add an anonymized admin court decision

sample_data/Α2485_2023.txt

@@ -0,0 +1,67 @@
+Ε.Π. (m)
+
+Αριθμός 2485/2023
+
+ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
+
+ΤΜΗΜΑ Στ΄
+
+Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 10 Μαΐου 2021, με την εξής σύνθεση: Ιωάννης Γράβαρης, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Στ΄ Τμήματος, Βαρβάρα Ραφτοπούλου, Ειρήνη Σταυρουλάκη, Σύμβουλοι, Σωτηρία-Ελπίδα Σταφυλά, Μαρία Γκάνα, Πάρεδροι. Γραμματέας η Αικατερίνη Ρίπη.
+
+Για να δικάσει την από 22 Απριλίου 2019 αίτηση:
+
+του Ελληνικού Δημοσίου (Α.Α.Δ.Ε.), το οποίο παρέστη με τη Νικολέτα Παπαρούνη, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που κατέθεσε δήλωση, σύμφωνα με το άρθρο 26 του ν. 4509/2017, περί μη εμφανίσεώς της,
+
+κατά του Σ.Σ., κατοίκου ..., ο οποίος δεν παρέστη.
+
+Με την αίτηση αυτή το αναιρεσείον Ελληνικό Δημόσιο επιδιώκει να αναιρεθεί η υπ’ αριθ. 272/2019 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης.
+
+Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως της εισηγήτριας, Παρέδρου Μαρίας Γκάνα.
+
+Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου κ α ι
+
+Α φ ο ύ μ ε λ έ τ η σ ε τ α σ χ ε τ ι κ ά έ γ γ ρ α φ α
+
+Σ κ έ φ θ η κ ε κ α τ ά τ ο ν Ν ό μ ο
+
+1. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση, η οποία νομίμως ασκήθηκε χωρίς καταβολή παραβόλου, ζητείται η αναίρεση της 272/2019 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης, με την οποία απορρίφθηκε έφεση του αναιρεσείοντος Δημοσίου κατά της 1222/2007 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης. Με την απόφαση αυτή, κατ’ αποδοχήν ανακοπής του αναιρεσιβλήτου, ακυρώθηκε η 15716/19/19.06.2006 έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης εις χείρας τρίτου, η οποία συντάχθηκε εις βάρος του από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Θεσσαλονίκης, λόγω της ιδιότητάς του ως διευθύνοντος συμβούλου της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «Αγροτική Α.Ε.» προς εξασφάλιση βεβαιωμένων οφειλών της εν λόγω εταιρείας έναντι του Ελληνικού Δημοσίου, συνολικού ποσού 5.955.925,60 ευρώ.
+
+2. Επειδή, κατά τις παραγράφους 3 και 4 του άρθρου 53 του π.δ. 18/1989, όπως ισχύουν μετά τον ν. 3900/2010, για το παραδεκτό της αιτήσεως αναιρέσεως πρέπει το μεν αντικείμενο της διαφοράς, όταν είναι χρηματικό, να μην υπολείπεται των 40.000 ευρώ, να προβάλλεται δε από τον αναιρεσείοντα με συγκεκριμένους ισχυρισμούς που περιέχονται στο εισαγωγικό δικόγραφο, ότι με καθέναν από τους προβαλλόμενους λόγους αναιρέσεως τίθεται συγκεκριμένο νομικό ζήτημα κρίσιμο για την κατ’ αναίρεση επίλυση της διαφοράς, επί του οποίου είτε δεν υπάρχει νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας είτε οι σχετικές κρίσεις της προσβαλλομένης αποφάσεως έρχονται σε αντίθεση προς μη ανατραπείσα νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας ή άλλου ανώτατου δικαστηρίου ή προς ανέκκλητη απόφαση διοικητικού δικαστηρίου.
