ID
stringlengths 5
12
| summary
stringlengths 0
1.73k
| text
stringlengths 0
68.7k
|
|---|---|---|
NOS_53931 | Esta terza feira, 18 de maio, Galiza acollerá unha vintena de concentracións de apoio ao pobo palestino e contra o ataque israelí a Gaza | Mentres continúan bombardeos sobre a Faixa de Gaza e persisten os ataques do exército israelí, Galiza realiza concentracións nas principais cidades e vilas para rexeitar as agresións e ataques de Israel contra Palestina. Desde o inicio desta nova serie de bombardeos e ataques de Israel a Gaza faleceron xa máis de 200 persoas, entre elas medio cento de nenos e nenas. As mobilizacións, en solidariedade co pobo de Paslestina, terán lugar ás 20 horas. As concentracións decorrerán baixo un lema común: 'Galiza con Palestina: paremos o xenocidio!' Aquí, hora e lugar das concentracións: |
NOS_53079 | Mentres incidencia da Covid comeza a suavizar o seu incremento, as cifras de hospitalizacións reflicten ás claras o aumento acelerado dos novos contaxios detectados nas últimas semanas. A presión asistencial aumenta, e faino tamén nas localidades con maior presión turística onde a pandemia está a bater máis forte. | Galiza segue a temperar os novos casos diarios diagnosticados de Covid. Segundo os últimos rexistros facilitados pola Consellaría de Sanidade, con datos de até as 18 horas do domingo, o Sergas rexistrou 1.170 contaxios confirmados mediante distintas probas diagnósticas de infección activa. Esta cifra rebaixa por terceira xornada consecutiva o pico alcanzado até o momento a pasada sexta feira. Ás portas da fin de semana, o Sergas informou dun total de 1.593 novos positivos nun só día, a cifra máis alta no que vai desta quinta vaga. Porén, malia diminuír o ritmo de contaxios, os 1.170 casos novos comunicados esta segunda feira superan os 975 rexistrados sete días antes, á espera de ver se a tendencia á baixa da curva de contaxios se consolida nos próximos, de se manter a caída sostida da razón de taxas, que reflicte a situación da incidencia a respecto da semana anterior. Así, a sete días, a área de Ourense é a primeira manifestar unha tendencia á baixa, mentres o resto de distritos sanitarios se sitúan no estadio previo, moderando o seu ritmo de incremento. Para o conxunto da Galiza a incidencia acumulada sitúase na contorna dos 600 casos a 14 días e próxima a 340 a sete. Sobe a presión asistencial O que avanza é a presión hospitalaria. As persoas ingresadas pola Covid aumentan até as 258 fronte aos 140 de hai unha semana. Son 31 máis das rexistrados un día antes. Do total de pacientes hospitalizados, 25 reciben atención en unidades de coidados intensivos, tres máis, 233 recupéranse en planta, 28 máis, e 17.040 permanecen no seu domicilio. Por áreas sanitarias, a presión hospitalaria aumenta de forma máis notábel nas da Coruña, Vigo, Ourense e Lugo e en menor medida na de Santiago. Pola súa banda, descende lixeiramente nas de Ferrol e Pontevedra. Casos activos Segundo o último balance de Sanidade, Galiza conta 17.298 casos activos, medio milleiro máis que a xornada anterior. Con todo, trátase do menor incremento rexistrado nas últimas semanas tras un mes consecutivo de ascensos. De todas as infeccións activas confirmadas, 3.121 son da área da Coruña, 1.881 da de Lugo, 2.275 da de Ourense, 2.940 da de Pontevedra, 4.065 da área de Vigo, 2.213 da de Santiago e 803 da de Ferrol. O indicador de casos activos recolle o cen por cento das infección detectadas na Galiza, correspondentes tanto a pacientes con tarxeta sanitaria do Sergas adscritos a calquera centro de saúde do territorio como a turistas de fóra que veranean na Galiza e dan positivo. Tal como aclarou o conselleiro Julio García Comesaña, os visitantes desprazados que resultan contaxiados na Galiza non computan no concello onde gozan das súas vacacións senón no seu centro de saúde de referencia, ben noutra comarca galega ben noutro territorio do Estado ou do mundo, mais engrosan os casos activos de cada área sanitaria. Cabe deducir, polo tanto, que a incidencia da Covid en determinados municipios, especialmente naqueles que gozan de maior presión turística, é superior á que reflicten os datos oficiais, que sen faltar á verdade, introducen un nesgo que impide observar o impacto real do coronavirus en cada localidade no transcurso desta quinta onda de contaxios. Maior incidencia na costa Porén, o mapa elaborado pola Consellaría de Sanidade para informar da evolución da Covid-19 en cada concello da Galiza reflicte ben, malia as ausencias dos contaxios turísticos, que as zonas costeiras son as que maior presión están a sufrir pola pandemia. A web da Xunta non dá conta da incidencia acumulada a sete e 14 días máis recolle o número total de novos casos detectados neses períodos, o que permite calcular a cifra concreta para cada localidade. Desde Ribadeo á Guarda, Galiza suma máis dunha trintena de concellos que superan o limiar máximo estabelecido polas autoridades de 500 casos por 100.000 habitantes -na contorna de 80 en todo o territorio-. O concello de Viveiro vén de alcanzar o maior número de contaxio desde o inicio da pandemia, cunha incidencia que roza os 1.300 casos por cada 100.000 habitantes, ao igual que o municipio de Foz. Cariño, Ferrol, A Coruña, Oleiros e Carballo roldan ou superan os 600 casos. Fisterra fica as portas dos 800, ao igual que o concello de Muros. Desde esta comarca, a maior presión da Covid esténdese polos municipios próximos ás rías da Arousa, Pontevedra e Vigo. Boiro supera os 1.000 casos. Cambados e Meaño lindan os 1.400. O Grove pasa dos 1.600 e Sanxenxo dos 2.100. Pontevedra, Vigo, Baiona e Nigrán roldan o millar, aos que tamén se aproximan Toques, Melide, Arzúa e O Pino pleno camiño de Santiago. |
NOS_9730 | Esta noite Os d'Abaixo presentan o seu novo disco, o primeiro de estudo, no Música na Noite de Teo. E cun deles, Roberto Rama (ex Fía na Roca), falamos de 'Quixera ser dos paxaros', un disco con once pezas inéditas tiradas dun cancioneiro galego que é "inesgotable". | - Mañá presentades en Música na Noite (Teo) o voso primeiro disco de estudo, 'Quixera ser dos paxaros', un traballo fundamentalmente para a festa, non? - Si, a idea de Os d'Abaixo é esa, tocar temas bailables e festeiros. A diferenza é que neste disco fixemos un traballo de investigación, que no anterior non houbera, que fora un repertorio escollido do que xa había por aí para amenizar os bailes da Gentalha do Pichel, e como grupo funcionou, así que decidimos movernos tamén por fóra. E cando decidimos facer o disco de estudo seguimos con temas bailables, pero é máis tranquilo que o anterior. - Xuntástesvos en 2010 e moitos de vós proviñades doutros grupos como Fía na Roca ou Berrogüetto. Como se formou Os d'Abaixo? - Xusto acababa de parar Fía na Roca, e Xosé [Ramón Vázquez] e máis eu estabamos alí, e Quim [Farinha] estaba en Berrogüetto que logo tamén pechou. A historia de xuntármonos foi un día Gom Goás e máis eu queixándonos de que Xosé nunca viña ás foliadas e dixemos "temos que montar algo para sacalo da casa", así que montamos un pequeno grupete e logo Xacobe [Varela, o vocalista] uniuse, e el faloullo a Quim, eu comenteillo a Richi [Martin], que é amigo meu, que tocou comigo toda a vida na banda de Calo e en Pradairo. Xuntámonos e xa todo cadrou moi ben porque eramos amigos, e empezamos a tocar na Gentalha. A historia funcionou bastante ben e de aí até hoxe. Galiza é unha mina -neste caso- de cultura, tanto en temas tradicionais do século XIX e XX, en música medieval e moitas outras historias. - Que significa ser dos d'Abaixo? Por que ese nome? - Realmente o nome vén porque na Gentalha do Pichel tocabamos abaixo, e como precisabamos un nome e non nos decidiamos por ningunha, e un día chegou un amigo, Berto, e chamounos Os d'Abaixo. E aí quedou a cousa. - Como concepto en que vos diferenciades doutras propostas no mundo do folc galego? - Nós neste disco optamos moito máis polo tema da investigación, gravamos temas inéditos e a música é moi fresca. Non temos nada pregravado nin bases, e iso dálle un toque máis fresco. - A escolla dos temas foi se Xosé. - Si, el fixo o traballo máis gordo da recolleita dos temas. Logo un amigo noso, Xermán, pasounos un tema da súa recolleita e logo Xacobe e Gom tamén achegaron algún. Pero a parte máis importante fíxoa Xosé que andivo por aquí e por acolá pesquisando. E, ao final, a verdade é que conseguimos facer un disco, desde o noso punto de vista, bonito. Claro que iso é cuestión de gustos. O cancioneiro galego é totalmente inesgotable, porque hai aínda moitísimas cousas que non se coñecen, por exemplo, as muñeiras do XIX que Xosé atopou na Biblioteca Nacional - A maioría son temas inéditos e no disco dádeslle moita importancia ás fontes. Citades de onde provén cada peza, algunha de Alan Lomax, outra de Casto Sampedro... - O de darlle importancia ás fontes é unha cuestión que é xusta e necesaria, de respecto, porque se non fose por esas fontes que se citan a día de hoxe a música galega non sería o que é. Somos a envexa de toda Europa, aínda que non se saiba moito. Galiza é unha mina -neste caso- de cultura, tanto en temas tradicionais do século XIX e XX, en música medieval e moitas outras historias. E as fontes debería ser obrigatorio citalas. - Como foi a escolla? - Por exemplo, o tema de Alan Lomax tróuxoo Gom, que quedou anestesiado ao escoitar esa espadelada. E o resto foi cousa de Xosé, que andivo buscando na Biblioteca Nacional de Madrid, no Centro de Altos Estudos Científico. Non fomos buscar un tema de Alan Lomax ou de Casto Sampedro, simplemente foron xurdindo. En Bretaña, Irlanda e Escocia, non hai unha cantidade de recolleita inesgotable coma a nosa, pero sen embargo a valoración que lle dan ao pouco que teñen é asombrosa - De todos os xeitos, completades as pezas con achegas propias. - Todas as pezas teñen un toque de Os d'Abaixo, como en todos os grupos folc, que consiste en coller un tema tradicional e adaptalo cun tempo moderno. Hai moitas partes instrumentais de composición propia e algunha letra, porque se cadra nunha recolleita a letra queda moi curta e completámola. - O cancioneiro galego parece unha fonte inesgotable de novos temas. - En xeral é totalmente inesgotable, porque hai aínda moitísimas cousas que non se coñecen, por exemplo, as muñeiras do XIX que Xosé atopou na Biblioteca Nacional. Esas muiñeiras levan aí collendo pó desde finais do XIX. Se moves un pouco os fíos ao final acaban aparecendo auténticas xoias. Ti vas a calquera festa do patrón que se fai en Galiza e sempre hai orquestras, con todo o meu respecto para as orquestras, non música galega - Di o poeta Eduard Velasco no limiar do disco que vós cumprides o papel de "soporte que deteña o exterminio". Tan mal estamos? - [risos] Ben, desde logo, non estamos. Sempre me pareceu curioso que dos Pirineos para arriba, en Bretaña, Irlanda e Escocia, non hai unha cantidade de recolleita inesgotable coma a nosa, pero sen embargo a valoración que lle dan ao pouco que teñen é asombrosa. Hai moitos profesionais que viven de tocar música irlandesa ou escocesa. Pola contra, en Galiza, que é unha auténtica mina de cultura e de recolleitas, porque houbo xente que desde hai máis de cen anos que se dedicou a iso de forma desinteresada. Pero sen embargo logo na proxección social non se ve. Ti vas a calquera festa do patrón que se fai en Galiza e sempre hai orquestras, con todo o meu respecto para as orquestras, non música galega. Non se valora ese tipo de música. No entorno social non se proxecta toda esa cantidade de material. - Como vedes o estado das músicas de raíz en Galiza? - Vémolo bastante ben, aínda que a súa incidencia social non é a que debería. Cremos que está bastante ben porque grazas a todas as asociacións culturais onde se aprende a tocar a gaita, a cantar e a bailar. E logo unha porcentaxe deses milleiros que participan sempre sae xente que se dedica á música, sempre hai ascuas que poden prender o lume. O que si, estaría ter máis apoio das administracións, pero claro, iso non pasa. Pero a xente, non sei ben por que, segue a loitar. A mellor importación que tivemos da emigración galega foron as asociacións culturais. |
QUEPASA_257 | O Corme Xuvenil rexeitou participar e será o Fisterra o segundo representante costeiro | Este pasado martes tivo lugar na RFGF o Sorteo das Fases de Ascenso ás Ligas Galegas de base e da Fase de Ascenso á 1ª Autonómica. Unha fase de Ascenso á 1ª na que participa un Volantes nun excelente estado de forma con seis vitoria seguidas nas últimas xornadas. O cadro de Baño descansará a primeira xornada e terá que pelexar con Cacheiras e Villestro pola única praza de ascenso. Con Volantes tifarán o Cee, pois en caso de que Esteirana ou Soneira descendesen, o ascenso do Volantes permitiría a súa permanencia; emais o Porteño, porque no caso de que non descendese ningún equipo costeiro da 1ª, o ascenso do Volantes provocaría a súa volta á Liga da Costa. Esta semana xa comezan así a doble competición, pois arrinca de novo a #CopadaCosta. Fútbol Base Que complicados son os cadros das Fases de Ascenso ás Ligas Galegas que xa comezan esta fin de semana. Como detalle importante, o Corme Xuvenil rexeitou participar polo que será o Fisterra o que represente á Liga da Costa. Os campións dos nosos grupos (Os Miúdos en xuvenís, Concello de Zas en cadetes e Cee en infantís) terán que superar para ascender a Previa Coruña-Costa a partido único. Unha fase previa que se xogarán en Laracha (a Xuvenil), en Ponteceso (a Cadete) e en Sofán (a Infantil). Se perden volverían a Oitavos, e se gañan terían que superar outra eliminatoria a doble partido para ascender. No caso de perder nesa segunda eliminatoria, o Dumbría quedaría eliminado pero Os Miúdos e Zas volverían a Cuartos. Os segundos (Fisterra en Xuvenís, Outes en Cadetes e Dumbría en Infantís) aínda o teñen máis complicado. Terán que superar ata 4 eliminatorias (a previa a partido único e 3 máis a doble partido) para ascender. Os cadros completos, e sempre actualizados, xa os tendes en www.copadacosta.com, se ben aquí deixamos os oficiais: |
NOS_23608 | A organização da esquerda transformadora portuguesa, num mal momento eleitoral, defronta este domingo uma jornada em que põe em jogo o seu modelo político e organizativo. CINCO VÍDEOS NO INTERIOR. | Moção E Pedro Filipe Soares, da moção E, foi o primeiro a intervir na apresentação das moções à IX Convenção do Bloco de Esquerda, destacando a necessidade de lutar contra a elite que apregoa a "inevitabilidade" dos cortes da austeridade. "Dizem-nos que não há dinheiro para pagar salários e pensões, mas arranjam dinheiro para pagar privilégios" como a subvenção vitalícia aos ex-deputados. "Não fosse o Bloco e eles tinham avançado com estes pagamentos e regalias à elite", sublinhou. "Aqui estão aqueles que lutam contra a corrupção e as elites. Somos vencedores porque sabemos que temos a maioria social connosco", garantiu Pedro Filipe Soares, criticando "uma parte da esquerda que já está a nascer derrotada" ao querer negociar acordos com o PS. "Nós não nascemos para estar no bolso de quem vai fazer mal às pessoas", afirmou o candidato da moção E. Moção U A atual coordenadora do Bloco falou em seguida em representação da moção U. Catarina Martins defendeu que "esta Convenção é sobre escolhas". "Há um amplo consenso sobre o Bloco ser contra a austeridade e sabem todos que não faremos parte de um governo do PS, do pântano do bipartidarismo. O que escolhemos aqui é a estratégia para atingir este objetivo comum, como chamar os movimentos para uma revolta cidadã para romper com a austeridade", resumiu Catarina Martins. A candidata da moção U recordou que o centro da luta política do Bloco deve ser a restruturação da dívida e a rutura com o Tratado Orçamental, que "são a saída para esta crise". Numa crítica à moção E, Catarina Martins defendeu que "o centro da nossa resposta não pode ser a Constituição, uma proposta defensiva não serve o nosso trabalho. Precisamos de uma proposta ofensiva, não de uma trincheira recuada". Por fim defendeu que "o futuro de um Bloco forte será o avesso de um partido controlado em lógicas de exclusão" e que "construir muros à nossa volta é definhar e defraudar o impulso fundador do Bloco de Esquerda". Moção B João Madeira, da moção B, defendeu que "o grande desafio desta Convenção é saber como inverter o estado atual em que o Bloco se encontra" e compreender as razões pelas quais "o descontemento e raiva na sociedade não se tem traduzido em movimento na rua". "Temos de saber construir plataformas antiausteritárias pela restruturação da dívida e sem o sectarismo que nos tolheu à esquerda", defendeu o candidato da moção B, propondo mais "flexibilidade tática e desafiar outros setores na perspetiva de derrotar a austeridade", incluindo também o PS, para "forçar essas forças a pronunciarem-se". "Para isso precisamos de um Bloco mais forte, interventivo e democrático. Um Bloco refundado, vivo, onde a voz dos aderentes seja ouvida", propôs João Madeira, aconselhando a futura direção a "saber olhar para a fragmentação da antiga maioria e a existência de 3 moções minoritárias". Para a moção B, qualquer solução de direção "não dará estabilidade, seja com um ou dois coordenadores", pelo que "só um conjunto alargado de porta-vozes está em condições de o fazer". Moção R Pela moção R interveio João Carlos Louçã, para quem "o Bloco foi e continua a ser a esperança de uma esquerda que não se resigna. Para a moção R é necessário "levar o Bloco para junto de quem mais sofre", uma vez que "a solidariedade é por si só um programa de ação". O "partido das solidariedades" defendido por esta moção significa "fazer do Bloco um partido em movimento e que possa impulsionar todos os movimentos". João Carlos Louçã defendeu que "a esquerda que é esquerda não tem líderes, não se rende ao senso comum e à política espetáculo, reduzindo este debate a um combate de chefes". "Engana-se quem pensa que a política que tempos de fazer é a que a comunicação social espera de nós. O poder da direção coletiva que propomos é o poder de todos os que estão nesta Convenção", resumiu, concluindo com a esperança de que "as cinco moções que aqui se apresentam são o capital mais precioso para a síntese necessária a partir da próxima semana". Moção A A última intervenção coube a Carlos da Torre, da moção A, que apresentou um balanço da atividade de um partido que "fez muita coisa bem, mas negligenciou a democracia interna". "Precisamos de um banho de humildade, de ter bem presente a realidade das fragilidades e forças deste partido movimento", alertou. Para o futuro, a moção A propõe que o Bloco deva "olhar para todos os lados, para onde outros, como nós, defendem que o Estado assuma as responsabilidades essenciais para defender a dignidade humana. Só se estivéssemos cegos pelo sectarismo primário é que acharíamos que só aqui dentro desta sala é que há quem defenda esses valores". Carlos da Torre sublinhou ainda que "não basta denunciar, protestar, reivindicar, ter razão. É preciso soluções políticas exequíveis e praticáveis, que respondam já, e não daqui a 20 ou 30 anos, às vidas que estão a ser destruídas por estas políticas". "Desafiamos a Convenção para uma estratégia de convergência que viabilize essa resposta", numa primeira fase com as forças à esquerda do PS". "Mas por muito bom trabalho que se faça à esquerda do PS em 2015, é irrealista pensar que se possa construir uma alternativa maioritária sem o PS", defendeu Carlos da Torre. As cinco moções foram debatidas na Convenção durante a tarde e a noite de sábado e serão votadas este domingo, por volta do meio dia. |
NOS_50681 | En 1981 ococorreu un dos grandes fitos que mudaría para sempre o rock and roll. Un trío de rockabilly formado por Brian Setzer, Lee Rocker e Slim Jim Phantom chamdos Stray Cats editan un disco homónimo que poría de novo en primeira liña de actualidade o rock and roll. | Din que ninguén é profeta na súa terra e Stray Cats tampouco foron. Nados na terra que viu nacer ao rock and roll, tiveron que emigrar ao Reino Unido, onde escomezaba a rexurdir o movemento Teddy Boy para poder triunfar. De feito, o seu debut estadounidense foi con "Built for speed", en 1982, no que sería o seu terceiro álbum é que incluía os mellores temas dos dous primeiros discos e un tema inédito, co que chegaron ao número 2 das listas dos EUA. O comezo da revolución foi sen dúbida o seu primeiro disco, chamado "Stray Cats" e que incluía 12 descargas de puro rock and roll que chegaría directamente ao número 6 das listas de álbums do RU. Do disco extraéronse 3 sinxelos, "Runaway Boys", "Rock This Town" e "Stray Cat Strut". Malia que as dúas primeiras só chegaron ao número 9 da lista de sinxelos, "Rock This Town" está considerada como unha das cancións máis influentes da historia do rock and roll polo Salón da Fama do Rock and Roll. Curiosamente, "Stray Cat Strut", que só acadou o número 11 das listas, cando se editou en 1982 en nos EUA, acadou o posto número 3. Cos ollos postos no rock dos 50 e fans declarados de "Bill Halley & His Comets" ("Rock Around The Clock", "Crazy Man, Crazy") Stray Cats foron quen de volver a traer á primeira liña da actualidade o rockabilly modernizando tanto o seu son, como a súa estrutura, colleitando unha morea de fans tanto de vellos, como de novos descubridores do rock&roll. Malia estar separados e levar carreiras en solitario, agás por algunha xuntanza puntúal, Stray Cats seguen a ser unha das bandas máis influentes no seu estilo. Listaxe de temas 1. Runaway Boys 2. Fishnet Stockings 3. Ubangi Stomp 4. Jeanie, Jeanie, Jeanie 5. Storm The Embassy 6. Rock This Town 7. Rumble In Brighton 8. Stray Cat Strut 9. Crawl Up And Die 10. Double Talkin' Baby 11. My One Desire 12. Wild Saxaphone |
NOS_30823 | Os ornitólogos de toda Europa saíron este xaneiro a espiar os paxaros que se resgardan nas zonas húmidas. Esta acción, que na Galiza está coordinada pola Sociedade Galega de Historia Natural, permite obter datos que son analizados por Wetland International. O grupo que censou a zona que vai desde Ponteceso a Lires rematou o seu traballo no encoro de Mazaricos. | X osé Manuel Penas Patiño, Carlos Pedreira, Xan Santamaría e Agustín Alcalde levan boa parte da súa vida coa cabeza volta cara aos ceos. Cústalles saber se foi antes a amizade ou os paxaros. Tampouco importa moito, o caso é que ambas as cousas van da man. Ao grupo sumáronse Pepín Beiró e Amancio Losada coas súas cámaras xigantescas. Clara Penas é veterinaria e acompáñaos libreta en man para anotar as cifras. A súa área de observación é a que vai desde Ponteceso até a ría de Lires, así como o encoro de Mazaricos, onde realizan a última xornada do censo. Mentres este grupo está aquí, outros voluntarios da Sociedade Galega de Historia Natural (SGHN) observan as aves do resto da Galiza. Hai corenta anos que se realizan estas accións coordinadas a nivel internacional por Wetlands International. "Facémolo máis ou menos nas mesmas datas en toda Europa para que non se repitan as aves que contamos", explica Penas Patiño. Na busca do grou O día é claro e frío. Non hai rastros de néboa nin vento. A visibilidade é boa. A primeira parada é nunha estrada de San Cosme de Antes (Mazaricos) para ver o encoro desde lonxe. Montan os seus telescopios de terra e quedan en silencio. Parece que non están vendo nada e, de súpeto, din: "153 lavancos e 27 parrulos listados". O resto confirman a cifra. Un deles "suma unha femia". Contan que o ano pasado viron varios grous (Grus grus) mentres facían este censo. "É un bicho que inverna nas devesas estremeñas, velo aquí é unha rareza", explica Patiño. Santamaría non estaba ese día e trae ganas de poder ver algún. "Quen voa aí?", di Patiño. Apuntan todos cos seus prismáticos cara ao ceo. "Nada, unha gaivota". Cambian de localización e comezan a bordear o encoro. Coñecen ben os lugares e atallan por pistas. Saben onde teñen que ir, a que horas e en que condicións para atopar cada ave. Os días son curtos e a tarefa é longa. Comezan a aparecer corvos mariños (Phalacrocorax carbo), picaxuncos (Cisticola juncidis) ou cercetas (Anas crecca). Tamén unha especie das que hai que buscar nos prados: a aguaneta (Gallinago gallinago). "Se non andas e a levantas, non a apuntas, porque ela espera á última hora, por iso lle chaman a xorda", conta Patiño. Comezan a camiñar pola braña e aparecen. "Espera a que chegues aos tres metros e á última hora levántase botando un berro". Cando Patiño e Pedreira comezaron a facer censos, o traballo era bastante máis canso e laborioso. Era o ano 1973 e tiñan que combinar autobuses e taxis para poder acampar no día de antes en Balarés, na Ponteceso. "Estabamos durmindo na tenda de campaña e chegou a Garda Civil para pedirnos a documentación, ao quitar a cabeza encontramos cunha metralleta na cara", recorda Patiño. Ao ano seguinte xa aprenderan a lección. Cando volveron solicitarlles a identificación, sacaron só as mans. A información íntegra pode ser consultada na edición en papel de Nós Diario, á venda nos quioscos, ou na súa lectura na nube. |
NOS_24837 | A Confederación de Anpas Galega insta á Consellaría de Educación, Universidade e Formación Profesional a resolver de forma clara e urxente as dúbidas das familias galegas, que neste momento, son as encargadas directas da docencia nas casas. | O decorrer do curso académico, sen aulas presenciais e co alumnado confinado nas súas casas tratando de seguir as indicacións do seu profesorado por vía telemática, enche as familias de dúbidas sobre a voluntariedade das tarefas, a avaliación das materias, a finalización do curso e a ausencia de apoio específico para o alumnado con necesidades educativas especiais. Neste sentido, a Confederación de Anpas Galegas acaba de dirixir á conselleira de Educación, Carmen Pomar, un documento no ademais de desenvolver as principais preocupacións das nais e dos pais do alumnado galego, tamén insta á Administración a ditar instrucións precisas para o profesorado, co fin de garantir un seguimento igual para todas as crianzas, unha atención individualizada se as súas circunstancias o requiren, e coherente co momento actual. Traballo en liña As Anpas galegas poñen o acento sobre a carga de traballo irregular que o profesorado envía a través de diferentes plataformas en liña e na iniciativa dalgúns docentes por avanzar contidos que aínda non deran en clase, algo que "non está permitido". Ademais, pídenlle á conselleira que remarque o carácter voluntario das tarefas e que redacte unha instrución "clara" que impida tanto a realización de exames telemáticos, como a advertencia de que "os contidos que se están traballando" serán avaliados de volta nas aulas. "O alumnado galego non vai ter a posibilidade de incorporarse as clases ata que o terceiro trimestre estea xa moi avanzado". Doutra banda, a Confederación exíxelle á Consellería propostas específicas para o alumnado con necesidades educativas especiais, xa que a excepción "dalgunhas boas prácticas" os traballos que se están enviando ás casas non atenden á diversidade nin prevén "o necesario seguimento e a atención educativa individualizada que en tempos de confinamento continúa a ser un dereito esencial, presente tamén na escola virtual". A Confederación de Anpas Galegas bota en falta maior presenza do persoal de orientación e outros especialistas como o profesorado de educación física e artística, imprescindíbeis para o coidado das emocións. Segunda avaliación As familias galegas tamén se amosan preocupadas pola avaliación do segundo trimestre escolar. Non saben se haberá notas ou non, e con que criterios se porán en caso afirmativo. Desde a Confederación rexeitan "totalmente a conveniencia de poñer unhas notas que non sonsignificativas, non están baseadas no traballo previo dun xeito uniforme, non representan aconsideración da totalidade do esforzo realizado e ademais van provocar o desconcerto entre o alumnado e as súas familias, ao non poder ser explicadas, contrastadas e debatidas". "Este curso debe ser avaliado de acordo coa realidade que se está a vivir". Así, insisten na necesidade de prohibir calquera proba en liña promovida por parte do profesorado con este obxectivo , polo menos mentres "non exista na Galiza unha xeneralización dosmedios de conexión útil a internet, rápida e axeitada para o traballo en liña, facilitando gratuitamente este acceso alí onde as familias e as circunstancias non o están permitindo" Fin de curso As Anpas galegas traballan sobre a posibilidade de que o alumnado galego "non vai ter aposibilidade de incorporarse as clases ata que o terceiro trimestre estea xa moi avanzado ou practicamente rematado". Así, ademais de rexeitar a ampliación temporal do curso escolar tamén desbotan a posibilidade dunha terceira avaliación "que non estea baseada en currículos moi recortados con respecto aos que están publicados". "Este curso debe ser avaliado de acordo coa realidade que se está a vivir, o contrario implicaría un enorme sobre esforzo para o alumnado, nomeadamente para o alumnado de necesidades específicas de apoio educativo, e para todos aqueles que están, xaora, sufrindo as consecuencias sociais, económicas ou familiares desta pandemia", detalla a Confederación no documento que lle remitiu á Consellaría de Educación. Así, reclaman a elaboración dun "protocolo de regreso á normalidade" que garanta unha especial atención á situación emocional e socioafectiva do alumnado "por riba do desenvolvemento dos contido curriculares". E que calquera proceso de incorporación aos centros de ensino que se deseñe, sexa progresivo e adaptado "á realidade específica do país". Curso 2020-2021 Neste sentido, a Confederación de Anpas galegas pídelle á conselleira Pomar que "comece a traballar na elaboración dun currículo especial para o curso próximo, adaptando a realidade do ensino aos contidos mínimos que permitan recuperar o tempo perdido sen que isto supoña un esforzo especial e inasumíbel para o alumnado". "A elaboración dun protocolo de regreso á normalidade que garanta unha especial atención á situación emocional e socioafectiva do alumnado". Un exercicio, di que requirirá instrucións precisas para todo o profesorado galego, ademais dun programa especial de atención á diversidade "que dote dunha atención exclusiva a todas as alumnas e alumnos que se viron lamentablemente abandonados neste período de confinamento". Doutra banda, as Anpas sinalan o caso particular do alumnado de segundo de Bacharelato, pendente do tratamento que se lles dea ás probas de acceso á universidade. "Temos que falar dealgo máis que de prazos e de exames. Hai que garantir a igualdade de acceso á universidade, moi limitada polo diferente acompañamento que se está a facer entre centros públicos e privados", advirten. |
NOS_2540 | Solicitan con esta manifestación acciones "inmediatas e concretas" que se centren no coidado da Vida e "á marxe das lóxicas do mercado, no camiño cara á soberanía enerxética". | Centos de persoas manifestáronse este domingo na Coruña para esixir ás formacións políticas e institucións "frear a invasión eólica" e impulsar un "cambio radical" do modelo enerxético. Baixo a lema 'O pobo galego unido contra a depredación enerxética', os manifestantes concentráronse fronte á Delegación do Goberno para a continuación percorrer algunhas das rúas máis céntricas da cidade herculina con consignas como 'Non queremos muiños diante dos fuciños', 'Que nos escoiten, queremos vivo o monte' ou 'As cidades e o rural contra ou espolio do capital'. Solicitan con esta manifestación acciones "inmediatas e concretas" que se centren no coidado da Vida e "á marxe das lóxicas do mercado, no camiño cara á soberanía enerxética". "Na Galizaestamos fronte a unha estratexia de legalización da depredación da nosa terra e do noso mar", argumentan no manifesto. A este respecto sinalan que desde 2020 Galicia é obxecto da "solicitude compulsiva de autorizacións de parques industriais eólicos". "Isto suscita unha crecente preocupación social e un incremento exponencial do número de persoas directamente ameazadas polas expropiacións de terras e vivendas, e a deterioración irreversible da súa contorna de vida", aseguran. Insisten en que a maioría dos aeroxeradores dos case 180 polígonos industriais eólicos xa construídos miden menos de 50 metros, "e proliferaron amparados por un Plan Sectorial Eólico do ano 1997, o mesmo que segue vixente". Ademais, engaden, o 85% dos que se atopan en fase de tramitación chegan aos 248 metros -"case cinco veces a Torre de Hércules"-, con diámetros de ao redor e 150 metros. "A recente lexislación reduce o tempo de exposición pública e dificulta ou mesmo impide alegar a estes proxectos", alertan. Matizan ademais que desas porcentaxes, a gran parte atópanse en pobos e aldeas de menos de 5.000 habitantes. Con todo, "é un problema que afecta tamén directamente ás áreas urbanas". "Non só porque as augas que abastecen a estas poboacións se atopan en zonas afectadas, tamén porque é unha cuestión de dignidade defender o noso dereito a habitar nun territorio saudábel", explican. A Xuventude polo Clima mobilízase na Galiza para demandar un "cambio de modelo enerxético" que poña as persoas "no centro" Máis de 300.000 vivendas pegadas aos eólicos Recollen os datos do Informe Macroeólicos Galicia (IMG), realizado por organizacións sociais e presentado a principios deste ano, onde se afirma que 330.831 vivendas quedarían a menos de dous quilómetros dun aeroxerador, das que 13.122 estarían a menos de 500 metros. Ademais, 2.522 aeroxeradores quedarían dentro das superficies vinculadas á Rede Natura 2000, mentres que o 19,2%, nas lindes da superficie dos Montes Veciñais en Man Común. Critican ademais que durante os oito primeiros meses da moratoria eólica anunciada pola Xunta, 48 novos polígonos industriais eólicos saíron a tramitación por parte da Xunta, e oito por parte do Goberno do Estado. Así mesmo, denuncian que menos de dez empresas abarquen a inmensa maioría de polígonos industriais en tramitación na Galiza. Para pór fin a esta situación, reclaman, son necesarias "outras estratexias" tales como "a presión social directa sobre as persoas que elaboran e votan as leis, facendo fronte á influencia do lobby das industrias renovables nas actuais políticas de desenvolvemento en todas as escalas da Administración pública". Ecoloxistas recorren perante o Supremo o Pniec porque "deixa o desenvolvemento de renovábeis en mans dos promotores" |
PRAZA_11973 | Ante esta sentencia, di a dereita, debemos ficar mudas. Así predican, queréndonos facer crer que a democracia consiste en votar unha vez cada catro anos, que os países e as sociedades son monicreques manipulados polos especuladores contra os que nada é posible facer. A democracia real é ou debería ser moito máis, participar nas decisións, tomar nas nosas mans o destino da sociedade. Para iso é necesario falar en alta voz, escribir, criticar o que merece ser criticado. Chegar a crer que podemos abrir os ollos. | Nestes días turbulentos no que unha mala nova é agochada por outra peor, venme á memoria o título dun libro de Rafael Sánchez Ferlosio publicado en 2001: Vendrán más años malos y nos harán más ciegos. Viñeron anos malos, ninguén o negará. Hemos quedar inevitablemente cegos? A pretensión das dereitas –aos que non chamarei conservadores, pois os nomes deben corresponder ao nomeado, e estes nada conservan, nin da natureza nin dos dereitos sociais – é manternos cegos e mudos. Como se chega á cegueira? Hai trinta anos Tornsten Wiesel e David Hubel mostraron que cando se unían as pálpebras de gatiños acabados de nacer durante un tempo, os ollos non recuperaban a capacidade de ver, aínda que todos os órganos visuais estivesen intactos. A ausencia de estímulos visuais causaba modificacións nas vías nerviosas polas que as imaxes chegan ao cerebro. É esta cegueira funcional a que pretenden as ofensivas recentes, facendo invisibles as accións ou opinións críticas, distorsionando os feitos, silenciando as voces disidentes, até que a cidadanía perda a capacidade de ver. Este é o obxectivo da sentencia contra Baltasar Garzón, amedrentar a todos os que se enfrontan á corrupción, ás ditaduras. Marcar a lume (os raposos no monte fanno con excrementos) o territorio intocable. O que se debate non son cuestións técnicas senón a posibilidade de levar a xuízo a uns políticos corruptos. Ante esta sentencia, di a dereita, debemos ficar mudas. Así predican, queréndonos facer crer que a democracia consiste en votar unha vez cada catro anos, que os países e as sociedades son monicreques manipulados polos especuladores contra os que nada é posible facer. A democracia real é ou debería ser moito máis, participar nas decisións, tomar nas nosas mans o destino da sociedade. Para iso é necesario falar en alta voz, escribir, criticar o que merece ser criticado. Chegar a crer que podemos abrir os ollos. Volvendo a Ferlosio, pese a que o título pode causar a impresión de desesperanza, o contido desmínteo. Advirte Ferlosio de que o progreso non é inevitable, incitando á reflexión sobre lugares comúns como a preferencia polo consenso sobre o debate de ideas e posicións. É que nós e eles non compartimos os mesmos obxectivos. Lembra Ferlosio que a Historia non ocorre fóra, non é un espectáculo do que somos unicamente observadores, senón participantes. Todos participamos, sexa actuando ou ficando inmóbiles, falando ou permanecendo en silencio, criticando ou agochando a cabeza. Cada unha, cada un de nós está neste intre escribindo un anaquiño de Historia. Propoño escribilo contra a cegueira e contra o medo. |
