text
stringlengths
0
342
Forsöngvarinn:
Það er svo margt, ef að er gáð,
sem um er þörf að ræða.
Ég held það væri heilla ráð
að hætta nú að snæða.
Fólkið:
Heyrið þið snáða!
Hvað er nú til ráða?
Það mun bezt að bíða
og hlýða.
Forsöngvarinn:
Á einum stað býr þrifin þjóð,
með þvegið hár og skjanna,
við húsbændurna holl og góð,
sem hundrað dæmi sanna.
Fólkið:
Hvað er að tarna?
Hvað sagðirðu þarna?
Mættum við fá meira
að heyra!
Forsöngvarinn:
Mér hefur verið sagt í svip,
að sig hún taki að ygla
og ætli nú að eignast skip,
þótt enginn kunni að sigla.
Fólkið:
Við litlu má gera,
látum svona vera.
Þeir ýtast þá með árum
á bárum.
Forsöngvarinn:
Nú eru líka níu menn,
sem nóttina eiga að stytta,
þó varla nokkur viti enn,
hve vænlegt ráð þeir hitta.
Fólkið:
Segðu ekki lengur!
Seinna veit, hvað gengur.
Mættum við fá meira
að heyra!
Forsöngvarinn:
Á einum stað býr einnig fólk,
sem alltaf vantar brýni.
Það lifir þar á mysu og mjólk,
en mest á brennivíni.
Fólkið:
Æ, hvaða skrambi!
Ætli þeir standi á þambi?
Mættum við fá meira
að heyra!
Forsöngvarinn:
Þar hefur verið sofið sætt,
en sungið nokkru miður,
og ullin fremur illa tætt,
en allra bezta fiður.
Fólkið:
Ætli það sé undur,
þótt á þá renni blundur!
Mættum við fá meira
að heyra!
Forsöngvarinn:
Þar eru blessuð börnin frönsk,
með borðalagða húfu,