text
stringlengths 11
355k
| url
stringlengths 32
380
| source
stringclasses 1
value |
|---|---|---|
Popești is een Roemeense gemeente in het district Argeș.
Popești telt 2326 inwoners.
Gemeente in Argeș | https://nl.wikipedia.org/wiki/Pope%C8%99ti%20%28Arge%C8%99%29 | wikipedia |
Diou is een gemeente (commune) in de regio Sikasso in Mali. De gemeente telt 3500 inwoners (2009).
De gemeente bestaat uit de volgende plaatsen:
Cissingué
Diou
Korokoundougou
Gemeente in Mali | https://nl.wikipedia.org/wiki/Diou%20%28Mali%29 | wikipedia |
Taeniopteryx auberti is een steenvlieg uit de familie vroege steenvliegen (Taeniopterygidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1964 door Kis & Sowa.
Vroege steenvliegen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Taeniopteryx%20auberti | wikipedia |
Horologica clara is een slakkensoort uit de familie van de Cerithiopsidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2012 door Cecalupo & Perugia.
Cerithiopsidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Horologica%20clara | wikipedia |
Tropheus moorii is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de cichliden (Cichlidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1898 door Boulenger.
Cichliden | https://nl.wikipedia.org/wiki/Tropheus%20moorii | wikipedia |
Cryptospira tricincta is een slakkensoort uit de familie van de Marginellidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1844 door Hinds.
Marginellidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cryptospira%20tricincta | wikipedia |
Salenidia is een geslacht van uitgestorven zee-egels uit de familie Saleniidae.
Soorten
Salenidia chabaudi , 1947 †
Salenidia danica , 1928 †
Salenidia karakachi , 1934 †
Salenidia scabra , 1965 †
Salenidia selandica , 1928 †
Carinacea
Uitgestorven zee-egels | https://nl.wikipedia.org/wiki/Salenidia | wikipedia |
Proconsul is een geslacht van uitgestorven primaten, dat in Afrika tijdens het Boven- en Midden-Mioceen voorkwam. Fossielen die tot dit geslacht behoren, waren 21 tot 14 miljoen jaar geleden gedateerd. De vondsten komen voornamelijk uit Kenia, meestal van het eiland Rusinga in het Victoriameer en uit buurland Oeganda.
Het geslacht is een van de vroegst bekende vertegenwoordigers van de mensapen (Hominoidea). De afbakening van het geslacht Proconsul ten opzichte van Ugandapithecus is controversieel. De naam van het geslacht Proconsul werd in 1933 gekozen door Arthur Tindell Hopwood (1897-1969), waarschijnlijk in verwijzing naar een chimpansee genaamd Consul, die tijdens de jaren 1930 in de London Zoo leefde. Het type van het geslacht is Proconsul africanus.
Vondst en naamgeving
In 1909 vond een goudzoeker bij Koru nabij Kisumu in het westen van Kenya een stuk kaak van een mensaap, het eerste fossiel van die groep dat in Zwart Afrika was aangetroffen. De directeur van de Geological Survey of Uganda, Edward James Wayland, zond dit naar het British Museum of Natural History in Londen. Eind jaren 1920 raakte Arthur Tindell Hopwood hierdoor gefascineerd en besloot naar Oost-Afrika af te reizen. In 1931 voerde hij een paleontologische expeditie uit waarbij nog eens negen stukken kaak gevonden werden. In 1932 wees Arthur Keith de kaak toe aan een Dryopithecus sp. Op grond van de in 1931 ontdekte fossielen benoemde Hopwood echter in 1933 drie soorten primaten. Een daarvan was Proconsul africanus. Consul was de naam van een befaamde chimpansee in London Zoo maar was ook al eind negentiende eeuw voor chimpansees gebruikelijk geworden, vermoedelijk vanwege een circuschimpansee die zo heette. Hopwood wilde er dus mee aanduiden dat Proconsul ("vóór Consul") een voorloper van de chimpansee was. De soortaanduiding verwijst naar de herkomst uit Afrika. Het holotype BMNH M 14084 is een linkerbovenkaaksbeen.
In 1950 benoemden Wilfrid Le Gros Clark en Louis Leakey op basis van vondsten op het eiland Rusinga in het Victoriameer nog twee soorten: Proconsul major voor een grote rechteronderkaak uit Tinseret, specimen BMNH M 16648, en Proconsul nyanzae voor grote exemplaren uit Kisingiri op basis van holotype BMNH M 16647 (eerder CMH 2), een bovenkaaksbeen. De laatste soortaanduiding verwijst naar de provincie Nyanza.
In 1965 werd Proconsul door David Pilbeam hernoemd tot een ondergeslacht van Dryopithecus: een Dryopithecus (Proconsul). In de jaren tachtig werd die indeling weer algemeen verlaten. Tegen 1965 werd het door kalium-argondateringen duidelijk dat de absolute geologische leeftijd ruim vijftien miljoen jaar moest hebben bedragen.
In 1993 benoemde Alan Walker een Proconsul heseloni voor kleine exemplaren uit Kisingiri. Omstreden was of het hier niet ging om de wijfjes van P. nyanzae. De soortaanduiding eert de archeoloog Heselon Mukiri die in de jaren 1940 op Rusinga opgravingen verrichte.
In 2000 kreeg P. major een eigen geslacht Ugandapithecus. In 2005 werd een gedeelte van het overige materiaal overgeheveld naar een Ugandapithecus gitongai, op basis van vondsten uit de Tugen Hills in Kenia, met als syntypen de kiezen Bar 737’02 en Bar 210’02. Dit is in 2015 gezien als een Proconsul gitongai. In 2009 werd een Ugandapithecus legetetensis benoemd op basis van specimen KNM LG 452, een paar vergroeide onderkaken.
In 2009 werd een Proconsul meswae benoemd door Terry Harrison en Peter Andrews op basis van holotype KNM ME 11, een linkerbovenkaaksbeen. De soortaanduiding verwijst naar de vindplaats Meswa Bridge
In 2015 werd het typemateriaal van Proconsul heseloni en Proconsul nyanzae van Proconsul gescheiden om het als een Ekembo heseloni en Ekembo nyanzae toe te schrijven aan het nieuw benoemde geslacht Ekembo.
Kenmerken
Grootte
De leden van het Proconsul-geslacht waren voor mensapen middelgroot tot groot. In 1995 werd op grond van een scheenbeen van P. major een gewicht geschat van 86,7 kilogram. Voor een verzameling exemplaren van die soort werd een gemiddeld gewicht berekend van 75,1 kilogram. De andere soorten lijken duidelijk kleiner. Voor P. nyanzae werd een gewicht bepaald van 35,6 kilogram en voor P. heseloni van slechts 10,9 kilogram. Van de laatste soort waren eerder hogere schattingen gegeven op basis van het gebit; dit leidde tot de conclusie dat de soort megadont was, met relatief grote kiezen. Voor de grootste bekende exemplaren werd een hersenvolume van ongeveer 150 tot 180 kubieke centimeter berekend, wat ongeveer overeenkomt met dat van een hedendaagse siamang.
Algemene bouw
Proconsul heeft een vrij basale bouw, een die dicht staat bij apen die geen mensapen waren. Het lichaam is langgerekt met een soepele ruggengraat. Het was geschikt om op vier voeten op takken te lopen maar ook om af en toe op de grond te verblijven. De schouder, elleboog en armen laten ook zien dat het dier zich meestal op handen en voeten bewoog. De armen en benen zijn vrij lang en hebben dezelfde lengte. De arm is niet geschikt om aan te slingeren, anders dan de huidige gibbons. De hand kan echter goed grijpen door gekromde middenhandsbeenderen. De grote teen en de manier waarop de spieren eraan zijn vastgemaakt, geeft aan dat Proconsul met zijn voeten kon grijpen. De oogkas heeft geen duidelijk uitstekende wenkbrauwboog (torus supraorbitalis).
Er zijn echter ook kenmerken die afgeleid zijn, dus afwijken van basale apen maar overeenkomen met mensapen. Het meest opvallende daarvan is het ontbreken van een lange staart. Er is een relatief korte snuit en, afhankelijk van de soort, verschillend ontwikkelde hoektanden. Het ellebooggewricht is gestabiliseerd om in een vlak te bewegen. Van de aard van de vaatholtes van het evenwichtsorgaan bewaard in sommige fossielen, leidde Alan Walker een over het algemeen meer ontspannen lichaamsbeweging af, vergelijkbaar met de huidige brulapen. Uit de aard van hun tanden werd geconcludeerd dat deze dieren voornamelijk fruit aten.