NOS_7215 | Sempre e cando, dixo, sexan "de calidade". | O ministro de Universidades, Manuel Castells, afirmou ser favorábel á creación de universidades privadas, a condición de que sexan "de calidade" e non "negocios", xa que "aumentan a oferta educativa". Así o sinalou esta quinta feira na Comisión de Ciencia, Innovación e Universidades do Senado, onde deu conta dos obxectivos do seu Departamento para este ano 2021. Na Galiza está actualmente en tramitación da universidade privada impulsada desde Abanca e que ten a oposición de boa parte da comunidade educativa. Durante a súa comparecencia, o ministro lembrou que o seu Ministerio está a preparar un Real Decreto (que substituirá ao Real Decreto 420/2015) que establecerá novos requisitos para a creación e recoñecemento de universidades, tanto públicas como privadas, que garantan a calidade dos ensinos universitarios. Segundo manifestou, este novo Real Decreto non suporá de ningún modo "unha molestia" á creación de universidades privadas, senón "máis ben ao contrario". "A política do Ministerio é favorábel á creación de universidades privadas", afirmou. Neste sentido, recoñece que tamén poderá haber "toda clase de centros e escolas que non sexan universidades", pero para este caso, terán que crearse e rexerse "seguindo a normativa xeral de empresas". "Non temos ningún problema con iso", asegurou Castells, que con todo quere que estes centros "non induzan a engano os estudantes" ao definirse como universidades. "Apoiamos as universidades privadas de calidade, pero aseguramos que sexan universidades, que non sexan negocios ", dixo. En calquera caso, deixou claro que a universidade pública é a "prioridade absoluta" das políticas do seu Ministerio, xa que "é a universidade que pagan todos os españois e ha de estar ao servizo do conxunto da sociedade". O Real Decreto xa ten o informe favorable do Consello de Universidades e da Comisión Delegada da Conferencia Xeral de Política Universitaria desde o mes de febreiro e está "na última fase de tramitación antes de ser aprobado polo Consello de Ministros", segundo avanzou. |
NOS_45000 | O presidente do goberno español, Mariano Rajoy, aproveita un acto de campaña en Catalunya para avanzar algunhas das cuestións que poderia abranguer a nova norma. Porén, esta non posuirá carácter retroactivo e non será de aplicación nos casos que xa se estean a tramitar. Aliás, o anuncio prodúcese despois da aprobación no Consello de Ministr@s dunha nova norma pola que se axilizaban aqueles desafiuzamentos por aluguer aos 10 días após a sentenza. | Após o acontecido a pasada sexta en Barakaldo e perante a presión dos movementos sociais e partidos da oposición, o executivo de Mariano Rajoy poderia anunciar a vindeira segunda feira unha moratoria de dous anos fronte a unha execución hipotecaria. Porén a norma non posuiría carácter retroactivo polo que non afectará a aqueles desafiuzamentos que xá estean a ser tramitados. Neste senso, o acordo ao que terían chegado PP e PSOE --segundo informan diarios españois-- afectaría a aqueles casos em que a situación das persoas que non poidan facer fronte a unha débeda hipotecaria se atopen nunha situación "extrema". Malia que Mariano Rajoy, non fixo declaracións oficiais, senón que aproveitou un mitin en Catalunya para asegurar que o seu goberno estudaba solucións para as "situacións inhumanas", dixo, que se viran estes dias; o certo é que o presidente español, estaria a valorar a posibilidade de frear temporalmente os desafiuzamentos e mesmo dunha posíbel renegociación da débeda entre "as famílias mais vulnerábeis" e as entidades financeiras. No entanto, fican sen definir polo de agora os critérios que se empregarán para estabelecer quen pode e quen non acceder a unha moratória. Aliás, a norma que se aprobe finalmente, non posuirá carácter retroactivo polo que non será de aplicación naqueles casos en que se estea a tramitar o desafiuzamento e non suporía maiores obrigas para os bancos que a posta a disposición do aluguer social dunha porcentaxe do seu parque de inmóbeis. |
NOS_13256 | Eliseo Fernández Fernández (Ferrol, 1967) é autor dunha abondosa bibliografía sobre os movementos sociais, a II República e a represión. Conversamos con el en relación co seu traballo sobre o papel da Garda Civil no operativo represivo na Galiza e que se publica no coleccionábel Os nomes do terror. | Refírese no seu artigo á compoñente política que ten a garda civil desde a súa creación como unha ferramenta básica para pór en marcha o Estado unitario no século XIX, até que punto ese carácter político condiciona ao corpo armado ao longo da súa historia? A organización administrativa do Estado ten un carácter político máis acentuado do que normalmente se pensa. E esa faciana política está moito máis presente no caso dun corpo de seguridade como é o da Garda Civil, que nace como un máis dos elementos unificadores do Estado no século XIX. Inicialmente a Garda Civil tivo unha función constitutiva do Estado unitario, e posteriormente e até hoxe mesmo mantivo unha función preservadora dese Estado e tamén de mantedora do status quo no eido social. As funcións de carácter policial estiveron sempre nun plano paralelo ás funcións políticas da Garda Civil, e estas últimas gañaron protagonismo en determinados momentos históricos como foi, por exemplo, a sublevación de 1936. Sinala na súa investigación a que "só a Garda Civil tiña infraestrutura e medios, posuía adestramento e aptitude, e sobre todo e o máis fundamental, amosaba a actitude precisa para se converter no eixo sobre o que pivotar unha política represiva", a que se refire con iso da "actitude precisa"? A Garda Civil mantivo ao longo da súa historia unha actividade constante de control sobre a disidencia e de represión das protestas populares. Exercendo esta actividade a Garda Civil tiña deixado na Galiza a súa marca de ferro en feitos sanguentos como por exemplo os da Coruña en 1901, en Sobredo, en Sofán, en Sedes, en Nebra e tantos outros. E mediante a súa rede de cuarteis por toda a xeografía galega mantivo por décadas a vixilancia e o combate xordo contra organizadores agrarios e obreiros que puideran participar na consecución de cambios sociais. A Garda Civil tiña deixado na Galiza a súa marca de ferro en feitos sanguentos como por exemplo os da Coruña en 1901, en Sobredo, en Sofán, en Sedes, en Nebra En certo sentido pódese afirmar que a política represiva estaba na xenética da Garda Civil, que era un elemento fulcral da súa actividade. A maioría dos integrantes deste corpo tiñan interiorizada esa función. Cando a represión se converteu en política de Estado despois do golpe, non foi necesaria un cambio de orientación nas funcións da Garda Civil (como a que puideran ter que facer as forzas militares ou as milicias); O Goberno dos sublevados só tivo que deixarlles maior liberdade e estimular a súa faciana represiva. Non é esaxerado dicir que existía unha boa disposición da Garda Civil para desenvolver tarefas represivas. Velaí o exemplo dalgúns integrantes da Garda Civil que se tiñan presentado como voluntarios para sufocar o levantamento de outubro de 1934 en Asturias, e cuxos nomes coinciden posteriormente con algúns dos máis sinalados represores a partir de 1936. Pola contra, os membros do corpo que non participaban dos excesos de forza na Garda Civil foron tamén perseguidos, como aconteceu con Juan Rincón Téllez, un garda civil que tiña denunciado as torturas dos seus compañeiros en Ferrol en outubro de 1934 e foi procesado pola xustiza militar.Foi por iso que a Garda Civil se converteu na peza angular do proceso represivo iniciado na Galiza o 20 de xullo. A garda civil foi a ferramenta que o novo estado xurdido do golpe utilizou para administrar a violencia estatal sobre os seus opoñentes. Esta represión tiña unha intencionalidade, que era a de someter polo terror a unha poboación que se tiña colocado en posicións que poñían en cuestión o reparto da riqueza e a cohesión do estado unitario. E a violencia represiva foi executada, controlada ou supervisada pola Garda Civil, como representante do novo Estado. A actuación da Garda Civil na represión nos axuda a comprender un pouco máis o que significou a represión franquista, pois contribúe a darlle todo o seu sentido. Refírome a algo semellante ao que aconteceu noutros ámbitos da historia: hai pouco tempo o historiador italiano Davide Turcato publicou un libro chamado Making sense of anarchism, arredor da vida do anarquista italiano Errico Malatesta en que darlle sentido ao anarquismo significaba para el fuxir da tendencia a considerar irracional este movemento social e á teima de considerar a súa propagación polo mundo como unha serie de iniciativas isoladas e faltas de calquera tipo de proxecto. Salvando os abismos existentes entre os idealistas libertarios e os sublevados asasinos de 1936, dar sentido á represión franquista consistiría en certa medida en afondar na intrahistoria da organización da represión que sucedeu ao golpe militar de 1936. Non foron problemas persoais, ataques de ciumes, envexas por bens ou disputas entre veciños… houbo de todo iso, mais enmarcado e elevado á enésima potencia pola execución dun proxecto sistemático de sometemento do contrario político por parte dos sublevados. É por iso que penso que a Garda Civil é o elemento chave que sitúa a represión executada por moi diversos axentes nun plano -quizais existente nos opacos arquivos da represión- de longo alcance de control e sumisión das clases traballadoras e das nacionalidades. Penso que esta reflexión cobra sentido diante das dificultades de abordar o asunto da represión franquista. Unha das cousas que aconteceu coa desmemoria do 36, ese fenómeno de anatemización do que foi unha parte da historia do noso país, é que non só nos roubaron as respostas. O máis triste é que tamén en certa medida nos roubaron as preguntas: que diante da dificultade de coñecer a historia das vítimas, de coñecer o padecemento da milleiros de familias, as veces esquecemos tamén interrogarnos e facer unha reflexión histórica sobre asuntos clave: ¿Quén levou adiante a represión?. ¿Qué era o que pretendían con esa violencia asasina?. ¿Cómo foi a sociedade que se construíu sobre o fenómeno da represión?. ¿Qué é o que hoxe fica entre nós de todo aquel conglomerado? Coa desmemoria do 36 non só nos roubaron as respostas, o máis triste é que tamén en certa medida nos roubaron as preguntas A presenza de mandos da Garda Civil nas conspiracións contra os Gobernos republicanos foi unha constante, cal foi a súa implicación na trama golpista de xullo de 1936 na Galiza? No seo da Garda Civil existía un rexeitamento da II República e -por qué non dicilo- do exercicio democrático dos seus dereitos polas clases populares. En consecuencia, moitos gardas civís participaron nas conspiracións dirixidas a dar un golpe de Estado que rematara coa República. Altos cargos da benemérita na Galiza participaran xa en abril de 1936 nunha conspiración que pretendía levar adiante unha sublevación antirepublicana: Florentino González Vallés encabezou esta conspiración contra a República coa colaboración de moitos mandos do instituto na Galiza e malia que a súa tentativa foi descuberta, ao máximo ao que chegou o goberno foi a cambiar o destino dalgúns deles, mais non foi quen de poñer fin e anular as súas actividades conspirativas. Cando se produciu o golpe militar, tanto estes gardas civís conspiradores como a maior parte dos membros do corpo participaron nos combates sostidos nalgunhas localidades da Galiza, integraron as columnas de pacificación e posteriormente tomaron parte de xeito destacado na violencia represiva articulada polo Estado. Son moitos os axentes da benemérita cun papel de relevo no conglomerado represivo, mais pola súa significación que nos pode dicir dun mando da garda civil do que ven de falar anteriormente como Florentino González Valles? Non quero ser categórico, mais penso que Florentino González Valles foi o máximo espoñente do carácter represivo da garda civil nos tempos que seguiron ao golpe militar de xulio de 1936. A súa figura ten varias notas que fan relevante e profundamente significativo o seu papel. En primeiro lugar está o feito de que fora un alto mando que encabezara algunha das conspiracións previas ao golpe. Tamén cabe resaltar a súa intervención en Madrid no enterramento do garda civil Atanasio de los Reyes, no que tivo lugar un enfrontamento con forzas ao mando do tenente da gara de asalto José del Castillo; este garda de asalto foi posteriormente asasinado e a súa morte foi vingada na persoa de José Calvo Sotelo, marcando un período álxido da loita pola rúa nos últimos tempos da República. En canto se produciu o golpe militar González Vallés foi nomeado gobernador civil da Coruña e ocupou tamén o posto de Delegado de Orden Público da provincia, dando forma á estrutura represiva que causou centenas de mortes en execucións extraxudiciais en toda a provincia; a súa presenza imprimiu á represión un fortísimo pulo en toda a zona baixo o seu mando. Da súa orientación política da boa conta o feito de que instituíse na provincia o saúdo brazo en alto mesmo antes de que fora asumido polo propio goberno dos sublevados. Despois dunha sanguenta actuación na provincia da Coruña foi tamén comandante da garda civil en Lugo e baixo o seu mando tiveron lugar novos feitos represivos, como foi o caso da masacre de Montecubeiro en agosto de 1937. Por último, cabe sinalar que a súa figura representaba tamén outra das características do novo réxime, como era a corrupción: un dos seus fillos xestionaba a salvación de persoas perseguidas a cambio de diñeiro. Cabe mesmo pensar que fora o propio González Vallés o organizador dese entramado corrupto, pois existen diversas informacións que sinalan a benignidade da súa actuación con algúns destacados membros da masonería coruñesa, o que pode suxerir que esta benevolencia estivera relacionada con entregas de diñeiro por parte dos masóns perseguidos, que tiñan unha boa posición económica. Asistimos nas últimas décadas a un cambio de percepción na sociedade sobre a garda civil, mesmo a un esquecemento da súa actuación represiva nas diferentes etapas do franquismo, a que cree que se debe? O cuestionamento da Garda Civil foi unha constante na opinión pública ao longo da historia, orixinada tanto polas súas actuacións contra as protestas populares e como polos excesos nas tarefas de mantemento da orde pública. Xa nos anos 30 os republicanos no Goberno desistiron de tentar suprimir este corpo e só tentaron ofrecer como alternativa branda á garda de asalto; tampouco nos anos da transición houbo un cuestionamento da esencia escasamente democrática do corpo da garda civil, un carácter que malia todo ficou demostrado co seu papel protagonista no golpe de Estado do 23 de febreiro. Creo que non existía unha democratización real deste corpo armado e sen embargo si que houbo unha sobreprotección de novas actuacións controvertidas. Foi perseguido o filme El caso Almería, como tamén se censurou incluso El crimen de Cuenca, e por moito tempo se ocultou a implicación da garda civil na guerra sucia contra ETA. Dalgún xeito a Garda Civil mantivo a súa estrutura e as súas tradicións -por máis que algunhas delas foran antidemocráticas- sen calquera tipo de consideración sobre a súa implicación no golpe militar e na represión sobre os vencidos. Despois, ao abeiro da súa participación na loita antiterrorista comezou unha campaña que aínda hoxe continúa, con películas e telefilmes incluídos, de xustificación e apoio á Garda Civil, lonxe do rigor e da discusión razoada. Até tal punto chegan as cousas que se hoxe García Lorca tivera publicado o seu romance sobre a Garda Civil probablemente remataría xulgado na Audiencia Nacional ou acusado publicamente dun delito de odio. |
NOS_56793 | As causas instruídas en xulgados pola corrupción do PP continúan a sumar novas imputacións. Esta cuarta feira coñeceuse que a ex secretaria xeral Dolores de Cospedal e o seu marido foran imputados pola "operación Kitchen". Ademais, o ex ministro Rato foi acusado por un patrimonio sen declarar de case 16 millóns de euros. | María Dolores de Cospedal, ex secretaria xeral do Partido Popular (PP) e ex presidenta de Castela-A Mancha, foi imputada esta cuarta feira por suborno, malversación e tráfico de influencias xunto ao seu marido, o empresario Ignacio López del Hierro, na causa da "operación Kitchen", que investiga unha estrutura parapolicial creada no Ministerio de Interior en 2013 -durante o Goberno de Mariano Raxoi (PP)- para espiar o ex tesoureiro do PP Luis Bárcenas e destruír probas que incriminasen a forza estatal. Ademais, o xuíz da Audiencia Nacional Manuel García-Castellón chamou a declarar polos mesmo cargos a José Luis Ortiz, ex xefe de gabinete de Cospedal. Na causa mantéñense investigados Jorge Fernández Díaz, ex ministro do Interior; Eugenio Pino, o ex director adxunto da Policía; Francisco Martínez, ex secretario de Estado de Seguridade; e o ex comisario José Manuel Villarejo. Tanto Martínez como Villarejo foron reclamados para declarar novamente perante o titular do Xulgado de Instrución número 6 da Audiencia Nacional. Rato, a xuízo Rodrigo Rato, ex ministro de Economía co PP, ex director xerente do Fondo Monetario Internacional e ex presidente de Bankia, será xulgado por delitos contra Facenda Pública, branqueo de capitais e corrupción nos negocios, tras a decisión de abrir xuízo oral tomada onte polo titular do Xulgado de Instrución número 31 de Madrid, Antonio Serrano-Arnal. Segundo o xuíz, o ex ministro creou unha trama empresarial para repatriar cartos no exterior e ocultarllos á Facenda española, facendo contratos de publicidade nos que se beneficiaban empresas propias. Por isto investigan, ademais de Rato, trece persoas máis, un bufete de avogados e dúas empresas de publicidade. Os incrementos entre 2005 e 2015 no patrimonio de Rato non xustificados descubertos na investigación xudicial foron de 15,6 millóns, polo que durante eses anos defraudou 8,5 millóns. |
PRAZA_5047 | Falamos con colectivos de estudantes, PAS e persoal investigador e pedímoslles que valoren a xestión realizada por Juan Casares e os retos que deberán enfrontar os novos xestores tras as eleccións do 25 de abril. | A mes e medio da celebración das eleccións ao Reitorado da USC, nas que polo de agora anunciaron a súa candidatura Juan Viaño e Antonio López, pedímoslles a súa valoración a representantes dos estudantes (Liga Estudantil Galega), PAS (A Trabe) e persoal investigador (Asociación de Investigadores do Programa Parga Pondal). Preguntámoslles pola xestión realizada por Juan Casares e tamén polo retos que deberán enfrontar os novos xestores tras as eleccións do 25 de abril, comezando polo financiamento e a relación coa Xunta de Galicia e as outras dúas universidades galegas. A valoración da xestión de Juan Casares é unanimemente negativa, "as actuacións desenvolvidas foron decepcionantes, limitándose a aplicar e asumir sen discusión, revisión ou debate a política de recortes nos dereitos laborais e económicos" (A Trabe), unha opinión semellante á manifestada pola Liga Estudantil, que critica que "aínda que toda a comunidade universitaria se posicionou en contra el non foi quen de xuntarse co resto de reitores do SUG e plantarlle cara á Xunta". De igual xeito, para a Asociación de Investigadores do Programa Parga Pondal, Casares "foi un tiruleque doutras persoas que ficaron case sempre en segundo plano. Interpretou o reitorado como un mérito, un logro persoal, e non como unha responsabilidade". "As actuacións desenvolvidas foron decepcionantes, limitándose a aplicar e asumir sen discusión, revisión ou debate a política de recortes nos dereitos laborais e económicos" (A Trabe) A economía e o financiamento son os temas protagonistas neste momento á hora de facer unha análise da situación da universidade e dos retos que ten por diante o novo equipo de goberno. "Juan Casares foi elixido reitor dunha universidade xa endebedada como resultado de xestións irresponsables de equipas reitorais anteriores, a situación era complicada pero na actualidade, e como consecuencia da drástica redución no financiamento, a situación é dramática", destaca A Trabe, que reclama unha mellora do financiamento do sistema universitario por parte da Xunta, que "sufriu unha redución do 16% entre o 2009 e o 2012", o que "acabou afogando ás universidades e impedindo un correcto funcionamento e liderado tanto na docencia como na investigación". "A nova equipa ten que plantarlle cara a Xunta pedindo un incremento das partidas orzamentarias da USC" (Liga) Neste senso, a Liga Estudantil tamén cre que "a nova equipa ten que plantarlle cara a Xunta pedindo un incremento das partidas orzamentarias da USC, só desta forma conseguiremos ofrecer un servizo de calidade ao estudantado, ter unha unha investigación que sexa a vangarda e motor socio-económico do país ou reducir a débeda da universidade", ademais de afondar na "democratización interna" da universidade. "É necesario dar un golpe na mesa, non facerlle xogo ás políticas do Feijoo. A equipa reitoral ten que ser un núcleo de resistencia que defenda á comunidade universitaria", engaden. Pola súa banda, a AIPPP sinala a "meritocracia" como un dos grandes problemas da USC, "non só patente en relación á captación de persoal novo, senón tamén no que atinxe a facer unha avaliación do cadro de persoal e a tomar as medidas oportunas, tanto en canto a incentivos positivos como negativos". En canto ao financiamento, apostan por "promocionar a captación de persoal docente e investigador que poida atraer financiamento, superando por conseguinte o concepto de universidade como centro de ensino superior no que parte do cadro de persoal decide, motu propio, facer tamén investigación". A AIPPP sinala a "meritocracia" como un dos grandes problemas da USC, "non só patente en relación á captación de persoal novo, senón tamén no que atinxe a facer unha avaliación do cadro de persoal" En canto á relación coas outras dúas universidades galegas, tanto a Liga Estudantil coma a AIPPP apostan por camiñar cara a unha única Universidade galega, "que por unha banda non nos obrigue a competir para ver quen é o que obtén máis beneficios á conta das outras universidades do SUG, e por outra banda nos permita unha racionalización da oferta académica que este orientada ás necesidades do país", destaca a Liga. A Trabe non menciona este obxectivo, pero si salienta a necesidade de "mudar o actual plano de financiamento, no mesmo prima a competencia sobre a cooperación, cada universidade recibe unha cantidade variable, incluso na parte estrutural, non en función de como melloramos se non da distancia coas outras". Finalmente, Liga e AIPPP apostan por apostar pola investigación para construír un mellor futuro para a USC. Os Parga Pondal sinalan que "universidades coa historia e o percorrido da USC deberían aproveitar o potencial de xerar liñas de investigación interdisciplinares, con atención especial a proxectos nos que se conxuguen achegas de disciplinas humanas e naturais". E a Liga lembra que "temos que ser quen de crear un tecido investigador forte, lonxevo e orientado ás necesidades do país", pois "a investigación é o motor da sociedade" e negar isto conduce "a atrasos estruturais e laborais moi importantes que xa podemos ver na precarización da mocidade altamente cualificada que se ve condenada a emigrar ou a aceptar, se teñen sorte, traballos mal remunerados". |
PRAZA_5089 | A asociación animalista Libera e AGE preparan unha proposición de lei e recollen sinaturas para aumentar a contía das multas por crueldade cos animais. En Galicia, maltratar ou deixar morrer un can supón unha multa de tan só 30 euros. | A Lei 1/93 de Protección dos Animais de Galicia está "desfasada". Iso é o que denuncian a asociación animalista Libera, a Fundación Franz Weber e o grupo parlamentario de AGE, que están a traballar nunha proposición de lei que permita aumentar a contía das sancións pola crueldade cara aos animais. A normativa actual, tal e como destacan, implica que, por exemplo, unha persoa que deixe morrer un can, o manteña atado todo o día ou non lle proporcione atencion veterinaria tan só sexa multado con 30 euros. Coa normativa actual, deixar morrer un can implica unha multa de tan só 30 euros Ademais, Libera lembra que "a falta dunha lexislación contundente contra os actos de maltrato e crueldade contra os animais" provoca que se abandonasen no territorio, durante 2013, "máis de 13.000 seres vivos", dos que a maioría morren atropelados ou por fame en diferentes e descoñecidos lugares. Ante esta situación, o colectivo animalista traballa cos deputados de AGE Antón Sánchez, Eva Solla e Ramón Vázquez na elaboración dunha iniciativa desde o Parlamento co que tratarán de que o Goberno "endureza as multas por maltrato animal". Libera e AGE preparan unha proposición de lei para aumentar as sancións ao maltrato animal Debaterase na Cámara e serán presumiblemente os votos do PP os que decidan se a proposición é finalmente aprobada e rexeitada. Por iso, Libera vén de lanzar unha campaña na Rede na que recollen sinaturas para unha carta na solicitan ao PP o seu voto afirmativo á proposta e na que tamén piden que a Xunta "asuma a loita contra a crueldade contra os animais". "Non podemos tolerar máis abandonos, máis aforcamentos nin máis mortes violentas", din. Na misiva, os asinantes consideran que "o actual marco normativo de Galicia é incapaz de baremar axeitadamente as infraccións por actos de malos tratos cara aos animais doméstivos e salvaxes en cautividade". "Resulta inconcibible que unha infracción leve, como non dar de comer a un animal, poida ser sancionada con só 30 euros. É preciso actualizar e endurecer as multas, para exercer un efecto de disuasión fronte aos irresponsables que abandonan ou maltratan animais", din. "O actual marco normativo é incapaz de baremar axeitadamente as infraccións por actos de malos tratos cara aos animais" Ademais, na carta lembran que "a iniciativa" de Libera, Franz Weber e varios deputados de AGE no Parlamento "supón un punto de inflexión moi positivo e un punto de partida necesario". |
PRAZA_5472 | Unha gobernanza en rede, confederal nas cuestións de lingua,cultura, educación, Dereito Civil e réxime local e que recoñécese o dereito a decidir dentro de determinados requisitos e procedementos, podería resolver a convivencia plurinacional española. Mais ninguén quere falar en Madrid disto. | O prestixioso constitucionalista galego, profesor Blanco Valdés, ven de se laiar da suposta "desaparición do Estado" en Cataluña e Euskadi e dunha excesiva influencia destes dous países na política xeral do Estado. Contrasta a súa opinión coa do non menos prestixioso constitucionalista galego-docente na mesma USC- profesor Pereira Menaut para quen o Estado alicérzase nunha recentralización que atenta contra a plurinacionalidade española e xera unha ineficiente concentración de recursos económicos e políticos en Madrid condenando á irrelevancia aos territorios alleos ao eixo Madrid-Andalucia-Valencia-Murcia e ás culturas distintas da cultura madrileño-andaluza como cultura de exportación española. Compre, para termos presente ao Estado, recentralizar as políticas de execución para xerar máis ineficiencia? Non entendo moi ben o da presenza ou desaparición do Estado nos territorios. É preciso, para que o Estado estea presente, que programemos nas nosas festas touradas ou outras manifestacións culturais madrileño-andaluzas? Compre, para termos presente ao Estado, recentralizar as políticas de execución para xerar máis ineficiencia? Son precisas máis políticas de Estado prexudiciais para o País, como a desprotección do sector naval, a penalización da nosa enerxía ou a persecución fiscal dos nosos emigrantes retornados? O Estado está concibido para unha España única e o traxe rebenta coas realidades nacionais galega, catalá e vasca O Estado actual sofre dunha chea de disfuncións, nomeadamente xeradas por desenvolver na dimensión errada políticas que haberían ser europeas (defensa, diplomacia, coordinación fiscal e bancaria) ou galegas (réxime local, promoción empresarial, portos, aeroportos e demais infraestruturas…). E xa non resposta ás necesidades dunha gobernanza moderna e non centralizada. Para alén diso, o Estado está concibido para unha España única e o traxe rebenta coas realidades nacionais galega, catalá e vasca. Probabelmente, unha gobernanza en rede, confederal nas cuestións de lingua,cultura, educación, Dereito Civil e réxime local e que recoñécese o dereito a decidir dentro de determinados requisitos e procedementos, podería resolver a convivencia plurinacional española. Mais ninguén quere falar en Madrid disto. A recentralización prioriza outros territorios,outras empresas e outras xentes A cidadanía galega non gaña nada na defensa da España única. A recentralización prioriza outros territorios,outras empresas e outras xentes. Desexemos, pois, que os nosos líderes, principiando polos líderes de opinión, sexan quen a ver esta realidade. |
NOS_49660 | Os casos ingresados sobre cláusulas chan aumentaron un 96 % e descenderon un 34 % os pendentes en trámite. | O número de lanzamentos practicados na Galiza no primeiro trimestre do ano experimentou un aumento do 9,2 % respecto ao mesmo período de 2020, ao pasar de 426 a 465. Deles, 106 producíronse como consecuencia de procedementos de execución hipotecaria, fronte aos 55 que se realizaron por este motivo en 2020, o que supón unha subida interanual do 92,7 %. Debido a procedementos derivados da Lei de Arrendamentos Urbanos, rexistráronse 352, un 1,7 % menos que no período anterior, cando se contabilizaron 358. Os lanzamentos enmarcados no apartado doutras causas pasaron de 13, o ano pasado, a 7 nos tres primeiros meses de 2021. No conxunto do Estado, os lanzamentos executados no primeiro trimestre subiron un 13,4 % respecto ao mesmo período de 2020, segundo o informe 'Efectos da crise económica nos órganos xudiciais', feito público esta segunda feira pola Sección de Estatística do Consello Xeral do Poder Xudicial. Á hora de interpretar os datos hai que ter en conta a declaración do estado de alarma, o 14 de marzo de 2020, o que implicou a paralización dos prazos procesuais desde ese día. As execucións hipotecarias iniciadas en Galiza entre o 1 de xaneiro e o 31 de marzo de 2021 subiron un 15,2%. Nos tres primeiros meses do ano presentáronse 189 procedementos que permiten esixir o pagamento das débedas garantidas por peza ou hipoteca ao acredor, fronte ás 164 do ano anterior. O número de asuntos relacionados con cláusulas chan ingresados nos xulgados galegos aumentou no primeiro trimestre do ano un 96,38 %, ao pasar de 636 a 1.249. Os procedementos en trámite descenderon un 33,89 %, pois ao 31 de marzo quedaban pendentes 4.768, fronte aos 7.213 sen finalizar que había na mesma data do ano anterior. O estudo, ademais, reflicte que no primeiro trimestre de 2021 os xulgados galegos ingresaron 11 demandas por ocupación ilegal de vivendas en casos nos que os propietarios son persoas físicas, entidades sen ánimo de lucro ou entidades públicas posuidoras de vivenda social, fronte ás 24 do período anterior. En total, entre o 1 de xaneiro e o 31 de marzo de 2021, resolveron 12 procedementos deste tipo e deixaron 50 en trámite. Segundo a estatística feita pública, o número de concursos presentados nos xulgados do mercantil galegos aumentou con respecto ao ano pasado, pois pasaron de 80, no primeiro trimestre de 2020, a 99, o que supón un aumento do 23,8 %. Na Galiza contabilizáronse no primeiro trimestre do ano 10 expedientes do artigo 64 da Lei Concursal, relativos á modificación substancial das condicións de traballo de carácter colectivo (ERE' s), fronte aos 19 do mesmo período de 2020. As 1.379 demandas por despedimento interpostas nos xulgados do social entre o 1 de xaneiro e o 31 de marzo de 2021 supoñen un descenso interanual do 1,1 %, fronte ao incremento do 12,6 % rexistrado de media estatal. |
NOS_46117 | Os casos positivos vinculados a centros educativos de todo o país, quer de estudantes, quer de persoal, son 858. Mantense a clausura temporal de tres gardarías en Lugo, Vigo e Pontevedra. | Ao igual que sucede nas residencias segundo os balances facilitados pola Consellaría de Política Social, tamén baixan os casos activos de coronavirus nas gardarías, escolas, colexios e institutos galegos. A Xunta indicou hoxe que actualmente hai 858 casos activos, cunha lixeira baixada respecto ao número de referencia. No entanto, nas últimas semanas si que se detectou esa caída. Aliás pasouse de ter 66 aulas fechadas polas corentenas, á manter tan só 55 nesas condicións. O colexio no que se detecta aínda maior incidencia da Covid-19 é a Grande Obra de Atocha, da Coruña, onde hai información de 24 positivos, un máis dos que amosaban as estatísticas achegadas o sábado. Aínda así, só hai un espazo que non está dispoñíbel para actividade docente. Respecto á área educativa máis afectada, esta segue a ser a dos arredores de Vigo, se ben tamén houbo curacións. Esta terza feira deuse aviso de 199 casos activos e nove aulas en corentena. A demarcación de Compostela é a segunda peor. Ademais ten unha evolución negativa porque hai 164 persoas infectadas e 12 unidades clausuradas de forma temporal. A peor parte está a levala o María Assumpta de Noia, con 9 casos activos. Na zona de Pontevedra, explican fontes da Consellaría de Educación, hai 161 positivos (nove máis que no anterior parte) e nove instalacións sen ser empregadas. Na Coruña suman 142 afeccións e sete aulas paradas, catro menos. Por debaixo dos 100 casos Por debaixo do centenar de casos de coronavirus están nas localidades dos arredores das urbes de Lugo, Ourense e Ferrol. No global baixan tanto as e os membros da comunidade educativa como as aulas. A pesar desta melloría, de momento continúan sen actividade tres gardarías: a Barrio Sésamo 4 de Lugo, a Cáritas Tui-Vigo de Vigo e a Chiquis da cidade de Pontevedra. |
NOS_56868 | Após decidir o Consello Político da CUP que a formación política non apoiará a investidura de Artur Mas como president, empraza agora o líder de CDC a dar un paso atrás para favorecer a formación do goberno e evitar, así, unhas novas eleccións en marzo. | Na rolda de prensa posterior á reunión do Consello Político, o deputado Sergi Saladié convidou Mas a dar un paso atrás para evitar novas eleccións en marzo, "se o presidente Mas dixo que nunca sería un obstáculo para a independencia, é o momento de demostralo". "Podería facelo esta semana", engadiu. O parlamentar da CUP incrementou a presión sobre Junts Pel Si cando contestou unha pregunta dos medios respecto á convocatoria dunhas novas eleccións, "a decisión última sobre se hai eleccións en marzo recae en Junts Pel Si". "Se eles, por unha cuestión personalista, non queren mover a ficha dunha persoa, deberán renderlle contas aos seus votantes", apuntou este deputado, quen anunciou que se a coligazón de ERC e CDC mudase o candidato, a investidura podería ser "automática". A CUP salienta que o proceso soberanista non empezou o 27S nin acaba coa reunión que mantivo este domingo o Consello Político Tamén aludiu a Junts Pel Si a deputada Gabriela Sierra, quen lembrou que a candidatura vencedora das eleccións do 27 de setembro conta aínda cuns días para expoñer un nome alternativo a Mas. Sierra sinalou que o proceso soberanista non empezou o 27S nin acaba coa reunión que mantivo este domingo o Consello Político, "continuará con ou sen investidura de Mas". Tratando de botar a pelota ao tellado de Junts Pel Si, a parlamentar afirmou que de fracasar a investidura non será a responsabilidade da CUP, senón da coligazón de ERC e CDC, por negarse a propoñer un candidato ou candidata alternativa. Negan indicios de fractura Sobre a situación interna na que queda a CUP após o empate rexistrado na asemblea nacional do domingo pasado, 27 de setembro, ratificado nas asembleas territoriais, Sierra negou fractura na formación política: "hai CUP-Crida Constituent por moito tempo". "Dixemos "non" a quen lle había que dicir "non", insistiu. "Hai CUP-Crida Constituent por moito tempo" Respecto das voces que advirten da inminente dimisión de Antonio Baños, o cabeza de lista da CUP o 27S, a parlamentar tratou de negar esa posibilidade e contestoulle ao xornalista que a inquirira ao respecto: "tes máis información ca min". As cifras do Consello Político Na rolda de prensa, os representantes da CUP deron conta do procedemento das votacións que tiveron lugar ao longo da reunión, que durou perto de cinco horas. Así, sinalaron que os membros do Consello Político e do Grupo de Acción Parlamentar son 67 e non 68, como se indicara no principio, e subliñaron que de haber pleno de investidura os dez parlamentares da CUP tirarían de abstención. Desta maneira, Mas contaría con 62 votos a favor –os de Junts Pel Si-, 10 abstencións da CUP e 63 votos en contra do resto dos grupos políticos. Un dos escenarios votados na reunión de hoxe era darlle liberdade de voto aos dez deputados e deputadas. Porén, esta opción non contou con ningún voto a favor: rexistrou 60 en contra e 7 abstencións. Os resultados da opción que prosperou, a das 10 abstencións, recibiu 36 votos a favor, 30 en contra e 1 abstención. |
