Book,Page,LineNumber,Text
43,0003,001,๖. อันบุคคลผู้ไม่มีความละอาย กล้าเพียงดังกา
43,0003,002,มีปกติกำจัด (คุณผู้อื่น) มักแล่นไป (เอาหน้า) ผู้
43,0003,003,คะนอง ผู้เศร้าหมอง เป็นอยู่ง่าย ส่วนบุคคลผู้มี
43,0003,004,ความละอาย ผู้แสวงหากรรมอันสะอาดเป็นนิตย์ ไม่
43,0003,005,หดหู่ ไม่คะนอง มีอาชีวะหมดจด เห็นอยู่ เป็นอยู่ยาก.
43,0003,006,๗. นระใด ย่อมยังสัตว์มีชีวิตให้ตกล่วงไป ๑
43,0003,007,กล่าวมุสาวาท ๑ ถือเอาทรัพย์ที่บุคคลอื่นไม่ให้ใน
43,0003,008,โลก ๑ ถึงภริยาของผู้อื่น ๆ อนึ่ง นระใดย่อมประกอบ
43,0003,009,เนือง ฯ ซึ่งการดื่มสุราและเมรัย นระนี้ (ชื่อว่า) ย่อม
43,0003,010,ขุดซึ่งรากเหง้าของตนในโลกนี้ทีเดียว. บุรุษผู้เจริญ
43,0003,011,ท่านจงทราบอย่างนี้ว่า บุคคลผู้มีบาปธรรมทั้งหลาย
43,0003,012,ย่อมเป็นผู้ไม่สำรวมแล้ว ความโลภและสภาพมิใช่
43,0003,013,ธรรม จงอย่ารบกวนท่าน เพื่อความทุกข์ ตลอดกาล
43,0003,014,นานเลย.
43,0003,015,๘. ชนย่อมให้ (ทาน) ตามศรัทธา ตามความ
43,0003,016,เลื่อมใส แลชนใดย่อมเป็นผู้เก้อเขินในเพราะน้ำและ
43,0003,017,ข้าวของชนเหล่าอื่นนั้น ชนนั้นย่อมไม่บรรลุสมาธิใน
43,0003,018,กลางวันหรือในกลางคืน ก็อกุศลกรรมอันบุคคลใดตัด
43,0003,019,ขาดแล้ว ถอนขึ้นทำให้มีรากขาดแล้ว บุคคลนั้นแล
43,0003,020,ย่อมบรรลุสมาธิ ในกลางวันหรือในกลางคืน.
43,0003,021,๙. ไฟเสมอด้วยราคะไม่มี ผู้จักเสมอด้วยโทสะ
43,0003,022,ไม่มี ข่ายเสมอด้วยโมหะไม่มี แม่น้ำเสมอด้วย
43,0003,023,ตัณหาไม่มี.