Onderscheidende kenmerken
In 2015 werd een diagnose van het geslacht Proconsul gegeven inclusief het materiaal van P. major, P. gitongai en P. meswae, in de vorm van een unieke combinatie van kenmerken. Bij de onderkaken is het hoofdlichaam en hun verbindende symfyse robuust. De binnenwand is langwerpig en helt zwak, eindigende bij een grote torus superior, een versterkende beenring overdwars op de bovenste binnenzijde van de symfyse. Het vlak daaronder is schuin naar achteren en onderen gericht. De bovenste voortanden verschillen sterk van elkaar in vorm, waarbij de eerste voortand een gezwollen knobbeltje heeft aan de basis van de tongzijde en het cingulum, de verdikking aan de basis, symmetrisch ten opzichte van de achterste zijranden geplaatst is en een gebogen overgang heeft naar de achterste zijrand aan de kant van de tegenoverliggende eerste voortand. De onderste voortanden zijn breed ten opzichte van hun hoogte. De bovenste en onderste voortanden hebben een opvallende lemmet- of burijnvorm, zowel in het blijvende als het melkgebit. De wortels van de bovenste voortanden hebben brede groeven of cannelures in de lengterichting met twee of drie richels ertussen, alsmede talrijke verticale rimpels die van de apex van de wortel naar de hals van de tandkroon lopen. De bovenste derde premolaren verschillen van de vierde. Bij de bovenste derde premolaar verschillen de knobbels aanzienlijk in grootte waarbij de paracoon veel hoger is dan de protocoon en de knobbels meer richting de rand met de hoektand geplaatst zijn, welke rand ingekeept is, zodat de uitholling op het kauwvlak aan die zijde in grootte beperkt wordt. De preparacrista, de rand van de hoek aan de tongzijde en aan de kant van de hoektand, begrenst een hoge en steile buitenwand die naar de hals doorloopt tot daar onderbroken te worden door een naar de hoektand uitstekende richel. De rand aan de kant van de vierde premolaar is sterk gekromd. De vierde premolaar heeft een hoge paracoon ten opzichte van de totale hoogte van de kroon. De kiezen hebben een goed ontwikkeld cingulum. Hun knobbels zijn kegelvormig en verbonden door scherpe kammen. Ze zijn van tongzijde naar lipzijde aanzienlijk breed uitlopend. Het kauwvlak van de bovenste kiezen heeft een ruitvormig profiel ten gevolge van een brede trigoon en een in de richting van het einde van de tandenrij verbrede hypocoon. De bovenste tweede kies heeft aan de lipzijde een opvallend plateau tussen de paracoon en metacoon. Aan de tongzijde aan de kant van de derde kies heeft de tweede kies een cingulum dat helemaal rond de hypocoon draait in plaats van daarin aan de lipzijde te versmelten. De kam aan de zijde van de hypocoon steekt uit richting het einde van de tandenrij. De onderste eerste en tweede kiezen zijn bijna gelijk in breedte, van lipzijde naar tongzijde gemeten.
Leefgebied
Vanwege de anatomische kenmerken en de gereconstrueerde klimaatgegevens werd altijd beweerd dat Proconsul een boombewoner was en in tropische regenwouden werd gevonden, maar ook in open landschappen, dat wil zeggen op de grond, kon verblijven. Deze interpretatie werd uiteindelijk bevestigd door opgravingen op het Keniaanse eiland Rusinga. Van 2011 tot 2013 werden vier tanden van een jonge Proconsul heseloni en de overblijfselen van 29 boomstronken, waarvan de stamdiameter 18 tot 160 cm was, gevonden in een ongeveer 18 miljoen jaar oude zoekhorizon. Op basis van de afstanden tussen de boomstronken, de verschillende stamdiameters, fossiele bladeren van dezelfde vindlaag en andere, vooral geologische indicaties, werd geconcludeerd dat het een dicht bos was met bomen van verschillende hoogten. Een paleoklimatologische beoordeling van de bevindingen bracht de onderzoekers ertoe te schatten dat de temperatuur van dit fossiele bos tussen 22,6 en 34,5°C lag en de jaarlijkse neerslag 1394 tot 2618 mm was.
Bij Proconsul was de seksuele dimorfie opvallend groot. Vrouwen onderscheiden zich door veel kleinere hoektanden. Dit duidt op een hoog niveau van agressie binnen de soort.
Classificatie
De exacte positie van Proconsul in de evolutionaire stamboom is controversieel. Aanvankelijk werden hun fossielen geïnterpreteerd als voorouders van de hedendaagse chimpansees en gorilla's, vandaar de verwijzing naar de chimpansee Consul bij het benoemen. Sommige wetenschappers interpreteerden Proconsul ook als een ontbrekende schakel, als de gemeenschappelijke voorouder van mensen en deze mensapen. Bovendien was de afbakening met sommige vondsten van Dryopithecus soms controversieel. In het algemeen werd een afgeleide positie verondersteld, dus hoog in de stamboom. Europese dryopitheciden, zoals Dryopithecus fontani, zouden lager in de stamboom hebben gestaan. Dat paste echter slecht bij de hoge geologische ouderdom van Proconsul, indertijd de oudste mensaap die bekend was. De mensapen als geheel moesten zich dan immers nog veel eerder hebben afgesplitst, wat zeer lange verborgen ontwikkelingslijnen impliceerde. Veel onderzoekers zagen dat echter niet als een groot probleem, daar ze geloofden in een hoge ouderdom van het geslacht Homo dat ze zo veel mogelijk apart wilden houden van de mensapen, zeker die uit het primitieve Afrika.
De moderne methode van de kladistiek maakte het in de jaren 1990 mogelijk de verwantschappen exact te berekenen. Daaruit bleek dat Proconsul zich basaal, onder in de stamboom van de mensapen staat, in ieder geval buiten de tak van de huidige Great Apes, waarvan ook de mens deel uitmaakt en vermoedelijk zelfs basaler dan de gibbons. Dat past veel beter bij de ouderdom van achttien miljoen jaar. Ook verklaart het waarom Proconsul in bouw nog leek op oudere apen van de Oude Wereld. Proconsul blijkt deel uit te maken van een groep nauw verwante soorten, de Proconsulidae.
Rond 2002 waren er vier soorten erkend, waarvan er drie aanzienlijk verschillen in lichaamsgrootte:
Proconsul major: Het gewicht wordt geschat op ongeveer 60 tot 80 kg.
Proconsul heseloni: De afbakening van dit type Proconsul africanus geïntroduceerd in 1993 is controversieel. Het gewicht wordt geschat op iets minder dan 20 kg.
Proconsul nyanzae: Met ongeveer 20 tot 50 kg lag het gewicht tussen dat van Proconsul africanus en Proconsul major.
Proconsul meswae van een vindplaats in West-Kenia werd in 2009 door Terry Harrison en Peter Andrews benoemd als de vijfde soort in het geslacht.
De huidige situatie waarin sommige onderzoekers Ugandapithecus en anderen Ekemba buiten Proconsul houden, maakt dat eigenlijk alleen nog de oorspronkelijke P. africanus onbetwist een geldige soort is.
Uitgestorven primaten | https://nl.wikipedia.org/wiki/Proconsul%20%28geslacht%29 | wikipedia |
Sweltsa holstonensis is een steenvlieg uit de familie groene steenvliegen (Chloroperlidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1998 door Kondratieff & Kirchner.
Groene steenvliegen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Sweltsa%20holstonensis | wikipedia |
Distichus pachycerus is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1880 door Chaudoir.
pachycerus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Distichus%20pachycerus | wikipedia |
Maud d'Orby (Valladolid, 1851 — 1929) was een Spaans (foto)model en operette-ster (sopraan) die gedurende de Belle-Epoque furore maakte in Parijs en Brussel.
Carrière
D'Orby begon als operazangeres in de komische opera tegen het einde van de 19e eeuw, wellicht heeft zij eerder opgetreden in Spanje maar in de Franse pers wordt zij pas vanaf die periode genoemd.
