Book,Page,LineNumber,Text
46,0002,001,ภิกษุใดยังตัณหาให้เหือดแห้งไปทีละ
46,0002,002,น้อย ๆ แล้วตัดเสียให้ขาดโดยไม่เหลือ ภิกษุ
46,0002,003,นั้นชื่อว่าย่อมละซึ่งฝั่งในและฝั่งนอกเสียได้
46,0002,004,เหมือนงูละคราบเก่าที่คร่ำคร่าแล้วฉะนั้น.
46,0002,005,ภิกษุใดถอนมานะพร้อมทั้งอนุสัย
46,0002,006,ไม่มีส่วนเหลือ เหมือนห้วงน้ำใหญ่ถอน-
46,0002,007,สะพานไม้อ้อที่ทุรพลฉะนั้น ภิกษุนั้นชื่อว่า
46,0002,008,ย่อมละฝั่งในและฝั่งนอกเสียได้ เหมือนงู
46,0002,009,ละคราบเก่าที่คร่ำคร่าแล้วฉะนั้น.
46,0002,010,ภิกษุใดค้นคว้าอยู่ (ด้วยปัญญา) ไม่
46,0002,011,ประสบอัตภาพอันเป็นสาระในภพทั้งหลาย
46,0002,012,เหมือนพราหมณ์ค้นคว้าอยู่ ไม่ประสบดอก
46,0002,013,ที่ต้นมะเดื่อฉะนั้น ภิกษุนั้นชื่อว่าย่อมละซึ่ง
46,0002,014,ฝั่งในและฝั่งนอกเสียได้ เหมือนงูละคราบ
46,0002,015,เก่าที่คร่ำคร่าแล้วฉะนั้น.
46,0002,016,กิเลสเป็นเครื่องให้กำเริบ ย่อมไม่มี
46,0002,017,ภายในจิตของภิกษุใด และภิกษุใดล่วงเสีย
46,0002,018,ได้แล้ว ซึ่งความเจริญและความเสื่อมอย่างนี้
46,0002,019,ภิกษุนั้นชื่อว่าย่อมละซึ่งฝั่งในและฝั่งนอก
46,0002,020,เสียได้ เหมือนงูละคราบเก่าที่คร่ำคร่าแล้ว
46,0002,021,ฉะนั้น.