Book,Page,LineNumber,Text
43,0041,001,แก้อรรถ
43,0041,002,บรรดาบทเหล่านั้น บาทพระคาถาว่า ททาติ เว ยถาสทฺธํ ความ
43,0041,003,ว่า ชนเมื่อให้บรรดาวัตถุมีของเศร้าหมองและประณีตเป็นต้น อย่างใด
43,0041,004,อย่างหนึ่ง ชื่อว่าย่อมให้ตามศรัทธา คือ ตามสมควรแก่ศรัทธาของตน
43,0041,005,นั่นแล.
43,0041,006,บทว่า ยถาปสาทนํ ความว่า ก็บรรดาภิกษุผู้เป็นเถระและภิกษุ
43,0041,007,"ใหม่เป็นต้น ความเลื่อมใสในภิกษุใด ๆ ย่อมเกิดขึ้นแก่บุคคลนั้น, เมื่อ"
43,0041,008,ถวาย (ทาน) แก่ภิกษุนั้น ชื่อว่าย่อมถวายตามความเลื่อมใส คือตาม
43,0041,009,สมควรแก่ความเลื่อมใสของตนนั่นแล.
43,0041,010,บทว่า ตตฺถ เป็นต้น ความว่า ย่อมถึงความเป็นผู้เก้อเขินในเพราะ
43,0041,011,"ทานของชนอื่นนั้นว่า "" เราได้วัตถุเล็กน้อย, เราได้ของเศร้าหมอง."""
43,0041,012,บทว่า สมาธึ เป็นต้น ความว่า บุคคลนั้นย่อมไม่บรรลุสมาธิด้วย
43,0041,013,สามารถแห่งอุปจารสมาธิ และอัปปนาสมาธิ หรือด้วยสามารถแห่งมรรค
43,0041,014,และผล ในกลางวันหรือในกลางคืน.
43,0041,015,สองบทว่า ยสฺส เจตํ ความว่า อกุศลกรรมนั่น กล่าวคือความ
43,0041,016,เป็นผู้เก้อเขินในฐานะเหล่านั้น อันบุคคลใดตัดขาดแล้ว ถอนขึ้น ทำให้มี
43,0041,017,รากขาดแล้ว ด้วยอรหัตมรรคญาณ. บุคคลนั้นย่อมบรรลุสมาธิ มีประการ
43,0041,018,ดังกล่าวแล้ว.
43,0041,019,ในกาลจบเทศนา ชนเป็นอันมากบรรลุอริยผลทั้งหลาย มีโสดา-
43,0041,020,ปัตติผลเป็นต้น ดังนี้แล.
43,0041,021,เรื่องภิกษุหนุ่มชื่อติสสะ จบ.