Book,Page,LineNumber,Text 46,0042,001,บาทคาถาว่า ยสฺสนตรโตโต น สนฺติ โกปา ความว่า ความโกรธ 46,0042,002,ย่อมไม่มีในใจของผู้ใด เพราะความโกรธนั้น ท่านถอนขึ้นเสียแล้วด้วยมรรค 46,0042,003,ที่ ๓. 46,0042,004,ก็เพราะเหตุที่สมบัติ ชื่อว่า ภวะ วิบัติชื่อ วิภวะ อนึ่ง ความเจริญ 46,0042,005,ชื่อว่า ภวะ ความเสื่อมชื่อว่า วิภวะ ความเที่ยงชื่อว่า ภวะ ความขาดสูญ 46,0042,006,ชื่อว่า วิภวะ บุญชื่อว่า ภวะ บาปชื่อว่า วิภวะ เมื่อว่าโดยใจความแล้ว 46,0042,007,ทั้งวิภวะทั้งอภวะก็เป็นอันเดียวกันนั่นเอง ฉะนั้น ในคำว่า ภวาภวตญฺจ 46,0042,008,วีติวตฺโต นี้ พึงทราบเนื้อความอย่างนี้ว่า ภิกษุนั้นชื่อว่า ล่วงความเสื่อม 46,0042,009,และความเจริญ มีประการเป็นอเนก ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ ด้วยอำนาจ 46,0042,010,แห่งสมบัติ วิบัติ ความเจริญ ความเสื่อม ความเที่ยง ความขาดสูญ บุญ 46,0042,011,และบาป ด้วยมรรคทั้ง ๔ โดยนัยนั้น ๆ ตามสมควรแก่เหตุ. 46,0042,012,ก็ในข้อว่า ยสฺส วิตกฺกา เป็นต้นนี้ มีอธิบายว่าภิกษุใด พิจารณา 46,0042,013,เห็นโทษในวิตกนั้น ๆ แล้วกำจัดคือทำให้สงบ ได้แก่เผาผลาญ วิตก ๙ อย่าง 46,0042,014,คือ :- 46,0042,015,วิตก ๓ อย่าง คือ 46,0042,016,๑. กามวิตก (ความดำริในทางกาม) 46,0042,017,๒. พยาบาทวิตก (ความดำริในการปองร้าย) 46,0042,018,๓. วิหิงสาวิตก (ความดำริในการเบียดเบียน) 46,0042,019,วิตก ๓ อย่าง คือ 46,0042,020,๑. ญาติวิตก (การคิดกังวลถึงญาติ) 46,0042,021,๒. ชนปทวิตก (การคิดกังวลถึงชนบท) 46,0042,022,๓. อมรวิตก (การคิดกังวลถึงความไม่ตาย)