Book,Page,LineNumber,Text
48,0044,001,อาสนะนี้     ดีฉันบริจาคแก่ท่านแล้ว      ขอได้โปรดใช้สอยเพื่ออนุเคราะห์
48,0044,002,ฉันด้วยเถิดเจ้าค่ะ.    พระเถระรับตั่งนั้น    เพื่ออนุเคราะห์นาง    แล้วให้  
48,0044,003,ถวายแก่สงฆ์.     สมัยต่อมา     นางเป็นโรคอย่างหนึ่งตายไปบังเกิดในภพ
48,0044,004,ดาวดึงส์.  คำดังกล่าวมาเป็นต้นทั้งหมด     พึงทราบตามนัยที่กล่าวมาแล้ว
48,0044,005,ในกถาพรรณนาปฐมวิมานนั้นแล.   ด้วยเหตุนั้น    ท่านพระโมคคัลลานะ
48,0044,006,จึงถามว่า 
48,0044,007,<B>ดูก่อนเทพธิดาผู้ประดับองค์    ทรงมาลัย    ทรง
48,0044,008,พัสตราภรณ์อันสวยงาม วิมานตั่งทองของท่านโอฬาร
48,0044,009,เร็วดังใจ  ไปได้ตามปรารถนา   ท่านส่องแสงประกาย
48,0044,010,คล้ายสายฟ้าแลบลอดหลืบเมฆ        เพราะบุญอะไร
48,0044,011,วรรณะของท่านจึงเป็นเช่นนี้    เพราะบุญอะไร  ผลนี้จึง
48,0044,012,สำเร็จแก่ท่าน  และโภคะทุกอย่างที่น่ารักจึงเกิดแก่ท่าน.</B>
48,0044,013,<B>ดูก่อนเทพี   ผู้มีอานุภาพมาก  อาตมาขอถามท่าน
48,0044,014,ครั้งเกิดเป็นมนุษย์   ท่านได้ทำบุญอะไร    เพราะบุญ 
48,0044,015,อะไร   ท่านจึงมีอานุภาพรุ่งเรืองอย่างนี้   และวรรณะ
48,0044,016,ของท่านจึงสว่างไสวไปทุกทิศ.</B>
48,0044,017,<B>เทวดาองค์นั้น      ถูกท่านพระโมคคัลลานะถาม
48,0044,018,แล้ว  ดีใจ ครั้นแล้วก็พยากรณ์ปัญหาของกรรมที่มีผล
48,0044,019,อย่างนี้ว่า</B>
48,0044,020,<B>นี้เป็นผลของกรรมเล็กน้อยของดิฉันอันเป็นเหตุ
48,0044,021,ให้ดีฉันมีอานุภาพรุ่งเรืองอย่างนี้   ครั้งเกิดเป็นมนุษย์
48,0044,022,ในหมู่มนุษย์ในชาติก่อน  ในมนุษยโลก   ดีฉันได้พบ</B>