PRAZA_8160 | Un xeito legal de corrupción, por exemplo, é o que ven facendo o Concello da Coruña, con Carlos Negreira a través da compañía de augas EMALCSA. Porque este organismo que xestiona o subministro de auga converteuse nunha máquina de facer cartos. Tanto, que despois de dedicarse a actividades máis propias dunha empresa privada de carácter financeiro e despois de vender a súa participación en R, obtivo o ano pasado unha plusvalía de 4,5 millóns de euros. | Poida que Feijóo non sexa como Grey: aínda non se fixo multimillonario, nin está musculado nin é guapísimo, pero do que si pode presumir é de ser un obseso do control e de desexarnos, aos galegos, máis como submisos que como cidadáns. Así que ademais de aguantar a un presidente que non ten nada de atractivo, temos que sorportar e padecer a diario as súas cincuenta sombras: a corrupción do seu partido en todas as súas vertentes máis pervertidas. Pero o tipo de corrupción legal é menos doada de visibilizar, é descoñecida socialmente, pero é dura, moi dura e ninguén pode xulgala pola vía penal porque é unha opción vital de cada partido no poder Porque existen varios tipos de corrupción que poderíamos resumir en dous grandes grupos: a corrupción legal (o polvo sadomasoquista) e a corrupción ilegal (o polvo vainilla). Esta última, a corrupción ilegal é a máis vistosa cando se descubre, socialmente palpable e moi rica en protagonistas cando se tira do fío. Demasiada xente para que a relación resulte plenamente satisfactoria. Este é o tipo de corrupción que compete ao poder xudicial e da que pasa lista a opinión pública. Sería o caso, por exemplo, do xefe de Feijóo, Rajoy e parte do seu goberno, e o caso tamén do ex-alcalde de Compostela, Conde Roa, do actual alcalde Ángel (ha,ha!) Currás e gran parte da corporación municipal. Pero o tipo de corrupción legal é menos doada de visibilizar, é descoñecida socialmente, pero é dura, moi dura e ninguén pode xulgala pola vía penal porque é unha opción vital de cada partido no poder, unha opción permitida pola lei. Pero claro, como distinguir ao sadomasoquista, envolto en verbas sempre benintecionadas, falando de perversión coma se fosen outros quen a practican, enarbolando a guerra contra a violencia? Si, é difícil descubrilos, pero ás veces sae algunha noticia que se coa pola rede ou por algún xornal en papel e entón… zas! Cazamos o político corrupto –de traxe impecablemente aburrido, de día– vestido de coiro cun látigo na man, de noite: é a súa oculta opción vital. Un xeito legal de corrupción, por exemplo, é o que ven facendo o Concello da Coruña, con Carlos Negreira a través da compañía de augas EMALCSA Un xeito legal de corrupción, por exemplo, é o que ven facendo o Concello da Coruña, con Carlos Negreira a través da compañía de augas EMALCSA. Porque este organismo que xestiona o subministro de auga converteuse nunha máquina de facer cartos. Tanto, que despois de dedicarse a actividades máis propias dunha empresa privada de carácter financeiro e despois de vender a súa participación en R, obtivo o ano pasado unha plusvalía de 4,5 millóns de euros. Nota vostede que o seu recibo da auga é máis barato? Non, encarécese. Olla, ás veces tras da xanela, e despois de ver chover durante días, pregúntase por que vivindo nun país con tanta auga o que paga por ela incrementa de xeito insultante en cada recibo? Pois saiba vostede que o goberno de Negreira decidiu que os cartos excedentarios de EMALCSA non serían para enfriar o recibo da auga, senón para adxudicar un contrato de case 700.000 euros á Fundación Metrópoli (antiga socia do Instituto Nóos) este mes de setembro, para levar a cabo un proxecto de "desenvolvemento dos elementos estratéxicos da Coruña para que a cidade salga da crise". Con estes gobernantes corruptos non se albisca horizonte. E eu quero ver o horizonte, aínda que non poida disfrutalo, por agora A min encantaríame darlle unha alegría ao corpo e sair desta crise, desta grande depresión, dunha vez por todas. Pero con gobernos tan PPervertidos, en todas as súas vertentes, algo que podía recoñecerse inicialmente como unha opción vital legal, ten mudado nunhas prácticas ilexítimas e retorcidas que menoscaban a nosa dignidade como cidadáns e que nos transforman en submisos sen desexalo. Con estes gobernantes corruptos non se albisca horizonte. E eu quero ver o horizonte, aínda que non poida disfrutalo, por agora. |
NOS_38243 | Persoal docente apunta unha xestión deficiente dos chamamentos e denuncia que a Administración galega non ten ao día as listas de substitucións após o último proceso selectivo de primeiros de verán. | Un mes após o inicio do curso escolar en todos os niveis educativos, persoal docente incluído nas listas de substitución da Consellaría de Educación acusan a Administración galega dunha xestión "deficiente" da cobertura de prazas vacantes e do profesorado substituto dispoñíbel en Primaria, Secundaria e FP. O curso, apuntan a Nós Diario, "comezou antes, cun cambio normativo, e moitas vacantes sen cubrir". Esta segunda feira, 10 de outubro, a media mañá, o portal da Xunta que dá publicidade ás listas de persoal substituto mais ás prazas vacantes pendentes e adxudicadas recollía un total de 277 postos sen cubrir. A Consellaría de Educación non cobre as baixas de menos de 15 días As listas de substitución son públicas e obxecto de actualización diaria. O número de vacantes pendentes aumenta no momento en que os centros de ensino introducen as súas demandas de profesorado como resultado dunha baixa por enfermidade, dun permiso de paternidade, dunha xubilación ou dunha interinidade sen substituto asignado. En cada caso especifican o seu nome e a data de alta da súa solicitude, ademais da especialidade, das características da praza que precisan cubrir, dos motivos que orixinaron esa vacante e da data estimada da súa caducidade. A Xunta desleixa o galego nos concursos de mérito de profesorado A media que o persoal da Consellaría de Educación bota man das listas de suplentes, chama as persoas candidatas a esa remuda e adxudica os postos vacantes o número de prazas libres diminúe. O baile de cifras é constante, ao igual que o enfado de quen espera un chamamento e observa o funcionamento das listas de substitución. "Hai un déficit de cobertura de vacantes, pero non por falta de candidatos, senón dunha xestión moi defectuosa". Demora nos chamamentos Segundo din, as baixas de menos de 15 días non se cobren. "É habitual ver como algúns centros inscriben a súa demanda para un período de dúas semanas e esas vacantes desaparecen do sistema sen máis". Educación bórraas porque non ten intención de cubrilas, asegura o persoal docente substituto. "Hai vacantes que algúns centros publicaron até en catro ocasións e que a Administración suprimiu outras tantas veces nun xogo continuo de 'eu quero un docente, eu non cho dou'. No caso de baixas e permisos de máis de 15 días, o profesorado substituto sinala unha demora nos chamamentos que non só vai en contra dos seus intereses laborais, senón da atención educativa do alumnado, que "a gran maioría das veces está sen avanzar contidos perto de tres semanas, pois de se confirmar a baixa tardan mais dunha semana en cubrila". Están a adxudicar interinidades vacantes coas listas esgotadas e sen actualizar, polo que outorgan as prazas libres a persoal de listas afíns O funcionamento deficitario das listas, advirten, é máis acusado en ciclos superiores de FP. "Aí fan a vista gorda con máis frecuencia, xa que en secundaria ou na FP básica, con alumnado menor de idade, a presión das ANPA é superior e teñen a obriga de pór profesorado de garda ao coidado das aulas sen titular nin substituto". Dimite o responsábel da FP na Galiza entre os rumores de tensións co conselleiro Román Rodríguez Por último, especialistas de electrónica e electricidade, presentes en ciclos de FP cunha alta demanda, censuran a falta de actualización das listas de substitución tras o proceso selectivo do pasado mes de xuño. "Están a adxudicar interinidades vacantes coas listas esgotadas e sen actualizar, polo que outorgan as prazas libres a persoal de listas afíns, sen contar con quen acudiu á ultima convocatoria para estas modalidades". "O grave é que falamos de emprego público, que deberan planificar e xestionar mellor, razoando as súas consecuencias legais". "Non pór as listas ao día é denunciábel" A preguntas deste xornal, a Consellaría de Educación asegura que se cobren "todas as baixas e a diario" malia que os tempos varían en función da dispoñiblidade das persoas e das especialidades. Defende o sistema galego como "o máis garantista" para quen figuran nas listas, que abre "en canto detecta que hai poucas persoas nunha especialidade concreta". Con todo, desde CIG-Ensino, sindicato maioritario no sector, confirman que a Consellaría obvia a cobertura de permisos de menos de 15 días, "salvo en centros específicos como as unitarias" e a pesar da "pelexa" dalgúns centros por ver aprobada a súa solicitude. A respecto da cobertura de vacantes no inicio de curso, a situación non dista da doutros anos. Recoñecen atrasos nas adxudicacións de interinidades nun momento en que a asignación de vacantes PROA+ ocupa a maior parte dos recursos da Consellaría e listas pendentes de actualización que obrigan a derivar os chamamentos a listas afíns, "e iso é denunciábel". Neste sentido, Educación mantén que está chamando a quen "xa ten consolidado o seu posto e ten prioridade sobre os opositores non aprobados". |
NOS_8022 | O exército francés vén de encetar en Mali unha ofensiva militar co visto e prace das Nacións Unidas. Algúns dos insurxentes que iniciaron o conflito apoiaran a Muhammad Al-Gadafi na guerra de Libia. | Unha xornada de bombardeos foi o pregón dunha intervención militar estranxeira no conflito iniciado en Mali o pasado mes de outubro. A complexidade da guerra iniciada entre as forzas gobernamentais e un grupo de insurxentes conformado por tuaregs, salafistas e grupos vencellados a Al-Qaeda, vén a se recrudecer após a chegada de continxentes militares franceses. O estourido do conflito e a posterior intervención francesa --que o Consello de Seguridade das Nacións Unidas aprobou (Resolución 2085) e vén de respaldar esta segunda feira-- ten moito a ver coa guerra desenvolvida na Libia durante 2011 na que tamén participou o Estado galo, daquela baixo as ordes de Nicolás Sarcozy. Neste senso, parte dos insurxentes (as tribos tuareg) tomaran parte do conflito libio en apoio ao finado Muahmmad Al-Gadafi. Agora, François Hollande, repite os acontecementos na que foi até 1960 unha das súas colonias. Empresas francesas operan no país extraendo uranio Unha rexión (xeo)estratéxicaUranio, ouro, petróleo e unha situación xeográfica privilexiada (o deserto do Sáhara, en cuxo chan se agochan importantes reservas de gas), converten a Mali nunha rexión (xeo)estratéxica para os intereses occidentais. Así pois, Francia posúe --xunto con China-- empresas que operan actualmente na extracción de uranio malí. Cuestión que tería motivado o apoio loxístico enviado desde os EUA, Dinamarca, Canadá e o Reino Unido ao exército galo. Neste senso, unha das principais preocupacións occidentais é que os insurxentes tomen o control dos devanditos xacementos. A instrumentalización da violenciaEn comparecencia de imprensa após a xuntanza desenvolvida polo Consello de Seguridade das Nacións Unidas esta segunda feira, o voceiro da organización internacional, Eduardo del Buey xustisficaba a "vixencia" da Resolución 2085 pola que se autoriza a intervención estraxeira no país, argüíndo que a escalada de violencia derivada da entrada en combate de Francia mantiña en pé a decisión adoptada. Porén, un grupo de mulleres malís, facían público un comunicado en decembro de 2012 polo que denunciaban "unha guerra imposta por outros". Mulleres de Mali: "Da situación dramática de Mali despréndese unha realidade terríbel que se verifica noutros países en conflito" Neste senso, as asinantes denunciaban "a instrumentalización da violencia" --nomeadamente da exercida contra as mulleres-- "para xustificar a inxerencia e as guerras causadas pola cobiza das riquezas do seu país", polo que facían --xa nalquela altura-- un chamamento "ás mulleres africanas" a diciren "non" ao conflito que se perfilaba e que arestora está a decorrer en Mali. Así mesmo, salientaban as consecuencias que as sancións económicas impostas pola 'comunidade internacional' contra o país en aras da volta "da orde constitucional", estaban a supor para o conxunto do territorio, especialmente para os colectivos máis vulnerábeis. Desta maneira, aseguraban que nas "condicións de precariedade" padecidas pola poboación civil e nomeadamente polas mulleres "debido á división sexual das tarefas", a intervención militar e unha escalada de violencia "é un remedio que ten todas as probabilidades de ser peor que a enfermidade, entrementres unha alternativa pacífica que emanara da sociedade malí, civil, política e militar, sería construtiva". Até o momento, as propias Nacións Unidas estiman que o número de persoas civís desprazadas por mor do conflito armado, suma xa 30.000 aínda que apuntan, "a cifra podería ser maior". No entanto, aseguran que a responsabilidade é de "grupos islamistas" e non dos bombardeos desenvolvidos polo exército francés que continúa --co apoio da ONU-- a súa intervención militar. |
NOS_1178 | Nas últimas horas unha muller e dúas crianzas foron vítimas de disparos. | A organización non gobernamental norteamericana The Gun Violence Arquive (GVA) indicou esta semana que no que vai do ano en curso rexistráronse 293 tiroteos masivos nos EUA. Os Estados Unidos sofren o cuarto tiroteo masivo en nove días "Houbo 293 tiroteos masivos estadounidenses en 35 Estados diferentes (e Washington DC) nos 179 días de 2022", expuxo GVA. Tanto é así que tan só en 15 dos Estados dos EUA non se produciu ningún incidente destas características en 2022. As escolas dos EUA son os sitios onde máis incidentes deste tipo se rexistran, pois segundo a mesma ONG, nos últimos 10 anos polo menos 900 escolas experimentaron tiroteos. Novas vítimas Dous novos sucesos relacionados coa proliferación das armas no territorio dos Estados Unidos de América (EUA) remataron con falecementos nas últimas horas. No Estado de Florida, un neno de 8 anos "xogaba" coa pistola do seu pai na habitación dun hotel e terminou matando a unha nena dun ano e ferindo a outra de dúas, ambas as fillas da parella do seu proxenitor. 860 vítimas de tiroteos nas aulas dos EUA desde 2018 O pai, de 45 anos, foi detido con cargos de neglixencia na posesión dunha arma de fogo. Posteriormente, as autoridades informaron da súa posta en liberdade tras abonar unha fianza de 41.000 dólares. Tamén durante as últimas horas, unha muller morreu tras recibir un disparo na cabeza mentres levaba un carriño de bebé na zona de Upper East Side, na cidade de Nova York. No mínimo 30 persoas mortas en dous asasinatos colectivos en EUA en menos de 24 horas Unha investigación preliminar mostra que a vítima, de 20 anos, estaba a pasear o bebé, de tres meses, cando un home, que vestía todo de negro con suadoiro e pantalóns de chándal, achegouse por detrás e disparou á muller na cabeza a pelacorpo. O alcalde de Nova York, Eric Adams, declarou que "cando unha nai está a empuxar un carriño de bebé pola rúa e recibe un disparo a pelacorpo, demóstrase como este problema nacional está a afectar ás familias". |
NOS_57185 | O TSXG confirmou a nulidade do despedimento. | A xustiza anulou o despedimento dunha traballadora da catedral de Mondoñedo ao entender que foi unha represalia por parte da empresa contratada polo Cabildo Catedralicio: para os xuíces o despedimento da muller foi unha "represalia" porque o seu fillo denunciara a un sacerdote por supostos actos de contido sexual uns meses antes. Así o informa a Cadena Ser, que tivo acceso á documentación xudicial relativa a este caso. Así, explica a cadea, a muller traballaba na catedral de Mondoñedo desde 2004 primeiro como guía e responsábel do seu museo e despois na venda de 'souvenirs' aos visitantes. "Foi despedida sen ningunha explicación en maio de 2019 e coa empresa ArtiSplendore recoñecendo, mesmo, que se trataba dun despedimento improcedente. Uns meses antes o seu fillo menor de idade denunciara un sacerdote de Mondoñedo por "actos de contido sexual" e anunciouse unha investigación interna". A sala do social do Tribunal Superior de Xustiza de Galiza referenda o dito antes por un xulgado de Lugo: que o despedimento é nulo e debe ser readmitida porque o seu despedimento foi "unha represalia" contra ela pola denuncia formulada polo seu fillo contra un sacerdote. Cómpre lembrar que en novembro de 2018 o bispo da diócese de Mondoñedo-Ferrol, Luis Ángel de las Heras, confirmaba a través dun comunicado que afastaba das súas "funcións públicas" un sacerdote residente en Mondoñedo após recibir a denuncia dunha rapaza que afirma que foi acosada por ese crego cando era menor de idade e tiña 17 anos. |
PRAZA_560 | O actor, director e autor teatral recibirá o Premio de Honra Marisa Soto na gala que se celebrará o vindeiro 26 de marzo no Teatro Rosalía Castro da Coruña. | O actor, director e autor teatral ourensán Vicente Montoto será galardoado co Premio de Honra Marisa Soto na gala dos María Casares, que se celebrará o vindeiro 26 de marzo no Teatro Rosalía Castro da Coruña. Para a directiva da Asociación de Actores e Actrices de Galicia (AAAG), encargada de outorgar este galardón, tres palabras definen a Montoto: "pioneiro, paixón e xenerosidade". Para a directiva da AAAG, tres palabras definen a Montoto: "pioneiro, paixón e xenerosidade" "Montoto é un pioneiro, forma parte dunha xeración que apostou dende o principio por facer un teatro do noso, feito en galego e profesionalizado", destaca o presidente da AAAG, Avelino González, quen tamén subliña a "paixón" que amosou sempre en todas as facetas teatrais que desenvolveu ao longo da súa carreira e a súa "xenerosidade". "É un compañeiro xeneroso tanto na escena coma fóra dela, axuda os compañeiras e as compañeiras e axudaba a todas as personaxes que interpretaba para que todo o traballo se desenvolvese coa mellor calidade para o público", engade. Montoto unirase a Dorotea Bárcena, Maruxa Villanueva, Ana Romaní, Manuel Lourenzo, Pilar Pereira, a Sala Nasa ou Xosé Manuel Olveira Pico A Asociación de Actores e Actrices de Galicia creou o Premio de Honra Marisa Soto co obxectivo de distinguir a dedicación e a carreira de persoas ou entidades que, ao longo dos anos, impulsaron a dignidade e a profesionalización do sector escénico en Galicia. Montoto unirase á nómina de profesionais e colectivos teatrais que recibiron a citada mención dende a súa creación en 1997. Nesta lista de ilustres homenaxeados e homenaxeadas atópanse, entre outros, Dorotea Bárcena, Maruxa Villanueva, Ana Romaní, Manuel Lourenzo, Pilar Pereira, a Sala Nasa ou Xosé Manuel Olveira Pico. 55 anos de carreira É un dos referentes do teatro en Galicia, ao que viu medrar dende unha situación de práctica invisibilidade até a profesionalización e consolidación do sector Nacido en Untes (Ourense) en 1943, Vicente Montoto é un todoterreo no mundo do teatro. Intérprete, director e dramaturgo, é un dos referentes do teatro en Galicia, ao que viu medrar dende unha situación de práctica invisibilidade até a profesionalización e consolidación do sector. Un sector que Montoto defendeu tanto dende os escenarios coma dende o punto de vista das condicións laborais, xa que formou parte desa primeira xeración de profesionais pioneiros que asentou as bases do teatro profesional e desenvolveu un importante labor sindical ao ocupar distintas responsabilidades, por exemplo foi secretario xeral do Sindicato Galego do Espectáculo de Comisións Obreiras. O seu primeiro traballo profesional na escena conseguiuno aos 16 anos na obra El octavo día, coa Compañía de Delia Garcés e Enrique Fava, dirixida por Jorge Petraglia. A obra estreouse en 1959 en Bos Aires, onde Montoto emigrara e onde se formaría como intérprete na Escola de Arte Dramática de Boyce Díaz Ulloque e no Instituto de Teatro da Universidade de Bos Aires. O seu traballo teatral -como actor, director e autor- estivo especialmente vencellado á compañía Uvegá Teatro O seu traballo teatral -como actor, director e autor- estivo especialmente vencellado á compañía Uvegá Teatro, formación coa que estreou textos propios como Trínguilin Trángala (1988), Fedra Gómez (1989), Volve o cabaré (1992), Pa (1996), Zocos -escrita xunto a Manuel Lourenzo- (1999) ou Pallasos (2004), gran parte delas dirixidas por el e das que formou parte do elenco como actor. En Uvegá, ademais, adaptou textos como A casa dos espíritos de Isabel Allende ou O retrato de Dorian Gray, de Oscar Wilde, e dirixiu montaxes de autores como Vidal Bolaño, do que levou a escena Cochos en 1988; Álvaro Cunqueiro, do que dirixiu unha montaxe titulada A Elas e a Cunqueiro (1991), ou Strindberg, do que dirixiu A señorita Xulia no ano 2000. No audiovisual, Montoto tamén labrou unha prolífica carreira traballando tanto no cine coma na televisión A pegada do intérprete tamén se deixou notar ao longo das décadas no Centro Dramático Galego. Na unidade de teatro público, Montoto traballou en máis dunha ducia de montaxes. Entre elas destacan A Pousadeira, O mozo que chegou de lonxe, A noite vai coma un río, Nau de Amores, Viaxe e fin de don Frontán, A Lagarada, Hostia ou as monumentais O Incerto Señor don Hamlet e Xelmírez ou a gloria de Compostela. No audiovisual, Montoto tamén labrou unha prolífica carreira traballando tanto no cine coma na televisión. Entre as fitas nas que participou destacan a fundacional Urxa (García Pinal/Piñeiro, 1989), La ley de la Frontera (Adolfo Aristaráin, 1995), Nena (Xavier Bermúdez, 1997), Heroína (Gerardo Herrero, 2008), A noite que deixou de chover (Alfonso Zarauza, 2008) ou A praia dos afogados (Gerardo Herrero, pendente de estrea). |
PRAZA_17111 | A Plataforma Sanitaria da Mariña pídelle á Xerencia do centro e ao Sergas "que se deixen de propaganda autocompracente e que se poñan a traballar nunha xestión en función das necesidades da poboación sen primar criterios economicistas". | Un usuario do Hospital da Costa vén de presenta unha denuncia no xulgado de Mondoñedo tras agardar dous anos por unha proba de esforzo. O mes pasado o paciente presentou unha reclamación no centro sanitario mais sinala que non lle fixeron caso, polo que decidiu acudir aos tribunais. O paciente explica que ten colocado un stent na arteria coronaria dereita desde o ano 2006 e precisa ser controlado con probas de esforzo. A última vez que fixo unha foi en xullo de 2015. Como estes controis deben ser anuais, sinala, tocaríalle a seguinte en xullo do ano 2016, mais case dous anos despois segue sen ser chamado e sen recibir explicación ningunha por parte do SERGAS, denuncia. Acudiu a Atención ao Paciente en varias ocasións pero afirma que lle fixeron "caso omiso". Nese momento decidiu contactar coa Plataforma Sanitaria da Mariña, que lle axudou a redactar unha reclamación rexistrada o día 19 de abril de 2018 no centro hospitalario. "Pasado case un mes desde a súa presentación, o paciente segue relegado ao esquecemento por parte da Xerencia", denuncia a Plataforma. A Plataforma pídelle á Xerencia do Hospital e ao Sergas "que se deixen de propaganda autocompracente e que se poñan a traballar nunha xestión en función das necesidades da poboación sen primar criterios economicistas" Destaca, ademais, que o pasado mes de abril acudiu á farmacia a retirar a medicación que toma desde o ano 2006 e alí descubriu "que me modificaran a dose dun deles sen previo aviso e sen que ninguén me informara de nada nin fora visto por médico ningún". "Cando lle preguntei á miña médica de familia, gran profesional e con gran interese polos seus pacientes, díxome que ela recibira ordes escritas de tal cambio", comenta. O paciente acusa "á Xerencia do Sergas e á Xunta de Galicia de desprezo aos pacientes". "Parece que o servizo de Saúde Pública está en mans de políticos manipuladores da nosa saúde polo simple feito, segundo se lles oe dicir, de aforrar cartos", afirma na súa denuncia xudicial, presentada o pasado 11 de maio. A Plataforma Sanitaria da Mariña pídelle á Xerencia do Hospital da Costa e ao Sergas "que se deixen xa de propaganda ambigua e autocompracente e que se poñan a traballar de verdade nunha xestión en función das necesidades da poboación sen primar criterios economicistas". "Todo ten un límite e a paciencia de pacientes e profesionais esta a punto de esgotarse, e cando isto ocorre nunca se sabe por onde pode estoupar a indignación veciñal", conclúe a Plataforma. |
PRAZA_10952 | "Nós non lles imos fallar" ás persoas "enfadadas co seu voto" ao PSOE ou Podemos por mor da "guerra de tronos de Sánchez e Iglesias", di Ana Pontón, quen ve a Feijóo "cada día máis desesperado por facerse notar" no contexto estatal | O BNG citou este sábado os seus principais dirixentes en Carballo. A vila gobernada dende hai 16 anos polo nacionalista Evencio Ferrero é para a portavoz nacional do Bloque, Ana Pontón, un "exemplo" de que "cando perseguimos os nosos soños", tornan en "realidade". O carballés, di, e boa mostra do "proxecto transformador" que, no inicio do curso político a líder nacionalista ofreceu ao conxunto do electorado, especialmente á poboación "enfadada" con "ese bipartidismo harmónico PP-PSOE ao que agora se suma Podemos".O Bloque comezou o 'curso político' en Carballo, vila cuxo goberno é "exemplo" de que "cando perseguimos os nosos soños", tornan en "realidade", di PontónBaixo o lema 'Facer valer Galiza' o BNG desenvolveu o seu primeiro gran acto político desta nova xeira nun clima duplamente preelectoral. O das eventuais novas eleccións xerais do 10 de novembro, que se convocarán automaticamente se Pedro Sánchez non é investido antes do 23 deste mes, e o dos comicios galegos previstos para 2020. Ante ambas citas, aseverou, o Bloque é quen de se presentar como "única organización libre" de Galicia fronte a outras opcións "atadas de pes e mans" en Madrid, dixo.Despois das intervencións do alcalde de Carballo e de representantes de diferentes colectivos sociais, Pontón instou a base da organización soberanista a ver a posible repetición das xerais como unha "oportunidade". Se "a guerra de tronos de Sánchez e Iglesias acaba en eleccións, darémolo todo porque nos xogamos que Galiza sexa decisiva" e existirá "a gran oportunidade de que Galiza teña voz"."Nós non lles imos fallar" ás persoas "enfadadas co seu voto" ao PSOE ou Podemos por mor da "guerra de tronos de Sánchez e Iglesias", di Ana Pontón, quen ve a Feijóo "cada día máis desesperado por facerse notar" no contexto estatalÉ nese punto no que a líder do Bloque se dirixe ás persoas "enfadadas co seu voto" ao PSOE ou a Unidas Podemos. "Nós non lles imos fallar", promete, nin a causarlles a "vergoña allea dos deputados e deputadas electos por Galiza" o pasado 28A -de PP, PSdeG, Galicia en Común e Ciudadanos-. "Nin un só ergueu a voz" para lle dicir a Sánchez "que se quere ser presidente, as cousas teñen que cambiar en Galiza", reprochou.Neste contexto, tamén ante un "Feijóo cada día máis desesperado por facerse notar" no contexto estatal, Pontón chama a "soñar" con "outra Galiza posíbel". Afastada da "frivolidade, loita de egos e persoalismo" da "corte madrileña". "Galiza -proclama- necesita máis que nunca ao BNG e estamos en disposición de ofrecer unha alternativa sólida" tamén cara a 2020. Nesa cita electoral, na que o Bloque di aspirar a retornar ao goberno unha década despois, pero tamén nas posibles novas xerais, Ana Pontón di ter clara a receita, "menos Madrid e máis Galiza", ilustrou para abordar asuntos como os fondos pendentes de ingreso á Xunta por parte do Estado, a "tarifa eléctrica galega, a solución para as empresas electrointensivas ou a transferencia da AP-9", subliña. Todo iso só pode logralo unha organización "quilómetro cero, co centro de decisión aquí" e non "PP, PSOE e Podemos, que son quilómetro 600", ironizou. |
PRAZA_8619 | Para o sindicato, esta lei contempla "unha auténtica contrarreforma educativa que implantará unha educación segregadora, elitista, adoutrinadora, clasista, recentralizadora, e que ten como obxectivo un sistema educativo máis propio do franquismo que dunha sociedade moderna" | O STEG únese á convocatoria de folga en todos os niveis do ensino que terá lugar o 9 de maio e na que por vez primeira participarán todos os integrantes da comunidade educativa: profesorado, alumnado e pais e nais. A protesta procura ser unha defensa do ensino publico e rexeitamento frontal do anteproxecto de reforma educativa que prepara o Goberno central e o Ministerio encabezado por José Ignacio Wert a través da Ley Orgánica para la Mejora de la Calidad Educativa (LOMCE). Para o sindicato, esta lei contempla "unha auténtica contrarreforma educativa que implantará unha educación segregadora, elitista, adoutrinadora, clasista, recentralizadora, e que ten como obxectivo un sistema educativo máis propio do franquismo que dunha sociedade moderna". Para o sindicato, esta lei contempla "unha auténtica contrarreforma educativa que implantará unha educación segregadora, elitista, adoutrinadora, clasista, recentralizadora" Para o STEG "o ministro Wert proponse pór en marcha unha autentica contrarreforma educativa que, por unha banda, suporá a lexitimación dunha política de recortes e, por outro, a reinstauración dun modelo ideolóxico de escola sesgado, clasista e segregador. Menos profesorado, máis adoutrinamento ideolóxico e máis segregación do alumnado son as claves da reforma educativa que se propón levar adiante o ministro de Educación". Denuncia que "a contrarreforma se propón recortar as competencias das comunidades autónomas en materia educativa ao aumentar a porcentaxe dos contidos mínimos que fixa o Estado en todos os tramos educativos" e que "este deseño centralizador vai na liña recentralitzadora do Estado que promoven certos grupos da dereita, tomando como escusa a crise económica". Conclúe que "con esta lei o sistema educativo ponse ao servizo das necesidades da empresa" Conclúe que "con esta lei o sistema educativo ponse ao servizo das necesidades da empresa ao promover a segregación temperá do alumnado coa introdución de itinerarios en función do seu rendemento académico, e non das necesidades do alumnado como persoa e como cidadán". E engade que "a lexitimación das subvencións públicas a escolas privadas que segregan en función do sexo, ou que realizan calquera tipo de selección do alumnado por sexo, etnia, renda, ou rendemento escolar, é outro claro exemplo do elitismo e clasismo que impera nesta lei". |
NOS_19042 | Organizado pola Organización Galega de comunidades de montes veciñais en mán común, os colectivos participantes queren artellar fórmulas de colaboración e intercambios de experiencias para defender os montes veciñais en man común perante "intereses especulativos e urbanísticos". | Lugo vai ser estes días o epicentro das comunidades de montes de Galiza (e mesmo de alén do Padornelo). Dúas citas van a se desenvolver esta sexta feira e o sábado na cidade amurallada: O II Encontro Europeo de Montes Veciñais e desenvolvemento do rural e o V Congreso galego de comunidades de montes. Ambas as dúas organizadas pola Orgaccmm (Organización Galega de comunidades de montes veciñais en mán común). Vivir, traballar e xestionar o medio rural desde o medio rural O II Encontro europeo reunirá en Lugo a representantes de diferentes organizacións e colectivos de varios países, entidades implicadas no traballo e xestión no rural. "As políticas europeas de desenvolvemento rural non benefician ás poboacións que aínda se resisten a abandonar o rural", afirma @s organizadores da xuntanza. Son políticas que, apuntan, lonxe de pular por un rural "multifuncional e sustentábel" fan o xogo a " multinacionais agroalimentarias e as empresas forestais privadas". As políticas europeas fan o xogo "a multinacionais agroalimentarias e a empresas forestais privadas" Por iso, este encontro vai procurar fórmulas para facer fronte a este tipo de políticas, así como artellar fórmulas de cooperación e traballo estábel entre todas estas organizacións "para defender as titulares comunitarias e para acadar un medio rural vivo". "Os intereses capitalistas, especulativos e urbanisticos teñn no punto de mira a privatización dos montes veciñais .Senon a titularidade ,cando menos a xestión .Un exemplo claro de este obxetivo é a Lei de montes de Galiza , aprobada en solitario polo Partido Popular e sen consenso social". Nova xunta reitora Tamén en Lugo vai decorrer o V Congreso galego de comunidades de montes, cita na que se debaterán varios relatorios, aliás de facer un recoñecemento á comunidade de montes de Salcedo (Pontevedra) ,pola loita pola recuperación do seu monte veciñal. Declararán o 22 de xaneiro como Día de Loita da veciñanza comuneira Tamén se declarará o dia 22 de Xaneiro como dia da loita de veciñanza comuneira pola recuperación das suas terras .O discurso de clausura do V Congreso , correrá a cargo da profesora de economia da Escola Politecnica de Lugo e experta en medio rural , Mar Perez Fra . A continuación terá lugar unha asemble xeral para elixer a nova xunta reitora . |
