Book,Page,LineNumber,Text
50,0044,001,ให้สร้างพระวิหาร  โดยการบริจาคทรัพย์  ๑  แสน  ไว้ในที่ห่างกันโยชน์หนึ่ง ๆ
50,0044,002,ในระยะทาง  ๔๕  โยชน์   ถัดจากกรุงสาวัตถีนั้น   ซื้อที่สวนของพระราชกุมาร
50,0044,003,ทรงพระนามว่า  เชตะ  ประมาณ  ๘  กรีส โดยมาตราวัดหลวง  ด้วยการเอาทรัพย์
50,0044,004,ปูลาดไปเป็นโกฎิ ๆ.  ในวันที่พระศาสดาทรงรับพระวิหาร  สุภูติกุฎุมพีนี้ได้ไป
50,0044,005,พร้อมกับท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐีฟังเทศนาแล้ว    ได้มีศรัทธา    (ปสาทะ)
50,0044,006,บรรพชาแล้ว.   
50,0044,007,ท่านอุปสมบทแล้ว    ทำมาติกา  ๒   ให้คล่องแคล่ว    ให้อาจารย์บอก
50,0044,008,กัมมัฏฐาน   บำเพ็ญสมณธรรมในป่า   เจริญวิปัสสนา   มีเมตตาฌานเป็นบาท
50,0044,009,บรรลุพระอรหัตแล้ว.   ก็เพราะเมื่อท่านแสดงธรรม  ย่อมแสดงธรรมไม่เจาะจง
50,0044,010,ตามทำนองที่พระศาสดาทรงแสดงแล้ว   ฉะนั้น     ท่านจึงได้นามว่า  เป็นผู้เลิศ
50,0044,011,กว่าภิกษุผู้อยู่โดยไม่มีข้าศึก.   เมื่อเที่ยวบิณฑบาต   ก็เข้าฌานแผ่เมตตาไปทุกๆ
50,0044,012,บ้าน  ออกจากฌานแล้วจึงรับภิกษา  ด้วยคิดว่า.  โดยวิธีนี้   ทายกทั้งหลาย  จักมี
50,0044,013,ผลมาก.  เพราะฉะนั้น   ท่านจึงชื่อว่า   เป็นผู้เลิศกว่าทักขิไณยบุคคลทั้งหลาย.
50,0044,014,ด้วยเหตุนั้น     พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า    พระสุภูติเลิศกว่าภิกษุ
50,0044,015,สาวกของเรา   ผู้มีปกติอยู่ด้วยความไม่มีกิเลส   พระสุภูติเลิศกว่าพวกภิกษุสาวก
50,0044,016,ของเรา  ผู้เป็นทักขิไณยบุคคล  ดังนี้.
50,0044,017,พระมหาเถระนี้        ตั้งอยู่ในพระอรหัตผลแล้ว     ถึงที่สุดแห่งผลของ
50,0044,018,บารมีที่ตนได้บำเพ็ญแล้ว     เป็นผู้ฉลาดปราดเปรื่องในโลก     เที่ยวจาริกไป
50,0044,019,ตามชนบท  เพื่อบำเพ็ญประโยชน์แก่ชนหมู่มาก  ถึงกรุงราชคฤห์แล้วโดยลำดับ
50,0044,020,ด้วยประการฉะนี้.
50,0044,021,พระเจ้าพิมพิสาร     ทรงสดับการมาของพระเถระแล้ว     เสด็จไปหา
50,0044,022,ไหว้แล้ว   ตรัสว่า  ท่านผู้เจริญ    นิมนต์ท่านอยู่ในที่นี้แหละ    ทรงพระดำริว่า
50,0044,023,เราจักสร้างที่อยู่ถวาย    ดังนี้แล้ว     เสด็จหลีกไปแล้วก็ทรงลืมเสีย.    พระเถระ