Ze heeft gewerkt in Parijs (Théâtre des Bouffes-Parisiens, Olympia, La Cigale, Scala) en in Brussel (Théâtre de la Gaîté, Théâtre du Vaudeville, Folies Bergère).
.
Haar Parijse succes begint in het Lyric Theatre, zij speelt daar in de oude komische opera (opera Bouffe), daarna gaat ze naar de
Olympia waar ze rollen in verschillende operettes speelt, o.a Jean qui pleure et Jean qui rit (Voltaire), Leur Femme (22-05-1897, operette in 1 acte van P. Fournier, muziek van Edmond Missa). en Mé-Va-Ka.
Een operetteballet Déjeuner sur l'Herbe, door Ed. Missa vervolgens Barbe-Bleue (Blauwbaard) door Charles Lecoq opgevoerd in het theater des Bouffes-Parisiens.
In 1899 als Rebecca in Josephine Vendue par ses Soeurs (komische opera in 3 aktes, libretto Paul Fevrier en Fabrice Caree, muziek van Victor Roger) en
als Christiane in du Soleil de Minuit (komische opera in 3 actes, Nuitter & de Beaumont, muziek Albert Renaud).
1899 in de la Demoiselle aux Camélias (komische opera in 3 aktes, libretto gebr. E. en E. Adenis, muziek M.E. Missa) .
Als 'Céleste in de opera Véronique (komische opera in 3 aktes, libretto Georges Duval and Albert Vanloo, muziek André Messager).
Een latere opera is: 1907: La Poudre d'Escampette ,
La Commère
Naast haar zang- en acteertalent werd zij vooral geroemd om haar welluidende vrolijke stem. Daardoor werd zij voor veel operettes gevraagd voor de rol van La Commère (de roddelaarster).
De commère was de persoon die het verhaal vertelde en zo de verschillende scenes aan elkaar verbond. Zij deed dit op een ludieke en vrolijke manier en mede door haar oogstrelende verschijning wist zij het publiek enthousiast te maken.
Model
Ze werd herhaaldelijk geportretteerd door Leopold Reutlinger, deze foto's werden verkocht aan en gepubliceerd in de tijdschriften zoals Le Figaro Modes, Paris qui Chante.
Haar uiterlijk kenmerkt zich door prachtige kleding met grote hoeden met veren en bloemen en japonnen met exquise juwelen (met een voorkeur voor parels).
Op de Exposition van 1900, Photographie Artistique et Industrielle in Bruxelles, worden foto's van haar tentoongesteld die alom waardering ontvangen .
Er werden ook enkele foto's gemaakt door de fotograaf Jean Agélou die zich toelegde op het maken van erotische foto's.
Revue
Ook in meerdere revues schitterde zij, vooral na 1900 toen de revue als nieuwe kunstvorm steeds meer werd opgevoerd .
In 1901 in Brussel de revue van George Garnier .
In 1904 in Les Ambassadeurs de revue van de Gorsse en Nanteuil .
Afbeeldingen
Wetenswaardigheden
In Het Nieuws van den Dag van 15 augustus 1904 wordt aandacht gegeven aan het Parijse lustleven, de auteur spreekt lovend over Maud: Een spectacle-revue neemt het tweede gedeelte van het programma in ..en van de allerliefste en keurig zingende Maud d'Orby. Dit betreft een voorstelling in Les Ambasadeurs in 1904 waarover de auteur zich verder nogal laatdunkend uitspreekt.
Bronnen
Bibliothèque nationale de France (Gallica)''
Spaans sopraan
Spaans model | https://nl.wikipedia.org/wiki/Maud%20d%27Orby | wikipedia |
Maltagorea madagascariensis is een vlinder uit de familie nachtpauwogen (Saturniidae), onderfamilie Saturniinae.
De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd door Sonthonnax in 1901.
Nachtpauwogen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Maltagorea%20madagascariensis | wikipedia |
Platyarthrus acropyga is een pissebed uit de familie Platyarthridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1924 door Chopra.
Platyarthridae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Platyarthrus%20acropyga | wikipedia |
De Sint-Kwintenskerk (Frans: Église Saint-Quentin) is de parochiekerk van de tot de gemeente Aire-sur-la-Lys behorende plaats Saint-Quentin in het Franse departement Pas-de-Calais.
De oudste delen van deze kerk zijn van de 11e eeuw, en de kerk werd in de 16e eeuw ingrijpend vergroot. Ook daarna vonden regelmatig verbouwingen plaats. De stijl is voor het merendeel gotisch en het gebouw heeft twee beuken die uitkomen op een koor dat verlicht wordt door glas-in-loodramen van de 19e eeuw.
De kerk bezit diverse beelden, waaronder een groep die de ondeugden verbeeldt, vanaf de erfzonde.
Kwinten
Aire-sur-la-Lys
Historisch monument in Hauts-de-France | https://nl.wikipedia.org/wiki/Sint-Kwintenskerk%20%28Aire-sur-la-Lys%29 | wikipedia |
Charaxes gerdae is een vlinder uit de familie van de Nymphalidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1989 door Rydon.
Charaxinae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Charaxes%20gerdae | wikipedia |
Chrysocentris chalcotypa is een vlinder uit de familie parelmotten (Glyphipterigidae). De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1965 door Bradley.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
Parelmotten
Dier uit het Afrotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Chrysocentris%20chalcotypa | wikipedia |
Coryphus biroi is een keversoort uit de familie zwamkevers (Endomychidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1902 gepubliceerd door Csiki.
Zwamkevers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Coryphus%20biroi | wikipedia |
Elaphoidella valkanovi is een eenoogkreeftjessoort uit de familie van de Canthocamptidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1973 door Basamakov.
Canthocamptidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Elaphoidella%20valkanovi | wikipedia |
Atagema molesta is een slakkensoort uit de familie van de Discodorididae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1989 door Miller.
Discodorididae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Atagema%20molesta | wikipedia |
Amina bint Abdul Halim bin Salem Nasser (overleden 12 december 2011) was een Saoedische vrouw die in 2011 is onthoofd op beschuldiging van hekserij. De vrouw was gearresteerd in 2009.
De executie vond plaats in de noordelijke provincie Al Jawf. Op hekserij en tovenarij staat net als op het beledigen van de islam en homofilie de doodstraf. Waarschijnlijk heeft de vrouw zich voorgedaan als gebedsgenezeres. Ze was in het jaar 2011 reeds de tweede die om het leven is gebracht op beschuldiging van hekserij.
Zie ook
Doodstraf in Saoedi-Arabië
Heksenjacht
Saoedi-Arabisch persoon
Slachtoffer van heksenvervolging
Geëxecuteerd persoon | https://nl.wikipedia.org/wiki/Amina%20bint%20Abdul%20Halim%20bin%20Salem%20Nasser | wikipedia |
Bembidion duvali is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1869 door Steinheil.
duvali | https://nl.wikipedia.org/wiki/Bembidion%20duvali | wikipedia |
Aphidius arvensis is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Stary in 1960.
arvensis | https://nl.wikipedia.org/wiki/Aphidius%20arvensis | wikipedia |
Personen
Alberto Cavalcanti (1897 - 1982), Braziliaans filmregisseur
Guido Cavalcanti (1250..1259 - 1300), Florentijns dichter en politicus
Fictie
Majoor Bartolomeo Cavalcanti, figuur in de roman De Graaf van Monte Cristo (1844) van Alexandre Dumas | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cavalcanti | wikipedia |
Heterospilus matthewsi is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Marsh & Melo in 1999.
matthewsi | https://nl.wikipedia.org/wiki/Heterospilus%20matthewsi | wikipedia |
Camacolaimus falklandiae is een rondwormensoort uit de familie van de Camacolaimidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1959 door Allgén.
Plectida | https://nl.wikipedia.org/wiki/Camacolaimus%20falklandiae | wikipedia |
Runcina marshae is een slakkensoort uit de familie van de Runcinidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1966 door Burn.
Runcinidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Runcina%20marshae | wikipedia |
Pygommatius bingeri is een vliegensoort uit de familie van de roofvliegen (Asilidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1968 door Oldroyd.
Roofvliegen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Pygommatius%20bingeri | wikipedia |
Alatuncusia gilvicostalis is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst gepubliceerd in 1918 door George Francis Hampson.
De soort komt voor in Peru.
Grasmotten | https://nl.wikipedia.org/wiki/Alatuncusia%20gilvicostalis | wikipedia |
Jean Liefooghe (15 augustus 1925, Mesen - 23 januari 2008, Ieper) was een Belgische politicus. Hij was burgemeester van Mesen.