+
+3. Επειδή, στον ν. 2190/1920 «Περί Ανωνύμων Εταιρειών» (Α΄ 37), όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο εν προκειμένω χρόνο, οριζόταν, μεταξύ άλλων, στο άρθρο 18 παρ. 1 ότι «Η ανώνυμος εταιρεία εκπροσωπείται επί δικαστηρίου και εξωδίκως υπό το�� Διοικητικού της Συμβουλίου, ενεργούντος συλλογικώς» και στο άρθρο 22 παρ. 1 ότι «Το Διοικητικόν Συμβούλιον είναι αρμόδιον ν’ αποφασίζη πάσαν πράξιν αφορώσαν εις την διοίκησιν της εταιρίας, […]».
+
+4. Επειδή, περαιτέρω, στο άρθρο 115 παρ. 1 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ν. 2238/1994, Α΄ 151) οριζόταν ότι «Τα πρόσωπα που είναι […] διευθύνοντες σύμβουλοι […] των ημεδαπών ανώνυμων εταιρειών ή συνεταιρισμών κατά το χρόνο της διάλυσης ή συγχώνευσής τους, ευθύνονται προσωπικώς και αλληλεγγύως για την πληρωμή του φόρου που οφείλεται από αυτά τα νομικά πρόσωπα σύμφωνα με τον παρόντα, καθώς και του φόρου που παρακρατείται, ανεξάρτητα από το χρόνο βεβαίωσής τους. […]», στο δε άρθρο 45 του ν. 1642/1986 «Για την εφαρμογή του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας και άλλες διατάξεις» (Α΄ 125), το οποίο κωδικοποιήθηκε με το άρθρο 55 του ν. 2859/2000 «Κύρωση Κώδικα Φόρου Προστιθέμενης Αξίας» (Α΄ 248), ότι «Για την καταβολή του οφειλόμενου φόρου ευθύνονται αλληλεγγύως και εις ολόκληρο με τον υπόχρεο και οι εξής: α) […] β) οι νόμιμοι εκπρόσωποι των νομικών προσώπων, κατά το χρόνο διάλυσης, συγχώνευσης ή μετατροπής τους, ανεξάρτητα από το χρόνο βεβαίωσης του φόρου γ) […]».
+
+5. Επειδή, όπως προκύπτει από την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση και τα λοιπά διαδικαστικά έγγραφα, με την 15716/19/19.06.2006 έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης εις χείρας τρίτου, η οποία συντάχθηκε από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Θεσσαλονίκης, κατασχέθηκε ποσοστό της καταβαλλόμενης στον αναιρεσίβλητο μηνιαίας σύνταξης από το Τ.Ε.Β.Ε., ως τρίτου, λόγω της ιδιότητάς του ως διευθύνοντος συμβούλου της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «Αγροτική Α.Ε.», κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 115 παρ. 1 ν. 2238/1994. Η εν λόγω κατάσχεση διενεργήθηκε για οφειλές της ανωτέρω ανώνυμης εταιρείας προς το Ελληνικό Δημόσιο από μη καταβολή φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α., από πρόστιμα φόρου εισοδήματος, Φ.Π.Α. και Κ.Β.Σ. και από έξοδα διοικητικής εκτέλεσης, των οικονομικών ετών 1996 έως 2000, συνολικού ποσού 5.955.925,60 ευρώ, το ποσό δε αυτό βεβαιώθηκε ταμειακώς με τις 373/20.5.1997, 2092/30.3.2000, 2093/30.3.2000, 3339/23.5.2000, 6371-6374/12.10.2000, 2234/10.4.2003, 387-390/22.1.2004, 504/28.1.2004, 1437/10.3.2004, 3075/4.7.2005, 4078/31.8.2005 και 410/25.1.2006 βεβαιώσεις του Προϊσταμένου της ανωτέρω Δ.Ο.