text
stringlengths 4
22.7k
| label
class label 2
classes |
|---|---|
Wanneer politieman Roy Peters om het leven wordt gebracht, blijft zijn vrouw Monica achter met hun twee dochtertjes, Esther en Myra. Het enige dat haar op de been houdt, zijn de kinderen. Acht jaar later beseft Monica dat het leven ongemerkt is doorgegaan. Een bericht dat ze onder ogen krijgt brengt alle woede die ze voor de dader voelt, heftiger dan ooit naar boven en groeit uit tot een immense haat. Ze heeft nog maar één doel en dat is de moordenaar van haar man net zo te laten lijden, als zij al jaren doet. Monica komt echter terecht in een web van leugens waaruit geen weg meer terug lijkt te zijn.
“Bang en onzeker laat Patrick zich meevoeren het gebouw in. Als eerste staat hem een gesprek met de directeur te wachten. Zenuwen snoeren zijn keel dicht en bemoeilijken hem het slikken.”
‘Onbezonnen’ is gebaseerd op de moord op een politieagent in 1987. Deze politieagent werd eveneens vermoord tijdens zijn poging een inbraak te verijdelen.
Tijdens wat een romantisch avondje met z’n tweeën had moeten zijn, klinkt er plotseling een doordringende gil door het huis van de buren. Roy gaat op onderzoek uit en Monica belt zijn collega’s. Roy wordt, nog voor zijn collega’s ter plaatse zijn, geconfronteerd met een jonge inbreker die hem doodschiet. De dader, een scholier, krijgt slechts twee jaar gevangenisstraf. Daarna begint Monica hem via internet te volgen tot haar verbittering en woede zich niet langer laten wegdrukken. Ze ontwikkelt een plan om hem te laten lijden. Dit plan brengt haar gezin echter in gevaar.
“Verstard kijk ik voor de derde keer naar de herhaling van het nieuws. Onmogelijk. Ik spring overeind en schenk een glas pure whisky in dat ik in één teug achterover sla. De alcohol brandt in mijn keel en laat me kokhalzen.”
Lundi heeft met ‘Onbezonnen’ een spannend en originele thriller afgeleverd met verrassende plotwendingen. Bovendien hanteert de auteur een fijne, vlotte schrijfstijl. Het enkele foutje zo hier en daar is haar derhalve graag vergeven. De spanningsopbouw die Lundi in het verhaal heeft toegepast is fraai gedoseerd en de karakteriseringen van haar personages zijn goed. Vooral hoofdpersoon Monica en dader Patrick komen uitstekend uit de verf. Lundi geeft daarmee blijk over een groot inlevingsvermogen te beschikken.
Kortom, een bijzonder verdienstelijk thrillerdebuut van deze Lundi!
Over de auteur
Eén mysterie wordt in ‘Onbezonnen’ niet ontrafeld. Vera Lundi schijnt een pseudoniem te zijn, maar welke auteur er achter dit pseudoniem schuil gaat….
Uitvoering
Agemo Uitgeverij
ISBN 9789082137057
Paperback, 271 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/ | 1pos
|
De cover is zelf ontworpen door Myrthe net als bij PAAZ. Knip en plakwerk, met de hand, respect voor de creativiteit. Hij heeft volledig te maken met de inhoud van het boek en dat kan mij bekoren. Hij valt ook direct op in de boekhandel tussen de fotocovers. Helemaal anders, je wordt er naartoe gezogen. Commercieel goed gezien.
Wat een schrijfstijl heeft Myrthe van der Meer! Ik ben helemaal in de ban van de manier waarop ze het verhaal neerzet. Net als bij PAAZ weet ze bij mij een heel gevoelige snaar te raken, uitersten in de beleving van mijn emotie een lach en een traan en alles ertussen.
Wat is dat geheime ingrediënt?
Het boek is netjes opgedeeld in korte genummerde hoofdstukken telkens met een kernwoord als titel. Dit maakt al dat het vlot gaat lezen. Leuk ook om de link met het kernwoord terug te zoeken in het hoofdstuk.
Het boek begint met een stukje van Herman Finkers. Who the hell is he? Vergeef het mij maar als Vlaming kende ik hem niet. Op Wikipedia staat dat hij een droogkomisch stijl heeft. Zie het verband met het boek dus onmiddellijk.
Het verhaal draait om Onno en Jurgen en de eerste ontmoeting met mekaar en de roadtrip die daarop volgt. Een tocht doorheen Nederland. Voor mij als Vlaamse wel leuk om te lezen. Veel bijgeleerd trouwens.
In het begin van het boek zijn het twee vervelende arrogante mannen die mekaar het licht in de ogen niet gunnen. Dat merk je duidelijk door de sappige conversaties tussen die twee. Vol met verwijten naar mekaar toe en heerlijke cynische humor. Bij wijlen zelfs hilarisch. Het verhaal gaat over twee auteurs, grappig dat sommige scènes echt filmisch beschreven zijn. Je ziet de actie zo op het witte doek.
Naarmate het verhaal vordert verandert ook de sfeer. De personages worden geconfronteerd met hun eigen tekorten in hun leven en de sfeer wordt tragischer, pijnlijker, zieliger. Ze gaan een gevecht aan met hun eigen demonen uit het verleden, de waarheden, de leugens en de keuzes die ze maakten. Er volgen nu prachtige beschrijvingen in het boek en ook filosofische overpeinzingen over leven en dood. Sommige stukken heb ik daarom ook twee keer gelezen.
Af en toe besluipt mij een PAAZ gevoel tijdens het lezen. Vond ik wel leuk.
Eigenlijk wisten ze heel weinig over mekaar en steunt het vooral op vooroordelen. Het enige dat ze gemeen hebben althans in het begin, is de liefde voor acteren.
Dan verandert de sfeer in openbaringen, bekentenissen tegenover mekaar en toch ook nog geheimen die ze bewaren. De belangrijkheid van dingen in het leven, de waarde die je ergens aan hecht. Het zich meer thuis voelen bij de ander. Om uiteindelijk te komen tot herkenning en erkenning. Toch wel een emotioneel zwaar geladen stuk vond ik. Ze kibbelen nog maar de spanning verdwijnt stilaan.
Het personage van Raoul heeft geen onbelangrijke rol. Hij is de binding, de lijm tussen Onno en Jurgen. Hij leidt alles in goede banen en is een luisterend oor. Zonder hem was het verhaal niet wat het nu is.
Het einde van het boek was zeer verrassend maar prachtig. Net als bij PAAZ gelezen in een waas.
Het geheime ingrediënt van deze mooie schrijfstijl?
Myrthe gaf zelf het volgende aan: ‘niet bang zijn om van je personages een echt mens te maken, met alle fouten, stommiteiten en onhebbelijkheden en het verhaal niet te gebruiken om de wereld voor jezelf te verklaren,maar je personages zelf een weg laten zoeken door de grote levensvragen.’
Ik denk dat ze daarmee helemaal gezegd heeft waar het in dit boek om draait. Dit bewijst nogmaals dat ze een auteur met klasse is die heel goed weet waarmee ze bezig is.
Voor mij mogen er nog veel boeken verschijnen van haar. Ik heb trouwens al horen fluisteren dat ze aan drie boeken werkt en dat het volgende verschijnt in de zomer. Dus nog enkele seizoenen overbruggen.
KALF is voor mij een Oscar waard! | 1pos
|
Voortreffelijk, aangrijpend, beklemmend boek.
Wat een schrijver, hoe hij de lezer meeneemt in de gedachten en gevoelswereld van de hoofdpersoon. Tegelijkertijd de waanzin, het verdriet, de angst en de liefde beschrijvend. Maar ook hoe de natuur, de dieren en andere alledaagse aspecten gewoon doorgaan tijdens wanhopige tijden. Het boek heeft mij echt geraakt. | 1pos
|
Smoky Barrett is een jonge, maar ervaren FBI-agente die de leiding heeft over CASMIRC, een speciale eenheid die zich bezighoudt met onderzoek naar seriemoordenaars. Zij is tijdelijk met verlof nadat haar man en dochtertje zijn vermoord door de man achter wie zij aanzat. Met behulp van een psychiater probeert Smoky dit trauma te verwerken, maar zij heeft nog een lange weg te gaan. Dan wordt het ontzielde lichaam gevonden van Annie, Smoky's beste vriendin van vroeger. Smoky neemt de moordzaak op zich en ontfermd zich tegelijkertijd over Annies tienjarige dochter Bonnie. Wanneer de moordenaar contact met Smoky opneemt wordt de zaak nog persoonlijker. Hij beweert de afstammeling te zijn van Jack the Ripper en daagt Smoky uit hem tegen te houden voordat er nog meer doden vallen.
In het begin was het even wennen aan de manier van lezen. Dit vond ik voornamelijk omdat je meteen een gedachte of een telefoon gesprek las, maar nog niet het idee had, van wie deze gedachte of het gesprek nu afkwam. Maar dat veranderd al gauw en al snel kan je je helemaal verplaatsen in Smoky. en haar teamleden. Doordat ieder persoon in het boek een eigen identiteit heeft herken je meteen aan de manier van praten over wie je op dat moment aan het lezen bent. Het verhaal wordt heel goed opgebouwd en zo goed beschreven dat het net lijkt of je zelf deelneemt. Het is erg lastig om het boek weg te leggen. | 1pos
|
Het verhaal gaat over Juul van elf, zij en haar zusje Sylvie van twaalf zijn twee handen op één buik. Hun moeder overleed een aantal jaar geleden dus ze wonen alleen met hun vader middenin de prachtige Vermontse natuur. Sylvie houdt van rennen en haar wens is om steeds harder en harder te kunnen rennen. Op een dag rent ze nog even gauw het bos in, richting de gevaarlijke ondergrondse waterval, en keert ze niet meer terug.
Kort daarna wordt er een vosje geboren in het bos vlakbij Juuls huis. Een vosje dat een sterke band voelt met de intens verdrietige Juul. Er is iets wat ze samen moeten afmaken, maar wat?
Dit verhaal over de sterke band tussen twee zussen en de band tussen mens en dier is zo mooi. Je leeft intens mee met het verlies van Juul en de stukken vanuit vosje Senna, het vosje wat een aangeboren band heeft met Juul, zijn magisch. De natuur, die zoveel genomen heeft van Juul, blijft toch aantrekkingskracht hebben en geeft uiteindelijk ook terug. Van begin tot eind van het verhaal was ik helemaal betoverd en heb ik met een brok in mijn keel zitten lezen. Ik werd echt meegenomen die bossen in, die wereld kwam echt tot leven. Dit prachtige verhaal ontroerde me echt. Magisch mooi! | 1pos
|
Vanaf het moment dat ik hoorde van de plannen voor een nieuwe achtbaan in de Efteling, en weer met een verhaal was ik enthousiast. Ik ben in het verhaal gedoken. Heb alle YouTube filmpje bekeken en ben het blijven volgen. Helaas woon ik niet naast de Efteling maar via via hoorde ik nog een hoop. Ook de echte opening moest ik missen. Maar van de zomer gingen we dan echt, blijk je via de invalide ingang het verhaal niet mee te krijgen. Gelukkig was de achtbaan tof. Maar de tweede keer had ik geluk. Ik kon de show zien. Ik ga nu niet zeggen hoe dat ging. Zo mooi uitleggen als het was kan ik niet, maar het staat allemaal in het boek, Baron 1898. Het verhaal is met vaart geschreven en ik kon me erg makkelijk verplaatsen naar de personages. Ook de manier waarop de geschiedenisles verwerkt is in het boek is prachtig. Ik denk dat ik de achtbaan nu nog meer ga waarderen. Nu even sparen voor een volgend Efteling bezoek.
P.s. Na het lezen benieuwd geworden maar stort je liever niet naar beneden, je kan de achtbaan overslaan. Vraag het even aan de mensen die bij de kaartjes uitdelen staan. Is namelijk een mooie toevoeging bij het boek. | 1pos
|
Recensie : Zwaartekracht – Eva Monte
April 2016
ISBN : 9789461091673
De Crime compagnie
Dit is de tweede thriller van het duo Eva Monte, dit keer gaat over Emma. Ze lijdt aan obesitas en ze is nu zo ver dat ze er iets aan wil gaan doen. Ze heeft in een advertentie gezien dat er een soort van “fatcamp” is op het mooie Griekse eiland Chios en besluit er aan mee te gaan doen.
Ze reist samen met een groep lotgenoten en ze zullen daar zes weken verblijven. Als het goed is, komen ze stukken slanker en met een geheel ander leefpatroon terug.
De dagen op Chios zijn goed gevuld met activiteiten, er heest een Spartaans regime. Emma kan het met de meeste wel goed vinden, behalve met Paula… wat een secreet.
Na een paar dagen komt een van de deelnemers plotseling te overlijden…De stemming slaat om naar angst.. wat is er aan de hand? De leiding heeft weinig tijd om de anderen te laten rouwen… het programma gaat gewoon door. Emma, Inez en Conny vinden het verdacht … dit kan toch niet? Er gebeuren rare dingen, zit Paula erachter? Hebben ze te maken met een zieke geest of is het echt toeval? Wie kan je nog vertrouwen? De leidinggevenden doen ook zo laconiek..
Het karakter van de meeste personen wordt vrij oppervlakkig beschreven, maar je kan je wel in hen verplaatsen. Emma is wel de meest aansprekende persoon. Paula en Rob zijn de personen waar ik me totaal niet in kon verplaatsen.
Het verhaal wordt vanuit het vertelperspectief verteld door Emma en de flashback door een ander. Later kom je er achter over wie de flashbacks gaan.
Het boek leest vlot, de hoofdstukken zijn kort en de schrijfstijl is duidelijk. Vanaf het eerste moment heb je te doen met de deelnemers. Het wordt pas spannend als er aanvaringen ontstaan tussen de deelnemers. Als er dan ook een dode valt en rare dingen gebeuren wil je weten wie dit gedaan heeft.. een paar keer wordt je flink op het verkeerde spoor gezet door de auteurs…Je denkt het te weten maar dan gebeurt er weer iets, waardoor je gaat twijfelen. Het plot is zeer zeker verrassend, ik zag het niet aankomen.
Ik waardeer het boek met 4 sterren. | 1pos
|
Dit boek moet je als eerste lezen voordat je Torenhoog Mijlenbreed gaat lezen en daarna psychische Ogen van Tijgers. Want deze drie boeken vormen zo min of meer 1 lang verhaal. Erg fijn verhaal zo om internet leven.en speelt zich af in een wereld die nog niet eens zo fictief is eigenlijk. Echt de moeite waard ik ben nu 42 en lees ze nog steeds, heb ze al tientallen keren opnieuw gelezen.drie boeken op een rij van Tonke Dragt vormt 1 lang verhaal,een prachtig toekomst verhaal. Maar gaat ook over Telepathie. Mooi jeugt boek maar ook voor volwassenen. | 1pos
|
Jennifer L Armentrout is 1 van mijn favoriete schrijfsters, ze schrijft niet alleen NA boeken maar ook YA boeken. Bij het oppakken van haar boeken weer ik dat ik een paar uur leesplezier heb. Dit boek heb ik echter wel steeds weer laten staan.... de oorzaal daarvan is dat de hoofdpersoon Roxy in de eerdere boeken niet een erg sympathieke indruk maakte. Ik ben echter blij dat ik hem toch gelezen heb, want Roxy blijkt toch een hoofdpersoon waar ik me in kan inleven. Het boek houdt zijn vaart door er een mysterie bij in te gooien, dat en de schrijfstijl maken het boek zeker de moeite waard. En dan heb ik het nog niet eens over de romance gehad. Het boek is niet een perfecte romance maar staat zeker garant voor een aantal uut leesplezier!
Ik geef dit boek een 3.5 sterren vooral omdat het zo lekker weg leest! | 1pos
|
Een boeiend boek waarin de schrijver de lezer meeneemt naar een stukje geschiedenis over Noordoost Groningen. Goede uitleg over de verhouding herenboeren en de arbeiders op deze hoeven. De ontwikkeling in de landbouw hoe de machines het werk uit handen nam van de arbeiders. Er wordt uitgebreid geschreven over de verschillende opstanden door arbeiders tegen de herenboeren en later de boeren zelf tegen politiek Den Haag. Tegelijkertijd wordt stilgestaan bij regelgeving en hoe dit invloed had op de landbouw. Dit allemaal op een prettige manier beschreven. Knap hoe de schrijver dit voor elkaar heeft gekregen. Soms las het boek als een spannende romen. | 1pos
|
Rachel wordt wakker in een ziekenhuis. Dan blijkt dat haar herinneringen van de afgelopen vijf jaar niet kloppen met de werkelijke afgelopen vijf jaar. De grootste schrik is wel dat Jimmy, die vijf jaar geleden was omgekomen bij een ongeluk waar ook Rachel gewond is geraakt, gewoon levend en wel voor haar staat.
Het hele boek is een zoektocht naar haar geheugen. Als lezer is constant de vraag, "wat is waar, waar gaat dit naartoe" en dan is het einde is zo anders, zo bijzonder, Er spreekt zoveel liefde uit dit boek. Na het lezen zindert het nog even na. Prachtig. | 1pos
|
Dit vijfde deel vond ik minder spannend dan de vier voorgaande. Toch leest het lekker weg en zit het verhaal goed in elkaar. Bovendien blijft Lisbeth Salander toch één van mijn favoriete karakters ooit. Toch hoop dat ik de vervanger van Larsson het karakter in een eventueel vervolg wat verder uit kan diepen. Nu blijven al haar gedragingen een bevestiging van het stereotype beeld dat door Larsson al duidelijk was geschetst. Het zou leuk zijn ook eens een andere kant van haar te leren kennen en meer menselijkheid te ervaren. Het blijft nog allemaal vrij veilig wat deze man produceert. | 1pos
|
Toen haar vader overleed, dook psychotherapeute en schrijfster Tessa IJzermans (1950) in zijn geschiedenis. Ze ontdekte wat hij heeft moeten doorstaan als dwangarbeider tijdens de Tweede Wereldoorlog, onder andere door het lezen van een door hem geschreven aanvraag voor een uitkering. IJzermans kwam er met veel onderzoek achter dat er te weinig aandacht in de vaderlandse geschiedschrijving, de literatuur en in de journalistiek geschonken is aan de verschrikkingen die de dwangarbeiders hebben meegemaakt. Ze besloot een boek te schrijven dat is gebaseerd op het oorlogsverhaal van haar vader, maar dat dus ook het verzwegen verhaal van vele andere dwangarbeiders vertelt.
Het houten bestek (2018) gaat over de ambitieuze en nieuwsgierige Mathilde. Ze is eerstejaars op de kunstacademie als haar vader Mart instort en van de ene op de andere dag zwijgt. Als jong meisje had Mathilde echter al lang door dat haar vader veel in de oorlog heeft meegemaakt, want hij heeft nooit veel willen vertellen. Marts zwijgzame houding heeft een zware impact op het gezin, maar hij blijft volhouden dat hij zijn familie in bescherming moet blijven nemen. Als Mart wordt gedwongen een verzetsuitkering aan te vragen, verandert er weinig aan zijn houding. Met veel tegenzin gaat hij naar een psychiater die de aanvraag moet goedkeuren. In de tussentijd ontdekt Mathilde een geheim schrift van haar vader. Tijdens het lezen wordt het voor haar steeds duidelijker op welke manier haar vader de oorlog heeft overleefd en wat hij van al die jaren heeft geleerd.
Het boek bestaat uit twee stemmen, namelijk het ingrijpende verslag van vader Mart en de intieme gedachten van dochter Mathilde over wat ze in het schrift van haar vader leest. Een klein deel van het boek bestaat ook uit de belevenissen van Mathilde in haar studententijd. De verhaallijnen staan dicht bij elkaar en een belangrijk thema is dan ook de verhouding tussen vader en dochter. Het verhaal gaat in op de vraag wat een lang verzwegen geheim doet met de onderlinge verhoudingen. IJzermans heeft een goede keuze gemaakt door Mathilde als een zelfbewuste en sterke vrouw te positioneren. Om het thema verder uit te werken, heeft IJzermans haar twee hoofdpersonages zo ontwikkeld dat ze veel op elkaar lijken maar allebei andere keuzes moeten maken. Hoewel haar vader in een zeer rumoerige en nare periode is opgegroeid, heeft Mathilde het ook niet eenvoudig met het vinden van haar positie in de maatschappij. Het verhaal gaat dus ook over identiteitskwesties.