Biografie
Liefooghe werd in 1977 schepen in Mesen. Hij bleef dit tot 1987, toen hij burgemeester werd van Mesen in opvolging van Julien Duflo. Hij bleef burgemeester tot hij eind maart 2002 tijdens de legislatuur het burgemeesterschap doorgaf aan partijgenoot Sandy Evrard. Daarna bleef hij nog tot maart 2003 gemeenteraadslid.
Na een ziekte overleed hij in 2008 in het Jan Ypermanziekenhuis in Ieper.
Burgemeester van Mesen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Jean%20Liefooghe | wikipedia |
Friona spoliator is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Smith in 1859.
spoliator | https://nl.wikipedia.org/wiki/Friona%20spoliator | wikipedia |
Atergatis latissimus is een krabbensoort uit de familie van de Xanthidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1834 door H. Milne Edwards.
Xanthidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Atergatis%20latissimus | wikipedia |
Gonaepa josianella is een vlinder uit de familie van de tastermotten (Gelechiidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1866 door Walker.
Tastermotten | https://nl.wikipedia.org/wiki/Gonaepa%20josianella | wikipedia |
Duque de Pastrana (plein) - plein in Madrid
Duque de Pastrana (metrostation) - metrostation aan bovenstaand plein | https://nl.wikipedia.org/wiki/Duque%20de%20Pastrana | wikipedia |
Erythemis collocata is een libellensoort uit de familie van de korenbouten (Libellulidae), onderorde echte libellen (Anisoptera).
De wetenschappelijke naam Erythemis collocata is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1861 door Hagen.
Korenbouten | https://nl.wikipedia.org/wiki/Erythemis%20collocata | wikipedia |
Demotispa nigronotata is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1936 gepubliceerd door Maurice Pic.
nigronotata | https://nl.wikipedia.org/wiki/Demotispa%20nigronotata | wikipedia |
Subularia circumstriata is een slakkensoort uit de familie van de Eulimidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1909 door Schepman.
Eulimidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Subularia%20circumstriata | wikipedia |
Spasalus aquinoi is een keversoort uit de familie Passalidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1990 door Fonseca.
Passalidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Spasalus%20aquinoi | wikipedia |
Gasteracantha hecata is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de wielwebspinnen (Araneidae).
Het dier behoort tot het geslacht Gasteracantha. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1842 door Charles Athanase Walckenaer.
Wielwebspinnen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Gasteracantha%20hecata | wikipedia |
Hypena obacerralis is een vlinder uit de familie spinneruilen (Erebidae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1859 door Walker.
De soort komt voor in tropisch Afrika.
obacerralis
Dier uit het Afrotropisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Hypena%20obacerralis | wikipedia |
Nematopodius kusigematii is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Momoi in 1970.
kusigematii | https://nl.wikipedia.org/wiki/Nematopodius%20kusigematii | wikipedia |
De 19e editie van de Europe Cup werd gehouden in 1996 in de Nederlandse plaats Haarlem. Het toernooi werd gewonnen door het Deense Kastrup-Magleby BK.
Knock-outronde
Kwartfinales
Halve finales
Finale
Winnaar
1996
Badminton in 1996
Badminton in Nederland
Europees kampioenschap in Nederland
Sportevenement in Haarlem | https://nl.wikipedia.org/wiki/Europe%20Cup%201996 | wikipedia |
Trilocha varians is een vlinder uit de familie van de echte spinners (Bombycidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1855 door Francis Walker.
Echte spinners | https://nl.wikipedia.org/wiki/Trilocha%20varians | wikipedia |
Caprodes asper is een keversoort uit de familie somberkevers (Zopheridae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1863 gepubliceerd door Francis Polkinghorne Pascoe.
Somberkevers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Caprodes%20asper | wikipedia |
Trathala washingtoni is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Dasch in 1979.
washingtoni | https://nl.wikipedia.org/wiki/Trathala%20washingtoni | wikipedia |
Siphonicytara glabra is een mosdiertjessoort uit de familie van de Siphonicytaridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1997 door Gordon & d'Hondt.
Siphonicytaridae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Siphonicytara%20glabra | wikipedia |
Plumarella pourtalesii is een zachte koraalsoort uit de familie Primnoidae. De koraalsoort komt uit het geslacht Plumarella. Plumarella pourtalesii werd in 1883 voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Verrill.
Zachte koralen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Plumarella%20pourtalesii | wikipedia |
Gyretes brunnescens is een keversoort uit de familie van schrijvertjes (Gyrinidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1953 door Ochs.
Schrijvertjes | https://nl.wikipedia.org/wiki/Gyretes%20brunnescens | wikipedia |
Loweina rara is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de lantaarnvissen (Myctophidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd als Scopelus rarus in 1892 gepubliceerd door Christian Frederik Lütken.
Myctophidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Loweina%20rara | wikipedia |
Tomasz Ryszard Stockinger (Warschau, 23 februari 1955) is een Pools theater- en filmacteur. Hij is de zoon van acteur Andrzej Stockinger.
Externe link
Pools acteur | https://nl.wikipedia.org/wiki/Tomasz%20Stockinger | wikipedia |
Microchaetes bryophilus is een keversoort uit de familie pilkevers (Byrrhidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1912 door Lea.
Pilkevers | https://nl.wikipedia.org/wiki/Microchaetes%20bryophilus | wikipedia |
Hahnia sanjuanensis is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de kamstaartjes (Hahniidae).
Het dier behoort tot het geslacht Hahnia. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1938 door H. Exline.
Kamstaartjes | https://nl.wikipedia.org/wiki/Hahnia%20sanjuanensis | wikipedia |
Onyx septempapillatus is een rondwormensoort uit de familie van de Desmodoridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1954 door Wieser.
Desmodorida | https://nl.wikipedia.org/wiki/Onyx%20septempapillatus | wikipedia |
Deuterollyta subfusca is een vlinder uit de familie van de snuitmotten (Pyralidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1912 door Schaus.
subfusca | https://nl.wikipedia.org/wiki/Deuterollyta%20subfusca | wikipedia |
Arnold Juda (Amsterdam, 17 mei 1913 – 27 december 1988) was een Nederlands pianist, die langdurig in de Verenigde Staten werkte.
Hij was de zoon van de diamantslijper Meijer Juda en Leentje Snoek. Zijn jeugd speelde zich af in diverse Joodse wijken in Amsterdam. Arnolds broers Jo Juda en Charles werden eveneens musici op respectievelijk viool en cello. Zij traden dikwijls in duo- of triovorm op. Zelf was hij enige tijd getrouwd met pianiste Eva Gezina Spijer (die eerder met zijn broer Jo was getrouwd) en later met balletdanseres Coby van der Hoeven. Hun dochter Angela is violist bij de San Diego Symphony.
Hij kreeg zijn opleiding aan het Amsterdams Muzieklyceum (1928-1933), van Stefan Askenase en Alexander Borovsky (1936-1938). Over de periode in de Tweede Wereldoorlog is weinig bekend. Na die oorlog en haar Naziregime werd hij huiscomponist (van toneelmuziek) en leider van het orkest van de Stadsschouwburg (1945-1950). In een uitwisselingsprogramma was hij van 1950 tot 1954 betrokken bij Sticusa en het Culturele Centrum Suriname. Hij was ook betrokken bij het Surinaams Philharmonisch Orkest, plaatselijk jeugdorkest en een dameskoor. In 1955 emigreerde het echtpaar naar de Verenigde Staten en hij werd docent aan het Bishop College in Marshall (Texas), Orange Coast College en California State University - Fullerton. Vanaf 1966 tot 1978 was hij docent aan Universiteit van Californië - Irvine.
Coby van der Hoeven was een Nederlands ballerina, die opleiding genoot van Yvonne Georgi, Olga Preobrajenska en Sonia Gaskell. Ze danste bij het Operaballet en Scapino Ballet. In 1952 vertrok ze via Sticusa naar Paramaribo om de balletschool behorende bij het Cultureel Centrum Suriname voor te zetten nadat Eva Juha vertrok.
Nederlands pianist
Amerikaans muziekpedagoog | https://nl.wikipedia.org/wiki/Arnold%20Juda | wikipedia |
Labania straminea is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Hedqvist in 1963.
