Book,Page,LineNumber,Text
46,0015,001,เป็นภูมิไม่ได้  เพราะไม่เป็นที่ตั้งแห่งกิเลสอันมีวัฎฏะเป็นมูลเหล่านั้น ๆ ที่พระ-
46,0015,002,อริยบุคคลนั้น  ๆ  ละได้แล้ว.    แต่ว่ากรรมที่ทำไว้อย่างใดอย่างหนึ่ง    จะเป็น
46,0015,003,กุศลก็ตาม  เป็นอกุศลก็ตาม   ย่อมมีแก่ปุถุชนได้   เพราะกิเลสที่มีวัฏฏะเป็นมูล
46,0015,004,อันปุถุชนยังละไม่ได้โดยประการทั้งปวง   เพราะเหตุนั้น     วัฏฏะของปุถุชนนั้น
46,0015,005,จึงเป็นไปเพราะกิเลสเป็นปัจจัย. 
46,0015,006,กิเลสชาตมีวัฏฏะเป็นมูลนั้น    ของบุคคลนั้น  ไม่ควรกล่าวว่ามีในรูป
46,0015,007,ขันธ์เท่านั้น    ไม่มีในขันธ์ทั้งหลาย   มีภาวนาขันธ์เป็นต้น   ฯลฯ  หรือไม่ควร
46,0015,008,กล่าวว่า    มีในวิญญาณขันธ์เท่านั้น    ไม่มีในขันธ์ทั้งหลายมีรูปขันธ์เป็นต้น.
46,0015,009,เพราะเหตุไร ?  เพราะเหตุที่ว่ากิเลสชาตนั้นนอนเนื่องอยู่ในขันธ์ทั้ง ๕ โดยไม่
46,0015,010,พิเศษกว่ากัน    (โดยไม่แปลกกัน)   คืออย่างไร   คือกิเลสชาตที่นอนเนื่องอยู่ใน
46,0015,011,ขันธ์ ๕ นั้น      เปรียบเหมือนรสแห่งพื้นดินเป็นต้น     ซึ่งติดอยู่ที่ต้นไม้ฉะนั้น
46,0015,012,เหมือนอย่างว่า  เมื่อต้นไม้ใหญ่ขึ้นอยู่ที่พื้นดิน   อาศัยรสแห่งดินและรสแห่งน้ำ
46,0015,013,เจริญงอกงามขึ้น    ด้วยราก    ลำต้น    กิ่ง    ใบอ่อน    ใบแก่    ดอก    และผล
46,0015,014,เพราะได้อาศัยรสแห่งดินและรสแห่งน้ำนั้นเป็นปัจจัย   ทำท้องฟ้าให้เต็ม  มีการ
46,0015,015,สืบต่อเชื้อสายของต้นไม้ไว้  ก็เพราะพืชที่สืบต่อกันมา  ดำรงอยู่ได้จนถึงกัลปาว-
46,0015,016,สาน  รสแห่งแผ่นดินเป็นต้นนั้น    ไม่ควรจะกล่าวว่า   มีอยู่ที่รากเท่านั้น     หา
46,0015,017,ได้มีอยู่ที่ลำต้นเป็นต้นไม่  ฯลฯ  หรือไม่ควรจะกล่าวว่า   มีอยู่ที่ผลเท่านั้น  หา
46,0015,018,ได้มีอยู่ที่รากเป็นต้นไม่  เพราะเหตุไร    เพราะรสแห่งแผ่นดินเป็นต้นซ่านไป
46,0015,019,ในรากเป็นต้น    (ของต้นไม้นั้น)   ทั้งหมดทีเดียว   โดยไม่พิเศษกว่ากันฉันใด
46,0015,020,กิเลสชาตก็ฉันนั้น.