Υ. (σχετ. ο από 7.6.2006 επισυναπτόμενος στην κατασχετήρια έκθεση πίνακας χρεών του αναιρεσιβλήτου), και εκδόθηκαν ακολούθως στο όνομα του αναιρεσιβλήτου οι 10233/94/17.05.2005 και 10251/94/17.5.2005 ατομικές ειδοποιήσεις ληξιπροθέσμων χρεών προ κατάσχεσης, ποσού 5.259.798,20 ευρώ, και οι 22350/44/09.09.2002, 18448/44/09.09.2002, 10248/95/17.05.2005 και 2600/384/30.11.2005 ατομικές ειδοποιήσεις ληξιπροθέσμων χρεών προ ποινικής δίωξης, ποσού 91.290,30 ευρώ, 89.261,90 ευρώ, 5.323,702,35 ευρώ, 3.340.071,25 ευρώ, αντιστοίχως, του Προϊσταμένου της ίδιας Δ.Ο.Υ. Κατά της ως άνω έκθεσης αναγκαστικής κατάσχεσης εις χείρας τρίτου ο αναιρεσίβλητος άσκησε ανακοπή ενώπιον του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, με την οποία προέβαλε, ως μόνο ορισμένο λόγο, ότι μη νόμιμα επιβλήθηκε με αυτήν αναγκαστική κατάσχεση σε βάρος της μηνιαίας σύνταξής του, καθόσον ο ίδιος δεν ήταν υπόχρεος για την καταβολή των ως άνω ποσών φόρου εισοδήματος, Φ.Π.Α. και προστίμων εισοδήματος, Φ.Π.Α και Κ.Β.Σ., διότι αγνοούσε τον διορισμό του ως διευθύνοντος συμβούλου στην ανωτέρω Α.Ε. και ακολούθως ουδέποτε υπήρξε κατ’ ουσίαν διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας αυτής. Ειδικότερα, ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος ήταν συνταξιούχος με μοναδικό εισόδημα σύνταξη 489 ευρώ μηνιαίως, ότι ουδέποτε υπέγραψε οποιοδήποτε έγγραφο της εταιρείας αυτής, αλλά υποκρυπτόμενος και ουσιαστικός διαχειριστής της και, επομένως, υπεύθυνος για την καταβολή των ως άνω ποσών φόρου εισοδήματος, Φ.Π.Α. και προστίμων εισοδήματος, Φ.Π.Α. και Κ.Β.Σ., ήταν ο Σ.Β., ο οποίος συνέστηνε επιχειρήσεις με εικονικό μέτοχο πάντα τη σύζυγό του, Α.Κ. και άλλα πρόσωπα, δημιουργώντας τεράστια χρέη και οικονομικά οφέλη για αυτόν, πλαστογραφώντας δε την υπογραφή του ίδιου (αναιρεσιβλήτου), πέτυχε να εμφανίσει και αυτόν ως μέτοχο και διευθύνοντα σύμβουλο της προαναφερόμενης εταιρείας. Προς απόδειξη των ως άνω ισχυρισμών του είχε επικαλεστεί και προσκομίσει στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο: 1) αντίγραφα των εκκαθαριστικών σημειωμάτων φόρου εισοδήματος οικονομικών ετών 2005 και 2006 του ιδίου, από τα οποία προέκυπτε ότι ο αναιρεσίβλητος κατά τα έτη αυτά πραγματοποίησε εισόδημα μόνον από μισθωτές υπηρεσίες ποσού 6.604,80 ευρώ και 6.912,38 ευρώ, αντιστοίχως, και του 4561746 εντάλματος πληρωμής σύνταξης ποσού 484,20 ευρώ της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος και 2) την 47364/2005 απόφαση του Γ΄ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, με την οποία αυτός είχε κηρυχθεί αθώος της κατηγορίας ότι, κατά το έτος 1998, ως διευθύνων σύμβουλος της «Αγροτική Α.Ε.», δεν υπέβαλε δήλωση φορολογίας εισοδήματος και εκκαθαριστική δήλωση Φ.Π.Α., με την αιτιολογία επί λέξει ότι «[…] συμμετείχε μόνο τυπικά στην ως άνω εταιρία και δεν είχε ουσιαστική συμμετοχή στις δραστηριότητες της [...], συνεπώς πρέπει να κηρυχθεί αθώος αφού αποδείχθηκε ότι δεν τέλεσε τις πράξεις που του αποδίδονται με το κατηγορητήριο [...]». Με την ίδια απόφαση καταδικάστηκαν σε συνολική φυλάκιση 4 και 6 ετών, αντιστοίχως, για μη υποβολή δήλωσης φορολογίας εισοδήματος και Φ.Π.