Schildwespen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Labania%20straminea | wikipedia |
Melapedalion breve is een straalvinnige vissensoort uit de familie van halfsnavelbekken (Hemiramphidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1910 door Seale.
Halfsnavelbekken | https://nl.wikipedia.org/wiki/Melapedalion%20breve | wikipedia |
De FDGB-Pokal 1989–1990 was de 39ste en voorlaatste editie van de strijd om de Oost-Duitse voetbalbeker. Het toernooi begon op 30 juli 1989 en eindigde met de finale op 2 juni 1990, die werd gespeeld in Stadion der Weltjugend in Oost-Berlijn. De beker werd voor de zevende keer in de clubgeschiedenis gewonnen door Dynamo Dresden, dat in de eindstrijd met 2-1 te sterk was voor PSV Schwerin.
Schema
Finale
Zie ook
DDR-Oberliga 1989/90
Voetbalelftal van de Duitse Democratische Republiek in 1989
Voetbalelftal van de Duitse Democratische Republiek in 1990
1990
Bekervoetbal 1989/90 | https://nl.wikipedia.org/wiki/FDGB-Pokal%201989/90 | wikipedia |
Anania obliquata is een vlinder uit de familie van de grasmotten (Crambidae). De wetenschappelijke naam van de soort is, als Ebulea obliquata, voor het eerst geldig gepubliceerd in 1888 door Frederic Moore.
Synoniemen
Ebulea obliquata Moore, 1888 (basioniem)
Pyrausta obliquata (Moore, 1888)
obliquata | https://nl.wikipedia.org/wiki/Anania%20obliquata | wikipedia |
The Last Man on Earth (1924), een komische stomme film
The Last Man on Earth (1964), een verfilming van het boek Ik ben een legende
The Last Man on Earth (2011), een Italiaanse sciencefictionfilm
The Last Man on Earth (2015), een Amerikaanse tv-serie
Last Man on Earth (album), een muziekalbum van Loudon Wainwright III | https://nl.wikipedia.org/wiki/The%20Last%20Man%20on%20Earth | wikipedia |
Lamellitrochus pourtalesi is een slakkensoort uit de familie van de Solariellidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1939 door Clench & Aguayo.
Solariellidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Lamellitrochus%20pourtalesi | wikipedia |
Sobasina platypoda is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de springspinnen (Salticidae).
Het dier behoort tot het geslacht Sobasina. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1998 door Berry, Joseph A. Beatty & Jerzy Prószyński.
Springspinnen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Sobasina%20platypoda | wikipedia |
Nonnus nigriceps is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de gewone sluipwespen (Ichneumonidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Szepligeti in 1916.
Gewone sluipwespen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Nonnus%20nigriceps | wikipedia |
Triepeolus pacis is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1925 door Cockerell.
pacis | https://nl.wikipedia.org/wiki/Triepeolus%20pacis | wikipedia |
Astyanax jenynsii is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de karperzalmen (Characidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1877 door Steindachner.
Characidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Astyanax%20jenynsii | wikipedia |
Spahl is een dorp in de Duitse gemeente Geisa in het Wartburgkreis in Thüringen. In 1981 fuseerde het dorp met het naastgelegen Reinhards. Deze fusiegemeente ging in 1994 op in de gemeente Rockenstuhl. In 2008 werd Rockenstuhl opgeheven en werden de dorpen van die gemeente toegevoegd aan Geisa.
Plaats in Thüringen
Geisa | https://nl.wikipedia.org/wiki/Spahl | wikipedia |
Pteronarcys scotti is een steenvlieg uit de familie Pteronarcyidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1952 door Ricker.
Pteronarcyidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Pteronarcys%20scotti | wikipedia |
Mancopsetta maculata is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de zuidelijke botten (Achiropsettidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1880 door Günther.
Zuidelijke botten
IUCN-status niet bedreigd | https://nl.wikipedia.org/wiki/Mancopsetta%20maculata | wikipedia |
Traverella calingastensis is een haft uit de familie Leptophlebiidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1995 door Domínguez.
Leptophlebiidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Traverella%20calingastensis | wikipedia |
Trichoniscoides lusitanus is een pissebed uit de familie Trichoniscidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1945 door Albert Vandel.
Trichoniscidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Trichoniscoides%20lusitanus | wikipedia |
Pterostichus curvatus is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2003 door Sciaky & Facchini.
curvatus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Pterostichus%20curvatus | wikipedia |
Portoricoscia richmondi is een pissebed uit de familie Philosciidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1901 door Richardson.
Philosciidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Portoricoscia%20richmondi | wikipedia |
Anthophora microrhina is een vliesvleugelig insect uit de familie bijen en hommels (Apidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2000 door Wu.
microrhina | https://nl.wikipedia.org/wiki/Anthophora%20microrhina | wikipedia |
Zabrus spinipes is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1798 door Fabricius.
spinipes | https://nl.wikipedia.org/wiki/Zabrus%20spinipes | wikipedia |
Teinoptera olivina is een vlinder uit de familie uilen (Noctuidae). De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1852 door Herrich-Schäffer.
De soort komt voor in Europa.
olivina
Dier uit het Palearctisch gebied | https://nl.wikipedia.org/wiki/Teinoptera%20olivina | wikipedia |
Lasnamäe (Russisch: Ласнамяэ, Lasnamjaè; de vroegere Duitse naam was Laaksberg) is een van de acht stadsdistricten (Estisch: linnaosad) van Tallinn, de hoofdstad van Estland. Het is het stadsdistrict van Tallinn met de meeste inwoners. De meerderheid van de bevolking heeft Russisch als moedertaal.
Het stadsdistrict had 117.230 inwoners op 1 januari 2022 en beslaat een oppervlakte van 27,38 km². De bevolkingsdichtheid is dus 4.282/km². Het district bestaat voor een groot deel uit flats van 5 tot 16 verdiepingen hoog, gebouwd in de jaren 1970-1990. Dat deel is een slaapstad.
Geografie
Het district ligt in het oostelijk deel van Tallinn. De oostgrens is de rivier Pirita (Estisch: Pirita jõgi); in het noorden en noordwesten scheidt een steile helling het stadsdistrict van de districten Pirita en Kesklinn. Het district zelf ligt op een kalksteenplateau, dat 30–52 m boven de zeespiegel uitsteekt. Het hoogste punt in Lasnamäe is de heuvel Sõjamägi (54 m).
Lasnamäe bestaat uit twee delen. Het noordelijk deel is een woongebied, het zuidelijk deel vanaf de Peterburi tee, de weg Tallinn-Narva, tot aan de buurgemeente Rae is industriegebied. De uitzondering is de wijk Tondiraba. Die ligt ten noorden van de Peterburi tee, maar is toch een industriegebied. De luchthaven Lennart Meri Tallinn Airport ligt ook op het grondgebied van Lasnamäe.
Lasnamäe is onderverdeeld in zestien subdistricten of wijken (Estisch: asumid): Katleri, Kurepõllu, Kuristiku, Laagna, Loopealse, Mustakivi, Pae, Paevälja, Priisle, Seli, Sikupilli, Sõjamäe, Tondiraba, Ülemiste, Uuslinn en Väo.
Geschiedenis
Vondsten bewijzen dat Lasnamäe al in het Neolithicum bewoond was.
In de middeleeuwen werd in Lasnamäe kalksteen uitgehouwen. Vrijwel heel Tallinn is gebouwd van kalksteen afkomstig van Lasnamäe. In het gebied lagen enkele kleine nederzettingen.
Op het grondgebied van de wijk Ülemiste is in 1343 een slag uitgevochten tussen de Duitse Orde en de opstandige Esten tijdens de Opstand van Sint-Jorisnacht. Daarbij kwamen 3.000 Esten om het leven.
Tegen het eind van de 19e eeuw, toen de industrie zich sterk uitbreidde, werden in Lasnamäe een paar fabrieken gebouwd. Daaronder was het metaalbedrijf Dvigatel, waar 2.260 arbeiders werkzaam waren in het jaar 1900. In 1904 werd Sikupilli gebouwd, de eerste woonwijk binnen het stadsdistrict. Sikupilli bleef de belangrijkste woonwijk van Lasnamäe tot vanaf 1970 de toenmalige Sovjetautoriteiten flatwijken gingen bouwen voor de vele immigranten van buiten Estland.