NOS_8454 | Catorce meses despois de que no Parlamento de Galiza se emitira unha declaración institucional de condena do franquismo na que se animaba a "proseguir coas accións dirixidas a recuperar e dignificar a memoria das vítimas da represión exercida na Guerra Civil e durante o franquismo", o debate sobre a memoria histórica segue no mesmo punto, entalado entre a porta e o corredor, nin arre nin xo!, como lle gusta ao PP e, postos a conservar a memoria, na cámara de representación galega manda a dereita e oficia de látego da oposición un brillante deputado, de nome Pedro Puy Fraga. | Aquela declaración do 19 de xullo de 2016, como se demostrou despois, non estivo motivada por outra cousa que pola intención do PP de rematar a lexislatura cun lavado de cara do seu pasado intimamente franquista co que presentarse ás eleccións galegas. Catorce meses despois, o debate regresou ao mesmo punto e iso malia un verán moi animado en Meirás cun Pazo que escribiu titulares nos meios de todo o Estado e se converteu na serpe informativa que se resiste a morrer nun parlamento inda dominado por vellas dialécticas. O relato deste verán en Meirás haino que comezar polo final. O final tivo lugar nese mesmo Parlamento esta cuarta feira onde o PP, con Puy Fraga surfeando entre a desmemoria das novas xeracións e a indixencia dunha oposición obrigada a aturar o mesmo conto, impuxo unha solución que non soluciona nada: a Xunta encargará un estudo xurídico para, "respectando a legalidade vixente" e "sen que implique un novo custo para o pobo", incorporar o Pazo de Meirás ao patrimonio público. Ese final ficara escrito nalgún sitio, pode que no envés daquela declaración mentireira de hai un ano. Primavera: Fernández Gil O PP comezou a se desdicer a si propio en marzo cando Luís Bará, deputado do BNG, apresentou unha proposta para unha lei galega de memoria histórica. Bará tamén apelou a Xunta para que aplicase a lei 8/1985 de Patrimonio Cultural de Galiza diante do incumprimento do réxime de visitas a Meirás. En maio foi Antón Sánchez, de En Marea, o que reclamou que o Goberno galego instase a un cambio na lei estatal de memoria, do 2007, para facilitar a recuperación do Pazo. Aquela mañá no Parlamento a defensa da posición do PP e dos dereitos de propiedade da familia Franco correu a cargo dun deputado ourensán, César Fernández Gil, que citou Carl Jung como elemento de autoridade para reclamar seguranza xurídica para os Franco. Daquel pleno a oposición apenas conseguiu tirar unha visita dos membros da comisión de cultura ao Pazo. Na visita participou Fernández Gil, que explicou aos medios que a Xunta abrira un expediente informativo para estudar os posíbeis incumprimentos dos Franco no réxime de visitas ao Ben de Interese Cultural. Non debeu convencer moito a Puy Fraga a apelación a Jung nin os recursos como filósofo e avogado de Fernández Gil, do que só se voltou a saber cando se converteu no primeiro parlamentario que exerceu a delegación de voto. Xuño: A CRMH recupera a memoria Apenas dúas semanas despois, a CRMH (Comisión pola Recuperación da Memoria Histórica da Coruña), que anos atrás liderara unha intensa campaña pola devolución de Meirás, decide tomar a iniciativa dado o bloqueo parlamentario imposto polo PP. A CRMH convoca un grupo de traballo para "impulsar unha demanda clara e decidida desde a sociedade civil" e "rachar de vez coa anomalía democrática que representa o Pazo de Meirás, e que vai moito máis alá do incumprimento do réxime de visitas e do descoido do patrimonio". O grupo reúnese o día 15 e del fan parte, ademais da CRMH, a Universidade da Coruña, a Casa Museo Emilia Pardo Bazán e a Agrupación Cultural Alexandre Bóveda. O grupo dispón de material dunha investigación inédita que leva a cabo desde hai tres lustros Carlos Babío, neto dunha espoliada en Meirás, e na que colabora tamén o historiador Manuel Pérez. A investigación, de título provisional O espolio de Meirás, achega abundante documentación que demostra a ilexitimidade da propiedade dos Franco. En base a ese estudo, o grupo de traballo iniciará unha campaña de divulgación da verdade arredor do Pazo de Meirás: un roubo directo a quen foran expropiadas ou obrigadas a vender baixo ameazas, a quen foran obrigadas a contribuír a subscrición popular nos anos da guerra, e a todo o pobo galego mediante o traspaso sistemático, continuado e constante de cartos públicos ás arcas privadas da familia Franco até a morte do ditador. Esa quinta feira 15 de xuño Manuel Monge, ex presidente da Comisión, propón que se constitúa unha réplica da ferramenta usada polas elites franquistas coruñesas para agasallar a Franco cun pazo: converter aquela Junta Provincial pro Pazo del Caudillo nunha Xunta pro Devolución do Pazo de Meirás acudindo en primeiro lugar ás institucións públicas que participaran do espolio. Xullo: A Fundación Nacional Francisco Franco levanta o brazo O grupo de traballo da CRMH definira a principios de mes unha folla de ruta para ir acumulando argumentos e forzas e chegar ao 5 de decembro de 2018, a data en que se cumprirán 80 anos da entrega das chaves de Meirás a Franco, cun movemento cívico e institucional capaz de esixir na rúa o que o PP nega no Parlamento. [A Franco entregáranselle aquel día de 1938 unha enorme chave e un papiro conmemorativo. Unha copia do papiro ficou no arquivo da Deputación Provincial. Esa copia estaba asinada por Julio Muñoz de Aguilar, o gobernador civil; Juan José Barcia Goyanes, presidente da Deputación; e Fernando Álvarez de Sotomayor, alcalde da Coruña. En febreiro de 2009 un funcionario comunicou que desaparecera. Houbo unha investigación. Non resolveu nada.] A finais de mes comezou unha tempestade. O día 27 de xullo sóubose que a Fundación Nacional Francisco Franco (FNFF) levaba semanas xestionando as visitas a Meirás. A Fundación ten en mente crear un museo dedicado a Franco e desde a súa constitución en 1976 fai apoloxía do franquismo e un labor de deturpación da historia no seu afán de "posibilitar a los jóvenes españoles una base cultural y un conjunto de valores y principios que les abrirá nuevos caminos". A Xunta reacciona dicindo que a lei (galega) non establece quen debe ser o xestor das visitas a un BIC. A oposición cualifica de "inmoralidade" e "insulto ás vítimas" o novo rol da Fundación en Meirás. Mesmo o alcalde de Sada, Benito Portela, manda unha carta á Xunta reclamando a xestión das visitas para o concello. A Fundación non esperou moito para avivar os ventos. Pronunciouse o día 31. Cunha provocación: dixo que as visitas constituían unha excelente oportunidade para "mostrar al gran público la grandeza de la figura de Francisco Franco". Agosto: A fronte popular A CRMH, que terminara o mes pedindo un pronunciamento firme do Parlamento e das institución públicas galegas, comeza agosto a solicitar a ilegalización da FNFF. En realidade, esa petición xa estaba lanzada en change.org desde setembro de 2015, pero só recibira 20.000 adhesións. Nas seis semanas seguintes, o número de adhesións multiplicaríase por dez. O primeiro discurso político contundente contra a Fundación pronúnciao Goretti Sanmartín o 1 de agosto na inauguración da feira do libro da Coruña. A nacionalista, vicepresidenta da Deputación, advirte que denunciará á FNFF por incumprir a lei da memoria se se comproba que fai apoloxía do franquismo en Meirás. A FNFF dálle as grazas a institución provincial por ter colaborado no espolio. Esa mañá o Pazo abrírase ás visitas. Entrou un visitante. Un xornalista. Pero Meirás xa está na axenda mediática como serpe de verán e lugar de práctica do activismo en agosto. A FNFF comeza a aparecer nas televisións, e desde a CRMH Carlos Babío ponse enfronte para contestar. A folla de ruta pausada e silenciosa do grupo de traballo saltara polo ar. E mentres a oposición reaccionaba vía parlamentos e tamén vía Europa (Ana Miranda e Lidia Senra), a Xunta despachaba o asunto con preguiza. Cando o escándalo abría telexornais (fóra do país, claro), Núñez Feijóo pediu "moderación e mesura" á FNFF –que estaba falando, Jaime Alonso, un portavoz, da "grandeza de Franco" proxectada "más allá de su vida"–, e Alfonso Rueda dixo que se alguén tiña que facer denuncias que falara coa Fiscalía. Nos mesmos días nos que as adhesións en change.org se disparaban, a petición de ilegalización socializase. Mais as vías xurídicas semellan pechadas. Os avogados opinaron, pero ninguén dá coa fórmula. A Fundación consegue por uns días desviar a atención do Pazo e da historia do espolio. Porén, o día 9, unha reunión na Deputación na que participaron os grupos de goberno (PSdG-PSOE e BNG), os concellos de Sada e da Coruña, a UDC e dúas asociacións de memoria, a Iniciativa Galega pola Memoria e a CRMH, reorganizou a acción política e social. Foi o primeiro chanzo da Xunta pro Devolución do Pazo de Meirás. O sábado día 12 celebrase un pleno multitudinario en Sada e, malia as diferenzas de estratexia, dos acordos daquel día partiron as distintas mocións que desde entón se foron aprobando nos concellos da provincia da Coruña. Betanzos e Bergondo, esta mesma semana, votaron no pleno a súa adhesión á Xunta pro Devolución. Mentres o PP preparaba a volta ao Parlamento en setembro, a oposición foi perfilando as súas demandas: rematar coa tutela da Fundación Franco sobre o Pazo de Meirás e definir as vías para a súa recuperación polo patrimonio público. No Día da Galiza Mártir, Ana Pontón e Luís Villares mantiveron a presión sobre a FNFF. "Existen unha elites políticas e económicas que se beneficiaron do franquismo e manteñen os seus privilexios", sostivo o líder de En Marea; "a Xunta ten que deixar de mirar para outro lado ante o ataque aos principios democráticos", advertiu a portavoz nacionalista. O ramo á tormenta de agosto púxollo o BNG cunha ocupación simbólica do Pazo de Meirás o día 30, día de visitas. Militantes e cargos do partido saltaron o muro, entraron na Torre da Quimera e despregaron dúas faixas denunciando a apoloxía do franquismo e o espolio. Ás portas do pazo, Luís Bará fixo o resumo das propostas que o nacionalismo ía levar a semana seguinte ao Parlamento. Setembro: Palacios, estatuas e poderes notariais O PP regresou das vacacións cunha estratexia e un encargado de negociar co asunto Meirás. Falta lle fai. [Porque máis alá de que a continuidade política do réxime salvagardase a continuidade das elites económicas e parte das políticas, o PP mantivo relacións moi estreitas cos Franco e non só a través de subvencións directas á FNFF. En 1989, o daquela alcalde popular de Sada, Rodríguez Ares, recualificou unhas fincas anexas ao Pazo de Meirás que dous anos despois foron vendidas para promoción inmobiliaria. Mentres tramitaba o cambio de usos do solo, parece que, segundo investigacións xornalísticas publicadas, Rodríguez Ares recibira un poder notarial dos Franco para negociar as vendas. Rodríguez Ares xa non está no PP, pero segue en política. Naquel pleno de Sada do 12 de agosto foi quen se opuxo a calquera iniciativa contraria aos intereses da familia. Os Franco conservan amigos en Galiza]. Pedro Puy Fraga explicou -na reunión da Deputación Permanente do Parlamento previa ao inicio do período de sesións que non habería un pleno extraordinario sobre Meirás- que "o razoable sería devolver Meirás ao público de forma legal" e que o seu partido rexeita "calquera ditadura e tamén calquera forma de dexeneración da democracia en réximes autoritarios, se produzan en Polonia, Venezuela ou Cataluña", e dixo tamén que eles non comparten "nin o ideario nin o proceder da Fundación Franco e pensamos que a situación actual non debe manterse moito tempo". Até aí é até onde está disposto a chegar o PP. O PSdG-PSOE quixo participar do debate e Xaquín Fernández Leiceaga propuxo unha comisión parlamentaria. Puy Fraga sumouse de inmediato á iniciativa. A Xunta pro Devolución do Pazo de Meirás tardou en nacer, mais superadas reticencias das partes, a vicepresidenta da Deputación defendeu no pleno provincial do día 15 de setembro a súa creación. O PP provincial ficou fóra do acordo despois de ter esixido primeiro que a declaración conxunta excluíse a referencia a unha lei galega de memoria, e finalmente aludindo a que non vía a necesidade de tal Xunta por Devolución. Mais os votos do PSdG-PSOE, BNG, Marea Atlántica, Compostela Aberta e Alternativa dos Veciños sacaron adiante a proposta e a Xunta pro Devolución reuniuse o día 19 incorporando a Casa Museo Emilia Pardo Bazán e fixando un calendario que debería levala a un plenario a finais de outubro na Coruña no que pretenden citar "a máis dun cento de institucións públicas, concellos e entidades e colectivos da sociedade civil". En medio do pulso político para manter vivo o debate sobre Meirás –"só é a punta do iceberg, debaixo hai toda unha trama que fixo posíbel o espolio e que os favores foran devoltos", insisten Babío e Pérez cada vez que teñen ocasión–, a Fundación Franco volveu á televisión para enlodar o debate con mentiras sobre a permisividade en Italia coa apoloxía do fascismo e a figura de Mussolini e o BNG respondeu levando a denuncia contra a FNFF e a demanda de devolución do Pazo de Meirás diante da ONU. Mentres, Compostela e A Coruña entraron na lea. Na capital, o concello advertiu á familia Franco que ten que restituír ao municipio dúas estatuas (o Abraham e o Isaac, tamén protagonistas dunha campaña televisiva) que fixeran parte da fachada da catedral compostelá e que foran regaladas aos Franco nos anos cincuenta por Ángel Porto, o alcalde, que llas comprara ao conde de Ximonde en 1948 por 60.000 pesetas. Máis vinculada a Meirás está a Casa Cornide, un palacio no casco vello da Coruña, que esta semana foi recuperada, tamén simbolicamente e polo mesmo método de asalto pacífico empregado en Meirás, por militantes do BNG. Neste caso, o home clave fora Pedro Barrié de la Maza, o financeiro, que en 1962 gañou unha poxa municipal e inscribiu a propiedade a nome da familia. Carlos Babío e Manuel Pérez rescataron unha carta de agradecemento do xefe da Casa Civil de Franco que explica toda a operación. Tamén contan que Barrié de la Maza tivera un poder notarial de Franco para actuar no seu nome entre 1939 e 1946. A Fundación Franco terminou o mes abrindo o pazo ás visitas guiadas. Á última, hai apenas unha semana. Asistiron público e xornalistas, e descubriron que un dos guías era Carlos Fernández Barallobre, un coñecido ultra nos anos da transición na Coruña. Os Franco seguen tendo amizades. Outono: a verdade A idea de Manuel Monge no comezo do verán deu lugar a unha entidade, a Xunta pro Devolución, que tratará de desvelar a historia de Meirás, descubrir os mecanismos xurídicos da reparación e asentar unha verdade política máis alá do balbordo mediático. O libro de Babío e Manuel Pérez sairá este outono se os autores conseguen vencer as resistencias de algún arquivo español a autorizar a publicación de material procedente de fontes franquistas. "Por que non se fixo antes?", preguntouse Puy Fraga esta cuarta no Parlamento para botarlle en cara á oposición que o Pazo sega sendo privado. "Por que non se contou antes a verdade de Meirás?", devólvelle a pregunta Carlos Babío, "por que ninguén se atreveu?". Servirá de algo a verdade? Tamén este outono, Ana Miranda, a representante do BNG en Europa, tratará de levar a Bruxelas a verdade, testemuños do que está sucedendo coa memoria histórica da democracia no Estado. E tamén este outono concellos e colectivos sociais, cargos públicos, veciñanza e activistas e expertos terán que poñerse de acordo en teimar pola verdade diante dos gardiáns doutra memoria. Nota: As fotos que van no meio do texto son (1). César Fernández Gil durante o debate parlamentario do 9 de maio. (imaxe da web do Parlamento); (2). Inicio dunha das visitas ao pazo de Meirás o pasado mes de agosto. (autor E. D.); (3). Foto 4. Reunión da Xunta pro Devolución o 19 de setembro na Deputación da Coruña. (Foto Deputación da Coruña); (4). Reunión da Xunta pro Devolución o 19 de setembro na Deputación da Coruña. (Foto Deputación da Coruña); (5). Foto 5. Carlos Babío e Manuel Pérez nunha conferencia en febreiro deste ano na Coruña. (autor E.D.) |
NOS_5314 | Só tres ramas de actividade – hostelaría como líder- teñen agora máis emprego que daquela | A crise foi unha apisoadora que destruíu miles de empregos en Galiza. Aínda agora, cando levamos segundo as mensaxes de goberno galego, español e Bruxelas tres anos de 'recuperación', os postos de traballo que hai en Galiza son 103.500 menos que antes dela. Segundo o estudio 'Mercado laboral galego 2017' que esta mesma semana presentou a CIG, construción, comercio e industria manufactureira lideran a destrución de emprego no noso país entre 2009 e agora. Na construción pasouse dos 119.000 postos de traballo que había hai 9 anos aos 66.600 de agora. A burbulla estoupou e levou con ela máis de 52.000 empregos en Galiza. Unha cifra superior á de todos os habitantes do oitavo concello galego en poboación, Narón. Na industria manufactureira hai agora 154.600 persoas ocupadas cando en 2009 era 172.200, ou sexa, 17.600 empregos máis. Peor aínda foi no comercio, onde a crise pasou como un vendaval e nestes anos (2009-2017) supuxo a perda de case 20.000 postos de traballo. Os sectores primarios tamén padeceron laboralmente a recesión. En agricultura e gandeiría perdéronse en Galiza 16.200 postos de traballo, mentres que en pesca e acuicultura esa perda foi de 4.000. A verdade, sinálase no estudo, é que poucas ramas de actividade recuperaron os niveis de emprego previos á crise, apenas 3: hostelaría, educación e sanidade e servizos sociais. |
NOS_5077 | A ministra de Sanidade, Carolina Darias, amosou esta sexta feira a súa confianza en que os territorios do Estado español respecten o documento de 'nova normalidade' aprobado no Consello Interterritorial, mais avisou de que, se non o fan, o Goberno estatal terá que "facer que se cumpra". | Así se expresou Darias nunha entrevista na Cadena Ser, despois de que os Gobernos de Galiza, Euskadi, Madrid, Castela e León e Andalucía se pronunciaran a quinta feira contra o Ministerio de Sanidade. Darias lembrou que o documento acordado polo Consello Interterritorial é "froito do traballo previo de 13 comunidades autónomas" e non unha proposta que o Goberno estatal puxese "encima" da mesa. "Este nace dun traballo previo en que participan 13 comunidades. Apuntouse quen quixo e por iso o elevei ao Consello. Un Consello en que algunhas autonomías pediron flexibilizar o lecer nocturno ampliando de 2 a 3 da mañá. Ninguén dixo flexibilizar outra cuestión", explicou. Así, Darias explicou que o seu departamento asinará a orde, que será publicada no Boletín Oficial do Estado e, "a partir de aí", estudará as "medidas para considerar". En calquera caso, a ministra insistiu en que non se trata dunha "pugna partidaria", senón de "medidas sanitarias" de obrigado cumprimento. Preguntada sobre se o Goberno ten mecanismos para obrigar as autonomías a acatar o documento, Darias sinalou que serán os "servizos xurídicos" os encargados de ditaminalo. A resposta de Feixoo: "As ameazas non nos producen ningún efecto" O presidente da Xunta, Alberto Núñez Feixoo, reclamou esta sexta feira que as medidas aprobadas no Consello Interterritorial se aborden con "rigor" e "diálogo". De feito, sobre as advertencias do Goberno estatal acerca do carácter obrigatorio destas restricións, previstas até alcanzar a inmunidade de grupo, o mandatario galego advertiu: "Este tipo de ameazas a nós non nos producen ningún efecto". Feixoo lembrou que ao longo do último ano de crise sanitaria "cada comunidade estabelece, de acordo cos seus comités clínicos, os protocolos de apertura gradual e proporcional", un sistema que na Galiza "está a funcionar". Aproveitou para afirmar que Galiza seguirá "co comité clínico do Servizo Galego de Saúde (Sergas) traballando e propondo aos galegos o mellor para coidalos". "Non necesitamos que o Goberno estatal nos coide, levamos coidándonos sos e acreditando que somos responsábeis", subliñou. A Xunta, partidaria de incrementar o horario das terrazas Sobre o contido do documento, dixo non estar de acordo cos horarios estabelecidos para as terrazas -até a 1-, xa que teñen "moitísimo menos risco epidemiolóxico" que os interiores de locais de lecer nocturno, cuxa reapertura se permitirá até as 3. A Xunta tampouco concorda co protocolo educativo e insistiu en que quere que "antes do inicio de curso comece a vacinación dos alumnos". Así mesmo, insistiu en que Galiza seguirá aplicando aqueles protocolos "avaliados polo comité clínico". "Este documento non foi avaliado polo comité clínico do Sergas, porque nin sequera sabiamos que ía ser obrigatorio", engadiu. |
NOS_45488 | Os premios renderon homenaxe ao escritor Xesús Alonso Montero, a libreira Mercedes Corbillón, e a escritora portuguesa Ana Luísa Amaral. | A gala dos Premios Follas Novas do Libro Galego fechou o tempo de pandemia e recuperou o seu carácter presencial cunha gala no Teatro Principal de Santiago. Os premios Follas Novas están organizados pola Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG), a Asociación Galega de Editoras (AGE) e a Federación de Librarías da Galiza (FLG), co apoio do Concello de Santiago, a Deputación de A Coruña, a Xunta da Galiza e o Centro Estatal de Dereitos Reprográficos (CEDRO). Xesús Alonso Montero, Ana Luisa Amaral e Cronopios, galardoados nos premios Follas Novas do Libro Galego 2022 Na categoría de Ensaio e investigación, o premio recaeu en 'Um país a la gallega. Galiza no No-Do franquista', de Beatriz Busto Miramontes (Através Editora). En Divulgación, para 'H2... Oh!!! Pingas científicas', de María Canosa (Editorial Galaxia). En Narrativa, sobre 'O cervo e a sombra', de Diego Ameixeiras (Edicións Xerais). O premio de Libro Infantil foi para 'Neko', de Eva Mejuto e ilustrado por Bea Gregores (Oqueleo). Na categoría de Xuvenil levou o galardón 'Santoamaro', de Antonio Manuel Fraga (Edicións Xerais). Na de Libro ilustrado 'A Coruña', por David Pintor (Kalandraka Editora). O galardón de Banda deseñada, gráfico e humor outorgouse a 'Aldara. A lenda do cervo branco', de Inés Vázquez (Demo Editorial). A Iniciativa bibliográfica mellor valorada polos Follas Novas foi 'Colección Chave Mestra', de autoría colectiva (aCentral Folque). O semanario 'Sermos Galiza', candidato ao premio Follas Novas de Xornalismo Cultural No caso de Obra traducida, resultou gañadora 'Canto eu e a montaña baila', de Irene Solá, e traducida por María Alonso Seisdedos (Kalandraka Editora). O premio de Poesía recaeu en 'O que fica fóra', de Manuel Rivas (Apiario). En Teatro 'As desterradas', de Carme Varela (Edicións Xerais / Xunta). O premio ao Libro mellor editado levouno tamén 'O que fica fóra', de Manuel Rivas (Apiario). Premios a traxectorias Na categoría de traxectoria en Iniciativa cultural ou fomento da lectura recibiu o premio 'Poetas Di(n)versos', por Yolanda Castaño. No caso de Proxecto literario na rede, o galardón recaeu en 'O Arquivo das Trasnas' (Instagram), de autoría colectiva. Pola súa parte, o premio de Xornalismo cultural, recibiuno Belén Regueira. Premios honoríficos Cada unha das tres asociacións organizadoras dos Premios Follas Novas entregou na Gala celebrada no Teatro Principal de Santiago os seus premios de honra anuais. Os premios desta edición foron para Xesús Alonso Montero, Mercedes Corbillón e Ana Luísa Amaral. Xesús Alonso Montero (Vigo, 1928), é o Premio Honorífico da Edición da Asociación Galega de Editoras como filólogo, crítico literario, escritor, poeta, sociolingüista e profesor emérito da Universidade de Santiago de Compostela. A AGE considera que Xesús Alonso Montero é unha figura fundamental na resistencia do libro galego durante a "longa noite de pedra" do franquismo e un incansábel impulsor do seu novo rexurdimento despois da chegada das liberdades. Mercedes Corbillón, responsábel da libraría Cronopios de Santiago de Compostela, foi a distinguida co premio que anualmente escolle a Federación de Librarías da Galiza. Segundo Ramón Domínguez, a escolla de Mercedes Corbillón como premiada débese a que "representa todo o que debe ser unha libraría na actualidade tanto por actividades como pola interrelacións que consegue entre quen escribe e quen le". A AELG designa todos os anos unha autoría universal. Este ano, a designación correspondeu a Ana Luís Amaral (Lisboa, 1956), poeta e profesora na Universidade do Porto, con áreas de estudo son as poéticas comparadas, feminismo e estudos queer. Segundo a poeta Marta Dacosta "Amaral é a poeta que contraría a tradición, a que reinterpreta e volve falar dos mitos, das personaxes, das figuras prototípicas. Contraría e ironiza". Unha gala reivindicativa No acto, presentado por Aldao Lado e coa participación musical do grupo Peña, reclamouse máis atención para o sector do libro e da literatura na Galiza e lembrouse a situación na que se encontra despois da crise propiciada pola Covid. Celia Armas: "Follas Novas representa a consolidación do empeño consciente de Rosalía de Castro por escribir en galego" O presidente das escritoras e escritores galegas, Cesáreo Sánchez Iglesias, falando no nome das tres asociacións organizadoras, realizou o discurso institucional aludindo á situación actual do mundo e á necesidade de lembrar que o "sistema literario galego ten unha fráxil saúde". Sánchez Iglesias remarcou a necesidade de que se poña en marcha o plan lector e que as Administracións "teñan empatía co sector" e "as súas necesidades", unha petición que tamén lle fixo "a cada persoa lectora do país". O xurado deste ano estivo formado por Inma López Silva, Miriam Ferrandáns, Pilar Sampedro, Esther Gómez, Ramón Nicolás, Charo Portel e Susana Sánchez Aríns. |
NOS_738 | O total sitúase en 4.297. | Galiza detectou outros 159 positivos por Covid-19 após rexistrar 210 novas altas de pacientes, o que sitúa os casos activos en 4.297, que volven baixar -56 menos-. Segundo os datos actualizados esta terza feira pola Consellaría de Sanidade, os casos activos baixaron en todas as áreas sanitarias agás na de Ourense, onde experimentaron un incremento de 13 até os 756. Mentres, na área sanitaria da Coruña descenderon en 22 con respecto á segunda feira até situarse nos 977; na de Lugo caeron até os 539 -13 menos-; na de Pontevedra, a 793 -18 menos-; na de Santiago a 572 -11 menos-; na de Vigo a 510 -dúas menos-; e na de Ferrol baixaron a 150 -tres menos-. En canto aos pacientes curados na Galiza aumentaron a 18.744, o que supón 210 máis que os rexistrados na xornada de onte. Ademais, até a data na Galiza faleceron 736 persoas con Covid-19, as últimas cinco vítimas foron notificadas na tarde desta segunda feira. Ademais, Galiza incrementou as PCR realizadas até as 474.033 esta terza feira con respecto ás 469.694 rexistradas até a segunda, segundo os datos de Sanidade. |
NOS_42697 | A asociación cultural Rosalía de Castro de Cornellà publica un libro cos poemas gañadores do Certame de Poesía Rosalía de Castro entre 1997 e 2018. | A asociación cultural galega Rosalía de Castro de Cornellà de Lobregat publica o terceiro libro relativo ao Certame de Poesía en Lingua Galega Rosalía de Castro, que organiza a entidade galega desde o ano 1986. Baixo o titulo Certame de Poesía Rosalía de Castro (1997-2018), o volume recolle as tres pezas galardoadas en cada unha das edicións comprendidas nas dúas décadas do período. Un total de 63 poemas reúne as principais voces da poesía galega contemporánea, entre as que destacan nomes como Marcelino Sixto Deibe, Antón Riveiro Coello, Modesto Fraga, Rexina Vega, Baldo Ramos, Ana Vázquez Estévez, Emma Pedreira, Lito Caramés, Alberte Momán, Yolanda López, Alba Cid, Israel Martínez Veiga, Cruz Martínez Vilas, Amauta Castro, Miriam Ferradans, Cristina Ferreiro, Arancha Nogueira, Manuel Dopico, Issad Xubin e Gonzalo Hermo. Prologado polo escritor Armando Requeixo, ilustra a capa o artista de Padrón Masito Beiró. Premiados 2019 Para alén da publicación da obra, déronse tamén a coñecer as pezas gañadoras da edición de 2019, aínda non recollidas nesta edición. Nomes coñecidos da nosa literatura poboan o palmarés. "Poemas d'aeroporto", do vigués Francisco Javier Fernández Dávila, foi o gañador. O segundo premio levouno a poeta e xornalista de Curtis Lupe Gómez polo seu "Reverberación", mentres o escritor vilalbés Martiño Maseda Lozano levou o terceiro con "Alguén matou a primavera". O xurado decidiu, así mesmo, outorgar un accésit a "Afacerse ao lume", Esther Van Rodríguez. As obras gañadoras serán publicadas no vindeiro exemplar de Lúa Nova, a revista da asociación cultural. |
NOS_29638 | A directora do Sermos en papel, María Obelleiro, vén de acadar o XIV Premio Xohán Carballeira de Xornalismo do Concello de Bueu, que tamén recoñeceu -ex aequo- outra reportaxe de Montse Dopico na revista Luzes. | O XIV Premio Johán Carballeira de Xornalismo, promovido polo Concello de Bueu, recaeu este ano en dúas mulleres galegas, concretamente en Montse Dopico, coa súa reportaxe "Galaxia vs Galaxia. A construción de hexemonía cultural", publicada na revista Luzes, e a de María Obelleiro Hermida, titulada "O apartheid sanitario na Galiza", que saíu en Sermos. O xurado, conformado por Manuel A. Mosteiro, presidente da Asociación de Amigos de Johán Carballeira de Bueu, Montse Fajardo, xornalista e experta nas historias da memoria histórica, e Antón Lopo, gañador da pasada edición. De entre os dezanove traballos presentados, dos que se destaca a esencia do xornalismo de Johán Carballeira, o xurado decidiu premiar a estes dous, ao ser "modelos de esixencia técnica e de investigación, que son ademais complementarias en dous ámbitos fundamentais para este galardón: o xornalismo cultural e o xornalismo social". Ademais, o xurado insiste na calidade xeral dos traballos presentados, na súa variedade temática, de estilo e de enfoque que recollen a identidade do premio. No caso de Montse Dopico, resalta a "utilización dos diálogos entre dúas persoas que ofrecen visións distintas sobre un feito histórico", e o traballo de María Obelleiro "dá voz ás persoas non teñen unha persoa nos medios e incidindo na diversidade coral, para a análise dun tema tan lacerante como o da discriminación da sanidade que sofren as persoas inmigrantes". Ambas as dúas xornalistas, serán premiadas cun premio de 750 euros cada unha e serán homenaxeados nun acto que se organizará na Semana das Letras Galegas. No que atinxe á modalidade de poesía deste premio, o xurado vaise reunir o próximo 6 de maio ás 10.30 horas e terá que escoller un gañador ou gañadora de entre os corenta e seis poemarios presentados. Na honra do xornalista e alcalde fusilado Este certame naceu como unha homenaxe ao político, poeta e xornalista bueués, Juan Gómez de la Cueva, máis coñecido como Johán Carballeira. Tras a posta en marcha da categoría de poesía, en 2002 botou a andar a de xornalismo, como unha forma de seguir dando a coñecer unha das facetas máis destacadas de Johán Carballeira, quen fora alcalde de Bueu no período republicano e foi fusilado a mans dos golpistas. Ao longo da súa historia, téñense galardoado na categoría de xornalismo a Francisco Seoane Pérez, Eduard Rolland Etchevers, Óscar Curros Moure, Carmen Marina Vidal Valiña, Lois Pérez Leira e Mónica Lázaro Jodar, Fernando Arrizado Abuín, Óscar Iglesias Arauxo, Moncho Paz, Marta Lemos Jorge, Cristian López Iglesias, Arturo Sánchez Cidrás e Antón Lopo. Na categoría de poesía, foron premiados Xosé Carlos Caneiro, Yolanda Castaño, Emma Pedreira, Adolfo Caamaño, Xurxo Alonso, Alexandre Nerium e Carlos Negro, Lupe Gómez, Diego Cousillas Novo, Paco Souto, Carlos Lema, Mario Regueira, Lucía Novas, Carlos Solla, Berta Dávila, Marta Dacosta, Mª Carmen Caramés Gorgal, Ismael Ramos Castelo e Pura Tejelo. |
NOS_57343 | As queixas dos comercios diante da imposibilidade de competir coas grandes marcas fai que o Goberno español especifique a norma. | O Ministerio de Industria, Comercio e Turismo aclarou, a petición da patronal de comercio téxtil Acotex, que o que se prohíbe son as aglomeracións e non a posibilidade de facer rebaixas e promocións en establecementos físicos. Tamén o comercio galego fíxose eco desta prohibición que consideraban inxusta. Desta forma, o departamento liderado por Reyes Maroto aclarou o contido da Orde publicada esta terza feira no BOE polo Ministerio de Sanidade, que sinala que "os estabelecementos non poderán anunciar nin levar a cabo acciones comerciais que poidan dar lugar a aglomeracións de público, tanto dentro do establecemento comercial como nas súas inmediacións", sen que afectase o comercio online, o que provocou o malestar do sector. Agora, o departamento de Comercio precisou, na comunicación remitida a Acotex, que "hai que interpretar dita norma no sentido de que o que se prohibe son as aglomeracións e non a posibilidade de facer rebaixas e promocións en establecementos físicos". Na súa resposta, o departamento de Reyes Maroto sinala que se trata dunha primeira interpretación á disposición adicional segunda da Orde e que se remitiu unha consulta ao Ministerio de Sanidade sobre o asunto. |
PRAZA_1376 | Os futuros alcaldes da Coruña e Compostela non acudirán ao acto católico deste domingo en Lugo que reúne os alcaldes das sete antigas capitais de provincia galegas para cumprir coa "defensa do laicismo" e o "principio de neuralidade relixiosa" que incluían no programa das súas formacións. | Nin Xulio Ferreiro nin Martiño Noriega participarán este vindeiro domingo na Ofrenda ao Santísimo Sacramento do Antigo Reino de Galicia, un acto católico ao que adoitaban acudir os alcaldes das sete antigas capitais de provincia galegas e no que se celebra unha procesión baixo palio e unha ofrenda que, como aclaran a Marea Atlántica e Compostela Aberta, "resultan contrarias" ao seu "principio de neutralidade relixiosa". Os que serán alcaldes da Coruña e Compostela din cumprir así coa "defensa do laicismo" que as súas formacións incluíron no programa Tanto o futuro alcalde da Coruña como o de Santiago veñen de anunciar que agradecen pero rexeitan o convite para participar o sábado 13, na Catedral de Lugo, nas "nas Vésperas Solemnes da Oitava do Corpus Christi" e o día 14 -un día despois da súa investidura- na "solemne misa pontifical", tal e como explicita a invitación. Fano cumprindo "coa defensa do laicismo" que as súas respectivas formacións incluían no seu programa electoral e advertindo tamén do seu "máximo respecto pola cidade de Lugo e por esta ofrenda e a súa tradición". "Mais tamén desde o máximo respecto ao programa electoral co que a candidatura de unidade popular se presentou ás eleccións, onde se manifesta, sen ambigüidades, a defensa da laicidade para as institucións civís da capital de Galiza", explica Compostela Aberta nun comunicado. Noriega e Ferreiro amosan o seu "máximo respecto por Lugo, a ofrenda e a súa tradición" pero lembran que cumpren co "respecto á laicidade do Concello" Do mesmo xeito, Xulio Ferreiro expresa o seu "respecto ás persoas crentes e, por suposto, á cidade de Lugo e os seus habitantes e institucións municipais". E lembra que no programa electoral da Marea incluíase o compromiso de "respectar a laicidade da institución municipal, de acordo ao principio de neutralidade relixiosa"." O Concello da Coruña, en canto administración pública, e os cargos da Marea, en canto representantes públicos da cidadanía, axustarán a súa práctica ao principio de neutralidade ideolóxica e relixiosa, garantindo a súa independencia e a efectiva aplicación do principio do laicismo", engade. Compostela Aberta, ademais, lembra que impulsará, desde o Concello de Santiago unha "mudanza substancial nas normas de participación dos edís de goberno, nos actos relixiosos -procesións, misas ou ofrendas-, situando os actos públicos municipais dentro dun cadro exclusivamente civil". O futuro alcalde Martiño Noriega, ademais, explica a postura do grupo municipal nun artigo en Praza no que adianta a súa decisión. Noriega lembra a defensa feita por Compostela Aberta, durante a campaña, "por unha institución laica para Santiago, posición xustificada na separación Igrexa-Estado (artigo 16.3 da Constitución) e na necesidade de que todos os actos institucionais onde participe o Concello teñan unha natureza civil". Unha posición que parte "da crenza da liberdade relixiosa de calquera cargo público e tamén da crenza de que o espazo do relixioso non debe atoparse nos actos institucionais participados polas administracións públicas que representan a todos e a todas", esclarece. Martiño Noriega liga a súa posición á "tradición do republicanismo galego" e lembra que o Concello xa non participou entre 1931 e 1936 No artigo, Martiño Noriega adianta a vontade do grupo municipal de Compostela Aberta non participar na Ofrenda de Galicia ao santísimo sacramento, unha posición que liga directamente coa "tradición do republicanismo galego", tal e como lembra o candidato, "a non participación da institución compostelá nesta Ofrenda xa aconteceu durante os anos da República (1931-1936) durante os cales a ofrenda non foi presentada polos concellos, senón polo Consello Diocesano de Adoración Nocturna (1931 e 1932) e polo "católico pueblo de…" (1933, 34, 35 e 36)". Curiosamente, será a segunda ausencia consecutiva dun representante institucional do Concello de Santiago, logo de que o pasado ano tamén se ausentase, aínda que nesta ocasión fora debido á crise de goberno. Na data da ofrenda, o executivo local só contaba co dimisionario alcalde Ángel Currás e tres concelleiros máis. A crise de goberno do ano pasado en Compostela tamén provocara a ausencia dun representante institucional O grupo municipal de Compostela Aberta, independentemente das responsabilidades derivadas da sesión plenaria do día 13, anuncia que lle comunicará ao Vigairo Xeral da Diocese de Lugo esta decisión e resalta a "necesidade do diálogo do Concello cos estamentos que condicionan o día a día da cidade como a Universidade, a Xunta, o Estado e a Igrexa". "Un necesario diálogo no que cada unha das institucións debe asumir as súas responsabilidades. Desde o respecto, a colaboración e a lealdade, mais cada un asumindo as súas esferas de actuación", finaliza. Un acto "eminentemente relixioso" A Ofrenda do Reino de Galicia ao Santísimo Sacramento é un acto "eminentemente relixioso", tal e como explica a Xunta na súa web, que se celebra cada ano o domingo seguinte á festividade do Corpus. Nel participan os mandatarios das cidades do Antigo Reino (A Coruña, Lugo, Ourense, Santiago de Compostela, Mondoñedo, Betanzos e Tui) e consiste nunha ofrenda ao santísimo e unha procesión polas rúas da cidade. A Catedral de Lugo acolle esta ofrenda que se vén celebrando dende 1669. As autoridades eclesiásticas e civís acompañan o santísimo sacramento polas rúas de Lugo e a comitiva é ornada co lanzamento de pétalos de flores. |
NOS_25901 | Sete mulleres asasinadas no que vai de ano. Falamos coas representantes das diferentes organizacións parlamentares na Comisión de Igualdade sobre a terríbel realidade da violencia machista. Xa á venda na nosa loxa. | Xa na rúa e na nosa loxa un novo número de Sermos Galiza, o 112. O terrorismo machista, unha cuestión política é o tema central desta semanario. Falamos coas representantes de BNG, AGE, PSdeG e PP na Comisión de Igualdade do Parlamento galego sobre a violencia machista, un terrorismo que nestes nove meses asasinou a sete mulleres no noso país e 57 no conxunto do Estado español. O portavoz parlamentar do BNG, Francisco Jorquera, aborda con nós o inicio do curso político. Na entrevista con Rodri Suárez, Jorquera debulla as chaves do calendario político dos vindeiros meses e destaca a ofensiva anti-democrática do PP que quer concretar a través das reformas electorais. Eleccións en Brasil As eleccións presidencias en Brasil tamén son tratadas no #Sermos112: O PT pon en xogo o seu proxecto de país perante unha Marina que recebe apoios de sectores da dereita. A Autoridade portuaria de Alxeciras recebe en seis anos máis axudas comunitarias que as cinco autoridades portuarias galegas xuntas (Vigo, A Coruña, Marín-Pontevedra, Ferrol, Vilagarcía). Entrevistamos a Manuel 'Charrancas', experto tirador con tirapedras, que aposta por activar unha Liga galega dado o "nivelazo" que existe no País. Tamén falamos de Povisa, que despide a 12 traballador@s ao tempo que renova o concerto millonario coa Xunta. En Deportes falamos do Barraña Volei Praia, que tornou no referente galego deste deporte. Levan tres anos e esta tempada gañaron o ouro no campionato sub15 estatal e foron primeiros na II Liga Galega de Clubes. Da man do colectivo Xea e Viaxes na Miña Terra damos un paseo a carón do Miño na ecopista Valença-Monçao. Baixeras Entrevistamos a Xavier Rodríguez Baixeras, un poeta que nos fala de 'Para unha luz extinta', a obra gañadora do XXX premio Cidade de Ourense e da que ofrecemos un adianto. Baixeras recoñece que a poesía "vive momentos de confusión". |
QUEPASA_1032 | Programa das Festas da Xunqueira. | Arrincaron as Festas da Xunqueira. E foi Xosé Iglesias o que abriu co seu pregón estas esperadas datas. O poeta mariñeiro lembrou aqueles anos nos que tiña dúas datas no corazón: o Nadal e as Festas Patronais dun agosto cheo de sol e familia. Lembrou tamén como, anos máis tarde, choraba dende o Gran Sol a saída da Virxe, dando conta desa morriña de amor que tanto ten pola súa vila. Lembraba o seu colexio Manuela Rial, e as pedras escombreiras da fábrica que pasaban por diante. De seguido, nunha ateigada (como se pode nestes tempos) Praza 8 de marzo, tocaba NostálgicA. Pero a gran cita chegou co concerto de Rocío Caamaño. A artista ceense voltaba facer as delicias dos seus veciñ@s, cunha banda con xentes tamén da casa, como o acordeonista e director da escola de música Fernando Fraga. Fotos de Rafa Quintáns A vila continúa esta fin de semana cunha completa programación, coa cabeza tamén posta na VII Semana das Artes Escénicas e Musicais "A EsCEEna", que traerá 6 espectáculos de primeira calidade entre o 17 e o 22 de agosto. Máis información Programa das Festas da Xunqueira. |