Α. για την ως άνω εταιρεία οι Ν.Σ. και Σ.Β., οι οποίοι λειτουργούσαν ως υποκρυπτόμενα πρόσωπα που ασκούσαν ουσιαστικά τη διαχείριση και εκπροσώπησή της. Ειδικότερα, ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου κατέθεσαν ως μάρτυρες κατηγορίας α) ο Προϊστάμενος ΣΔΟΕ Π.Κ. ο οποίος κατέθεσε ότι, “… ο 3ος κατηγορούμενος (Σ.Β.) είναι αφανής επιχειρηματίας ... Σύστηνε εταιρείες ανώνυμες και ΕΠΕ και Αγροτική ΑΕ. Η Αγροτική ΑΕ ξεκίνησε το 1995. Η Κ.Α. ήταν συζ του. Είχε εμφανείς εμπορικές συναλλαγές από τον 10ο 1995 μέχρι 31/12/1996. Το 1997 αποχώρησαν κάποιοι όπου εμφανίστηκε 2ος κατηγορούμενος (αναιρεσίβλητος) ως αντιπρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος. Είναι υπερήλικας. Είναι γύρω στα 75. Παίρνει Αγροτική σύνταξη και όταν αποχώρησε άλλο μέλος μπήκε ο 1ος κατηγορούμενος [Ν.Σ., υιός του αναιρεσιβλήτου] και ο Π.Χ.. ...Όσον αφορά τον 2ο κατηγορούμενο (αναιρεσίβλητο) πήγα στο σπίτι του. Μου δήλωσε άγνοια. Η προσωπική μου εκτίμηση ήταν ότι θυμήθηκα τον πατέρα μου και λυπήθηκα όταν βλέπω ότι τα παιδιά μπλέκουν τους γονείς. Έδειξε διάθεση να δείξει τα βιβλία. Στις τράπεζες είχε υπογραφές από τον 3ο κατηγορούμενο. ...” και β) ο Γ.Γ., ο οποίος δήλωσε φοροτεχνικός στην “ΑΓΡΟΤΙΚΗ Α.Ε.” και ότι “...Τον 2ο κατηγορούμενο (αναιρεσίβλητο) δεν τον είδα ποτέ. Ξέρω ότι ο 1ος ήταν στο Δ.Σ. Τον 3ο κατ/νο έβλεπα και με πλήρωνε εκείνος. Παραιτήθηκα γιατί δεν είχα ρόλο...”. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, αφού έλαβε υπόψη τα ως άνω αποδεικτικά στοιχεία που επικαλέσθηκε και προσκόμισε ο αναιρεσίβλητος στο πλαίσιο άλλης σχετικής ενώπιόν του υπόθεσης, κατ’ άρθρο 144 παρ. 2 ΚΔΔ, και, ειδικότερα, τις μαρτυρικές καταθέσεις όλων των μαρτύρων κατηγορίας ενώπιον του Γ΄ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, κατέληξε στην κρίση ότι ο αναιρεσίβλητος ουδέποτε υπήρξε ουσιαστικά διευθύνων σύμβουλος της «Αγροτική Α.Ε.» με συμμετοχή στις δραστηριότητες της εν λόγω Α.Ε. Κατόπιν τούτων, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο έκρινε ότι ο αναιρεσίβλητος δεν ευθυνόταν για την καταβολή των ως άνω ποσών φόρου εισοδήματος, Φ.Π.Α. και προστίμων φόρου εισοδήματος, Φ.Π.Α. και Κ.Β.Σ. σε βάρος της «Αγροτική Α.Ε.», για τις οποίες είχε διενεργηθεί η ένδικη αναγκαστική κατάσχεση εις χείρας τρίτου, η οποία για τον λόγο αυτό επιβλήθηκε μη νόμιμα, ακύρωσε δε αυτήν, κάνοντας δεκτή την ανακοπή. Κατά της απόφασης αυτής το ήδη αναιρεσείον Δημόσιο άσκησε έφεση. Το δικάσαν εφετείο, με το σκεπτικό ότι η ευθύνη των προσώπων που φέρονται πως διευθύνουν νομικά πρόσωπα αποτελεί πρόσθετη ευθύνη προς πληρωμή των βεβαιωθέντων σε βάρος των νομικών προσώπων φόρων, αναγόμενη όχι στο στάδιο της βεβαίωσης αλλά στο στάδιο της είσπραξης και, πάντως, συνδεόμενη με την ιδιότητά τους ως προσώπων ασκούντων τη διοίκηση αυτών, έκρινε, παραβάλλοντας την 2712/2002 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, ότι οι τελευταίοι κατά το στάδιο της ανακοπής δύνανται να επικαλεσθούν και να