De flatwijken werden opgezet in de vorm van kleine groepjes geprefabriceerde huizenblokken (microdistricten), onderling gescheiden door doorgaande wegen. Deze opzet is nog steeds beeldbepalend voor het stadsdistrict. De belangrijkste ontwerpers die betrokken waren bij de opzet van het district, waren Mart Port, Malle Meelak en Irina Raud. Oorspronkelijk lag het in de bedoeling het stadsdistrict te laten groeien tot 160.000 à 180.000 inwoners.
Een paar subdistricten – zoals Katleri, Mustakivi, Priisle en Seli – ontlenen hun namen aan de boerderijen of buurtschappen die er vroeger lagen.
In de tijd van de Zingende revolutie in de late jaren tachtig van de 20e eeuw was de eenvormige massabouw in combinatie met het Russisch als voertaal binnen de wijk, waar veel bewoners weigerden Estisch te leren, een schrikbeeld voor de Esten. Een van de leuzen van de Zingende revolutie was: ‘Stop Lasnamäe’ (Peatage Lasnamäe!). Het was ook de titel van een populair liedje van Ivo Linna uit die tijd.
De jaren negentig waren voor Lasnamäe een periode van stilstand. Er werd vrijwel niets meer bijgebouwd, er werd niet in het district geïnvesteerd en de prijzen van de appartementen waren de laagste van Tallinn. In de 21e eeuw kwamen er weer activiteiten. Zowel het stadsbestuur als particuliere investeerders beleggen weer in Lasnamäe. Er zijn weer nieuwe flats en een aantal winkelcentra gebouwd.
Bevolking
Lasnamäe had 118.047 inwoners op 1 januari 2021 en is daarmee het stadsdistrict met de meeste inwoners. 26% van de totale bevolking van Tallinn woont in Lasnamäe. Het district dat wat aantal inwoners betreft op de tweede plaats komt, is Mustamäe met circa 66.000 inwoners.
De grootste bevolkingsgroep van Lasnamäe is etnisch Russisch: 61,9% op 1 januari 2020. Op dezelfde datum was 25,2% van de bevolking Estisch, 5,5% Oekraïens en 2,8% Wit-Russisch. Deze cijfers zeggen weinig over het staatsburgerschap van de bevolking. 67,9% van de bevolking heeft het Estische staatsburgerschap, 14,0% is stateloos, 13,1% heeft het Russische staatsburgerschap en 1,9% is Oekraïner (cijfers van januari 2020).
FC Ajax Lasnamäe is een bekende voetbalclub uit dit stadsdistrict.
Vervoer
De belangrijkste weg door Lasnamäe is de vier- tot achtstrookssnelweg Laagna tee, die loopt van het stadscentrum tot een aansluiting op de Põhimaantee 1 tussen Tallinn en Narva, die zelf onder de naam Peterburi tee ook door Lasnamäe loopt. Voor de aanleg van de Laagna tee is een stuk van het kalksteenplateau afgegraven. Vandaar de bijnaam ‘Lasnamäekanaal’ (Estisch: Lasnamäe kanal) of simpelweg ‘Het Kanaal’ voor deze weg.
De oudere delen van Lasnamäe, Sikupilli en Ülemiste, zijn door een tramlijn verbonden met het centrum van Tallinn. Voor de nieuwere delen van Lasnamäe zijn er buslijnen, geëxploiteerd door het busbedrijf Tallinna Autobussikoondis. Er wordt al jaren gediscussieerd over een lightrailverbinding tussen het centrum en de verder weg gelegen wijken van Lasnamäe. Speciaal voor die verbinding heeft de Laagna tee een brede middenberm, die daarvoor is gereserveerd.
De spoorlijn Tallinn-Narva loopt door Lasnamäe. Het stadsdistrict heeft twee stations: station Ülemiste in het gelijknamige subdistrict en station Vesse in het subdistrict Sõjamäe.
Externe links
Website Lasnamäe
Een rit door Lasnamäe
District in Tallinn | https://nl.wikipedia.org/wiki/Lasnam%C3%A4e | wikipedia |
Moreleigh is een plaats in het Engelse graafschap Devon. Het maakt deel uit van de civil parish Halwell and Moreleigh. Moreleigh komt in het Domesday Book (1086) voor als 'Morlei' / 'Morleia'. De Allerheiligenkerk van Moreleigh, waarvan de oudste delen uit de twaalfde eeuw stammen, heeft een vermelding op de Britse monumentenlijst.
Plaats in Devon | https://nl.wikipedia.org/wiki/Moreleigh | wikipedia |
Diloxia isocypha is een vlinder uit de familie van de snuitmotten (Pyralidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1938 door Meyrick.
Snuitmotten | https://nl.wikipedia.org/wiki/Diloxia%20isocypha | wikipedia |
De Tour de l'Aude Cycliste Féminin was een meerdaagse wielerwedstrijd voor vrouwen die van 1985 tot 2010 jaarlijks werd verreden in de regio Occitanie in Frankrijk. Bij gebrek aan financiële middelen hield de wedstrijd na 2010 op te bestaan. De ronde was jarenlang een van de grotere ronden voor vrouwen, samen met de Giro Donne en La Grande Boucle Féminine.
De enige Nederlandse zege was in 1991 voor Leontien van Moorsel. Zij eindigde in 1990 en 1993 als tweede. Zes rensters wisten de Tour de l'Aude tweemaal te winnen.
Op 12 juli 2013 startte Marianne Vos samen met de rensters Emma Pooley (in 2010 de laatste winnares), Kathryn Bertine en Chrissie Wellington een petitie om de ASO te overtuigen voor de vrouwen weer een grote etappekoers te organiseren. Dit leidde in 2014 tot de oprichting van La Course by Le Tour de France, een eendagswedstrijd op de Champs Élysées voorafgaand aan de laatste etappe van de Tour de France voor mannen.
Erelijst
Meervoudige winnaars
Overwinningen per land
Voormalige meerdaagse wielerwedstrijd
Wielerwedstrijd in Frankrijk
Sport in Aude
Sportevenement in Occitanie
Dameswielrennen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Tour%20de%20l%27Aude%20Cycliste%20F%C3%A9minin | wikipedia |
Passus (Latijn voor 'pas' of 'schrede', mv. passuses) is een Romeinse lengtemaat, ongeveer 1,48 meter. De lengte van een passus was twee gradūs (stappen) en werd berekend als de afstand van de hiel van de voet wanneer deze de grond raakt totdat de hiel van diezelfde voet weer de grond raakt bij het lopen.
Romeinse lengtematen
De meeste Romeinse lengtematen zijn gebaseerd op de pes, de Romeinse voet. De oorspronkelijk Griekse stadium en Keltische leuga werden door de Romeinen gestandariseerd op respectievelijk 625 en 7500 pedes.
Niet-SI-eenheid
Lengtemaat
Passus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Passus | wikipedia |
De Darpvenner Steine I–III zijn drie ganggraven die vlak bij elkaar gelegen zijn. Ze staan bekend onder Sprockhoff-Nr. 900 tot 902. De megalitische bouwwerken werden tussen 3500 en 280 v.Chr. opgericht en worden toegeschreven aan de Trechterbekercultuur.
De hunebedden liggen buurtschap Driehausen bij Venne, vlak naast de Driehauser Straße (K416), in Ostercappeln, Landkreis Osnabrück in Nedersaksen. Ze maken onderdeel uit van de Straße der Megalithkultur.
De graaf van Münster heeft in 1807 de eerste afgravingen uitgevoerd. Hierbij werden scherven van keramiek, een stenen bijl en pijlpunten aangetroffen. Ook werd een schijf van barnsteen en kralen van barnsteen gevonden.
Darpvenner Steine I
Dit hunebed (Sprockhoff-Nr. 900) ligt ca. 500 meter ten noordoosten van Driehausen. De kransstenen van de ovalen krans zijn niet allemaal bewaard gebleven. De kamer is oost-west georiënteerd en is 15,3 meter lang en 1,5 meter breed. De kamer is relatief goed behouden gebleven. De oorspronkelijke 25 draagstenen zijn er allemaal nog. Van de oorspronkelijke tien dekstenen zijn vier verdwenen. De ingang is niet gevonden. Het volledige bouwwerk is 17,3 meter lang en 4,4 meter breed.
