LocalDoc/AzTC · Datasets at Hugging Face

text stringlengths 10 518k
Karl Panzramın cəlladına son sözləri belə olub: "Tez elə.
Sənin məni asmağa sərf elədiyin vaxta mən 10 adam öldürərdim.
Arzusu o olub ki, kaş insan nəslinin bir boğazı olardı; beləcə, əlini boğazına dolayıb onu boğardı.
Onlar mövcudluğu mühakimə edib onun nöqsanlı olduğu, bunu düzəltməli olan şəxslərin isə məhz onlar olduğu qərarına gəlmişdilər.
Bu bölmə eyni zamanda narazılıq haqqındadır.
Dünyanı dəyişməyə çalışan insan narazıdırsa, ona güvənmək olmaz.
Tomas Eliotun "Kokteyl qonaqlığı" adlı pyesində əla bir hissə oxumuşdum.
Bir qadın psixiatrın yanına gəlib çətin perioddan keçdiyini, hədsiz əzab çəkdiyini və həyatının yolunda getmədiyini deyir.
Sonra isə əlavə edir: ümid edirəm problem məndədir.
Psixiatr onun nə demək istədiyini soruşur.
Qadın cavabında bildirir ki, iki ehtimal var: ya dünyada problem var, ya da məndə.
Əgər problem dünyadadırsa, edə biləcəyim heç nə yoxdur.
Mən də onun içində olduğuma görə bu haldayam.
Ya da xoşbəxtlikdən problem məndədir ki, bu da yersiz iztiraba səbəb olur.
Belədirsə, deməli, bunu düzəldə bilərəm.
Bu haqda uzun müddət düşündüm.
Əgər həyatınızda nələrsə yolunda getmirsə, günahlandırmağa kimisə tapa bilərsiz.
Bu ki asan və rahatdır.
Və ya düşünə bilərsiz: "Məsələ odur ki, həyatımı sevmirəm, bəlkə də ümumiyyətlə həyatı sevmirəm.
Çünki həyat dəhşətlidir, Həvvanın ləkəsini daşıyır.
Bəs necə bilim ki, bütün bu mühakimələrim doğrudurmu?
Əsas suallar bunlardır: "Həyatımı yoluna qoymaq üçün hər şeyi etmişəmmi?
Əgər həyatımı yoluna qoymaq üçün edə biləcəyim hər şeyi etməmişəmsə, həyatı, onun keyfiyyətini və ya mövcudluğun özünü mühakimə etməliyəmmi?
Əgər həyatda olmağınız sizə həddən artıq əzab verirsə, etməməli olduğunuzu bildiyiniz şeyləri etməməyə, səhv olduğunu bildiyiniz şeyləri deməməyə çalışın və baxın görün nələr olur.
Ən azından cəhd edə bilərsiz.
Əlverişli olanı yox, mənalı olanı edin.
Məna sizi həyatın faciəsindən qoruyan divardır.
Dayanıqsız, yaralanmış, fani bir varlıq olduğunuz gerçəyinə baxmayaraq, özünüz üçün dəyərli nəsə tapa bilmisiz.
Bu, bəlkə də ən dərin instiktdir.
Məna sizə düzgün yerdə olduğunuzu deyir.
Düzgün yer isə xaosla nizamın ortasıdır.
Bu eynilə beyninizin yarımkürələri kimidir.
Kobud formada desək, sağ beyin yarımkürəniz anlamadığınız (xaos), sol beyin yarımkürəniz isə anladığınız şeylərlə məşğuldur.
Anladığınız şeylərə ilişib qalmağın bir mənası yoxdur, çünki onları onsuz da anlayırsız.
Anlamadığınız şeylərin içində isə azıb qalırsız.
Ona görə də, bu ikisinin arasında bir yerdə olmalısız.
Əlverişli olan şeyi edən zaman indiniz üçün gələcəyinizi qurban verirsiz.
Yaşamaq iztirab çəkməkdir.
Məna bu gerçəkliyin antidotudur.
Risk etməkdən və mənalı bir şeyin arxasınca getməkdən qorxmalısız.
Amma əgər olduğunuz yerdə qalmaq sizi pərişan hala salırsa, bundan daha çox qorxmalısız.
Acınacaqlı vəziyyətdə qalmağın əvəzini əzab çəkərək ödəyirsiz.
Deyə biləriz ki "Tanıdığım şeytan tanımadığım şeytandan daha yaxşıdır", amma bundan elə də əmin olmayın.
Əgər işinizə görə acınacaqlı haldasızsa və heç nəyi dəyişmirsizsə, 5 il sonra daha pis vəziyyətdə və daha yaşlı olacaqsız.
Sizi xoşbəxt edəcək şey haqda danışmıram.
Sizi xoşbəxt edən şeyin arxasınca getmək lüksdür.
Mənalı olduğunu düşündüyünüz şeyin arxasınca getmək isə mənəvi borcunuzdur.
Bu, asan deyil, qurban tələb edə bilər.
Əgər işinizi dəyişmək istəyirsizsə və eyni zamanda, ailəniz, uşaqlarınız, məsuliyyətiniz varsa "İşimi sevmirəm.