NOS_38778 | Tal día como hoxe un grupo de nacionalistas e demócratas entraba no Pazo de Meirás para esixir a devolución ao pobo de todo o patrimonio espoliado por Franco e que aínda continúa en mans da familia do sanguinario ditador. Era 30 de agosto de 2017 e esta acción de protesta costou a 19 nacionalistas unha denuncia por parte da familia Franco que aínda está pendente de xuízo e pola que se lles pide 13 anos de cadea e máis de 500.000 euros de multa. | 30 de agosto de 2017, unha das torres do Pazo de Meirás e a balconada lucían dúas grandes faixas con bandeiras da Patria Galega e lemas en prol da devolución do singular edificio ao pobo. "Franquismo nunca máis" pronunciaban aquelas persoas que levaron hai dous anos as esixencias de dignidade e memoria histórica galegas á residencia de verán do ditador Francisco Franco e que a día de hoxe segue a desfrutar a súa familia. Un grupo de persoas accedía hai dous anos ao interior do pazo para levar adiante unha ocupación simbólica do mesmo e reclamar que se devolvese ao pobo "para pór fin a oitenta anos desta ignominia", segundo explicaba desde o interior Néstor Rego, membro da Executiva Nacional do BNG e que despois exercería como portavoz dos 19 de Meirás, o colectivo de persoas denunciadas pola familia do ditador. "Franquismo nunca máis" pronunciaban aquelas persoas que levaron hai dous anos as esixencias da memoria histórica galega á residencia do ditador "Somos galegas e galegos, nacionalistas e demócratas e estamos aquí porque entendemos que as institucións públicas teñen que actuar", proclamaba Rego antes de explicar que decidiran saltar o valado porque levaban quince días chamando para anotarse á visita dese 30 de agosto sen ter resposta algunha. Precisamente, Sermos Galiza volveu informar a semana pasada do incumprimento da lei que regula os Bens de Interese Cultural xa que a familia mantivo tamén durante o mes de agosto de 2019 o pazo pechado ás visitas. "Imos estar aquí até que poidamos", comentaba Néstor Rego hai dous anos a Sermos Galiza desde o interior do pazo. "Vimos un coche da Garda Civil, pero por aquí nin parece que haxa visitas nin ninguén máis". Rego denunciaba tamén "a continuidade entre o réxime franquista e o actual" simbolizada nunha fotografía de Franco dándolle a man a Felipe de Borbón en 1975 nese mesmo pazo. Días máis tarde, 19 persoas foron denunciadas pola pretensa comisión de catro delitos durante a acción simbólica desenvolvida a 30 de agosto de 2017 no pazo. As persoas demandas foron coñecidas como as 19 de Meirás, símbolo do paradoxo de que as e os descendentes do espoliador continúen a desfrutar dos bens roubados ao pobo e sexa a sociedade que protesta quen recibe as sancións. Entre estas persoas denunciadas figuran membros da executiva nacional como Bieito Lobeira, Rubén Cela e o propio Néstor Rego, así como o ex secretario xeral da CIG, Suso Seixo. A denuncia foi apresentada no xulgado de Betanzos pola suposta comisión de catro delitos que, en caso de seren apreciados como tal polo tribunal, implicarían penas de 13 anos de prisión para cada unha das 19 persoas. Os delitos que a familia Franco atribúe ás persoas demandadas son Violación de Morada, coa agravante de violencia ou intimidación, castigado no Código Penal con prisión de 1 a 4 anos; Delito contra a Honra, de 6 meses a 2 anos con multa de 12 a 24 meses; Danos, na modalidade agravada, penas de 1 a 3 anos de prisión e multa de 12 a 24 meses; e Delito de Odio, de 1 a 4 anos e multa de 6 a 12 meses. O pasado 11 de xullo de 2019 coñecíase que o goberno central atendía finalmente a mobilización social, das entidades en defensa da memoria histórica galega e dos partidos da oposición e que apresentaba unha demanda nos Xulgados da Coruña para recuperar a propiedade pública do Pazo de Meirás. BNG e En Marea aplaudiron a decisión e comprometéronse a vixiar os pasos do Executivo. Apenas seis días após, o Consello da Xunta aprobou dar autorización aos servizos xurídicos do goberno galego a comparecer como parte do proceso civil iniciado pola administración xeral do Estado no Xulgado de Primeira Instancia número 1 da Coruña conducente á recuperación para o patrimonio público do Pazo de Meirás. A Xunta ten como unha das súas obrigacións a salvagarda do patrimonio cultural galego. As 19 de Meirás continúan agardando polo xuízo. |
NOS_31505 | Tras adiar a decisión en xuño e volvelo facer un día antes, o Constitucional aproba nunha votación moi axustada a impugnación do confinamento no primeiro estado de alarma, ao votar a favor a maioría dos maxistrados propostos polo PP, anulando as multas por saltarse o confinamento. | Por seis votos contra cinco, o Pleno do Tribunal Constitucional desta cuarta feira decretou que o confinamento xeral acordado no Estado español do 14 de marzo ao 4 de maio de 2020, durante o primeiro estado de alarma, foi inconstitucional. Na proposta aprobada, a cargo do maxistrado Pedro González-Trevijano, o Constitucional conclúe que o confinamento non foi unha limitación do dereito fundamental á libre circulación, senón unha suspensión dese dereito, polo que o instrumento utilizado tiña que ser o do estado de excepción, non o estado de alarma. Ademais da declaración de inconstitucionalidade dos artigos referentes á mobilidade no decreto lei que sostivo o primeiro estado de alarma, o tribunal tamén impugnou que se habilitara ao Ministerio de Sanidade para modificar as medidas aplicadas pola pandemia da Covid-19 no eido da hostalaría, dos equipamentos culturais e da actividade comercial en xeral. Exceptuando estas cuestións, as maxistradas e maxistrados acordaron desestimar o recurso de inconstitucionalidade presentado por Vox contra o decreto lei. Anulación de multas O fallo implica que serán revisábeis as multas ás persoas que saltaron o confinamento, neste caso non só os procedementos de sanción, senón tamén as que xa estean impostas en firme. A maxistratura xustifícase neste aspecto pola prohibición constitucional de castigar feitos que non foran ilícitos á hora de ser cometidos, o que fai imposíbel manter as multas. Para limitar os efectos desta declaración de inconstitucionalidade, o tribunal apunta que non se poderán revisar os procesos xudiciais vencellados co confinamento nos que exista unha sentenza firme. Tampouco os procesos administrativos vinculados que conten cunha resolución definitiva. Ademais, exclúe que esta decisión poida avalar a reclamación de responsabilidade contra o Estado por esta lexislación. "Era imprescindíbel para salvar vidas", sostén o Goberno español Cando se fixo pública a resolución do Tribunal Constitucional sobre o estado de alarma e o confinamento, fontes do Executivo de Pedro Sánchez transmitiron aos medios españois que "sen esa ferramenta non se tería chegado a tempo para parar o virus e non tería sido posíbel manter as medidas necesarias para deter o seu avance máis alá de 60 días". Esta normativa xurídica "era absolutamente imprescindíbel para salvar vidas", sinalaron as mesmas fontes, que cuestionaron o carácter político do fallo, criticando o recurso de Vox cando apoiou co seu voto o primeiro estado de alarma. Tamén aseguraron que as restricións estaban en liña coas medidas que se puxeron en marcha nos Estados da contorna. "É unha decisión sen precedentes", salientaron onte. |
NOS_33470 | Xornalista e escritor especializado en cine, música e deportes, comeza agora una novo proxecto como editor e director da revista Zona Press. O baloncesto galego está de noraboa, xa ten o seu medio de comunicación propio e na nosa lingua. | O nome de Zona Press é por...?A zona defensiva que se emprega nas tácticas de baloncesto. Consiste en facer presión cando o partido vai mal e hai que roubar o balón. Ademais xoguei co "press" que é "prensa" en inglés. Que relación ten con este deporte para comezar un proxecto destas características?Ademais de pola información deportiva, son un apaixonado polo baloncesto. É o meu deporte. Non por estatura mais si por estar no meu corazón. Agora coincide cun bo momento do Obradoiro, cunha masa social grande e que conseguiu moitos cartos para estar na ACB. E tamén que xunto ao C.B. Breogán incorpóranse C.O.B. Ourense e o U.D.C. Basquet Coruña, co cal temos tres equipos no segundo chanzo competitivo a nivel estatal. O único que sinto é que no baloncesto feminino o Celta, despois de gañar na pista estar na máxima categoría, perdese a posibilidade por unha xestión horrorosa do concello de Vigo. O goberno municipal foi incapaz de pagar a tempo a débeda que tiña co Celta. E non era unha subvención senón que era unha débeda! Ao final o Celta non tivo cartos para pagar á Federación o canon para estar onde debía estar por tradición histórica e no xogo. Creo que estaba nun momento que necesitaba un proxecto un pouco grande, exercer de editor e director. Neste proxecto entrarán as moitas equipas galegas que temos. Ofreceremos entrevistas de actualidade, por exemplo con xogadores e xogadoras que destaquen nas competicións. A partir do nº 3 haberá unha sección da liga feminina. Teremos reportaxes atemporais onde descubriremos moitos aspectos descoñecidos para a xente. Neste primeiro número contamos a historia de "O baloncestista que puido ser presidente". Bill Bradley xogou nos New York Knicks, chegou a xogar no Milán italiano e foi campión de Europa. Disputara a candidatura demócrata a Al Gore e perdeu por pouco. Foi senador e agora apoiou a Obama. Temos outra sección que é "Amos de xogo", personaxes moi relevantes. Neste caso contamos cunha fotografía dun noviño Fidel Castro como xogador. A idea é descubrir a xente moi popular e carismática do século XX e XXI. O propio Castro xogou nunha liga cubana, imaxino coa sorpresa da equipa rival! Nesta sección haberá galegas e galegos supoño...Van saír. Temos por exemplo o caso da presentadora Silvia Jato ten a toda a familia relacionada co baloncesto. Son adestradores e ela xogou polo que aparecerá na revista. Seguro que no xantar falarían deste deporte e sendo de Lugo do Breogán! Que representa este proxecto na túa longa traxectoria como xornalista?Ao último fillo sempre se lle quere moito. Creo que estaba nun momento que necesitaba un proxecto un pouco grande, exercer de editor e director. É algo que ten os seus riscos mais coido na vida hai que dar pasos adiante. Non sei o que vai a representar no futuro. Eu tamén editei unha revista musical, Cartafol, sen periodicidade. Quedou en seis números. Oxalá agora non suceda así. Se se consolida será algo importante para min e a miña carreira. É un reto fermosos e moi bonito. Necesitaba dar ese paso e ofrecerlle algo ao público que coido será do seu interese. Facendo algo máis que unha publicación típica, sacando á luz cousas agochadas. Atentas as mulleres ao número dous porque sacaremos algo importante do baloncesto feminino, algo que deberían reivindicar. Como foi a resposta por parte das equipas de baloncesto?Tivemos unha primeira toma de contacto máis aínda falta. Estivemos en Lugo e na Coruña. Para as equipas é outra plataforma publicitaria importante. A todo o mundo lle gusta que falen dos seus clubs. A xente do baloncesto acolleu moi ben a revista. Hai unhas 9.000 persoas socias de clubs e logo están as categorías inferiores. |
NOS_21463 | Un roteiro polo monte Santa Trega, visitando o seu célebre castro. | O monte Trega, ou de Santa Trega, é un dos lugares máis coñecidos e visitados da Galiza. Un cume illado cunha importante pegada histórica, un dos castros de máis sona, e unha situación estratéxica privilexiada entre o mar, no punto máis ao sur da costa galega, e o esteiro e desembocadura do río Miño. Subir e percorrelo ofrécenos diferentes perspectivas e panorámicas da contorna e achéganos ao coñecemento da nosa historia en tempos pasados. Por calquera das razóns é un punto de interese para unha visita e unha camiñada. O percorrido non é longo, mais ten tramos de apreciábel desnivel, temos que subir desde os 70 aos case 350 m aos que está o cume e volver ao punto de partida. O mellor sitio para comezar un percorrido circular é desde o parque do Cancelón, que se atopa ao pouco de iniciar a subida ao monte pola estrada, que ten ao pé unha zona de aparcadoiro. Paraxe: Baixo Miño / Concello: A Guarda / Percorrido: 8 quilómetros (circular) / Dificultade: Media Unha posibilidade témola indo cara a parte alta da zona de aparcadoiro onde hai, á dereita, un camiño empedrado que sobe case recto, cruzando varias veces a estrada, até o castro. É o camiño máis curto, mais non o máis doado. Outra posibilidade é subir pola estrada, mais é pouco aconsellábel porque é estreita, con moitas voltas e moi transitada por vehículos. Nós fixémola seguindo a ruta PRG 122, que está sinalizada, e outros desvíos. Comezámola por enriba do parque do Cancelón, onde sae, á dereita da estrada, a pista da ruta, e ao longo do percorrido imos pasando dun miradoiro a outro e dun punto de interese ao seguinte, co que a subida, con tantas paradas e descansos, faise máis levadeira. Na metade da subida temos o castro e no cume o miradoiro sobre a boca do Miño, o museo, no que podemos ver moitas das pezas atopadas nas escavacións, e até varios sitios nos que facer un descanso e tomar algo que nos axude a reparar forzas e a coller folgos para a volta. Na zona de aparcadoiro dos autobuses comeza o camiño de baixada menos coñecido e transitado pero con indicadores que nos guían polos lugares destacados, todos eles miradoiros sobre o litoral, a boca do río ou o esteiro: a Pedra Furada, o rego do Bico San, e, despois de cruzar a pista perimetral, o Outeiro do Lobo. No outeiro do Lobo comezamos o camiño de volta que podemos facelo seguindo até Camposancos, cunha forte baixada e unha longa subida de pouco interese, ou volvendo atrás á pista perimetral para percorrer a mesma distancia pero por un camiño máis doado que se xunta co camiño de Camposancos nas Chans, preto do vello campo de fútbol, onde hai un fermoso exemplar de eucalipto de case 8 m de perímetro, e polo camiño en baixada logo saímos ao aparcadoiro onde deixamos o vehículo. |
NOS_22820 | O mesmo día en que o Supremo paraliza a exhumación dos restos mortais do ditador, o investigador sadense Carlos Babío recibiu unha segunda demanda, xemelga da primeira, por denunciar nun programa televisivo o espolio perpetrado na Galiza polo tirano. | "Os Franco están crecidísimos e séntense amparados polo poder. O que pretenden con estas denuncias é amedrentar a sociedade. Que cada vez que abras a boca recibas unha denuncia", dixo esta terza feira a Sermos Galiza Carlos Babío, co-autor de Meirás, un pazo, un caudillo, un espolio, após confirmar que esta terza feira lle foi notificada unha nova demanda, a segunda, da familia do ditador contra el por inxurias e calumnias. Esta denuncia é unha réplica da primeira, interposta no seu día contra Mediaset (propietaria da canle Cuatro), xornalistas do programa En el punto de Mira e entre outras persoas que interviñan na emisión, Carlos Babío. O presunto delito? Relatar como se producira o espolio do Pazo de Meirás e como os fascistas incorporaron fraudulentamente á finca do ditador a casa da avoa do investigador agora denunciado. A segunda demanda atinxe a AtresMedia (propietaria de La Sexta e Antena 3), os xornalistas de Equipo de Investigación e outra vez a Babío, desta vez por ter dado información sobre como, alén de terras e do propio edificio, os Franco espoliaron tamén outros elementos patrimoniais que acabaron por enriquecer a propiedade de Meirás. Babío foi convocado a senllos actos de conciliación, o 12 de xuño no xulgado de primeira instancia de Alcobendas e o 14 deste mesmo mes no 43 de primeira instancia de Madrid en relación con estas demandas. "Non irei. Non teño nada que conciliar con eles", afirma. O previsíbel, calcula, é que o asunto acabe en xuízo. "Non creo que eles o deixen morrer así. Están moi crecidos porque se senten amparados", conclúe. |
NOS_45286 | A Federación Sindical Mundial realizou unha Conferencia Sindical Internacional na vila de Palmela, coa participación de decenas de organizacións sindicais, entre elas a CIG como convidada. | Os pasados 3 e 4 de outubro realizouse en Portugal, na vila de Palmela, organizada pola Federación Sindical Mundial e pola Federação Nacional de Sindicatos de Trabalhadores em Funções Públicas (FNSTFP), unha Conferencia Sindical Internacional baixo o lema, "Combater o desemprego, pelo trabalho digno". Coa presenza de Arménio Carlos, Secretario Xeral da CGTP-IN, que pronunciou un discurso chave, e de George Mavrikos, Secretario Xeral da FSM, a conferencia constituía o acto central do Día Internacional de Acción, que cada 3 de outubro realiza a FSM nos cinco continentes para conmemorar o aniversario da súa fundación, no Congreso Sindical Mundial celebrado en París en 1945. A FSM reúne hoxe máis de 90 millóns de afiliados e afiliados de máis de 130 sindicatos de clase de todo o mundo, entre os cales, LAB de Euskal Herria, a CSC-Intersindical de Catalunya e a Intersindical Canaria. Representantes de decenas de sindicatos de diversos países, entre os que se atopaba a CIG como convidada, achegaron os seus relatorios, ao longo das dúas xornadas do evento, salientando a importancia estratéxica da loita sindical contra o desemprego, por traballo digno e por medidas urxentes de protección das persoas desempregadas. Para a FSM o desemprego e a desprotección social facilitan a maior explotación da clase traballadora Na declaración publicada polo seu Secretariado a FSM denuncia que "a burguesía e os seus gobernos aprovéitanse deste problema, favorecendo os seus intereses. Implementan recortes de salarios e de prestacións sociais. Propoñen un desenvolvemento en favor dos monopolios, onde os traballadores non teñen dereitos, con malos salarios, sen horario laboral estábel, sen seguridade social, sen especialización." Segundo a FSM, o desemprego e a desprotección social facilitan a crecente explotación da forza de traballo en todo o mundo. Na citada declaración, sinálase ademais que "o desemprego é unha característica inherente ao modo de produción capitalista. A produción capitalista está organizada tendo como único obxectivo as ganancias e non as necesidades do pobo. O desemprego é útil para o capital. Utilízase para preservar o medo ao despedimento e para chantaxear a clase obreira a baixar os seus estándares e esixencias na negociación polo prezo de venda da súa forza laboral". "Ademais, o desemprego é necesario no capitalismo, xa que os desempregados son unha fonte inesgotábel de man de obra dispoñíbel para todas as opcións posíbeis do investimento capitalista" enfatizan. O capital emprega o alto desemprego "para preservar o medo ao despedimento e para chantaxear a clase obreira a baixar as súas esixencias", denuncian. Para alén do máis, no encontro denunciouse que o empresariado estaría a aproveitar o actual contexto de cirse, e singularmente as elevadas taxas de desemprego, para conculcar dereitos laborais e sindicais. "Viólase a xornada laboral de 8 horas, condicións de traballo flexíbeis son promovidas, impleméntanse contratos laborais por mes, por semana, por día, o traballo subcontratado legalízase como un sistema de escravitude moderna, ofrécense fondos estatais ás empresas para contratar man de obra, as corporacións reciben enormes exencións fiscais" acrecéntase desde a FSM. A Conferencia de Palmela rematou os seus traballos chamando a reforzar a unidade da acción internacional dos sindicatos de clase de todo o mundo para combater o desemprego, loitar por traballo digno e medidas de protección para as persoas desempregadas, cun horizonte no que fique erradicada a explotación capitalista e as guerras imperialistas. |
NOS_34172 | Marián Ferreiro Díaz (San Xiao, Narón, 1977) é a candidata de TEGA á Alcaldía de Narón. Foi dependenta de comercio e administrativa do Concello de Narón (2006-2015). Nas eleccións municipais de 2015 presentouse como número 2 na candidatura de Terra Galega que encabezaba Xosé Manuel Blanco. Foi concelleira de Cultura e primeira tenente alcalde. En setembro de 2017, logo da renuncia ao cargo de Xosé Manuel Blanco, foi elixida alcaldesa de Narón o 23 de setembro. | Que valoración fai do seu mandato á fronte do concello de Narón? A miña valoración é moi positiva. Desde o equipo de goberno fomos capaces de avanzar en proxectos importantes para a nosa cidade, como a ampliación da rede de saneamento na zona rural, as melloras en eficiencia enerxética ou a accesibilidade e humanización de barrios. Todo isto sen descoidar outras áreas como dependencia, á que tan só no último orzamento destinamos perto de dous millóns de euros. Ademais, a finais de decembro aprobamos o orzamento máis elevado da historia desta cidade, de 32,9 millóns de euros. Fixemos todo isto ao tempo que reducimos a débeda bancaria, que quedou a cero, e tamén logramos manter a conxelación de impostos municipais e baixar o IBI. Que medidas destes últimos anos salientaría? Ademais de todas as medidas postas en marcha para mellorar a eficiencia enerxética, a accesibilidade e a humanización da cidade, gustaríame destacar a construción de novos parques infantís e biosaudábeis, pistas multideporte, un circuíto de pump truck, así como a posta en marcha de iniciativas en seguridade viaria como os Camiños Escolares Seguros e a mellora do SPEIS (Servicio de Prevención, Extinción de Incendios e Salvamento). Tamén puxemos en marcha novos servizos e novas instalacións para uso e desfrute da veciñanza, avanzamos en materia de turismo coa edición de audioguías, e en materia empresarial, tratando de que o Sepes rebaixe o prezo das parcelas en Río do Pozo, ou adheríndonos ao convenio Doing Business para reducir o IBI, ICIO e IAE ás empresas que se asenten nos polígonos industriais ou amplíen as súas instalacións. Apostamos firmemente na formación para o emprego, con máis de 18.000 horas de formación impartidas e 2.500 persoas participantes ao longo do mandato. Por outra banda, seguimos impulsando de forma decidida dous dos nosos principais sinais de identidade: a Cultura e o Deporte, con importantes dedicacións orzamentarias (ao redor de 1,6 millóns de euros na primeira e 2 millóns no segunda). Levamos a cabo unha decidida política de descentralización das actividades culturais e de lecer, achegándoas aos barrios e parroquias de Narón. Tamén levamos a cabo iniciativas de mellora democrática coa posta en marcha do Portal de Transparencia Municipal e o de Participación Cidadá, co que a cidadanía ten a oportunidade de acceder a información e participar activamente en determinadas cuestións vencelladas á política municipal. Que dificultades afrontou no seu mandato? Máis alá das dificultades do día a día, non houbo grandes problemas que merezan ser destacados. O traballo continuo e unha política de diálogo e entendemento permanente minimizaron as dificultades atopadas durante este mandato. Como valora o papel da oposición? O papel do principal partido da oposición nestes catro anos foi menos construtivo do que debera. Gustaríame que se deixasen de lado as siglas e se priorizase a defensa dos intereses das veciñas e veciños de Narón. De todos xeitos, o equipo de goberno tendeu sempre a man á oposición para tratar de que os acordos fosen o máis amplos posíbeis. Cales son as principais necesidades de Narón? Unha das necesidades, en materia social, é a construción dunha residencia para persoas maiores, para o que ofreceremos á Xunta os terreos necesarios para a súa execución. E tamén ampliar a oferta educativa do Concello, sobre todo en Formación Profesional e coa construción dun novo centro escolar de Primaria no Alto. Cal será a primeira medida se recunca como alcaldesa? Como o noso é un proxecto en marcha, o que faremos desde o primeiro momento é continuar con todas as iniciativas que xa están en curso: humanización dos barrios, saneamento, eficiencia enerxética, ampliación de zonas verdes e espazos de lecer, senda peonil entre Xuvia e Freixeiro, centro comunitario e piscina terapéutica en Xuvia, etc. Non sería unha única medida, trátase de continuar avanzando en diferentes áreas, en moitas das que xa estamos traballando para manter o ritmo de crecemento de Narón e consolidalo como un concello de referencia na comarca e tamén en Galiza, como oitava cidade. |
NOS_37763 | O pleno tivo que se suspender por dúas ocasións por mor dos apupos e amezas dalgúns dos asistentes contra ios promotores da moción. | Mariano Rajoy é persoa 'non grata' na cidade onde pasou gran parte da súa infancia e mocidade, á que volta en vacacións, e á que sempre se refire cando se ten que definir dalgún sitio. O pleno do Concello de Pontevedra aprobou por maioría absoluta, cos votos de BNG, PSOE e Marea, declarar o presidente en funcións 'persoa non grata'. A aprobación por un goberno en funcións presidido por el dunha prórroga a Ence até 2073 foi o motivo de que Rajoy pase ser 'non grato' na que el considera a súa cidade. Os representantes do PP no Pleno optaron por marchar momentos antes da votación, dicindo que non estaban dispostos a participar no que cualificaban de "farsa". Mais antes aproveitaron a súa quenda de intervención para por boca do seu voceiro, Jacobo Moreira,criticar a nacionalistas, socialistas e Marea, responsabilizándoos de avergoñar Pontevedra. Foi un pleno tenso, que obrigou o alcalde, Fernández Lores, a suspendelo temporalente en dúas ocasións por mor do apupos e insultos de parte do público cando ían intervir os voceiros socialista e da Marea (impulsores da moción). Lores pediu "respeto" aos asistentes que ateigaban o Teatro Principal e lembrou que alí estaban persoas "elixidos polos pontevedreses, é un pleno soberano". Entre o público, altos cargos e militantes do PP e traballadores de ENCE, que rexeitaban a moción que se levaba a pleno. Tamén membros da Plataforma en defensa da Ría ou de sectores produtivos e colectivas ambientalistas, defendendo que Rajoy fose declarado 'non grato' por prorrogar Ence. |
PRAZA_2229 | Este martes presentouse a Plataforma Feminista Galega, que busca continuar co traballo unitario realizado a través da Plataforma Galega Polo Dereito ao Aborto. Entre as súas primeiras accións, a mobilización contra as violencias machistas do vindeiro 7N. Falamos con Paula Ríos e Pilar Estévez. | "Coa Plataforma polo Dereito ao Aborto comezamos a detectar a necesidade de unirnos. Fomos quen de poñernos de acordo, de traballar conxuntamente a pesar das diferenzas. E xa daquela había compañeiras que dicían que aquel marco, acaido para unha loita concreta, ía quedar pequeno para as nosas reivindicacións como feministas". Continuando co espírito e a metodoloxía de traballo unitario que marcou a loita (exitosa) contra o intento do PP de recortar o dereito ao aborto, unha boa parte das organizacións e activistas que conformaban a Plataforma decidiron hai uns meses avanzar na construción dun espazo de unidade e un instrumento de participación política para o feminismo galego. A Plataforma Feminista Galega presentouse publicamente este martes en Compostela. "Os anos nos que se foran conseguindo algúns avances formais en dereitos e igualdade contribuíran tamén a atomizarnos. Porén, a loita contra o recorte do dereito ao aborto volveu unirnos" "Os anos nos que se foran conseguindo algúns avances formais en dereitos e igualdade contribuíran tamén a atomizarnos. Porén, a loita contra o recorte do dereito ao aborto volveu unirnos" -explica Paula Ríos- "A partir de todas as sinerxías que se foran creando, xorde a proposta de seguir con este traballo en común e de ir máis adiante". "Non é só o aborto: son os dereitos sexuais e reprodutivos, o acceso das parellas lesbianas e as mulleres soas á reprodución asistida, o acceso á sanidade... Vendo a experiencia, vendo que somos quen de falarnos entre todas e que sempre actuamos con respecto á diversidade, decidimos iniciar este proceso", destaca Pilar Estévez. Na Plataforma Feminista Galega están representados partidos políticos, sindicatos, organización sociais, activistas a nivel individual e, por suposto, colectivos feministas. A maior parte dos que conformaban previamente a Plataforma polo Dereito ao Aborto. "Non estamos aínda todas as organizacións que estabamos na Plataforma, pero cada colectivo ten os seus tempos", sinala Paula Ríos. "Levamos seis meses de debate interno, preguntándolles ás organizacións que compoñen a plataforma se querían involucrarse en algo máis", explica Pilar Estévez, que destaca a importancia da creación deste novo espazo para dar entrada a unha nova xeración de feministas: "Había moitas mulleres, sobre todo moitas mozas moi novas, que non tiñan outro marco no que facer activismo. Era importante integrar a estas mozas, que son o recambio xeracional do movemento". "Había moitas mulleres, sobre todo moitas mozas moi novas, que non tiñan outro marco no que facer activismo. Era importante integrar a estas mozas, que son o recambio xeracional do movemento" "Queremos que a Plataforma sexa un espazo para o debate e a formación, un punto de encontro para as mulleres e, sobre todo, unha ferramenta para o traballo en común do feminismo en Galicia, para cambiar cousas", explica Paula Ríos. "Estes dous últimos anos demostráronnos que se imos xuntas somos quen de conseguir cousas", engade. O funcionamento será, destacan, semellante ao que viña marcando a previa Plataforma polo Dereito ao Aborto: "horizontalidade, asembleas, cunha coordinadora" e, ademais, todas as decisións tomaranse por consenso. O proceso de construción da entidade, aínda en marcha, "está aberto a novas adhesións", destaca Pilar Estévez. "Podemos confluír todas en accións. Collemos todas, non sobra ninguén", di. A loita contra as violencias machistas O movemento feminista ten moitas batallas que dar. Unha das máis importantes é a loita contra a violencia machista que esta mesma semana acabou coa vida doutra muller, en Vigo, e contra as violencias machistas, o marco social que deriva nesas accións. O vindeiro 7 de novembro os movementos feministas de todos os territorios do Estado levarán a cabo mobilizacións que terán como acto central unha marcha en Madrid, no que o movemento feminista galego deixará oír a súa voz. Ese día tamén se levarán a cabo accións en Galicia e, previamente, a Plataforma Feminista Galega presentará mocións en todos os concellos galegos en apoio das demandas da marcha. De feito, este mesmo luns o pleno do Concello de Santiago aprobou unha declaración institucional neste senso. O vindeiro 7 de novembro os movementos feministas de todos os territorios do Estado levarán a cabo mobilizacións que terán como acto central unha marcha en Madrid A Marcha Estatal Contra as Violencias Machistas esixe que este problema pase a ser "unha cuestión de Estado". "Non hai un compromiso real por parte das forzas políticas" -denuncia Paula Ríos- "Debe ser unha cuestión de Estado. Isto significa que independentemente de quen estea no Goberno, teñen que aplicarse unhas medidas mínimas. Debe ampliarse a lexislación, e os Concellos deben comprometerse a ter o persoal coa formación necesaria e teñen que ter os recursos orzamentarios necesarios. Ademais, van ter que colaborar na prevención, en conxunto cos centros de ensino". "Esta marcha, que xorde do movemento feminista, dende a base, será o inicio dun ciclo moi amplo de mobilización", adianta, sinalando que non é casual a escolla da data (unhas semanas antes das eleccións xerais). "Queremos marcarlles a axenda aos partidos. Que se comprometan a aplicar estas medidas", di. "Tivemos a precaución de facela á marxe dos partidos, aos que se convida a participar, a apoiar, pero sen ningún protagonismo, porque desta volta as protagonistas teñen que ser as mulleres, nas vítimas e non no aproveitamento electoralista das nosas loitas", destacan. "Queremos marcarlles a axenda aos partidos. Que se comprometan a aplicar estas medidas" Entre as demandas da marcha, esíxese que "a loita e os recursos inclúan tanto a violencia que exerce a parella ou exparella coma as agresións sexuais, o acoso sexual no ámbito laboral, a trata con fins de explotación sexual/laboral de mulleres e nenas e todas as violencias machistas". Ademais, pídese que "o foco se poña na protección das afectadas, facilitando diferentes saídas que impliquen unha verdadeira recuperación vital, económica e social". Dende Galicia estase a organizar un grupo para a viaxe a Madrid. A Plataforma Feminista Galega ten xestionado 560 prazas de tren para quen se queira achegar á Marcha contra as Violencias Machistas. A viaxe sairá de Vigo e A Coruña ás 12 da noite do día 6 de novembro, facendo parada en Pontevedra, Vilagarcía, Compostela e Ourense con chegada a Madrid ás 8 horas do día 7. A volta de Madrid está prevista para o día 7 de novembro con saída ás 12 da noite e chegada ás 8 da mañá do día 8. |
NOS_49333 | A autora entra na quotidianidade de dous filhotes de ursa e acompanha-os nas suas andanças nos prados. | Jogamos às vezes na escola. Eu dou uma série de fotografias, três no mínimo, ou mando trazer à rapaziada e depois dou a consigna: contai a estória que liga estas imagens. E a rapaziada inventa. A rapaziada dá. Porém há vezes que o jogo deixa de ser jogo para dar em alfaia. E com os Dous osiños de Ylla estamos perante uma dessas ocasiões. Ylla foi fotógrafa de natureza, apaixonada polos animais. E eu não sei se são de estudo, com bichos domesticados, produto de uma paciência enorme, ou que, mas as imagens que utiliza neste álbum impactam por íntimas. A autora entra na quotidianidade de dous filhotes de ursa e acompanha-os nas suas andanças nos prados, nos rios, na pola mais alta da árvore mais grande, no sono e no sonho. Não sei que impressiona mais, se a imagem com a filhota de papo-ruivo ou a discussão com o senhor corvo, no entanto todas e cada uma das imagens transmitem uma proximidade tal aos dous bichos que só passam duas páginas até te identificares com eles. O caso é que o álbum também conta um conto. Há texto a acompanhar as imagens, como uma melodia que permite gozá-las mais intensamente. Ursinho e ursinha, como as carapuchinhas ou as cabujinhas da tradição oral, recebem a advertência da mamã ursa: não saiades da cova até eu voltar. Claro é, como as carapuchinhas e as cabujas, desobedecem o mandado e decidem cruzar o bosque, todo ele cheio, de perigos? Não! De cousas curiosas e formosas de ver. E param a apanhar flores e soprá-las e deixá-las ir no vento, e aprendem a nadar e sobem árvores e rodam erveiras. Não se aparece lobo nenhum, embora levem susto grande com o guaxinim. Como nos contos tradicionais, de súbito adquirem consciência do erro e vêm-se perdidas e querem voltar à cova e não sabem. E pedem ajuda aos animais do bosque e pergunta vai e resposta vem: não, não sei da vossa mamã. E como em tantos contos, há final feliz e a senhora ursa é quem dá com filhote e filhota e dormem felizes na cova. E nosoutras agradecemos contar no país com uma editora como Kalandraka, que recupera esta obra, publicada há quase 70 anos e a traz à nossa língua e deixa que a gozemos. E agradecemos saber de uma fotógrafa maravilhosa, Camilla Koffler, com a sensibilidade suficiente para pensar, não só nos ursinhos, mas também nas crianças. O verde do título e das lapelas interiores destaca o negro sobre branco das fotografias e faz que a sua singeleza brilhe com mais intensidade. É o que tem o jogo quando se toma a sério. Dá em gema, em joia. |
PRAZA_955 | Na súa primeira campaña local á fronte do partido o líder socialista leva percorrida unha trintena de localidades no que vai de mes. Na convención do PSdeG reivindica o seu partido como a forza "máis sólida" e erixe o PP no "partido antipersoa por excelencia". | Cambre, Chantada, Ames, Ribadeo, Ortigueira, Miño, Ponteareas, Muros, Paradela, Foz... E así, ata unha trintena de localidades no que vai de mes, incluíndo varios actos nas cidades. Foron algunhas das paradas do maratón preelectoral que está desenvolver José Ramón Gómez Besteiro no seu primeiro proceso electoral municipal como secretario xeral do PSdeG ou, o que é o mesmo, as primeiras eleccións cunha campaña con dinámica galega que afronta dende o liderado do partido. Malia ao complexo do contexto, coa aparición de múltiples novas opcións electorais na esquerda e cun PSOE que aínda tenta desprenderse do lastre das súas últimas decisións no goberno do Estado, Besteiro está a implicarse persoalmente nunha carreira electoral que o partido lanzou definitivamente este sábado na súa convención municipal. Arrodeado das candidatas e candidatos socialistas para as vindeiras municipais nos concellos galegos Besteiro alentou os cabezas de cartel manifestando a convicción de que ao dominio electoral do PP lle resta un mes, o que falta para a cita coas urnas. "O 24 de maio -afirma- chegará a fin das maiorías absolutas con alcaldes de PP" e no seu lugar haberá "gobernos socialistas para a maioría". Acontecerá nun contexto no que, afirma, xa non cabe que os populares sigan a falar de xestión herdada, senón que cómpre destacar outra "herdanza" a de "Alberto Núñez Feijóo e do Partido Popular", que "xa e'unha hipoteca económica e social para Galicia que durará moitos anos". Na súa primeira campaña local á fronte do partido o líder socialista leva percorrida unha trintena de localidades no que vai de mes Besteiro chama a atención sobre unha das ideas forzas do argumentario dos conservadores en Galicia nos últimos días. Feijóo, lembra, manifestou que "non se pode crer nos partidos persoa", en referencia á formación de Albert Rivera, nin tampouco "nos partidos antipersoa". "Pode que teña razón, pero quero matizarlle unha cousa de forma importante -ironiza-: Non se pode crer nos partidos persoa nin nos partidos antipersoa e Feijóo representa o partido antipersoa por excelencia neste país". "Feijóo representa o partido antipersoa por excelencia neste país", afirmou Besteiro na convención que este partido celebrou este sábado Neste contexto o líder do PSdeG presenta os alcaldes e alcaldesas socialistas como a mellor mostra de que "en plena crise, en pleno bombardeo de recortes da dereita, se pode seguir facendo política social nos concellos". "Debemos ter claro que a nosa forza radica en que somos un proxecto colectivo, o PSdeG-PSOE non é unha aventura política dunha cúpula de persoas", senón "a forza máis sólida, clara e próxima á cidadanía dende as primeiras municipais", afirma. A partir do 24-M, augura, seguirano sendo, pondo ademais en marcha novas medidas como "ordenanzas de transparencia e participación cidadá". Tras a súa intervención na convención municipal o roteiro de Besteiro continuou en Ribeira e este domingo seguirá en Ordes. Mentres, no desenvolvemento do acto, interviron tamén, entre outros, o alcalde de Vigo, Abel Caballero, ou o candidato socialista en Santiago, Francisco Reyes. Outras persoas candidatas polo PSdeG nas vindeiras eleccións protagonizaron dúas mesas de debate, unha sobre concellos sostibles cos cabezas de cartel nas Pontes, Vilagarcía, Ferrol, Ourense e Pontevedra e mais con Ana Prieto, integrante da lista en Lugo, e outra sobre "concellos aos servizos das persoas", co alcalde lucense e as candidatas e candidatosd e Antas de Ulla, A Coruña, Ames, Piñor e Lalín. |