Toch heeft IJzermans vooral een verhaal willen schrijven over dwang. Ze heeft veel onderzoek gedaan naar hoe ze het leed en de nare gebeurtenissen in de dwangarbeiderskampen moest verwoorden om haar lezers iets te leren over die tijd en ze natuurlijk ook bij het verhaal te betrekken. In sommige delen van het verhaal komt het iets te geforceerd over, maar andere delen zijn vloeiend en mooi verwoord.
Het houten bestek is een afwisselend boek met een mooie boodschap. Het verhaal is een ode aan de veerkracht van de mens en zet de lezer aan het denken over kwesties als het hebben van een huis, identiteit, het verzwijgen van je levensverhaal en hoeveel invloed dit kan hebben op de volgende generaties. Tessa IJzermans is echter het meest geslaagd in haar wens om licht te werpen op het verzwegen verhaal van dwangarbeiders, verteld vanuit hun perspectief. | 1pos
|
Een interessant boek, snel uitgelezen met herkenning en (vermakelijke) verbazing. Eerst leer je hem kennen vanuit zijn jeugd met familie en vrienden, vervolgens zijn vrienden en leven in de showbizz. Naar mijn mening een leuke schrijfstijl, leest lekker weg, een boek waarin gevoel goed wordt omscheven maar waar dan ook weer een grap en een grol in voorkomt, chill. Media laat weten dat er dingen onwaar blijken te zijn, daarintegen wordt het verhaal verteld vanuit zijn perspectief, dus vertrouw ik hem maar op zijn mooie blauwen ogen (zie cover) dat hij zich in alle eerlijkheid zo heeft durven blootgeven. Complimenten Gordon, lekker boekie! | 1pos
|
De eerste vreemdelingen die in Nederland asiel aan vroegen worden verspreid over een aantal kleine protestantse dorpen langs de IJssel. Wie zijn ze die vreemde mannen en vrouwen met hun vreemde taal en tradities?
Al snel vinden zij met hulp van dorpsgenoten hun weg in dit vreemde land . Alles veranderd als de stroom vluchtelingen groter wordt en bereikt een diepte punt op 11 september wanneer de Twintowers worden geraakt door vliegtuigen die door islamitische terroristen worden zijn gekaapt.
Een boek waar je in verzinkt..het verhaal voert je mee over het water van de IJssel. | 1pos
|
Latoya Moirae (1981) is het pseudoniem van Latoya Meuris, geboren en getogen in Sittard maar nu woonachtig in Rijswijk. Moirae is in 2003 afgestudeerd als vertaler Engels op de Vertaalacademie Maastricht. Inmiddels is ze al jaren werkzaam in dit beroep. Naast schrijven heeft Moirae nog meer hobby’s en passies, waaronder: tekenen, schilderen, koken en bakken, zingen en gitaarspelen. Ze kijkt graag naar sport en beoefent zelf tennis, badminton, squash en fitness. Moirae schreef eerder de fantasy-trilogie ‘Yougian’ en de roman ‘De slang in het paradijs’. ‘Indigo’ is Moirae’s nieuwste YA boek dat is uitgegeven bij uitgeverij LetterRijn.
De jarenlange vriendschap van de 18-jarigo Caro met de broers Nick en Noah, haar beste vrienden, veranderd op slag wanneer de hormonen om de hoek komen kijken. Tijdens een vakantie in Portugal, waar de twee gezinnen zijn neergestreken, gaat dat een steeds grotere rol spelen. Wanneer Caro Pia ontmoet en vriendschap sluit gaan haar gevoelens met haar op de loop. Een verwarrende tijd volgt voor Caro die nog niet weet waar haar hart daadwerkelijk ligt.
Ondertussen heeft Wynn, Caro’s vader zo zijn eigen problemen. Wanneer Caro dan ook nog verstrikt raakt in een afschuwelijke wraakmissie is haar vakantie allesbehalve rustig te noemen.
‘Indigo’ is het nieuwste boek van Latoya Moirae, een Young Adult waarin liefde, spanning, spiritisme en wraak de boventoon voeren. Het boek begint met een spannende proloog die je naar adem doet happen. Heftig! De schrijfstijl is eenvoudig en leest snel weg. De gevoelens van Caro worden mooi en duidelijk verwoord, hierdoor kruipen we echt in de huid van het 18-jarige meisje. Moirae heeft verschillende plotwendingen in het verhaal opgenomen die je steeds weer op het verkeerde been zetten. ‘Indigo’ begint na de proloog rustig wat kenmerkend is voor een boek in het YA-genre, maar naarmate het verhaal vordert begint het steeds meer op een volwassenen boek te lijken, zeker het laatste stuk wat erg pittig is. Voor deze doelgroep is het boek eigenlijk te heftig, het kopje thriller zou hier dan ook zeker niet misstaan.
De auteur gebruikt actuele thema’s in haar boek zoals: automutilatie, misbruik en bi-seksualiteit.
Latoya Moirae weet met ‘Indigo’ hoe ze haar lezers gevangen moet houden. Zeker een aanrader waard! | 1pos
|
Na vele goede recensies te hebben gelezen over dit boek heb ik besloten om het ook te gaan lezen. Het is het eerste boek dat ik van Milou lees en de schrijfstijl vond ik erg prettig om te lezen dus ik had het boek ook snel uit.
Het boek is spannend en niet eens zo zeer door bepaalde gebeurtenissen en daardoor wil je het blijven lezen. Het plot kwam voor mij als een totale verassing. Het boek heeft een open einde dus ik hoop dat we meer van Benthe mogen gaan lezen. | 1pos
|
Wie leunt daar op een grote pompoen? Wat zou er aan de hand zijn?
Het is Heksje Ella, ze voelt zich niet helemaal lekker.
In het prentenboek Heksenvirus vindt mama Ella ’s morgens ziek in bed. Ze ziet bleek en heeft pijn in haar buik. Een uurtje later komt dokter Punthoed kijken. Na enkele onderzoeken besluit hij Ella naar het ziekenhuis te sturen. Met een speciale ziekenbezem wordt Ella daar naar toe gebracht. Daar krijgt ze nieuwe onderzoeken en ontdekken ze dat ze last heeft van het kronkelvirus. De volgende dag moet Ella geopereerd worden. Een verpleegster brengt Ella naar haar kamer en daar blijkt dat haar buurmeisje Mona naast haar in bed ligt. Ella is bang voor de operatie maar gelukkig is daar Mona. Kan zij Ella geruststellen? Wordt Ella weer beter?
Heksenvirus is een mooi verhaal om kinderen voor te bereiden op een eventuele ziekenhuisopname. Stap voor stap lees je wat er met Ella aan de hand is. Belangrijke woorden in het verhaal zijn vetgedrukt. Moeilijke woorden worden uitgelegd. De woordenschat wordt flink uitgebreid.
De illustraties hierbij sluiten perfect aan. Aan alles is gedacht. Een emmer naast het bed, een dokterskoffertje met spullen, een röntgenfoto van de darmen…
Jonge kinderen zien veel wat ze herkennen.
Fijn, dat het gevoel van Ella zo prachtig in het verhaal naar voren komt. Het verdriet dat ze niet naar school kan, de angst voor het ziekenhuis en de operatie. Het geluk dat ze een vriendinnetje op haar kamer heeft en de blijdschap wanneer alles achter de rug is.
Heksenvirus is een prentenboek wat zeker niet mag ontbreken wanneer het thema “ziek zijn” in de klas aan bod komt.
Wil je meer avonturen lezen over Heksje Ella? Eerder verschenen: Heksentaart, Heksenvriend, Heksenbaby en Heksenwens. | 1pos
|
Na een lange tijd van oorlog is er nu en tijd van voorzichtige vrede op het eiland Grace Loray. Het bestuur van Grace Loray en de gezanten van de voormalige onderdrukker Agrid zijn bezig met vredesonderhandelingen. Maar als tijdens een van de vredesbesprekingen een belangrijke diplomaat van Agrid verdwijnt, komt de vrede in gevaar. De piraten, die veel op het eiland te vinden zijn, worden beschuldigd van dwarsbomen van de vrede. Lu, de dochter van belangrijke raadsleden van Grace Loray, sluit een verbond met de piraat Vex om erachter te komen wie de diplomaat werkelijk heeft ontvoert.
Prins Benat van Agrid krijgt ondertussen een eigen missie: hij moet van zijn vader zich verdiepen in magie om zo een geneesmiddel te vinden voor een vreselijke ziekte. Magie is echter al heel lang verboden en als de verkeerde mensen hem betrappen is ook hij niet veilig van de brandstapel.
These Rebel Waves is geschreven door YA auteur Sara Raasch. Eerder schreef ze de ‘Snow like Ashes’ trilogie, die ik met veel plezier heb gelezen. Deze nieuwe trilogie speelt zich af in een nieuwe wereld en met compleet nieuwe personages. Wat me vooral aantrok was iets waar ik niet vaak overlees: piraten!
‘Fight!’ Vex cried behind her. ‘They’ll destroy you!’
But she knew the truth. ‘I’ve been destroyed for years.’
Lu is stoer en weet zichzelf prima te redden. Je komt steeds meer over haar te weten en wat voor jeugd ze heeft gehad. Ze is ingezet als kinderspion en heeft daardoor geen fijne jeugd gehad. Haar vader heeft haar gepusht om gevaarlijke dingen te doen om daarmee de oorlog te winnen, en die acties hebben sporen achtergelaten. Lu blijft zich echter inzetten voor het eiland Grace Loray en is een trotse inwoner.
Vex is een tegenpool van Lu. Hij heeft een nonchalante houding, is zelfverzekerd en maakt continu grapjes. Toch ontwikkelt hij zichzelf ook, uiteindelijk neemt hij meer verantwoordelijkheid. Zijn interactie met Lu vond ik een van de leukste aspecten van het verhaal:
‘Should we talk or escape?’ she said. ‘At this point, I almost do not care.’
Vex waved her on. ‘Fine, Princesa. You won’t hear another word from me.’
‘I doubt that.’
‘Ah, see? We know each other so well already.’
Over Ben kom je eigenlijk het minste te weten. Vooral zijn worsteling met magie blijft een belangrijk onderwerp in zijn verhaallijn. Ook zijn relatie met zijn bewaker Jakes komt aan bod. In dit boek zit veel diversiteit en dat is mooi.
De schrijfstijl van Sara Raasch is redelijk simpel, ze gebruikt geen moeilijke woorden en ze is erg goed in leuke dialogen schrijven. Het boek las dan ook heel snel en gemakkelijk. In het verhaal zaten nog een aantal leuke verrassingen die ik niet zag aankomen, maar wel goed in het verhaal passen.
These Rebel Waves is een leuke YA, geschikt voor de fans van de ‘Red Queen’ serie van Victoria Aveyard of ‘Grisha’ trilogie van Leigh Bardugo. Het verhaal zit vol met actie, liefde en magie en weet te verrassen. De personages blijven je bij en ik kan niet wachten om te lezen hoe het met Lu, Vex en Ben gaat in het tweede deel van de reeks: These Divided Shores. | 1pos
|
"de Kluizenaar" is het 3e deel in wat wij in Nederland het Wisting kwartet noemen, maar wat in feite het 10e deel is rond inspecteur William Wisting. Auteur is de Noor Jørn Lier Horst (1970, Bamble, Noorwegen)
Het boek kent twee verhaallijnen. Aan de ene kant het onderzoek van Wisting naar de moord op een ongeïdentificeerd lijk waar een connectie lijkt te zijn met een al jaren lang gezochte Amerikaanse serie moordenaar. Aan de andere kant een onderzoek van zijn dochter Line, die een dood aangetroffen man die 4 maanden dood in zijn huis zat voor hij werd gevonden als kapstok gebruikt om een verhaal te schrijven over een ook in Noorwegen groot maatschappelijk probleem van het individualiseren van de samenleving.
Horst werkt in de beste Scandinavische traditie en vertelt zijn verhaal in een mooi traag tempo vol met sfeertekeningen. Geen bombastische uitspattingen maar een welhaast van onnodige opsmuk ontdane vertelstijl rond een maatschappelijk thema.Dit maakt het boek geloofwaardig en aan de trage kant waarbij je prima mee kunt puzzelen.Nadeel van de aanpak kan zijn dat het balanceert op de dunne scheidslijn van saai en weinig dynamisch en reëel en geloofwaardig. Horst blijft net aan de goede kant van die lijn. Een fijn boek om even te onthaasten.
3,5 sterren. | 1pos
|
Nadat haar moeder is overleden besluit Tess Clement terug te gaan naar Mosset. Het dorpje in Frankrijk heeft in haar jonge jaren een belangrijke rol gespeeld. Haar jeugdliefde Benoit heeft ze daar destijds ontmoet maar ook weer moeten verlaten. Er is toen wat voorgevallen wat Tess heeft doen vluchten en wat haar altijd is bijgebleven. Nu is ze gescheiden, haar carrière als makelaar staat op halt en is ze verwikkeld in een rechtszaak met haar ex om hun bedrijf. Ze moet er even tussenuit, ze wil terug naar toen. Impulsief vertrekt ze richting Mosset.
Bij aankomst weet ze meteen weer waarom ze destijds betoverd werd door deze omgeving. De weidse uitzichten, het schilderachtige dorp met zijn vriendelijke bewoners en natuurlijk het immens grote maar vooral mysterieuze chateau van Mosset. Het plotselinge vertrek toen en de verlangens naar Benoit wat al die jaren sluimerend aanwezig is geweest doen haar geregeld terugdenken aan de zomer van toen. En nu ze daar is durft ze niet meteen op Benoit af te stappen, bang voor haar gevoelens maar zeker ook voor zijn reactie. Tess besluit dat ze wat rond gaat kijken in het dorp, ze maakt prachtige wandelingen en ontmoet dorpsbewoners. Tijdens een van deze ontmoetingen wordt haar duidelijk dat er sprake is van een aantal jonge vrouwen die zijn verdwenen. Hebben die iets te maken met wat wat zij in 1983 heeft meegemaakt, de reden dat ze uiteindelijk is gevlucht uit Mosset?
Al snel ontmoet ze Benoit en haar gevoelens voor hem komen in alle hevigheid terug. Ze besluit om in Mosset te blijven, haar carrière op te pakken en inmiddels ontstane vriendschappen verder uit te bouwen. En dan gebeuren er een aantal dingen die grote impact hebben op haar gevoelens, ze gaat twijfelen aan alles en iedereen en gaat op onderzoek uit. Hoe zit het met die verdwenen vrouwen en wat is er precies gebeurd op de ene avond in 1983. Al die jaren heeft ze dit geheim zorgvuldig bewaard en nu lijkt alles in de openbaarheid te komen. Was het wel zo verstandig om terug te keren naar Mosset?
De cover van het boek “Vrij uitzicht” doet de titel eer aan. Maar zoals ik ook al bij anderen heb gelezen had ook ik niet het gevoel dat ik een thriller in mijn handen had. Ik zou het op de cover dan ook niet hebben gepakt omdat het me eerder een roman lijkt. Gelukkig neemt het verhaal vanaf het begin af aan dit gevoel bij me weg.
Als lezer ga je mee op reis naar het schilderachtige Mosset. Niewierra schrijft vlot, beeldend en het boek leest dan ook als een trein. De hoofdstukken zijn afwisselend geschreven vanuit het perspectief van Tess of die vanuit ‘die ander’, te herkennen aan het cursief gedrukte lettertype en Romeinse cijfers die de hoofdstukken aanduiden. De laatstgenoemde persoon blijft nagenoeg tot aan het einde van het verhaal onbekend. Diverse ideeën die ik had over wie het zou kunnen zijn waren allemaal verkeerd. En daar ben ik gek op; verhalen die de lezer op het verkeerde been zetten. Daarmee ben je als lezer wel even zoet. En dus verveel je je geen moment, het is namelijk niet voorspelbaar.
De hoofdpersonen zijn bijzonder goed uitgewerkt. Benoit had wat mij betreft nog wel wat meer aandacht mogen krijgen. En ook heb ik moeten lachen om de avances van Alphonse. Het verhaal leest bijzonder prettig, het boeit vanaf de eerste pagina en laat je niet meer los. Maar toch kan ik niet zeggen dat het bloedstollend spannend is, ik heb niet op het puntje van mijn stoel gezeten. Nee, het is gewoon een goed, spannend boek waarvan dat laatste vooral te danken is aan de wisseling van perspectieven en het subtiel opbouwen van de spanningsboog. Behoorlijk wat Franse kreten en woorden passeren de revue, gelukkig heb ik destijds opgelet tijdens Franse les zodat het me niet echt veel moeite heeft gekost. Maar ik kan me zo voorstellen dat het voor andere lezers geen pluspunt is. Toch past het perfect in het verhaal en geeft het een extra dimensie aan het geheel. Persoonlijk vond ik de hoofdstukaanduidingen met locatie, datum en tijd én weersomstandigheden dan weer niet echt van toegevoegde waarde maar eerder wat verwarrend. Het haalde me soms uit mijn concentratie en daardoor moest ik mijn interne GPS zo nu en dan even resetten. Gelukkig zit je telkens wel weer snel in het verhaal en dat is te danken aan de vlotte schrijfstijl.
Dit thrillerdebuut heeft mij bijzonder verrast en zeer zeker vermaakt. Ik ben dan ook benieuwd naar de volgende boeken van de hand van Niewierra. Ik hoop oprecht dat die gaan er komen. | 1pos
|
De titel omschrijft het helemaal. Het was een verrassing. Heerlijke spannende verhalen van geweldige auteurs. Zo leer je ze een beetje kennen, als je ze nog niet kent! | 1pos
|
‘Waarom verdrinken vissen niet?’ is een boek dat er zo leuk uitziet, dat dochter (7) en zoon (5) er direct samen mee op de bank kropen. Lachend om sommige illustraties, verwonderd over bepaalde vragen en hun antwoorden. Een schot in de roos blijkbaar.
Door de ongeplastificeerde, harde kartonnen kaft lijkt het boek op het eerste gezicht ‘niet af’, maar krijgt het wel een leuke uitstraling. Het gebruikte lettertype is ook bijzonder. Is hier rekening gehouden met dyslectici? Het past in ieder geval mooi bij de illustraties en geeft het boek een speels karakter. Bladerend door het boek lijkt er geen structuur in te zitten, die je wel ontdekt als je het boek leest. Het zijn niet zomaar vragen en antwoorden, er zit een opbouw in, met wat meer achtergronden en uitleg.
Het taalgebruik is gericht op kinderen die nieuwsgierig zijn en niet bang voor moeilijkere woorden. En tegelijkertijd blijft het voor volwassenen ook lekker te lezen. Echt een boek waar kinderen op meerdere manieren van leren en dat ze blijven lezen. | 1pos
|
De Voyeur - Aloka Liefrink
De jonge schrijfster weet je ook hier weer in de ban te brengen van haar getalenteerde hersenspinsels . Dit is weer een verhaal doorregen van
psychologische intermenselijke relaties en conversaties, spannende suspense en verrassende wendingen. De titel leek me eerst weer op een verkeerd spoor te brengen, maar uiteindelijk wordt alles zeer duidelijk: er is een voyeur die Lisa voortdurend bespiedt en doordat je in het verhaal van hem ook wordt meegezogen ben je dat zelf enigszins ook .
De tijdsmeldingen doen je in dit boek dikwijls even terugbladeren om volledig mee te zijn, maar het voelt als een literair meesterlijk orgasme om de verhaallijn als een puzzel finaal in elkaar te krijgen. | 1pos
|
Schrijfster B.A. Paris neemt mij mee in de “geweldige” relatie van Jack en Grace. Zoals de intro al doet vermoeden is deze relatie een farce en isoleert Jack Grace volledig van de buitenwereld. De gruwelijke achtergronden van het verhaal worden hoofdstuk voor hoofdstuk ontrafeld, heen en weer springend in tijd. Het vernuft en het uitgekookte van Jack heeft mij als lezer laten huiveren en bij tijd en wijle met verbijstering achtergelaten. Grace had geen enkele kans tegen dit monster. B.A. Paris maakt gebruik van niet al te ingewikkelde verhaallijnen maar weet mij toch een paar keer te verrassen met een onverwachte twist. Het feit dat ik met liefde Jack eigenhandig het boek uit had willen trekken, geeft aan dat B.A. Paris een geweldig debuut heeft geschreven. | 1pos
|
Hoe is het mogelijkheid dat een van de meest eenvoudige, clichematige verhalen die ik in lange tijd heb gelezen, me zo gepakt heeft, dat ik zelfs regelmatig met een brok in mijn kerl zat te lezen en het boek in 24 uur verslonden heb?
