Book,Page,LineNumber,Text
48,0030,001,บทว่า  <B>กิมกาสิ   ปุญฺํ</B>   ความว่า   ท่านใดทำสั่งสมก่อสร้างสุจริต   
48,0030,002,กุศลกรรมอะไร  คือเช่นไร  ในกุศลกรรมทั้งหลาย  ที่ต่างโดยทานศีลเป็น
48,0030,003,ต้น  ซึ่งได้ชื่อว่าบุญ   เพราะทำให้บังเกิดผลคือควานที่น่าบูชา   และเพราะ
48,0030,004,ชำระชะล้างสันดานที่ตนเองเกิดให้หมดจด.  บทว่า  <B>ชลิตานุภาวา</B>  ได้แก่
48,0030,005,โชติช่วงไปทั่ว  คือมีบุญฤทธิ์. 
48,0030,006,ถามว่า  ในเรื่องนี้  เหตุไร  พระเถระจึงกล่าวว่า  ครั้งเกิดเป็นมนุษย์
48,0030,007,ท่านได้ทำบุญอะไร  ในคติอื่น ๆไม่มีการทำบุญกันหรือ.  ตอบว่า   ไม่มี
48,0030,008,การทำบุญหามิได้.      เพราะเหตุที่ความเกิดแห่งกุศลจิตฝ่ายกามาวจรยังได้
48,0030,009,[มี]    ในบางคราว  แม้แต่ในคตินรก   ก็จะป่วยกล่าวไปไยในคติอื่น ๆ
48,0030,010,ข้าพเจ้าได้กล่าวไว้แล้วมิใช่หรือว่า   เป็นทิฏฐสังสันทนาปุจฉา   ถามเทียบ
48,0030,011,ถึงสิ่งที่เห็น ๆ กันอยู่แล้ว    ฉะนั้น พระมหาเถระเห็นเทวดาองค์นั้น   ซึ่ง
48,0030,012,ครั้งดำรงอยู่ในอัตภาพเป็นมนุษย์กระทำบุญกรรมเกิดขึ้นแล้ว    เมื่อจะถาม
48,0030,013,โดยเนื้อความที่เป็นอยู่แล้ว  จึงกล่าวว่า  ครั้งเกิดเป็นมนุษย์  ท่านได้ทำบุญ
48,0030,014,อะไร.                                                                            
48,0030,015,อีกอย่างหนึ่ง  ในคติอื่น ๆ  เพราะเป็นผู้มีสุขโดยส่วนเดียว  เพราะ
48,0030,016,เป็นผู้มีทุกข์โดยส่วนเดียว   และเพราะเป็นผู้มากไปด้วยทุกข์   โอกาสที่จะ
48,0030,017,ทำบุญ  ไม่ใช่หาได้ง่าย  ๆ เพราะความพรั่งพร้อมแห่งปัจจัยมีการพึ่งพาอาศัย
48,0030,018,สัตบุรุษเป็นต้น  หาได้แสนยาก  บางคราวแม้เกิดขึ้นมาก็มิใช่โอฬารไพบูลย์
48,0030,019,เพราะเหตุตามที่กล่าวมาแล้ว.   ส่วนในคติแห่งมนุษย์  เพราะเป็นผู้มากไป
48,0030,020,ด้วยสุข   โอกาสทำบุญ จึงหาได้ง่าย   เพราะความพรั่งพร้อมแห่งปัจจัยมีการ
48,0030,021,พึ่งพาอาศัยสัตบุรุษเป็นต้นโดยมาก  หาได้ง่าย.  อนึ่งเล่า   ทุกข์อันใดเกิด
48,0030,022,ขึ้นในคติแห่งมนุษย์นั้น      ทุกข์แม้อันนั้น   ก็เป็นอุปนิสัยเหตุแห่งการทำ