id
stringlengths 1
6
| url
stringlengths 32
143
| title
stringlengths 1
79
| text
stringlengths 7
183k
|
|---|---|---|---|
172955 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Werner%20Franke | Werner Franke | Werner Franke is de Naam von
* Werner Franke (1919–1990), düütschen Politiker,
Werner Franke (1940–2022), düütschen Bioloog. |
172956 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Dauenhauer | Dauenhauer | Dauenhauer is de Familiennaam von
Alois Dauenhauer (1929–2022), düütschen Politiker,
Dascha Dauenhauer (* 1989), düütsche Filmkumponistin,
Erich Dauenhauer (1935–2018), düütschen Weertschopswetenschopper, Weertschopspädagoog, Schriever un Rutgever,
Nora Marks Dauenhauer (1927–2017), US-amerikaansche Schrieversche,
Richard Dauenhauer († 2014), US-amerikaanschen Spraakwetenschopper,
Samia Dauenhauer (* 1984), düütsche Schauspelerin. |
172960 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Cancellieri | Cancellieri | Cancellieri is de Familiennaam von
Annamaria Cancellieri (* 1943), italieensche Politikerin,
Francesco Cancellieri (1751–1826), italieenschen Schriever un Bibliothekar,
Matteo Cancellieri (* 2002), italieenschen Footballspeler. |
172967 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Center%20for%20Civil%20Liberties | Center for Civil Liberties | Dat Center for Civil Liberties (CCL, {ukrainsch: Центр Громадянських Свобод|Zentr Hromadjanskych Swobod}}, ) is en ukrainsch Minschenrechtsorganisatschoon mit Sitt in Kiew. Se wurr 2007 grünnd. Vörsittersche is de ukrainsch Juristin un Minschenrechtsaktivistin Oleksandra Matwijtschuk. Teel vun de Organisatschoon is dat, Minschenrechte un Demokratie in de Ukraine as ok in Eurasien vörantobringen. 2022 wurr dat CCL mit den Freedensnobelpries un den Right Livelihood Award uttekent.
Geschichte
De Organisatschoon betreckt Stellung, um de ukrainsch Zivilsellschopp to stärken un Druck up de Behörden uttoöven, de Ukraine to en vullwertig Demokratie to maaken. Um dat Land to en Rechtsstaat to entwickeln, sett sück dat Center for Civil Liberties aktiv dorför in, dat de Ukraine den Internatschonalen Straafgerichtshoff anslooten wurrd.
Bekanntheit kreeg dat Center for Civil Liberties in 2013, indem dat in Rahmen vun de vun Oleksandra Matwijtschuk grünnd globalen Initiative Euromaidan SOS Minschenrechtsbesehren dokumenteeren dee un wiels de gewaltsam Daalslahn vun de Euromaidan-Proteste ehrenamtlich in eenig hunnert Fällen Rechtshülp leisten dee, för Angehörige vun Entführten un Getöteten as ok för Minschen, de verprügelt, fastnommen oder foltert wurrn. För de Arbeit wiels un infolge vun de Euromaidan-Daalslahn harr dat CCL mehrere duusend Freewillige insett. Dat CCL hett ok för wiedere Initiativen verantwortlich tekent. So sünd se anfungen, verscheeden Regeerensbehörden up Börgerrechtsbesehren to överwaaken. Ok wurr över Minschenrechte upklärt, hett den Druck up de Zivilsellscho un de Verfolgung vun Minschenrechtsaktivisten dokumenteert.
En wiedere ebenfalls vun Matwijtschuk up den Weg brocht Kampagne mit Naam Save Oleg Sentsov weer dat Organiseeren vun Kundgevungen in mehr as 30 Länner as ok dat Stellen vun Forderungen an de Regeeren vun de Länner, Druck up Wladimir Putin uttoööven, Sentsov un 34 wiedere politische Fangene freetolaaten. Dat CCL weer mit de Kampagne spoodriek.
Nahdem in‘n Fröhjohr 2022 banfungen russischen Angreep up de Ukraine hett sück de Organisatschoon dorum bemöht, russisch Kriegsverbreeken gegen de ukrainsch Zivilbevölkerung optodecken u nto dokumenteeren. Ünner annern hett dat CCL Utseggen vun Tüügen in de ukrainsch Städer Butscha un Irpin sammelt, wo Russland teelt Massaker besünners ünner Zivilisten vorschmeeten wurrn. In‘n Oktober vun dat sülvig Johr wurr dat Center for Civil Liberties de Freedensnobelpries tospraaken, den dat sück mit den belarussisch Minschenrechtler Ales Bjaljazki un de russisch Minschenrechtsorganisatschoon Memorial deelen muss. Luut de Nobelpriesjury nimmt de ukrainsch Organisatschoon in Tosommenarbeit mit internatschonalen Partnern en Vörriederull in, um de Schuldigen för hör Verbreeken to Rekenschapp to trecken. Tovör weern dat CCL un sien Vöörsittersche Oleksandra Matwijtschuk mit den Right Livelihood Award (Alternativen Nobelpries) ehrt wurrnn.
Utteknungen
2022: Right Livelihood Award („Alternativer Nobelpries“)
2022: Freedensnobelpries
Weblinks
Offizielle Website (engelsch, ukrainsch)
Enkeld Nahwiesen
Freedensnobelpries
Organisatschoon
Ukraine |
172984 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Louis%20Le%20Breton | Louis Le Breton | Louis Le Breton (* 15. Januar 1818 in Douarnenez; † 30. August 1866 ok dor) weer en franzöösch Mediziner, Maler un Polarforscher.
Leven
Louis Le Breton hett in Paris Medizin studeert un hett ünner Jules Dumont d’Urville an de Expeditschoon to’n Süüdpol deelnommen. Up de Reis hett he sien Indrücke tekent. Af 1847 hett he sück blots noch mit de Maleree befaat un hett sück up maritime Motive spezialiseert.
Weblinks
Design&Art Australia Online
Mann
Frankriek
Boren 1818
Storven 1866
Maler
Polarforscher |
173031 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Wolfgang%20Dremmler | Wolfgang Dremmler | Wolfgang Dremmler (* 12. Juli 1954 in Soltgitter) is en ehmalger düütsch Footballspeler.
De Middelfeldspeler speel van 1968 bit 1974 bi TSV Watenstedt, TSV Hallendorf un Union Salzgitter, bevör he to Eintracht Braunschweig wesseln dee, wo he bit 1979 bleev. Van 1979 bit 1986 speel he denn bi FC Bayern München. In 310 Bundsligaspelen hett he 15 Doren schaaten.
För de düütsch Natschonalmannschap hett he in de Johren 1981 bit 1984 insgesamt 27 Lännerspelen maakt, in de he dree Doren schaaten hett. He hörr to den düütschen Kader vun de Football-Weltmeesterschap 1982.
Borns
Bernd Rohr, Günter Simon: Fußball-Lexikon, 2004 Copress Verlag, ISBN 3-7679-0829-8
Mann
Börger von Düütschland
Boren 1954
Footballnatschonalspeler (Düütschland) |
173044 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Anton%20Zeilinger | Anton Zeilinger | Anton Zeilinger (* 20. Mai 1945 in Ried im Innkreis) is en öösterrieksch Quantenphysiker un Hoochschoollehrer an de Universität Wien. 2022 wurr hüm gemeensam mit Alain Aspect un John Francis Clauser de Nobelpries för Physik tospraaken. Zeilinger kreeg den Nobelpries för Experimente mit verschränkten Photonen un allgemeen verschränkten Quantentostännen, wobi he ünner annern Quantenteleportatschoon nahwiest hett. He gellt as en Pionier vun de Quanteninformatschonswetenschap.
Leven
De Vader vun Zeilinger, Anton (1905–1986) weer Perfesser för Melkwertschap, Mulkereewesen un landwertschapliche Mikrobiologie as ok van 1969 bit 1971 Rektor vun de Universität för Bodenkultur Wien. Sien Kindheit hett Anton Zeilinger in Wolfpassing verbrocht, wo sien Vader an de Melkwertschapsschool ünnerrichten dee. He hett de Volksschool in Steinakirchen am Forst besöcht. 1955 truck de Familie nah Wien. As Kind hett he all de Puppen vun sien Süster utnannernommen, wiel he all immer verstahn wull, „wie etwas funktioniert“. Nah de Matura an dat Gymnasium Fichtnergasse in‘n Bezirk Hietzing hett Anton Zeilinger (junior) van 1963 bit 1971 Physik un Mathematik an de Universität Wien studeert, 1971 wurr he mit de Arbeit Neutron Depolarization in Dysprosium Single Crystals (Neutronendepolarisatschoon in Dysprosium-Einkristallen) bi Helmut Rauch promoveert. 1979 habiliteer he sück an de Technische Universität Wien.
Nah Upenhollen in den USA, Frankriek, Australien un Düütschland (Gastprofessur an dat Massachusetts Institute of Technology (MIT) (USA), an de Technische Universität München, an dat Merton College (Oxford, Grootbritannien), an dat Collège de France (Chaire Internationale), Paris) wurr he 1990 ordentlicher Universitätsperfesser an de Universität Innsbruck un Vörstand vun dat Institut för Experimentalphysik.
Van 1999 bit to sien Emeriteeren 2013 weer he Universitätsperfesser an de Universität Wien un Vörstand vun dat Institut för Experimentalphysik. Van 2006 bit 2009 weer he Dekan vun de Fakultät för Physik vun de Universität Wien.
He is wirkliches Liddmaat vun de mathematisch-naturwetenschaplich Klass vun de Öösterrieksch Akademie vun de Wetenschapen (ÖAW); siet 2004 leit he de Afdeelen vun dat in dat sülvig Johrnee grünnd Institut för Quantenoptik un Quanteninformatschoon (IQOQI) vun de ÖAW. Enn’n 2007 kreeg he för sien grundleggend Bidrääg to de nöömt Fächer de nee schafft Isaac-Newton-Medaille vun dat britisch Institute of Physics.
Van‘n 1. Juli 2013 bit to‘n 30. Juni 2022 weer Zeilinger Präsident vun de Öösterrieksch Akademie vun de Wetenschapen. In‘n März 2022 wurr Heinz Faßmann to sien Nahfolger as Präsident vun de ÖAW af Juli 2022 wählt.
Enn’n April 2014 wurr he offiziell in de National Academy of Sciences (NAS) upnommen un is nah Konrad Lorenz, Walter Thirring, Peter Schuster, Peter Zoller un Angelika Amon de sösste Öösterrieker, de in disse Sellschopp wählt wurrn is.
Anton Zeilinger is Liddmaat vun de nichtslagend Studentenverbindungen KaV Marco-Danubia Wien un A.V. Austria Innsbruck (Cartellverband vun de kathoolschen öösterriekschen Studentenverbindungen).
Wetenschaplich Wark
Zeilinger wurr besünners dör sien medienwirksamen Experimente to de Quantenteleportatschoon in Innsbruck un Wien bekannt. Dat droog hüm den Ökelnaam „Mr. Beam“ in. Buterdem arbeit he ok up dat Rebeet vun Anwennen vun de Quantenphysik, bebsünners in de nee Rebeeden vun de Quanteninformatschoon un de Quantenkryptografie. Sien Hööftinteresse gellt aber den Grundlagen vun de Quantenphysik un hör Implikatschonen för da Olldagsverständnis, dat up uns Erfahrungen foot.
Sonstiges Wirken
To Anfang vun de 2000er Johren hett he sück för de Errichtung vun en öösterrieksch „University of Excellence“ nah dat Vörbild vun US-amerikaansch Spitzenuniversitäten insett. Hüüd is he stellvertreeden Vörsitter vun den Board of Trustees (kann man mit en Upsichtsraat verglieken) vun disse in Richtung, de intüschen Institute of Science and Technology Austria heet.
Ehrungen un Utteknungen
Internatschonale Priesen un Utteknungen
Nobelpries för Physik (2022)
Pries vun de Micius Quantum Foundation (Micius-Preis, 2019)
John Stewart Bell Prize (2017)
Willis-E.-Lamb-Pries (2015)
Finalist för den World Technology Award for Communications Technology (2012)
Wolf-Prieis för Physik (2010, gemeensam mit Alain Aspect un John Francis Clauser)
Bundsverdeenstkrüüz mit Steern vun de Bundsrepubliek Düütschland (2009)
ERC Advanced Grant (2008)
International Quantum Communication Award (2008)
Eerste Isaac-Newton-Medaille (Institute of Physics, 2008)
Quantum Electronics Pries (2007)
König-Faisal-Pries (2005)
Descartes-Pries (2005)
Lorenz-Oken-Medaille vun de Gesellschaft Deutscher Naturforscher und Ärzte (2004)
Klopsteg Pries (2004)
Sartorius Pries (2003)
Orden Pour le Mérite för Wetenschapen un Künste (2000)
Alexander von Humboldt-Forschungspries (2000)
European Optics Prize (1997)
European Lecturer (1996)
Prix Vinci d'Excellence (1995)
Öösterrieksch Priesen un Utteknungen (Utwahl)
Groot Golden Ehrenteken för Verdeensten um dat Land Wien (2018)
Groot Golden Ehrenteken för Verdeensten um de Republiek Öösterriek (2015)
Groot Tiroler Adler-Orden (2013)
Literatur
R. A. Bertlmann, A. Zeilinger: Quantum Unspeakables, Springer Verlag 2002, ISBN 3-540-42756-2
Anton Zeilinger: Einsteins Schleier – Die neue Welt der Quantenphysik, 2003, ISBN 3-442-15302-6
Anton Zeilinger: Einsteins Spuk – Teleportation und weitere Mysterien der Quantenphysik, 2005, ISBN 3-570-00691-3
Uwe Neuhold: Teleportation in der Bibliothek von Babel. Ein Gespräch mit dem Quantenphysiker Anton Zeilinger. In: Sascha Mamczak, Wolfgang Jeschke (Hrsg.): Das Science Fiction Jahr 2007. Wilhelm Heyne Verlag München 2007, ISBN 978-3-453-52261-9. S. 521–536
CDs
Anton Zeilinger: Spukhafte Fernwirkung – Die Schönheit der Quantenphysik, 2-CD-Set – 100 Minuten, Booklet 12 Seiten ISBN 3-932513-60-6 (supposé 2005). Hörprobe
Weblinks
DNB-Katalog
Indrag bi WorldCat (engelsch)
Homepage vun Anton Zeilinger
CV vun Anton Zeilinger
Homepage vun de Internationalen Akademie Traunkirchen
Telepolis: »Es stellt sich letztlich heraus, dass Information ein wesentlicher Grundbaustein der Welt ist« – Interview mit Anton Zeilinger
Light for the quantum. Entangled photons and their applications: a very personal perspective – Open-Access-Artikel vun Anton Zeilinger över sien Forschungen un sien wetenschaplich Werdegang
Hörsendungen mit Anton Zeilinger in dat Onlinearchiv vun de Öösterrieksch Mediathek
Enkeld Nahwiesen
Mann
Börger von Öösterriek
Boren 1945
Physiker
Schriever
Dräger vun’t Bundsverdeenstkrüüz
Nobelpriesdräger (Physik) |
173146 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Hans%20Kalb | Hans Kalb | Hans Kalb (* 3. August 1899 in Nürnbarg; † 5. April 1945) weer en düütsch Footballspeler.
De Middellöper speel van 1907 bit 1918 för Pfeil Nürnberg un dornah bit 1934 för den 1. FC Nürnberg.
För de düütsch Natschonalmannschap hett he in de Johren 1920 bit 1928 insgesamt 15 Lännerspelen maakt un dorbi twee Doren schaaten. Sien letzt Lännerspeel hett he bi dat Olympisch Footballturnier 1928 maakt. Dornah wurr he nich mehr inladen. Dat leeg ok mit doran, dat he Alkohol un Eeten nich afneegt weer, he immer dicker un unbeherrschter wurr.
Later hett he Teenendokter studeert un harr sien eegen Praxis. Storven is he an en Blootvergiften.
Borns
Bernd Rohr, Günter Simon: Fußball-Lexikon, 2004 Copress Verlag, ISBN 3-7679-0829-8
Mann
Börger von Düütschland
Boren 1899
Storven 1945
Footballnatschonalspeler (Düütschland)
Olympiadeelnehmer (Düütschland) |
173147 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Ilkow | Ilkow | Ilkow () is de Familiennaam von
Herwig Ilkow (1913–1942), öösterriekschen Politiker,
Nikolai Ilkow (* 1955), bulgaarschen Kanufohrer. |
173154 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Carolyn%20Ruth%20Bertozzi | Carolyn Ruth Bertozzi | Carolyn Ruth Bertozzi (* 19. Mai 1966 in Boston, Massachusetts) is en US-amerikaansch Biochemikerin un Hoochschoollehrerin. Se is Perfessersche an de Stanford University un hett dor den Anne T. and Robert M. Bass Lehrstohl inne an de School of Humanities and Sciences. Doröver herut is se siet 2006 wetenschaplich Leiden för dat Rebeet biologische Nanostrukturen an de Molecular Foundry vun dat Lawrence Berkeley National Laboratory. 2022 wurr hör gemeensam mit Morten Peter Meldal un Karl Barry Sharpless de Nobelpries för Chemie tospraaken för den teelricht Upbau vun Molekülen mit Click-Chemie, de se nah de Laudatio in nee Dimensionen führt hett dör den Gebruuk to Karteeren vun Zellen. Buterdem wurr hör Erforschung vun bioorthogonaler Markierungen würdigt.