Omdat Kiera Cass me weer even het dromerige meisje in me naar boven gehaald heeft, en me doen laten dromen van galante prinsen en onvoorwaardelijke liefdes en mooie jurken en alles wat ik als klein meisje wenste. Wat een heerlijk boek en wat een kunst om dit verhaal te vertellen en me niet te laten ergeren maar juist die oude dromen weer voor even te laten leven, klasse! | 1pos
|
Dát is het eerste waar fans aan denken wanneer ze de naam Anne-Laure Van Neer horen.
Weet deze Vlaamse schrijfster de verwachtingen opnieuw waar te maken met haar tweede boek ‘Maurice’? Ontdek het in deze recensie.
Justine
Anne-Laure Van Neer debuteerde eind 2015 met ‘Justine’. Daarin gaat de 75-jarige Justine wel heel ver om niet naar het rusthuis te hoeven gaan: ze bekent een moord. Heeft ze die daadwerkelijk begaan of gaat ze gewoon tot het uiterste om niet naar het bejaardentehuis te moeten? Dat probeert inspecteur Verbeke uit te zoeken. Deze taak wordt hem echter niet makkelijk gemaakt door Justine die hem tot wanhoop lijkt te drijven.
De absurde humor zorgt ervoor dat je vaak hardop zit te lachen en de onverwachte plotwendingen houden heel wat verrassingen in petto.
Maurice
Het tweede boek van deze schrijfster kwam uit in april 2017 en vertelt het verhaal van de 65-jarige seriemoordenaar ‘Maurice’. Hij beschouwt zichzelf als Verlosser van de Mensheid en ziet het als zijn taak om de maatschappij te verlossen van bumperklevers, BMW-rijders en Alfa-mannetjes. Wanneer zijn moeder op haar sterfbed ligt, laat ze hem beloven dat hij “nog maar 1 moord zal plegen en nadien zijn taak als gezant van God zal neerleggen”. De laatste moord is tot in de puntjes gepland, maar dan wordt er roet in het eten gestrooid. De ene knotsgekke situatie na de andere dient zich aan.
Leeservaring
Zowel de covers als de personages van beide boeken vormen een mooie tegenstelling en vullen elkaar tegelijk ook heel goed aan.
Justine heeft een witte cover met daarop het silhouet van een engelachtig oud dametje. Is zij echt zo braaf als ze eruit ziet en doet zij dus geen vlieg kwaad? Of zit er toch een duiveltje in haar verscholen?
Maurice daarentegen heeft een zwarte cover met daarop een silhouet dat in de schaduw gehuld lijkt en waarboven zich een (doorn)kroontje bevindt. Zal het deze seriemoordenaar lukken om zijn leven te beteren en zijn taak als Verlosser van de Mensheid vaarwel te zeggen?
‘Maurice’ begint iets trager dan ‘Justine’, maar eens het verhaal op gang komt, volgen de gebeurtenissen elkaar snel op en vlieg je in sneltreinvaart door het boek heen.
Hoewel godsdienst een belangrijke rol speelt in het verhaal (tip voor de Hebban Reading Challenge 2018!), is het belangrijk te beseffen dat de schrijfster uitsluitend een humoristisch effect beoogt.
Mensen die erg godsdienstig zijn, zouden eventueel aanstoot kunnen nemen aan het verhaal, terwijl dit geenszins de bedoeling is van de schrijfster.
Net als in ‘Justine’ weet Anne-Laure van Neer de meest absurde situaties zo neer te schrijven dat ze volkomen logisch en aanvaardbaar lijken. Het getuigt van een uitzonderlijk schrijftalent waarin humor steeds de boventoon voert.
Origineel is bovendien dat heel wat personages uit ‘Justine’ ook in ‘Maurice’ terug hun opwachting maken. Beide boeken vormen geen vervolg op elkaar, maar vinden eigenlijk gelijktijdig plaats. Hoewel het geen must is, is het wel aangeraden om eerst ‘Justine’ te lezen omdat je dan heel wat verwijzingen in ‘Maurice’ beter begrijpt en de humor erachter beter kan vatten.
Eindconclusie
Hoewel het boek iets trager op gang komt dan ‘Justine’ weet het de hoge verwachtingen toch waar te maken.
De absurde humor gecombineerd met de vele onverwachte plotwendingen maken dit boek absoluut de moeite van het lezen waard.
Anne-Laure Van Neer
De Belgische Anne-Laure Van Neer (1975) werkte in de toeristische sector als animatrice, reisorganisator en reisagente. Vijf jaar geleden besloot ze haar job op te geven om schrijfster te worden. Ze woont in Mortsel samen met haar echtgenoot, twee kinderen, drie katten en twee konijnen.
Ben je benieuwd naar haar carrièreswitch, inspiratiebronnen en toekomstplannen? Lees dan het interview op mijn blog. | 1pos
|
Een actueel onderwerp mooi verwoord waarbij de schrijver je meevoert in de mensonwaardige situaties van de vluchtelingen. Die uitgebuit worden door mensensmokkelaars. En hoe Jesse en Mortimer met hun zeilboot 'Blue Belle' toch mooie momenten beleven langs de Griekse eilanden en de Turkse kust en de problematiek ontrafelen en delen met de media.
Een aanrader! | 1pos
|
Een verhaal met vele verrassingen. Het begin en eind zijn
ijzersterk, in het midden dommelde ik even weg. Komt zo nu en dan
gevaarlijk dicht in de buurt van de melodramatische Harold Robbins.
En dat moet je niet willen. Alle ophef over dit boek begrijp ik dus
niet zo goed. Van de andere kant blijft het een boek dat je gewoon
een keer gelezen moet hebben. | 1pos
|
Duijkers dossiers heeft mij volledig gegrepen.
Niet gewoon spanning & sensatie, maar "Veel Onverwachte Extra's".
Vervuld van enige trots dat auteurs in ons land een internationale niveau halen zie ik uit naar het volgende boek van John Brosens. | 1pos
|
In een woord een geweldig verhaal van het begin tot het eind is en blijf het spannend | 1pos
|
Censuur is het vierde deel in de C-serie van Esther van der Ham. Deze boeken in C-serie kenmerken zich doordat de karakters zo goed zijn neergezet, dat je de hoofdpersonen écht leert kennen en als het ware in hun huid kruipt. Elk van de romans gaat weer over een ander persoon in een familie. Deel 1 gaat over Marjolein, deel 2 over haar zus Emma. Deel 3 gaat over Annabel, de dochter van Emma en dit boek gaat over Lisa, een nicht van Annabel en dochter van Marjolein. Zo is het dus heel fijn om in deel 4 te lezen hoe het in het leven verder is gegaan met Annabel uit deel 3.
Censuur is een ontzettend spannend boek waarin veel gebeurt. Niets is wat het lijkt en het zet je soms behoorlijk op het verkeerde been. Het blijft tot het eind toe spannend wie achter de bedreigingen zit en waarom.
Het is dan ook een boek wat je direct zou willen uitlezen omdat het zo ontzettend spannend is en je wilt weten wie er achter de bedreigingen zit.
Dit deel is wel anders dan de vorige delen. Waar het is de eerste drie boeken om persoonlijke thema's ging (depressie, overlijden partner, drugsgebruik, gevangenis, enz), is dit deel veel luchtiger, maar wel bijna thrillerachtig spannend. De karakters in dit boek zijn opnieuw sterk neergezet, je leert de hoofdpersonen kennen en leeft met ze mee. Dit maakt dat het opnieuw een fantastisch boek wat iedereen zou moeten lezen. | 1pos
|
Bart Plouvier (1951) studeerde een tijd aan de Antwerpse Academie van Schone Kunsten voordat hij aan de kost kwam met 12 stielen en 13 ongelukken: hij werkte onder andere als barman, tuinier, bouwvakker, fabrieksarbeider en kok. Vanaf 1980 werkte hij vier jaar als matroos op een zeesleper en begon toen hij aan boord was te schrijven, voornamelijk dagboeken en stukken van verhalen. Hij publiceerde ondertussen al een 25-tal romans, kortverhalen, reisimpressies, gedichtenbundels en theaterteksten waarvan een aantal bekroond werd met prijzen. In 2019 kwam zijn laatste nieuwe en tiende dichtbundel Over de dingen uit.
De gedichten uit deze bundel zijn vrij herkenbaar en toegankelijk, ongeveer net zoals in zijn vorige werk. Hij gebruikt in deze bundel klassieke structuren zoals sonnetten. Het ritme van zijn verzen is daardoor aangenaam en licht om te lezen. Ze zijn toegankelijk, en de dagelijkse dingen waarover hij het heeft, wisselen elkaar snel af.
De zee komt als thema meer terug in zijn werk, zoals ook in zijn eerste gedicht waar hij de spits mee afbijt en waarin hij een boottocht beschrijft, en waarin alreeds melancholie kruipt:
Zijn referenties naar nationale en internationale auteurs en kunstenaars zijn legio, een aantal citaten is als motto opgenomen waaraan sommige gedichten zijn opgehangen, zoals bv in dit eerste deel een quote van Cynan Jones, een Britse auteur uit Wales. Zo zijn er ook quotes van Karl Ove Knausgård, Anton van Wilderode, Ramses Shaffy en J.M.H. Berckmans in de bundel binnengesmokkeld.
Hij draagt een gedicht op aan de Antwerpse stadstroubadour, wijlen Wannes Van de Velde, waarvoor hij vroeger nog een theaterverhaal schreef, in het Antwerpse dialect:
Bij enkele etsen van Kurt Peiser (1887-1962), een Antwerpse tekenaar van Duitse afkomst, schrijft hij gedichten waarin hij op een veelzeggende manier het dagelijkse leven beschrijft dat op de etsen is afgebeeld. Plouvier zoekt in al zijn gedichten naar de ideale relatie tussen inhoud en vorm, wat je in deze bundel ook terugvindt.
Zijn gedichten blijven bescheiden en hebben geen barokke taal nodig om een snaar te raken en bij de lezer binnen te komen. Ze zijn eenvoudig en tegelijkertijd voldoende suggestief en beeldend. De bundel ligt ook makkelijk in de hand en laat snelle verpozing toe in een herkenbare wereld, zonder hoogdravend te zijn. | 1pos
|
Prachtig boek, ondanks het ontbreken van een spannende ontknoping. De verteltechniek is top: afwisselend een hoofdstuk Haller, die zelf de verteller is, en een hoofdstuk Bosch, in de derde persoon. Op deze manier ontstaat er, behalve variatie, toch een verrassingselement. Vooral van Harry Bosch weten we niet helemaal waar hij mee bezig is: er wordt net genoeg verteld om het verhaal lekker door te laten lopen, en er wordt net genoeg verzwegen om ons te laten raden hoe het verder zal gaan.
Uiteindelijk blijkt (alweer) dat beide hoofdpersonen weinig illusies hebben over eerlijke rechtspraak. | 1pos
|
Cover Een mooie vrouw op de omslag met een blauwe balk over haar ogen. Met daar inde titel van het boek. Alex. Een weinig zeggende omslag maar daardoor wel intrigerend wat is het verhaal er achter, als je naar de vervolg delen kijkt passen ze perfect bij elkaar wat ik altijd erg mooi vind staan in mijn boekenkast. Als ik op de omslag moet afgaan heb ik geen idee waar het boek over gaat.
Het Verhaal
Alex Prevost een mooie jonge vrouw van 30 jaar heeft al een tijdje door dat ze in de gaten wordt gehouden door een man van ongeveer een jaar of 50, heeft hij interesse in haar? Als ze na een etentje besluit lopend naar huis te gaan wordt ze gegrepen en hardhandig achter in een busje gelanceerd, en ontvoerd. Het enige wat ze kan denken is: “Ik wil niet dood, niet nu “. Camille wordt op de ontvoering gezet. Camille Verhoeven wil niets weten van ontvoeringen, sinds de dood van zijn vrouw Irene welke werd ontvoerd toen ze acht maanden zwanger was van zijn zoon. Maar de Hoofdcommissaris Le Guen heeft hem weinig keus gelaten en hij moet heen. Al snel blijkt dat er geen enkel aanknopingspunt is, geen verdachte en geen spoor. Alleen een snel afnemende hoop. De eigenzinnige Verhoeven en zijn ploeg leveren een strijd tegen de klok. Maar de grote vraag is: “wie is het meisje wat ontvoerd is, maakt er dan niemand zich zorgen over haar, dat ze al 4 dagen spoorloos is verdwenen?” Camille snapt er niets van en voelt zich dan ook machteloos.
Hoe zou jij reageren als een ontvoering wel heel dichtbij je eigen trauma komt en je machteloos staat toe te kijken terwijl de klokt langzaam de cijfers weg telt?
Mijn Mening:
Ik had nog nooit iets van een Franse schrijver gelezen en ben dus helemaal open in het boek gestart. Dit is zeker geen teleurstelling wat een lekker boek hij pakt gelijk en is lekker vlot geschreven. Je vraagt je samen met Alex af wie is degene die haar heeft ontvoerd en waarom vooral de vraag waarom maakt het interessant. Waarom vermoord hij haar niet gewoon en op de vraag waarom ik? Antwoord de man: OMDAT JIJ, JIJ BENT.
Hier mee gaan mijn gedachten alle kanten op en verschijnen er verschillende opties op mijn net vlies. Als eenmaal blijkt waarom juist Alex is ontvoerd wordt de zoek tocht naar het ontsnapte meisje op gang gezet en Camille, Armand en Louis (het team van Camille) lopen achter de feiten aan en hun pad wordt doorkruist door lugubere vondsten van lichamen. Camille is buitengewoon geïnteresseerd in het meisje en gooit zich dan helemaal op het onderzoek.
De personages zijn goed beschreven door Pierre Lemaitre, je raakt betrokken bij het verdriet van Camille om zijn overleden vrouw waardoor je eigenlijk wilt weten wat er met haar gebeurt is. En van Alex raak je in de ban de spanning is dan ook goed opgebouwd waardoor je door wilt lezen, en het boek bijna niet weg kan leggen, Tot het einde aan toe laat Pierre je in het ongewisse en blijf je nieuwsgierig naar de oorzaak.
Al met al een lekker boek, fijn beschreven, mooie duidelijke personages en genoeg heerlijke lugubere acties waar je de griebels van over je rug voelt gaan.
Kortom op naar Deel 2 Camille
Plot: 4, Leesplezier: 4, Spanning: 4, Schrijfstijl: 4
Conclusie: 4 sterren
Moon | 1pos
|
In (helaas maar) 42 pagina’s weet Sophia Drenth je mee te voeren naar de periode waarin Yan, onderdrukt door slavendrijvers, weet te vluchten naar de Sahandran. Je voelt de adem van de bloedhonden bijna in je nek en als hij uiteindelijk daar komt waar hij wezen moet ,klaar voor zijn transformatie , wil je niets liever weten hoe hij daar uit komt (en als wat) en hoe hij zijn wraak wil uit gaan voeren. De begrippen als Ath’vacii en Sahandran hoef je niet te kennen omdat in het verhaal heel duidelijk naar voren komt wat ze zijn en je krijgt door de goede omschrijvingen je eigen beeldvorming.
Je hoeft Bloedwetten niet gelezen te hebben om het verhaal te kunnen begrijpen en eigenlijk is het beter als je die nog niet gelezen hebt omdat het verhaal smaakt naar meer en na deze kennismaking kan je je helemaal op Bloedwetten storten…
Voor de liefhebbers die het boek al gelezen hebben is het een lekker tussendoortje en daarna weer wachten en hopen dat Bloedwetten twee er snel zal komen..
Kortom ik zat weer helemaal in de Bloedwettensfeer en wilde er eigenlijk niet uitkomen… | 1pos
|
In zijn debuutroman, Koud spoor, laat Matthew Hall de lezer kennismaken met Jenny Cooper, rechter van instructie in het Zuid-Engelse Vale district; zeg maar Bristol en omgeving. Zij is tweeënveertig jaar oud en uitermate labiel. Een pot kalmeringstabletten is haar belangrijkste bondgenoot in de strijd met (vooral) het Britse rechtsstelsel; waarvan ook zij deel uitmaakt. Jenny is dus niet bepaald iemand van het type wiens brood met eet, diens woord men spreekt. Eigenwijs en koppig; zo mag je haar gerust noemen. Als zon personage dan bedacht is door iemand die ook nog eens verdraaid goed kan schrijven, weet je dat lezen een kwestie van puur genieten wordt. En dan kijk je meteen na afloop ook al uit naar het volgende boek.
Dat boek is inmiddels verschenen en laat ik maar meteen duidelijk zijn: Matthew Hall heeft me niet teleurgesteld. Sterker nog: De oproep is een ijzersterke thriller. Jenny Cooper zet deze keer haar tanden in een cold case. Of eigenlijk is het dat niet, want voor de politie staat wel vast dat Nazim Jamal en Rafi Hassan, twee jonge moslims die acht jaar geleden spoorloos zijn verdwenen, inmiddels in Afghanistan aan de zijde van Al Qaida vechten. Nazims moeder Amira is echter een andere mening toegedaan. Volgens haar leven de jongens nog of zijn er destijds dingen gebeurd die de autoriteiten per sé verborgen willen houden. Ze werden immers van terroristische activiteiten verdacht. Nadat al haar inspanningen om opheldering te krijgen op niets zijn uitgelopen, is de rechter van instructie haar laatste hoop; die kan een onderzoek instellen om duidelijk te maken of Nazim acht jaar geleden eventueel door geweld om het leven is gekomen. Met dat verzoek klopt zij bij Jenny aan. Die voelt er in eerste instantie weinig voor om op Amiras smeekbede in te gaan. Het is immers niet bewezen dat Nazim inderdaad om het leven is gekomen en het ontbreekt haar niet bepaald aan werk. Toch besluit zij uiteindelijk een officieel onderzoek te beginnen. Maar dat blijkt niet bepaald een wijs besluit. Jennys inspanningen leveren weliswaar genoeg aanwijzingen op die de complot-theorie van Amira Jamal bevestigen de verdwijning van de beide jongens is inderdaad door de officiële instanties in de doofpot gestopt tegelijkertijd merkt zij echter dat diezelfde instanties, en dan vooral de geheime dienst, alles in het werk stellen om te voorkomen dat zij na al die jaren het deksel van de doofpot haalt. En dan zijn er nog haar psychosen, die altijd op de loer liggen en haar op de meest ongelegen momenten confronteren met verlammende gevoelens van onzekerheid en angst.
In een goed verhaal hangt alles met alles samen; blijken gebeurtenissen in latere hoofdstukken ongemerkt al eerder te zijn voorbereid en vallen dus geleidelijk alle stukjes van de puzzel op hun plaats. Dat is een blijk van vakmanschap, kun je zeggen, niet minder maar ook niet meer en dat is natuurlijk waar. Maar ik krijg genoeg boeken van gerenommeerde schrijvers onder ogen om te weten dat vakmanschap in die zin nog wel eens wat losjes wordt benaderd; alsof het er niet altijd evenzeer toe doet. Matthew Hall is erin geslaagd die professionele nonchalance te beteugelen en dat heeft ertoe geleid dat De oproep een thriller geworden is die de lezer al snel in de wurggreep neemt en hem uiteindelijk, als het boek uit is, niet zomaar loslaat.
De oproep is allereerst een verhaal over verdwijningen: van twee jonge moslims, van een lichaam dat uit het mortuarium wordt ontvreemd, van een jonge vrouw die op de vlucht is
voor een geheimzinnige Amerikaan én de Britse geheime dienst en van een aan lager wal geraakte advocaat. Daarnaast is het natuurlijk een verhaal over Jenny Cooper en haar gevecht met spoken uit het verleden, die voortdurend op de loer liggen om haar beentje te lichten en voorgoed een eind te maken aan haar carrière. Haar strijd ook, opnieuw, met het Britse rechtssysteem, dat soms meer met zichzelf bezig lijkt te zijn dan met het publieke belang.