İstefa edirəm" deyə bilməzsiz.
Bu, düzgün strategiya deyil.
Bunun əvəzinə düşünə bilərsiz ki, bu iş mənim ruhumu məhv edirsə, nə etməliyəm?
Yeni iş axtarmalısız.
Əgər heç kim sizi işə götürmək istəmirsə, özünüzü inkişaf etdirməli və ya CV-nizi yeniləməlisiz.
Bəlkə də, müsahibə qorxunuzun öhtəsindən gəlməyə və ya sosial bacarıqlarınızı yaxşılaşdırmağa ehtiyacınız var.
Əgər işinizi dəyişirsizsə, bütün bunları düşünməli, hər şeyi ağıllı, məsuliyyətli, yetkin bir insan kimi etməlisiz.
Bu, bir neçə ilinizi ala bilər.
Bunları etmək lüks deyil, əksinə, çətindir.
Mənəvi məsuliyyətdir, xoşbəxtlik deyil.
Ya da ən azından yalan danışmayın.
Həqiqəti demək çətindir, çünki bunun üçün həqiqəti bilmək lazımdır.
Nə vaxt yalan danışdığınızı isə bilirsiz.
Cəmiyyət içində özünü narahat hiss edən insanlar təmtəraqlı nəsə deyirlər və bu gözlənilən nəticəni vermir.
Özləri də, digərləri də pərt olur.
Əgər fikir versələr, görərlər ki, bu, onların bütövlüyünü pozur, onları zəif biri edir.
Ona görə də, bunu etməzlər.
Yalanlar sizi zəif birinə çevirir və bunu hiss edə bilirsiz.
Bu, mənanın tam əksidir.
Çünki məna həqiqətlə bağlıdır.
Əgər yalan danışırsızsa, deməli, artıq qarşı tərəfdəsiz.
Elə hesab edin ki, qulaq asdığınız insan sizin bilmədiyiniz bir şeyi bilir.
Danışmaq istəyirsiz və danışıb qurtardıqda danışmağa başlamazdan əvvəlki halınızdan daha çox şey bilmiş olursuz.
Buna ən yaxşı nümunə sevgi münasibətinizin olduğu şəxslə aranızda baş verən mübahisədir.
Qalib gəlmək istəyəcəksiz, xüsusilə də əsəbisizsə.
Öncə düşünməlisiz ki, bu mübahisədə qalib gəlmək nə mənaya gəlir?
Tutaq ki, danışıqda partnyorunuzdan daha qabiliyyətli və hiyləgərsiz.
Eləsə, qalib gələ bilərsiz.
Əvvəlcə deyim ki, bu, sizin haqlı olduğunuz demək deyil.
Haqsız olarkan qalib gəlmək heç də yaxşı fikir deyil.
Ola bilsin ki, qarşı tərəf sizin görə bilmədiyiniz şeyi görə bilir, sadəcə sizin kimi onu sözlərlə ifadə edə bilmir.
Bu halda həmin şəxsə qulaq asmaq istəyə bilərsiz.
Çünki bəlkə də həmin şəxs başıaşağı şəkildə divara çırpılmağınızın qarşısını almaq üçün sizə nəsə deməyə çalışır.
Bunun baş vermə ehtimalı var.
Bəlkə də, onların nə dediklərini, bütün bunları niyə dediklərini və vəziyyəti dəyişməyiniz üçün nə etməli olduğunuzu anlamadığınızı deyərək onlara kömək etməlisiz.
Eşitdiyinizə əmin olmasaz, qarşı tərəfin dedikləri fikrinizi onsuz da dəyişməyəcək.
Çünki çırpılmamalı olduğunuz divara çırpılmaq istəməzsiz.
Məhz buna görə, düşmənlərinizə də qulaq asmalısız.
Bəlkə də, onlar sizə özünüz haqda müəyyən yalanlar deyib sizi çaşdıracaq, amma bəzən dostlarınızın sizə deməyəcəyi şeyləri də deyəcəklər.
Nitqinizdə dəqiq olun.
Tanrı dünyanı danışaraq yaradıb.
Ünsiyyət və mövcudluq arasındakı qarşılıqlı qırılmaz əlaqə haqqında düşünün.
Dil xaosu götürüb nəsəyə çevirir.
Tanrının Adəmin etməsini istədiyi şeylərdən biri heyvanlara ad verməsi idi. Çünki adları olana qədər onlar doğrudan da real deyildilər.
Adı qoyula bilməyən şeylər ad qoyula bilən şeylərdən daha qorxuducudur.
Gerçəklik nə qədər pis olsa da, təxəyyülünüz qədər dəhşətli deyil.
Heç bir istisna olmadan, nə qədər pis də olsa, hər şeyə ad vermək daha yaxşıdır.
Nəyisə adlandıra bilməmək sizdə həmin şeylə üzləşmək qorxunuzun olduğu düşüncəsini yaradır ki, bu da sizi uğursuzluğa düçar edir.
Uşaqlar skeyt sürərkən onları narahat etməyin.
Əvvəllər işlədiyim Müqəddəs Corc küçəsində yeniyetmələrin skeyt sürməsini izləyirdim.
Qorunmaq üçün çox da alətləri yox idi. Skeyt sürənlərin bu cür dəlisov şeylər etməsini izləmək xoşuma gəlir.