αποδείξουν είτε ότι δεν αποδέχθηκαν τον διορισμό τους είτε ότι τον αγνοούσαν. Στη συνέχεια, αφού έκρινε ότι ο αναιρεσίβλητος προέβαλε, μεταξύ άλλων, με την ανακοπή του τέτοιον ισχυρισμό, απέρριψε κατά το σκέλος αυτό λόγο της έφεσης. Ακολούθως, το δικάσαν εφετείο, εκτιμώντας τα στοιχεία της δικογραφίας, μεταξύ των οποίων, ειδικότερα, το περιεχόμενο των μαρτυρικών καταθέσεων όλων των μαρτύρων κατηγορίας ενώπιον του Γ΄ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, καθώς και το σκεπτικό και διατακτικό της 47364/2005 απόφασης του αυτού ποινικού δικαστηρίου, έκρινε ότι ο αναιρεσίβλητος ούτε γνώριζε τον διορισμό του στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της “Αγροτική Α.Ε.” ούτε ποτέ υπήρξε ουσιαστικά διευθύνων σύμβουλος με συμμετοχή στις δραστηριότητες της εν λόγω Α.Ε., όπως ορθώς κρίθηκε και με την εκκληθείσα απόφαση· και απέρριψε, κατόπιν αυτών, την έφεση του Δημοσίου.
+
+6. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση προβάλλεται ότι το δικάσαν διοικητικό εφετείο κατ’ εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 115 του ν. 2238/1994 (Α΄ 151), 45 του ν. 1642/1986 (Α΄ 125) και 55 του ν. 2859/2000 (Α΄ 248) απέρριψε την έφεση του αναιρεσείοντος Δημοσίου. Ειδικότερα, προβάλλεται ότι με τις ανωτέρω διατάξεις, κατ’ απόκλιση από τη γενική αρχή περί διακριτού του νομικού προσώπου από τους μετόχους και τα μέλη του ΔΣ και την έλλειψη ευθύνης τους για πράξεις ή παραλείψεις της εταιρείας, καθιερώνεται γνήσια αντικειμενική, προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη των διοικούντων αυτά προς καταβολή των φορολογικών βαρών του νομικού προσώπου, και τούτο με μόνη την κτήση της ιδιότητας, μεταξύ άλλων, του διευθύνοντος συμβούλου, μετά από τήρηση των νόμιμων διατυπώσεων δημοσιότητας, ασυνδέτως προς τυχόν αποδοχή ή άγνοια του εν λόγω διορισμού και προς την άσκηση ή μη ουσιαστικής διαχείρισης ή διοίκησης της εταιρείας.
+
+7. Επειδή, εν προκειμένω, το ποσό της διαφοράς υπερβαίνει, κατά τα προεκτεθέντα, το όριο των 40.000 ευρώ και, συνεπώς, η αίτηση ασκείται παραδεκτώς από την άποψη αυτή. Εξάλλου, προς θεμελίωση του κατά την παράγραφο 3 του άρθρου 53 του π.δ. 18/1989 παραδεκτού της, προβάλλεται ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση έρχεται σε αντίθεση με την 496/2011 απόφαση της Επιτροπής Αναστολών (Ολ.) του Συμβουλίου της Επικρατείας, επικουρικά δε ότι δεν υφίσταται σχετική νομολογία. Ως προς το πρώτο σκέλος του, ο ισχυρισμός είναι αβάσιμος, διότι για τη θεμελίωση αντίθεσης προς νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας απαιτείται, πάντως, επίκληση αποφάσεων δικαστικού σχηματισμού και όχι της Επιτροπής Αναστολών (ΣτΕ 231/2021, 71-82, 1233/2016)· ωστόσο για το νομικό ζήτημα που αναδεικνύει το αναιρεσείον με την κρινόμενη αίτηση πράγματι δεν υπήρχε, κατά τον χρόνο άσκησής της, νομολογία. Συνεπώς, κατά το δεύτερο σκέλος του ο ισχυρισμός είναι βάσιμος, η δε αίτηση ασκείται παραδεκτώς και από την άποψη αυτή.
