Book,Page,LineNumber,Text
47,0023,001,และด้วยอำนาจของอานิสงส์ของเมตตา  ๑๑  อย่าง  พึงทราบว่า เมตตา
47,0023,002,ของชนเหล่านั้นมีประโยชน์เกื้อกูล    เมตตาอันบุคคลกระทำในเทพเจ้าเหล่าใด
47,0023,003,ด้วยสามารถแห่งข้อความทั้งหลาย  มีอาทิอย่างนี้ว่า  บุคคลมีใจเกื้อกูลต่อเทวดา
47,0023,004,ย่อมเห็นแต่สิ่งที่เจริญใจทุกเมื่อ  ดังนี้   พึงทราบว่า  เมตตาของชนแม้เหล่านั้น
47,0023,005,มีประโยชน์เกื้อกูล.
47,0023,006,พระผู้มีพระภาคเจ้า  เมื่อทรงแสดง  ลักษณะแห่งเมตตาจิตทั้ง ๒ อย่าง
47,0023,007,ดังที่กล่าวมาแล้วนั้นว่า  มีประโยชน์เกื้อกูลอย่างนี้   จึงตรัสว่า   <B>เมตฺตํ  กโรถ
47,0023,008,มานุสิยา  ปชาย</B>  ท่านทั้งหลายจงแผ่เมตตาจิตไปในหมู่มนุษย์   ดังนี้  บัดนี้
47,0023,009,เมื่อจะแสดงอุปการะจึงตรัสว่า
47,0023,010,<B>ทิวา  จ  รตฺโต  จ  หรนฺติ  เย  พลึ
47,0023,011,ตสฺมา หิ  เน  รกฺขถ  อปฺปมตฺตา   
47,0023,012,มนุษย์เหล่าใด    นำพลีกรรมไปทั้ง
47,0023,013,กลางวันกลางคืน   เพราะเหตุนั้นแล   ท่าน
47,0023,014,ทั้งหลาย   จงเป็นผู้ไม่ประมาท  รักษามนุษย์ 
47,0023,015,เหล่านั้นเถิด.</B>
47,0023,016,เนื้อความแห่งพระคาถานั้นว่า   มนุษย์เหล่าใด   สร้าง  (รูป)   เทวดา
47,0023,017,ด้วยจิตรกรรมและปฏิมากรรมเป็นต้น  และเข้าไปยังเจดีย์และต้นไม้ทั้งหลาย
47,0023,018,แล้วกระทำพลีกรรมในกลางวัน   อุทิศเทวดาทั้งหลายก็ดี    กระทำพลีกรรมใน
47,0023,019,เวลากลางคืน  ในข้างแรมเป็นต้นก็ดี     หรือถวายสลากภัตรเป็นต้นแล้ว  กระทำ
47,0023,020,พลีกรรมในเวลากลางวัน    โดยการอุทิศส่วนบุญให้แก่อารักขเทวดาจนถึงเทพ