Werdegang
Carolyn Bertozzi is de Dochter vun den Physiker un MIT-Perfesser William Bertozzi un de sien Fru Norma. Hör Grootmoder is in de 1920er Johren ut dat dormals faschistisch Italien in de USA flücht. Carolyn Bertozzi is in Lexington (Massachusetts) upwussen. Hör Studium fung se as Undergraduate in Harvard tonächst mit en Biologiestudium an. Dornah is se to de Orgaansch Chemie wesselt. In’n Rahmen vun hör senior thesis – vergliekbar mit en Diplom-Arbeit – hett Bertozzi en photoakustisches Kalorimeter entwickelt. Wiels hör Harvard-Studium speel se Keyboard in de Band Bored of Education, in de ok de Gitarrist Tom Morello (later weer he Gitarrist bi Rage Against the Machine) speel. För hör Dokterarbeit is se an de University of California, Berkeley wesselt, wo se 1993 bi Mark Bednarski över dat Thema Synthesis and biological activity of carbon-linked glycosides promoveert wurr. As Post-Doktorandin hett Bertozzi an de University of California, San Francisco up dat Rebeet vun de Oligosaccharide vermiddelten Zelladhäsion arbeit. 1996 gung se weeder torüch nah Berkeley, wo se bit 1999 Assistenz-Professorin för Chemie weer. Van 1999 bit 2002 weer Bertozzi außerordentliche un af 2002 ordentliche Professorin för Chemie un Molekular- un Zell-Biologie in Berkeley för Chemie un Professorin för Molekular- un Zellbiologie an de University of California, Berkeley (T.Z. and Irmgard Chu Distinguished Professor). Siet 2000 is se buterdem Perfessersche för Molekular- un Zellpharmakologie an de University of California, San Francisco (UCSF) un Wetenschaplerin an dat Howard Hughes Medical Institute (Howard Hughes Medical Institute Investigator). 2015 wurr se Perfessersche an de Stanford University.
As bit to dissen Tietpunkt jüngste Wetenschaplerin kreeg Bertozzi 1999 en MacArthur Fellowship, den „Genie-Pries“ vun de USA. 2010 kreeg se as eerste Fru den mit 500.000 US-Dollar (nich zweckbunnen) doteerten Lemelson-MIT-Pries.
Carolyn Bertozzi hett twee Süsters. Een dorvan is de Mathematikerin Andrea Bertozzi (* 1965).
Wark
Dat Arbeitsrebeet vun Bertozzi umfaat vör allen de Glykane. Sie hett de eerste vun hör so nöömt bioorthogonale Markierung entwickelt, dat heet en Kombinatschoon vun en metabolischen Markierung mit en nahfolgend chemischen Reaktschoon, de in en levend Zelle aflöppt, ahn de normale biochemische Funktschon vun de jewielig Teelsubstanz to stören. Mit Hülp vun disse Technik is dat mögelk, bestimmte Teelstrukturen in levend Zellen un höhgere Organismen, bispeelswies Müüs oder Zebrafischen, sichtbar to maken. Dorto hett se tonächst en Variante vun de Staudinger-Reaktschoon, de Staudinger-Ligatschoon bruukt. Mit de Staudinger-Ligatischon können in vivo mit Zellkulturen goot Markierungsergevnisse erhollen wurrn, för Anwennen in vivo (an’n levend Organismus) is de Reaktschoon aber to langsam. Bertozzi hett dorum de kopperfree Click-Chemie entwickelt, de up de vun Rolf Huisgen opdeckt 1,3-Dipolaren Cycloadditschoon foot. Bertozzi hett de Azid-Alkin-Reaktschoon dör den Gebruuk vun „vörspannten“, mit Fluorgruppen versehn Cyclooctinen (dat heet zyklischen Alkinen mit acht C-Atomen, de lüttsten isolierbaren Cycloalkine), um mehrere Gröttenordnungen flinker maakt, so dat se bi Ruumtemperatur binnerhalv wenig Minüüten ahn Katalysator meest quantitativ un bioorthogonal aflöppt. De sonst för de Click-Chemie bruukt Kopper-I-Katalysator is för Zellen un Organismen toxisch. Den Begriff bioorthogonal prägte Bertozzi erstmals 2003.
2008 hett Carolyn Bertozzi tosommen mit David Rabuka, en vun hör fröhere Studenten, dat Ünnernehmen Redwood Bioscience' grünnd'. Siet 2015 tell Thomson Reuters Bertozzi to de Favoriten up en Nobelpries för Chemie.
Utteknungen un Ehrungen
1987: Phi Beta Kappa
1988: Institute of Chemists Award
1997: Sloan Research Fellowship
1999: MacArthur Foundation Fellowship
1999: Arthur C. Cope Scholar Award (ACS)
1999: Camille Dreyfus Teacher-Scholar Award
2000: UC Berkeley Department of Chemistry Teaching Award
2000: Merck Academic Development Program Award
2000: Presidential Early Career Award in Science and Engineering (PECASE)
2001: Berkeley's Distinguished Teaching Award
2001: Donald Sterling Noyce Prize for Excellence in Undergraduate Teaching
2001: ACS Award in Pure Chemistry
2002: Irving Sigal Young Investigator Award of the Protein Society
2002: Fellow der American Association for the Advancement of Science
2004: Agnes Fay Morgan Research Award der Iota Sigma Pi
2005: Havinga Medaille der Universität Leiden
2005: T.Z. and Irmgard Chu Distinguished Professorship in Chemie
2007: Ernst Schering Pries, för hör överragend Forschungsleistungen to de Funktschoon vun Zuckerresten an Proteinen up dat Rebeet vun de Glykobiochemie
2008: Li Ka-shing Women in Science Award
2008: Willard Gibbs Medal
2008: Roy L. Whistler Award
2009: Harrison Howe Award
2009: Albert-Hofmann-Goldmedaille vun de Universität Zürich
2009: W. H. Nichols Award
2010: Lemelson-MIT-Preis
2010: Bioorganic Chemistry Award der Royal Society of Chemistry - Organic Division
2011: Tetrahedron Young Investigator Award for Bioorganic and Medicinal Chemistry
2011: Emanuel-Merck-Vorlesung 2011
2012: Heinrich-Wieland-Pries
2014: Ernest-Orlando-Lawrence-Pries
2016: NAS Award in Chemical Sciences
2017: Arthur C. Cope Award
2017: National Inventors Hall of Fame
2020: John J. Carty Award
2020: Glenn T. Seaborg Medal
2020: F. A. Cotton Medal
2022: Wolf-Pries in Chemie
2022: H.P.-Heineken-Pries för Biochemie un Biophysik
2022: Welch Award in Chemistry
2022: Nobelpries för Chemie
2023: Roger Adams Award
Bertozzi is Liddmaat vun de National Academy of Sciences (2005), dat Institute of Medicine (2011), de American Academy of Arts and Sciences un de Deutschen Akademie der Naturforscher Leopoldina (siet 2008), as ok Utwärtig Liddmaat vun de Royal Society (siet 2018).
Worför se sück insetten deiht
Siet den 1980er Johren leevt Carolyn Bertozzi apen lesbisch, wat dormals en mögelk Hinnernis för en wetenschaplich Karriere weer. Se trett apenlich för Diversität in de Wetenschap in un sett sück as Aktivistin vör allen för Minschen, de lesbisch, schwul, bisexuell oder transgender (LGBT) sünd. De Wetenschaplerin tellt dormit to de ganz wenig Minschn, de en Nobelpries kreegen hemm un apenlich kunddoon, dat se en Deel vun de LGBT-Community sünd. 2022 kreeg Bertozzi den Wolf-Pries in Chemie, de in de Naturwetenschaplen nah den Nobelpries to de ansehnst Priesen weltwiet tellt. In de Begrünnen hett dat heeten, Bertozzi würr de Interessen vun de Minnschheit as Ganzes vertreedenm ahn Ünnerscheed in Betoog up Natschonalität, sexuelle Orientierung oder politische Ansichten. Up hör beroplichen Weg harr se dat Teel verfolgt, de Togangshürden för Fruen rünner to setten un Völfalt in de Wetenschap sichtbar to maken.
Böker (Utwahl)
P. G. Wang, C. R. Bertozzi (Hrsg.): Glycochemistry: principles, synthesis, and applications. Verlag Marcel Dekker, 2001, ISBN 0-8247-0538-6
J. M. Baskin, C. R. Bertozzi: Copper-free Click Chemistry. In: J. Lahann (Hrsg.): Click Chemistry for Biotechnology and Materials Science. Verlag John Wiley & Sons, 2009, ISBN 0-470-69970-1
E. M. Sletten, C. R. Bertozzi: From mechanism to mouse: a tale of two bioorthogonal reactions. In: Accounts of chemical research. Band 44, Nummer 9, September 2011, S. 666–676, . . PMID 21838330. .
E. M. Sletten, C. R. Bertozzi: A bioorthogonal quadricyclane ligation. In: Journal of the American Chemical Society. Band 133, Nummer 44, November 2011, S. 17570–17573, . . PMID 21962173. .
C. R. Bertozzi: A decade of bioorthogonal chemistry. In: Accounts of chemical research. Band 44, Nummer 9, September 2011, S. 651–653, . . PMID 21928847.
K. Godula, M. L. Umbel, D. Rabuka, Z. Botyanszki, C. R. Bertozzi, R. Parthasarathy: Control of the molecular orientation of membrane-anchored biomimetic glycopolymers. In: Journal of the American Chemical Society. Band 131, Nummer 29, Juli 2009, S. 10263–10268, . . PMID 19580278. .
S. T. Laughlin, J. M. Baskin, S. L. Amacher, C. R. Bertozzi: In vivo imaging of membrane-associated glycans in developing zebrafish. In: Science. Band 320, Nummer 5876, Mai 2008, S. 664–667, . . PMID 18451302. .
C. W. Harland, D. Rabuka, C. R. Bertozzi, R. Parthasarathy: The Mycobacterium tuberculosis virulence factor trehalose dimycolate imparts desiccation resistance to model mycobacterial membranes. In: Biophysical Journal. Band 94, Nummer 12, Juni 2008, S. 4718–4724, . . PMID 18326657. .
J. A. Prescher, C. R. Bertozzi: Chemistry in living systems. In: Nature Chemical Biology. Band 1, 2005, S. 13–21.
J. A. Prescher, D. H. Dube, C. R. Bertozzi: Chemical remodelling of cell surfaces in living animals. In: Nature. Band 430, Nummer 7002, August 2004, S. 873–877, . . PMID 15318217.
H. C. Hang, C. Yu, D. L. Kato, C. R. Bertozzi: A metabolic labeling approach toward proteomic analysis of mucin-type O-linked glycosylation. In: Proceedings of the National Academy of Sciences. Band 100, Nummer 25, Dezember 2003, S. 14846–14851, . . PMID 14657396. .
K. L. Kiick, E. Saxon, D. A. Tirrell, C. R. Bertozzi: Incorporation of azides into recombinant proteins for chemoselective modification by the Staudinger ligation. In: Proceedings of the National Academy of Sciences. Band 99, Nummer 1, Januar 2002, S. 19–24, . . PMID 11752401. .
L. K. Mahal, N. W. Charter, K. Angata, M. Fukuda, D. E. Koshland, C. R. Bertozzi: A small-molecule modulator of poly-alpha 2,8-sialic acid expression on cultured neurons and tumor cells. In: Science. Band 294, Nummer 5541, Oktober 2001, S. 380–381, . . PMID 11598302.
C. R. Bertozzi, L. L. Kiessling: Chemical glycobiology. In: Science. Band 291, Nummer 5512, März 2001, S. 2357–2364, . PMID 11269316. (Review).
L. K. Mahal, K. J. Yarema, C. R. Bertozzi: Engineering chemical reactivity on cell surfaces through oligosaccharide biosynthesis. In: Science.'' Band 276, Nummer 5315, Mai 1997, S. 1125–1128, . PMID 9173543.
Weblinks
Carolyn Bertozzis Website an de University of California, Berkeley
Enkeld Nahwiesen
Fru
Börger von de USA
Boren 1966
Nobelpriesdräger (Chemie) |
173171 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Julius%20III. | Julius III. | Julius III. (* 10. September 1487 in Rom; † 23. März 1555 ok dor), eegentlich Giovanni Maria Ciocchi Del Monte, weer van’n 7. Februar 1550 bit 23. März 1555 Paapst vun de kathoolsch Kark.
Utbillen un karklich Loopbahn
As Söhn vun en bekannten röömschen Juristen hett he sülvst Jura un Theologie in Perugia un Siena studeert. 1512 wurr he Arzbischop vun Manfredonia un 1520 tosätzlich vun Pavia nöömt. An’n 22. Dezember 1536 wurr he vun Paapst Paul III. to’n Kardinalpreester vun San Vitale un as Kurialjurist un Verwaltungsfackmann nöömt. 1542 bis 1543 weer he Kardinal vun de Titelkark Santa Prassede.
He weer maatgevend an de Vörbereitungen vun dat Konzil von Trient bedeeligt un wurr dorvan de eerste Vörsitter. Dor hett he düütlich de Interessen vun den Paapst gegen Kaiser Karl V. Ebenso blieev he ok Präsident nah dat Verleggen vun dat Konzil nah Bologna 1547. In dat Johr 1550 hett de Paapst dorför sörgt dat dat Konzil weer nah Trient keem.
Pontifikat
Nah den Dood vun Paul III. wurr he as Kompromisskandidat nah en lang Konklave, dat an’n 29. November 1549 anfungen weer, to’n Paapst wählt. De Paapstnaam betreckt sück up Julius II., den Förderer vun sien Familie. Nah sien Wahl hett he tonächst versöcht, de kaiserlich Siet in Italien to stärken. Nahdem dat ahn Spood bleev, hull he hier politisch torüch. He hett dat Konzil vun Trient wieder führt; in de 13. un de 14. Sitzung wurrn de Dekrete över de Eucharistie, de Beichte un de Krankensalbung beslooten.
Sien Pontifikat stunn stark in’t Teeken vun den Nepotismus, ofschons he jüst dissen Missbruuk harr afschaffen sullen. So hett he in sien Konsistorium van’n 30. März 1550 sien Adoptivneffen Innocenzo Ciocchi del Monte to’n Kardinal nöömt, in dat Konsistorium van’n 20. November 1551 sien Cousin Cristoforo Ciocchi del Monte, den Bischop von Marseille, un in en wiedere an’n 22. Dezember 1553 Roberto de’ Nobili, en Neffen, in den Kardinalsrang haben. 1553 hett he anordnet, dat all hebrääsch Böker verbrennt wurr, wat för allen in Italien to swoor Verlusten vun dat bleuend hebrääsch Druckwesen führen dee.
Literatur
Pierre Bayle: Jules III. Dictionnaire historique et critique. Utgaav 15, Paris: Desoer, 1820
Giampiero Brunelli: Giulio III, papa. In: Mario Caravale (Hrsg.): Dizionario Biografico degli Italiani (DBI). Band 57: Giulini–Gonzaga. Istituto della Enciclopedia Italiana, Rom 2001.
Giampiero Brunelli: Giulio III. In: Enciclopedia dei papi, Rom 2000
Francis A. Burkle-Young und Michael Leopoldo Doerrer: The Life of Cardinal Innocenzo del Monte: A Scandal in Scarlet, Lewiston, New York: Edwin Mellen, 1997
Giovanni Dall’Orto, Julius III. Who’s Who in Gay and Lesbian History from Antiquity to World War II. Robert Aldrich und Garry Wotherspoon, London: Routledge, 2001, Seite 234–35
J. N. D. Kelly: The Oxford Dictionary of Popes, Oxford: Oxford University Press, 1986
Indrag in de Catholic Encyclopedia, Robert Appleton Company, New York 1913.
Weblinks
CIOCCHI DEL MONTE, Giovanni Maria (1487-1555). In: Salvador Miranda: The Cardinals of the Holy Roman Church. (Website der Florida International University, englisch)
Indrag to Julius III. up catholic-hierarchy.org
Mann
Boren 1487
Storven 1555
Ciocchi del Monte, Giovanni Maria
Paapst |
173207 | https://nds.wikipedia.org/wiki/La%20Bayamesa | La Bayamesa | La Bayamesa is de Titel vun de kubaansche Natschonalhymn. Melodie un Text stammt vun Pedro Figueredo, de dat Gedicht in't Johr 1868 ut Anlaat vun de Slacht bi Bayamo schaap, an de he deelnehm. As de Mambises, de Suldaten vun de kubaansche Befreensbewegen gegen de spaansche Kolonialherrschop, sik ut Bayamo torüchtrecken mussen, tögen de Bewahners vun de Stadt mit jüm un setten vörher ehr egen Hüüs in Brand. Figueredo woor vun de spaansche Kolonialtruppen twee Johr later fungen nahmen un henricht. La Bayamesa weer bi de Unafhangigkeitsbewegen vun 1868 bet 1898 de Natschonalhymn vun de Republik in Wapen (República en Armas) un woor na de Unafhangigkeit vun Spanien un dat Enn vun de US-Besetten 1902 as Natschonalhymn vun de Republik Kuba inföhrt.