NOS_24035 | Un informe do Ministerio de Sanidade reflicte un "incremento importante" desta variante no Estado | O Ministerio de Sanidade fixo público esta terza feira un informe de avaliación do risco das variantes do coronavirus que están a circular polo Estado español. Neste documento, confírmase a presenza da coñecida como cepa británica (VOC B.1.1.7) cun "incremento moi importante" nas últimas semanas, tanto no conxunto do Estado como nalgúns territorios. Polo de agora, na Galiza só se clasificaron como cepa británica sete casos de coronavirus, mais están baixo sospeita outros contaxios que tamén poderían estar vencellados. Maior propagación "Esta variante implica un maior risco de transmisión que podería condicionar un aumento da incidencia de casos da Covid-19", expón o informe do Ministerio. As persoas infectadas por esta cepa, segundo estudos recentes publicados polo Reino Unido, terían máis posibilidades de padecer unha "enfermidade grave" derivada do contaxio deste virus. Así mesmo, o informe asegura que xa se está a producir no Estado a "transmisión secundaria" desta variante, isto é, que as persoas que deron positivo non foron contaxiadas por cidadáns británicos ou que tivesen visitado ese país, senón que contraeron o virus a través de "casos autóctonos" dentro do Estado. "O impacto podería ser moi alto, xa que a variante pode ocasionar un aumento na taxa de hospitalizacións e de letalidade, tanto pola maior taxa de incidencia como pola aparente maior gravidade", advirten desde Sanidade. Porén, a día de hoxe ese risco é "baixo" segundo os datos actuais. Tampouco se contempla aínda a posibilidade de que esta cepa reduza a efectividade da vacina. Noutra orde, o informe tamén evidencia a existencia da variante surafricana (501Y.V2) no Estado español, "nunha persoa con antecedentes de viaxe" a este país. Non hai constancia, polo de agora, de casos das cepas xaponesa e brasileira. |
NOS_58284 | Luckia e Comar decidiron levar a cabo esta iniciativa "ante o baleiro existente en Galiza de contar cunha única asociación que integre todos os empresarios dos distintos subsectores desta actividade". | Os dous principais grupos de xogos de azar de Galiza, Luckia e Comar, uníronse para crear a Asociación empresarial de xogos de azar de Galiza (Asejuga). A nova asociación busca ser "transversal" e aglutinar todos os operadores do sector do xogo presencial en Galiza. Luckia e Comar decidiron levar a cabo esta iniciativa "ante o baleiro existente en Galiza de contar cunha única asociación que integre todos os empresarios dos distintos subsectores desta actividade". Asejuga súmase, así, ás organizacións preexistentes neste sector como a Asociación galega de Empresas Operadoras ( AGEO) e a Asociación de Bingos de Galiza ( Abiga). En todo caso, a Dirección Xeral de Emerxencias e Interior da Xunta sinala que, de momento, non teñen coñecemento oficial da creación da devandita asociación nin se recibiu "comunicación algunha por parte dos integrantes". En palabras dos presidentes de ambos os grupos fundadores, José González -no caso de Luckia- e José Collazo -de Comar-, "non se pretende substituír outras asociacións que actualmente representan en Galiza, pero é necesario neste momento, no que ademais se está tramitando unha nova Lei do xogo, contar cunha única voz que represente e defenda a todos". "Por iso convidamos todos os operadores de xogo de Galiza a que se sumen", sinalaron ambos os dous empresarios, sen que polo momento transcendesen reaccións das outras dúas entidades asociativas de negocios de xogos de azar. A nova lei de xogo corresponde coa intención da Xunta de actualizar o marco lexislativo que leva vixente desde 1985, centrándose no xogo presencial. A principal discrepancia que hai por agora entre a Xunta e o sector do xogo débese á posibilidade de limitar o número de establecementos deste tipo en Galiza. "Tolerancia" Porén, a tolerancia da Xunta co xogo e a conivencia coas demandas do sector do xogo son obxecto de repetidas críticas desde as instancias máis diversas. Se no pasado mes de outubro eran as entidades representativas da hostalaría quen se queixaban da diferenza de trato entre os seus negocios e os locais de xogo, excluídos das limitacións de horarios impostas ao ocio nocturno como consecuencia da pandemia, uns meses máis tarde eran as forzas da oposición quen denunciaban unha rebaixa fiscal sen precedentes nos orzamentos galegos de 2021 para salas de apostas, bingos e casinos. A proximidade do Partido Popular á patronal do xogo é unha crítica de vello das forzas da oposición. O vicepresidente da Xunta da Galiza, Alfonso Rueda, é un habitual dos actos da entidade, ao recaer no seu departamento a responsabilidade do sector. O presidente da patronal, Serafín Portas, ten nexos co PP. |
NOS_54790 | A Federación de Libreiros de Galiza levará este ano a xestión das feiras do libro que o ano pasado organizaba unha empresa privada. Mudarán as actividades, as casetas e aproveitarán as redes sociais. | A Xunta accedeu ás peticións que o sector reivindicaba desde hai anos. "Era algo que reclamábamos desde hai anos, non podía ser que a mesma empresa que organiza unha feira do viño á semana seguinte fixera unha do libro", afirma Pilar Rodríguez, Presidenta da Federación de Libreiros de Galiza. A consideración positiva deste cambio na xestión implica a modernización dalgunha das características que tivo en edicións anteriores. "Sabemos como ninguén que é o que busca o que procura libros e teremos moi en conta o lugar onde este a feira en cada momento". Antón Pedreira, Vicepresidente da Federación, sinala que a maior parte dos cambios "fomentarán un achegamento aos visitantes e ás localidades que visitaremos". Neste aspecto, entre as novidades figura a ampliación da súa presenza, ademais das da Coruña, Compostela, Ferrol, Vigo, Viveiro, Ourense e Lugo, ás de Pontevedra, Foz, Monforte e Rianxo. "Máis modernas e dinámicas", resume Pedreira. Os cambios que prepararon comezarán polas casetas que terán unha nova forma para facilitar o traballo d@s libreir@s e a incorporación nelas da posibilidade de que se fagan sinaturas de escritor@s. Tamén haberá mudanzas na fórmula do pregón que se realice en cada feira. "Pensamos en que sexa máis dinámico e non ten porque ser sempre un escritor". A intención da Federación é abrir un Outlet de libros nunha das casetas. Outlet e redes sociais A intención da Federación é abrir un Outlet de libros nunha das casetas. A idea formulouse como resposta a unha demanda cada vez maior de libros cun prezo reducido e grande cantidade de obras que as librarías gardan sen posibilidade de darlle saída comercial."As redes son moi importantes e pensamos aproveitar as novas tecnoloxías". Pedreira anunciou que as feiras contarán coas redes sociais para a difusións das súas actividades e que algunhas destas "retransmitiranse en directo vía streaming". Feiras de abril a agosto A Federación de Libreir@s Galeg@s levará as feiras do libro por once localidades da nosa xeografía. Este ano abrirá Ferrol, do 19 ao 23 de abril, para logo viaxar a Compostela desde o 27 de abril até o 5 de maio. No mes das Letras Galegas serán en Lugo, do 14 ao 19 de maio, e en Pontevedra, do 21 ao 26. Para xuño están previstas as feiras do libro de Ourense, entre o 4 e o 9 para pasar a Vigo, do 28 de xuño ao 7 de xullo. Co verán comezado as casetas visitarán Rianxo, do 25 ao 27 de xullo, A Coruña, do 1 ao 11 agosto, e Viveiro, do 13 ao 16 do mesmo mes. As últimas feiras deste ano serán en Foz, do 17 ao 20 de agosto, e de Monforte, do 22 ao 25. |
NOS_24851 | A plataforma en defensa dos montes do Morrazo convoca este domingo un roteiro para dar a coñecer os valores ambientais, culturais e etnográficos do Monte do Cabalo e a contorna da enseada da Larache, un espazo natural costeiro ubicado na parroquia de Santa Cristina de Cobres, en Vilaboa, que completa a súa paisaxe con San Simón e a ría de fondo. | A entidade, que agrupa perto dunha vintena de asociacións e colectivos da comarca, comeza así a súa actividade anual, que combina o labor divulgativo coa reivindicación dirixida a defender o territorio e o seu patrimonio natural. Esa é a razón de ser da plataforma desde a súa formación en 2011, cando se fundou para bloquear a execución dun parque eólico na zona máis alta da península do Morrazo. "Comezou enfocada aos chamados montes do Morrazo, pero foise estendendo a protección dos cinco concellos que conforman a península –Marín, Bueu, Cangas, Moaña e Vilaboa–", rememora Cándido Martínez Rodríguez, que o domingo exercerá como guía na ruta polo monte. A información íntegra pode ser consultada na edición en papel de Nós Diario ou na súa lectura na nube. |
NOS_21151 | José R. Santamaría será o nº 2 da candidatura do Partido Popular de Vigo para as municipais de maio. | De xestionar a patronal dos hospitais privados de Galiza ao nº 2 da candidatura do PP de Vigo para as municipais de maio. José R. Santamaría, membro fundador de Ahosgal, asociación que representa eses complexos hospitalarios, salta á política da man do Partido Popular. Santamaría deixa o seu cargo en Ahosgal. A evolución das partidas destinadas a concertos coa sanidade pública nestes anos sitúa Galiza como o territorio onde este concepto rexistrou un maior aumento porcentual. Segundo recolle o informe Sanidade privada, achegando valor 2019, elaborado polo Instituto para o desenvolvemento e integración da sanidade, o maior incremento en porcentaxe nese capítulo no conxunto do Estado español deuse en Galiza e Balears, con 0,4% de aumento. No caso do noso país son case 230 millóns de euros os que se orzamentan nesa partida. |
NOS_18709 | A piques de se facer pública unha nova volta de porca á lexislación laboral poñemos nomes e apelidos a algunhas das medidas aprobadas polo Goberno de Mariano Rajoy | Despedimentos colectivos argüíndo perdas económicas para a empresa, suspensión de contratos, reducións de xornada, perda de dereitos e reducións salariais son algunhas das consecuencias que deveñen da reforma laboral. Laura, Arturo ou José Antonio son algunhas das persoas que se viron atinxidas pola nova lexislación coa que os executivos de Madrid e da Xunta cumpriron cos intereses da patronal e as institucións económicas internacionais que aínda así, seguen a exixir unha maior desregulación laboral. Con el@s falamos neste novo número do noso semanario no que dedicamos especial atención á memoria. Coincidindo co Día da Galiza Mártir (17 de agosto) localidades de todo o país homenaxean @s represaliad@s polo fascismo español. Ese fascismo sociolóxico que aínda pervive nas filas do Partido Popular. O partido no goberno da Galiza e Madrid segue sen reprender ao alcalde de Baralla, aquel que xustifica os asasinatos do franquismo. O mesmo que cala sobre o financiamento irregular durante décadas e ten a cabeza nos xulgados da Audiencia Nacional. Sobre o caso Bárcenas falamos nas páxinas de política. En Social botamos a ollada ao rural. As aldeas énchense nestas datas de crianzas coa chegada das vacacións estivais. Con algunhas desas familias que trocan a praia pola montaña e a impersonalidade polo contacto directo coa natureza, conversamos no número 60 do Sermos Galiza. Conversamos con Gonzalo Gómez, director de Aporrea.org Aliás, Luísa González, presidenta do Observatorio da Mariña pola Igualdade convértese na protagonista da nosa sección habitual que conformades a 'Comunidade Sermos'. Luísa ten claro que o nacemento do nosos medio de comunicación contribuíu a visibilizar a loita feminista que outros medios "reducen á súa mínima expresión". En Internacional viaxamos a Venezuela e entrevistamos ao director do diario dixital Aporrea.org. Gonzalo Gómez, de orixe galega, lembra con nós a figura de Hugo Chávez e o seu legado en América Latina. A oficialidade da selección galega de fútbol gaélico, a noite máxica no festival de música do Osmo ou o documental que Cora Peña prepara sobre a mina de Corcoesto, son algúns dos temas que atoparás nas páxinas do número desta semana. Bule xa ao teu quiosque ou, se non podes agardar, faite con el na nosa loxa virtual! |
NOS_9589 | A Volta a Portugal 2020 comezou marcada pola pandemia da Covid-19 con menos etapas e fortes medidas de seguridade sanitaria. A primeira camisola amarela gañouna o vilagarcián Gustavo César Veloso, o ciclista máis vello do pelotón, que aspira a facer un bo papel en Lisboa o vindeiro 5 de outubro. | Sen grandes probas ciclistas este verán pola situación de pandemia global da Covid-19 e con novas datas previstas polas mudanzas deste ano, unha vez rematado o Tour de France e antes do inicio do Giro de Italia, a Volta a Portugal colle protagonismo. Unha xornada prólogo e oito etapas decidirán o campión desta edición e na listaxe de corredores figura o galego Gustavo César Veloso. O deportista, nas filas do W52-FC Porto desde 2013, foi o gañador do prólogo que tivo lugar este pasado domingo 27 de setembro cun exercicio individual de 9 minutos 39 segundos e unha velocidade media de 43,523 km/hora. Malia ser o corredor máis vello da Volta (ten 40 anos) o de Vilagarcía de Arousa demostrou estar en forma para loitar nunha competición que coñece ben, pois chegou a gañala en 2014 ademais de levar a vitoria de etapa en varias ocasións desde a súa primeira participación. "A idade é apenas un número, o que conta é a determinación, o traballo e acreditar en nós mesmos", aseguraba aos medios de comunicación ao remate da etapa prólogo. Formato máis reducido para a Volta a Portugal pola situación sanitaria A pandemia obrigou este ano a mudar as datas da Volta a Portugal. De ter lugar en agosto e cunha duración de 12 días pasou a convocarse para iniciarse o 27 de setembro e rematar o vindeiro 5 de outubro. A carreira ten nesta edición un prólogo e oito etapas. A organización, a cargo da Federação Portuguesa de Ciclismo, conseguiu o apoio, entre outras, das cámaras municipais de Viana do Castelo, Montalegre, Viseu, Agueda, Garda, Oliveira do Hospital, Caldas da Rainha, Setúbal e Lisboa. Había moito interese en salvar os problemas sanitarios polo forte impacto mediático e a capacidade de dinamizar a economía do país e aquelas zonas menos coñecidas así como garantir o investimento do patrocinio anual da carreira. O pelotón está formado por 98 corredores de 14 equipos. Do prólogo á etapa máis longa da proba As primeiras pedaladas da Volta, o prólogo previo ás etapas, son contrarreloxo en loita individual por sacar o mellor tempo. Coa vitoria de Gustavo César Veloso, ciclista ao que moitos medios de comunicación portugueses teñen en conta para unha vitoria final, xa hai unha listaxe de favoritos na que figuran tamén António Carvalho (Efapel), Joni Brandão (Efapel), João Rodrigues (W52-FC Porto), Vicente García de Mateos (Aviludo-Louletano) e Frederico Figueiredo (Atum General-Tavira-Maria Nova Hotel). A primeira etapa, disputada esta segunda feira, foi a máis longa desta edición, con 180 quilómetros que uniron Montalegre e o alto de Santa Luzia, en Viana do Castelo. A vitoria foi para Luís Gomes (Kelly-Simoldes-UDO) e César Veloso, cun meritorio terceiro posto, mantén a camisola amarela de líder. A carreira da resiliencia Organización e corredores admiten que esta será a edición máis difícil das que se teñen organizado na historia da Volta a Portugal. "A pandemia prexudicou todos os atletas, mais chegamos todos practicamente nas mesmas condicións", aseguraba o primeiro día César Veloso. O propio corredor vilagarcían anunciara o ano pasado que esta cita portuguesa sería a última da súa carreira deportiva mais agora, coa inestábel situación e a incerteza das propias competicións, admite que podería seguir en 2021 para fechar a súa traxectoria noutras circunstancias. Desde a Federação Portuguesa de Ciclismo o seu presidente, Delmino Pereira, aseguraba na propia presentación desta edición que "a resiliencia e o espírito de sacrificio son valores de sempre do ciclismo e dos ciclistas", polo que "organizar a Volta e 2020 é ir beber nos valores de resiliencia e de recusa do abandono". Aínda así, a prohibición de non seguir en directo a carreira, segundo indicaron as autoridades, non gustou a boa parte do público, que criticou nas redes sociais que non se tomasen as mesmas medidas que noutras competicións europeas. |
NOS_32584 | De "estafa" e "fraude electoral" acusou a portavoz nacional do BNG, Ana Pontón, a Unidos Podemos, máis concretamente ás súas deputadas polas circunscricións galega, por "á hora da verdade esquecer as promesas e a axenda galega". | Pontón falou en Vigo, onde se reuniu co concelleiro nacionalista da cidade, Xabier Pérez Igrexas e ofreceu logo un almorzo informativo. "É dramático que non haxa nin unha soa forza política que condicione o debate e a negociación de investidura ás necesidades de Galiza", afirmou, "estes deputados galegos, no fondo, cometen unha estafa, porque se presentaron dicindo que van defender os galegos e cando chega o intre obedecen as directrices dos seus partidos madrileños e esquecen Galiza". A líder nacionalista mencionou a "axenda galega", idea que manexou durante a última campaña electoral En Común Unidas Podemos e que para Ana Pontón "non existe". "Estes deputados caen na fraude electoral", sinalou, "os cidadáns teñen que tomar nota e actuar en consecuencia". A portavoz nacional insistiu en que "Galiza está desaparecida" nas negociacións para pactar goberno. "Agora vemos o grave problema de non ter unha forza propia que defenda os nosos intereses en Madrid", e avisou de que o BNG está preparado en caso de que haxa novas eleccións ao Congreso, aínda que non as considera "positivas". |
PRAZA_17938 | Dende o ano 1990 as dúas provincias orientais tiveron un saldo negativo co resto de Galicia de case 20.000 habitantes. No último ano destacan as cifras negativas de comarcas como a Terra Chá e de moitos concellos ourensáns, pero tamén de zonas coruñesas ou pontevedresas como a Costa da Morte ou Tabeirós-Terra de Montes. | Hai moitos tipos de migracións. Fálase moito das que se producen entre uns e outros Estados e algo menos das que teñen lugar no interior de España, entre unhas e outras comunidades autónomas. Pero non se destacan tanto os movementos internos, os que se realizan entre distintos concellos ou provincias de Galicia. As estatísticas máis recentes difundidas polo INE e polo IGE sinalan que Galicia ten un saldo migratorio positivo co estranxeiro: En todo o 2017 Galicia recibiu 18.000 inmigrantes dende outros países (sobre todo dende Venezuela, Brasil e Colombia), fronte a 11.000 persoas que emigraron fóra de España. De igual xeito, o saldo migratorio de Galicia co resto do Estado foi positivo no segundo semestre de 2017 por primeira vez nos últimos cinco anos. Algo máis de 7 mil persoas trasladaron a súa residencia a outras comunidades, principalmente a Madrid, Cataluña e Andalucía e un número lixeiramente superior chegaron (ou regresaron) a Galicia dende o resto do Estado. No 2017 o saldo migratorio interno de Lugo (-303) e Ourense (-407) foi claramente negativo, mentres que os da Coruña (+283) e Pontevedra (+427) foron moi positivos Os movementos internos, dun concello galego a outro, son máis habituais e completan os saldos migratorios de cada localidade, establecendo grandes diferenzas con respecto ás migracións externas. Así, no ano 2017, mentres que as provincias de Ourense e Lugo tiveron saldos migratorios moi positivos co estranxeiro (+1.314 e +1.183), só Lugo mantivo ese saldo positivo nos fluxos de ida e volta con outras comunidades autónomas (+173), mentres que de Ourense marcharon ao resto de España máis persoas das que chegaron (-242). No que coinciden Lugo e Ourense é que un ano máis os seus concellos perderon poboación que se dirixiu ao resto de Galicia, principalmente ás provincias occidentais, A Coruña e Pontevedra. O saldo migratorio interno de Lugo (-303) e Ourense (-407) foi claramente negativo, mentres que os da Coruña (+283) e Pontevedra (+427) foron moi positivos. 2017 non foi unha excepción, senón que esta é a dinámica que se vén mantendo nas últimas décadas. Evidentemente son moitos e moitas os ourensáns e ourensás que marcharon nalgún momento a vivir a Vigo e a outros concellos pontevedreses. E a mesma relación podemos establecer entre a Terra Chá e a cidade da Coruña. E, dende logo, tamén a comarca de Compostela vén recibindo un número importante de persoas procedentes das provincias orientais. Entre 1990 e 2017 Lugo perdeu 8.794 habitantes por esta vía e Ourense 10.513, que se dirixiron principalmente á Coruña (+16.411) e algo menos a Pontevedra (+2.896) A evolución do saldo migratorio das provincias de Lugo e Ourense nas últimas tres décadas é moi semellante entre si. O saldo exterior foi habitualmente positivo (agás nos anos 2013 e 2014) e o saldo co resto do Estado Español moveuse a un lado e a outro da liña, tendo períodos positivos e negativos. Con todo, mentres que en Lugo o habitual foi que cada ano chegasen máis persoas doutras comunidades das que marchaban, en Ourense a dinámica máis frecuente foi a contraria. No que as dúas provincias coinciden é nos saldos migratorios negativos a nivel interno, pois de feito dende o ano 1990 os seus concellos sempre perderon máis poboación da que gañaban en función dos movementos con outras provincias galegas. Entre 1990 e 2017 Lugo perdeu 8.794 habitantes por esta vía e Ourense 10.513, que se dirixiron principalmente á Coruña (+16.411) e algo menos a Pontevedra (+2.896). Analizando os fluxos internos correspondentes a cada concello no ano 2017, obsérvase como efectivamente máis zonas das provincias da Coruña e Pontevedra adquiren un ton azul, o que indica que reciben máis poboación do resto de Galicia da que perden en beneficio doutros concellos. E, á inversa, grandes zonas das provincias de Lugo e Ourense tenden ao vermello, perdendo habitantes que marchan a outros lugares de Galicia. Con todo, a análise pode afondar en certas zonas, destacando as importantes perdas da Terra Chá, pero tamén saldos positivos en Lugo cidade, Castro de Rei e Outeiro de Rei. Ou subliñando os saldos negativos do interior da provincia de Pontevedra (sobre todo Tabeirós-Terra de Montes...) e os moi positivos do Baixo Miño e a Área Metropolitana de Vigo. Ou os fluxos negativos que atopamos na Costa da Morte ou en Ferrolterra, fronte aos moi positivos da área coruñesa e das Mariñas (pero cun saldo negativo na propia cidade herculina, seguramente dirixido aos concellos da contorna). |
NOS_15059 | A cara oculta do paraíso turístico está sen resolver desde 2002. Máis de vinte traballadoras e traballadores realizan xornadas seguidas de 24 horas sete días á semana en condicións precarias segundo denuncia a CIG. | O Parque Nacional das Illas Atlánticas forma parte da estratexia turística que a Xunta da Galiza oferta cada ano e que estes días promociona na Feira Internacional de Turismo, Fitur. Tras a imaxe paisaxística e natural está o traballo do persoal de vixilancia, control e xestión destes espazos, dependente da Consellaría de Medio Ambiente, que vén de denunciar anos de condicións precarias e falta de diálogo por parte da Administración galega. No único parque nacional que hai na Galiza as condicións de traballo, segundo denuncian desde a CIG, son "de extrema penosidade", pola dispoñibilidade absoluta e a singularidade das condicións laborais e as horas de traballo sen retribuír que chegan a ser máis do dobre do máximo legal. Roberto Castiñeiras, delegado da CIG e vixilante do Parque Nacional das Illas Atlánticas, explica que levan desde 2002 sen relación de postos de traballo (RPT), unha situación que provoca graves discriminacións salariais entre o persoal funcionario e laboral e entre o persoal de terra e as illas con diferenzas que chegan a ser de 300 euros. "En todos estes anos non houbo negociación nin interlocución", sentencia. Filtracións de auga e instalacións de luz e gas sen revisar O persoal das Illas Atlánticas acompaña a denuncia con imaxes da súa situación na que aparecen colchóns compartidos e en malas condicións e falla de auga potábel. Ademais sinalan os "graves" problemas relacionados co frío, humidades e filtracións de importancia nas vivendas que teñen que ocupar durante as xornadas de traballo, algunhas delas coas instalacións de luz e gas aínda sen revisar. Soidade e xornadas especiais sen recoñecer Son un colectivo de algo máis de 20 persoas que traballa os 365 días do ano, as 24 horas, a través de equipos nas illas Cíes, Ons, Sálvora e Cortegada. Permanecen nelas semanas enteiras en quendas de sete días, polo que a soidade é outro dos seus grandes problemas. "Non cobren dous en cada arquipélago todo o ano, como figura na avaliación de prevención de riscos laborais", sinala Castiñeiras a Nós Diario, "aínda que nas Cíes e Ons fálase de tres", engade. Non coñece casos semellantes coa excepción dos corpos de extinción de incendios e "a xente que está embarcada". En todo caso, a nivel salarial "estamos igual que o persoal que está na central en Vigo". A situación é a mesma para o persoal funcionario, case un 50%, e o laboral, onde ningún deles conta coa xornada especial que realizan. Ademais, estas traballadoras e traballadores teñen que xestionar asuntos que noutros destinos non se asumirían. Entre o traballo que non figura na súa función -son vixilantes de recursos naturais-, teñen que realizar a limpeza e xestión do lixo acumulado nas illas ou o transporte de combustíbel. "Estar nunha illa implica embarcar todas as semanas, mesmo con mal tempo, e non está regulada a vida aquí", asegura Castiñeiras. Pon como exemplo os múltiples danos nas instalacións causados polo seu uso e que teñen que solucionar ou agardar días até que chegue alguén para realizar a reparación. "No meu caso quedei sen vehículo un inverno e tiñamos que transportar todo cunha carreta quilómetro e medio", relata. Por último, unha das preocupacións deste persoal que traballa nestes espazos é a propia formación para desenvolverse no seu traballo. "Demandamos formación básica no ámbito mariño", algo esencial traballando nunha illas e que no seu caso tivo que xestionar pola súa conta "para poder empregar as embarcacións que facilitan realizar o nos traballo". |
PRAZA_2312 | A instrutora do caso que condiciona a política galega dende hai máis de catro anos remítelle a peza ao Xulgado Central de Instrución e suxire que o asunto podería rematar na Audiencia Nacional. | A xuíza Pilar de Lara comeza a mudar de estratexia. O pasado día 14, xusto despois de que a Fiscalía e mesmo a presidencia do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia cuestionasen abertamente o seu xeito de proceder por, ao seu xuízo, "teimar" na formación de macroprocesos e dilatar a súa resolución, a instrutora do caso Pokémon vén de dar un paso definitivo para desprenderse dunha das principais partes da investigación da presunta trama corrupta, a que atinxe á empresa Véndex. Case dous anos despois de acordar a formación dunha peza separada cando esta parte da operación acumulaba xa case medio cento de persoas imputadas -entre elas, os exalcalde de Lugo, Ourense, Boqueixón e O Carballiño e ex edís de PP e PSOE en Santiago, entre outros- De Lara razoa nun auto a cuxo contido tivo acceso Praza Pública que o asunto transcende as súas competencias. Os presuntos delitos de que se trata e o feito de que Véndex supostamente actuou en varias comunidades autónomas -cando menos, Galicia, Catalunya e Balears- a través dun entramado deseñado e coordinado dende Madrid lévana a inhibirse ao "Xulgado Central de Instrución que por quenda corresponda". A xuíza inhíbese no Xulgado Central de Instrución e suxire que o caso podería rematar na Audiencia Nacional "Estamos falando non de condutas illadas -argumenta-, senón dunha auténtica organización que responde a unha estrutura xerarquizada e a unha mesma política empresarial consistente na obtención de concursos de forma presuntamente ilícita en connivencia con autoridades e funcionarios públicos a cambio da entrega de cartos, agasallos, contratación de enchufados e prestación doutra clase de favores". Neste contexto, suxire, o feito de que se estea a indagar en feitos que poderían afectar de xeito "grave" a todo o Estado e ocasionar "prexuizos patrimoniis" no "territorio de máis dunha Audiencia", podería resultar acaído que o caso rematase finalmente na Audiencia Nacional. A presunta trama artellada por Véndex afecta presuntamente a operacións opacas nunha decena de concellos galegos Así as cousas, será outro xulgado o que continúe investigando se durante anos Véndex dirixiu unha trama corrupta que tería xerado a comisión de delitos de suborno, tráfico de influencias, fraude, prevaricación, falsidade ou branqueo, entre outros, e que no caso galego investiga, cando menos, operacións presuntamente opacas con políticos e persoal dos concellos da Coruña, Ourense, Lugo, Santiago, O Carballiño, Boqueixón, Ordes, Sada e Arteixo, así como no museo MUNCYT da Coruña e na Confederación Hidrográfica Miño-Sil. De Lara advirte de que continuará a instrución mentres o caso dependa dela Así e todo, advirte De Lara, mentres a inhibición non se resolva e outro xulgado asuma a competencia, ela mesma seguirá "practicando todas as dilixencias necesarias para comprobar o delito, averiguar e identificar os posibles culpables e protexer os ofendidos ou prexudicados polo mesmo". Entre outros aspectos, indica, ten pendientes de recepción diferentes atestados do Servizo de Vixilancia Aduaneira e informes da Axencia Tributaria e mais da Intervención Xeral do Estado. Asemade, abordaría tamén a "posible aparición de novos feitos" mentres o caso dependa dela. |
NOS_1634 | A Mesa pola Normalización Lingüística reclama ao Parlamento o cesamento inmediato de Benigno López, Valedor do Pobo xa que, ao seu ver "carece de rigor e credibilidade para continuar no cargo". | A solicitude da MNG súmase á posición defendida polos grupos parlamentares do PSOE e BNG que anunciaron a formalización de iniciativas para reclamar o cesamento do titular dunha institución que se atopa na maior crise da súa historia.Para a MNL, Benigno López "non para de acumular despropósitos e ataques contra os dereitos cidadáns que debería defender". Acusou Carlos Callón, presidente da Mesa, que a traxectoria do Valedor evidencia un "proceder radicalmente pro-PP e moi pouco institucional", como a entidade denunciou en diversas ocasións.Fai fincapé Callón, nos problemas que o Valedor tivo no seu mandato con respecto á lingua galega e denunciou unha vez máis a práctica de non admitir a trámite queixas arredor do incumprimento dos dereitos lingüísticos que, polo tanto, nin chegaban a aparecer no anuario presentado pola institución. Para Callón, a "fobia obsesiva" de López coa lingua ven xa do seu tempo de maxistrado, cando non admitía o topónimo A Coruña e na institución que agora preside "chegaron xa desde o día seguinte da súa desafortunadísima elección, en que demostrou que non era o Valedor do Pobo, senón o Valedor de Núñez Feijóo".A MNL anuncia tamén que, se antes do día 17 de maio, Benigno löpez non abandona o posto de Valedor por dimisión ou cese, "será un clamor" na manifestación convocada para ese día pola plataforma Queremos Galego.A poucos meses de rematar o mandato de cinco anos diante do Valedor do Pobo, a institución sofre a maior das súas crises. As declaracións xustificando os recortes sociais e aprobando a eliminación da lei da dependencia orixinaron a dimisión da vicevaledora e a petición dos grupos do PSOE e o BNG do seu cese. A lexislación esixe un amplo consenso parlamentar para o nomeamento do Valedor do Pobo. A lei recolle que a candidatura será presentada ao Parlamento pola Comisión de Peticións e requerirá unha maioría de tres quintos para a súa aprobación. O papel do Valedor é, segundo a lei, "a defensa no ámbito territorial da Comunidade Autónoma dos derietos fundamentais e as liberdades públicas recoñecidas na Constitución ademais da "tutela dos dereitos individuais e colectivos emanados do Estatuto de Autonomía". |
NOS_21310 | "Percepción Espacial e Cromática na Cultura Musulmá" é o proxecto artístico que Mónica Alonso iniciará no Cairo, como parte do proxecto que está a realizar a nivel mundial "Percepción Espacial e Cromática no ser humano". | A artista Mónica Alonso, natural da Fonsagrada, vén de ser seleccionada no Townhouse Gallery of Contemporary Art do Cairo polo que gozará dunha residencia no Cairo na que ten previsto iniciar o seu novo proxecto creativo, centrado na percepción do espazo e da cor na cultura musulmá, dentro da súa nova liña de traballo no psicoespazo. Despois de ter comezado no achegamento á percepción dentro da cultura occidental, a artista busca agora ampliar o seu coñecemento na cultura musulmá. "Co fin de coñecer as características arquitectónicas e cromáticas da cultura musulmá elixo o Cairo como unha gran cidade que é reflexo da vida actual" sinala a artista que deseñou un cuestionario que aplicará a cen persoas en distintos puntos da cidade. "A situación política que está vivindo neste momento a Cidade do Cairo aportará unha visión concreta á investigación que quero realizar" comenta a artista. |
PRAZA_13637 | Estes fármacos, básicos no primeiro mundo, curan o 90% das enfermidades. Farmamundi denuncia a situación, causante de 15 millóns de mortes cada ano, e tamén alerta de que case un millón de persoas se verán privadas de acceso á saúde polos recortes en Cooperación. | A ONG Farmamundi denuncia que un terzo da poboación mundial, ao redor de dous mil millóns de persoas, non ten acceso ao que denomina medicamentos esenciais. Que son medicamentos esenciais? Trátase dunha lista duns 350 fármacos e remedios, básicos no primeiro mundo e que curan o 90% das enfermidades, pero que non están ao alcance de moitísimos seres humanos, unha falta que provoca uns 15 millóns de mortos cada ano, cunha proporción moi alta de menores de 5 anos. Morren de diarreas por non ter soros, dunha queimadura por non ter antibióticos, de asma por non ter osíxenos... As razóns hai que buscalas nas patentes, que impiden a súa produción nuns casos, os elevados precios dalgúns deles, a falta de distribución, de conservación, de diagnóstico, de educación para o seu uso correcto. Outras veces ven motivado polo feito de pertencer a unha minoría, por non dispoñer de formulacións pediátricas ou polo feito de ser muller. Outras razóns teñen que ver con ter unha enfermidade esquecida, ou coa existencia de medicamentos falsos. Trátase dunha lista duns 350 fármacos e remedios, básicos no primeiro mundo e que curan o 90% das enfermidades, pero que non están ao alcance de moitísimos seres humanos, unha falta que provoca uns 15 millóns de mortos cada ano Para concienciar sobre esta situación, a ONG iniciou unha campaña, titulada Esenciales para la Vida. Ademais, Farmamundi elaborou unha Guía para Xornalistas, que inclúe un resumo das condicións de acceso aos medicamentos e as causas das dificultades que existen en cada caso. A guía, ademais, resolve dúbidas sobre terminoloxía, siglas e ofrece unha completa información de contextualización. Un millón de persoas, sen acceso á saúde, polos recortes Farmamundi denuncia, así mesmo, que case un millón de persoas se verán privadas de acceso á saúde polos recortes en Cooperación. O orzamento do Ministerio de Asuntos Exteriores e de Cooperación diminuíu en 2012 nun 54,4% e o da Axencia Española de Cooperación Internacional para o Desenvolvemento un 56,4%, reducindo á metade a axuda ao desenvolvemento con respecto a 2008. Ante este panorama, as ONG ven perigar a continuidade dos seus proxectos no Sur. En tres anos España pasou do posto oitavo ao décimo quinto entre os países europeos polo seu esforzo na cooperación ao desenvolvemento, ao que agora destina o 0,23% da Renda Nacional Bruta, moi lonxe do arelado e prometido obxectivo do 0,7%. O orzamento do Ministerio de Asuntos Exteriores e de Cooperación diminuíu en 2012 nun 54,4% e o da Axencia Española de Cooperación Internacional para o Desenvolvemento un 56,4% Farmamundi e outras entidades víronse obrigadas, en consecuencia, a restruturar os seus proxectos. En 2011, con 6,7 millóns de euros destinados a proxectos de cooperación e acción humanitaria, campañas de educación para o desenvolvemento e subministros de medicamentos e material sanitario conseguiuse beneficiar a case dous millóns de persoas. Porén, este ano, co 50% menos de ingresos, case un millón de persoas se verán privadas do acceso á saúde. |
