นาง   ตายแล้ว   (ไป)"
41,0046,016,"เกิด ณ  ที่ไหน?"""
41,0046,017,พระศาสดา.  ภิกษุทั้งหลาย  นางเกิดในสำนักสามีของตนนั่นแหละ.
41,0046,018,ภิกษุ.  ในสำนักสามี  ไม่มี  พระเจ้าข้า.
41,0046,019,"พระศาสดา.  ภิกษุทั้งหลาย   นางปรารถนาถึงสามีนั่น  ก็หามิได้,"
41,0046,020,"มาลาภารีเทพบุตร  ในดาวดึงสพิภพ  เป็นสามีของนาง,  นางเคลื่อนจาก"
41,0046,021,ที่ประดับดอกไม้ของสามีนั้นแล้ว   ไปบังเกิดในสำนักของสามีนั้นนั่นแลอีก.
41,0046,022,ภิกษุ.  ได้ยินว่า  อย่างนั้นหรือ ?  พระเจ้าข้า.