De Hymn woor an'n 8. November 1868 vun en Grupp vun twölf Froens op den Stadtplatz (Parque Central) vun Bayamo to't eerste Mal apen sungen.
Originaltext (Spaansch)
Al combate, corred, bayameses,
Que la Patria os contempla orgullosa;
No temáis una muerte gloriosa,
Que morir por la Patria es vivir.
En cadenas vivir, es vivir
En afrenta y oprobio sumido;
Del clarín escuchad el sonido;
¡A las armas, valientes, corred!
Översetten (Hoochdüütsch to Plattdüütsch)
Op to'n Kamp, kaamt anlopen, Bayamesen,
denn dat Vadderland süht Jo mit Stolt,
weest nich bang för en rohmriek Dood,
denn för dat Vadderland to starven, heet leven.
En Leven in Keden is en Leven
merrn in Schimp un Schann.
Höört den Klang vun de Trumpeet,
op to de Wapen, ji Dappern, loopt!
Símbolos de la nación cubana – Himno de Bayamo (spaan., engel., franz.), Geschicht vun de kubaansche Natschonalhymn
Símbolos de la nación cubana – Música verschedene Varianten vun de Natschonalhymn in mp3-Format
Natschonalhymne |
173208 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Lorenzo%20Herv%C3%A1s%20y%20Panduro | Lorenzo Hervás y Panduro | Lorenzo Hervás y Panduro (* 1. Mai 1735 in Horcajo de Santiago, Provinz Cuenca, Spanien; † 24. August 1809 in Rom, Italien) weer en spaanschen Jesuit, de as Spraakgenie gull, dat en groten Infloot op dat Vörankamen vun de Spraakwetenschop utööv. He schall binah 40 Spraken snackt hebben. He gellt as een vun de Begrünner vun de Histoorschen Linguistik.
Leven un Warken
He keem as Söhn vun Juan García de Hervás († 1736) un vun de borene Inés Panduro († 1777) in de Provinz Cuenca as drütt un letzt Kind to de Welt. 1749 treed he in Madrid den Jesuitenorden bi. He studeer Philosophie, Theologie un Karkenrecht an de Universität Alcalá in Alcalá de Henares. De Schillerns vun sien Mitbröder, de as Mischonoren op de amerikaansche Kontinent arbeiden, wecken sien spraakwetenschoplich Intress.
Warken (Utwahl)
De’vantaggi e esvanttaggi dello stato temporale di Cesena (Cesena 1776)
Idea dell’Universo, (Cesena, 1778–1792). La obra se divide en once tomos repartidos en 21 volúmenes y tres partes: "Historia de la vida del hombre" (ocho volúmenes), "Elementos cosmográficos" (ocho volúmenes) y, sobre todo, "Lengua" (cinco volúmenes).
Analisi filosofico-teologica della natura della carita (Foligno 1792) (Análisis filosófico-teológico de la caridad, o sea, del amor de Dios)
Virilità dell' Uomo ("Virilidad del Hombre", en 4 volúmenes., 1779–80)
Vecchiaja e morte dell' Uomo ("Envejecimiento y muerte del Hombre", 1780).
Viaggio statico al Mondo planetario ("Viaje estático al mundo planetario", 1780, de la que después hará una versión revisada en español, Viaje estático al mundo planetario: en el que se observan el mecanismo y los principales fenómenos del cielo; se indagan las causas físicas, y se demuestran la existencia de Dios y sus admirables atributos, Madrid, Imp. de Aznar, 1793 y 1794, 4 vols.).
Storia della Terra ("Historia de la Tierra", 1781–83, en 6 volúmenes).
Descripción del archivo de la Corona de Aragón, existente en la ciudad de Barcelona y noticia del archivo general de la Orden militar de Santiago en su convento de Uclés (Cartagena en 1801).
Preeminencias y dignidad que en la militar Orden de Santiago tienen su prior eclesiástico y su casa matriz (Cartagena en 1801).
Catálogo de las lenguas de las naciones conocidas y enumeración, división y clases de estas según la diversidad de sus idiomas y dialectos (Madrid, 1800–1805, seis vols.).
Gramáticas abreviadas de las dieciocho lenguas principales de América.
Escuela española de Sordomudos o arte para enseñarles a escribir y hablar el idioma español (Madrid, 1795, 2 vols.) y un Catecismo de doctrina cristiana.
Historia de la vida del hombre (Madrid, 1789 a 1799, siete vols.),
Viaje estático al mundo planetario (Madrid, 1793 a 1794).
El hombre físico.
Biblioteca jesuítica-española, 2 vols. Hay edición moderna: Biblioteca jesuítico-española (1759–1799). Estudio introductorio, edición crítica y notas por Antonio Astorgano Abajo, Madrid, LIBRIS, 2007.
Causas de la revolución de Francia, 1807, 2 vols.
Cotejo entre Cano y Villavicencio, folleto inédito.
Gramática de la lengua italiana, manuscrito inédito.
Disertación sobre la escritura china, manuscrito inédito.
Disertación sobre la peste, manuscrito inédito.
Ensayo de paleografía universal, 3 vols. manuscritos inéditos.
Historia del arte de escribir, 2 vols. manuscritos inéditos.
Tratado de la doctrina práctica de la Iglesia, 2 vols. manuscritos inéditos.
Primitiva población de América, 4 vols. manuscritos inéditos.
Compendio de la medicina de Brown, manuscrito inédito.
Lettera sul calendario messicano, un folleto impreso en italiano.
Los Salmos de David, volumen manuscrito inédito.
El hombre en sociedad, volumen manuscrito inédito.
El hombre en religión, 3 vols. manuscritos inéditos.
Celtiberia primitiva, volumen manuscrito inédito.
De la primitiva división del tiempo, volumen manuscrito inédito.
Catálogos de manuscritos españoles en Roma, volumen manuscrito inédito.
Nettverwiesen
Biographie (PDF-Datei, spaansch; 111 kB)
Lorenzo Hervás y Panduro. Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes
Elmar Mittler; Ulrich Mücke (Hrsg.): Die spanische Aufklärung in Deutschland. Göttinger Bibliotheksschriften 33 Göttingen 2005, S. 14, 97, 100
Enkelten Nawies
Mann
Storven 1809
Boren 1735
Börger von Spanien |
173216 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Ben%20Shalom%20Bernanke | Ben Shalom Bernanke | Ben Shalom Bernanke [] (* 13. Dezember 1953 in Augusta, Georgia) is en US-amerikaansch Wertschapswetenschapler. Van 2006 bit Anfang 2014 weer he in de Nahfolge vun Alan Greenspan Präsident vun den Federal Reserve Board (Notenbankchef). In’n April 2015 wurr bekannt, dat Bernanke en Beraderposten bi den Hedgefonds Citadel annommen hett. He is todem as Berader för de US-Investmentsellschopp Pimco tätig. In dat Johr 2022 wurr hüm gemeensam mit Douglas Warren Diamond un Philip Hallen Dybvig de Nobelpries för Weertschapswetenschapen tospraaken.
Leven
Bernanke entstammt en jöödsch Familie, de nah de Eersten Weltkrieg ut Süüd-Oost Polen (Przemyśl) in de USA inwannert is. Sien Vader weer Aftheker un sien Moder Edna Grundschoolmesstersche. He hett noch en Süster un en Bröer. He sülvst is verheiraadt un hett twee Kinner.
Lehre un Forschung (bit 2002)
Nah sien Highschool-Afsluss 1971 in Dillon, South Carolina, studeer he bit 1975 an de Harvard University Economics, dat he mit en Bachelor un en Master summa cum laude afsluuten dee. Sien Doktertitel (Ph.D.) hett he 1979 an dat Massachusetts Institute of Technology maakt. Bernanke weer ansluutend Assistant- un 1983 bit 1985 Associate-Professor an de Stanford University. In de Johren 1996–2002 weer he Perfesser un tietwies Vörsitter vun de Fakultät för Wertschapswetenschapen an de Princeton University.
Bernanke weer Direktor vun dat „Monetary Economics Program“ vun dat National Bureau of Economic Research, Herutgever vun de American Economic Review as ok Liddmaat in’n Advisory Board vun dat „Journal of Money, Credit, and Banking“. Neben wetenschaplich Warken hett Bernanke ok dree volkswertschapliche Lehrböker publizeert.
2001 wurr Bernanke Liddmaat vun de American Academy of Arts and Sciences. Siet 2006 is he wählt Liddmaat vun de American Philosophical Society.
Notenbank (2002 bit 2014)
Ünner den dormaligen Notenbankchef Alan Greenspan wurr he 2002 Gouverneur in den Federal Reserve Board. Präsident George Walker Bush hett hüm an’n 21. Juni 2005 to’n Vörsitter vun dat Council of Economic Advisers beropen, dat wichtigste wertschapspolitische Raatgevergremium vun de US-amerikaansch Regeeren. An’n 24. Oktober 2005 wur Bernanke vun Präsident Bush to’n Nahfolger vun Alan Greenspan as Notenbankchef vörslahn un an’n 1. Februar 2006 vun den US-Senat bestätigt. Sien Nomineeren to’n Chef vun de „Fed“ wurr vun de Fachwelt överwegend begrööt. De Nomineeren as Greenspan-Nahfolger weer verwacht wurrn.
An’n 25. August 2009 wurr Bernanke vun Präsident Barack Obama för en tweet veerjohrig Amtstiet af Februar 2010 nomineert. En Anhören vör den Bankenutschuss vun den US-Senats fung an’n 3. Dezember 2009 an. De Utschuss hett an’n 17. Dezember för de Bestätigung vun de Nomineeren entscheeden un dormit för en tweet Amtstiet vun Bernanke. Dat Votum wurr an’n 28. Januar 2010 vun den ganzen Senat bestätigt.
Dat Magazin Time hett hüm 2009 to de Person of the Year wählt.
An‘n 1. Februar 2014 hett Janet Yellen de Nachfolge vun Bernanke an de Tipp vun de „Fed“ antreeden, nahdem se an’n 9. Oktober 2013 nomineert wurrn weer un de US-Senat an‘n 6. Januar 2014 för hör stimmt harr.
Brookings Institution (siet 2014) un Verlehn vun den „Wertschapsnobelpries“
Siet Anfang 2014 arbeitet Bernanke an de Brookings Institution.
In‘n September 2014 wurr he mit den Adam-Smith-Pries vun de National Association for Business Economics (NABE) uttekent. 2019 weer he Präsident vun de American Economic Association. För 2021 wurr hüm en BBVA Foundation Frontiers of Knowledge Award tospraken un he wurr in dat Johr ok in de National Academy of Sciences wählt.
In‘n Oktober 2022 wurr Bernanke gemeensam mit Douglas Warren Diamond un Philip Hallen Dybvig Nobelpries för Weertschapswetenschapen torsprpaken. Sien beid US-amerikaansch Kollegen un he kregen de Utteknung för hör Forschung to Banken un Finanzkrisen.
Schriften
Lehrböker
Principles of Economics, 7. Auflage, McGraw Hill 2018, ISBN 978-1-259-85206-0 (mit Robert H. Frank, Kate Antonovics, Ori Heffetz)
Principles of Macroeconomics, McGraw Hill, 2007, ISBN 978-0-07-336265-6 (mit Robert H. Frank)
Macroeconomics, 6. Auflage, Addison-Wesley 2007, ISBN 978-0-321-41554-7 (mit Andrew B. Abel, Dean Croushore)
Forschungsarbeiten
Essays on the Great Depression. Princeton University Press, Princeton 2000, ISBN 0-691-01698-4
Inflation Targeting: Lessons from the International Experience. Princeton University Press, Princeton 2001, ISBN 0-691-08689-3
Should Central Banks Respond to Movements in Asset Prices ? American Economic Review, Mai 2001. (mit Mark Gertler)
Inflation Targets and Monetary Policy. Journal of Money, Credit, and Banking, November 1997, 29. Jg., Nr. 4(2), S. 653–84 (mit Michael Woodford)
The Federal Funds Rate and the Channels of Monetary Transmission. American Economic Review, September 1992, 82. Jg., Nr. 4, S. 901–21 (mit Alan Blinder)
Credit, Money, and Aggregate Demand. American Economic Review, Mai 1988, 78. Jg., Nr. 2, S. 435–39 (mit Alan Blinder)
Nonmonetary Effects of the Financial Crisis in the Propagation of the Great Depression, American Economic Review, Band 73, 1983, S. 257–276.
Memoiren un Böker för dat gröttere Publikum
mit Timothy F. Geithner, Henry M. Paulson: Firefighting: The Financial Crisis and Its Lessons. Penguin, New York 2019, ISBN 978-0-14-313448-0.
The Courage to Act: A Memoir of a Crisis and Its Aftermath. W. W. Norton, New York 2015, ISBN 978-0-393-24721-3.
21st Century Monetary Policy: The Federal Reserve from the Great Inflation to COVID-19. W. W. Norton & Company, 2022. ISBN 978-1324020462.
Weblinks
Biografie up de Website vun de Fed
Mister Inflation, Focus, 25. Januar 2010
Redetext vun “Deflation: Make Sure ‚It‘ Doesn’t Happen Here” (engelsch)
Website vun Ben Bernanke (engelsch)
Enkeld Nahwiesen
Mann
Börger von de USA
Boren 1953
Ökonom
Nobelpriesdräger (Wertschapswetenschapen) |
173224 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Seker%20is%20seker%20%28H%C3%B6rspeelreeg%29 | Seker is seker (Hörspeelreeg) | Seker is seker is en plattdütsche Hörspeelreeg in dre Staffeln un 16 Episoden (Nu 12/2022). Se vertellt in de vertikale Vertellwies.
Inholt
De Reeg speelt in de Versekerungsbransche und vertellt vun de Versekerungsagendsche Jackie Theeßen. Se föhrt up Land un besökt de Kundschap vun de Versekerung NordicSecur. Dorbie kiekt se nich blots nah'n Profit. Se is leeftallig un klog un sökt mit Hart un Verstand na unkonventschonelle Utwegen. Ehr Baas is Lorenz Jungbluth, man he snackt blots Düütsch. Ehr Kundschap is meistenteels wat komplefezerter. Und Lorenz kümmt ehr mit sin Anropen akrat nich to hülp. Meenichmal ropt ok ehr Moder, de se nienich "Mama" nömen dröf, an und makt die Situatschon noch wat unkommodiger.
Episoden
Weblenken
All Episoden bi Radio Bremen to'n Opropen
Borns
upropen an'n 16. 12. 2022. |
173246 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Ilka%20Bartels | Ilka Bartels | Ilka Bartels is en düütsche Schnackersche un Speelbassche för plattdüütsche und düütsche Hörspeeln .
Leven und Wark
Ilka Bartels hett as Hülp för den Speelbas 2002 bi Radio Bremen anfungen. Besünners de Arbeed mit Gottfried von Einem wär von Bedüden. Von 2004 an wär se denn sülm Speelbassche. "Märte un Joe" vun Snorre Björkson wär er erst Arbeed. Se hett düütsche und plattdüütsche Hörspeeln anföhrt.
2017 hett se von Hans Helge Ott de Anföhrerschap för dat Neederdüütsche Hörspeel bi Radio Bremen övernomm.
Hörspeelarbeeden
Speelbassche
Schnackersche
Borns
Fru
Börger von Düütschland |
173256 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Peter%20K%C3%B6hler | Peter Köhler | Peter Köhler is de Naam von
* Peter Köhler (* 1957), düütschen Schriever,
Peter Köhler (* 1963), düütschen Footballspeler. |
173260 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Slott%20Lindach | Slott Lindach | Dat Slott Lindach is en Slottanlaag in den Schwäbisch Gmünder Staddeel Lindach, deren öldst Deelen ut staufisch Tiet stammen. De Vörlöper, de Borg Lindach weer in’n Norden un Westen dör den Afhang un in’n Süden un Osten dör en Borggraven schuult.
Geschichte
Langtiet wurr annommen, dat de Vörlöper van dat Slott ut de Tiet van de Römer stammen würrn, dat is aber intüschen wedderleggt wurrn. Nu wurrd dorvan utgahn, dat sück dat bi den veereckigen Toorn van de Burg Lindach, up dat dat Slott upbaut is, um en Bauwark ut de Tiet van Hartog Friedrich II. von Schwaben hannelt.