Karl Panzramın cəlladına son sözləri belə olub: "Tez elə.

Sənin məni asmağa sərf elədiyin vaxta mən 10 adam öldürərdim.

Arzusu o olub ki, kaş insan nəslinin bir boğazı olardı; beləcə, əlini boğazına dolayıb onu boğardı.

Onlar mövcudluğu mühakimə edib onun nöqsanlı olduğu, bunu düzəltməli olan şəxslərin isə məhz onlar olduğu qərarına gəlmişdilər.

Bu bölmə eyni zamanda narazılıq haqqındadır.

Dünyanı dəyişməyə çalışan insan narazıdırsa, ona güvənmək olmaz.

Tomas Eliotun "Kokteyl qonaqlığı" adlı pyesində əla bir hissə oxumuşdum.

Bir qadın psixiatrın yanına gəlib çətin perioddan keçdiyini, hədsiz əzab çəkdiyini və həyatının yolunda getmədiyini deyir.

Sonra isə əlavə edir: ümid edirəm problem məndədir.

Psixiatr onun nə demək istədiyini soruşur.

Qadın cavabında bildirir ki, iki ehtimal var: ya dünyada problem var, ya da məndə.

Əgər problem dünyadadırsa, edə biləcəyim heç nə yoxdur.

Mən də onun içində olduğuma görə bu haldayam.

Ya da xoşbəxtlikdən problem məndədir ki, bu da yersiz iztiraba səbəb olur.

Belədirsə, deməli, bunu düzəldə bilərəm.

Bu haqda uzun müddət düşündüm.

Əgər həyatınızda nələrsə yolunda getmirsə, günahlandırmağa kimisə tapa bilərsiz.

Bu ki asan və rahatdır.

Və ya düşünə bilərsiz: "Məsələ odur ki, həyatımı sevmirəm, bəlkə də ümumiyyətlə həyatı sevmirəm.

Çünki həyat dəhşətlidir, Həvvanın ləkəsini daşıyır.

Bəs necə bilim ki, bütün bu mühakimələrim doğrudurmu?

