Book,Page,LineNumber,Text
43,0032,001,ยังอัตภาพให้เป็นไป  ไปสู่โรงฉันพิจารณาอยู่   ดื่มยาคูแล้ว   ทำกัมมัฏฐาน  
43,0032,002,ไว้ในใจ    สาธยายอยู่    ปัดกวาดโรงฉันอยู่;    ส่วนบุคคลนี้ไม่ทำอะไร ๆ
43,0032,003,"เป็นผู้บ่ายหน้าตรงไปยังบ้าน,  เขาแม้ถูกภิกษุทั้งหลายบอกว่า   "" จงดูบุคคล"
43,0032,004,"นี้ "" แล้วจ้องดูอยู่  ทำเป็นเหมือนไม่แลดู  เหมือนส่งใจไปในที่อื่น  เหมือน"
43,0032,005,"หลับอยู่   ดุจกลัดลูกดุม   ทำที่เป็นดุจจัดจีวร   พูดว่า   "" การงานของเรา"
43,0032,006,"ชื่อโน้นมีอยู่ ""   ลุกจากอาสะเข้าไปบ้าน    เข้าไปสู่เรือนหลังโคหลังหนึ่ง"
43,0032,007,"บรรดาเรือนที่กำหนดไว้แล้วแต่เช้า,     เมื่อหมู่มนุษย์ในเรือน     แม้แง้ม "
43,0032,008,"ประตู<SUP>๑</SUP>แล้วนั่งกรอด้ายอยู่ริมประตู,       เอามือข้างหนึ่งผลักประตูแล้วเข้าไป"
43,0032,009,ภายใน.    ลำดับนั้น   มนุษย์เหล่านั้นเห็นบุคคลนั้นแล้ว    แม้ไม่ปรารถนา
43,0032,010,"ก็นิมนต์ให้นั่งบนอาสนะ   แล้วถวายของมียาคูเป็นต้นที่มีอยู่,     เขาบริโภค"
43,0032,011,"ตามต้องการแล้ว   ถือเอาของส่วนที่เหลือด้วยบาตรหลีกไป,  บุคคลนี้ชื่อว่า"
43,0032,012,"ผู้กล้าเพียงดังกา,    อันบุคคลผู้หาหิริมิได้เห็นปานนี้    เป็นอยู่ง่าย."
43,0032,013,บทว่า  <B>ธํสินา</B>   ความว่า  ชื่อว่าผู้มีปกติกำจัด  เพราะเมื่อคนทั้งหลาย
43,0032,014,"กล่าวคำเป็นต้นว่า    "" พระเถระชื่อโน้น      เป็นผู้มีความปรารถนาน้อย,"" "
43,0032,015,"กำจัดคุณของคนเหล่าอื่นเสีย   ด้วยคำเป็นต้นว่า    "" ก็แม้พวกเราไม่เป็นผู้มี"
43,0032,016,"ความปรารถนาน้อยดอกหรือ ?""     ก็มนุษย์ทั้งหลายฟังคำของคนเห็นปาน"
43,0032,017,"นั้นแล้ว    เมื่อสำคัญว่า    "" แม้ผู้นี้ก็เป็นผู้ประกอบด้วยคุณ   มีความเป็นผู้"
43,0032,018,"ปรารถนาน้อยเป็นต้น""   ย่อมสำคัญของที่ตนควรให้.   แต่ว่าจำเดิมแต่นั้น"
43,0032,019,ไป    เขาเมื่อไม่อาจเพื่อยังจิตของบุรุษผู้รู้ทั้งหลายให้ยินดี    ย่อมเสื่อมจาก
43,0032,020,ลาภแม้นั้น.   บุคคลผู้มีปกติกำจัดอย่างนี้  ย่อมยังลาภทั้งของตนทั้งช่องผู้อื่น
43,0032,021,ให้ฉิบหายแท้.