Dat Door wurr 1580 dörbraaken, 1583 wurr de Rundtoorn baut. Ut de sülvig Tiet stammen de Renaissanceupbau up den staufischen Buckelquadertoorn un dat lang Huus in’n Norden, de Trappentoorn wurr 1624 anbaut. Umgeven weer dat Slott van verscheeden Wertschapsbauwarken, de bit up dat so nöömt Arzthaus all afbraken wurrn. As dat 1751 an Württemberg keem, befunnen sück neben dat Slootbowark en Peerstall, en Ünnerkunft för de Diener, en Pütthuus, en Broohuus, en groot Schüür, en steenern Höhnerstall, en Waschhuus, en Doorhuus as ok en Schaapstall up dat Gelände van dat Slott. Af 1752 wurr dör den Besitter Johann Georg Blezinger en Gastwertschap up dat Sloot bedreeven, later dör de Brooeree Rettenmeyer. Af 1958/59 wurr dat Slott to en Privatklinik as Sanatorium ümgestalt. De medizinische Gebruuk wurr bit 2008 bibehollen. Bit 2013 wurr dat Slott Lindach van de Gemeinschaft der Siebenten-Tags-Adventisten Reformationsbewegung för Goddesdeensten bruukt.
Besittverhältnisse
Tibert von Lindach, ansässig up Lindach, weer königlicher Hoffkämmerer ünner König Konrad III un wurr Stammvadervun de Herren von Weinsberg. Wieder sünd de Diemar von Lindach bekannt, de de Anlaag 1515 van den Schenken von Limpurg köfft hemm. Ritter Hans Diemar von Lindach hett 1543/44 de Rieksstadt Schwäbisch Gmünd befehdet. 1577 keem Lindach to dat Kloster Lorch un dormit to Württemberg. Erasmus von Laymingen, Obervogt to Stuttgart, later Geheimrat un Landhoffmeester, kreeg van Hartog Ludwig van Württemberg 1579 Lindach to’n Lehen. De Laymingen bleeven nipp un nau 100 Johren up Lindach. Af 1699 weer de Hoffmarschall Johann Friedrich von Staffhorst, af 1744 de württembergische Staatsminister Heinrich Reinhard Freiherr Roeder von Schwende un denn af 1751 Herzog Karl Eugen van Württemberg Eegendömer van Lindach. 1752 hett de Schmelzverwalter to Königsbronn Johann Georg Blezinger dat Anwesen köfft. 1842 hett de Graf Joseph Ignaz von Beroldingen det Slott övernommen. In de Folgetiet hemm de Eegendömer gau wesselt, so weern de Familien von Larisch, von Buttler un de Stuttgarter Brauerei Rettenmeyer Eegendömer. 1911 hett de Oberstleutnant Otto von Haldenwang bi en Verstiegern övernommen, nahdem de aber 1916 in den Eersten Weltkrieg fallen weer, gung dat Slott an den Konsul Ferdinand Freiherr von Scholley. 1929 wurrn de Württemberger wedder Herren vun dat Slott. Albrecht Eugen Herzog von Württemberg un sien Fru Nadejda von Bulgarien hemm up Slott Lindach wahnt. 1958 gung dat Slott an en Ärztefamilie Abele über. In‘n März 2013 stunn dat Objekt, bit dorhen de düütsch Hööftsitt van de Siebenten-Tags-Adventisten, weer to’n Verkoop. Siet 2014 is dat Slott Lindach weer in Privatbesitt.
Literatur
Till Abele: Schloß Lindach – früher und heute, in: Einhorn-Jahrbuch 1980, Einhornverlag, Schwäbisch Gmünd 1980, ISBN 3-921703-30-1, S. 198–203.
Richard Strobel: „Die Kunstdenkmäler der Stadt Schwäbisch Gmünd, Band IV: Kirchen und Profanbauten außerhalb der Altstadt. Ortsteile“, Deutscher Kunstverlag und Landesdenkmalamt Baden-Württemberg, München und Berlin 2003, ISBN 3-422-06381-1.
Weblinks
Enkeld Nahwiesen
Lindach
Baden-Württemberg |
173272 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Acker%20Bilk | Acker Bilk | Bernard Stanley Bilk, MBE (* 28. Januar 1929 in Pensford, Somerset, England; † 2. November 2014 in Bath, Somerset in Bath, Somerset), bekannt ünner de Naam Mr. Acker Bilk, weer en engelsch Jazzklarinettist.
Bilks Vader weer Prediger un sien Moder speel Örgel, so dat he all in sien Jöögd musikaalsch vörpräägt weer. To de Klarinette keem he unfreewillig dör sien Militärtiet. Wiel he wiels sien Deensttiet 1947 in Ägypten up de Wache inslaapen weer, muss he dree Maand in Militärarrest un hett sück dor to’n Tietverdriev sülvst dat Klarinettspelen bibrocht. Nahdem he entlaaten wurrn weer, wurr he eerst Schmeed, keem aber gau to de Musik un weer all Midden vun de 1950er Johren Liddmaat vun de Ken Colyer Group. 1958 hett he mit de Paramount Jazz Band sien eegen Band grünnd. Markenteken weern Melone Zeegenboort as ok de striept Jazz-Westen vun de gesamte Band. Sien Ökelnaam Acker kummt vun en süüdengelschen Dialektutdruck för Früend oder Kumpel.
Mit de Paramounts tour he sowohl dör England as ok dör Düütschland un kunn 1960 in beid Länner mit den Instrumentaltitel Summer Set sien eersten Charterfolg fiern. En anner groot Hit weer sien Version vun dat Instrumentalstück Petite fleur, komponeert vun Sidney Bechet.
En wieder Leed, dat he nah sien Dochter Jenny nömmt harr, wurr in dat Johr dorup för de Kinner-Feernsehreeg Stranger on the Shore utwählt. Ünner den Titel vun de Reeg wurr dat in en Neeupnahm mit dat Leon Young String Chorale to en Welthit. In den USA reck dat ruhige Klarinetteninstrumental Platz 1 un weer en Millionen-Seller. In Grootbritannien, wo dat Platz 2 recken dee, weer dat över een Johr in den Charts uni s bit hüüd de an meesten verköfft Instrumentaltitel vun all Tieden.
Mit den Anfang vun de Beat-Ära is de Jazzmusik allgemeen in den Achtergrund treeden, un so wurr dat stiller um Acker Bilk in den Hitparaden. 1976 harr he in England mit sien Instrumentalversion vun den Titel Aria noch en Top-Ten-Hit. As berühmter Jazzklarinettist weer he bit in dat hooch Öller in all Welt ünnerwegens. 2001 wurr he mit dem Order of the British Empire uttekent.
An‘n 10. November 2011 is he mit sien Band tosommen mit sien legendären Jazz-Kollegen Chris Barber un Kenny Ball in en Afscheedsvörstellung in dat Berliner Tempodrom uptreden. Ok 2012 weer he mit Chris Barber in Düütschland up Tour.
Acker Bilk, de sien letzt Konzert in‘n August 2013 geev, is in’n November 2014 an en Krebslieden in en Krankenhuus in de südwestengelsch Stadt Bath storven.
Diskographisch Henwiesen
Mr Acker Bilk and his Paramount Jazzband (Lake, 1958/59)
Mr Acker Bilk's Lansdowns Folio (Lake, 1960/61)
The Traditional Jazz Scene (Teldec, 1959-63)
Stranger on the Shore/A Taste of Honey (Redial, 1962-65)
Acker & Cuff (Macjazz, 2004) mit Cuff Billett
Weblinks
DNB-Katalog
Offizielle Website
Nahroop in The Guardian
Enkeld Nahwiesen
Mann
Börger von Grootbritannien
Boren 1929
Storven 2014
Jazzmusiker |
173286 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Ikast | Ikast | Ikast is en däänsch Stadt in dat Zentrum van de Region Midtjylland in Jütland. Se liggt etwa twalf Kilometer östlich van de Stadt Herning un hett 15.979 Innahner (Stand 1. Januar 2022).
Bit Dezember 2006 weer Ikast Verwaltungssitt van de Ikast Kommune. Siet Januar 2007 is se Sitt van de Verwaltung van de nee billt Ikast-Brande Kommune.
Sport
De Ikast FS hörrt to de bekannst Footballvereenen in Däänmark. De Mannschap is eerstmals 1979 in de eerste däänsch Liga upsteegen.
Döchter un Söhns van de Stadt
Alex Pedersen (* 1966), Radrennfohrer
Bo Skovhus (* 1962), Opernsinger
Jens Møller (* 1971), Autorennfohrer
Pernille Harder (* 1992), Footballspelerin
Lasse Mølhede (* 1993), Badmintonspeler
Andreas Poulsen (* 1999), Footballspeler
Weblinks
Alt om Ikast-Brande (AOIB) (dääänsch)
Enkeld Nahwiesen
Oort
Stadt
Däänmark |
173303 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Giuseppe%20Meazza | Giuseppe Meazza | Giuseppe Meazza (* 23. August 1910 in Mailand; † 21. August 1979 in Rapallo) weer en italieensch Footballspeler un -trainer
De Störmer speel van 1927 bit 1939 för Ambrosiana Mailand un van 1939 bit 1942 bi AC Mailand bevör he 1942/43 för Juventus Turin speel. Sien nächste Statschonen weern US Varese (1943/44), Atalanta Bergamo (1945/46) un afsluutend Inter Mailand (1946/47). Nah sien aktiv Loopbahn weer he noch as Trainer ünner annern bi Atalanata Bergamo, Inter Mailand, Beşiktaş Istanbul un de italieensch Natschonalmannschap tätig.
För de italieensch Natschonalmannschap hett he in de Johren 1930 bit 1939 insgesamt 53 Lännerspelen maakt un dorbi 33 Doren schaaten. Mit de Mannschap wurr he 1934 un 1938 Football-Weltmeester.
Nah sien Dood wurr dat Mailänder San-Siro-Stadion in Giuseppe-Meazza-Stadion umnöömt.
Borns
Bernd Rohr, Günter Simon: Fußball-Lexikon, 2004 Copress Verlag, ISBN 3-7679-0829-8
Mann
Börger von Italien
Boren 1910
Storven 1979
Footballspeler (Italien) |
173334 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Douglas%20Warren%20Diamond | Douglas Warren Diamond | Douglas Warren Diamond (* 25. Oktober 1953) is en US-amerikaansch Ökonom. He is Merton H. Miller Distinguished Service Professor of Finance an de University of Chicago. Sien Verkloren vun de Existenz vun Banken is en Standardwark vun sien Fach. 2022 wurr hüm gemeensam mit Ben Shalom Bernanke un Philip Hallen Dybvig de Nobelpries för Weertschapswetenschapen tospraken.
Leven
Diamond hett Volkswertschapslehre an de Brown University (A.B. 1975) in Providence, Rhode Island un de Yale University (M.A. 1976 un M. Phil. 1977) in New Haven, Connecticut studeert. Dornah wurr he Lehrbeupdragter. 1980 hett he sien Doktertitel Ph.D. kregen. Diamond keem 1979 as Instructor an de Booth School of Business vun de University of Chicago. He wurr Assistent (1980 bit 1983) un Associate Professor (1983 bit 1986). 1987/88 weer he Perfesser för Finance an de Yale School of Organization and Management. In’n Ansluss weer he Perfesser för Finance un vun 1993 bit 2000 Theodore O. Yntema Professor of Finance in Chicago. 1997 weer he Gastperfesser för Finance an de Hong Kong University of Science and Technology. He weer ok Gastdozent an de Universität Bonn (1993) un bi de Bank of Japan (1999). Siet dat Johr 2000 is he Merton H. Miller Distinguished Service Professor of Finance un siet 2010 Co-Direkter vun dat Fama-Miller Center for Research in Finance. 1999 wurr he todem wetenschaplich Mitarbeiter an dat National Bureau of Economic Research. He hett tallriek Ph.D. Studenten betrüet, ünner annern Efraim Benmelech, Catherine M. Schrand un Kevin Francis Rock.
2001/02 weer he Präsident vun de Western Finance Association (2006 weer he Distinguished Speaker) un 2003 vun de American Finance Association (tovör all in den Board of Directors). Vun 1988 bit 2001 weer he Herutgever vun dat Journal of Business. Vun 1988 bit 1996 bzw. vun 2000 bit 2003 weer he Mitherutgever vun dat Journal of Finance un vun 1995 bit 2001 vun dat Journal of Banking and Finance. Ferner hörr he vun 1989 bit 1993 den Editorial Board vun dat Journal of Financial Intermediation an un weer vun 1993 bit 1997 Utlandsredakteur vun de Review of Economic Studies. 2005 hett he de Princeton Lectures in Finance an dat Bendheim Center for Finance präsenteert. 1990 un 2008 weer he wetenschaplich Berader vun dat Federal Reserve Board. Wiedere Plichten harr he in de Boards in Richmond, New York un Chicago. To Tiet is he Mitherutgever vun dat Journal of Financial Services Research (siet 1993) un Liddmaat in dat Board of Directors vun dat Center for Research in Security Prices.
To sien Swoorpunkten hörrn uünner annern Finanzintermediäre, de Finanzkrise, Liquidität, Bankenregulierung, Inlagenversekerung un Finanzschulden. He wurr mit Stipendien dör ünner annern vun de National Science Foundation un da Garn Institute of Finance fördert. Mit Philip Hallen Dybvig hett he dat Diamond–Dybvig-Modell för dat Beschrieven vun Liquiditätsengpässen vun Banken entwickelt.
Diamond is siet 1982 mit Elizabeth Cammack Diamond verheiraadt un hett twee Kinner.
Utteknungen
2011: Thomson Reuters Citation Laureates
2012: Morgan Stanley-American Finance Association Award for Excellence in Finance (doteert mit 200.000 US-Dollar)
2013: Ehrendokterwürde vun de Wertschapswetenschapliche Fakultät vun de Universität Zürich
Liddmaatschapen
1975: Liddmaat vun de akademische Ehresellschopp Phi Beta Kappa vun de Brown University
1990: Fellow vun de Econometric Society
2001: Fellow vun de American Academy of Arts and Sciences
2004: Fellow vun de American Finance Association
2010: Fellow vun de Financial Management Association
2017: Liddmaat vun de National Academy of Sciences
Publikatschonen (Utwahl)
mit Philip Hallen Dybvig: Bank Runs, Deposit Insurance, and Liquidity, in: Journal of Political Economy, 1983, Vol. 91, No. 3, S. 401–419.
Financial Intermediation and Delegated Monitoring, in: Review of Economic Studies, 1984, Vol. 51, No. 3, S. 393–414.
Monitoring and Reputation: The Choice Between Bank Loans and Directly Placed Debt, in: Journal of Political Economy, 1991, Vol. 99, No. 4, S. 689–721.
mit Raghuram Rajan: Liquidity Risk, Liquidity Creation and Financial Fragility: A Theory of Banking, in: Journal of Political Economy, 2001, Vol. 109, No. 2, S. 287–327.
Banks and liquidity creation: a simple exposition of the Diamond-Dybvig model, Fed. Res. Bank Richmond Econ. Q., Band 93, 2007, S. 189–200. pdf, web archive
mit Ranghuram Rajan: Fear of fire sales, illiquidity seeking, and credit freezes, in: Quarterly Journal of Economics, 2011, Vol. 126, No. 2, S. 557–591.
Weblinks
Douglas W. Diamond in de Datenbank Research Papers in Economics
Douglas Warren Diamond an de Booth School of Business vun de University of Chicago
Webseite vun Douglas Warren Diamond
Enkeld Nahwiesen
Mann
Börger von de USA
Boren 1953
Nobelpriesdräger (Wertschapswetenschapen) |
173348 | https://nds.wikipedia.org/wiki/2023 | 2023 |
Wat passeert is
Politik un Sellschap
1. Januar: Alain Berset hett de Nahfolge vun Ignazio Cassis as Bundspräsident vun de Swiez antreeden.
1. Januar: Kroatien führt den Euro as Betallmiddel in un trett den Schengen-Ruum bi.
16. Januar: Nah anhollend medialer Kritik um hör Person hett de düütsch Bundsverteidigungsministerin Christine Lambrecht um hör Entlaaten beeden. Nahfolger wurrd Boris Pistorius.
Kunst un Kultur
Sport
24. Januar: De US-Amerikanerin Mikaela Shiffrin hett mit den Sieg in'n Riesenslalom an'n Kronplatz hör insgesamt 84. Sieg in en Weltcuprennen reckt; se is dormit de spoodriekste Skirennlöpersche in de Weltcupgeschichte.
