Book,Page,LineNumber,Text
43,0009,001,"<B>""บัดนี้  ท่านเป็นดุจใบไม้เหลือง,  อนึ่ง  บุรุษแห่ง                     "
43,0009,002,พระยายม  (คือความตาย) ปรากฏแก่ท่านแล้ว.  ท่าน
43,0009,003,"ตั้งอยู่ใกล้ปากแห่งความเสื่อม,   อนึ่ง  แม้เสบียงทาง"
43,0009,004,"ของท่าน  ก็ยังไม่มี.  ท่านนั้น  จงทำที่พึ่งแก่ตน,  จงรีบ"
43,0009,005,พยายาม   จงเป็นบัณฑิต     ท่านกำจัดมลทินได้แล้ว
43,0009,006,"ไม่มีกิเลสเพียงดังเนิน    จักถึงอริยภูมิอันเป็นทิพย์.""</B>"
43,0009,007,<H2>แก้อรรถ</H2>                                    
43,0009,008,บรรดาบทเหล่านั้น    บาทพระคาถาว่า   <B>ปณฺฑุปลาโสว    ทานิสิ</B>
43,0009,009,ความว่า    อุบาสก     บัดนี้ท่านได้เป็นเหมือนใบไม้ที่เหลืองอันขาดตกลง
43,0009,010,บนแผ่นดิน.
43,0009,011,ทูตของพระยายม   พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสเรียกว่า  <B>ยมิปุริสา.</B>   แต่
43,0009,012,คำนี้   พระองค์ตรัสหมายถึงความตายนั่นเอง.  อธิบายว่า  ความตายปรากฏ
43,0009,013,แก่ท่านแล้ว.
43,0009,014,บทว่า  <B>อุยฺโยคมุเข</B>  ความว่า   ก็ท่านเป็นผู้ตั้งอยู่แล้วใกล้ปากแห่ง
43,0009,015,ความเสื่อม  คือใกล้ปากแห่งความไม่เจริญ.
43,0009,016,บทว่า  <B>ปาเถยฺยํ</B>   ความว่า   แม้เสบียงทางคือกุศลของท่านผู้จะไปสู่
43,0009,017,ปรโลก  ก็ยังไม่มี   เหมือนเสบียงทางมีข้าวสารเป็นต้น   ของบุคคลผู้เตรียม
43,0009,018,จะไป  ยังไม่มีฉะนั้น.
43,0009,019,สองบทว่า  <B>โส   กโรหิ</B>   ความว่า  ท่านนั้นจงทำที่พึ่งคือกุศลแก่ตน
43,0009,020,เหมือนบุคคลเมื่อเรืออับปางในสมุทร      ทำที่พึ่งกล่าวคือเกาะ   (แก่ตน)
43,0009,021,"ฉะนั้น,    และท่านเมื่อทำ    จึงรีบพยายาม    คือจงปรารภความเพียรเร็ว ๆ"
43,0009,022,จงเป็นบัณฑิต   ด้วยกายทำที่พึ่งกล่าวคือกุศลกรรมแก่ตน.  ด้วยว่า   ผู้ใด
43,0009,023,"ทำกุศลในเวลาที่ตนยังไม่ถึงปากแห่งความตาย  สามารถจะทำได้นั่นแล,"