Het gevaar dreigt wel dat die twee themas geleidelijk tot een kunstje verworden, een soort running gag met een te hoge mate van voorspelbaarheid. De enige manier om dat te voorkomen, is te zorgen voor voldoende ontwikkeling. Gelukkig worden Halls fans daarin op hun wenken bediend. Een van de motieven die regelmatig terugkeren, is een angstdroom die Jenny terugvoert naar haar vroegste jeugd. In die droom is onder meer sprake van een zekere Katy. Jenny heeft lange tijd geen flauw idee wie dat geweest kan zijn, tot haar dementerende vader vertelt dat Katy haar nichtje was. Maar wat is er dan met Katy gebeurd, vraagt Jenny.Dat weet je toch nog wel, antwoordt haar vader. Je hebt haar vermoord. Perfect.
U begrijpt dat ik weer al uitkijk naar het moment dat Halls derde roman verschijnt. | 1pos
|
Vanaf de LAX luchthaven vertrekt vlucht 582 naar Sydney. Je volgt een aantal bemanningsleden en passagiers. Vanuit hun ogen, zie je wat er na het opstijgen allemaal gebeurt. In eerste instantie lijkt het een vlucht als alle andere te worden. Totdat ze hevige turbulentie te verduren krijgen. Daarna wordt het snel duidelijk dat er iets is verandert. De sfeer verandert en de meeste systemen in het vliegtuig vallen uit. Daarna gebeuren er echt hele enge en vreemde dingen. Mensen gaan dingen zien. Dingen die er onmogelijk kunnen zijn! Stewardess Sharlene voelt zelfs een aanwezigheid. Maar ze ziet hem niet. Het gaat van kwader tot erger. Het dreigt uit te lopen in een crash. Er is iets aan boord van het vliegtuig. Zal ‘het’de passagiers laten gaan of niet? En wat is de bestemming van het vliegtuig? Sharlene begint langzaamaan te begrijpen wat er aan de hand is. Het is voor de piloten een gevecht tegen de duisternis. Zullen ze dit gaan redden?
Deze 14 uur durende vlucht blijft je nog wel even bij. Iedereen heeft weleens dat gevoel, dat er iemand achter je staat…En je je dan omdraait…en er is niets????!!!! Dat gevoel geeft dit boek je!
Echt spannend en mysterieus, precies zoals je van Jack Lance gewend bent. Wat de titel betreft, die is echt goed gekozen. Ik had het pas op het eind door;-)Een echte aanrader met vlotte, niet te lange hoofdstukken…..Als je nog blij in een vliegtuig zou stappen, dan denk je er na het het lezen van dit boek, nog een keer over na. Heerlijk boek! 4 sterren**** | 1pos
|
Dit boek mogen lezen voor de leesclub bij Thrillers & More.
Cover
De cover vind ik prachtig. Twee halve gezichten van meiden. Een blank en blond meisje die je van de zijkant ziet en een donker meisje wat je recht aankijkt. Je kan naar de cover blijven kijken. De titel “wat jij niet weet” maakt het gevoel af. We gaan een boek lezen om toch ergens achter te komen.
Auteur
Cecile Korevaar (1976) vervult jarenlang diverse functies in het bedrijfsleven. Daarnaast is ze betrokken bij Stichting Samburu Child Support, waarvoor ze regelmatig Kenia bezoekt. Als kind al houdt ze van lezen en schrijven. Deze passie is ze nooit uit het oog verloren. Een paar jaar geleden maakte ze de definitieve switch naar fulltime schrijfster. ‘Wat jij niet weet’ is haar debuut.
Achterflap/samenvatting
De veertienjarige Tess verhuist onverwachts met haar ouders naar Kenia. Ze belandt er tussen de inheemse Samburu-stam en moet noodgedwongen een nieuw leven opbouwen. Ze spreekt de taal niet, begrijpt niets van de cultuur en mist haar vriendinnen. Al snel blijkt dat er achter de ware reden van de verhuizing een groot geheim schuilgaat. Dit geheim zet haar leven nog verder op zijn kop, maar geeft ook antwoord op vragen. Dan gebeurt er iets afschuwelijks. Wordt haar leven ooit weer hoe het was?
In ‘Wat jij niet weet’ gaat Cecile Korevaar geen enkele confrontatie met de werkelijkheid uit de weg. Ze laat zien wat de gevolgen zijn van eeuwenoude tradities en hoe diep deze verweven kunnen zitten in een cultuur. Hoe verbind je je als tiener aan een wereld die zo anders is dan je gewend bent?
Mijn mening
Cecile Korevaar heeft een prachtig debuut geschreven. Het boek is geschreven uit het oogpunt van een 14-jarige Tess. Een echt pubermeisje. Dit laat de auteur goed in het eerste hoofdstuk al lezen.
“Bij iedere trede die ik nam, nam ook de woede in mij toe. Eenmaal boven, smeet ik de slaapkamerdeur achter me dicht. Met een oorverdovende klap”
Het is ook een hele overgang voor haar om op die leeftijd te gaan verhuizen van Amsterdam naar Kenia. Een enorme cultuurshock van luxe naar primitief leven.
Het verhaal begint met Tess die bezig is met haar huiswerk. De letters dansen voor haar ogen. Woorden in het Swahili, de taal die in Kenia gesproken wordt. De taal die zal zorgen dat Tess vriendinnen zou kunnen maken. Ze wonen er al een maand en ze kende nog niemand. Voor haar gevoel werd ze nog steeds aangekeken alsof ze uit de dierentuin was ontsnapt. Op een dag na schooltijd kwam haar chauffeur Leshan niet opdagen om haar op te halen. Ze probeerde zelf maar te gaan lopen richting huis. Onderweg leerde ze Chau kennen. Die haar hielp om haar naar huis te brengen. Chau bleek het neefje van Leshan te zijn. Via Chau leerde ze zijn zus Kesi kennen en zodoende ook meerdere kinderen. Tess is ook wel zeer nieuwsgierig aangelegd en komt zo achter bepaalde tradities waar ze wat mee wilt doen. Dit gaat niet altijd zeer makkelijk.
Wat jij niet weet laat zien hoe het er ook echt aan toegaat. Het laat je nadenken over hoeveel recht wij hier in Nederland als meisje en vrouw hebben. De problemen waar wij in Nederland tegenaan lopen is helemaal niets in vergelijking met in Kenia. Dit boek is een verhaal, maar wel gebaseerd op de werkelijkheid en is zo realistisch mogelijk neergezet.
Cecile Korevaar heeft een zeer boeiend verhaal geschreven. Door een fijne schrijfstijl en beeldende teksten kon je je goed inleven van wat er daar in Kenia gebeurde.
Het einde vond ik dan ook zeer mooi verwoord en ik denk dat bij het dichtslaan van het boek er meerdere mensen zullen zijn die toch even bij dit verhaal stil zullen staan. | 1pos
|
Eigenlijk gebeurt er lange tijd niet zo veel in dit boek. Eileen kijkt terug op een periode uit haar leven, toen ze een neuroot van 24 was. Onzeker, eenzaam en zorgend voor haar immer ladderzatte liefdeloze vader. Dat er niet heel veel gebeurt is geen groot probleem. Ottessa Moshfegh creeërt een bizarre hoofdpersoon en haar vreemde gedrag en kijk op de wereld levert een verhaal op waarin je graag verder leest.
Na een pagina of 100 komt Rebecca in Eileens leven. Ze adoreert Rebecca, je voelt dat er iets raars te gebeuren staat, wat blijft lang onduidelijk, het kan heel veel kanten op. Wat levert de hunkering naar een echte vriendin Eileen uiteindelijk op? Is Rebecca te vertrouwen of heeft die een eigen agenda of op haar beurt ook weer bizarre snode plannen?
Al met al een raar verhaal over een bizarre jonge vrouw. Ik vond het geen meesterwerk maar wel een goed boek. Op een bepaalde manier grappig, zwarte humor wel te verstaan, en ook wel tragisch.
Lezen? Ja, moet je doen! Geen dik boek, precies dik genoeg zelfs. | 1pos
|
Het is alweer een tijdje terug dat ik het eerste boek in deze duologie gelezen heb. Ik vond het toen aan de ene kant wel echt oprecht heel leuk, maar het miste een beetje de wow factor. Maar ik had gisteren zin in een boek dat ik even snel tussendoor kon lezen en dus heb ik deze uit de kast geplukt.
En ik moet zeggen, het tweede deel vond ik eigenlijk ook wel oprecht heel leuk. Ik moet zeggen dat wat mij betreft de relatie tussen Vanessa en Justin niet altijd even overtuigend is, maar het verhaal van het tweede boek, het mysterie en de manier waarop het is opgeschreven, werkte voor mij eigenlijk best wel prima.
Het is nog steeds geen hoogstandje. Het is een heerlijk wegleesboek om lekker op een avondje uit te lezen. Het einde voelde ook wel wat gehaast, maar verder kende het boek een prima tempo, mooie beschrijvingen van de dansscenes, invoelbare beslissingen van Vanessa en ook het toevoegen van het dagboek van Margaret had echt een toegevoegde waarde waardoor het verhaal nog net een stukje interessanter werd.
Dus, ik zal de 3,5 ster die ik wilde geven naar boven afronden, omdat ik er toch best wel veel plezier in heb gehad om dit boek te lezen! | 1pos
|
Auteur Christina Henry maakte haar debuut met de nationale bestseller The Black Wing-serie, over 'Agent van de Dood' Madeline Black. In navolging op dit succes, heeft Henry de overstap gemaakt naar de twisted fairytales.
Alice is het eerste boek van The Alice Chronicles, waarin Henry een creatieve versie neer zet die zeker herkenning zal bieden aan de liefhebber van Caroll Lewis zijn klassieker Alice in Wonderland.
She did. She always had, though she didn’t know why. He squeezed her hand, and the next thing Alice knew she was falling, falling away into a rabbit’s hole.
Alice en haar avonturen in ‘wonderland’ zorgen ervoor dat ze bestempeld wordt als gek en in een inrichting terecht komt. Waar zij op een bijzondere manier vriendschap sluit met Hatcher.
When they found her all she would say was, “The Rabbit. The Rabbit. The Rabbit.” Over and over. When she acted like that they said she was mad. Alice knew she wasn’t mad. Maybe. Not deep down. But the powders they gave her made the world all muzzy an sideways and sometimes she felt mad.
Wanneer er brand uitbreekt in de inrichting waar Alice verblijft, slaagt ze erin samen met haar vriend Hatcher (Mad Hatter) aan het vuur te ontsnappen. Maar ze zijn niet de enige. Het slechte, magische wezen genaamd de Jabberwock ontsnapt ook. In de strijd om de Jabberwock te verslaan dompelt Henry de lezer in een groot avontuur. Alice en Hatcher starten hun zoektocht naar het juiste wapen. Ze worden geconfronteerd met 'spoken' uit het verleden. Herinneringen komen beetje bij beetje terug... Wat is er gebeurd tussen Alice en het Witte Konijn? Wat is het geheim van Hatcher? Lukt het Alice en Hatcher om hun verleden onder ogen te zien? Slagen ze er in om de Jabberwock te verslaan?
Het magische Wonderland is vervangen door de oude stad waar Cheshire Cat, Walrus en The Rabbit de macht hebben. Op subtiele wijze gebruikt Henry de kenmerken en karaktertrekken van de originele personages om herkenbare, ijzersterke leiders van de onderwereld neer te zetten.
Een twisted fairy tale in een duister jasje. Herkenning en originaliteit volgen elkaar in een hoog tempo op. Dit zorgt voor een vlot lopend verhaal met een prettige humoristische noot.
She gave a choked laugh through her tears, a grim and not-so-merry sound. “Most men give a girl a ring, you know, not threaten them with murder.”
Op een heerlijke wijze word je meegenomen in een vertrouwd verhaal, waarin vriendschap en vertrouwen centraal staan. Je krijgt niet alleen een andere kijk op de personages, maar wordt deelgenoot van de denkwijze van deze personages waardoor je ze echt leert kennen. Een verhaal dat ondanks zijn bekende basis geen moment saai of voorspelbaar wordt, dankzij Henry's geheel eigen kijk op het origineel. | 1pos
|
‘Ik zit vast voor de verdenking van moord op mijn vader.’
Sommige boeken openen als donderslag bij heldere hemel. Zo ook Vermoorde onschuld van Jennefer Mellink. Hoewel Mellink aangeeft dat fantasie de basis vormt voor dit boek, komt het geschetste beeld akelig realistisch over. De lezer krijgt een kijkje in het leven van verdachte Stephan; hij wordt verdacht van de moord op zijn vader.
De lezer leert Stephan kennen op het moment dat hij in het huis van bewaring zit en wacht op zijn rechtszaak. Hij zou zijn vader hebben vermoord, maar van het moment zelf en de uren ervoor en erna weet hij niets meer. Omdat hij wil weten wat er die dag gebeurde, accepteert hij de hulp van hypnotherapeute Stella. Terwijl het bewijs zich tegen hem opstapelt – een bebloed shirt, een brief met een bekentenis –, duikt hij met Stella zijn verleden in, om langzaam terug te gaan naar 29 december; de dag waarop zijn vader de dood vond.
In de eerste hoofdstukken houdt personage Stephan de lezer op afstand. Zijn gedachten worden beschreven, evenals zijn handelingen. Dialogen blijven echter op de achtergrond. Het zorgt bijna voor een statisch geheel, waardoor de lezer weinig sympathie kan vinden voor Stephan. Dat lijkt ook niet vreemd; hij is immers een moordenaar. Toch?
Dat beeld verandert drastisch na een paar bladzijden. Al snel krijg je sympathie voor de jongen die bijna niets anders kan doen dan zijn vonnis afwachten. De manier waarop Mellink Stephan heeft vormgegeven is van grote betekenis: door de terugblikken naar zijn verleden zie je wat voor zachtaardige jongen het was en wat voor verschrikkelijke geschiedenis hij heeft gehad. Stephan groeide op in het zogeheten patchworkgezin:
‘‘Een patchworksprei bestaat uit een heleboel kleurrijke lapjes,’ ga ik verder, alsof ik een punt wil maken. ‘Het ene lapje is oud en lelijk, het andere chic en duur. Maar tussen al die verschillende lapjes stof vallen de rotte appels niet op. Ze vormen samen één geheel. Zo kun je ons gezin het beste vergelijken.’’
Waar zijn stiefmoeder Monica hard en meedogenloos was, kon hij stiefzus Abby waarderen. Echter, zijn leven zou nooit normaal zijn en dat beseft hij pas écht in het nu.
Mellink speelt met enige regelmaat in op de vermoedens van de lezer, waarbij ze niet schroomt de lezer op het verkeerde been te zetten. Met zorgvuldig gekozen cliffhangers, waarbij ze schakelt tussen de herinneringen van Stephan en het nu, houdt ze de spanning in het boek aantrekkelijk.
Waar de herinneringen van Stephan boordevol actie en verdriet zitten, wordt het heden – het moment in het huis van bewaring – oppervlakkig uitgewerkt. Hier en daar voegt Mellink een gewelddadige medelotgenoot in de vorm van Boaz toe of laat ze de oom en tante van Stephan langskomen, om op hun beurt mysterie op te werpen. Deze toevoegingen blijven helaas incidenteel, komen niet goed uit de verf en zijn soms te simpel doordacht. Dit heeft tot gevolg dat de lezer snakt naar de passages in het verleden en de momenten in het heden min of meer voor lief neemt.
Dat is jammer, want juist in het heden ontwikkelt Stephan zich. Langzaam krijgt hij zicht op zijn situatie en doorziet hij gebeurtenissen uit het verleden. Tegelijkertijd begint de tijd te tikken; de dag des oordeels komt snel. Als lezer ontwikkel je meer en meer sympathie voor Stephan en blijf je achter met een onrustig gevoel. Hoe kun je iemand die verdacht wordt van moord, en van wie je zeker niet weet of hij het wel of niet gedaan heeft, zo mogen en zo waarderen?
Met Vermoorde onschuld bevestigt Mellink de norm. Voor eens en voor altijd laat zij zien dat je jeugd van levensbelang is voor je leven. Een overhaast en ietwat plotseling einde bevestigt dit. Het persoonlijke verhaal van Stephan, de al dan niet moordenaar, lijkt doodgewoon en creëert daarmee wonden. | 1pos
|
Dit boek Daar heb je Vrienden voor is het is een vrolijk vervolg op Drie vrienden, een huis en een klusjesman, met dezelfde hoofdpersonen, alleen staat nu Joost centraal. Hij is sociaal niet zo heel erg handig, maar wel erg eerlijk, wat hem regelmatig in de problemen brengen.
Hij is goeiig, en wil zo graag, maar het wordt niet altijd gewaardeerd als hij eerlijk is, en verliest zo twee banen. Maar hij maakt er het beste van. Hij gaat op reis naar Rome waar hij gaat schrijven aan het tweede deel van serie erotische geschiedenisboeken. Maar hij wordt regelmatig in zijn schrijven gestoord. Het eerste deel over Augustus wordt een onverwacht succes, maar ook daar komt hij bij in de problemen. Tel daarbij een wanhopige zoektocht naar een moeder voor zijn kind bij op, en een vondst die alles op z'n kop zet en Joost heeft zijn handen vol.
Een vlot geschreven roman vol humor en liefde en kunst, (alleen loopt het zo triest af in de liefde tussen Bert en Bertha…), heerlijk om een paar goed gevulde uren in weg te dromen.
Ook is erg leuk om een roman te lezen vanuit een ander (mannelijk) oogpunt. En als het uit is? Geen punt, deel drie: Vrienden voor het leven kan er zo achteraan. | 1pos
|
Het boek beschrijft een ongecompliceerd verhaal, waargenomen door
een buitenstaander. Naast onze buitenstaander komt in een heel groot
huis de onbekende Gatsby te wonen die kennelijk erg veel geld heeft
en ieder weekend grote feesten geeft waar erg veel mensen
komen. Op deze feesten blijft Hr Gatsby een buitenstaander,
de bezoekers komen vaak zonder uitnodiging of met andere bezoekers
mee. Gatsby heeft in de 1e wereldoorlog gediend, maar
verder blijft zijn achtergrond evenals de herkomst van zijn rijkdom onduidelijk. Hij beschikt zelfs over een watervliegtuig in zijn achtertuin.
Verder blijkt hij bijzonder gecharmeerd te zijn van Daisy, waar hij vroeger een verhouding mee had, maar die nu met Tom is getrouwd. Gatsby komt
weer met Daisy in contact en probeert het huwelijk van Daisy en Tom te
laten misgaan.
Dan volgt een lawine van gebeurtenissen met een spectaculaire uitkomst.
Er wordt een erg goed en indrukwekkend beeld gegeven van het Amerika aan de oostkust in de periode 1920 - 1925.
Opinie :
Indruk wekkend is de boeiende en interessante beschrijving van een
gebeurtenis die op een andere manier ook in een pulp roman verschenen zou kunnen zijn. Maar hier wordt deze geschiedenis op zo'n manier beschreven dat het blijft boeien tot op de laatste bladzijde. Nergens worden expliciet morele standpunten ingenomen, maar achteraf is het toch duidelijk
wat de schrijver met dit geheel wil zeggen. Dus vanwege de boodschap en de boeiende beschrijving is dit echt een meesterwerk van klasse. | 1pos
|
Heerlijk verhaal. Oog voor detail en de schrijver slaagt erin een indrukwekkend tempo in het verhaal te steken. Het lijvig boek passeert dan ook als een HST. Aanrader! | 1pos
|
...
Een groot deel van het boek voelde aan als een Disney-sprookje. Een mooi onbekend meisje haar leven veranderd plots op slag wanneer ze een knappe prins ontmoet. Alleen wordt het bijhorende kasteel met raspaarden op stal omgetoverd tot een penthouse met een uitzicht dat de hele stad overziet en een garage met luxewagens. Flynn’s kerker ziet er echter iets anders uit als die van Prince Charming.