Weertschap
Religion
Katastrophen un Terroransläge
15. Januar: In Nepal is en Floogtüüch vun den Typ ATR 72-500 afstört. Dorbi sünd all 72 Insassen to Dood kommen.
Boren
Storven
3. Januar: Ronnie Walter Cunningham, US-amerikaansch Astronaut (* 1932)
5. Januar: Ernesto Càstano, italieensch Footballnatschonalspeler (* 1939)
6. Januar: Dick Savitt, US-amerikaansch Tennisspeler (* 1927)
10. Januar: Lothar Blumhagen, düütsch Schauspeler un Synchroonsnacker (* 1927)
13. Januar: Klas Lestander, sweedsch Biathlet (* 1931)
14. Januar: Lieuwe Westra, nedderlannsch Radrennfohrer (* 1982)
Nobelpriesen
Medizin oder Physiologie:
Physik:
Chemie:
Literatur:
Freeden:
Weertschapswetenschapen:
Johr
21. Johrhunnert |
173350 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Woiwodschop%20Lublin | Woiwodschop Lublin | De Woiwodschop Lublin is ene Woiwodschop in Polen. De Hööftstadt is Lublin. De Woiwodschop hett 2.103.342 Inwahners (Stand 30. Juni 2010) op 25 122,46 km².
Opdeelt is de Woiwodschop in 21 Landkreise un veer Stadtkreise:
Lublin
Biała Podlaska
Chełm
Zamość
Kreis Biała Podlaska
Kreis Biłgoraj
Kreis Chełm
Kreis Hrubieszów
Kreis Janów Lubelski
Kreis Krasnystaw
Kreis Kraśnik
Kreis Lubartów
Kreis Lublin
Kreis Łęczna
Kreis Łuków
Kreis Opole Lubelskie
Kreis Parczew
Kreis Puławy
Kreis Radzyń Podlaski
Kreis Ryki
Kreis Świdnik
Kreis Tomaszów Lubelski
Kreis Włodawa
Kreis Zamość
Weblenken
Websteed vun de Woiwodschop (poolsch)
Polen |
173352 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Tschipko | Tschipko | Tschipko (amtlich Schipkau, bet 1937 Zschipkau; sorbsch Šejkow) is en Gemeendeel vun de Gemeen Schipkau in de Süüdbrannenborger Landkreis Oberspräewald-Lausitz. De Oort liggt an’n Pössnitzbach in de Nedderlausitz noordwestlich vun Sümpenbarg (Senftenberg).
Footnoten
Weblenken
Brannenborg
Nedderlauzitz |
173356 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Panhard%20%26%20Levassor%2028%20/%2035%20CV | Panhard & Levassor 28 / 35 CV | De Panhard & Levassor 28 / 35 CV weer en Pkw-Modell vun 1910 dat bit 1915 baut wurrr. Hersteller weer Panhard & Levassor ut Frankriek.
Beschrieven
De Sösszylindermotor hett 100 mm Bohrung, 140 mm Hub un 6597 cm³ Hubruum. He weer dormals in Frankriek mit 28 Cheval fiscal (Stüer-PS) instuuft. De Motorleistung is mit 35 PS angeven. As völ anner Fohrtüüch ut disse Tiet hett dat en fast Fohrgestell, Frontmotor, Kettenandriev un Achterradandriev. De Kettenandriev wurr bi Panhard & Levassor all 1913 to’n Utloopmodell un is blots noch bi dissen 28/35 CV insett wurrn. Bi de leistungsswakere Modellen wurr all immer en Kardanwell insett. Dat Gedriev harr veer Gänge.
De Radstand bedrocht 3110 mm un de Spoorwiet bedrocht 1445 mm. De Reifen harrn en Grött vun 935 x 135.
Bekannt sünd Upbauten as Torpedo.
De Pries för dat 28/35 CV Fahrzeug leeg bi 16.000 bis 18.000 Francs in de Grundutstattung mit Bereifung. Dat Leergewicht vun 1160 kg (kört Karosserie) bit 1180 kg (lang Karosserie) wurr ahn Bereifung angeven. Bi den Torpedo geevdat en kört Karosse mit 2400 mm Längt bi 900 mm Breedt un en lang Karosserie mit 2700 mm Längt bi 900 mm Breedt.
Dat Typenprogramm harr Panhard & Levassor 1913 tegenöver de Vörjohren düütlich strafft.
So geev dat 2013 veer Motoren mit Ventilstüerung mit 10,12,24 un 28 CV un dree Motoren mit Knight Schuuverstüerung mit 15,20 un 30 CV. As Karosserievarianten stunnen Landaulet, Landaulet mit Torpedoutführung, tweesittige Limousinen, veersittige Limousinen, Torpedo un Coupévarianten to Verfügung. As tosätzliche Utführung kunn man en Leeferfohrtüüch bestellen.
Produktschonstallen 28/35 CV
Gesamtproduktschoon 59 Fohrtüüch vun 1910 bit 1915
Enkeld Nahwiesen
Automodell |
173358 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Woiwodschop%20Masowien | Woiwodschop Masowien | De Woiwodschop Masowien is ene Woiwodschop in Polen. De Hööftstadt is Warschau. Dat Karpatenvörland hett 5.423.168 Inwahners (Stand 31. Dez 2019) op 35 558,47 km².
Opdeelt is de Woiwodschop in 21 Landkreise un veer Stadtkreise:
Warschau
Ostrołęka
Płock
Radom
Siedlce
Kreis Białobrzegi
Kreis Ciechanowski
Kreis Garwolin
Kreis Gostynin
Kreis Grodzisk Mazowiecki
Kreis Grójec
Kreis Kozienice
Kreis Legionowo
Kreis Lipsko
Kreis Łosicki
Kreis Maków Mazowiecki
Kreis Mińsk Mazowiecki
Kreis Mława
Kreis Nowy Dwór Mazowiecki
Kreis Ostrołęka
Kreis Ostrów Mazowiecka
Kreis Otwock
Kreis Piaseczno
Kreis Płock
Kreis Płońsk
Kreis Pruszków
Kreis Przasnysz
Kreis Przysucha
Kreis Pułtusk
Kreis Radom
Kreis Siedlce
Kreis Sierpc
Kreis Sochaczew
Kreis Sokołów Podlaski
Kreis Szydłowiec
Kreis Ożarów Mazowiecki
Kreis Węgrów
Kreis Wołomin
Kreis Wyszków
Kreis Zwoleń
Kreis Żuromin
Kreis Żyrardów
Weblenken
Websteed vun de Woiwodschop (poolsch)
Polen |
173359 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Siedlce | Siedlce | Siedlce is ene poolsche Stadt, de tweetgröttste in de Bezirk Masowien. De Tahl vun de Inwahners weer 2021 77.813 un de Fläck 32,00 km². Vun 1975 bet 1998 weer de Stadt de Hööftstadt vun de Bezirk Siedlce. Siedlce, ene ole Adelsstadt, hett welke Hoochscholen.
Weblinks
Offizielle Website der Stadt
Geschichte der Diözese Siedlce
Ghetto
Oort
Stadt
Polen |
173392 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Eric%20Frank%20Wieschaus | Eric Frank Wieschaus | Eric Frank Wieschaus (* 8. Juni 1947 in South Bend) is en US-amerikaansch Molekularbioloog un Entwicklungsbioloog, de 1995 den Nobelpries för Physiologie oder Medizin tospraaken kreegen hett.
Werdegang
Nah den Besöök vun en kathoolsch High School in Birmingham (Alabama) hett Wieschaus Biologie studeert, tonächst dicht bi sien Gebortsstadt an de University of Notre Dame un dornah in New Haven (Connecticut) an de Yale University. Nahdem he dor 1974 mit en Arbeit to de experimentellen Embryologie sien Doktertitel kriegen dee, hett he 1978 en Stäe an dat European Molecular Biology Laboratory (EMBL) in Heidelbarg antreeden. 1981 kehr he in de USA torüch un arbeit sietdem an de Princeton University in den Bundsstaat New Jersey.
En Swoorpunkt vun sien Arbeit wurr de Embryogenese vun de Daufleeg Drosophila melanogaster. För sien gemeensam Arbeiten mit Christiane Nüsslein-Volhard kreeg 1995 he mit hör un Edward Bok Lewis den Nobelpries för Physiologie oder Medizin. In dat sülvig Johr weer he mit de Genetics Society of America Medal uttekent wurrn, 1999 mit de Mendel Medal der Genetics Society. 2002 kreeg he de Keith R. Porter Lecture, 2011 wurr he in den Orden Pour le Mérite upnommen. Buterdem wurr he 1993 in de American Academy of Arts and Sciences, 1994 in de National Academy of Sciences un 1998 in de American Philosophical Society upnommen.
Literatur
Gisela Baumgart: Wieschaus, Eric F. In: Werner E. Gerabek, Bernhard D. Haage, Gundolf Keil, Wolfgang Wegner (Hrsg.): Enzyklopädie Medizingeschichte. De Gruyter, Berlin/ New York 2005, ISBN 3-11-015714-4, S. 1494 f.
Weblinks
Eric Wieschaus: Patterning Development in the Embryo (Video)
Enkeld Nahwiesen
Mann
Boren 1947
Börger von de USA
Nobelpriesdräger (Medizin) |
173403 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Woiwodschop%20Slesien | Woiwodschop Slesien | De Woiwodschop Slesien is ene Woiwodschop in Polen. De Hööftstadt is Warschau. Dat Slesien hett 5.423.168 Inwahners (Stand 31. Dez 2019) op 35 558,47 km².
Opdeelt is de Woiwodschop in 21 Landkreise un veer Stadtkreise:
Bielsko-Biała
Bytom
Chorzów
Częstochowa
Dąbrowa Górnicza
Gliwice
Jastrzębie-Zdrój
Jaworzno
Kattowitz
Mysłowice
Piekary Śląskie
Ruda Śląska
Rybnik
Siemianowice Śląskie
Sosnowiec
Świętochłowice
Tychy
Zabrze
Żory
Kreis Będzin
Kreis Bielsko-Biała
Kreis Bieruń
Kreis Cieszyn
Kreis Częstochowa
Kreis Gliwice
Kreis Kłobuck
Kreis Lubliniec
Kreis Mikołów
Kreis Myszków
Kreis Pszczyna
Kreis Racibórz
Kreis Rybnik
Kreis Tarnowskie Góry
Kreis Wodzisław Śląski
Kreis Zawiercie
Kreis Żywiec
Weblenken
Websteed vun de Woiwodschop (poolsch)
Polen |
173406 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Kevin%20McCarthy | Kevin McCarthy | Kevin McCarthy is de Naam von
* Kevin McCarthy (1914–2010), US-amerikaanschen Schauspeler,
Kevin McCarthy (* 1957), engelschen Footballspeler,
Kevin McCarthy (* 1957), kanaadschen Ieshockeyspeler un -trainer,
Kevin McCarthy (* 1965), US-amerikaanschen Politiker. |
173409 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Woiwodschop%20Podlachien | Woiwodschop Podlachien | De Woiwodschop Podlachien is ene Woiwodschop in Polen. De Hööftstadt is Białystok. De Woiwodschop hett 1.148.720 Inwahners (Stand 31. Dezember 2017) op 20 187,02 km².
Opdeelt is de Woiwodschop in 17 Landkreise un veer Stadtkreise:
Białystok
Łomża
Suwałki
Kreis Augustów
Kreis Białystok
Kreis Bielsk Podlaski
Kreis Grajewo
Kreis Hajnówka
Kreis Kolno
Kreis Łomża
Kreis Mońki
Kreis Sejny
Kreis Siemiatycze
Kreis Sokółka
Kreis Suwałki
Kreis Wysokie Mazowieckie
Kreis Zamość
Weblenken
Websteed vun de Woiwodschop (poolsch)
Polen |
173410 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Woiwodschop%20Nedderslesien | Woiwodschop Nedderslesien | De Woiwodschop Nedderslesien is ene Woiwodschop in Polen. De Hööftstadt is Stettin. Nedderslesien hett 2.897.737 Inwahners (Stand 01. Januar 2022) op 19 946,7 km².
Opdeelt is de Woiwodschop in 18 Landkreise un dree Stadtkreise:
Breslau
Jelenia Góra
Legnica
Wałbrzych
Kreis Bolesławiec
Kreis Dzierżoniów
Kreis Głogów
Kreis Góra
Kreis Jawor
Kreis Jelenia Góra
Kreis Kłodzko
Kreis Legnica
Kreis Lubań
Kreis Lubin
Kreis Lwówek Śląski
Kreis Milicz
Kreis Oleśnica
Kreis Oława
Kreis Polkowice
Kreis Strzelin
Kreis Środa Śląskie
Kreis Świdnica
Kreis Trzebnica
Kreis Wałbrzych
Kreis Wołów
Kreis Wrocław
Kreis Ząbkowice Śląskie
Kreis Zgorzelec
Kreis Złotoryja
Weblenken
Websteed vun de Woiwodschop (poolsch)
Polen |
173421 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Johann%20Strauss%20%28Vader%29 | Johann Strauss (Vader) | Johann Baptist Strauss (ok Johann Strauß; * 14. März 1804 in de Leopoldstadt, hüüd Wien; † 25. September 1849 in Wien) weer en öösterrieksch Komponist un Kapellmeester. Um Verwesseln mit sien glieknamigen Söhn to umgahn, wurrd he faken Johann Strauss Vater (bzw. Johann Strauss (Vater), in’t engelsch Spraakrebeet ok Johann Strauss I) nöömt. Sien bit hüüd bekanntst Warkis de 1848 eerstmals upführt Radetzky-Marsch, mit den, in en Bearbeitung vun Leopold Weninger, traditschonellerwies dat Neejahrskonzert vun de Wiener Philharmoniker afsluuten deiht.
Ofschons de Naam „Strauss“ in Nahkiekwarken meest mit „ß“ to finnen is, schreev Strauss sülvst sien Naam in Schrievschrifft „Strauſs“, mit Verdüpplungsteeken.
Leven
Johann Strauss weer de Söhn vun den Wertsmann Franz Borgias Strauss (10. Oktober 1764 – 5. April 1816) un Enkel vun Johann Michael Strauss ut Ofen, de jöödsch Afkunft weer. Strauss is all recht fröh in dat Schankterzett uptreeden. 1817 fung he en Bookbinderlehre an un hett ok de Gesellenprüfung afslooten. 1824 wurr he to de Hoch- und Deutschmeistern, dat Wiener Hussregiment, intrucken; ok dor weer he as Musiker aktiv.
He kreeg Vigelienünnerricht bi Michael Pamer un Johann Pollischanzki, af 1830 hett he sück mit de Musiktheorie vun Ignaz von Seyfried befaat. Strauss speel af 1823 gemeensam mit Josef Lanner un de Bröers Drahanek, he wark aber ok in anner Orchestern as Uthülpsmusiker.
An‘n 4. April 1824 is he eerstmals as Komponist in de Apenlichkeit bekannt wurr. 1827 kunn he sien eegen Ünnernehmen grünnen. He is in verscheeden Lokalen – dorünner „Zum Sperl“ – in de Wiener Leopoldstadt uptreeden, wurr 1832 Baas vun de Kapelle vun dat 1. Börgerregiment un 1835 an‘n Kaiserhof k.k. Hoffballmusikdirekter. He hett dat eerste Reiseorchester vun de Welt grünnd: Mehrere Maand düern Konzertreisen mit sien intüschen grötter Orchester hemm in all groot düütsch Städer as ok nah Frankriek un Grootbritannien führt un he kreeg wegen sien melodischen Infälle un raffineert, in de dormalige Tiet „sensationellen“ Instrumentatschonen den Binaam „Walzerkönig“.
1834 truck he in dat hüüd nich mehr bestahn, so nöömt Hirschenhaus (Zum goldenen Hirschen) in de Leopoldstadt, Taborstraße 17, dat dicht bi den' 'Sperlleeg, wo he veer Wahnungen försück un sien Familie nhüert hett, dorünner een, de blots för sien Arbeit bestimmt weer.
Johann Strauss weer woll mit de Wertsmannsdochter (Maria) Anna Streim (1801–1870) verheiraadt, hett aber sien Familie verlaaten, as sien Fru mit dat söbente Kind schwanger weer, un leev dornah in en Levensgemeenschap mit de Modistin Emilie Trampusch (1814 – nah 1865), mit de he acht Kinner harr. Sien dree överleevend Söhn vun Anna – Johann, Josef un Eduard – wurrn ok Musiker un Walzerkomponisten. Sien Söhn Johann wurr – vun sien Moder gegen den Willen vun sien Vader massiv unterstütt – af 1844 en ernsthaft Konkurrent vun sien Vader; nah de sien Dood hett Johann Strauss II. dat Orchester vun den Vader övernommen un mit sien eegen vereenigt.
Joseph Lanner, de Kolleeg un Konkurrent vun Strauss (Vader), is 1843 storven. 1849 is Strauss in de Wahnung vun Emilie Trampusch in de Kumpfgasse (hüüd 1. Bezirk) an Scharlach storven. He wurr up den olden, later uplaaten Döblinger Karkhoff bisett. An‘n 11. Juni 1904 wurn he un Lanner dor exhumeert un an’n 13. Juni 1904 nebennanner in Ehrengräber up den Wiener Zentraalkarkhoff (Grupp 32 A, Nr. 15, Lanner: Nr. 16) weer bisett. Hör old Graffsteenen wurrn bi de Gestaltung vun den 1928 an Stäe vun den Karkhoff apen maakt Strauß-Lanner-Park inbetrucken.