Əsas suallar bunlardır: "Həyatımı yoluna qoymaq üçün hər şeyi etmişəmmi?

Əgər həyatımı yoluna qoymaq üçün edə biləcəyim hər şeyi etməmişəmsə, həyatı, onun keyfiyyətini və ya mövcudluğun özünü mühakimə etməliyəmmi?

Əgər həyatda olmağınız sizə həddən artıq əzab verirsə, etməməli olduğunuzu bildiyiniz şeyləri etməməyə, səhv olduğunu bildiyiniz şeyləri deməməyə çalışın və baxın görün nələr olur.

Ən azından cəhd edə bilərsiz.

Əlverişli olanı yox, mənalı olanı edin.

Məna sizi həyatın faciəsindən qoruyan divardır.

Dayanıqsız, yaralanmış, fani bir varlıq olduğunuz gerçəyinə baxmayaraq, özünüz üçün dəyərli nəsə tapa bilmisiz.

Bu, bəlkə də ən dərin instiktdir.

Məna sizə düzgün yerdə olduğunuzu deyir.

Düzgün yer isə xaosla nizamın ortasıdır.

Bu eynilə beyninizin yarımkürələri kimidir.

Kobud formada desək, sağ beyin yarımkürəniz anlamadığınız (xaos), sol beyin yarımkürəniz isə anladığınız şeylərlə məşğuldur.

Anladığınız şeylərə ilişib qalmağın bir mənası yoxdur, çünki onları onsuz da anlayırsız.

Anlamadığınız şeylərin içində isə azıb qalırsız.

Ona görə də, bu ikisinin arasında bir yerdə olmalısız.

Əlverişli olan şeyi edən zaman indiniz üçün gələcəyinizi qurban verirsiz.

Yaşamaq iztirab çəkməkdir.

Məna bu gerçəkliyin antidotudur.

Risk etməkdən və mənalı bir şeyin arxasınca getməkdən qorxmalısız.

Amma əgər olduğunuz yerdə qalmaq sizi pərişan hala salırsa, bundan daha çox qorxmalısız.

Acınacaqlı vəziyyətdə qalmağın əvəzini əzab çəkərək ödəyirsiz.

Deyə biləriz ki "Tanıdığım şeytan tanımadığım şeytandan daha yaxşıdır", amma bundan elə də əmin olmayın.

Əgər işinizə görə acınacaqlı haldasızsa və heç nəyi dəyişmirsizsə, 5 il sonra daha pis vəziyyətdə və daha yaşlı olacaqsız.

Sizi xoşbəxt edəcək şey haqda danışmıram.

Sizi xoşbəxt edən şeyin arxasınca getmək lüksdür.

Mənalı olduğunu düşündüyünüz şeyin arxasınca getmək isə mənəvi borcunuzdur.

Bu, asan deyil, qurban tələb edə bilər.

Əgər işinizi dəyişmək istəyirsizsə və eyni zamanda, ailəniz, uşaqlarınız, məsuliyyətiniz varsa "İşimi sevmirəm.

İstefa edirəm" deyə bilməzsiz.

Bu, düzgün strategiya deyil.

Bunun əvəzinə düşünə bilərsiz ki, bu iş mənim ruhumu məhv edirsə, nə etməliyəm?

Yeni iş axtarmalısız.

Əgər heç kim sizi işə götürmək istəmirsə, özünüzü inkişaf etdirməli və ya CV-nizi yeniləməlisiz.

Bəlkə də, müsahibə qorxunuzun öhtəsindən gəlməyə və ya sosial bacarıqlarınızı yaxşılaşdırmağa ehtiyacınız var.

Əgər işinizi dəyişirsizsə, bütün bunları düşünməli, hər şeyi ağıllı, məsuliyyətli, yetkin bir insan kimi etməlisiz.

Bu, bir neçə ilinizi ala bilər.

Bunları etmək lüks deyil, əksinə, çətindir.

Mənəvi məsuliyyətdir, xoşbəxtlik deyil.

Ya da ən azından yalan danışmayın.

Həqiqəti demək çətindir, çünki bunun üçün həqiqəti bilmək lazımdır.

Nə vaxt yalan danışdığınızı isə bilirsiz.