Het leuke was dat de schrijfster later in het verhaal zelf ook enkele Disney-vergelijkingen aanhaalt. Door het contrast tussen Flynn’s wereld en haar eigen dagdagelijkse bestaan voelt Natalie zich immers als Asspoester. Het lijkt allemaal zo onwerkelijk dat het haar niets zou verbazen mocht Flynn’s Bugatti plots om middernacht in een pompoen veranderen.
Ik hield van de hoofdpersonages en de vaak grappige conversaties tussen hen beide. Maar ook van zijn innemende familie die ondanks hun bekendheid erg nuchter is en veel meer waarde hecht aan wat zich naast de spotlights afspeelt, van zijn zussen die hem met de voeten op de grond houden, van het contrast tussen Natalie en haar kamergenootje Leah, van het feit dat deze filmster geen privé-chauffeur of butler in dienst heeft, dat hij begaan is met anderen. Zowel mensen die hij niet persoonlijk kent als Natalie die hem al bij de eerste ontmoeting wist te betoveren.
Dit boek heeft me echt aangenaam verrast. Ik vreesde in het begin even dat het heel erg op een Maya Banks-boek zou gaan lijken maar dat deed het niet. De kans bestaat nog steeds dat dit later in de serie wel zal gebeuren maar momenteel deed het boek me meer denken aan de verhalen van Jessica Clare. Net als haar collega weet Marie Force humor, romantiek en erotiek te verweven tot aangenaam én minstens even belangrijk – ontspannend leesplezier. Ik heb echt zin om verder te lezen in deze serie. | 1pos
|
De familie Bold bestaat uit een stel hyena’s dat in het geheim onder de mensen leeft. Ze proberen de schijn zo goed mogelijk op te houden, zodat de buitenwereld niet merkt dat een stel dieren zich onder hen heeft gemengd. Op een dag duikt er een krokodil op in hun wc die gehoord heeft dat de Bolds haar kunnen helpen om te ontsnappen aan het riool en haar klaar kunnen stomen voor de mensenwereld. Wanneer er plots ook nog een schaap opdaagt en een poedel met ambities in de showbizz, raakt de woning van de Bolds wel erg vol, al is er misschien nog wel wat plaats voor nog een paar onverwachte dieren in nood.
De bijdehante familie Bold is het tweede deel in de reeks over deze bijzondere hyenafamilie. Auteur Julian Clary schrijft met bijzonder veel humor over de capriolen van het gezin en alle onverwachte gasten. Hoewel de eerste pagina’s een beetje clichématig aanvoelen, er zijn tegenwoordig een hele hoop kinderboeken die de lezertjes rechtstreeks aanspreken, gaat het verhaal daarna de juiste richting in. Clary beschrijft het huishouden van de Bolds alsof het leventje zijn normale gang gaat. Dat er een krokodil tevoorschijn komt uit de wc-pot is wel even schrikken en de integratie verloopt niet zonder hort of stoot, maar verder lijkt niemand zich er echt druk om te maken. De hyena’s doen hun best om alle dieren te helpen: er worden lessen gegeven en uitstapjes gedaan. Wat spannender wordt het wanneer er in een impulsieve bui ook nog aan twee racepaarden onderdak wordt geboden. De Bolds kunnen echter een dier in nood niet zomaar de deur wijzen.
Het zachte omslag maakt dat er wat voorzichtiger met het boek moet worden omgesprongen. Bovendien is het met ongeveer 280 bladzijden best een lijvig verhaal. Gelukkig leest het als een trein, dat komt mede door de vormgeving. Het lettertype is voldoende groot en er is aandacht besteed aan een plezierige opmaak. Hier en daar wordt een woord bewust extra geaccentueerd door het vet te drukken of in een ander lettertype. De zwart-wit illustraties van David Roberts scheppen een leuk beeld bij de bonte groep dieren die zich onder de mensen probeert te begeven. Roberts neemt zichzelf niet te serieus, zodat het absurde van de situatie goed weergegeven wordt. De humoristische prenten zijn heerlijke rustpunten binnen de hoofdstukken.
De bijdehante familie Bold werd vertaald door Henrieke Herber. Het verhaal leest vloeiend en voelt nergens stroef aan. De humor van Clary houdt ook in het Nederlands stand, al maakten de constante stroom moppen van vader Bold en aparte humor daar voor de vertaler vast geen eenvoudige klus van. Julian Clary heeft zich heerlijk laten gaan in dit tweede deel en weet de lezer een hoogst amusant verhaal voor te schotelen. In het Engels is er ondertussen een derde deel verschenen dat hopelijk ook een vertaling zal krijgen, want de avonturen van deze beestachtige familie mogen er absoluut zijn. | 1pos
|
Weer een topper van formaat (letterlijk en figuurlijk) van Zafon. Hij is een meesterverteller. Je wordt vanaf de eerste bladzijde meegezogen in het verhaal van Alicia Gris, je reist doorheen Barcelona, de oude getrouwe personages uit de eerdere boeken van de serie komen weer voorbij, Daniele Sempere en Fermin. Eindelijk komen we te weten wat er me de moeder van Daniele Sempere gebeurde. De liefde voor het boek en de vertelkunst komen doorheen het verhaal vaak aan bod. De snelle opeenvolging van de verschillende plots laat je wervelen in het verhaal, alsof je zelf in het labyrint aanwezig bent. De problemen, moorden en ophelderingen vloeien vlot in mekaar over en maken van dit boek een pageturner van formaat.
Zafon is en blijft een meesterverteller, of hij nu Young Adult of romans schrijft. Hopelijk mogen we nog vele werken van deze meester lezen. | 1pos
|
Dit is de debuutroman van Anneliese Mackintosh en wat voor één. Het is eigenlijk een waargebeurd verhaal, het levensverhaal van deze schrijfster, alleen gelezen door de ogen van Gretchen. Gretchen een twintiger, geboren in Duitsland "Daarom heb ik een Duitse naam gekregen, als aandenken aan die tijd". Een getalenteerd meisje, gek op tatoeages "Door het leven getekend". Opgegroeid in een uithoek op het platteland samen met ouders en zus Lottie.
Deze roman beschrijft in dertig korte verhalen het leven van Gretchen, ze studeert Engelse literatuur, is een actrice, heeft de reputatie van een gestoorde griet. "Als 18-jarige deed ik alles wat ik wilde". Krijgt een nierabces levensbedreigend, wordt radicaal en veganist en woont tijdelijk in een commune.
"Ja, ik was zo iemand die wist hoe het was om in raadselen te rijmelen, zich schandelijk te gedragen op een feestje, afgewezen te worden door een geliefde en gek te worden van verdriet".
Haar ouders zijn ongelukkig, haar moeder wil scheiden, haar vader overlijd aan kanker en haar zus Lottie heeft last van psychoses. "Ik wil mijn moeder, dat mijn vader uit de dood opstaat en dat mijn zus niet meer ziek is, uit de psychiatrische inrichting kan, zich lekker voelt, gelukkig is".
Een indringend verhaal met hoogte en vele dieptepunten. Je gaat van Gretchen houden, ondanks haar rare uitspattingen. Het enige minpuntje vind ik dat het is geschreven in 30 korte verhalen, hierdoor spring je soms van de ene gebeurtenis in de andere en er gebeurt erg veel in dit boek. Liever had ik dit verhaal gelezen als zijnde één roman. Zeker een aanrader!
"Ik schreef dit boek om de vele verschillende versies van mezelf te begrijpen". Deze zin wordt duidelijk weergegeven door de voorkant van dit boek. | 1pos
|
Wat een super goed boek! Je vliegt er doorheen omdat het boeiend blijft vanaf de eerste bladzijde. Ik heb er enorm van genoten...lekker spannend. Niet in die zin dat het nagelbijtend spannend is, maar spannend genoeg om door te blijven lezen. De jaloezie voert de boventoon.
Je blijft je afvragen wat er met Merel is gebeurd. Binnenkort ga ik hier het vervolg op lezen. | 1pos
|
Wat een heerlijk boek om te lezen, je leeft mee met de kinderen die leven op een eiland met het voedsel en wat de natuur hun te bieden heeft. Hoe ze daar terecht zijn gekomen, ze hebben geen idee. Ze zijn gelukkig met hun leventje totdat er een onbekende jongen Stef zijn intrede doet. Hij heeft herinneringen aan het "echte" leven, aan zijn familie, internet gewoon de moderne wereld. Stef zet alles op alles om terug te keren naar thuis.
"Het eiland" is een spannend verhaal met een paranormaal tintje het verhaal heeft iets weg van een fantasieverhaal. Een eiland dat tegenwerkt door regen, storm etc. Hoe verder je vordert in het verhaal hoe meer het je pakt. Je voelt vriendschappen ontstaan tussen Stef en sommige kinderen. Wanneer ze dan ook nog de geest in de rotsen ontmoeten hoor je hoe en waarom de kinderen daar leven en moeten blijven.
Het Eiland is het eerste deel in de Young Adult Eilandenreeks, wat bestaat uit vier delen en het verhaal vertelt van de tiener Stef. | 1pos
|
Alexandra Bracken wist in 2014 na het voltooien van haar ‘Darkest Minds’-trilogie al dat er een reële kans bestond dat ze op er op een dag naar zou willen terugkeren. Uiteindelijk bleek het slechts een kwestie te zijn van het juiste verhaal te vinden en het juiste personage om het te vertellen. Het verhaal is Nagelaten en de verteller is niet langer Ruby, maar Suzumi (Zu). Ook dit boek is weer vertaald door Anne-Marieke Buijs.
Er zijn vijf jaren verstreken nadat Ruby en haar vrienden de belangrijkste heropvoedingskampen hebben aangevallen en ontmanteld. Interim-president Cruz probeert met behulp van de VN het geruïneerde Amerika weer op te bouwen. Chubs, Zu en Vida werken nu voor de overheid in een poging de Psi-jongeren te beschermen. Ruby en Liam daarentegen zijn ondergedoken en hebben een safe house gebouwd om die kinderen op te vangen die nergens naartoe kunnen. Wanneer er tijdens Zu’s werk een ontploffing plaatsvindt en er doden vallen slaat ze op de vlucht. Ze wordt daarbij geholpen door de mysterieuze Roman en Priyanka, waarvan Zu niet weet of zij ze kan vertrouwen. Ze wil haar toevlucht zoeken bij Ruby en Liam, maar komt tot de ontdekking dat beiden worden vermist. Haar zoektocht naar haar vrienden en de waarheid achter de aanslag leidt haar naar duistere praktijken. Het wordt Zu pijnlijk duidelijk dat de houding van de maatschappij ten opzichte van de Psi-kinderen helemaal niet is veranderd, er is alleen een lik verf overheen gegaan.
Nagelaten is een net zo’n lijvig boek geworden als de eerste drie delen in de serie. De stijl van Bracken is ook nu weer onmiskenbaar. Met liefde zet ze haar personages neer, diept ze uit en laat ze tot leven komen. De lezer kent Suzumi Kimura vooral als het getraumatiseerde meisje dat weigerde nog langer te praten. Dat is een grote verandering ten opzichte van de eerdere boeken en dit zal niet bij iedere lezer in de smaak vallen. Om Nagelaten niet zomaar het volgende deel in de serie te laten zijn, lijkt dit toch een juiste zet te zijn van de auteur. Zu praat inmiddels wel en het is ook van groot belang voor haar om haar stem echt te laten horen. Ze wil niet langer gezien worden als een kind, maar komt tot de conclusie dat dit nog steeds wel het geval is. Totdat ze haar eigen vrienden kiest en haar eigen stukje strijd kan voeren. Zu maakt een grote ontwikkeling door in dit verhaal en elk stapje voorwaarts wordt door de auteur respectvol opgetekend.
De lezer valt bij de start van het verhaal direct in de actie, maar doordat de context onduidelijk is en er ook heen en weer wordt gesprongen in de tijd, kost het wat moeite om in het verhaal te komen. Alexandra Bracken heeft weer veel aandacht voor details en dat is soms een verrijking, soms werkt dit echter ook vertragend. Pas na de helft van het boek beginnen de spanning en het tempo op te lopen en zorgen de verschillende verhaallijnen voor een mooie samenhangende plot. Het is de vraag of Nagelaten echt een verhaal is dat verteld moest worden, na de al omvangrijke trilogie, maar feit is wel dat het boek meer is dan slechts een nabrander. Voor alle lezers die met pijn in het hart Een onzeker licht dichtsloegen zal het geweldig zijn om nog een keer te kunnen meeleven met hun favoriete personages. Toch is het nu wel klaar en zijn we benieuwd naar wat Alexandra Bracken verder nog in haar pen heeft zitten. | 1pos
|
Wat is de zin van mijn leven? Dat vraagt Barbara zich af. Nadat haar zwager op jonge leeftijd plots overlijdt. Dit gegeven vormt de rode draad door het boek. Het is een zoektocht naar de zin van ons bestaan. Ze gaat naar meditatie, naar filosofie, naar de groentetuin of de Rottumerplaat. Misschien is niksdoen wel de zin? Aan de hand van observaties die ze doet en belevenissen uit haar eigen leven schetst ze op een droge o zo humoristische manier maar tegelijkertijd ook ontroerend een beeld van de kritische vrouw in deze tijd.
Nadat ik een tijdje geleden Vincent las van Barbara Stok wist meteen dat ik aan haar verslaafd zou worden. Wat een tekentalent en ook fantastisch met woorden. Een gave die er niet veel hebben. Haar stijl is er één van eenvoud zowel in tekeningen als tekst. Niet ellenlang rond de pot draaien maar direct to the point. Er zijn weinig lijnen en weinig woorden nodig om de essentie van iets weer te geven deze kunst beheerst zij.
In dit boek zitten hele aangrijpende stukken en ook weer hilarische situaties. Ze wisselen elkaar mooi af. Als lezer ga je zeker bij jezelf zeggen, hé dat heb ik ook meegemaakt. Zo herkenbaar is het boek. Je kan het zien als compleet verhaal maar ook de stukjes op zich zijn alleen te lezen. Vooraan in het boek staat een index waarin alle stukjes opgenomen zijn met hun titel en het paginanummer, dat alleen al vind ik leuk om te lezen. Het grootste deel van het boek is in zwart-wit en een klein deel in kleur. Sommige pagina’s hebben maar één prent en andere hebben er negen. Een heerlijke afwisseling.
Ik ben niet zo gauw fan van iemand maar ik durf echt te zeggen dat ik nu grote fan ben van Barbara. Helemaal mijn stijl. Voor mij is ze een grote madam. Ik kijk al uit naar haar volgende boek : ‘Lang zal ze leven!’. Een boek over twintig jaar Barbara Stok. | 1pos
|
De nieuwe Bjørk voelde meteen heel vertrouwd aan, het is een boek waar je doorheen vliegt en dat is wel een keer prettig. Mia en Holger zijn weer hun typische zelf, gelukkig staat hun privésituatie dit keer iets minder in de kijker dan in het vorige boek. Er worden de hele tijd nieuwe personages opgevoerd, maar gek genoeg stoort dat totaal niet. Het boek begint heel sterk en je voelt meteen dat je vertrokken bent voor een interessant verhaal. De spanning is niet overweldigend, maar toch weet de auteur je heel de tijd te boeien. Hij heeft een bijzonder aangename schrijfstijl, met best veel dialogen. Moeilijk te zeggen waar precies de bekoring van Bjørk zit. De ontknoping voldoet voor mij niet helemaal, daar wordt te weinig naartoe gewerkt, ze komt iets te veel uit de lucht gevallen. Al bij al wel een heel goed boek! | 1pos
|
Hoewel ik met niet heel veel zin aan het Het Hout begon vanwege het sadisme en machtswellust, raakte ik toch snel geïntrigeerd in deze voor mij ongekende wereld van “seksueel geremd en machtsgeil katholicisme.” Ik ben blij dat MarcM me overtuigd heeft. # fenominaal
"Ze gaf me een knikje. Daàg. Met mijn gezicht omlaag gluurde ik haar na. Groene jurk, gehaakt, gebreid, hoe heet het, nauw om haar gestalte. Tussen slank en mollig. De achterkant van haar benen in die kousen."
"Nooit eerder een tandarts bezocht zeker? vermoedde hij. Dit was juist. Nooit eerder. Eldert heeft gelukkig een gezond eetameublement, zei tante Suzan. Hè Eldert?"
"Verstervende kloosterling had visioenen van een vrouw, haar in werkelijkheid terug te zien sloeg een vlam van blijdschap door me heen."
"Dag mevrouw probeerde ik uit te brengen. Het is erg met je hè, zei ze nog, tikje tegen haar kaak waar bij mij het ei zat." | 1pos
|
Ik vind het een mooi geschreven boek over Hulk en Val, ben ook zeer benieuwd hoe het verh
aal verder gaat in deel 2. Sara Sarkel heeft een leuke vlotte stijl van schrijven, daardoor blijft het boek mij boeien t/m de laatste bladzijde. | 1pos
|
Wat mij betreft is het een verhaal met internationale allure.
Meteen vanaf het begin word je in het verhaal gezogen, voel je de verwarring en het onbegrip van Josta die onlangs haar man verloren heeft. De Nederlandse recherche die er in Josta's ogen weinig van bakt.
Ze voelt zich dan ook genoodzaakt om terug te gaan naar de voormalig DDR om naar haar 'ergste nachtmerrie' op zoek te gaan. Haar unieke talent heeft haar ooit in haar verleden flink geholpen maar dreigt haar nu de kop te kosten. Wie zit er achter de orgaanroof en waarom is ze überhaupt nog in leven?
Met behulp van journalist Tom, die ook op zoek is naar antwoorden, gaat ze op weg om het dossier terug te halen dat voor haar van levensbelang is. Maar ze is dus niet de enige die daarnaar op zoek is … geen idee wie ze kan vertrouwen en steeds lijkt het of haar tegenstander haar een stapje voor is. Ze gaat in gedachten vaak terug naar haar jeugd en langzaamaan komen alle puzzelstukjes op zijn plek terecht.Krijgt ze ook in haar hoofd haar jeugd beter in beeld.
Mede ook door de tweede verhaallijn. Schuingedrukte hoofdstukken genummerd met Romeinse cijfers. Iemand vertelt zijn versie van Josta's verhaal gedurende de tijd dat ze gevangen zat en dagelijks ondervraagd werd. Gaandeweg krijgen we door wie deze persoon is maar je blijft je afvragen waarom en tegen wie deze persoon zijn verhaal in hemelsnaam doet. Ook de nasleep van dit contact wordt op een dusdanige manier verteld dat beide verhaallijnen uiteindelijk elkaar razendknap aanvullen.
Hoe kunst, het harde DDR-leven achter de muur, de ongelooflijke intriges en het verraad, de doofpotten en de vele verdwijningen en zogenaamde ongelukken in het toenmalige regime, de angst en hoop van mensen en hun dierbaren in dit boek samenkomen is verbluffend goed.
Pffff. Ik moest het even allemaal laten bezinken. Het voelde zo levensecht dat ik zelfs op het laatst nog even heb zitten snotteren en in gedachten nam dat de voormalige DDR wellicht talloze slachtoffers heeft gemaakt …. maar hun verhalen zullen nooit allemaal verteld worden.
Een boek dat je gulzig tot je neemt als je er eenmaal in begint te lezen.
Fictie met een levensecht gouden randje.
Zinderend en meeslepend.
En daarbij erg prachtig is vormgegeven als klap op de vuurpijl …
http://josesprakeloos.blogspot.nl/2017/05/anya-niewierra-het-dossier.html | 1pos
|
De hoofdpersoon in dit boek van Robyn Carr, bekend auteur van romantische boeken, wil weg uit Los Angeles.
Melinda Monroe woont en werkt als verpleegster en verloskundige in deze grote stad totdat haar echtgenoot – een arts uit hetzelfde ziekenhuis als waar zijzelf werkt – op weg naar huis neergeschoten werd en overlijdt.
In Los Angeles herinnert alles haar aan haar overleden echtgenoot en bovendien vind ze het een beetje te hectisch worden in deze grote stad.
Ze wil graag rust, rust die ze hoopt te vinden in het dorp Virgin River, waar ze gesolliciteerd heeft naar een functie van hulp van de enige huisarts in het dorp en ook voor die functie is aangenomen.