1905 wurr in’n Wiener Raathuuspark dat Strauss-Lanner-Denkmal upricht, up den de beid Komponisten in‘n biedermeierlichen Frack nebennanner staht. De Anlaag wurr vun den Architekten Robert Oerley gestalt, de Figuren ut Metall hett de Bildhauer Franz Seifert maakt. Nah Strauss sien verlaaten Ehefru, de Moder vun den tweeten „Walzerkönig“, wurr 2006 in Hietzing, siet 1892 de 13. Wiener Gemeendebezirk, de Anna-Strauss-Platz nöömt, nich wiet vun Dommayers Casino, wo Strauss Vader, Josef Lanner un Strauss Söhn faken uptreeden weern. Siet 1961 is he gemeensam mit den düütschen Komponisten Richard Strauss (1864–1949) Naamgever för den Mount Strauss up de Alexander-I.-Insel in de Antarktis.
1951 wurr mit Wien tanzt en free Filmbiografie bekannt maakt, in de Strauss vun Adolf Wohlbrück dorstellt wurrd. De hett aber mit den tatsächlichen u n dormals all bekannten Stand vun de Forschung meest nichts to doon.
Warken
Johann Strauss Vader schreev 152 Walzer, 32 Quadrillen, 13 Polkas un 18 Märsche. Sien bekanntst Wark is de Radetzky-Marsch, sien woll an’n besten gelungen Wiener Walzer sünd de Loreley-Rheinklänge.
De Wienbibliothek im Rathaus bütt diigitale Kopien vun 86 vun sien Warken an.
Märsche (Utwahl)
Radetzky-Marsch op. 228 (1848)
Jelačić-Marsch op. 244
Quadrillen Utwahl)
Jubel-Quadrille op. 130
Louisen-Quadrille op. 234
Polkas Utwahl)
Seufzer-Galopp op. 9
Chinesischer-Galopp op. 20
Einzugs-Galopp op. 35
Sperl-Galopp op. 42
Fortuna-Galopp op. 69
Reise-Galopp op. 85
Ballnacht-Galopp op. 86
Jugendfeuer-Galopp op. 90
Cachucha-Galopp op. 97
Indianer-Galopp op. 111
Sperl-Polka op. 133
Beliebte Annen-Polka op. 137
Salon-Polka op. 161
Eisele und Beisele Sprünge op. 202
Kathinka-Polka op. 218
Wiener Kreuzer-Polka op. 220
Piefke und Pufke Polka op. 235
Alice-Polka op. 238
Damen-Souvenir-Polka op. 236
Exeter Polka op. 249
Walzer (Utwahl)
Täuberln-Walzer op. 1 (1826)
Döblinger Reunion-Walzer op. 2 (1826)
Wiener Carneval op. 3 (1827)
Kettenbrücken-Walzer op. 4 (1827)
Gesellschaftwalzer op. 5 (1827)
Wiener-Launen-Walzer op. 6 (1817)
Charmant-Walzer op. 31 (1829)
Benifice-Walzer op. 33 (1830)
Gute Meinung für die Tanzlust op. 34 (1830)
Tivoli-Rutsch Walzer op. 39 (1830)
Vive la Danse! op. 47 (1831)
Heiter auch in ernster Zeit op. 48 (1831)
Das Leben ein Tanz oder Der Tanz ein Leben! op. 49 (1832)
Bajaderen Walzer op. 53
Mein schönster Tag in Baden op. 58 (1835)
Gabrielen-Walzer op. 68
Elisabethen-Walzer op. 71
Rosa-Walzer op. 76 (1836)
Zweyte Walzer-Guirlande op. 77 (1835)
Huldigungs-Walzer op. 80 (1836)
Philomelen-Walzer op. 82 (1835)
Brüssler Spitzen op. 95 (1837)
Ball-Racketen op. 96 (1837)
Paris-Walzer op. 101 von 1838, de enthollt en Dreeveerteltaktversion vun de Marseillaise in de Coda
Freuden-Grüsse… op. 105 (1839)
Wiener Gemüths-Walzer op. 116 (1840)
Cäcilien-Walzer op. 120 (1839)
Apollo-Walzer op. 128 (1839)
Adelaiden-Walzer op. 129 (1841)
Egerien-Walzer op. 134 (1842)
Loreley-Rhein-Klänge op. 154 (1843)
Geheimnis aus der Wiener-Tanzwelt op. 176 (1845)
Herztöne-Walzer op. 203
Helenen-Walzer op. 204 (1848)
Landesfarben-Walzer op. 232
Die Friedensboten op. 241
Literatur
Eusebius Mandyczewski: Johann Strauß (Vater). In: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 36, Duncker & Humblot, Leipzig 1893, S. 548–550.
Hans Werner Bousska: Führn’s mi hinaus. hinaus aufs Tivoli zum Strauß … Johann Strauß (Vater) und das Tivoli in Meidling (= Blätter des Meidlinger Bezirksmuseums. Heft 48). Wien 1999.
Frank Miller (d. i. Helmut Reichenauer): Johann Strauss Vater – Der musikalische Magier des Wiener Biedermeier.'' Dokumentarbiographie. Castell, Eisenburg (d. i. Vasvár) 1999, ISBN 3-9501095-0-1.
Strauß Johann. In: Österreichisches Biographisches Lexikon 1815–1950 (ÖBL). Band 13, Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften, Wien 2010, ISBN 978-3-7001-6963-5, S. 377 f. (Direktlinks auf S. 377, S. 378).
Strauß, Johann. In: Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 25, Duncker & Humblot, Berlin 2013, ISBN 978-3-428-11206-7, S. 497 f.
Weblinks
Indrag in dat Austria-Forum
DNB-Katalog
Indrag in de DDB
Noten un Audiodateien in dat International Music Score Library Project
Originalmanuskripte von Johann Strauss (Vater) in de Wienbibliothek
Strauss, Johann I Vater: Verzeichnis der lieferbaren Noten (zur Ergänzung des Werkverzeichnisses verwendet) Musikverlag Doblinger
www.johann-strauss.at
Enkeld Nahwiesen
Mann
Börger von Öösterriek
Boren 1804
Storven 1849
Komponist (Romantik)
Kapellmeester |
173429 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Woiwodschop%20Oppeln | Woiwodschop Oppeln | De Woiwodschop Oppeln is ene Woiwodschop in Polen. De Hööftstadt is Oppeln. De Woiwodschop hett 948.583 Inwahners (Stand 31. Dez 2017) op 9411,87 km².
Opdeelt is de Woiwodschop in 21 Landkreise un veer Stadtkreise:
Oppeln
Kreis Brzeg
Kreis Głubczyce
Kreis Kędzierzyn-Koźle
Kreis Kluczbork
Kreis Krapkowice
Kreis Namysłów
Kreis Nysa
Kreis Oleśno
Kreis Oppeln
Kreis Prudnik
Kreis Strzelce Opolskie
Weblenken
Websteed vun de Woiwodschop (poolsch)
Polen |
173441 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Bob%20Heinz | Bob Heinz | Bob Heinz is de Naam von
* Bob Heinz (1923–1984), düütschen Comicteekner,
Bob Heinz (* 1947), US-amerikaanschen American-Football-Speler. |
173442 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Jan%20Maat | Jan Maat | Jan Maat betekent
Jan Maat, annern Utdruck för en Matroos,
Jan Maat, düütschen Comic.
Jan Maat is de Naam von
* Jan Maat (1628–1669), nedderlandschen Maler.
Kiek ok bi: Janmaat. |
173467 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Jacobus%20Nicolaas%20Tjarda%20van%20Starkenborgh%20Stachouwer | Jacobus Nicolaas Tjarda van Starkenborgh Stachouwer | Jonkheer Jacobus Nicolaas Tjarda van Starkenborgh Stachouwer (* 25. August 1822 up Borgweer in Wehe-den-Hoorn, hüüd De Marne, Provinz Grunneng; † 4. August 1895 in Wiesbaden, Provinz Hessen-Nassau) weer en nedderlannsch Landschaps- un Genremaler.
Leven
Van Starkenborgh, Söhn vun den Juristen Edzard Tjarda van Starkenborgh Stachouwer (1797–1872) un de sien Fru Aleida Warmoldina Lamberta Talma (1800–1830), weer dat tweete vun söss Kinner vun dat Ehepaar. As Aristokrat (Baron), as Börgermeister vun Leens, as Liddmaat vun dat Provinzparlament vun Grunneng (Provinciale Staten van Groningen) un as bedüüdend Miteegendömer vun de westfreesch Wattinsel Schiermonnikoog weer sien Vader düchtig goot ansehn un harr he herutragend Stellung. As ok sien jüngere Bröer Willem (1823–1885) wies van Starkenborgh Interesse för de Maleree. An de Kunstakademie Amsterdam hett he Landschapsmaleree studeert. Nah en USA-Reis, de vun Juni 1849 bit in dat Johr 1850 düer un de hüm nich blots nah New York City un Philadelphia, sonnern ok to’n Catskill Creek un in de Catskill Mountains (New York) as ok an den Potomac River (Virginia un West Virginia) führen dee, leet he sück tonächst in Arnem daal. 1852 wessel he nah Düsseldörp, dat sück dör de Düsseldörper Malerschool to en Zentrum vun de europääsch Maleree entwickelt harr. Dor weer he in de Johren 1854 bit 1888 (mit Ünnerbreeken) Liddmaat vun den Künstlervereen Malkasten. Den Verein der Düsseldorfer Künstler hörr he van 1861 bit 1888 an. An‘n 17. August 1854 hett he in Arnem Louise Henriette Helena Cremer (1828–1896) heiraadt, de an’n 9. September 1855 in Kleve den Söhn Ludwig (Alexander Lodewijk, † 14. August 1872 up See) boren hett. Vun Düsseldörp ut hett van Starkenborgh völ Reisen ünnernommen – in düütsche, swiezer, nedderlannsch un engelsch Gegenden, insbesünnere nah Döringen – un hett sück an internatschonalen Utstellungen bedeeligt, etwa in Öösterriek (Künstlerhuus Wien), in den USA (Pennsylvania Academy of the Fine Arts, Philadelphia) un in den Nedderlannen (Koninklijke Akademie van Beeldende Kunsten, Amsterdam). In de Johren 1856/1857 leev he in Kleve, 1871 in Wageningen un af 1888 in Wiesbaden. Charakteristisch för sien Werk sünd romantische Wald- un Stroomlandschaften in verscheeden Daagstimmungen, faken dör Figuren vun dat ländlich Leven as ok dör Deertenstaffagen beleevt.
Kiek ok
List vun Maler vun de Düsseldörper Malerschool
Literatur
Starkenborgh, Jacobus Nicolas, Baron Tjarda van. In: Hermann Alexander Müller: Biographisches Künstler-Lexikon. Verlag des Bibliographischen Instituts, Leipzig 1882, S. 502 f.
Starkenborgh, Jacobus Nicolas Tjarda van. In: Friedrich von Boetticher: Malerwerke des neunzehnten Jahrhunderts. Beitrag zur Kunstgeschichte. Dresden 1898, Band II, S. 801
Tjarda van Starckenborgh Stachouwer, jhr. Jacobus Nicolaas. In: Pieter A. Scheen: Lexicon Nederlandse beeldende kunstenaars, 1750–1880. Den Haag 1981, S. 522 f.
Starkenborgh, Jacobus Nicolaus Baron Tjarda van. In: Sabine Morgen: Die Ausstrahlung der Düsseldorfer Schule nach Amerika im 19. Jahrhundert. Düsseldorfer Bilder in Amerika und amerikanische Maler in Düsseldorf. Göttinger Beiträge zur Kunstgeschichte, Band 2, Edition Ruprecht, Göttingen 2008, ISBN 978-3-7675-3059-1, S. 149
Weblinks
Starkenborgh, Jacobus Nicolas van, Biografie in dat Portal stiftung-volmer.de
Jacobus Nicolaas Tjarda van Starckenborgh Stachouwer, Datenblatt im Portal rkd.nl (Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie)
Jacobus Nicolaas Tjarda van Starkenborgh Stachouwer, genealogisches Datenblatt in dat Portal stamboomoderzoek.com
Enkeld Nahwiesen
Mann
Börger von de Nedderlannen
Boren 1822
Storven 1895
Landschapsmaler
Maler (Düsseldörper Malerschool) |
173476 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Predella | Predella | En Predella is en meest holten flach Sockel, de up den Altardisch, vun de Mensa, in christlichen Karken steiht un den eegentlichen Altarupsatz, dat Retabel, drocht. Af un to harr de kastenaardig baut Predella tosätzlich de Funktschoon vun en Reliquienschrein.
Dat entlehnt Woort bedüüd in dat Italieensche ok ‚Stufe, Träe‘ un geiht woll up en germaansch Woort predel oder pretel in dat Langobaardsche torüch, mit de Bedüüden ‚Holzsockel vun en Möbelstücks ut Breet‘.
Predellen sünd faken mit Gemälden oder Schnitzereen versehn, de gestalterisch un thematisch in Betoog to den Dorstellungen vun dat Altarretabel staht, to de se hören. So kann de in dat Retabel wiest Passionsgeschichte de Graffleggen Christi up de dorünner liggend Predella entspreeken. En verbreedt Motiv is wegen dat breet un leeg Bildformat un de Nähe to’n Altardisch ok dat letzte Abendmahl Jesu mit sien twalf Aposteln. Dör de in’n Ünnerscheed to de Biller vun de Hööfttafeln minner ikonografischen Upgaven un Uplagen is en künstlerischen Gestaltungsfreeheit in’n Rahmen vun de Predella faken mehr Speelruum geven. Eenige Predellen hemm wegen hör besünners bedüütsamen Gestaltung eegen Berühmtheit kreegen.
Bispelen vun berühmt Predellen
Duccio di Buoninsegna (1309–1311): Predella vun de Maestà vun dat Hoochaltar in den Dom vun Siena
Lorenzo Monaco (1407–1409): Predella Leben des hl. Benedikt vun den Altar vun San Benedetto in Florenz
Matthias Grünewald (1512–1516): Predella Beweinung Christi vun den Isenheimer Altar, in dat Museum Unterlinden
Luca Signorelli (1519–1522): Predella Ester, und das Leben des hl. Hieronymus vun den Altar vun Arezzo
Lucas Cranach der Ältere (1540–1547): Predella vun den Reformatschonsaltar in de Stadtkark Wittenbarg
Otto Dix (1929–1932): Predella Liegende Soldaten vun den Triptychon Der Krieg, Galerie Neue Meister in Dresden
Weblinks
Footnoten
Karkutstatten |
173484 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Horst%20Hrubesch | Horst Hrubesch | Horst Hrubesch (* 17. April 1951 in Hamm) is en ehmalger düütsch Footballspeler un -trainer.
De Middelstörmer fung sien Loopbahn 1958 bi FC Pelkum an, wo he bit 1970 bleev, dornah wessel he to Germania Hamm. 1971/72 speel he för den Hammer SV un denn van 1972 bit 1975 bi SC Westtünnen. Relativ laat keem he to’n Profi-Football. Van 1975 bit 1978 speel he bi Rot-Weiß Essen un van 1978 bit 1983 bi den Hamburger SV. Dornah wessel he to Standard Lüttich un in de Saison 1985/86 speel he för Borussia Dortmund. In 224 Bundsligaspelen hett he 224 Doren schaaten. He gull as „Kopfballungeheuer“ un mit Manfred Kaltz as Flankengever bill he en goot Düppel. 1982 wurr he denn ok Doorschüttenkönig in de Football-Bundsliga.
För de düütsch Natschonalmannschap hett he in de Johren 1980 bit 1982 insgesamt 21 Lännerspelen maakt un dorbi 6 Doren schaaten. He wurr mit de Mannschap 1980 Europameester un nehm ok an de Football-Weltmeesterschap 1982 deel.
Later weer he noch Trainer bi verscheeden Vereens un för den DFB.
Borns
Bernd Rohr, Günter Simon: Fußball-Lexikon, 2004 Copress Verlag, ISBN 3-7679-0829-8
Mann
Börger von Düütschland
Boren 1951
Footballnatschonalspeler (Düütschland)
Footballtrainer |
173512 | https://nds.wikipedia.org/wiki/IShowSpeed | IShowSpeed | IShowSpeed (* 21. Januar 2005 as Darren Watkins Junior in Cincinnati, USA) is en US-amerikaansch Youtuber, Musiker, Komponist un Rapper.
Weblenken
Mann
Börger von de USA
Rap
Singer
Komponist
Boren 2005 |
173520 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Oleksandr%20Sydorenko | Oleksandr Sydorenko | Oleksandr Oleksandrowytsch Sydorenko (ukrainsch: Олександр Олександрович Сидоренко, russisch: Александр Александрович Сидоренко Alexander Alexandrowitsch Sidorenko; * 27. Mai 1960 in Schdanow; † 20. Februar 2022 in Mariupol) weer en sowjeetsch Swemmsportler vun ukrainsch Herkunft.