NOS_20925 | Galiza abeira os 2.000 falecementos por coronavirus e a presión hospitalaria aumenta malia a ralentización dos contaxios. O paquete de actuais limitacións finaliza a súa vixencia o 17 deste mes, a cuarta feira da próxima semana e o presidente apunta a que poderase dar "algún respiro" nas restricións. | A mediados da vindeira semana algunhas das restricións actualmente vixentes para frear a pandemia na Galiza poderían ser aliviadas. Así o manifestou Núñez Feixoo esta segunda feira. O presidente da Xunta dixo que ve "posíbel" que "a mediados da próxima semana" se poida dar "algún respiro" ao aliviar algunhas das restricións, segundo avanzou a TVG. Cómpre sinalar que a vixencia do paquete de medidas que se aprobou a finais de xaneiro opola Xunta a proposta do Comité sanitario é até o 17 de febreiro: a cuarta feira da vindeira semana. As declaración de Feixoo indican que estas restricións poderían non ser prorrogadas, ou polo menos algunha das mesmas. Nunha conferencia de prensa na Coruña, Feixoo celebrou o "o primeiro dato optimista" e "esperanzador", a baixada da positividade ao 4,5 % este domingo con "só 500 novos infectados". "É un optimismo condicionado porque a presión hospitalaria segue sendo alta", recoñeceu , e apuntou que esta terza feira haberá unha nova reunión do Comité clínico, xuntanza na que non se rebaixarán as medidas vixentes nin se establecerán limitacións novas. Epidemeólogos como Francisco Caamaño ten advertido en non poucas ocasións do desacertado de avanzar posíbeis fin das restricións en breve, porque iso leva a un escenario que implicaría novas repuntas de contaxios. Os datos de casos activos e de novos contaxios rexistrados por coronavirus na Galiza apuntan a unha ralentización do avance da pandemia; mais a presión hospitalaria continúa sen dar marxe para boas novas. Un escenario, o de baixada de casos e aumento de ingresados no hospital, que xa advertiron epidemiólogos e sanitarios. O máis preocupante está na presión hospitalaria: 43 pacientes máis en 24 horas. Aumentan os ingresados por coronavirus nas UCi, que son agora 254 mentres na xornada anterior eran 248; e tamén aumentan en planta: 1.063 agora e 1.026 o día anterior. |
NOS_39039 | A empresa eléctrica conta con 14.605 millóns de euros para os seus accionistas (a marca máis alta rexistrada no Estado) xusto cando crece a preocupación pola imposibilidade de moitas persoas de poder usar calefacción polo seu alto prezo. | Endesa repartirá esta terza-feira, 29 de outubro, "o maior dividendo xamais repartido na historia de España", tal e como sinalou na Xunta Xeral de Accionistas o presidente da compañía, Borja Prado, respecto ao abono dun total de 14.605 millóns de euros. Deste importe total, 8.252 millóns de euros procederán da venta dos activos latinoamericanos da eléctrica a Enel, a súa principal accionista cunha participación do 92% do seu capital. Ademais, ese mesmo día farase efectivo un segundo dividendo para os accionistas por valor de 6.352 millóns, equivalente a 6 euros brutos por acción. Este reparto de cartos dáse xusto cando crecen as protestas contra as eléctricas e, coa chegada do inverno, volve falarse da exclusión social que hai detrás do que se coñece como "pobreza enerxética", que afecta a persoas que non poden pagar a luz ou dispoñer de calefacción nos seus fogares debido aos altos prezos. |
NOS_27024 | Consideran que o problema das execucións hipotecarias "non era dos xuíces, senón dunhas leis feitas para a banca" e, malia considerala "insuficiente" e reclamar a aprobación da ILP pola dación en pagamento, valoran de maneira "moi positiva" o pronunciamento de Estrasburgo | As plataformas Stop-desafiuzamentos da Galiza valoran de maneira "moi positiva" a sentenza do Tribunal de xustiza da Unión Europea en que autoriza a xuízas e xuíces a paralizar os despexos e declara "abusiva" a lei española. "Dálles unha arma" ás e aos profesionais da Xustiza para se pronunciaren a favor da cidadanía afectada polas execucións hipotecarias. Así o considera Pilar Gayoso, integrante de Stop-desafiuzamentos Compostela, quen se mostra convencida de que, coa resolución supraestatal na man, "estamos diante da posibilidade de que se paralicen practicamente todos os despexos" ao se pronunciar Estrasburgo en contra das cláusulas de intereses de demora (do 18%) e cancelación anticipada, dúas habituais en calquera contrato hipotecario. "É o que vimos demandando desde hai moito tempo. Está ben que, xa que o Goberno español fai que non se decata, polo menos os tribunais europeos se pronuncien sobre o que está a acontecer". Suso Pazos fai parte do colectivo contra os despexos en Ferrolterra e sinala que no Estado "o problema non foi nunca dos xuíces, senón dunhas leis que están feitas para a banca". Acrecenta que, malia traballaren con até 17 casos de familias que, ora están en risco inminente de desafiuzamento ora prevén que non van poder facer fronte aos pagamentos da hipoteca, "o peor é a precariedade" en que se atopa a clase obreira deribada, xustamente, de normas que impón Europa "quitándonos soberanía". Con todo, amb@s @s activistas manifestan que a sentenza "é insuficiente" e que queda moito por facer respecto dos despexos. "Teñen que aprobar a ILP" pola dación en pagamento, que o Congreso d@s deputad@s estivo a piques de non tramitar polo rexeitamento da maioría absoluta do PP. Porén, a presión social fixo recuar a formación conservadora, que rematou por admitir a trámite a iniciativa, presentada pola PAH (Plataforma de afectad@s pola hipoteca). Pilar Gayoso conclúe: "cada vez quédanlles menos escusas para non aprobala". |
PRAZA_16600 | ENTREVISTA Helen Bertels vén de preestrear na Sala Ingrávida, no Porriño, o seu espectáculo 'Nimiedades', que partilla, como intérprete, con Mónica de Nut, baixo a dirección de Marta Pérez e Paulina Funes. | Que é ser muller. É unha das preguntas arredor das que gravita o traballo como creadora -multifacética- de Helen Bertels. Durante un tempo, ela mesma pensou que esta cuestión podería resultar simple ou pouco interesante. Mais acabou decatándose de que non precisaba procurar preguntas que soasen máis "intelixentes". Porque chega, demais, con iso. Nas súas obras pregúntase por que, por exemplo, as mulleres tenden a xulgarse a si mesmas moi severamente. Ou por que o medo a aceptar a expresión da dor, da rabia ou as bágoas como parte da vida, como algo que non hai que agochar. Da escuridade, a carón da luz. Diso fala, ademais, en Nimiedades, a súa nova peza teatral, baseada no seu libro Diario de Nimiedades. Repasamos con ela, a partir do libro Diario de Nimiedades, a súa traxectoria creativa. O libro do que parte a obra chámase Diario de Nimiedades. E fala, en efecto, das cousas pequenas. Pero tamén de como procurar o camiño para encarar mellor a vida, para vivila do mellor xeito posible. Definiríalo así? É moi boa a túa definición. A min cústame bastante definilo. O Diario é un libro que non ten unha definición moi clara. Para ti pode ser unha viaxe e a procura dun camiño. Para outra persoa pode ser unha axuda en momentos difíciles. Outros quizais destaquen as diferentes emocións que xorden cada vez que o len e a súa beleza. Hainos tamén que non o poden ler porque vén reflectida a profundidade da súa dor... E tamén os que pola contra vén nel a alegría da vida. Cadaquén ten a súa maneira de velo. Polo outro lado cústame definilo porque é un libro difícil de encadrar nalgún xénero literario. De feito nas librarías moitas veces non saben onde poñelo: fotografía, poesía, prosa ou prosa lírica... Entre os lectores non moi experimentados na poesía, a poesía ten un pouco de mala sona, porque resulta ás veces (segundo a quen se le, claro) inaccesible e difícil. Pero iso realmente é un prexuízo que se vén cultivando hai tempo e non sei por que non se nos quita da cabeza. "Na poesía non vén todo dado, hai frases que inspiran e pódese gozar de linguaxes insólitas" A poesía é como debuxar con palabras. É unha maneira de expresarse deixando moitas portas abertas, polas que o lector pode andar entrando e saíndo, inventando el a súa historia. Na poesía non vén todo dado, hai frases que inspiran e pódese gozar de linguaxes insólitas. Digo todo isto porque é o que a min me pasou. Non me era fácil achegarme a ela ata que escribín o Diario. Entón atopeime con Lupe Gómez, Ajo e os seus micropoemas, con María Lado e con moitas outras que están escribindo agora mesmo e que é un goce ler. Animo a todo o mundo a probar. Quedarán sorprendidos co diferente que é a poesía do que pensaban e co pracer que provoca. Por certo, chámase Diario de Nimiedades porque tiña medo que esas "nimiedades nada nimias" como as chama unha amiga se me fixeran demasiado grandes no seu momento. É como unha viaxe, un proceso, un percorrido. Por distintos estados emocionais, por exemplo. Ou por distintos ciclos da vida, desde a infancia. Como foi o proceso de creación, nese sentido? Foi escrito en distintas épocas? Non, foi todo na mesma época. Acabo de mirar no blog -escribín o Diario de Nimiedades nun blog que tiña escondido nos confíns de internet baixo un pseudónimo- e é curioso: tardei un ano xusto, de marzo de 2012 a marzo de 2013. É curioso que fales de ciclos. Porque, fíxate, o tempo de creación foi un ciclo de final a final de inverno e os meus últimos traballos van moi vinculados aos ciclos porque sempre teñen que ver coa muller, sendo ela un ser cíclico. Os ciclos da natureza están algo esquecidos na nosa sociedade. Vivimos de costas a eles. Un exemplo: o inverno é a época na que todo morre, todo dorme, todo descansa e agarda a volver a revivir na primavera. Menos o ser humano que xusto nesa estación decide ter unha actividade frenética, polo menos en Galicia e en España. Ese ciclo meu que tivo o Diario de Nimiedades como resultado, foi un momento complicado de moita dor, pero moi rico e dun avance e dun movemento persoal incrible a moitos niveis. "Os ciclos da natureza están algo esquecidos na nosa sociedade. Vivimos de costas a eles" Para falar de viaxes: xusto neste ano viaxei moi lonxe, ós antípodas, pero a viaxe interna foi moito máis grande. Nela fun bastante máis lonxe. Tan lonxe que incluso eu mesma quedei sorprendida. Igual por iso pode parecer que fora escrito en diferentes épocas, porque a miña "viaxe" foi por moitos momentos diferentes, referíndome a tempo, lugar, dimensión... Pero o libro non foi un traballo que tivese como fin falar de viaxes internos ou externos, percorridos ou ciclos. Realmente foi escrito como un diario. De día en día. Foi xurdindo nos meus paseos. Daquela daba moitos e moi longos. Sempre que podía escapaba a pasear polo monte Viso. Algunha vez tamén pola praia e o monte entre Lariño e Muros e durante dúas semanas polo volcán de Rarotonga -unha das Illas Cook no Pacífico-. Ou sexa que realmente se podería dicir que fixen un camiño por fóra de min que foi máis ben polo monte Viso e por sitios incribles por dentro. "Ao escribir o Diario moitas veces sentinme só un medio e ás veces quedei igual de sorprendida do resultado como pode quedar o lector ao lelo" E a viaxe por dentro ten que ver coa miña experiencia. Con contos que lin de pequena ou co libro Mulleres que corren cos lobos de Clarissa Pinkola Estés, que para min é como a biblia das mulleres. O proceso de creación foi incrible. As historias, palabras, versos e frases chegábanme as veces enteiras con só poñerme á escoita. Viñan do sitio onde viven as ideas, do país de Alicia, do país do que fala A Historia Interminable de Michael Ende, do mundo subterráneo como o chama Clarissa, do mundo das fadas como digo eu. Por iso, porque ao escribir o Diario moitas veces sentinme só un medio e ás veces quedei igual de sorprendida do resultado como pode quedar o lector ao lelo. Por iso e por outras cousas o Diario de Nimiedades para min realmente é un agasallo! Hai algunhas reflexións moi presentes. Como a necesidade de non escapar dos problemas. Ou de aceptar, tamén, a dor. De non renderse. De non machacarse a unha mesma. Todo iso, desde o punto de vista dunha muller. E creo que non só porque a autora sexa unha muller. É así? De que xeito describes, neste libro, tamén, estados emocionais marcados polos roles de xénero? Mulleres e homes deberiamos ter os mesmos dereitos, as mesmas oportunidades, obviamente, pero somos diferentes. Os nosos mundos internos, as nosas imaxes, mundos de fadas, os nosos soños, camiños... son diferentes aínda que por suposto tamén teñen cousas en común. Funcionamos doutro xeito, é dicir, que unha muller ao pescudar no seu interior seguramente resolverá un problema determinado dun xeito distinto ca un home. O que eu escribo é como dis moi intimista, vén de moi dentro do que son eu. É dicir que é de por si un enfoque feminino. "Unha muller ao pescudar no seu interior seguramente resolverá un problema determinado dun xeito distinto ca un home" E logo, por que non dirixirse ás mulleres, xa que tanto no galego como no castelán existe esa diferencia lingüística. Por que debo, se me dirixo ás mulleres, acabar en "o"? Porque sempre se fixo así? Paréceme máis interesante e incluso lóxico non facelo. E non é un libro que non lle poida achegar algo aos homes. Ao contrario! Os libros onde ao xeneralizar ou dirixirse aos lectoras/es todo acaba en "o" tampouco son só para homes. Gústame romper ese molde absurdo. É divertido. "Fálolles co meu libro ás mulleres directamente para chamar a atención, para facer constar que somos diferentes" Fálolles co meu libro ás mulleres directamente para chamar a atención, para facer constar que somos diferentes. O máis importante sempre é que espero que a xente se recoñeza no meu traballo. Ese é o verdadeiro fin. Para iso penso que é importante darse conta como muller que a túa psique funciona diferente ca dun home. Digamos que non analizo a teoría de xénero, nin falo diso directamente, senón que a uso para conseguir o que quero. Que as mulleres se vexan reflectidas nos meus textos tamén quere dicir que as animo a deixar certas pautas de comportamento como por exemplo a que mencionas ti, a de machacarnos a nós mesmas. Xulgarnos a nós mesmas moi severamente antes de que o faga ninguén e até matar calquera gana de seguir cun determinado proxecto ou idea... Dese "depredador psíquico" por exemplo fala Clarissa Pinkola Estés no capítulo Barbazul en Mulleres que corren cos lobos. De fondo tamén está a identidade, construída entre fronteiras. A experiencia de aprender a vivir noutro idioma. A sensación, ás veces, de medo, de baleiro, de soidade. Que ten que ver este libro con iso, coa experiencia da emigración, do refacerse noutro mundo? Para min é refacerse noutro mundo xeográfico, refacerse noutro mundo psicolóxico, noutro conto, noutra época, noutro momento... Non é necesariamente a emigración. A verdade é que non pensara niso para nada cando o escribín, pero seguro que ten moito que ver porque na emigración hai unha despedida e unha correspondente tristeza e seguro que un tempo de loito e por suposto un de soidade. Eu, igual que os emigrantes vivo nun país que non é a miña terra de nacemento, pero para min Galicia si que é a miña terra. A iso súmase que vivimos en Europa e que eu vin aquí como estudante Erasmus. Quizais sexa por todo isto polo que eu non me sinto como emigrante. "Igual que os emigrantes vivo nun país que non é a miña terra de nacemento, pero para min Galicia si que é a miña terra" Acompaña cada texto unha foto. Supoño que boa parte das fotos xa as tiñas feitas antes de escribir os textos. Ou non? De que maneira se complementan texto e fotos? Non, textos e fotos fixéronse simultaneamente. As dúas cousas xurdiron nestes paseos longos que xa mencionei. Teñen que ver e compleméntanse a outro nivel que ao que estamos acostumados. Non a un nivel explicativo ou visible á primeira ollada, senón máis ben a un máxico. A un nivel intuitivo, a ese nivel no que buscamos unha cousa e de repente como por arte de maxia se nos presenta. A un nivel que quizais teña unha explicación lóxica pero os procesos son demasiado complexos como para que os poidamos seguir. Aínda que iso non importa porque un pouco de maxia nas nosas vidas fai ben e fai falla. Non hai que saber sempre todo. "Un pouco de maxia nas nosas vidas fai ben e fai falla. Non hai que saber sempre todo" Os textos están escritos en galego, alemán e castelán. Mais nalgún deles os tres idiomas confúndense, mestúranse. Por que? Porque cada idioma ten ás súas expresións e palabras intraducibles que a min me encantan. De feito o texto en alemán, como o traducín eu é case unha re-interpretación para poder expresar mellor o que quería dicir no texto orixinal. Mentres o escribía xa pensaba que iso -que pena- só podería aprecialo alguén que tamén entendese os catro idiomas -hai unha frase en francés tamén-. Pero aínda non entendendo idiomas, ese fenómeno xa me parecía suxestivo cando lía a Henry Miller. El nos seus libros fai iso, mete frases enteiras en francés. Daquela non falaba francés e sempre quedaba moi intrigada por estas lagoas, estes lugares que tiñan letras que formaban palabras pero que quedaban sen un significado verbal para min. Iso faise tamén moito en Matarile, seguro que foi unha das razóns polas que quedei namorada do seu teatro. É un eu que se dirixe a un ti. Ás veces ao xeito de consello. Que tipo de relación quere establecer coa lectora ou lector? (Apela ás súas emocións, dúbidas, medos, inseguridades…) Quería que as miñas experiencias que estaba vivindo e as que me estaban a custar tanto, valesen para algo máis e empecei escribir con esa intención, axudar ou mellor dito compartir as miñas experiencias con xente que andase buscando o seu camiño coma min, para que non se sentise soa nesta pelexa. Empecei a turrar dese fío e saíron moitas cousas... "Quixen compartir as miñas experiencias con xente que andase buscando o seu camiño coma min, para que non se sentise soa nesta pelexa" Pero como tiña medo a como podía sentar, a que non gustase, publiqueino nun recuncho da rede baixo un pseudónimo. E invitaba de cando en vez algún amiga/o a que o lese. Tiña medo precisamente por iso, porque me dirixía moi directamente ao lector/a, tiña medo porque pensei que iso só poderían facelo persoas que "realmente tiñan experiencia" ou eran "alguén". Tiña medo a ser xulgada. O que expuña aí eran cousas que me arrancaba directamente do corazón e non ía soportar -polo menos non nese momento- nin a crítica máis leve. Faláballe ao espazo, ao universo e esperaba que o universo se encargase de que alguén necesitado me fose escoitar. De feito é como pasa agora coas/cos lectoras/es. É un feedback que me chega. "Creamos imaxes, plasmámolas da maneira que sexa, con pincel, palabra, música, cámara, etc. e chamámoslle arte", dis sobre a túa propia creación. Este é un libro de prosa, por veces poética. Evocar imaxes é, un pouco, parte do seu obxectivo? Que papel xoga niso o mundo da infancia? Nas imaxes atopei un denominador común ao meu traballo. Como actriz, creadora teatral, escritora e artista das artes plásticas intento expresarme a través delas. Parécenme máis concisas que explicar algo con mil palabras. Para saber o que sente unha persoa ás veces basta con mirala. O meu profesor de interpretación dicía que as palabras están sempre para esconder o que a personaxe sente. E disque só o cinco por cento da nosa comunicación son as palabras. O resto faise todo de xeito non verbal, como por exemplo a través dos xestos, a mímica, a vestimenta, o noso aspecto en xeral etc. Unha imaxe sempre vai ser máis completa que unha frase aínda que sexa minuciosamente redactada. "Para saber o que sente unha persoa ás veces basta con mirala" Yoshi Oida describe no seu libro Un actor a la deriva sobre un actor do Teatro No xaponés que só con atravesar o escenario en diagonal expresou un mundo de emocións e historias que o impresionaran intensamente. Despois do espectáculo foi ao camerino do actor e preguntoulle que fora no que pensara nesta parte do espectáculo. E o actor dixo que en nada. Yoshi Oida puido ver todo o que estaba dentro del mesmo na cara baleira do actor. É dicir, canto máis espazo nos deixa unha imaxe creada máis de si mesmo pode poñer a/o espectador/a, a/o lector/a, a persoa que contempla dentro desa imaxe. "Canto máis espazo nos deixa unha imaxe creada máis de si mesmo pode poñer a/o espectador/a" Que ten que ver isto co mundo da infancia... Non máis que de alí veñan moitas das imaxes que uso ou igual xa estaban sempre alí no subconsciente colectivo, quen sabe. Cando era pequena lía moitos contos. Había moitos libros de contos na casa. Para min que tiven unha infancia un pouquiño difícil. Vivimos nun pobo nas montañas onde os que se mudaban alí non eran aceptados. Os nenos facíanme mil falcatruadas e os libros de contos era cara onde eu escapaba. Lía moito, mesmo de pé e andando. Logo na adolescencia empezáronme a interesar os soños e as súas imaxes e símbolos. E todo iso supoño que se ve reflectido no Diario de Nimiedades. Supoño que o sentido xeral do libro é, ao fin, reivindicar a vida. E non fuxir do que se sente. Resumiríalo así? Si! Na nosa sociedade non está moi ben visto sentir. Non sei quen dicía que a felicidade estaba sobrevalorada. Eu penso que incluso está mal definida. A felicidade conséguese cunha vida plena, non? Pleno quere dicir completo. Para que unha vida sexa completa ten que conter tamén a dor, a rabia, as bágoas... Sen abaixo non hai arriba, sen a escuridade non existe a luz. Quérente ver guapa/o, sorrinte e "feliz", pero o outro négase. A escuridade, o estar abaixo no mundo subterráneo asusta a xente. Ao expresar o teu malestar poslles un espello diante e pode que non lles guste o que ven. "Para que unha vida sexa completa ten que conter tamén a dor, a rabia, as bágoas... Sen abaixo non hai arriba, sen a escuridade non existe a luz" Na nosa sociedade e nas súas revistas de páxinas de fotos de moito brillo iso non existe, é un tabú. Pero se buscas o teu camiño e non queres parar de crecer e de aprender seguro que terás que chorar, desesperarte, mesmo sacarte do burato tirando da túa propia cabaleira como o Barón Münchhausen. Quizais terás que verte empurrado pola rabia, terás que experimentar todas esas emocións e sensacións que para iso están. Porque todas elas farán que aprendas e que medres... e como di a amiga dunha amiga: "crecer doe". "Se buscas o teu camiño e non queres parar de crecer e de aprender seguro que terás que chorar, desesperarte" O Diario é un libro as veces escuro, pero da escuridade, do negro, da terra, da noite, do infinito, do cosmos é de onde xorde todo. Nós témoslle medo porque é inabarcable e inimaxinable. Fíxate, por iso lles tiñan medo ás mulleres e queimábanas e matábanas na Inquisición, porque elas tiñen o poder de crear vida da "nada", da escuridade, do seu útero. A escuridade é fascinante. Alí é onde está todo, as historias por escribir, contar, debuxar… "A escuridade é fascinante. Alí é onde está todo, as historias por escribir, contar, debuxar…" O libro foi editado por Nympharum. Cal é o proxecto desta editora? Creámola entre Martiño Picallo máis eu nun principio por darlle un marco ao Diario de Nimiedades e tamén por querer seguir co labor editorial. Pensámolo como un proxecto a longo prazo. Por unha banda porque nos obrigaba a nosa situación económica e pola outra porque era unha maneira de darlle as costas á Schnelllebigkeit -palabra alemá que se refire á rapidez con que as cousas xorden e desaparecen nos tempos que vivimos- da nosa sociedade. Gústame pensar que as cousas que se van cocendo durante moito tempo teñen outra estabilidade, outro sabor, outro saber estar. "Gústame pensar que as cousas que se van cocendo durante moito tempo teñen outra estabilidade, outro sabor, outro saber estar" O proxecto era crear libros especiais que tivesen todos algo feminino. Para o Diario por exemplo tratamos de buscar un equipo feminino. Foi moi importante para nós que a deseñadora Laura Ferreiro fose muller. Para o limiar tamén era importante aínda que nese caso foi algo máis importante que fose Lupe Gómez, unha poeta cun estilo moi persoal que admiro. A deseñadora Laura é unha rapaza moi nova con moitísimo talento. Quedamos encantados de tela atopado. Mais Nympharum agora mesmo é un proxecto que está conxelado. Eu traballo case soa en tódolos meus proxectos e o día só ten 24 horas, así que tiven que marcar prioridades e a idea tan bonita de Nympharum tivo que quedar atrás de momento. Na precariedade na que vivimosa as persoas que traballamos na cultura non houbo sitio para ela. Tiveches no Airas Nunes a exposición Poemas visuais II. A pel das mulleres. Tinta chinesa en negro e vermello. Son distintas perspectivas sobre iso, sobre a pel das mulleres? Teñen que ver co embarazo? Empecei a traballar nesta serie de obras sendo unha muller que se pode determinar amante. Logo quedei embarazada e de súpeto atópome cun traballo comezado que non tiña nada que ver co que era nese momento -con esa muller en movemento, porque o embarazo é un proceso e non un estado fixo-. Dinme conta que non só ese traballo no papel quedara atrás e precisaba unirse coa actualidade, senón que tamén eu mesma tiña que mesturarme con esa muller que deixara de ser. "Quedei embarazada e de súpeto atópome cun traballo comezado que non tiña nada que ver co que era nese momento" O título da serie xorde cando aínda era amante. Fala da beleza, da fraxilidade, dunha pel fina e misteriosa. Despois vaise completando con temas como a fertilidade, a creación, o cambio, a ausencia de palabras, da razón e a presencia cada vez máis forte das sensacións e emocións. Fala de converterse en mamífera que agora que o meu fillo está aquí segue o seu camiño. A polo momento última serie de poemas visuais chámase "un anaco de ti" e estivo exposta ata hai moi pouquiño. Espero que se poida volver ver este ano en Santiago. No festival Alt estreárase a exposición Poemas visuais, a primeira parte. Cal é a continuidade e a diferenza entre ambas? Realmente non as estreei alí. No Festival ALT fun artista 2014, é dicir, que me adicaron o programa ALTprocrea en feminino que quere dicir que acompañaron o proceso de creación do meu espectáculo AMOR e despois presentei o traballo en proceso no festival. No mesmo festival puiden presentar o Diario de Nimiedades na libraría Versus e tamén expoñer o meu traballo de artes plásticas que foron neste momento os meus poemas visuais, que antes xa se puideran ver en Santiago. A verdade é que é un luxo ter a alguén que apoia o teu traballo. Estoulles moi agradecida a Roberto e Lola do Festival ALT por iso. "Estoulles moi agradecida a Roberto e Lola do Festival ALT" Os ·poemas visuais II· (a pel das mulleres) ao principio imaxineinas igual que os poemas visuais. Con obxectos atopados no camiño, fotos e palabras, pero quería que todo xirase ao redor do corpo da muller que ía incluír con tinta e acuarela, pero ao final as obras toman o seu camiño particular e ti como artista moitas veces non podes facer nada para remedialo. Máis che vale que escoites ben e fagas o que che mandan. AMOR seguiu, por certo, despois, o seu propio camiño. En maio haberá residencia e actuacións no Salón Teatro. Moitas das preguntas que te fas en Diario de Nimiedades estaban xa na obra Wir Frauen. Por exemplo, se as mulleres reproducimos o xeito de ver o mundo dos homes. Ou por que tanta autoesixencia, ou tanta necesidade de agradar. É esta a conexión entre Wir Frauen e Diario de Nimiedades? Eu sempre me farei a mesma pregunta: Que é ser muller. Pregunta que sempre me pareceu simplona ou insuficientemente interesante porque pensaba que seguro que todo o mundo xa o tiña claro. Pero hai pouco no libro Guardar la casa y cerrar la boca de Clara Janés lin que Lacan afirmou que todo problema do ser humano reside en que non atopamos a resposta á pregunta: que é ser un home e que é ser unha muller? Foi entón cando pensei que igual podía deixar de buscar outras preguntas que soasen máis "intelixentes" pero que non facían nada máis que reproducir o mesmo, como por exemplo: Cal é a esencia da muller? A pregunta é esa e contestándoa dende o que son eu xorden esas outras preguntas que mencionas. Supoño que dun ou doutro xeito sempre estarán presentes, aínda que creo que no Diario de Nimiedades deixei as preguntas que me fago en Wir Frauen un pouco atrás. Mirando cara o pasado creo que en Wir Frauen houbo moita inseguridade. Facía unhas preguntas porque non me atrevía a facer outras, pero agora xa estou máis convencida do meu camiño, do meu traballo, de min mesma. "Agora xa estou máis convencida do meu camiño, do meu traballo, de min mesma" Pode que ese tipo de inseguridades sexan en parte un problema do autodidacta -ou mellor dito da persoa que non foi á universidade (tal e como dita a nosa sociedade) para aprender a súa profesión-. A min gústame aprender e ter un profesor/a que te guíe no proceso e compañeiros cos que poder intercambiar experiencias e pensamentos. De feito comecei a estudar filosofía e encántame, pero non me dá tempo. Así que seguirei dubidando moito do que me pregunto que ao fin ao cabo é un xeito de facer, gústame e é parte da miña personalidade. Estudando tampouco sería moi diferente. Dubidaría de cousas diferentes, pero gozaría máis, iso seguro. Falabas antes de AMOR. Cal é a súa focaxe? En Diario de Nimiedades falas de afectos: de soidade, de desamor, de perda… Cal é a conexión entre AMOR e Diario de nimiedades? AMOR tivo o mesmo punto de partida que o Diario de Nimiedades sendo un espectáculo sobre o desamor. Pero agora xa non ten moito en común con el, ademais da creadora, claro. Iso é porque é un espectáculo que cambia continuamente xa que é parte doutro proxecto que se chama Agasállame un día na túa vida no que visito mulleres en todo o mundo para facer un retrato artístico delas sempre preguntándome: "Que é ser muller? Que é a esencia da muller?". E as respostas, o retrato, estouno plasmando a través das vías de expresión que teño ao meu alcance: coa escrita, coa fotografía, debuxo, pintura e co teatro no espectáculo AMOR. Tiven que parar este proxecto debido ao embarazo e a crianza pero puiden xa retomalo. Lanzareino con forza en breve. "En Agasállame un día na túa vida visito mulleres en todo o mundo para facer un retrato artístico delas sempre preguntándome: "Que é ser muller?" Durante moito tempo traballaches con Matarile Teatro. Creo que agora te dedicas máis ao debuxo, a escrita… Por que? Foron novos camiños que fuches atopando para expresar o mesmo, se cadra? Non teño a sensación de adicarme máis ao debuxo e á escrita... Aínda sendo moi pequeno o meu neno fixen na Regadeira de Adela 4 mulleres, con Minke Lap, Paula Ballesteros e Victoria Pazcuevas. Ben é certo que despois de deixar de traballar nos espectáculos e na oficina de Matarile Teatro fun abrindo a mente e ampliando horizontes. Mais tampouco son facetas novas porque eu realmente empecei coas artes plásticas e coa escrita. É certo que o que me importa máis é expresar o que necesito dicir e entón, cantos máis medios teño para iso, mellor. Agora sigo traballando máis como actriz e creadora teatral que nas artes plásticas e na escrita, aínda que quizáis sexa a escrita onde máis cómoda me atope. Non sei se viñeras a Galiza xa para traballar con Matarile. Podes contar como chegaches e como decidiches quedar? Esa é unha pregunta que lla fan moito a unha estranxeira coma min. Cheguei cunha bolsa de Erasmus e sen falar nada de castelán. De aí que xa sei algo da soidade que se ten ao non poder falar con ninguén por non saber a lingua. É moi interesante. Recoméndollo a todo o mundo. Observar sen poder falar, só ver, é realmente unha experiencia, unha aventura. Non puiden seguir cos estudos de Química aínda que o intentei. Tampouco houbo quen me quixese axudar e iso que o pedín. Só un profesor, creo que era de química física, aseguroume a súa axuda. O resto foi bastante triste. Sentíame moi inútil e comecei a buscar traballo. "Cheguei cunha bolsa de Erasmus e sen falar nada de castelán" Xa dende o principio da miña estadía aquí, en setembro do 99, ía ver todo o que programaban no Teatro Galán e en abril do 2000 ocorréuseme preguntar se podía traballar alí. Acórdome aínda hoxe onde estaba cando me chamaron para traballar. Foi unha alegría!. Cando estaba chegando ao seu fin o ano no que ía quedar como Erasmus tiña que tomar unha decisión. Quería quedar e ao final fíxeno. Cambiei as miñas prioridades e púxenas no mundo das artes, primeiro no das artes escénicas. Sempre digo que deixei a Química para outra vida, porque realmente é unha ciencia fascinante. Quedei porque me gustaba Galicia e por enriba podía traballar aquí no que a min realmente me gustaba e interesaba. "Quedei porque me gustaba Galicia e por enriba podía traballar aquí no que a min realmente me gustaba e interesaba" A obra, que compartides, como intérpretes, ti e Mónica de Nut, -con dirección de Marta Pérez e Paulina Funes- xira arredor da idea de que a vida é un xogo e que se avanza resolvendo adiviñas. Por que escolles a idea das adiviñas como fío condutor? A obra é creación de Mónica e miña e a dirección corre ao meu cargo. Marta e Paulina axudaron na dirección: Paulina de xeito virtual e Marta presencialmente. A súa axuda foi indispensable. Cando andas metida nunha creación na que actúas e dirixes, non ves o que fas dende fóra e entón é un agasallo ter alguén que te apoia, afirma e cuestiona dende fóra. Sobre o que preguntas sobre as adiviñas: para min a vida é así. A vida é facerte preguntas. Que pasou onte? Por que me sentín así? Como podo facer para conseguir as miñas metas? Que teño que facer para gozar máis do meu día a día? O Diario de Nimiedades vai disto. A vida non é estática, é un eterno moverse, ir e vir, arriba abaixo, paso adiante, paso atrás. "A vida non é estática, é un eterno moverse, ir e vir, arriba abaixo, paso adiante, paso atrás" Nimiedades fai preguntas, ofrece, esixe, cuestiona. Quero que os espectadores se pregunten, que queden pensando no que pasou en escena, que queiran desentrañar esa adiviña. E cada persoa terá a súa visión, a súa historia, vibrará cos temas que lle atañen. Iso é o marabilloso. Na preestrea na Sala Ingrávida de O Porriño -á que por certo convido a todo o mundo a que vaia a coñecer porque é un sitio acolledor e moi interesante, grazas a Irene e Alex- despois das funcións sempre había coloquio e o feedback que tivemos é que funciona. A xente pregúntase e vai por unha viaxe emocional, por un xardín de emocións. A sinopse fala dun "mundo que dea forza e faga fuxir ao medo. Un universo circular no que a escuridade non é apartada e maldita, no que é permitido chorar tódolos días se fai falla e no que podemos facelo ridículo todo o que queiramos". É fácil recoñecer aí o que falabamos antes da escuridade en Diario de Nimiedades. A obra dálle importancia a esa idea por algunha razón especial? Como conecta co que tamén falabamos antes de tentar responder á pregunta: que é ser muller? Nimiedades, tanto o espectáculo como o libro, falan de cuestións que son tabú e tamén de cuestións importantísimas que son consideradas nimias -no sentido literal da palabra- na nosa sociedade. Chorar é un tabú: non se chora!, díselles ás crianzas dende moi pequniñas. Falar das nosas emocións, dos nosos sentimentos máis profundos é un tabú. Ninguén di como está cando responde á pregunta "que tal?". A natureza é unha nimiedade, tanto como un paseo polo bosque tan necesario para poder descansar a tódolos niveis. Observar o ceo durante unha hora non está ben visto porque non produce. A muller é unha gran nimiedade. Non se ten en conta nos sitios onde se debería o que significa ser muller, quizais nin saibamos xa moi ben o que realmente é. "Observar o ceo durante unha hora non está ben visto porque non produce" Co meu traballo quero que a xente recorde esas cousas tan valiosas que na nosa sociedade son obviadas. Quero que se cuestione de onde vén e a onde vai -de verdade!-, que se faga preguntas, que entre na súa escuridade porque quizais é aí onde pode atopar a súa felicidade e volvo repetir que por felicidade entendo un todo, tanto o bo como o malo, a risa como a tristeza, o escuro tanto como o claro en tódolos sentidos. |
NOS_38386 | Baxo o título O planeta sob vigilância o portal dixital portugués publica un caderno monográfico arredor das revelacións deitadas polo ex-traballador da CIA Edward Snowden | A existencia de programas segredos que permiten ao goberno dos EUA desenvolver un sofisticado labor de espionaxe centra o último dossier publicado por Esquerda.net. Con artigos de análise asinados, entre outr@s, polo redondelán director de Le Monde Diplomatique Ignacio Ramonet ou o profesor Salim Lamrani -este último tamén reproducido no Sermos Galiza en papel; o diario dixital luso recolle algunhas das informacións publicadas após as revelacións de Snowden. Aliás, Esquerda re-publica a entrevista concedida polo ex-traballador da CIA ao diario The Guardian onde o especialista en tecnoloxía e redes narra os programas informáticos que permiten aos servizos secretos estadounidenses vixiar as comunicacións de millóns de persoas en todo o mundo a través da súa entrada aos servidores das 9 grandes empresas da Internet: Microsoft, Yahoo, Gogle, Facebook, PalTalk, AOL, Skype, YouTube e Apple. Eis a ligazón a este caderno de análise. |
