Book,Page,LineNumber,Text
47,0040,001,การเกิดขึ้นในสกุล   และหาได้อาศัยการเป็นผู้มีผิวพรรณงามเป็นต้นไม่   แต่ได้
47,0040,002,ทรงอาศัย     ความที่พุทธรัตนะเป็นรัตนะที่ไม่มีประมาณด้วยคุณทั้งหลายมีสีล
47,0040,003,ขันธ์และสมาธิขันธ์เป็นต้นในโลก   ตั้งแต่อเวจี  จนถึงภวัคคพรหมเป็นที่สุด.
47,0040,004,จึงทรงประกอบสัจวาจาว่า
47,0040,005,<B>อิทฺปิ  พุทฺเธ   รตนํ  ปณีตํ
47,0040,006,เอเตน สจฺเจน สุวตฺถิ โหตุ
47,0040,007,พุทธรัตนะแม้นี้เป็นรัตนะอันประณีต
47,0040,008,ด้วยสัจวาจานี้ ขอความสวัสดีจงมีแต่สัตว์
47,0040,009,ทั้งหลายดังนี้.</B>
47,0040,010,เนื้อความแห่งพระคาถานั้นว่า  ทรัพย์เครื่องปลื้มใจหรือรัตนะอย่างใด
47,0040,011,อย่างหนึ่งซึ่งมีอยู่ในโลกนี้หรือในโลกอื่น  หรือในสวรรค์ทั้งหลาย  พุทธรัตนะ
47,0040,012,แม้นี้  ชื่อว่าประณีต  เพราะไม่เสมอเหมือนกับทรัพย์เครื่องปลื้มใจหรือรัตนะนั้น
47,0040,013,ด้วยคุณทั้งหลายเหล่านั้น  ๆ ถ้าหากว่าคำที่กล่าวนี้   เป็นคำสัตย์จริง  ด้วยความ-
47,0040,014,สัจนี้    ขอความสวัสดีจงมี  คือ  ขอความดีงาม  ได้แก่  ความไม่มีโรค  ความไม่
47,0040,015,มีอุปัทวะ จงมีแก่ปาณะสัตว์ทั้งหลายเหล่านี้.  ก็ในข้อนี้มีอธิบายว่า  จักษุ   ชื่อว่า
47,0040,016,เป็นของสูญ    สูญจากความเป็นตน   หรือจากความเป็นของที่เกี่ยวเนื่องกับตน
47,0040,017,"ในประโยคทั้งหลายมีอาทิอย่างนี้ว่า  ""ดูก่อนอานนท์  จักษุแลชื่อว่าเป็นของสูญ"
47,0040,018,"จากตนหรือจากสิ่งที่เกี่ยวเนื่องกับตน""   แต่เมื่อถือเอาโดยประการนอกนี้   จักษุ"
47,0040,019,ก็จักไม่พึงสำเร็จด้วยคำว่า   ตน  หรือสิ่งที่เนื่องด้วยตน  ฉันใด   คำที่ว่ารัตนะ
47,0040,020,อันประณีตก็พึงทราบเนื้อความนี้ว่า  ความเป็นรัตนะอันประณีต  คือรัตนภาพ
47,0040,021,ประณีต    แต่เมื่อถือเอาโดยประการนอกนี้    พระผู้มีพระภาคเจ้าก็หาได้สำเร็จ