+
+8. Επειδή, όπως έχει κριθεί, οι διατάξεις με τις οποίες εισάγεται απόκλιση από την αρχή της αυτοτέλειας του νομικού προσώπου πρέπει να ερμηνεύονται στενά (ΣτΕ 674/2021 Ολ.).
+
+9. Επειδή, περαιτέρω, κατά την έννοια των διατάξεων που αναφέρονται στις σκέψεις 3 και 4, οι διευθύνοντες σύμβουλοι ανώνυμης εταιρείας τεκμαίρεται ότι, ως εκ της ιδιότητάς τους και της εντεύθεν ανατεθείσας σ’ αυτούς εξουσίας διοικήσεως της εταιρείας συνέβαλαν, πάντως, στη μη καταβολή των φορολογικών -μεταξύ άλλων- οφειλών της. Και ναι μεν τούτο, κατ’ αρχήν, αρκεί για την έκδοση πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος τους για φορολογικά χρέη της εταιρείας· πλην, το πιο πάνω τεκμήριο, είναι μαχητό, επιτρεπομένης ανταποδείξεως. Μπορούν δηλαδή τα εν λόγω πρόσωπα, μεταξύ άλλων, να ανατρέψουν τη βάση του τεκμηρίου, αποδεικνύοντας είτε ότι αγνοούσαν τον ορισμό τους ως διευθυνόντων συμβούλων της εταιρείας, είτε ότι δεν τον αποδέχθηκαν (βλ. ΣτΕ 1118, 2335/2020)· το δε δικαστήριο της ουσίας οφείλει τότε να ερευνήσει τη βασιμότητα των οικείων, ουσιωδών ισχυρισμών, και να εκφέρει κρίση που, ως ουσιαστική, δεν ελέγχεται, καθ’ εαυτήν, αναιρετικά.
+
+10. Επειδή, με τα δεδομένα αυτά, ορθώς ερμήνευσε τις ανωτέρω διατάξεις το δικάσαν εφετείο· η δε περαιτέρω ουσιαστική κρίση του, σύμφωνα με την οποία, κατ’ εκτίμηση των στοιχείων της δικογραφίας, αποδείχθηκε ο ισχυρισμός του αναιρεσιβλήτου ότι αγνοούσε τον διορισμό του ως διευθύνοντος συμβούλου εκφεύγει καθ’ εαυτήν του αναιρετικού ελέγχου, κατά τα αναφερόμενα στην αμέσως προηγούμενη σκέψη (πρβλ. ΣτΕ 2335/2020, 486/2019, 1859/2018, 2712/2002). Συνεπώς, τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα με την κρινόμενη αίτηση είναι αβάσιμα και απορριπτέα, καθώς και η αίτηση στο σύνολό της.
+
+Δ ι ά τ α ύ τ α
+
+Απορρίπτει την αίτηση.
+
+Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 21 Μαρτίου 2023
+
+Ο Πρόεδρος του Στ΄ ΤμήματοςΗ Γραμματέας
+
+και μετά την αποχώρησή της
+
+Η Γραμματέας του Στ΄ Τμήματος
+
+Ιωάννης Β. ΓράβαρηςΣταυρούλα Χάρου
+
+και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 29ης Δεκεμβρίου 2023.
+
+Ο Πρόεδρος του Στ´ ΤμήματοςΗ Γραμματέας
+
+Ιωάννης Β. Γράβαρης Ευδοκία Κιλισμανή
+
+./.