Bi de Olympisch Sömmerspelen 1980 in Moskau wurr he över 400 m Lagen Olympiasieger (vör sien Landsmann Serhij Leonidowytsch Fessenko un Zoltán Verrasztó ut Ungarn). 1981 wurr he Europameester över 200 m Lagen vör Giovanni Franceschi un Josef Hladký; een Jahr later wurr he ok Weltmeester up disse Streck.
Sydorenko weer buterdem mehrfack sowjeetsch Landsmeester (1978, 1979, 1981–1985 över 200 m; 1979 – 100 m).
Sydorenko is in’n Februar 2022 in dat Öller vun 61 Johren wegen Komplikatschonen in‘n Tosommenhang mit en COVID-19-Erkrankung storven.
Weblinks
Indrag bi swimrankings.net (engelsch)
Indrag bi olympedia.org (engelsch)
Indrag bi infosport.ru (russisch)
Enkeld Nahwiesen
Mann
Börger von de Sowjetunion
Börger von de Ukraine
Boren 1960
Storven 2022
Swemmsportler
Olympiadeelnehmer (Sowjetunion)
Dood dör COVID-19 |
173521 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Istv%C3%A1n%20Csom | István Csom | István Csom (* 2. Juni 1940 in Sátoraljaújhely; † 28. Juli 2021) weer en ungarsch Schachspeler un-schiedsrichter.
Leven
Vun de FIDE kreeg he 1967 den Titel Internatschonaler Meester un 1973 den Grootmeestertitel. Af 1991 weer he ok offizieller Internatschonaler Schiedsrichter vun de FIDE. De Ungarsche Schachverband hett hüm 2005 den Maróczy-Pries tospraaken. In dat sülvig Johr kreeg he dat Offizierskrüüz vun den Ungarschen Verdeenstorden.
1972 un 1973 (deelt mit Zoltán Ribli) wurr he ungarsch Meester. He hett verscheeden Turniere wunnen so to’n Bispeel Amsterdam (1969), Olot (1973), Cleveland un dat Zonenturnier in Pula (1975), as ok Hannover (1976), Berlin (1979), Kopenhagen (1983), Järvenpää (1985) un Delhi (1987). Bi de Seniorenweltmeesterschap 2001 in dat italieensch Arco keem he achter Jānis Klovāns up den tweeten Platz. Sien hööchste Elo-Tall weer 2545, de he in’n Januar 1989 recken dee.
As Trainer hett he ünner annern Ferenc Berkes traineert. Över völ Johren weer Csom ok as Sekundant för Lajos Portisch aktiv.
Mannschapsschach
Natschonalmannschap
Csom hett mit de ungarsch Natschonalmannschap tüschen [Schacholympiade 1968|1968]] un 1988 an negen Schacholympiaden deelnommen. He wunn dorbi de Schacholympiade 1978, buterdem reck he 1970, 1972 un 1980 tweet Plätze un reck 1980 todem dat beste Eenzelergevnis an dat veerte Brett.
Bi de Mannschapsweltmeesterschap 1985 in Luzern belegg he mit dat ungarsch Team den tweeten Platz, he sülvst reck an dat eerst Reservebrett dat tweetbeste Eenzelergevnis.
Tüschen 1970 un 1992 nahm Csom an söss Mannschapseuropameesterschapen deel. Mit de Mannschap reck he dreemal den tweeten Platz un tweemal Platz 3, 1973 wunn he de Eenzelwertung an dat fiefte Brett.
Vereene
In den 1970er un 1980er Johren speel Csom för Spartacus Budapest, mit den he sössmal an den European Club Cup deelnommen hett un den 1982 ok winnen dee., later för den ASE Paks. In’n öösterriekschen Ligabedriev speel Csom bit to de Saison 2001/02 för Stein/Steyr, siet de Saison 2007/08 för Kremsmünster; in’n düütschen Vereensschach speel he toletzt för den Preetzer TSV in de Saison 2001/02.
Weblinks
Indrag bi chessgames.com (engelsch)
Enkeld Nahwiesen
Mann
Börger von Ungarn
Boren 1940
Storven 2021
Schachspeler |
173528 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Bernard%20Day | Bernard Day | Bernard Cartmell Day (* 18. August 1884 in Wymondham, Leicestershire; † 1934 in Queensland, Australien) weer en britisch Polarforscher.
He hett as Elektriker un Mechaniker an de Nimrod-Expedition ünner Ernest Shackleton (1907 bis 1909) un de Terra Nova-Expedition (1910-1913) ünner Robert Falcon Scott deelnommen. Day weer wiels de Nimrod-Expedition de eerster Fohrer vun en motoriseert Landfohrtüüch in de Antarktis.
He wurr later mit de Polarmedaille uttekent. Nah hüm wurr Kap Day nöömt.
Weblinks
Bio up Cool Antarctica.com
Fotos un Teknungen
Mann
Börger von Grootbritannien
Boren 1884
Storven 1934
Polarforscher |
173557 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Dave%20Dee%2C%20Dozy%2C%20Beaky%2C%20Mick%20%26%20Tich | Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich | Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich (kört DDDBMT un DDDBM & T) weer en britisch Rockgrupp, de in de 1960er Johren etliche Hits herutbrocht hett.
Biografie
Grünnd wurrn is de Band 1961 in Salisbury vun den Singer un ehmalgen Polizisten David Harman („Dave Dee“, * 17. Dezember 1941 in Salisbury; † 9. Januar 2009 in London), den Bassisten un ehmaligen Anstrieker Trevor Leonard Ward-Davies („Dozy“, * 27. November 1944 in Enford; † 13. Januar 2015,) den Gitarristen un Arbeiter John Dymond („Beaky“, * 10. Juli 1944 in Salisbury), de Slagtüüchspeler un Motorschlosser Michael Wilson („Mick“, * 4. März 1944 in Amesbury) un den Gitarristen un Maler Ian Amey („Tich“, * 15. Mai 1944 in Salisbury). Bald dornah hemm se hör börgerlich Beropen upgeeven, um as Musiker Musiker Geld to verdeenen. Neben Upträen in Grootbritannien harrn se af un to ok Upträen in Hamborg (Star-Club, Top Ten Club) un in Köln (Storyville). De oorsprünglich Naam vun de Band weer Dave Dee And The Bostons.
In‘n Sömmer 1964 wurrn de Popmusik-Autoren Ken Howard & Alan Blaikley up de Band upmarksom un hemm mit de en Plattenverdrage afslooten. Se hemm sück nu Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich nöömt. Tüschen 1965 un 1969 harr de Grupp grooten Spood. To hör Hits tellen ünner annern Hideaway, Zabadak, Last Night in Soho un The Legend of Xanadu. Meest all Hits stamm hett dat Autorenteam Ken Howard & Alan Blaikley schreeven, deren konstant clever verfaat Songs för en nahhollend Spood vun de Band sörgen deen. Nahdem Hold Tight 250.000 Exemplare verkööft harr, wurr dat mit Tweedüdigkeiten spickt Bend It hör eerst Millionenseller. Legend of Xanadu wurr de tweet un letzt Hit, de mehr as een Million Exemplare umsetten dee.
Wiels sück de Band in den USA nich dörsetten kunn, weer se in anner Länner,ünner annern ok in Düütschland, en Hitparadenstörmer. 1967 kreeg se wegen hör Popularität in Düütschland den Goldenen Bravo Otto vun de Jöögdtietschrift BRAVO.
In‘n Januar 1968 keem de Single I'll love you / Things go better with Coke herut Wegen de Warf för Coca Cola wurr disse Single in sämtlichen Medien komplett boykotteert. Unmengen an Singles wurrn deshalb vör allen in de Scholen wiels de Schoolpausen för 1,50 DM utverköfft. So wurr diesse Single to’n grooten Hit, de kein ween drüff un ok nich in den offiziellen Charts nöömt wurr.
In‘n September 1969 hett Dave Dee de Grupp verlaaten, um en Solokarriere (ünner annern as Mitmoderator vun den düütschen Beat-Club) antostreven. De Rest (DBM&T) vun de Band hett noch bit 1972 nee Upnahmen herutbrocht, harrn aber kien Spood mehr, so dat sück de Band uplööst hett.
In den 1980er Johren is de Grupp – ahn Dave Dee –weer uptreeden. 1986 wurr en Single ünner de Bandnaam The Boys herutbrocht. In den 1990er Johrenkeem in’n Toog vun de Revival-Bewegung de oorsprünglich Besetten mit Dave Dee weer tosommen.
Alben (UK)
Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich (1966)
If Music Be the Food of Love … Prepare for Indigestion (1966)
Loos of England (EP): Loos of England / Over and Over Again / Nose for Trouble / All I Want to Do (1967)
Golden Hits of Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich (1967)
A Plea for Sanity (1968)
If No-one Sang (1968)
The Legend of Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich (1969)
Together (1969)
Singles mit Datum vun dat Herutbringen
No Time / Is It Love, 29. Januar 1965
All I Want / It Seems a Pity, 2. Juli 1965
You Make It Move / I Can’t Stop, 5. November 1965
Hold Tight! / You Know What I Want, 11. Februar 1966
Hideaway / Here’s a Heart, 27. Mai 1966
Hard to Love You / No Time, 1966
Bend It! / She’s So Good, 9. September 1966
Save Me / Shame 2. Dezember 1966
Touch Me, Touch Me / Marina, 3. März 1967
Okay! / He’s a Raver, 12. Mai 1967
Zabadak! / The Sun Goes Down, 29. September 1967
I’ll Love You / Things Go Better with Coke, Januar 1968
The Legend of Xanadu / Please, 9. Februar 1968
Last Night in Soho / Mrs. Thursday, 28. Juni 1968
The Wreck of the ‘Antoinette’ / Still Life, 13. September 1968
Don Juan / Margareta Lidman, 21. Februar 1969
Snake in the Grass / Bora Bora, 2. Mai 1969
She’s My Lady / Babeigh, Oktober 1974
Do-Wah-Diddy / Waiting, 1983
Staying with It / Sure Thing, 1983
Diskografie Dozy, Beaky, Mick & Tich
Alben
Fresh Ear (1970)
Singles
Tonight Today / Bad News (1969)
Mr President / Frisco-Annie (1970)
Festival / Leader Of A Rock ’n’ Roll Band (1970)
Leader Of A Rock ’n’ Roll Band (diff. beginning)/Festival (1970 – Argentinien)
I Want to Be There / For The Use Of Your Son (1971)
They Won’t Sing My Song / Soukie (1972)
You’ve Got Me On The Run / Rock And Roll (1979)
In The Coven / I Can’t Stop Wanting You (1980)
Matthew And Son / Matthew And Son (Instrumental) (1986)
The Boys: Here We Go / Here We Go Again (1986)
Soloalben
Dave Dee: Unfinished Business (1995)
Anner Warken
I’ll Love You (EP, 1967, as Warfschallplaat för Coca-Cola [Things Go Better With Coke] gemeinsam mit Petula Clark, The Supremes un Ray Charles)
Loos Of England (EP, 1967)
The Hits Of Manfred Mann And Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich (EP, 1967)
Literatur
Robin Bell: The History of British Rock and Roll: The Beat Boom 1963–1966. 2016, o. S.
Weblinks
Offizielle Website vun Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich
Website vun Dave Dee
Enkeld Nahwiesen
Rockmusik
Musikgrupp |
173571 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Thomas%20Lau%20%28Historiker%29 | Thomas Lau (Historiker) | Thomas Lau (* 3 oktober 1967 i Itzehoe) är en tysk historiker.
Från 1988 till 1993 studerade Thomas Lau historia och offentlig rätt vid universiteten Freiburg i. Br., Basel och Dublin. 1994 tog han sin magisterexamen i Freiburg i. Br., 1997 doktorerade han med hjälp av ett stipendium från den statliga akademikerbefordran och Friedrich Naumann Foundation med verket Civil oro och civila processer i de kejserliga städerna i Schwäbisch Hall och Mulhouse i tidigmodern tid . Från 1999 till 2000 fick han ett stipendium från Holderbank Foundation för att främja unga vetenskapsmän. Från 2000 till 2003 var Lau National Fund Assistant vid ordföranden för allmän och modern schweizisk historia i Fribourg. Sedan 2003 har han varit doktorandassistent vid ordföranden för allmän och modern schweizisk historia i Fribourg. 2005 habiliterade han med verket Stiefbrüder. Nation och valör i Schweiz och Europa 1646-1712. Lau har undervisat i modern historia som privatlektor vid University of Fribourg sedan 2005.
Hans forskning fokuserar på nationalismens historia, sodomitforskning, och Gamla riket sociala och konstitutionella historia.
Teckensnitt
Civila oroligheter och civila processer i de kejserliga städerna Mühlhausen och Schwäbisch Hall i den tidigmoderna perioden (= Freiburgstudier om den tidigmoderna perioden. Vol. 4). Lang, Bern et al. 1999, ISBN 3-906763-07-2.
"Styvbröder". Nation och valör i Schweiz och i Europa (1656-1712) (= Sydösteuropeiskt arbete. Vol. 117). Böhlau, Köln m.fl 2008, ISBN 978-3-412-14906-2.
Tyskland. Ett sökande efter ledtrådar. 1500 till 1650. Theiss, Stuttgart 2010, ISBN 978-3-8062-2376-7.
Oroliga städer. Staden, imperiet och kejsarstaden (1648–1806) (= Gamla Rikets bibliotek. Vol. 10). Oldenbourg, München 2012, ISBN 978-3-486-70757-1.
Kejsarinnan. Maria Theresa. Böhlau, Wien 2016, ISBN 978-3-205-79421-9.
Zürich. Lilla stadens historia. 2:a, korrigerade och uppdaterade upplagan. Pustet, Regensburg 2017, ISBN 3-7917-2942-X.
webblänkar
Thomas Lau på Fribourgs universitets webbplats
Kategori:modern historiker
Kategori:Universitetslärare (Universitetet i Fribourg, Schweiz)
Kategori:Friedrich Naumann Foundation-stipendiat
Kategori:Tyska
Kategori:Född 1967
Kategori:Man |
173588 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Niklaus%20Schurtenberger | Niklaus Schurtenberger | Niklaus Schurtenberger (* 7. Februar 1968) is en Swiezer Springrieder.
Werdegang
Schurtenberger is in en landwertschaplich Bedriev dicht bi Bern upwussen, wo he fröh in Kuntakt mit Peer keem.
In de Rekrutenschool wurr he to’n Torieder utbildt, wobi hüm dat militärisch Rieden nah eegen Angaven aber nich toseggen dee.
Nah eenig Wannerjohren, ünner annern ok in Düütschland, hett de dormals 22-Johrige en eegen Rietschool in Burgdorf grünnd. Nahdem hee eenige Johren later nah Lyss umtrucken weer, hett he sück up sien Profikarriere konzentreert.
Privates
Schurtenberger is leddig un hett een Söhn.
Erfolge
Championate un Weltcup
Olympisch Spelen
2008: 3. Platz mit de Mannschap
Anner (Utwahl)
2004: 1. Platz in‘n Natschonenpries mit Cantus bi den CSIO Buenos Aires, 1. Platz in‘n Natschonenpries mit Cantus bi den CSIO Podeprady, 1. Platz in‘n Natschonenpries mit Corranda PMS bi den CSIO Ypäyä, 1. Platz in’n Grand Prix mit Corranda PMS bi den CSI Pontederra, 2. Platz in‘n Grand Prix mit Corranda PMS bi den CSIO Kecskemét, 2. Platz in‘n Natschonenpries mit L.B. Pompidu bi den CSIO Bratislava, 3. Platz in‘n Natschonenpries mit Corranda PMS bi den CSIO Athen, 3. Platz in‘n Grand Pris mit Cantus bi den CSIO Ascona, 4. Platz in‘n Grand Prix mit Corranda PMS bi den CSI-W Moskau
2005: 2. Platz in‘n Grand Prix mit Cabriela Z bi den CSI** Neuendorf, 2. Platz in’n Natschonenpries mit Cantus bi den CSI*** Pontederra, 2. Platz in‘n Grand Prix mit Cantus CSIO***** La Baule, 5. Platz in‘n Natischonenpries mit Cantus
2006: 1. Platz in‘n Natschonenpries mit Cantus bi den CSIO***** Rotterdam, 3. Platz in‘n Grand Prix mit Kuno bi den CSI*** Humlikon, 4. Platz in’n Natschonenpreris mit Cantus bi den CSIO***** Aken, 4. Platz Natschonenpries mit Cantus bi den CSIO***** La Baule, 10. Rang Eenzel mit Cantus / 5. Rang Team mit Cantus bi den WEG Aken, Cantus wurr weer to’n Springpeerd vun dat Johr wählt
2007: 2. Platz Natschonenpries mit Cantus bi den CSIO***** Rotterdam, 3. Platz Natschonenpries mit Cantus bi den CSIO***** La Baule
Weblinks
Reitsportzentrum Lyss
Enkeld Nahwiesen
Mann
Börger von de Swiez
Boren 1968
Springrieder
Olympiadeelnehmer (Swiez) |
173614 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Flinders%20Island | Flinders Island | Flinders Island is en austraalsch Insel an dat östlich Enn’n vun de Bass-Straat tüschen Tasmanien un dat austraalsch Fastland, de vun etwa 900 Personen bewahnt wurrd (Zensus 2011: 776 Inwahner) . Se is de gröttste Insel vun de Furneaux-Grupp.