Darpvenner Steine II
Het relatief kleine oost-west georiënteerde bouwwerk (Sprockhoff-Nr. 901) heeft een kamer van 8 meter lang en 2,3 meter breed. Er zijn nog 12 draagstenen en 3 dekstenen aanwezig. Er zijn nog brokstenen van dekstenen in de omgeving te vinden.
Darpvenner Steine III
Het bouwwerk (Sprockhoff-Nr. 902) is oost-west georiënteerd en bestaat alleen uit de 10,5 meter lange en 1,5 meter brede kamer. Er zijn nog 16 van de oorspronkelijk 17 draagstenen aanwezig. Van de oorspronkelijke 8 dekstenen zijn vier verdwenen. De toegang lag vermoedelijk in het midden van de zuidelijke zijde.
Afbeeldingen
Literatuur
Römisch-Germanisches Zentralmuseum Mainz (Hrsg.): Führer zu vor- und frühgeschichtlichen Denkmälern – Das Osnabrücker Land III, Bd. 44, Verlag Philipp von Zabern, Mainz 1979,
Anette Bußmann: Steinzeitzeugen. Reisen zur Urgeschichte Nordwestdeutschlands. Isensee Verlag, Oldenburg 2009, , S. 37–38.
Mamoun Fansa: Großsteingräber zwischen Weser und Ems. Isensee Verlag, Oldenburg 1992, , S. 90–93.
Ernst Sprockhoff: Atlas der Megalithgräber Deutschland. Teil 3: Niedersachsen – Westfalen. Rudolf Habelt Verlag, Bonn 1975, , S. 120.
Hunebed in Duitsland
Landkreis Osnabrück | https://nl.wikipedia.org/wiki/Darpvenner%20Steine%20I-III | wikipedia |
Leiobunum ephippiatum is een hooiwagen uit de familie Sclerosomatidae.
Sclerosomatidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Leiobunum%20ephippiatum | wikipedia |
Selenophorus solitarius is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1934 door Darlington.
solitarius | https://nl.wikipedia.org/wiki/Selenophorus%20solitarius | wikipedia |
Wydundra moolooloo is een spinnensoort in de taxonomische indeling van de Prodidomidae.
Het dier behoort tot het geslacht Wydundra. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 2006 door Norman I. Platnick & Barbara Baehr.
Prodidomidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Wydundra%20moolooloo | wikipedia |
Metius parvulus is een keversoort uit de familie van de loopkevers (Carabidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1952 door Straneo.
parvulus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Metius%20parvulus | wikipedia |
Capsaloides perugiai is een soort in de taxonomische indeling van de platwormen (Platyhelminthes). De worm is tweeslachtig en kan zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtscellen produceren. De soort leeft in zeer vochtige omstandigheden.
De platworm behoort tot het geslacht Capsaloides en behoort tot de familie Capsalidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1898 door Setti.
Monogenea | https://nl.wikipedia.org/wiki/Capsaloides%20perugiai | wikipedia |
Homolobus macropterus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door van Achterberg in 1979.
macropterus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Homolobus%20macropterus | wikipedia |
Sphyraena idiastes is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de barracuda's (Sphyraenidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1903 door Heller & Snodgrass.
De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als niet bedreigd, beoordelingsjaar 2008.
Barracuda's
IUCN-status niet bedreigd | https://nl.wikipedia.org/wiki/Sphyraena%20idiastes | wikipedia |
Pseudanthias truncatus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van zaag- of zeebaarzen (Serranidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1983 door Katayama & Masuda.
Zaag- of zeebaarzen | https://nl.wikipedia.org/wiki/Pseudanthias%20truncatus | wikipedia |
Blozen is een lied uit 1979 uitgevoerd door Doe Maar.
Het lied kwam tot stand in de periode dat Doe Maar, voortkomend uit De Rumbones, net opgericht was. Het lied werd opgenomen in Studio Zeezicht in Haarlem in april 1979. Het nummer wordt gespeeld in tegen uptempo ska aanliggende stijl. Piet Dekker schreef en zong het lied, dat uitgebracht werd op het album Uitholling Overdwars, uitgegeven door Stichting Popmuziek Nederland. Van de twaalf bandjes die te horen waren op dat album werd Doe Maar verreweg het bekendst, gevolgd door Toontje Lager. Het lied werd als "los item" opgenomen in de verzamelbox De doos van Doe Maar (2012). Ook werd het door Leo Blokhuis opgenomen in zijn verzameling 50 Jaar Nederpop Rare & Obscure.
Nummer van Doe Maar | https://nl.wikipedia.org/wiki/Blozen%20%28Doe%20Maar%29 | wikipedia |
Portlandia aestuariorum is een tweekleppigensoort uit de familie van de Yoldiidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1928 door Mosevich.
Yoldiidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Portlandia%20aestuariorum | wikipedia |
De Portugese Successieoorlog duurde van 1580 tot 1583. De dood van de jonge koning Sebastiaan I van Portugal in de Slag bij Ksar-el-Kebir leidde tot een successiecrisis, aangezien koning Sebastiaan geen kinderen had wegens zijn jonge leeftijd — hij was 24 toen hij verdween. Kardinaal Hendrik van Portugal, die het meest nauw verwant was met Sebastiaan I, werd koning van Portugal op 28 augustus 1578, maar hij overleed al in 1580. Daarop drongen verscheidene troonpretendenten naar voren en voerden gewapende strijd over de opvolging. Uiteindelijk slaagde Filips II van Spanje erin om het land te veroveren en de Portugese en Spaanse kronen te verenigen in de Iberische Unie, een personele unie die 60 jaar zou bestaan, terwijl het Portugese koloniale rijk achteruitging.
Beschrijving van de situatie
Het bericht van het Portugese verlies in Ksar-el-Kebir werd in het Klooster van Alcobaça aan de kardinaal bekendgemaakt. Hij riep de hofhouding in Lissabon op om de situatie te bestuderen in verband met zijn hoge leeftijd en religieuze banden. Omdat hij niet getrouwd was en geen erfgenamen had, zou zijn heerschappij maar van korte duur zijn.
Volgens de wetten van die tijd, zou de koning worden opgevolgd door zijn meest nauw verwante familielid, om zo het koninklijk bloed in de regering van het koninkrijk te behouden. In het geval dat er meerdere familieleden waren die even nauw verwant zijn, ging de voorkeur uit naar een man. Als er meerdere mannen waren, ging de voorkeur uit naar de oudste.
Volgens deze regels, waren er de volgende kandidaten voor de troonopvolging (in aflopende volgorde):
De koning-kardinaal Hendrik van Portugal, zoon van koning Emanuel I
Ranuccio I Farnese, hertog van Parma (kleinzoon van infante Eduard van Guimarães, de jongste zoon van koning Emanuel I, via de oudste dochter, hertogin Maria van Parma en Piacenza) en zijn jongere broers
Hertogin Catarina van Bragança (de jongste dochter van koning Eduard) en haar zoons
Filips II van Spanje (zoon van koningin Isabella, dochter van koning Emanuel I) en zijn zoons, dochter en neven
Emanuel Filibert van Savoie (zoon van koningin Beatrix van Portugal, dochter van koning Emanuel I) en zijn zoons
Johan I, hertog van Bragança (echtgenoot van Catarina, achterkleinkind van koningin Isabella, zus van koning Emanuel I) en zijn zoons
Daarnaast was er nog:
Koning Anton, die minder nauw verwant was omdat hij een niet-legitiem kind was. Was hij dat wel geweest, dan was hij eerste in lijn, zelfs voor kardinaal Hendrik.
In de situatie die zich voordeed konden koning Filips en de hertog van Savoye gebruik maken van het recht op vertegenwoordiging, waardoor ze in een voorrangspositie zouden staan, aangezien zij hun moeders konden vertegenwoordigen. Deze drie streden dus met hetzelfde niveau van verwantschap om de troon.
Catarina zou koningin de jure zijn, aangezien ze de dochter was van Eduard van Guimarães, zoon van koning Emanuel I, die de onbetwiste opvolger zou zijn geweest als hij nog leefde.
Onder de kandidaten voor de troonopvolging was kardinaal Hendrik het meest nauw verwant, maar zijn leeftijd zorgde ervoor dat er maar weinig zekerheid was over verdere troonopvolging, waardoor de oplossing van de crisis maar voor korte tijd zou duren. Op het moment dat hij zou sterven, zou de strijd om de troon gaan tussen koning Filips, de hertog van Savoye en de hertogin van Bragança, die alle drie vijfde-graads familie waren van Sebastiaan I.