De foto die ze opgestuurd krijgt van de romantische blokhut waar ze zal gaan wonen maakt voor haar het beeld van haar toekomstige werkplek compleet.
Alleen – eenmaal in Virgin River gearriveerd – lijkt het allemaal nogal tegen te vallen.
De idyllische blokhut blijkt een vervallen en smerig hutje te zijn en de arts die ze zal gaan assisteren een nurkse oude man, die helemaal niet zit te wachten op een assistente.
Maar ze geeft het een kans en doet haar best zich thuis te voelen in het dorp.
Daaraan helpt zeker mee dat ze het heel goed kan vinden met Jack, de knappe eigenaar van het plaatselijke café.
En ook de dokter valt bij nader inzien toch wel mee.
Het werk bevalt haar goed en langzamerhand begint ze haar plaatsje te vinden in Virgin River.
Door de vondst van een baby, waarvoor de dokter in eerste instantie de zorg op zich neemt, besluit ze te blijven tot er voor de vondeling een goed tehuis gevonden wordt.
Zal ze zich uiteindelijke zo thuis gaan voelen in Virgin River dat ze er wil blijven wonen?
Ik heb dit boek – in een heel andere genre dan ik doorgaans lees – met veel genoegen gelezen. Ik vond het een mooi , goed en vlot geschreven verhaal met plezierige hoofdpersonages. Mede door de schrijfstijl boeide het verhaal me van het begin tot het einde.
Een heel prettige en ontspannen leeservaring.
Ik waardeer het boek dan ook met 4 sterren. | 1pos
|
Vlak voor de zomervakantie verscheen er een nieuw boek van Francine Oomen. Tijdens een jubileumfeest waar Oomen tot Officier in de Orde van Oranje Nassau werd gekroond en haar 25-jarig schrijverschap vierde, werd ook haar nieuwste boek gepresenteerd. En met al net zo veel tamtam werd vorige maand het nieuwe boek van Carrie Slee de wereld in geholpen. Toeval of niet, beide nog immer populaire auteurs schreven over een vechtscheiding. En met beide boeken was iets bijzonders aan de hand. Kapot was het eerste 12+ boek van Slee sinds tien jaar. Hoe overleef ik met/zonder gescheiden ouders? is eigenlijk het begin van de hele ‘Hoe overleef ik’-serie. In 1998 schreef Oomen het eerste deel Hoe overleef ik mijn vakantie?. Dat verhaal speelt zich af vlak na de scheiding van Rosa’s ouders. In de twaalf delen die daarop volgen, beschreef Oomen de gevolgen van die ingrijpende gebeurtenis, en de middelbareschooltijd van deze opstandige, onzekere puber. Oomen schreef uiteindelijk dit deel (deel nul) op veler verzoek van kinderen die haar vroegen waarom de ouders van Rosa van Dijk gingen scheiden en vooral hoe Rosa die tijd zelf had beleefd.
Zoals je van Francine Oomen kunt verwachten, is ook Hoe overleef ik met/zonder gescheiden ouders? een goed verzorgd verhaal geworden. Met dit verhaal krijg je niet alleen een kijkje in het leven van Rosa voordat alle shitzooi begon, maar ook een kijkje in het leven een populaire schrijfster. Rosa is elf en zit in groep 8. Ze moet een spreekbeurt houden en wil dat over Barbara Broos doen, een schrijfster die ze op de schooltelevisie heeft gezien. Rosa mailt haar. Ze stelt haar een aantal vragen, maar Rosa vertelt ook over al haar problemen en hoopt dat de schrijfster een keer terugmailt. En problemen heeft Rosa voldoende. Haar ouders hebben steeds vaker ruzie. Zo vaak zelfs dat ze een time-out nemen en Rosa is bang dat haar ouders gaan scheiden. Dan krijgt Rosa ook nog eens een fietsongeluk en ziet ze dat haar moeder een vreemde man kust. En mocht dat nog niet voldoende zijn; Rosa wordt op school gepest en haar beste vriendin loopt over naar Rosa’s pester.
Kortom, weer een probleemboek zoals een probleemboek hoort te zijn; vol moeilijkheden die opgelost moeten worden. Hierin is Oomen een ster, want het verhaal is vlot geschreven met voldoende rustpunten voor de lezer om even bij te komen van alle ellende die Rosa overkomt. Het is een prima boek voor meiden en jongens vanaf een jaar of tien. Een boek over vechtscheiding kan loodzwaar zijn, maar Oomen is er goed in geslaagd om het boek toch luchtig te houden. Hoewel erg grappig bedacht, is Rosa’s onderduikadres na haar wegloopactie een beetje vergezocht en komt het advies van Barbara Broos af en toe zelfs een beetje belerend over. Niettemin een prima nieuw boek voor de grote schare die hard-fans van de ‘Hoe overleef ik’-serie. | 1pos
|
Deel 5 van de serie met Helen Grace in de hoofdrol is wederom een voltreffer.
Rode draad in het boek zijn een aantal SM-moorden. Al in het eerste deel rond Helen Grace vernamen we dat zij regelmatig van deze diensten gebruik maakt. Het was dus niet de vraag of, maar wanneer Arlidge dit thema extra naar voor zou brengen. Helen moet proberen te verbergen dat de moorden zich afspelen in een wereld die ze door en door kent. Hierdoor komt ook haar relatie met collega Brooks op de helling te staan.
Voor mensen die de vorige delen kort na elkaar hebben gelezen zou dit boek voorspelbaar kunnen zijn, omdat die verhalen nog vers in het geheugen liggen. Voor mensen waarbij het - zoals mezelf - enige tijd geleden is dat men de vorige delen las, ligt het anders vind ik. Ikzelf had pas ver over de helft een idee welke richting het verhaal zou kunnen uitgaan, omdat me toen de vorige verhalen begonnen te dagen.
De korte hoofdstukken van gemiddeld zo'n 3 à 5 pagina's maakt dat het een vlot leesbaar boek is. Als er even tijd is, snel een hoofdstukje lezen.
Het boek eindigt met een cliffhanger, wat maakt dat je reikhalzend uitkijkt naar het volgende deel! | 1pos
|
Als Aref dood wordt aangetroffen en Fee verdwijnt, staat het leven van rechercheur Lena Schier op zijn kop. Een vluchtige minnaar is dood en een vriendin van haar zus is spoorloos. Vanuit vier verschillende perspectieven worden de ontwikkelingen beschreven: vanuit Lena, psycholoog Joost, buurman Luuk en de verdwenen Fee. Als lezer wordt je voortdurend op het verkeerde been gezet, en dat maakt dat je door wilt lezen. Het unieke decor van het Hanzestadje Appingedam maakt ‘Een wreed voorjaar’ extra bijzonder. Een thriller die alles in zich heeft. Als je zelfs je naasten verdenkt, hoe kun je dan nog rustig wonen in zo’n kleine gemeenschap! | 1pos
|
Loet Zimmerman, gaat na 40 jaar te hebben gewerkt als roostermaker op een middelbare school, met pensioen.
Op de vooravond van zijn pensioen is er op school een kleine huldiging voor hem, waar hij door de directie geëerd en gewaardeerd wordt voor zijn tomeloze inzet.
Loet Zimmerman houdt er niet zo van in de picture te staan, en is blij wanneer de huldiging voorbij is en hij met zijn als geschenk gekregen puzzel naar huis toe mag.
Wanneer hij later naar huis toe wandelt en zijn loopbaan overdenkt en opnieuw voor zijn ogen afspeelt, wordt hij door een paar jongens overvallen. Zimmerman wil niet zomaar zonder slag of stoot toegeven aan deze jongens, doch de overmacht is gewoon te groot.
Hij wordt omvergeduwd, krijgt een trap in zijn zij, waarna zijn horloge van zijn pols wordt gerukt.
Zimmerman komt van dan af in een psychose terecht, waarbij hij waanvoorstellingen heeft dat de dader hem thuis zal komen opzoeken om hem te komen overvallen. Hij lijdt aan achtervolgingswaanzin en geregeld overdenkt hij zijn leven met wijlen zijn vrouw.
Wanneer ook de politie hem niet au serieux neemt, neemt hij zelf actie om zijn eigendom en zijn persoon te beschermen.
Karolien Berkvens heeft een meesterlijk debuut geschreven.
Zij heeft een aangename, vlotte en krachtige no-nonsens schrijfstijl. Haar taalvaardigheid is mooi. Zij wikt en weegt haar woorden en heeft een mooi literair boek afgeleverd, met prachtig proza.
De verhaallijn is goed gevonden en van begin af aan zit de vaart in het boek. Het boek verveelt geen ogenblik.
De personages worden voldoende uitgediept tot hun functie in het verhaal.
De tegenstellingen tussen jong en oud, vader-zoon, leraar-leerling worden mooi afgelijnd en met voldoende diepgang beschreven.
Het open einde geeft vraagtekens, maar met enige verbeelding kan je de afloop zelf invullen…of toch niet? | 1pos
|
Een geweldig mooi boek. Het besef echt te gaan leven omdat elke dag weleens je laatste zou kunnen zijn. Hoe leven we, wat moeten we elke dag weer, wat doen we elke dag en wat willen we nu eigenlijk echt. Paulo Coelho is zoals altijd in staat om je te laten denken, inzicht te geven. Een enorme aanrader. | 1pos
|
Nannette groeit op in een weeshuis. Ze wil daar het liefste weg. Op een dag krijgt ze bericht dat Tante Dora haar nichtje zoekt en ze mag daar komen wonen. Ze runt een Hotel. Hotel Silvermaen. Ze maakt kennis met haar tante en voelt zich meteen thuis. Het kamermeisje Tina en de kok Bob zijn het enigste personeel. Nannette komt er vrij snel achter dat er iets niet klopt in het Hotel. Ze ziet iets met haar eigen ogen en kan het bijna niet geloven. Net als ze denkt dat ze daar voor altijd wil blijven, staat er in een Magisch inspecteur op de stoep. Nannette krijgt een paar dagen de tijd om te laten zien dat ze daar thuishoort. Als dat niet lukt moet ze terug naar het weeshuis. Tante Dora, Tina en Bob zingen ook graag. Er komen liedjes voorbij en leuke rijmpjes. Het is echt leuk om te lezen. En als je de tekst niet mee kunt zingen, pak je het boek er weer bij.
Dit is een boek voor kinderen vanaf 10 jaar oud. Maar als volwassene kun je hier ook echt van genieten. Ik heb eerst het boek gelezen en daarna de CD gedraaid. Dan ga je als het ware nog een keer door het verhaal, alleen op een muzikale manier. Het is tweemaal genieten, alleen met een ander zintuig nu: je oren. Muziek en Magie een zeer unieke combinatie!
Een boek met CD! Wat een uniek idee! Maar dat is niet het enigste….Het boek geeft ook licht in het donker! Dat is echt origineel en leuk om te zien! Zelfs de titel op de rug licht op in het donker. Dus voor het openslaan was ik al helemaal verliefd op het boek! De vormgeving is echt prachtig! Ik denk ook dat het leuk is om voor te lezen en de muziek en liedjes er dan bij te luisteren.
De illustraties/ foto’s in het boek daar herken ik Marieke af en toe zelf in. Erg leuk gedaan op deze manier! En ik hoor haar zelf ook zingen (en dat kan ze) . Erg leuk en de liedjes geven echt de hele sfeer in het boek weer. De stem van Bob, deed me een beetje denken aan Jon van Eerd. Ik moet spontaan denken aan Jon en zijn rol als kok in een van zijn oudere shows. Lol. Dag Kleine Meid is mijn favoriet, hier word ik echt vrolijk van. Bij elkaar voor eeuwig is ook erg mooi, de boodschap komt wel over. Alle muziekstukken en liedjes zijn mooi en leuk.
Ik vind het ook altijd mooi dat Marieke een gedichtje in elk boek schrijft. Altijd in een mooie kleur. Ik vind het boek zo uniek…..Ik moet er 5***** voor geven. | 1pos
|
Wauw! Dit boek geeft perfect de pesterijen die kunnen ontstaan weer. De verminkte August moet naar de middelbare school. Hij gaat voor het eerst naar een echte school. Vanaf de eerste dag verloopt dit anders; hij heeft een zwaar verminkt gezicht. Natuurlijk wordt hij gepest...
Het verhaal - geschreven voor Palacio - vertelt het verhaal van August vanuit verschillende perspectieven. Zo maak je het verhaal mee vanuit August, maar ook vanuit zijn zusje, Via, en een van zijn vrienden. Op die manier krijg je alles mee. Het verhaal is hard, meedogenloos, maar eerlijk. Je krijgt, als lezer, een goed beeld van het gevoel van de pubers op de middelbare school. De schrijfster gaat verder dan alleen het beschrijven van de gevoelens van de gepeste, maar ze luistert ook naar het zusje en het vriendje van het zusje. Ook hen leer je begrijpen.
Kortom; een must-read voor elke middelbare scholier. Het boek is zeker niet moeilijk, waardoor de leesdrempel laag ligt. Daar ligt dan ook de kracht! | 1pos
|
Met lichte tegenzin begonnen aan 13 uur van Deon Meyer. Dacht dat het niet mijn soort boek zou zijn, maar het tegendeel is waar. Doordat het de thriller van het jaar is, werd ik toch nieuwsgierig.
Het is een ge-wel-dig boek. Je wordt meegezogen in het verhaal en wil alleen maar steeds sneller lezen. Het verhaal heeft vaart, maar de personages zijn toch ook uitgediept. Van Bennie ga je houden. Je leeft met hem mee.
Het verhaal zit knap in elkaar, je wordt uitgedaagd om mee te puzzelen en als je denkt dat je het weet, blijft het toch weer anders te zijn. En gedurende het verhaal pik je ook nog veel mee over Zuid-Afrika en het rassenverhaal. Zonder dat het een stempel drukt of belerend overkomt.
Een aanrader. Van mij mag zijn volgende boek uitkomen, want ik ben benieuwd of Bennie.... Nee, niet verklappen. Lees het zelf maar! | 1pos
|
nlimited – Het Boek
9 JULY 2017
TAZZYLOVESBOOKS
EDIT "JULES UNLIMITED – HET BOEK"
jules
Ik vind het enorm gaaf dat er nu een boek is van Jules! Vroeger bleef ik thuis voor dit programma! Het was altijd spannend en je moest weten wat ze die week gingen doen. Leerzaam, spannend en ze doen vrij gevaarlijke dingen steeds. Dus ik was heel blij om dit boek in mijn handen te hebben!
Dit programma was op tv van 1989 tot met 2004). Maar nu zijn ze weer terug!
Een prachtige hardcovereditie!
Je krijgt de nieuwste ontwikkelingen te zien op het gebied van Wetenschap, Natuur, sport en Technische snufjes!
Eva Koreman, Maurice Lede en Jamie Trenite nemen je mee op avontuur!
De dingen die ze doen zijn bijvoorbeeld extreme sporten…Jetpackskaten, powerboatracen, sidecarcross, wakesurfen en Freediven.
Maar ook onderzoeken ze: zeekoeien, koraal, boorplatforms en laten ze je zien hoe een vrije val in een luchtballon eruit ziet.
Je gaat mee op reis naar Mars met de nieuwe Marsrobot en leert van alles over de megadam in Zwitserland.
Maar ook nemen ze je mee op een tocht in de bergen. Lawine onderzoek en Bergredding. Deze mensen hebben een heftige baan!
Er is ook een locatie in Nederland waar de politie, brandweer en anderen rampenoefeningen uitvoeren. Zo kunnen ze een bijna werkelijkheid schetsen en goed oefenen. Dit geeft toch een beetje rust in je Hollandse hart. Je weet dat de hulpdiensten goed voorbereid zijn!
Eva, Maurice en Jamie doen overal aan mee. Ze verbijten de pijn en geven niet op. Echt bikkels!
Het boek eindigt ook met de bekende uitspraak: dit was Jules, tot volgende week!
En dat vind ik helemaal geweldig. Het is de tv-show, maar dan op papier met foto’s en verhalen erbij.
Deze geven de hele sfeer weer. Het is bijna net zoals de cameratechnieken die Jules gebruikt. Alleen kunnen ze dat ook papier heel mooi uit de verf laten komen.
Het boek krijgt van mij 4,5**** | 1pos
|
Een interessante essay over het serieus nemen en omarmen van het populisme als democratisch instrument.
David van Reybrouck bepleit in dit boek, te erkennen dat het opkomende populisme in Europa m.n. Nederland en België, niet primair gezien dient te worden als een bedreiging voor de gevestigde orde, maar het te beschouwen als de stem, waarmee z.i. m.n. " de autochtone arbeidersklasse" van zich laat horen.
De kloof tussen laag- en hooggeschoolden neemt alsmaar toe en de laaggeschoolde kiezers, vertegenwoordigd door hoogopgeleide "diplomademocraten", voelen zich redelijkerwijs steeds minder begrepen.
Het zou dan ook niemand moeten verbazen dat populistische leiders en partijen zich geroepen voelen deze vaak "rancuneuze"
kiezer te vertegenwoordigen.
Misschien wordt het tijd die vertegenwoordiging serieus te nemen en ze niet (langer) als paria's te behandelen, maar juist op te nemen in ons democratisch bestel, zolang ze zich aan de democratische grondbeginselen en de wet houden. Zodat het "verlicht populisme" een nieuwe democratische balans teweeg brengt en daarmee extremisme verkomen wordt. | 1pos
|
Weer een spannend verhaal, je blijft lezen, wil weten hoe het afloopt. Drama in het persoonlijke leven van de hoofdrolspelers is er ook weer, maar er gloort ook hoop aan het einde van de horizon voor Alex | 1pos
|
Dodenlijst Gerard ODonnovan
Dit is het eerste boek wat ik van Gerard ODonovan heb gelezen. De achterkant sprak mij erg aan. De drie verschillende zaken die op dat moment bij de politie spelen, leken mij erg interessant. Ik vroeg mijzelf meteen af wat deze drie zaken met elkaar te maken hebben. Dit zorgde ervoor dat ik het boek meteen wilde lezen.
Ik vond het boek sterk beginnen. Door de eerste paar bladzijdes werd ik als lezer geprikkeld en vroeg ik mij af wie deze persoon precies was en wat er was gebeurd. Ik vind het een boek dat lekker snel leest, maar wat je niet te lang weg moet leggen. Er gebeurt namelijk heel veel in het boek dat te maken heeft met de drie verschillende zaken. Als je het boek dan een paar dagen weg legt, moet je weer even nadenken waar je bent en wat er allemaal is gebeurd. Inspecteur Mulcahy is iemand die ergens goed over nadenkt en Siobhan Fallon gaat meer gevoelsmatig te werk en is instinctief. Ze zijn tegenpolen van elkaar, maar dit zorgt er ook voor dat je de zaak van alle kanten bekijkt en de onderste steen boven wordt gehaald. Er wordt, vooral in het begin, veel verwezen naar een vorig boek over inspecteur Mike Mulcahy en de journaliste Siobhan Fallon. Ondanks dat dodenlijst een op zichzelf staand boek is, zou ik er zelf voor kiezen om eerst Kruisiging te lezen, zodat het een verrassing blijft wat er in Kruisiging gebeurt.
Wat ik sterk vind aan het boek is dat de spanning wordt opgebouwd. In het begin is het vooral mysterie. Je leert de zaken kennen en de mensen die ermee te maken hebben. Aan het eind van het boek komt de echte spanning. Dan zit je, bij wijze van spreken, op het puntje van je stoel. Toen kon ik het boek niet meer weg leggen. De ontknoping van het boek komt ook pas naar voren in de laatste hoofdstukken. Ik ga er niet teveel over verklappen, maar het is een onverwachte ontknoping en ik raad iedereen aan om het boek te lezen! | 1pos
|
Toen de dochter van Sylvia Witteman het huis uitging en zelf moest gaan koken, vroeg ze met grote regelmaat advies aan haar moeder. Reden voor Sylvia om dit boekje te schrijven.
Het boekje zit vol met leuke verhalen rondom eten en daar doorheen staan dan allerlei leuke en simpel te maken recepten.