Geographie
Vun Tasmanien liggt Flinders Island etwa 55 Kilometer Luftlien weg. Rund 20 Kilometer nördlich vun Cape Portland reckt de 1.330 km² groot Insel en Utehnung vun 29 Kilometer Breedt (SW – NO) un 64 Kilometer Längt (NW – SO). De hööchste Punkt is der 756 Meter hooch Mount Strezelecki. De Westen vun dat Eiland is vun felsigen Dünen un lang Stränden präägt, wiels sück an dat östlich Enn’n Lagunenstrände befinnen, de as besünners mui gellen. De südliche Hälft vun de Insel raagt vun Norden ut in de Roaring Forties rin. Wiels de letzt Iestiet weer dat hüdige Eiland Deel vun de Landbrügg tüschen Australien un Tasmanien.
Öörd
Up de Insel gifft dat fief Siedlungen: Killiecrankie, Emita, Lady Barron, Cape Barren Island un Whitemark. Whitemark is dat Verwaltenszentrumm vun de Local Government Area Flinders Municipality vun de Furneaux-Grupp un gröttste Oord vun de Insel. In Emita gifft dat en lütt Utstellung mit olt Fotos un Zeitungsutsnitten. An de Oostküst liggen eenige strannd Schippswracks. In‘n Südwesten vun de Insel liggt de Strzelecki-Nationalpark.
Historie
Nah dat Enn’n vun de letzt groot Iestiet (Weichseliestiet bzw. Würmiestiet), in de Flinders noch mit Australien un Tasmanien dör Landbrüggen verbunnen weer, weer de Gegend noch vun Minschen besiedelt. Ut nich bekannt Oorsaken is de Bevölkerung dor vör eenig Duusend Johren utstorven. Dorut sluuten eenige Schriever, dat Populatschonen vun wenig Hunnert Minschen up Düer nich autark existeeren kunnen.
Opdeckt wurr Flinders Island ehrder ut Tofall vun Tobias Furneaux, den Kapitän vun James Cook sien Ünnerstüttensschipp, as dat in’n Nevel vun de Endeavour an‘n 19. März 1773 trennt wurr. George Bass un Matthew Flinders hemm de Insel tüschen Oktober 1798 un Juni 1799 mehrfack umfohren. Wiels de Meerengt nah den Schippsdokter Bass nöömt wurr, geev Flinders de Insel hör Naam.
1830 wurr nah de Dörführen vun de so nömmt Black Line vun de britisch Kolonisatoren de letzten 100 Tasmanier in Tasmanien fangensett un nah Flinders Island umsiedelt. Se hemm haapt, dor vör de Verfolgung dör de witt Siedler seker to ween und sünd dorum freewillig mitgahn. Uo de Insel mussen se sück aber en europääsch Levenswies ünnerwerfen, gungen aber mehrheitlich an Depressionen, Alkoholismus un Krankheiten togrund. 1847 hemm noch 47 Tasmanier leevt, de nah Oyster Cove dicht bi Hobart umsiedelt wurrn. De Neebesiedeln vun dat Eiland passeer eerst 1950, as en Militärstüttpunkt up de Insel upricht wurr.
Literatur
Matthew Flinders: Die erste Umsegelung Australiens. Edition Erdmann, 2001, ISBN 3-86503-217-6
Weblinks
Flinders Island Informationen (engelsch)
Eiland
Australien |
173625 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Tasmanien | Tasmanien | Tasmanien (engelsch Tasmania}}, in de rekonstrueerten Aborigines-Spraak lutruwita un in dat austraalsch Engelsch faken Tassie; bit Enn’n 1855 Van-Diemens-Land) is en to den Staat Australien hörend Eiland an’n östlichen Rand vun den Indischen Ozean. Se is ruch weg 240 km südlich vun de austraalsch Kontinentalmasse vörlagert. Tasmanien heet ok de austraalsch Bundsstaat, de över de Hööftinsel herut noch mehrere lütt, meestens nich bewahnt Inselgruppen in de Region umfaat. Sien Hööftstadt un gröttste Stadt is Hobart, de tweetgröttste Stadt Launceston.
Geographie
As Bundsstaat umfaat Tasmanien mit 68.400 km² 0,89 % vun de Gesamtflach vun Australien. Ahn de vörlagert Inseln bedrocht de Flach vun de Hööftinsel 64.519 km² un wiest en Längt vun 296 km vun Norden nah Süden un en Längt vun 315 km vun Osten nah Westen up. Se is mit Afstand de gröttste Insel vun den Austraalschen Bund.
Di Bass-Straat, de dat Eiland vun dat austraalsch Fastland trennt, wurr in’n Nordwesten dör King Island, an de Nordosttipp vun Flinders Island flankeert. Landschaplich domineeren Gebirge un Hoochebenen bit circa 1600 m Hööcht de Insel. De hööchste Barg is de Mount Ossa (1617 m).
Tasmanien liggt up de Südtipp vun dat austraalsch Kontinentalschelf, tüschen 40° un 44° südlich Breedt as ok tüschen 144° un 149° östlich Längt. Se is bi wieden gröttste vun de över hunnert Eilannen vun dat Bass-Archipel un hett etwa dree Veertel Grött vun de Insel Irland.
Literatur
Dirk Halfmann: Die Tasmanischen Aborigines – Quellenkritische Bestandsaufnahme bisheriger Forschungsergebnisse, GRIN Verlag, 1998, ISBN 3-638-10031-6.
Lloyd Robson, Michael Roe: A Short History of Tasmania, 2. Auflage, Oxford University Press, Melbourne 1997, ISBN 0-19-554199-5.
Nicholas Shakespeare: In Tasmanien (Roman), 2005, Marebuchverlag, Hamburg, ISBN 3-936384-40-1.
Weblinks
Offizielle Website der tasmanischen Landesregierung (englisch)
Enkeld Nahwiesen
Eiland
Australien |
173632 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Thomas%20Lau%20Luen-hung | Thomas Lau Luen-hung | Thomas Lau Luen-hung (född 1953) är en Hong Kong affärsman av Teochew härkomst. Han är ordförande och VD för Lifestyle International Holdings, som driver Hongkongs största varuhus Sogo Hong Kong. Han är medlem i den 12:e Political Kinesernas rådgivande konferens Shanghai-kommittén och sitter där i styrelsen för Jiaotong University Shanghai.
Personligt liv
Lau Luen-hung är lillebror till miljardären Joseph Lau, och har smeknamnet "Young Lau" () för att skilja honom från Joseph, smeknamnet "Old Lau" (). , vars namn uttalas likadant på kantonesiska.
Hans barn Lau Kam Sen och Lau Kam Shim är verkställande direktörer för Lifestyle International Holdings.
Individuella bevis
Kategori:Kinesiska (Hongkong)
Kategori:Född 1953
Kategori:Man |
173633 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Joseph%20Lau | Joseph Lau | Joseph Lau Luen Hung (kinesiska: 劉鑾雄) (* 21 juli 1951 i Hong Kong) är en Hongkong-baserad entreprenör, dömd brottsling och flykting. Han äger 61 % av Chinese Estates Holdings. Forbes uppskattar hans nettoförmögenhet till 16,19 miljarder dollar 2019, vilket rankar honom bland de 100 rikaste människorna i världen.
Familj
Hans far var Foo Wing Lau, en rik Hongkong-affärsman och ägare till ett fanföretag.
Joseph Lau gifte sig med Theresa, Po Wing-kam 1977. De har en son, Lau Ming-wai (* 1980) och en dotter, Jade Lau Sau-yung (* 1983). Äktenskapet skildes 1992. Han har dottern Sau Lau-ying (* 2002) och sonen Chi Lau-fung (* 2010) från ett förhållande med Hongkong-kinesiska Yvonne Lui. Lau har två andra barn med Kimbie Chan, en före detta journalist: en dotter, Josephine Sau Lau-wah (* 2008) och en son, Chung Lau-hok (* 2012). Den 7 december 2016 gifte han sig med Kimbie Chan (Chan Hoi-wan).
Joseph Lau har en yngre bror och två yngre systrar.
Liv och affärskarriär
Lau studerade vid University of Windsor i Kanada. Efter examen arbetade han till en början i sin fars företag. Han gjorde sin förmögenhet genom fastighetsaffärer i Hong Kong. 1978 grundade han Evergo Holdings Company, som tillverkade elektroniska produkter som takfläktar, lampor och fotogenvärmare. 1983 blev företaget börsnoterat.
1986 förvärvade Evergo 43% av Chines Estate Limited CEL. CEL är ett av Kinas största investeringsbolag baserat i Hongkong, engagerat i fastighetsinvesteringar och fastighetsutveckling, värdepappersinvesteringar och finansiella tjänster. Sedan 2006 har Lau fungerat som företagets Executive Director och från december 2010 dess vice ordförande. Den 14 mars 2014 avgick han som ordförande för Chinese Estates efter att ha dömts för mutor och penningtvätt i Macau.
Lau besitzt zwei Privatjets. Seine Weinsammlung umfasst 10.000 Flaschen. Hans konstsamling, som inkluderar målningar av Gauguin, Hockney och Warhol, är värderad till 1 miljard dollar beräknad.2010 köpte han Warhols Green Car Crash för 71,7 miljoner dollar., 2015 The Ring (Engagement) av Roy Lichtenstein på Sotheby's New York för 41,7 miljoner US-dollar och även 2015 målningen Buste de femme (1938) av Pablo Picasso på Christie's för 67,4 miljoner dollar.
Rättsliga förfaranden
2014 befanns han i Macau ha mutat stadstjänstemän med 20 miljoner Hongkong-dollar för att få byggmark och dömdes till mer än 5 års fängelse.Lau har hittills undkommit utlämning och är fortfarande på fri fot som en flykting eftersom Macau och Hongkong inte har något utlämningsavtal.
Individuella bevis
Kategori:Entreprenör (Kina)
Kategori:Konstsamlare
Kategori:Kinesiska (Hongkong)
Kategori:Född 1951
Kategori:Man |
173638 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Peter%20Heinrich%20Brix | Peter Heinrich Brix | Peter Heinrich Brix (* 13. Mai 1955 in Flensborg ) is en düütscher Schauspeler an't Theater un in'n Feernsehn för plattdüütsche und düütsche Produktschoon. In dat plattdütsche Rebeet is he bestbekannt för sin Roll as Adsche Tönnsen in de Reeg Nües ut Büttenwarder .
Leven und Kareer
Upwassen is he in Angeln up den Hof vun sinne Öllern. He hett dann en Utbildung mukt un as staatlich geprüfter Landwirt afsloten. Toers hätt he ok as Buer arbeidt, man he hett ok privat Unnericht to'n Schauspeeler bi Annemarie Marks-Rocke . Sin erst Roll in'n Theater harr he bi en Füerwehrfest in Angeln. Siet 1984 hett he denn blang sin Arbeed as Buer an de nederdüttsche Bühn in Flensborg speelt. Un 1989 hett he sien Steckenperd to sin Profeschoon mukt. He is nah Hamburg flütten und hett an'n Ernst-Deutsch-Theater un an'n Theater im Zimmer speelt..
So richtig in Fohrt käm sin Kareer denn af 1995 as he in de Fernsehreeg Großstadtrevier an de Siet von Jan Fedder den Schandarm Lothar Krüger speelt hett. 1997 käm noh ok mit Jan Fedder Nües ut Büttenwarder Adsche Tönnsen und 2003 an de Siet vun Ottfried Fischer in de Reeg Pfarrer Braun sin Roll as Kommissar Geiger dorto.
Af 2018 speelt he in de Reeg Nord Nord Mord Kommissar Carl Sievers.
Hörspeelen
Brix hett ok in veele tomeist plattdütsche un ok düttsche Hörspeelen mitspeelt..
Privatleven
He is verheiraadt, sin Fru heet Angelika.
Borns
Mann
Börger von Düütschland
Boren 1955
Schauspeler |
173647 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Universit%C3%A4t%20Gabriela%20Mistral | Universität Gabriela Mistral | De Universität Gabriela Mistral (spaansch: Universidad Gabriela Mistral; kört UGM) is en chileensch Universität mit Sitt in Santiago de Chile.
De Universität Gabriela Mistral wurr an’n 20. Februar 1981 grünnd un is de öldste Privatuniversität in Chile. Naamsgever is de Dichterin un Literatur-Nobelpriesdrägerin Gabriela Mistral. De Hoochschool bütt 23 grundständigen Studiengängen un 11 Gradueerten- un Postgradueertenprogrammen an.
Dat Motto vun de Universität luut: Ascende Superius Escribe tu futuro.
Weblinks
Homepage Universidad Gabriela Mistral
Universität
Chile |
173659 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Bufori%20Geneva | Bufori Geneva | De Bufori Geneva is de eerste Limousine vun den malaiischen Automobilhersteller Bufori. Eerstmals de Apenlichkeit präsenteert wurr dat Fohrtüüch up den Genfer Auto-Salon 2010.
Dat Fohrtüüch hett en Längt vun 5540 mm, en Breedt vun 1910 mm un een Höcht vun 1520 m. De Radstand bedroch 3570 mm un dat Gewicht 2450 kg.
Andreeven wurr de Luxuslimousine vun en 6,4 Liter grooten V8-Motor. De leist in’n MK. VI Geneva 346 kW (470 PS) un hett en maximal Dreihmoment vun 630 Nm. Dat Verdichtungsverhältnis vun den Motor bedrocht 10 : 1.
Technische Daten
Enkeld Nahwiesen
Weblinks
Automodell
Malaysia |
173677 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Biathlon-Weltmeesterschapen%202002 | Biathlon-Weltmeesterschapen 2002 | Bi de 37. Biathlon-Weltmeesterschapen wurrn wegen de in dat sülvig Johr afhollen Olympisch Winterspelen blots de nicholympisch Wettbewarfen in’n Massenstart över 15 km (Mannlüüd) bzw. 12,5 km (Fruen) utdragen. Veranstalt wurrn disse Wettbewarfen an’n 24. März 2002 in’n Rahmen vun den Biathlon-Weltcup an’n Holmenkollen in Oslo (Norwegen).
Mannlüüd
Massenstart 15 km
Datum: 24. März 2002
Fruen
Massenstart 12,5 km
Datum: 24. März 2002
Weblinks
Resultate Biathlon-Weltmeisterschaften up biathlon-fans.de, afropen an’n 15. März 2017
Resultate Biathlon-Weltmeisterschaften up ifosta.de/Sport, afropen an’n 15. März 2017
Enkeld Nahwiesen
Biathlon |
173679 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Kimmy%20Repond | Kimmy Repond | Kimmy Vivienne Repond (* 18. Oktober 2006 in Basel) is en Swiezer Ieskunstlöperin, de in’n Eenzelloop antreeden deiht.
Loopbahn
Repond hett bi de Junioren 2020 un 2022 Gold bi de Swiezer Meesterschapen wunnen. Siet de Saison 2022/23 is se bi de Utwussen antreeden. Bi de Swiezer Landsmeesterschapen 2023 wurr se all Favoritin, wurr aber blots Tweet achter Livia Kaiser.
En beten unverwacht wurr se denn aber bi de Ieskunstloop-Europameesterschapen 2023 in Espoo, Finnland Dart achter Anastassia Gubanowa un Loena Hendrickx.
Weblinks
Indrag bi de ISU (engelsch)
https://eiskunstlaufblog.com/article/9305-schweizermeisterschaften-elite-2023-der-zweite-tag/
Fru
Börger von de Swiez
Boren 2006
Ieskunstlöper |
173689 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Giuseppe%20Bergomi | Giuseppe Bergomi | Giuseppe Bergomi (* 22. Dezember 1963 in Mailand) is en ehmalger italieensch Footballspeler.
De Afwehrspeler speel van 1976 bit 1999 för Inter Mailand un hett 519 Ligaspelen maakt.
För de italieensch Natschonalmannschap hett he in de Johren 1982 bit 1998 insgesamt 81 Lännerspelen maakt. För Italien is he veermal bi Weltmeesterschapen antreeden (1982, 1986, 1990, 1998) un wurr 1982 Weltmeester. Ok an de Football-Europameesterschap 1988 hett he deelnommen.
Borns
Bernd Rohr, Günter Simon: Fußball-Lexikon, 2004 Copress Verlag, ISBN 3-7679-0829-8
Mann
Börger von Italien
Boren 1963
Footballspeler (Italien) |
173695 | https://nds.wikipedia.org/wiki/Peking | Peking | u Hurensohn leck meine eier |