Cəmiyyət içində özünü narahat hiss edən insanlar təmtəraqlı nəsə deyirlər və bu gözlənilən nəticəni vermir.

Özləri də, digərləri də pərt olur.

Əgər fikir versələr, görərlər ki, bu, onların bütövlüyünü pozur, onları zəif biri edir.

Ona görə də, bunu etməzlər.

Yalanlar sizi zəif birinə çevirir və bunu hiss edə bilirsiz.

Bu, mənanın tam əksidir.

Çünki məna həqiqətlə bağlıdır.

Əgər yalan danışırsızsa, deməli, artıq qarşı tərəfdəsiz.

Elə hesab edin ki, qulaq asdığınız insan sizin bilmədiyiniz bir şeyi bilir.

Danışmaq istəyirsiz və danışıb qurtardıqda danışmağa başlamazdan əvvəlki halınızdan daha çox şey bilmiş olursuz.

Buna ən yaxşı nümunə sevgi münasibətinizin olduğu şəxslə aranızda baş verən mübahisədir.

Qalib gəlmək istəyəcəksiz, xüsusilə də əsəbisizsə.

Öncə düşünməlisiz ki, bu mübahisədə qalib gəlmək nə mənaya gəlir?

Tutaq ki, danışıqda partnyorunuzdan daha qabiliyyətli və hiyləgərsiz.

Eləsə, qalib gələ bilərsiz.

Əvvəlcə deyim ki, bu, sizin haqlı olduğunuz demək deyil.

Haqsız olarkan qalib gəlmək heç də yaxşı fikir deyil.

Ola bilsin ki, qarşı tərəf sizin görə bilmədiyiniz şeyi görə bilir, sadəcə sizin kimi onu sözlərlə ifadə edə bilmir.

Bu halda həmin şəxsə qulaq asmaq istəyə bilərsiz.

Çünki bəlkə də həmin şəxs başıaşağı şəkildə divara çırpılmağınızın qarşısını almaq üçün sizə nəsə deməyə çalışır.

Bunun baş vermə ehtimalı var.

Bəlkə də, onların nə dediklərini, bütün bunları niyə dediklərini və vəziyyəti dəyişməyiniz üçün nə etməli olduğunuzu anlamadığınızı deyərək onlara kömək etməlisiz.

Eşitdiyinizə əmin olmasaz, qarşı tərəfin dedikləri fikrinizi onsuz da dəyişməyəcək.

Çünki çırpılmamalı olduğunuz divara çırpılmaq istəməzsiz.

Məhz buna görə, düşmənlərinizə də qulaq asmalısız.

Bəlkə də, onlar sizə özünüz haqda müəyyən yalanlar deyib sizi çaşdıracaq, amma bəzən dostlarınızın sizə deməyəcəyi şeyləri də deyəcəklər.

Nitqinizdə dəqiq olun.

Tanrı dünyanı danışaraq yaradıb.

Ünsiyyət və mövcudluq arasındakı qarşılıqlı qırılmaz əlaqə haqqında düşünün.

Dil xaosu götürüb nəsəyə çevirir.

Tanrının Adəmin etməsini istədiyi şeylərdən biri heyvanlara ad verməsi idi. Çünki adları olana qədər onlar doğrudan da real deyildilər.

Adı qoyula bilməyən şeylər ad qoyula bilən şeylərdən daha qorxuducudur.

Gerçəklik nə qədər pis olsa da, təxəyyülünüz qədər dəhşətli deyil.

Heç bir istisna olmadan, nə qədər pis də olsa, hər şeyə ad vermək daha yaxşıdır.

Nəyisə adlandıra bilməmək sizdə həmin şeylə üzləşmək qorxunuzun olduğu düşüncəsini yaradır ki, bu da sizi uğursuzluğa düçar edir.

Uşaqlar skeyt sürərkən onları narahat etməyin.

Əvvəllər işlədiyim Müqəddəs Corc küçəsində yeniyetmələrin skeyt sürməsini izləyirdim.

Qorunmaq üçün çox da alətləri yox idi. Skeyt sürənlərin bu cür dəlisov şeylər etməsini izləmək xoşuma gəlir.