Book,Page,LineNumber,Text 48,0044,001,อาสนะนี้ ดีฉันบริจาคแก่ท่านแล้ว ขอได้โปรดใช้สอยเพื่ออนุเคราะห์ 48,0044,002,ฉันด้วยเถิดเจ้าค่ะ. พระเถระรับตั่งนั้น เพื่ออนุเคราะห์นาง แล้วให้ 48,0044,003,ถวายแก่สงฆ์. สมัยต่อมา นางเป็นโรคอย่างหนึ่งตายไปบังเกิดในภพ 48,0044,004,ดาวดึงส์. คำดังกล่าวมาเป็นต้นทั้งหมด พึงทราบตามนัยที่กล่าวมาแล้ว 48,0044,005,ในกถาพรรณนาปฐมวิมานนั้นแล. ด้วยเหตุนั้น ท่านพระโมคคัลลานะ 48,0044,006,จึงถามว่า 48,0044,007,<B>ดูก่อนเทพธิดาผู้ประดับองค์ ทรงมาลัย ทรง 48,0044,008,พัสตราภรณ์อันสวยงาม วิมานตั่งทองของท่านโอฬาร 48,0044,009,เร็วดังใจ ไปได้ตามปรารถนา ท่านส่องแสงประกาย 48,0044,010,คล้ายสายฟ้าแลบลอดหลืบเมฆ เพราะบุญอะไร 48,0044,011,วรรณะของท่านจึงเป็นเช่นนี้ เพราะบุญอะไร ผลนี้จึง 48,0044,012,สำเร็จแก่ท่าน และโภคะทุกอย่างที่น่ารักจึงเกิดแก่ท่าน.</B> 48,0044,013,<B>ดูก่อนเทพี ผู้มีอานุภาพมาก อาตมาขอถามท่าน 48,0044,014,ครั้งเกิดเป็นมนุษย์ ท่านได้ทำบุญอะไร เพราะบุญ 48,0044,015,อะไร ท่านจึงมีอานุภาพรุ่งเรืองอย่างนี้ และวรรณะ 48,0044,016,ของท่านจึงสว่างไสวไปทุกทิศ.</B> 48,0044,017,<B>เทวดาองค์นั้น ถูกท่านพระโมคคัลลานะถาม 48,0044,018,แล้ว ดีใจ ครั้นแล้วก็พยากรณ์ปัญหาของกรรมที่มีผล 48,0044,019,อย่างนี้ว่า</B> 48,0044,020,<B>นี้เป็นผลของกรรมเล็กน้อยของดิฉันอันเป็นเหตุ 48,0044,021,ให้ดีฉันมีอานุภาพรุ่งเรืองอย่างนี้ ครั้งเกิดเป็นมนุษย์ 48,0044,022,ในหมู่มนุษย์ในชาติก่อน ในมนุษยโลก ดีฉันได้พบ</B>