Book,Page,LineNumber,Text
46,0012,001,ภิกษุใดแลกำจัดความโกรธที่บังเกิด
46,0012,002,ขึ้นแล้ว เหมือนหมองูกำจัดพิษงูที่ซ่านไป
46,0012,003,แล้วด้วยโอสถฉะนั้น ดังนี้.
46,0012,004,เรื่องเดียวกันนี้เอง ถึงการสงเคราะห์ (ปรากฏว่ามีอยู่) ในที่มา
46,0012,005,แห่งคือ ในวินัย ในธรรมบท (และ) ในสุตตนิบาต ด้วยประการฉะนี้
46,0012,006,ก็ด้วยคำเพียงเท่านี้ มาติกานั้นใด ท่านตั้งไว้แล้วว่า
46,0012,007,คาถานี้ ใครกล่าว ? กล่าวที่ไหน ?
46,0012,008,กล่าวเมื่อใด ? กล่าวเพราะเหตุไร ? ข้าพเจ้า
46,0012,009,จักประกาศวิธีนี้ แล้วอธิบายความแห่งคำนั้น
46,0012,010,มาติกานั้น เป็นอันข้าพเจ้าประกาศแล้วทั้งโดยย่อทั้งโดยพิสดาร ยกเว้นการ
46,0012,011,อธิบายความ (เท่านั้น ) ก็ในคาถาที่หนึ่งนี้ มีอรรถาธิบายดังต่อไป :-
46,0012,012,บทว่า โย ได้แก่ ภิกษุใด คือเช่นไร คือบวชจากขัตติยสกุลก็ตาม
46,0012,013,บวชจากพราหมณสกุลก็ตาม จะเป็นผู้บวชใหม่ก็ตาม จะเป็นพระมัชฌิมะก็ตาม
46,0012,014,จะเป็นพระเถระก็ตาม.
46,0012,015,บทว่า อุปฺปติตํ ได้แก่ ที่ตกไปแล้ว ที่ไปแล้ว ที่เป็นไปแล้ว
46,0012,016,เบื้องบน ๆ มีคำอธิบายว่าที่บังเกิดขึ้นแล้ว.
46,0012,017,ธรรมดาว่า ความโกรธที่บังเกิดขึ้นนี้ มีหลายประเภท คือ
46,0012,018,วัตตมานะ ๑ ภุตวาปคตะ ๑ โอกาสกตะ ๑ ภูมิลัทธะ ๑.
46,0012,019,บรรดาความโกรธทั้ง ๔ ประเภทนั้น ความพร้อมเพรียงแห่งการ
46,0012,020,บังเกิดขึ้นเป็นต้น ที่ถูกปัจจัยปรุงแต่งแม้ทั้งหมด ชื่อว่า วัตตมานุปปันนะ