Normaal gesproken koop ik alleen kookboeken wanneer er een foto bij ieder recept staat, maar dat heb ik in dit boek totaal niet gemist. | 1pos
|
Hé hallo is een heerlijke luchtige roman die ik met plezier heb gelezen.
Je beleeft een voorzichtige ontmoeting tussen een man en een vrouw ( beiden gescheiden)in de leeftijd van 50 jaar die achterburen vanelkaar zijn. In deze toevallige ontmoetingen leren ze elkaar beter kennen en onderzoeken ze bij zichzelf of ze toe zijn aan een nieuwe liefde. Het klikt tussen hun en uiteindelijk kiezen ze voor elkaar. Een lekkere feelgood roman. | 1pos
|
Ik vind het een geweldig boek want het blijft je boeien. In het begin van het boek verwacht je bijvoorbeeld niet het einde. Het boek bevat ook veel magie, dat heb ik graag. Als je van fictie houdt dan is dit echt een van de beste boeken die je kan kiezen. Alle gebeurtenissen zijn boeiend en magisch! | 1pos
|
Max Rhode, schrijver van 1 goed boek, en daarna zoekende, is getrouwd met pilote Kim. Samen hebben ze een geadopteerde dochter, Jola, waar Max voor zorgt.
Als hij zijn zeer wijze dochter even alleen laat omdat hij gehoor geeft aan een oproep van een onbekende deze te bezoeken in het ziekenhuis, wordt zijn dochter ontvoerd.
Gelukkig wordt ze teruggevonden, maar het lijkt erop dat dit de druppel is voor jeugdzorg die het meisje, op verzoek van de biologische ouders, bij hem weg wil halen. Overstuur gaat hij met Jola weg, krijgt een auto ongeluk en dan is Jola echt ontvoerd. Max roept de hulp in van zijn broer, PEDOFIEL onder behandeling en met een een gekidnapte vrouw en haar auto.
Het blijkt dat er een BIG BROTHER is watching you, genaamd Joshua achter de ontvoering zit. Het trio wordt geholpen door tegenstanders van Joshua, maar ook tegengewerkt. Uiteindelijk wordt het meisje teruggevonden, doordat Max zich gebeurtenissen uit zijn jeugd, die hij VERDRONGEN heeft, weer gaat herinneren. En door de kinderMISHANDELING die hij en zijn broer hebben moeten ondergaan en die verwerkt zijn in zijn enige succesvolle boek. Net als je denkt dat alles goed is gekomen, begint de ellende weer van voren af. Deze gebeurtenissen die 2 maanden later plaatsvinden is een beetje overkill. Hierdoor heeft het boek eigenlijk 2 x een eind.
In het boek worden diverse thema's behandeld en soms gaat de verhaallijn over the top. Desondanks is het een razend geschreven spannend boek, die je met een zucht van verdriet weglegt omdat ie uit is. | 1pos
|
Elke keer als ik tijd had, zat ik in dit boek te lezen en op de momenten dat ik niet kon lezen snakte ik ernaar om het boek in handen te hebben. Zo’n soort boek was dit voor me.. Een heerlijk entertainende read van begin tot eind! Er zitten interessante personages in, geweldige sci-fi elementen, spanning, avontuur en meer dan genoeg romantiek! Het is een boek wat ook op psychologisch vlak erg aanspreekt en dat vond ik echt heel interessant en goed geschreven in het verhaal. Er zit meer onder het oppervlak dan je in eerste instantie denkt als je leest en dat heeft me erg verrast! Ik ben wel achtergebleven met een vreselijke hangover omdat ik MEER wil, maar daar moet ik helaas maar voor nu meer leren te leven hihi.. Een welverdiende 4 sterren krijgt dit boek van mij, wat ik als vooruit lees exemplaar mocht ontvangen van uitgeverij Moon, waarvoor mijn DANK <3
Het hele idee van mensen de ruimte insturen op een aantal honderden jaren lange reis om te kijken of ze op een andere wereld een nieuw bestaan kunnen opbouwen, trok me al gelijk. De mensen die momenteel op ‘Ventura’ leven, het schip dat onderweg is naar de andere planeet, zullen hun leven slijten op dit schip en nooit een voet op Aarde zetten of op de nieuwe planeet. Met deze wetenschap kan Seren dus niet leven en zij blijft hoop houden op een ander leven. Het is behoorlijk indrukwekkend om te lezen hoe deze mensen leven, de regels waar ze zich aan moeten houden om hun ‘wetenschappelijke onderzoek’ met succes te kunnen afronden. Het is erg interessant allemaal en goed doordacht geschreven door de auteur.
Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik van te voren niet had verwacht dat er zo erg op de romantiek in gegaan zou worden, dat de romantiek meer een bij-element zou zijn in het boek en in verhouding minder aanwezig tov de ‘rode draad van het verhaal’. In principe is het dat ook wel, maar het is wel veel meer aanwezig dan ik oorspronkelijk verwacht had. Of dat nu juist goed is of misschien toch beter wat minder aanwezig had kunnen zijn, ben ik nog niet helemaal over uit. Want ik had eigenlijk ook heel graag wat meer achtergrond verhaal gehad in een groot gedeelte van het boek. Maar doordat er veel op de romantiek wordt ingegaan, krijg je dus wel veel meer diepgang in het hoofdpersonage Seren bv. omdat je nu veel van haar emotionele kant te zien krijgt, haar gedachtegang enz..
En om door te gaan op de personages: Seren als hoofdpersonage vond ik dus echt heel erg leuk! Ze is een pittige dame die gewoon zegt(of schreeuwt hihi) wat ze denkt, of dit nu wel of niet ‘goedgekeurd’ wordt. Wat dat betreft kan ik mezelf niet vergelijken met haar want zo ben ik zelf niet, maar mijn denkwijze is dan wel heel vergelijkbaar met die van haar, ook al uit ik mezelf dan niet op de manier zoals Seren dat doet hihi. Doordat ik mezelf zo goed kon inleven in Seren, was het totaal niet lastig voor me om mezelf te verliezen in het verhaal. Seren moet letterlijk en figuurlijk vechten voor haar leven. Ze is een soort buitenbeentje omdat ze niet als een mak lammetje mee wil doen met de 100en regeltjes van de maatschappij(ze denkt gewoon voor haarzelf wat ik echt kan waarderen, de rest van de bemanning op het schip doet braaf wat ze moeten doen zonder ook maar buiten de lijnen te durven denken) op het schip en genoegen wil nemen met Dit leven(zelfs haar naaste familie begrijpt haar niet, wil haar niet begrijpen en dat zorgt jammer genoeg voor veel frustratie en misverstanden), ze niet wil dienen als ‘fokmerrie’ met een vooraf uitgezochte levenspartner waar zij geen eigen keus in mag hebben. En als ze dan Dom ontmoet, wordt dit gevoel van ‘er moet meer zijn dan dit, er moet een leven mogelijk zijn waarin ik zelf kan kiezen wie en wat ik wil in mijn leven’ nog veel heftiger. Ze valt als een blok voor Dom en ik als lezer zijnde viel met haar mee, HARD.
BIG BOOKCRUSH werd hier ontwikkeld door deze lezende fangirl hihi..
Dom is de belichaming van het perfectie vriendje en zucht.. gewoon zucht..<3
Ondanks dat zowel Seren als Dom een levenspartner toegewezen hebben gekregen, blijven ze elkaar maar ontmoeten want ze zijn gewoon zo hard gevallen voor elkaar en ze kunnen elkaar gewoon niet met rust laten. Zo hoort het ook te zijn, zo hoor je je ‘levenspartner’ te vinden; door verliefd te worden. En niet dmv selectie door derden zonder dat je er zelf ook maar enige invloed op hebt. Ik begrijp zeker waar het idee vandaan komt om de mensen selectief aan elkaar te koppelen, omdat het schip en de hele bemanning een doel hebben en hier niet van mogen afwijken, maar brrr nee ik kon me er toch diep vanbinnen niet in vinden, want ik ben gewoon echt een vreselijk romantisch persoon en houd van emoties dus GO SEREN! hihi. En de romance in dit boek is echt heerlijk om te lezen. Het zit vol met FEELS, passie en emoties!!!"
De bijpersonages waren een mix van leuk en niet leuk. zo vond ik de familie van Seren grotendeels vreselijk en irritant | 1pos
|
Ik vind dit het beste boek van Preston & child. Bij de meeste boeken van dit duo geeft het einde van het verhaal een weinig spraakmakende verklaring voor de moorden. Zo niet in dit boek. Het heeft een creepy einde dankzij de duistere praktijken van een sekte. Een einde dat mij uitstekend ligt. De personages zijn zeer goed uitgewerkt, waardoor eenieder die niet de vorige boeken heeft gelezen het verhaal toch begrijpen kan. Je wil graag verder lezen omdat het zo bizar blijft. De gebeurtenissen volgen zich snel op waardoor de spanning nooit afneemt. | 1pos
|
Een aangrijpend verhaal. Ik werd er op het laatst wel erg triest
van, maar gelukkig heeft de dader wel zijn straf gehad, en heeft ze
haar leven weer op kunnen pakken. Ongeloofelijk dat dit gebeurd, en
vaker als je denkt, in ieder geval te vaak. En vaak, net als hier
krijgt de omgeving wel de signalen maar durft daar niets mee te
doen, dat is heel triest. | 1pos
|
Dit boek in één woord? GEWELDIG!
Wat je ook gehoord hebt van dit boek, het zal je verassen. De vlotte schrijfstijl, plot-twists en intrigerende karakters zorgen ervoor dat je het boek niet weglegt totdat je het van voor naar achter en weer terug van buiten kent.
Zélie had één taak; een vis verkopen op de markt. Maar wanneer ze de prinses Amari, die net hoogverraad heeft gepleegd, tegen het lijf loopt, gaat alles mis.
Amari heeft een magische scrol gestolen. Een die de kracht heeft om magie terug te brengen in het land van Orïsha. Samen met de toch wel erg aantrekkelijke broer van Zélie gaan ze op pad om magie terug te brengen en alles recht te zetten.
De kroonprins heeft maar een ding voor ogen: Kill Zélie. Kill magic. Maar hoe lang voordat zijn eigen geheim hem de das om zal doen?
Ik zal de dagen tellen totdat het tweede deel verschenen is… | 1pos
|
Mason Perry Mace was ooit werkzaam bij de Narcotica-afdeling van de politie van Washington DC. Tot het moment dat ze opgepakt werd voor een misdaad die ze niet heeft begaan en de gevangenis in draait. Wanneer ze na 2 jaar vrijkomt, trekt ze in bij haar zus Beth, die commissaris van politie is. Het enige wat ze wil is haar naam zuiveren.
Wanneer de jonge advocaat Roy Kingman zijn collega Diane Tolliver vermoord op kantoor aantreft, neemt Beth de zaak in handen. Naast het officiële onderzoek van de politie gaan Mace en Roy op zoek naar het hoe en waarom van de dood van Diane. Op deze manier wil Mace laten zien dat zij nog steeds een goede agent is, maar loopt hierbij ook Beth voor de voeten. Hoe dieper ze in de zaak duiken, hoe onverkwikkelijker het wordt. Er volgt nog een moord op een officier van justitie en een goede vriend van Diane Tolliver. En wat heeft de CIA met dit alles te maken? Waarom wordt de politie direct van onderzoek naar de moord op de officier van justitie gehaald en door wie?
Hoe dichter Mace en Roy bij de waarheid komen, hoe gevaarlijker het voor hen wordt. En de tegenstand komt vanuit een heel andere hoek dan verwacht!
In het geheim is een vlot lezende thriller die bol staat van de actie. Er gebeurt zelfs zoveel en er spelen zoveel mensen mee in de verschillende verhaallijnen dat je soms even terug moet lezen om de draad niet uit het oog te verliezen. Dat vind ik eigenlijk het enige nadeel van dit boek. Voor de rest is het een heerlijke whodunnit, spannend en met heel veel vaart, hoewel die door de te korte hoofdstukken af en toe wordt afgeremd. Ik hoop de gezusters Perry in een vervolg nog eens tegen te komen! | 1pos
|
Het debuut van auteur Murat Isik, de autobiografische (?) roman 'Wees Onzichtbaar'', is voor mijn een absolute winnaar. Heldere, soms waarlijk sprankelende, taal, prachtige spanningsbogen die je op het puntje van je stoel brengen, en pakkende beschrijvingen van de vroegste migratieproblematiek in ons land, in combinatie het het wonen in de toen al probleemwijk De Bijlmer in Amsterdam.
Murat geeft zijn hoofdpersonen onnavolgbare en geheel aan de werkelijkheid ontleende karakters, met in het uit Izmir afkomstige Turkse gezin dat hij beschrijft een -voor die tijd waarschijnlijk karakteristieke- irritant arrogante vader en een deemoedige en vooral hard werkende moeder, die zich uiteindelijk in handelen superieur toont aan haar aartsluie echtgenoot.
Aangrijpend vind ik de manier waarop Isik de pesterijen beschrijft die de jonge hoofdpersoon Metin zich in het 'blanke' voortgezet onderwijs in de wijk moet laten welgevallen. De vraag is lange tijd of hij zich daaraan weet te ontworstelen en of hij zijn einddoel -een voltooide opleiding- zal halen . Het prachtige boek van Murat Isik geeft daarop pas laat antwoord.
Van mij zou de schrijver voor deze aangrijpend mooie debuutroman de Libris Literatuurprijs 2018 zonder meer mogen ontvangen. Op 7 mei zullen we zien wat de professionele jury daarvan denkt.
Jan Bartelds | 1pos
|
De sprookjes van Hans Christian Andersen, wie is er niet mee opgegroeid? Lezen voor het slapengaan, bezoekjes aan de bibliotheek, van die enorme boeken met prachtige afbeeldingen, de verfilmingen van Disney... Er zijn weinig mensen die geen connotaties hebben wij sprookjes. Uitgeverij Rainbow heeft de sprookjes van Hans Christian Andersen nogmaals uitgegeven als De mooiste sprookjes van Hans Christian Andersen, in een mooi nieuw jasje.
In de inleiding van dr. Annelies van Hees (die ook de vertaling verzorgde), geeft ze aan hoe de keuze is gevallen op deze lijst sprookjes. Uit een enquête was gebleken dat de meeste mensen dezelfde twintig sprookjes van Andersen als favoriet aanmerken, met vaak een aantal persoonlijke keuzes er bij. In deze verzameling van De mooiste sprookjes van Hans Christian Andersen heeft ze dus ook deze twintig 'algemene' favorieten gezet, plus een paar persoonlijke favorieten.
De titels gaan van hele bekende klassiekers, zoals De kleine zeemeermin, tot wat (voor mij) onbekendere sprookjes, zoals Het meisje dat op het brood ging staan. Het is leuk dat de bekende klassiekers worden afgewisseld met wat onbekendere verhalen, zodat het ouvre van Andersen wat beter belicht wordt.
De schrijfstijl spreekt vooral aan tot voorlezen, de lezer wordt wel eens rechtstreeks aangesproken, en de alwetende verteller geeft opmerkingen over de verhalen. Hierdoor nodigt het verhaal voornamelijk uit tot voorlezen. Doordat De mooiste sprookjes van Hans Christian Andersen een samenstelling is, is het een ideaal boek om iedere avond een verhaal te lezen, aan jezelf of aan een ander.
De klassiekers zijn in een mooi nieuw jasje gegoten, maar door de hardcover, leeslint en de zwart-witte afbeeldingen voelen ze toch heel authentiek aan. De mooiste sprookjes van Hans Christian Andersen is een must voor je boekenkast, om de inhoud en om het jasje dat er omheen zit. | 1pos
|
Kookboeken moeten foto’s hebben, het liefst één per recept. Je eet tenslotte met je voornamelijk met je ogen. Toch is De Souk, ondanks het gebrek aan foto’s, in mijn boekenkast beland. Waren het de gekartelde pagina’s, het formaat of de duidelijke recepten? Geen idee maar na een aantal recepten te hebben geprobeerd is het een echte aanwinst gebleken, die in geen enkele boekenkast mag ontbreken.
De auteur Salma Hage komt uit een groot Libanees boerengezin met twaalf kinderen. Ze heeft het koken van haar grootmoeder en schoonfamilie geleerd. Na haar verhuizing naar Engeland is ze in Londen als keukenhulp begonnen en heeft zich opgewerkt tot leidinggevende kok in een groot catering bedrijf.
In De Souk vind je veel traditionele gerechten en daarnaast ook recepten voor het conserveren van voedingsmiddelen. Het boek heeft een overzichtelijke indeling om een mooie Libanese maaltijd op tafel te zetten. De recepten zijn duidelijk met de vermelding van de bereidingstijd en het aantal personen. De ingrediënten staan apart dat is handig bij het maken van het boodschappenlijstje, en de bereiding is stap voor stap beschreven. De meeste ingrediënten zijn gewoon bij de supermarkt te verkrijgen en anders wel bij Marokkaanse of Turkse speciaalzaken. Als afsluiting hebben nog een aantal gastkoks hun recepten toegevoegd.
Het is herfst en de soep van pompoen uit de oven met chilipeper en amandelen is dan ook heerlijk op een druilerige dag. De chilipeper maken hem lekker pittige en de appels en yoghurt zwakken dit weer af door hun frisheid.
Soep van Pompoen uit de oven met chilipeper en amandelen
Voorbereiding:15 minuten
Kooktijd: 45 minuten
Voor 4 personen
1 flespompoen, geschild en in blokjes gesneden
2 eetlepels olijolie, plus wat extra
1 ui, gehakt
3 tenen knoflook, uit de knijper
1/4 theelepel gerookte chilivlokken, plus extra voor garnering
1/2 theelepel komijnzaadjes
900 ml kippenbouillon
2 appels, geschild en geraspt
100 ml yoghurt, naturel
3 eetlepels geschaafde amandelen,
geroosterd zout en witte peper uit de molen
Verhit de oven tot 190 ℃/ gasovenstand 5. Spreid de blokjes pompoen uit in een ovenschaal, sprenkel er olijolie over en zet ze 30-35 minuten in de oven.
Verhit intussen de olijfolie in een pan op laag vuur, doe er de uitjes bij en blijf 5 minuten af en toe roeren tot ze zacht zijn. Voeg de knoflook, chilivlokken en komijnzaadjes toe en laat het mengsel 2-3 minuten bakken. Giet de kippenbouillon in de pan, doe er de geraspte appel bij en breng alles aan de kook.
Haal de zachte stukjes pompoen uit de oven, doe ze in de pan en pureer de soep met een staafmixer. Roer er de yoghurt en witte peper en zout naar smaak door.
Schep de soep in warme kommen, strooi er wat geroosterde amandelen en een mespuntje chilivlokken op en zet ze direct op tafel.
Het was een makkelijk gerecht om te maken, zonder echte valkuilen. Jammer genoeg ontbreken de tips over wat erbij te serveren. Bij soep is dat niet zo moeilijk maar bij andere gerechten misschien wel handig.
De Souk is een makkelijk en veelzijdig kookboek, zeker voor de beginnende kok. Verschillende recepten zijn al door gedrongen tot mijn vaste repertoire zoals taboulé, salade met halloumi, sumak en peer. Voor alle seizoenen is er een ruime keuze aan recepten. Voor de winter staan de verschillende stoofschotels op mijn verlanglijstje.
De Souk is een opvallende verschijning tussen je ander kookboeken. | 1pos
|
Heerlijke zomerse roman, over 3 vriendinnen met allemaal hun eigen verhaal en eigen problemen. Liefde vriendschap en familie staat hier centraal. Het is goed beschreven hoe het voor een ouder van jonge kinderen is om ziek te zijn en niet weten of je beter word.
Het is het eerste boek wat ik heb gelezen van Elin Hildebrand, maar ik heb er echt van genoten en ben zeker van plan meer van haar boeken te gaan lezen! Ze heeft een fijn schrijf stijl en ik blijf makkelijk in het verhaal en dat vind ik heel prettig aan dit boek, helemaal top voor lekker op het strand! Heb hem eerst van de bieb geleend maar uiteindelijk zelf toch ook maar aangeschaft! | 1pos
|
Johan Theorin werkt als journalist en scenarioschrijver. Hij publiceerde eerder een twintigtal korte verhalen in verschillende tijdschriften en bloemlezingen. Schemeruur is de eerste van vier misdaadromans, die samen de Vier seizoenen van Öland zullen vormen. Theorin bracht in zijn jeugd elke zomer door in een vakantiehuisje op Öland, waar zijn debuutroman Schemeruur zich afspeelt. Na Nachtstorm en Steenbloed is nu Sint-Psycho verschenen.
