Book,Page,LineNumber,Text
45,0048,001,อีกนัยหนึ่ง  <B>พระอานนท์</B>   แสดงการทำไว้ในใจโดยแยบคาย  ด้วย
45,0048,002,คำว่า  อิติ  เพราะอรรถแห่ง  อาการะ  นิทัสสนะ  และ  อวธารณะที่กล่าวไว้
45,0048,003,ด้วยคำว่า   อิติ   นั้นซึ่งจะกล่าวถึงข้างหน้า    อันส่องถึงการแทงตลอด    โดย
45,0048,004,ประการต่าง  ๆ  เป็นอรรถไม่วิปริต      ก็มีสัทธรรมที่ไม่วิปริตเป็นอารมณ์
45,0048,005,อธิบายว่า    การแทงตลอด (ธรรม)โดยประการต่าง  ๆ  ย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้ไม่
45,0048,006,ใส่ใจโดยแยบคาย.   <B>พระอานนท์</B>    แสดงความไม่ฟุ้งซ่านด้วยคำว่า   สุตํ.
45,0048,007,การฟังสูตรที่กำลังกล่าวอยู่   ซึ่งจัดเป็นปกรณ์ด้วยอำนาจนิทานและปุจฉา   เว้น
45,0048,008,สมาธิเสียย่อมไม่มี    เพราะบุคคลผู้มีจิตฟุ้งซ่านจะฟังไม่ได้.   เป็นความจริง
45,0048,009,บุคคลผู้มีจิตฟุ้งซ่าน   แม้อันพระธรรมกถึกกล่าวอยู่ด้วยสมบัติทั้งปวง   ก็มัก
45,0048,010,กล่าวว่า  ข้าพเจ้ามิได้ฟัง  นิมนต์พระคุณเจ้ากล่าวซ้ำอีก.  อนึ่ง  ในที่นี้บุคคล
45,0048,011,จะให้อัตตสัมมาปณิธิ    และปุพเพกตปุญญตาสำเร็จได้ก็ด้วยโยนิโสมนสิการ
45,0048,012,เพราะบุคคลผู้มิได้ตั้งตนไว้ชอบ   หรือผู้มีได้ทำบุญไว้ในชาติปางก่อนจะมีโยนิ-
45,0048,013,โสมนสิการนั้นไม่ได้  บุคคลจะให้สัทธัมมัสสวนะ และสัปปุริสูปัสสยะสำเร็จได้ก็ 
45,0048,014,ด้วยความไม่ฟุ้งซ่าน    เพราะบุคคลผู้มีได้สดับธรรม    และผู้เว้นจากการเข้าไป
45,0048,015,นั่งใกล้สัตบุรุษ  จะมีความไม่ฟุ้งซ่านนั้นไม่ได้.   เป็นความจริง  บุคคลผู้มีจิต
45,0048,016,ฟุ้งซ่านจะไม่สามารถฟังพระสัทธรรมได้เลย.      และบุคคลผู้ไม่เข้าไปนั่งใกล้
45,0048,017,สัตบุรุษจะไม่มีการฟัง  (ธรรม) เลย.
45,0048,018,อีกนัยหนึ่ง    เพราะจิตสันดานใดเป็นไปโดยอาการต่าง ๆ กัน     จึงมี
45,0048,019,การรับ    (เข้าใจ)  อรรถและพยัญชนะต่าง ๆ ได้   อิติศัพท์ท่านจึงกล่าวว่าเป็น
45,0048,020,ศัพท์แสดงอาการต่าง ๆ  ของจิตสันดานนั้น.      ก็เพราะเหตุที่อาการแห่งพระ-
45,0048,021,ดำรัสของ<B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B>ที่งามอย่างนี้   ที่เป็นเหตุให้ประโยชน์ของผู้อื่น
45,0048,022,บริบูรณ์ได้ครบถ้วน   โดยทำให้ผู้อื่นนั้นหยั่งลงสู่ความสมบูรณ์แห่งพระศาสนา
45,0048,023,ทั้งหมด  ด้วยการกำหนดประเภทแห่งอรรถและพยัญชนะได้  ย่อมไม่มีแก่บุคคล