Dood van de kardinaal
De koning-kardinaal stierf in 1580. Hij liet een groep van vijf regenten achter die zouden beslissen over de opvolging. De kardinaal zelf had voor zijn dood zijn intentie bekendgemaakt om Filips II van Spanje te nomineren voor de troonopvolging via een verdrag waar het Portugese koninkrijk baat bij had. Slechts een van de vijf regenten was tegen Filips II.
Het is bekend dat enkele leden van de adel voorstanders waren voor Filips II. Waarschijnlijk waren de meesten hiervan op een bepaalde manier omgekocht door de koning van Castilië, die wist dat zij hun bevoorrechte positie in de hofhouding wilden behouden. Dankzij deze praktijken, werd er afstand gedaan van de onafhankelijkheid van het Portugese koninkrijk in ruil voor materiële goederen en machtstitels.
Koning Anton
Tijdens de voorbereiding van het kasteel van Santarém tegen een mogelijke Spaanse belegering, werd Dom Anton uitgeroepen tot koning van Portugal. Hij wilde zichzelf beschermen tegen een opstand van de adel en de kerk en vroeg daarom om slechts de titel Wethouder en beschermer van het Koninkrijk te krijgen. De situatie was lastig, aangezien Dom Anton de beslissing wilde afwachten van de regenten die door kardinaal Hendrik benoemd waren om de rechtmatige troonopvolger te selecteren.
Op 24 juli werd hij gekroond. Hierna regeerde hij gedurende ongeveer 20 dagen, tot hij in de Slag bij Alcantara door het Spaanse leger onder leiding van de hertog van Alba werd verslagen. Dom Anton vluchtte naar het eiland Terceira, op de Azoren, en regeerde Portugal vanaf daar, tot hij werd verbannen naar Frankrijk, een andere vijand van Spanje, nadat hij op 26 juli 1582 de Slag bij Punta Delgada verloor.
Begin van huis Filips
Zo begon de dynastie van Huis Filips, met Filips II van Spanje, I van Portugal. Dom Anton werd in zijn protest tegen de Spaanse overheersing over Portugal gesteund door koningin Elizabeth I van Engeland, ook vijand van Spanje.
De Britten hadden grote interesse in de archipel van de Azoren, waar de macht over de Noord-Atlantische Oceaan in handen werd gehouden. Dom Anton bood zich aan als bondgenoot van Engeland in de oorlog tegen huis Habsburg. Tijdens de Spaans-Engelse Oorlog werd de Spaanse Armada ingezet om Engeland te onderwerpen aan de Spaanse overheersing op zee. De Spaanse vloot werd echter verslagen, met ernstige gevolgen voor de Portugese marktlieden en vloot.
Met Britse hulp zou Dom Anton nogmaals naar Portugal terugkeren om Lissabon in te nemen. De pest die de Britse marine teisterde, dwarsboomde zijn plan echter, waardoor de Spanjaarden de tijd kregen om Lissabon beter te beschermen, in samenwerking met de bevolking die zich inmiddels volledig bij de Spanjaarden had aangesloten.
Dom Anton stierf in 1595 en daarmee eindigde de laatste kans om de heerschappij van het huis Aviz te verlengen. Na 60 jaar, in 1640, werd de onafhankelijkheid van Portugal pas weer hersteld door hertog Johan van Bragança, die toen Koning Johan IV van Portugal werd.
Successieoorlog
Succ
Oorlog in de 16e eeuw
Franse koloniale oorlog
1580
1581
1582
1583 | https://nl.wikipedia.org/wiki/Portugese%20Successieoorlog | wikipedia |
Endotricha costaemaculalis is een vlinder uit de familie van de snuitmotten (Pyralidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1881 door Christoph.
costaemaculalis | https://nl.wikipedia.org/wiki/Endotricha%20costaemaculalis | wikipedia |
Cunanax pisum is een tweekleppigensoort uit de familie van de Condylocardiidae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1908 door Hedley.
Carditidae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Cunanax%20pisum | wikipedia |
Lesage (bier)
personen
Annick Lesage, radio- en documentairemaakster
Dieter Lesage, cultuurfilosoof
Friedl' Lesage, presentatrice
Günther Lesage, acteur
Lotte Lesage, actrice
Magda Lesage, actrice
Peter Lesage, muzikant | https://nl.wikipedia.org/wiki/Lesage | wikipedia |
Handschrift 796 is een handschrift uit de 16e eeuw met vier teksten die betrekking hebben op de geschiedenis van Utrecht, vooral op de jaren 1520. Het handschrift is geschreven door een onbekende kopiist en bevat inhoudelijke aantekeningen van de amateurhistoricus Gijsbert Lap van Waveren (1596-1647). Het wordt nu in de Universiteitsbibliotheek Utrecht bewaard als Hs. 796 en is te citeren als: Universiteitsbibliotheek Utrecht Hs. 796 (6 E 32).
Omschrijving
Hs. 796 bevat 39 pagina's van 29 bij 21,5 cm. De band is een omgevouwen blad van een oude druk. De tekst is geschreven door een onbekende kopiist in humanistisch schrift. Het bevat vier teksten, waarvan de laatste drie alleen in dit handschrift te vinden zijn:
Hendrik van Bommel (Latijn: Henricus Bommelius), Bellum Trajectinum, een oogetuigeverslag van de Utrechts-Gelderse oorlog van 1525-1528, die werd gevoerd tussen bisschop-elect Hendrik van Beieren en hertog Karel van Gelre (p. 3-21).
Oda de Trajectinae civitatis laudibus, anoniem gedicht op Utrecht en de voornaamste gebouwen in de stad (p. 23-29).
De festo Aurei Velleris Trajecti celebrato ... anno 1546. Een ooggetuigeverslag van de festiviteiten in Utrecht onder leiding van Karel V ter gelegenheid van het uitreiken van Orde van het Gulden Vlies aan een aantal edelen, 1546 (p. 30-35).
Lijst van verslagenen, gevangenen en onthoofden bij het innemen van Utrecht (in 1528) (p. 37-39).
Geschiedenis
Het manuscript is in de 16e eeuw gemaakt. Op het titelblad van het eerste deel staat Ex bibliotheca Gisberti Lappii à Waveren, geschreven door Gijsbert Lap van Waveren (1596-1647) zelf, die op verschillende pagina's ook inhoudelijke aantekeningen in de marge heeft toegevoegd. Het is ook in bezit geweest van Cornelis Booth (1605-1678). In 1885 werd het aan de Universiteitsbibliotheek Utrecht geschonken door Jacobus Anne Grothe (1815-1899). Dit was nadat er in 1878 een editie van het gehele werk was uitgegeven door Barthold Jacob Lintelo de Geer van Jutphaas.
Externe links
Digitale facsimile van Hs. 796
Utrechtse Kronieken: Bellum Traiectinum
Manuscript in de Universiteitsbibliotheek Utrecht
Manuscript uit de 16e eeuw
Geschiedenis van Utrecht
Latijns manuscript | https://nl.wikipedia.org/wiki/Handschrift%20796 | wikipedia |
Chorebus serenus is een insect dat behoort tot de orde vliesvleugeligen (Hymenoptera) en de familie van de schildwespen (Braconidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Tobias in 1998.
serenus | https://nl.wikipedia.org/wiki/Chorebus%20serenus | wikipedia |
Acalymma dejeani is een keversoort uit de familie bladkevers (Chrysomelidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1887 gepubliceerd door Martin Jacoby.
dejeani | https://nl.wikipedia.org/wiki/Acalymma%20dejeani | wikipedia |
Marie José van België - Belgisch prinses
Princesse Marie-José (schip, 1923) - Belgisch schip, vernoemd naar bovenstaande prinses | https://nl.wikipedia.org/wiki/Princesse%20Marie-Jos%C3%A9 | wikipedia |
Chromadorita mucrocaudata is een rondwormensoort uit de familie van de Chromadoridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1976 door Boucher.
Chromadoridae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Chromadorita%20mucrocaudata | wikipedia |
Bathydoris spiralis is een slakkensoort uit de familie van de Bathydorididae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 2002 door Valdés.
Bathydorididae | https://nl.wikipedia.org/wiki/Bathydoris%20spiralis | wikipedia |