Book,Page,LineNumber,Text
47,0035,001,ผู้ถือบรรณาการมาถวายแล้ว    และทรงสั่งสอนพระราชาผู้เป็นศัตรู    ผู้เสด็จมา
47,0035,002,แล้วด้วยความยำเกรงอย่างยิ่ง    มีอาทิอย่างนี้ว่า   ข้าแต่มหาราช     ขอพระองค์
47,0035,003,จงได้เสด็จมาแล  ดังนี้   โดยนัย   (แห่งคำสอน)  ว่า  ท่านทั้งหลายไม่ควรฆ่า
47,0035,004,สัตว์   ดังนี้    เป็นต้น    เสด็จไปอยู่.   ก็พระราชาทรงปรารถนาจะเสวย   หรือ
47,0035,005,ทรงปรารถนาจะทรงพักกลางวัน ในที่ใด      จักรแก้วก็จะลงจากอากาศในที่นั้น 
47,0035,006,ประดิษฐานอยู่ที่ภูมิภาคอันสม่ำเสมอ     ซึ่งควรแก่การทำกิจทั้งปวงมีน้ำเป็นต้น
47,0035,007,เหมือนแล่นมาบทภาคพื้นดินด้วยเพลา   ฉะนั้น.   เมื่อพระราชาทรงปรารถนา
47,0035,008,จะเสด็จไปอีก    จักรแก้วก็เปล่งเสียงไพเราะ    โดยนัยก่อนนั้นแล    ซึ่งบริษัท
47,0035,009,มีประมาณ  ๑๒   โยชน์     ได้ฟังเสียงแล้วก็พากันไปทางอากาศ      จักรแก้ว
47,0035,010,ย่อมร่อนลงสู่มหาสมุทรทางทิศตะวันออกโดยลำดับ    เมื่อจักรแก้วนั้นร่อนลงสู่
47,0035,011,มหาสมุทร  น้ำประมาณ ๑ โยชน์  หลีกออกไปดำรงอยู่ดุจมีฝากั้นไว้  มหาชน
47,0035,012,ย่อมเห็นซึ่งรัตนะทั้งหลาย  ๗  ประการตามลำดับ    พระราชาทรงจับสุวรรณ-
47,0035,013,ภิงคาร    ทรงอธิษฐานว่า     ขอรัชชสีมาของเราจงเป็นไปจำเดิมแต่นี้     ดังนี้ 
47,0035,014,แล้วก็ใช้น้ำประพรม   แล้วเสด็จกลับ    หมู่เสนาอยู่ข้างหน้า  จักรแก้วอยู่ข้างหลัง
47,0035,015,พระราชาเสด็จอยู่ตรงกลาง     สถานที่ที่จักรแก้วร่อนลงแล้ว     และร่อนลงแล้ว
47,0035,016,ย่อมทำน้ำให้เต็ม   (อีก)   จักรแก้วย่อมไปที่มหาสมุทร   แม้ทางด้านทิศทักษิณ
47,0035,017,ทิศประจิม   และทิศอุดร   โดยอุบายนี้   จักรแก้วไปจรดทิศทั้ง  ๔  แล้วขึ้นไปสู่
47,0035,018,อากาศ  ประมาณ   ๓๐๐  โยชน์  พระราชาประทับอยู่บนจักรแก้วนั้น  ทรงได้
47,0035,019,ชัยชนะอันพระองค์ทรงชนะแล้ว      ด้วยอานุภาพของจักรแก้ว      ทรงตรวจดู
47,0035,020,จักรวาลหนึ่ง ๆ  ซึ่งประดับด้วยทวีปใหญ่  ๔  ทวีป   และทวีปน้อย  ๒  พันทวีป
47,0035,021,อย่างนี้   คือ