Ook al vallen deze boeken in de serie Vier seizoenen van Öland, de verhalen staan op zichzelf maar met steeds andere karakters.
Jan Hauger heeft wel een moeilijke maar zeker geen smetteloze jeugd achter zich liggen. Hij is veelvuldig gepest en draagt daar op negenentwintigjarige leeftijd nog steeds zichtbare sporen met zich mee. Hij solliciteert bij een kleuterschool die naast een psychiatrische kliniek ligt en waar kinderen van cliënten uit de kliniek, naar school gaan.
Via deze baan denkt Jan in de gelegenheid te krijgen om met een bewoner uit de kliniek in contact te komen.
Sint-Psycho blinkt niet uit in snelle acties en bloeddoorweekte kleding. Wie dat zoekt heeft het verkeerde boek in zijn of haar handen en moet het snel terugleggen. Dit is een boek voor lezers die nagelbijtend in hun stoel zitten als de psychologie van een verhaal de hoofdrol krijgt. Teruggaand naar de jeugd van Jan Hauger en alles wat toen is gebeurd nogmaals meebeleven en doortrekken naar de tegenwoordige tijd, daar ligt het zwaartepunt van Sint-Psycho. De naam doet het boek eer aan, het is Wales psychologische lading wat de klok slaat. De echte liefhebber bijt er zich in vast, liefhebbers van actiethrillers zullen afhaken. Maar goed blijft het boek, psychologisch goed zelfs!
Eindoordeel: 4 sterren
Spanning: 4 sterren
Plot: 5 sterren
Leesplezier: 4 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 4 sterren
Psychologie: 5 sterren | 1pos
|
Van deze auteur had ik nog nooit gehoord, maar de cover sprak mij erg aan. Nu ik het boek heb gelezen snap ik ook het plaatje op de voorkant van het boek.
Het verhaal gaat over de 18-jarige Cath die naar de universiteit gaat, samen met haar tweelingzus Wren. Cath is huiverig voor nieuwe dingen en besteedt meer tijd achter haar computer met het schrijven van fanfictie dan uitgaan en het studentenleven in het algemeen.
Het boek bestaat eigenlijk uit twee verhalen: het verhaal van Cath op de universiteit en het verhaal wat Cath schrijft over Simon Snow, een soort Harry Potter.
Het is een vermakelijk boek en ik heb er erg van genoten. | 1pos
|
Voor de leesclub Iskari mocht ik het boek Iskari de laatste namsara lezen wat geschreven is door Kristen Ciccarelli.
Mijn verwachtingen van dit boek waren hoog. Ik had de cover van het boek gezien en ik was blij dat er weer een boek was waarin draken in voor zouden komen. In het verhaal spelen draken een rol dat doen ze op een manier die ik nog niet kende. De draken in het boek vertellen oude verhalen dat vind ik een mooi detail omdat uit die verhalen levenslessen verstopt zijn. Wel zouden de draken verder uitgewerkt mogen worden. Met name de band tussen draken en mensen.
Prioriteit nummer één als ik een boek lees is dat het mijn gedachten vangt en van begin tot eind boeit. Dit boek zorgde daar zeker voor hiermee kroop ik op de bank en dan hoorde je me een hele tijd niet meer.
In het boek komen de volgende personages voor: Safire, Dax,Torwin en Asha. In het boek is Asha de hoofdpersoon waar het om draait. Verfrissend in het boek is dat je als lezer meer weet dan Asha. Ondanks dat dit verfrissend is zou ik dit niet vaker willen omdat ik hierdoor Asha soms nogal suf vond omdat ze niet alles doorheeft wat er gebeurd.
Ik denk dat Torwin toch mijn favoriete personage is omdat hij Asha laat twijfelen over haar eigen gedachten over zichzelf. Uiteindelijk gaat ze hem steeds meer vertrouwen waarop ze ook zijn oordelen ter harte neemt Daarnaast heb ik het idee dat ze door hem een beetje los komt dat maakt dat ik hem leuk vind anders zou ze een beetje vastgeroest blijven in haar eigen denkwijzen.
Na alle plus- en minpunten op een rijtje gezet te hebben geef ik het boek 4 sterren. | 1pos
|
Liam, het derde deel in de WWW serie, is een heerlijk boek wat je in één ruk uitlees. De boeken zijn los te lezen, maar het is natuurlijk leuker om eerst de eerste te lezen. De karakters uit het eerste boek komen namelijk terug. Dit boek is echt een aanrader.
De opbouw van het boek is goed. Dit verhaal is weer anders als de twee voorgaande, waardoor de boeken interessant blijven. Liam is een heerlijke roman met een gezonde dosis spanning.
Het is een heerlijk romantisch verhaal dat je in één keer verslind en is een echte aanrader als je deel 1 en 2 ook hebt gelezen. | 1pos
|
Wat een mooi en aangrijpend verhaal is dit! Ik kende "Ish" nog niet, noch van zijn eerste boek "Hard hart" dan wel als choreograaf of jurylid uit het VTM-programma So you think you can dance (ik heb dan ook niks met dansen of veel met tv)... Dit boek blijkt in de pers goede commentaren te krijgen en ik kan het alleen maar beamen! Cécile is een boek dat voornamelijk handelt over de 11-jarige jongen Djibril. Als kind leeft hij blij en gelukkig in zijn zuid-Marokkaanse dorp, haalt hij heel wat kwajongensstreken uit en is steeds op zoek naar avontuur. Op een dag loopt dit niet goed af en daardoor krijgt zijn jonge leven een onverwachte wending. Zijn leven geraakt meer en meer vervlochten met een jonge vrouw uit Parijs, Cécile, die hij verder op zijn pad tegenkomt en met wie hij een tijd leven en vooral leed zal delen. Ik leefde echt mee met het hoofdpersonage van jongen tot man en las mee over verlies, hoop en vele avonturen in zijn leven. Hij blijkt sterk en intelligent te zijn, en zich in vele verschillende situaties uit de slag te kunnen trekken. Ik kreeg een brok in de keel en vond het tegelijk hartverwarmend. Dus de eerste roman van deze schrijver komt zeker ook op mijn te lezen lijstje! | 1pos
|
Ik heb dit boek nu een keer of 6 gelezen en het blijft me boeien soewieso omdat deze jongens uit mijn ouwe buurtje komen en het allemaal in mijn stad (Amsterdam) afspeeld. Maar ook doordat het verteld wordt door de hoofddader echt een aanrader voor iedereen. | 1pos
|
Jullie weten inmiddels wel dat ik verliefd kan worden op het uiterlijk van boeken. Zo was het ook bij dit invulboek: liefde op het eerste gezicht! De kleuren, de illustraties… En binnenin bleek het ook zo prachtig te zijn! Ik hou ook onwijs van quotes, dus dit was de perfecte combi: mooie woorden en prachtige kleurrijke illustraties.
Daarnaast is het doel van dit boek ook al zo mooi: “vul in en leer jezelf kennen”. Het afgelopen jaar ben ik flink aan mezelf aan het werken geweest, en nog steeds wel. Je raakt nooit uitgeleerd, ook niet over jezelf, dus dit boek is een mooie aanvulling en zorgt weer voor mooie inzichten.
Er worden aan de hand van toepasselijke quotes vragen gesteld of opdrachten gegeven, zoals: “Schrijf tien grote dromen op die nog niet zijn uitgekomen” of “Wat ik allemaal wil zijn & Waarom ik dat wil zijn” of “Zelfs in de diepste put is kracht te vinden. Teken hier de bron van jouw kracht”.
Start where you are laat je over veel mooie, maar ook diepe dingen nadenken en zet je creatief aan het werk met lijstjes maken, kleuren en ook tekenen. Als je alles hebt ingevuld heb je niet alleen een kunstwerkje in de kast staan, maar ook een boek vol met jouw eigen lessen in het leven en jouw eigen inzichten. Een boek om er nog eens bij te pakken als houvast, of om te kijken hoe ver je al gekomen bent. Ik hou ervan! | 1pos
|
Het was FANTASTISCH
Het was FANTASTISCH
Het was FANTASTISCH
en ook GEWELDIG
en zeker MEGA SUPER VET COOL
Dus het ging ongeveer zo
Ronaldo woonde in een klein huisje toen hij 10 was en 20 jaar erna was hij de rijkste voetballer ter wereld. | 1pos
|
Alhoewel dit boek wordt omschreven als de ultieme zomerroman, heb ik het gelezen tijdens grijze en regenachtige herfstdagen in november. Dit hartverwarmende familie-epos bracht wel de zon in huis. De Britse auteur Catherine Banner (die gehuwd is met een Italiaan en in Turijn woont) vertelt het verhaal van de familie Esposito dat zich afspeelt tussen 1914 en 2009 op het fictieve Italiaanse eiland Castellamare. Amedeo Esposito is een vondeling (Esposito betekent trouwens 'verlaten') die in Firenze wordt opgevoed door een arts. Hij is groot en robuust van gestalte en slaagt erin om net als zijn pleegvader het diploma van arts te behalen. Daarnaast heeft hij een enorme belangstelling voor het verzamelen van verhalen die hij hoort van de man in de straat. Hij solliciteert voor een betrekking als arts en komt terecht op het eiland Castellamare dat zich (fictief) bevindt in de omgeving van Sicilië. Hij is de enige dokter op het kleine eiland en wordt al snel goed aanvaard door de plaatselijke bevolking. De graaf is dé notabele van het eiland en Amedeo wordt verleid door diens echtgenote. Er breekt daardoor een schandaal los en Amedeo wordt door toedoen van de graaf ontzet uit zijn functie als arts. Zo ontstaat er een generatieoverschrijdende familievete tussen de Espositos en de familie van de graaf, die pas tachtig jaar later wordt beslecht. Amedeo houdt echter zo van het eiland en zijn bewoners dat hij er blijft en na de eerste wereldoorlog- die hij als legerarts beleeft- keert hij er ook terug. Hij koopt het leegstaande en enige café Het Huis aan de Rand van de Nacht en huwt met de plaatselijke schooljuf Pina. Ze krijgen 4 kinderen en bouwen hun bestaan verder uit door de succesvolle uitbating van het café dat dé ontmoetingsplaats is voor de lokale bewoners. De familie Esposito wordt door de tweede wereldoorlog zwaar getroffen: twee van hun zonen worden vermist en worden nooit gevonden; een andere zoon komt terug maar kan zich niet meer aanpassen en migreert uiteindelijk naar Engeland. Hun jongste kind dochter Maria-Grazia wordt verliefd op een Engelse aangespoelde soldaat maar deze wordt uiteindelijk opgepakt door zijn legeroversten en zal pas na vijf jaar terugkeren naar het eiland om met Maria-Grazia te trouwen. De dochter neemt het café over van haar vader Amedeo en wordt net als deze zeer geliefd bij de locals. Maria-Grazia en haar man Robert (de Engelse soldaat) krijgen twee zonen die elkaar niet kunnen uitstaan. Het eiland wordt mede door archeologische vondsten een toeristische trekpleister en dit komt alle bewoners ten goede. Het is vooral de zoon van de oude graaf die investeert en de moderne wereld naar het eiland brengt. Het café van de Espositos heeft het niet altijd gemakkelijk maar door de creativiteit van Maria-Grazia houden ze het hoofd boven water. Zoon Sergio is de mindere van zijn jongere broer Giuseppino die het eiland verlaat en een loopbaan uitbouwt in de Londense bankwereld. Na veel twijfel baat Sergio dan het café verder uit onder het toeziend oog van zijn moeder Maria-Grazia. Sergio beleeft een tot mislukken gedoemd huwelijk met een Britse, maar houdt er wel een dochter (Lena) aan over. Dit kleine meisje heeft de volharding van haar grootmoeder Maria-Grazia en zal uiteindelijk het café overnemen. De eilandbewoners én ook de toeristen blijven Het Huis aan de Rand van de Nacht opzoeken. Door de financiële crisis van 2008 verliezen velen pakken geld doordat ze hun centen toevertrouwd hadden aan een plaatselijke spaarbank in handen van de zoon van de graaf. Dit leidt tot spanningen maar kent uiteindelijk een goede afloop.
Dit prachtige boek brengt de zuiderse sfeer met zijn zinderende hitte en blauwe zee echt tot leven. Castellamare bestaat niet in het echt maar je kan er zich een voorstelling bij maken. De risotto-balletjes, de limoncello, de bougainvilles en oleanders; samen geven ze kleur (en smaak) aan het verhaal. De hoofdpersonages worden goed getypeerd en de locals met hun soms beklemmend en conservatief karakter kleuren deze familiegeschiedenis. In het boek wisselen vreugde en verdriet, liefde en strijd zich af en dit met de 20ste eeuw als historische achtergrond. De verhalen die Amedeo verzamelde vormen een rode draad door het hele boek.
Catherine Banner is nog maar 28 jaar en is er reeds in geslaagd haar boeken wereldwijd te laten uitgeven. Het is dan ook verlangend uitkijken naar haar volgend boek dat (zo vermeld ze het op haar website) verschijnt tegen zomer van 2018. Hopelijk volgt snel een vertaling in het nederlands. | 1pos
|
Ook dit boek van Tess Gerritsen was weer spannend en mooi in elkaar gezet. Ik heb al veel Rizzoli and Isles boeken gelezen en ben fan van de serie. Ook dit was weer een echte page turner met een verrassend eind. | 1pos
|
Dit boek vertelt het verhaal van wat een moeder doorstaat nadat ze te horen heeft gekregen dat haar pasgeboren dochter zal sterven. Hoe ze met het nieuws omgaat, haar gezinsleven bij elkaar probeert te houden en het leven ondervindt.
Mooi geschreven over de gevoelens en dromen van de moeder. Prettige schrijfstijl en leeft je goed in.
Ik had wel graag op het einde nog een hoofdstuk gezien met wat achtergrond informatie over de ziekte en wat de nu gangbare behandel methode zijn. Is er in de jaren iets verandert. En misschien ook nog een foto van haar dochter toen die ziek was, maar dat is meer mijn eigen nieuwsgierigheid. | 1pos
|
Mooi boek. Je steekt er wat van op. Wel een beetje rare combi soms van roman, met dialogen en alles, en feitelijke historische beschrijvingen. | 1pos
|
Het verhaal over Rita en Rosie heeft me enorm geraakt. Het verhaal is in een eenvoudige stijl geschreven en je wil soms bijna niet weten hoe het verder gaat omdat je al een naar gevoel krijgt bij de gedachte. Het gebeurt me niet vaak dat de tranen over mijn wangen lopen bij een boek, maar nu wel. Mooi en ontroerend. | 1pos
|
Stephen King woont in Bangor Maine en studeerde Engels aan de universiteit van Maine. Reeds vanaf zijn debuut is King immens populair bij het grote publiek. De Vervloeking verscheen reeds in 1984 onder zijn alter ego Richard Bachman, nu is het boek bij Luitingh Sijthoff ook verschenen onder zijn meer bekende naam.
Bill Halleck heeft het allemaal netjes voor elkaar. Hij is een succesvol advocaat, is gelukkig getrouwd en erg trots op zijn dochter. Op een dag slaat het noodlot echter toe. Bill rijdt bij een verkeersongeval de zigeunerin Susanna Lemke aan die de klap niet overleeft. Dankzij zijn goede reputatie en connecties bij de plaatselijke politie komt hij er met een blaam vanaf.
Bij het verlaten van het gerechtsgebouw spreekt de vader van Susanna een vloek over Bill uit. Slechts één woord : Magerder.
Bill die al jaren lijdt aan overgewicht heeft in het begin amper door dat er een vloek over hem is uitgesproken. Hij is opgelucht en blij dat hij er eindelijk na al die jaren in slaagt om enkele kilos te vermageren. Maar hij blijft maar gewicht verliezen en stilaan slaat het geluk om in angst. Angst die bevestigd wordt wanneer rechter Cary Rossington en hoofd van de politie Duncan Hopley, die allebei geholpen hebben Bill aan zijn straf te ontkomen ook vervloekt worden en aan verschrikkelijke onbekende ongeneeslijke ziekten lijden. Vanaf dan is het voor Bill een race tegen de klok. Komt hij nog onder de vloek uit en welk offer zal hij hiervoor moeten doen?
Eén op de 3 Amerikanen lijdt aan overgewicht. Reeds in 1984 was deze problematiek in de V.S. zo voelbaar dat King besloot er een horrorthriller over te schrijven. Mooi is dat King de vloek van de zigeuner gebruikt om beide kanten van gewichtsproblematiek aan te kaarten. Van overgewicht tot een extreme vorm van anorexia. King laat duidelijk zien dat beide kwalen levensgevaarlijk en zelfs dodelijk kunnen zijn. Via het hoofdpersonage Bill Halleck doorloopt King deze cyclus helemaal.
Tweede aandachtspunt in het boek is het verantwoordelijkheidsgevoel. In het boek wil niemand de verantwoordelijkheid dragen voor wat hij doet. Het principe van oog om oog, tand om tand is in het begin van het boek het belangrijkste gegeven. Dreiging en wraak zijn hiervoor een ideale voedingsbodem maar gaandeweg komt er toch gerechtigheid tot stand met een spectaculaire ontknoping zoals alleen King ze kan bedenken in zijn typische stijl.
De Vervloeking is een ingenieus geconstrueerd verhaal over paranormale gaven maar met een boeiend geloofwaardig thema als onderwerp. De King fans zullen Thinner reeds lang geleden gelezen hebben maar voor wie King nog onontgonnen terrein is, is De vervloeking alvast een goede keuze om The master of horror te leren kennen. | 1pos
|
Het duo Christina Lauren is over het algemeen bekend om hun new adult-serie Stouter en Wild. Maar tussen deze series in maken ze tijd om een verhaal op te tekenen dat tot diep in je hart raakt.
In het verhaal van Ik ben je niet vergeten maken we kennis met Macy, haar vader Duncan en de overburen, de familie Petropoulos. Met name met Elliot heeft Macy een directe klik.
Hun leefwereld bestaat voornamelijk uit de inloopkast die Macy’s vader verbouwt heeft tot een bibliotheek omdat zowel Macy als Elliot verzot zijn op boeken.
In Ik ben je niet vergeten gaan we heen en weer tussen de tienerjaren van beiden en het nu. Hoe het komt dat Macy elf jaar uit het leven van Elliot verdwenen is en dat dit voor Elliot zelf ook een vraagteken was.
Ik ben je niet vergeten is een onwaarschijnlijk mooi verhaal van twee mensen die vanaf hun ontmoeting voor elkaar bestemd zijn maar waar het lot toch een wig tussen hen drijft.
Ik heb van iedere pagina genoten, niet omdat ik een sentimenteel of romantisch iemand ben, maar wel omdat ik weet hoe het voelt om voor iemand bestemd te zijn. En dat het lot soms anders beslist.
Ik geef met heel veel plezier dit boek een dikke vette 5 sterren en hoop dat dit boek verfilmd wordt. | 1pos
|
Desmond Bagley schreef in de jaren zestig/zeventig van de vorige eeuw een hele serie avonturenromans en thrillers, waarvan Op dood spoor één van de betere is. In die tijd gingen de meeste thrillers over elkaar bestrijdende geheime diensten en spionage. Het is de tijd van de Koude Oorlog en Alan Stewart is een uitgerangeerd lid van de Britse geheime dienst. Hij wordt geronseld om nog éénmaal een opdracht uit te voeren in zijn geliefde IJsland. Wanneer het hele zaakje fout dreigt te lopen, zet hij alles op alles om zichzelf en zijn IJslandse vriendin Elin in leven te houden.
Prachtige beschrijvingen van de IJslandse natuur en mentaliteit en een superspannend verhaal. Ben je op de hedendaagse thrillers uitgekeken, ga dan eens terug in de tijd met dit boek van Desmond Bagley. | 1pos
|
Subsets and Splits
No saved queries yet
Save your SQL queries to embed, download, and access them later. Queries will appear here once saved.