PRAZA_20432 | Os intentos de integración de tódalas sensibilidades non son baladís, non son por vender fume, precísanse todas, agora non é o momento de xerar deslexitimidades, suspicacias ou "pataletas" | En Marea non é un partido tradicional, ao uso, "En Marea naceu para mudalo todo", esa foi a idea inicial e nesa idea se segue traballando día a día. En Marea pretende ser un espazo aberto, de cooperación, onde as persoas sexan partícipes do proxecto, facéndoo seu, decidindo sobre tódalas cuestións relevantes da axenda política, caracterizándose pola pluralidade, a transversalidade e a aposta por unha organización de esquerda nacional útil para o país. O sentido de En Marea é crear un espazo onde o prioritario sexa dar cabida a toda persoa que queira rachar co réxime postfranquista do 78 e as políticas conservadoras do Partido Popular. A tarefa non é sinxela, todo o contrario, por eso é esencial afortalar o proxecto, que mais xente o sinta como seu, de aí a importancia de tecer mareas ao longo de todo o noso territorio, xa que sen esa base, sen o coñecemento que as mareas locais poden aportar na súa relación con En Marea, nada desto tería sentido, xa que, quen mellor coñece o seu territorio e quen mellor pode transmitir as necesidades, carencias, propostas e iniciativas é quen vive nel, quen sabe da riqueza e diversidade da nosa terra. Neste proceso todo o mundo é necesario, debese sumar e non restar, xa que a maquinaria do inimigo é moi poderosa. Debe primar a solidariedade, a fraternidade e a sororidade, ter presente o que une máis que o que separa ou no que se discrepa. Os intentos de integración de tódalas sensibilidades non son baladís, non son por vender fume, precísanse todas, agora non é o momento de xerar deslexitimidades, suspicacias ou "pataletas", é o momento de traballar, e moito para conseguir o obxectivo, claramente identificado. Teimar sistemáticamente por desacreditar un proxecto non lle fai ningún ben (nin ao proxecto nin ás persoas que creen e apostan por el), precísanse tódalas enerxías turrando cara a mesma dirección ou non se cambiará nada. É esencial empoderar ás persoas para que se sintan protagonistas das decisións, para que estean formadas e informadas do que está acontecendo, das alternativas posibles e vieiros e vetas por traballar. Fronte ás políticas que queren rematar co rural, coa educación pública, coa sanidade pública, etc. fronte ás políticas coas que se lucra unha minoría en detrimento da maioría social, hai alternativa: de cadaquén depende aproveitar a oportunidade de mudar a situación política actual ou que fique como ate agora. A touro pasado non vale laiarse polo que se puido ter feito e non se fixo, o momento de deixarse a pel é agora. |
PRAZA_7132 | Hai tempo que o fútbol deixou de ser un deporte para converterse nun gran negocio onde o entramado do fútbol profesional actúa con tintes mafiosos, polo que debera ser investigado por parte da fiscalía anticorrupción | Hai uns poucos meses morría o xogador e adestrador serbio Vujadin Boškov. Fora seleccionador da desaparecida Iugoslavia e autor da xenial frase "fútbol é fútbol". Seguramente para Boškov, con razón, nada podería compararse en divertimento, creatividade corporal e harmonía grupal ao fútbol; pero deixémonos de lerias: hai tempo que o fútbol deixou de ser un deporte para converterse nun gran negocio onde o entramado do fútbol profesional actúa con tintes mafiosos, polo que debera ser investigado por parte da fiscalía anticorrupción. Hai tempo que o fútbol deixou de ser un deporte para converterse nun gran negocio onde o entramado do fútbol profesional actúa con tintes mafiosos, polo que debera ser investigado por parte da fiscalía anticorrupción En que se ten convertido o fútbol pola liberalización de mercados? Estamos diante doutra burbulla económica que se financia con fondos públicos directos ou indirectos, en concepto de axudas ou subvencións das distintas administracións, cesións de instalacións públicas a empresas privadas, programas de recualificacións urbanísticas, ou simplemente non cobrando as débedas que os clubs teñen coa axencia tributaria ou coa seguridade social. Durante anos os clubs de fútbol teñen estado gastando máis do que ingresaban coa permisividade de bancos e caixas de aforro Durante anos os clubs de fútbol teñen estado gastando máis do que ingresaban coa permisividade de bancos e caixas de aforro, que lles adiantaban cartos a conta de futuros ingresos pola cesión de dereitos de imaxe, dos partidos, ou publicidade, dos seus xogadores. O fútbol español está ao borde da quebra. Os clubs acumulan unha débeda de 3.600 millóns de euros, 700 deles coa Axencia Tributaria. Diante diso non se concibe que aos clubs coma empresas privadas non se lles esixa as mesmas obrigas e se lle impoñan as mesmas sancións que a calquera outra empresa ou particular cando incumpre coas súas obrigas coa administración tributaria ou coa seguridade social? Nos tempos de crise, recortes e sufrimento da poboación coma estamos a vivir, as administracións non poden seguir a financiar estas empresas privadas Segundo o economista Gay de Liébana "a quebra do fútbol español ven sobre todo pola desproporción no gasto de persoal: contratación de futbolistas e as súas fichas e a proliferación dunha nova clase de executivos nos clubs con retribucións enormes [millonarias]". Nos tempos de crise, recortes e sufrimento da poboación coma estamos a vivir, as administracións non poden seguir a financiar estas empresas privadas. O fútbol profesional deixou hai tempo de ser un deporte para ser un grande negocio sen control. As 42 empresas que forman á Liga de Fútbol Profesional representa o 1,7% del Produto Interior Bruto. Cuns orzamentos, salvados polas axudas públicas camufladas, de 2.117 millóns de euros de ingresos e 1.947 millóns de euros de gastos. O fútbol profesional crea 85.000 empregos directos e indirectos e aporta 9.000 millóns de euros á economía. A RFEF conta cun orzamento de 90 millóns de euros, dos que 3,5 millóns chegan procedentes do Consejo Superior de Deportes. Non podemos arriscarnos a outro, máis que posible, rebentón dunha nova burbulla económica que teriamos que rescatar (xa o estamos facendo de facto) con fondos públicos Estes datos xa de por si serian suficientes para non podermos arriscarnos a outro, máis que posible, rebentón dunha nova burbulla económica que teriamos que rescatar (xa o estamos facendo de facto) con fondos públicos. Pero ademais, está o escurantismo -políticas de fichaxes- e os negocios paralelos -incluídos o sector inmobiliario- que converten ao mundo do fútbol profesional nun entramado non moi diferente no seu funcionamento ás mafias do narcotráfico ou as redes de prostitución con mulleres inmigrantes. Ademais, o mundo do fútbol profesional propicia valores entre a cidadanía afastados aos que o deporte di inculcar: O poder xudicial debería promover unha investigación por parte da fiscalía anticorrupción que arroxe luz sobre un sector que move de xeito pouco claro tantos recursos económicos, nunha boa parte públicos Violencia e extremismo. Ademais da propia violencia que soe ser habitual nos campos e que en casos concretos, como o de hai uns días no choque entre Deportivo e Atlético de Madrid, ten chegado a provocar enfrontamentos e mortes; non debemos esquecer que é nos campos de fútbol onde se organizan grupos extremistas, a maioría das veces financiados e apoiados polos propios clubs, que despois son caldo de cultivo de grupos fascistas e neonazis. Odio ao diferente e racismo. É habitual escoitar nos campos expresións racistas a propósito de xogadores estranxeiros do equipo contrario. Machismo. A muller esta relegada da practica deportiva pero tamén dos consellos de administracións dos clubs. Ademais son un reclamo publicitario sexista en determinados medios. Competitividade. A rivalidade que se exhibe na competición futbolística ten moi pouco que ver co lema olímpico "o importante é participar" acrecentando rivalidades localistas aproveitadas de xeito populista por políticos locais. Explotación laboral. As marcas que visten aos futbolistas son empresas deslocalizadas nos países do sur que por medio de practicas de subcontratacións sobreexplotan fundamentalmente a mulleres e nenos que acaban traballando en condicións de semiescravitude. (ver diferentes informes da Campaña Roupa Limpa). Amizades perigosas. Os sponsor do mundo do fútbol están relacionados na maioría dos casos con bebidas alcohólicas ou con intereses de países inversores onde non se respectan os dereitos humanos. O poder xudicial debería promover unha investigación por parte da fiscalía anticorrupción que arroxe luz sobre un sector que move de xeito pouco claro tantos recursos económicos, nunha boa parte públicos. O executivo debería actuar desde a administración pública coas débedas que os clubs teñan do mesmo xeito que coas outras empresas e particulares. Os lexisladores deberían reformar a lei do deporte 10/1990 do 15 de outubro e o Real Decreto 1251/1999 do 16 de xullo de SAD de xeito que as SAD non sirvan de entramado societario para intereses e beneficios particulares. Os técnicos e xogadores deberían actuar con permisividade cero diante dos actos de violencia grupal e parafascismo que se dan nas gradas dos campos de fútbol Os técnicos e xogadores deberían actuar con permisividade cero diante dos actos de violencia grupal e parafascismo que se dan nas gradas dos campos de fútbol e paralizando os partidos nos que a presenza de simboloxía fascista sexa visible. (exemplo Guus Hiddink no estadio de Mestalla en 1992). A cidadanía debería observar aos equipos de fútbol como empresas e non como representantes principais do seu pobo ou cidade, por riba de outra simboloxía cultural, nun proceso de alienación colectiva (segundo o CIS a cifra de seguidores do fútbol é do 51%, chegando entre os xoves de entre 18 e 24 anos ao 62%). Aquel que usa o pau dunha bandeira para golpear ao outro en lugar de para reivindicar o seu legado cultural só ten un nome: fascista. E non existe distinción entre fascistas (cando son os outros) e nacionalistas (cando son os nosos). |
NOS_33237 | Xurxo Souto presenta 'Pangalaica' na asociación Alexandre Bóveda da Coruña. | Ás 19 horas do serán da sexta feira, a Asociación Cultural Alexandre Bóveda acolle a presentación do libro Pangalaica. Recortes poderosos, de Xurxo Souto, editado por Galaxia. Unha obra que nace durante o confinamento, cando a directora de Nós Diario lle propón a este referente da música 'bravú' que "durante uns días escriba un pequeno texto para ocupar o espazo que deixou a axenda", posto que a situación impedía a realización de ningún acto cultural. Esa foi "a escusa que precisaba", Xurxo Souto. Ao día seguinte aparecía "Haberá primavera!". Esa sería a primeira entrega dunha longa serie de "petiscos literarios" que se prolongou durante seis meses e que "construíu toda unha cosmovisión de persoas e historias marabillosas" que o autor coñeceu de xira cos Diplomáticos de Monte Alto. Durante a presentación, Xurxo Souto estará acompañado polo músico César Morán. Ademais de músico e escritor, Xurxo Souto, ten colaborado na radio, conducindo "A tropa da tralla" ou "Aberto por reformas", en Radio Coruña e na Radio Galega, respectivamente. Escribiu outras dúas novelas el ibros de relatos e dirixiu o documental "Pucho Boedo, un croones na fin do mundo". |
PRAZA_15424 | A plataforma, que agrupa unhas 60 organizacións galegas, convoca as súas primeiras marchas contra as últimas medidas do Goberno de Mariano Rajoy e baixo o lema 'Por outra saída da crise'. | A Alianza Social Galega convoca as súas primeiras mobilizacións. A plataforma, creada hai dous meses, agrupa unhas 60 organizacións unidas nun espazo de encontro para o debate e a acción contra as políticas de austeridade e recortes económicos e de dereitos impostos polo Partido Popular. O colectivo, no que están os principais sindicatos e moitas outras entidades, chama a sociedade a mobilizarse o vindeiro 20 de decembro en varias localidades do país "contra as últimas medidas adoptadas polo Goberno de Mariano Rajoy". Baixo o lema Por outra saída da crise, haberá concentracións na Coruña, Ferrol, Santiago de Compostela, Burela, Lugo, Ourense, Vilagarcía de Arousa, Pontevedra e Vigo. A Alianza Social convoca manifestacións contra a non revalorización das pensións, os recortes en sanidade e ensino ou a Lomce e a Lei de taxas xudiciais Entre elas destacan "a decisión do Goberno de non revalorizar as pensións, os recortes na sanidade e no ensino públicos e a contrarreforma ideolóxica que representa a Lomce e Lei de taxas xudiciais". A Alianza Social, que xa apoiou a última folga xeral, convoca agora por ela mesma unhas marchas que foron detalladas na mañá deste xoves nunha rolda de prensa. Nas reivindicacións, a plataforma esixirá tamén "a reforma da normativa hipotecaria para pór fin ao drama dos desafiuzamentos e lograr a dación en pagamento". Os secreatarios xerais de UGT, José Antonio Gómez; CIG, Xesús Seixo; e CCOO, Xosé Manuel Sánchez Aguión, acompañados por representantes doutras organizacións, explicaron os motivos da protesta, así como os lugares e horas nas que se celebrarán as marchas. Lugares e horarios das manifestacións A Coruña: ás 19:30 h na Delegación do Goberno Ferrol: ás 19:30 h no edificio da Xunta Santiago de Compostela: ás 19:30 na praza de Galicia Lugo: ás 20 h na Subdelegación do Goberno Burela: ás 20 h na praza da Mariña Ourense: ás 19:30 h na Subdelegación do Goberno Pontevedra: ás 19:30 h na Subdelegación do Goberno Vilagarcía de Arousa: ás 20 h na praza de Galicia Vigo: ás 20 h diante do MARCO (rúa do Príncipe) |
PRAZA_1748 | Podemos e ANOVA, Podemos e as Mareas teñen algo que gañar de ir xuntos. No entanto, nin en pintura quererán ver ao BNG, que xulgan un fardo pesado que a nada axuda. Iso fai felices a todos, dado que o propio Bloque tampouco quere estar en compañía | Tarde en Vigo. Dou un paseo cun amigo. O verán e as vacacións lle permiten a un estas licencias, tan difíciles no inverno. Sentámonos na Praza da Constitución. O sol é maino, o día está claro e despexado, libre das néboas que ás veces embazan a luz na costa galega. Todo está en orde e poñémonos á sombra, entre os arcos, contemplando o relativo balbordo dos pícaros xogando, correndo de aquí para alí como felices funámbulos e tamén as súas familias, e à xente que pasa. Unha das miñas vocacións máis profundas é a de flâneur, esa palabra que está xa para sempre asociada a un dos meus ídolos verdadeiros, Walter Benjamin. O meu interlocutor é Xosé Carlos Morell. Un tipo curioso. Morell é o autor dun libro sobre Xaime Illa Couto, que aínda non veu a luz pero que esperemos que o faga a non tardar. A Xosé Carlos coñecino hai xa máis de vinte anos, formaba parte dun grupo de rapaces reunidos baixo o maxisterio de Xaime Illa. Saefes era o label que os agrupaba. Eran Alberte Meixide, Iolanda Galanes, Xavier Martinez Cobas, entre outros. Eran nacionalistas atípicos, de clase media alta para o estándar usual e católicos. O seu fogar natural, se Galicia fose outro sitio, sería algo do tipo do PNV ou Convergència, moderación centrista e galeguismo pétreo. Algúns deles fixeran, de feito, os seus pinitos nas Mocedades Nacionalistas, as xuventudes de Coalición Galega, pero cando eu os coñecín facían campaña por Unidade Galega, a marca coa que se presentou en coalición Esquerda Galega xusto antes de quedar noqueada polos electores. O libro de Morell sobre Illa Couto contén unha especie de teoría do nacionalismo galego. Non estou seguro de que a voz que resoe con máis forza sexa a de Xaime Illa ou, máis ben, á do propio autor. Sexa como fora, o autor fai unha crítica das cosmovisións liberais e socialistas, do seu estatismo, e unha defensa do comunitarismo que o autor ve como afín aos presupostos filosóficos do nacionalismo. O matiz cristián, na liña de Emmanuel Mounier, axuda a completar o cadro. Aínda que hai elementos que proceden da tradición galeguista -o papel da parroquia, etcétera- o que Morell formula realmente é unha teoría política que tal vez non resultaría tan estraña no ámbito do PNV, pero que na Galicia contemporánea é excéntrica. Pero beizóns para os excéntricos: tal vez o que máis me impresionou na miña adolescencia da lectura do libro de Stuart Mill Sobre a Liberdade foi, precisamente, o seu cántico aos que se saen da liña. Eles son a sal da terra. Na conversa, como é regra nestes días, Morell saca a colación o fenómeno de moda, as Mareas e o que pode pasar nas Xerais. Pídeme unha opinión. Cóntolle as miñas cábalas. Xa que mo piden fago o papel de gurú: como mo dixo onte mesmo Xosé Manuel Pereiro xa teño a calva, só me falta o manto. Nas Xerais Galicia elixe 23 deputados no Parlamento español. Agora, se non me equivoco, son 2 do BNG, 6 do PSOE e 15 do PP. Como vivimos ás portas dun xiro hai que supoñer que esa relación podería cambiar e que, de feito vai cambiar. Como? Tal vez o PP perda 4 ou 5, o PSOE gañe algún e Podemos, as Mareas e o BNG&co se repartan os restos. Supoño que o PP andará polo 40% do voto, o PSOE non baixará do 20% e que os outros tres comparecentes poden andar en torno a, digamos, o 12%, o 11% e o 10%, por dicir algo. Se van todos divididos a xente e a Lei electoral farán o seu traballo. A división será un grande regalo para os dous grandes, unha contribución á estabilidade de España, pero quen consiga fraguar unha coalición de éxito non só obterá máis deputados: tamén estará poñendo a directa cara o goberno galego dentro dun ano. O que lle conto a Morell non é, naturalmente, nada científico. Só un supoñer. Divagacións, imaxinacións dun flâneur político. E nese supoñer estipulo que se houbera unha candidatura unitaria bonita podería quedar por riba do PSOE e, por tanto, gañar non só os votos senón as proporcións que o señor D´Hondt deixou establecidas. Tal vez estariamos falando dos oito deputados. E, repitámolo, o horizonte de ser o eixo dun goberno alternativo na Galicia post-feijóo. Agora ben, de haber tres candidaturas aparte das do PP e PSOE, cal quedaría primeira, despois da dos dous partidos maioritarios? Podemos? as Mareas? É un misterio, aínda que Podemos parece telo claro pola forma en que se comporta. Pero todo depende do envoltorio. Se o produto se envolve ben, tal vez o elector, ese animal tan sufrido, se anime a compralo. É claro que a marca Podemos loce, pero tamén as Mareas poden vestir ben o santo. Menos o BNG, que queimou hai tempo as súas naves e tal vez aínda non é consciente. Pero só é unha opinión, naturalmente. Morell, polo seu lado, opina que ANOVA e Podemos pactarán. O seu argumento é sinxelo "son profesionais e non teñen as manías do Bloque". Despois de pensalo infiro que ten razón, ou que podería tela. Podemos e ANOVA, Podemos e as Mareas teñen algo que gañar de ir xuntos. No entanto, nin en pintura quererán ver ao BNG, que xulgan un fardo pesado que a nada axuda. Iso fai felices a todos, dado que o propio Bloque tampouco quere estar en compañía. Ou polo menos así o expresa algún dos seus ideólogos. Tarde de verán en Vigo, divagacións, imaxinacións, os pícaros que xogan... |
NOS_52648 | O ministerio do Interior español vai dar "ordes claras" ás forzas de seguridade de que prohíban as concentracións a menos de 300 metros das moradas d@s polític@s. Opta por esta distancia alegando que é a que a Ertzantza estaba a empregar en Euskadi | O secretario de Estado de Seguridade, Francisco Martínez, sinala que con esta decisión de prohibir os escrachos a menos de 300 metros das moradas dos e das denunciadas nestas accións garántese o exercicio de dereitos por ambas as dúas partes. Martínez indica que esta distancia tómana do criterio que está a fixar a Ertzaintza, e engade que os axentes da policía van actuar "con proporcionalidade e equilibrio". Seguindo o guión fixado desde o goberno central, o secretario de Estado alertou de que os escrachos poden derivar en coaccións "que son inaceptábeis no noso sistema", e denuncia "actitudes de acoso e insulto, de agresións verbais ou físicas que son prácticas totalitarias e que requiren non só a actuación da Policía senón tamén a condena expresa de todos os que acreditamos na democracia". |
NOS_23114 | Os colectivos de profesionais de Atención Primaria volven parar cinco minutos esta quinta feira diante dos centros de saúde de todo o país, e farano nas seguintes semanas o mesmo día, en protesta pola situación do servizo, que afecta desde as condicións laborais das traballadoras até as prestacións ás usuarias e usuarios. Ademais, anuncian unha manifestación en Compostela para o sábado 26 de outubro e dúas xornadas de folga o 27 e o 28 de novembro. | Como en febreiro, abril e xuño pasados, como cada outono desde xa non se sabe cantos anos, a sanidade pública galega, que sofre a corrosión silenciosa dos retallos e da privatización, volve a rúa para dar outra voz de alarma. Desta volta son as profesionais de Atención Primaria as que toman a iniciativa. Empezan esta quinta feira, con paros de 5 minutos diante dos centros de saúde. Reclaman recuperar a estrutura do servizo en cada área: a Xerencia de Atención Primaria. E póñenlle de novo prazo ao cumprimento da súa reivindicación: tres meses. Tal é a urxencia. O servizo está tan deteriorado que non caben máis concesións. Reclaman ademais limitar as citas diarias a 30 para mellorar o tempo de atención ás pacientes; que se convoquen todas as prazas vacantes; que se dea cobertura a todas as ausencias; e unha atención homoxénea en todas as áreas (acceso ás probas diagnósticas, teleconsulta, acortar tempos de respostas, entre outras cuestións); e un aumento orzamentario para este servizo respecto do total do gasto até 25%. As asembleas de área destas últimas semanas decidiron ademais convocar unha folga para os días 27 e 28 de novembro, cando xa se teñan coñecido as recomendacións do comité técnico que Sanidade puxo en marcha para avaliar os problemas na Atención Primaria. Antes, o 26 de outubro, está prevista unha manifestación en Compostela cun chamamento "a participar a todos os colectivos profesionais e á poboación". A mobilización, convocada pola Asemblea de Área Sanitarias, confía en contar co apoio dos sindicatos, "que están nas mesas técnicas que montou a Consellería de Sanidade e din que esperarán a ver se hai resultados", explica Ramón Veras, médico de Primaria na Coruña e un dos portavoces do colectivo. O persoal de Primaria tamén anuncia a creación dun Foro Galego de Atención Primaria. |
NOS_5184 | O principal experto do Goberno dos Estados Unidos en enfermidades infecciosas, Anthony Fauci, criticou a présa do Reino Unido por autorizar a vacina de BioNTech/Pfizer. | O alcalde de Moscova, Sergei Sobianin, anunciou que o sábado comezará na capital rusa a campaña masiva de vacinación contra o coronavirus, coa administración das primeiras doses da Sputnik V para as persoas de grupos de alto risco, segundo asegurou nunha entrada no seu blog e recolleu posteriormente a web do concello moscovita. A capital de Rusia é o epicentro da epidemia no país, que leva varios días marcando cifras máximas de contaxios, con rexistros por encima dos 25.000 positivos nalgunhas xornadas. Sobianin anunciou o inicio da campaña horas despois de o presidente ruso, Vladimir Putin, solicitar ao Goberno que puxese en marcha o proceso. O alcalde indicou que desde mañá mesmo estará operativo un rexistro para que o persoal sanitario, o profesorado e os traballadores dos servizos sociais poidan apuntar os seus datos para recibir a Sputnik V. "Nas próximas semanas, a medida que cheguen grandes cantidades da vacina, esta lista ampliarase", indicou. Ademais, Sobianin informou de que a capital conta con contedores refrixeradores especializados para o almacenamento do remedio e que se está a dar formación ao persoal que manexará as doses do tratamento. Na información que publica a web municipal lémbrase que o orzamento da cidade para 2021 contempla unha partida para a vacinación gratuíta da cidadanía contra a Covid-19. En concreto, fala de 10.000 millóns de rublos (máis de 110 millóns de euros). Ademais, saliéntase que "a vacinación é a forma máis eficaz e segura de protexerse contra as enfermidades infecciosas". Nas últimas 24 horas confirmáronse 28.145 casos de Covid-19 nas 85 rexións de Rusia, incluídos 5.988 casos asintomáticos, segundo asegurou o Goberno ruso nun comunicado. O país é o cuarto máis afectado do mundo pola pandemia. "Présa" británica Por outra banda, o principal experto do Goberno dos Estados Unidos en enfermidades infecciosas, Anthony Fauci, sinalou esta quinta feira nunha entrevista en Fox News que o organismo regulador do medicamento británico (MHRA) non fora o suficientemente coidadoso durante o proceso de autorización da vacina de BioNTech/Pfizer. O Reino Unido converteuse na cuarta feira no primeiro Estado do mundo en dar esa autorización. En concreto, Fauci manifestou que "o Reino Unido non o fixo tan coidadosamente" como o está a facer o organismo regulador nos EUA, a FDA. "Se vas moi axiña e o fas superficialmente, a xente non se vai querer vacinar", afirmou, e engadiu que a autorización no país norteamericano chegará "moi pronto". As declaracións do experto estadounidense chegan o día en que o país alcanzou a cifra de 14 millóns de persoas infectadas, con 273.590 falecementos rexistrados por causa da enfermidade que provoca o novo coronavirus. Ademais, noutra entrevista tamén onte, neste caso na CBS, sinalou que agarda continuar á fronte da loita contra a epidemia no país baixo o Goberno do presidente electo, Joe Biden, despois de este tomar posesión o vindeiro 20 de xaneiro. Asemblea da ONU Ademais, o secretario xeral da ONU, António Guterres, criticou, na apertura dunha reunión da Asemblea Xeral, os Gobernos que ignoraron nestes últimos meses as directrices da OMS para combater a pandemia do coronavirus, aínda que evitou citar ningún nome. |
NOS_53631 | Este ano Toy Dolls están de xira celebrando seu 35 aniversario así que non hai escusa para non desfrutar da banda cun dos directos máis divertidos da actualidade. Namentres, a desfrutar volvendo a escoitar este "Dig That Groove Baby" e se queredes o resto da súa discografía. | En marzo de 1983 vía a luz o primerio traballos dos británicos The Toy Dolls. Gravado e mesturado en 3 días, esta pequena xoia do punk rock, é sen dúbida o mellor disco da banda. O disco amosaba perfectamente cal era a esencia Toy Dolls, un punk rock divertido e guitarreiro con claras influencias do rock clásico dos 50 actualizado. A peculiar voz de Olga e súa técnica coa guitarra baseada no "finguerpicking" converten a esta banda nun claro referente que a día de hoxe segue a contar con lexións de fans incondicionais. Este disco incluía varios dos himnos clásicos da banda como o o propio "Dig Tha Groove", "Dougy Giro", que versionaran The Refrescos baxio o título de "Superman III", "Glenda and the test tube baby", a acelerada e gamberra versión do "Blue Suede Shoes" de Carl Perkins ou a mítica "Nellie The Elephant", unha versión dunha canción infantil que se convertería no himno da banda. Un total de 13 temas, incluíndo "intro" e "outro" no que non sobra absolutamente nada e que a día de hoxe si ben a banda gañou en calidade nos seus traballos, ningún disco chegou a ser tan fresco e completo coma este. De feito, debido ao especial de "Nellie The Elephant", fixeron unha regravación do tema, máis até o propio Olga decatouse que non foron capaces de mellorar a versión orixinal. Listaxe de Temas "Theme Tune" "Dig That Groove Baby" "Dougy Giro" "Spiders In The Dressing Room" "Glenda And The Test Tube Baby" "Up The Garden Path" "Nellie The Elephant" "Poor Davey" "Stay Mellow" "Queen Alexandra Road Is Where She Said She'd Be, But Was She There To Meet Me... No Chance" "Worse Things Happen At Sea" "Blue Suede Shoes" "Firey Jack" "Theme Tune" The Toy Dolls na rede Web: http://www.thetoydolls.com/ Facebook: https://www.facebook.com/TheToyDollsOfficial Twitter: @TheToyDolls |
NOS_51453 | Josep Borrell foi cuestionado sobre a posibilidade de abordar o referéndum pactado e cre que poderán formular "todas as cousas que cada un queira" | Con motivo da Comisión de Asuntos Exteriores, o ministro Josep Borrell acudiu ao Congreso para comparecer por primeira vez como xefe da diplomacia española. Interpelado pola prensa, o político afirmou descoñecer a orde do día da reunión que a vindeira segunda feira manterán o presidente do Goberno, Pedro Sánchez, e o da Generalitat de Catalunya, Quim Torra. Porén, Borrell amosouse seguro de que ambos poderán falar "sen cortapisas". "Por que non se vai poder falar de todo? Non se lle vai prohibir ao señor Torra que diga o que queira dicir", retrucou Borrell, explicitando que na conversa podería ser abordado o referéndum pactado que demanda o independentismo catalán. No entanto, Pedro Sánchez xa advertiu que o seu Goberno rexeita esta votación que pide Torra. En último lugar, o ministro manifestou descoñecer se o ex presidente da Generalitat Carles Puigdemont precisa a escolta que foi habilitada por decisión da Generalitat catalá. Josep Borrell subliñou que el é ministro de Exteriores, non de Interior. |
NOS_57440 | O líder de Syriza falou nun acto electoral en Compostela, ao que acudiron centos de persoas e no que prognosticou un bo resultado para a esquerda "moi especialmente para AGE en Galiza". "Hai que recuperar a democracia", dixo o dirixente grego. | O líder da Syriza grega e candidato a presidir a Comisión Europea, Alexis Tsipras, amosouse "moi optimista" cos apoios da coligación que fai parte de cara ás eleccións europeas, xa que cre que vai ter uns resultados "moi positivos", "especialmente AGE en Galiza" e "Izquierda Unida en España". O dirixente da esquerda grega participou nun acto electoral en Compostela, ao que acudiron centos de persoas e que finalizou co canto do 'Grândola, Vila Morena". "Son moi, moi optimista e coido que obteremos uns resultados moi positivos para a esquerda europea, seremos a sorpresa positiva nos próximos comicios, e especialmente en Galiza, por medio de AGE, como Izquierda Unida en España e tamén Syriza en Grecia", apuntou Tsipras en declaracións aos medios. "Coido que isto será o principio dun gran cambio en Europa, porque é necesario mudar os equilibrios de forzas para parar a austeridad e recuperar democracia", proseguiu na súa argumentación o líder grego. O acto reuniu a Tsipras con Willy Meyer, número 1 de IU a Europa, e Lidia Senra, candidata de Anova e número 5 da listaxe Tsipras considera que "após catro anos consecutivos de austeridade, recesión e destrución de cohesión social e con incremento de desemprego resulta necesario parar estas políticas, é imprescindíbel reconstruír a Europa social". "Europa non son os bancos, non é o capital, Europa é a xente que necesita un cambio para sobrevivir e para soñar que viviremos nun futuro mellor, especialmente a mocidade", asegurou. Desemprego Nesta liña, atopou semellanzas entre a situación actual de Galiza e de Grecia. "Todo o mundo sabe que en alí estamos ante unha crise humanitaria, pero temos moitas situacións comúns con Galiza, sei que aquí o desemprego tamén é moi, moi alto". "É o momento de dicir que abonda desta política que destrúe soños, cómpre recuperar democracia", sentenciou na súa intervención. Tsipras participou nun acto no que tamén interveu a candidata de Anova Lidia Senra, o cabeza de lista de Izquierda Unida, Willy Meyer; e @s voceir@s parlamentares de AGE, Xosé Manuel Beiras e Yolanda Díaz. |
NOS_53682 | Unha manifestación en Vigo o próximo día 23 baixo o lema "Matrimonio igualitario, igualdade sen recortes" é unha das actividades que os colectivos de gais, lesbianas, transexuais e bisexuais están a preparar para a conmemoración do Día do Orgullo. Na Coruña celebouse onte unha grande festa nos Xardíns de Méndez Núñez. | Do cruce de Colón con Urzaiz sairá a manifestación ás 18 da tarde do sábado 23 de xuño para rematar na Praza da Constitución onde terá lugar unha "festa tortilleira", no ambente festivo e reivindicativo que os colectivos de lesbianas, gais, transexuais e bisexuais impregnan na conmemoración do Día do Orgullo. Será o acto principal nunha cidade na que desde o mércores día 20 desenvolveranse obradoiros, palestras, proxeccións ou festas para reivindicar os dereitos dos colectivos. Un programa completo das actividades pode consultarse no blog da Asociación Nós Mesmas. http://asonosmesmas.blogspot.com.es/ Na Coruña, actos festivos e reivindicativos tiveron lugar onte sábado cunha festa nocturna que contou co apoio da Concellaría de Cultura da cidade o que provocou a acusaciónn de "cinismo" por parte do BNG local que considera "unha burla ao colectivo que o PP teña presentado no Tribunal Constitucional un recurso contra a lei que acepta o matrimonio entre persoas do mesmo sexo" Tamén o PSOE pediu a retirada do recurso por parte do PP, ademais da celebración da festa. Na conmemoración dos xardíns de Méndez Núñez participaron os artistas Mario Vaquerizo e Nancys Rubias e un tren festeiro percorreu a cidade. |
NOS_14843 | A parroquia do Cristo da Vitoria súmase á Asemblea Aberta contra "o intento de reprimir á veciñanza" do concello pola súa oposición á "que se dilapiden cartos" instalando o pesqueiro Alfageme nunha rotonda. | A Asemblea Aberta de Coia e a parroquia de O Cristo da Vitoria criticaron este sábado ao Concello de Vigo, dirixido por Abel Caballero, por asocialos con actos "violentos" para "tratar de reprimilos". Con todo, fontes da Asemblea Aberta de Coia, en declaracións á axencia Europa Press, aseguraron que a veciñanza de Coia "non cederá" no seu rexeitamento á instalación do pesqueiro 'Bernardo Alfageme' nunha rotonda do barrrio. Nesta liña, estas mesmas fontes censuraron a "dilapidación" e a "falta de axudas" do Concello olívico nos "últimos anos", que ten os traballadores sociais "na rúa" e os veciños "empobrecidos". De feito, sosteñen que houbo "tanta dilapidación" de diñeiro público que a intención de instalar o pesqueiro "chegou ao cumio", o que motivou a oposición de varios colectivos de Coia. Sobre este rexeitamento, estas mesmas fontes fixeron fincapé en que non se trata dunha "motivación política", senón "social", ao tempo que defenderon que o pesqueiro ten que estar nun "museo" e non nunha rotonda. A seguir, criticaron o rexedor de Vigo, Abel Caballero, por acusar de "marxinais" aos grupos políticos que apoian a oposición destes colectivos de Coia á instalación do barco, entre os que se atopan BNG, Esquerda Unida, Podemos e Anova. En declaracións a Europa Press, fontes da Asemblea Aberta de Coia aseguraron que os colectivos deste barrio vigués que rexeitan a instalación do barco desenvolven unha "resistencia pacífica". "Non somos violentos", sentenciou, xusto antes de denunciar que tratan de "reprimilos" dicindo que se"meteron" coa policía |
NOS_3906 | A oposición critica o "caos" na organización do curso escolar. | A corentena que garda o conselleiro de Educación, Román Rodríguez, debido a un caso positivo de coronavirus na súa contorna, obrigou a aprazar varias iniciativas previstas para o pleno desta terza feira, 22 de setembro, no Parlamento galego, o primeiro desta lexislatura, entre elas, dúas interpelacións sobre o inicio de curso. O secretario xeral do PSdeG, Gonzalo Caballero, tras esperar que o conselleiro "dea negativo" nas probas, lembrou que, coa interpelación presentada, querían facer que o titular de Educación comparecese na Cámara para coñecer a situación ante a "preocupación" das nais e pais. "O Goberno non fixo o seu traballo", lamentou o socialista, que mencionou a "falta de consensos e a prepotencia" do Goberno galego á hora de planificar o inicio de curso e considerou que o anuncio de contratación de profesorado cando xa comezaron as aulas é unha "mostra do suspenso da Xunta". "Moi rápidos non foron", xulgou, así mesmo, en referencia á constitución nesta segunda feira, 21 de setembro, do comité de expertos da Xunta para o seguimento da situación no ensino. Pola súa banda, a portavoz nacional do Bloque Nacionalista Galego, Ana Pontón, denunciou o "caos" e "improvisación" na organización do curso escolar e pediu "respostas rápidas" por parte da Xunta. |
PRAZA_19139 | A CIA publica en internet documentos desclasificados dende 1999, entre eles un informe sobre a incorporación de Castelao ao goberno da II República no exilio a partir do relato dun "líder" do Partido Galeguista DOCUMENTO | Informe da intelixencia estadounidense sobre o Partido Galeguista e Castelao | DOCUMENTO | Informe da intelixencia estadounidense sobre o Partido Galeguista e Castelao En 1946 o goberno dos Estados Unidos que presidía Harry Truman reformaba a súa estrutura militar e de intelixencia para adaptala ao mundo posterior á II Guerra Mundial. Mentres o seu gabinete ultimaba a lei que, un ano despois, daría lugar á súa Axencia Central de Intelixencia, a espionaxe estadounidense seguía a realizar seguimentos por todo o mundo baixo o mando do Grupo Central de Intelixencia (coñecido na altura pola sigla CIG), herdeiro da Oficina de Servizos Estratéxicos (OSS) e xermolo da CIA. Entre os múltiplos obxectivos dos seguimentos daquel grupo estaban os grupos da oposición antifranquista e o goberno da II República Española no exilio, recomposto en 1946 en París con incorporacións como a de Alfonso Daniel Rodríguez Castelao, episodio sobre o que a intelixencia estadounidense pechou un informe en xaneiro de 1947. A CIA vén de publicar na súa web un repositorio de máis de 12 millóns de páxinas de informes desclasificados dende finais do século pasado, moitos dos cales ata agora só podían ser consultados presencialmente no Arquivo Nacional dos EUA. Entre eles atópanse informes de intelixencia considerados confidenciais ata 1999 como o que recolle as "declaracións realizadas a finais de novembro de 1946 por un líder do Partido Galeguista" non identificado, a partir das cales é trazado un bosquexo da "atmosfera política" da oposición á ditadura e mais das "aspiracións nacionalistas galegas", ademais dun breve relato do goberno republicano no exilio presidido por José Giral. A CIA vén de publicar en internet documentos desclasificados dende 1999, entre eles un informe sobre a incorporación de Castelao ao goberno da República no exilio a partir do relato dun "líder" do Partido Galeguista O informe comeza describindo o panorama xeral de España media década despois da fin da guerra. "Hai unanimidade sobre dúas cousas: o desexo de derrocar a Franco e aos seus satélites" e "exasperación" pola actitude "dos persoeiros republicanos no exilio". O sentimento de "rancor" e amargura contra "o trío que apoia a Franco", isto é, "exército, xerarquía eclesiástica e Falange, unidas no medo de perder o gañado" tras o golpe, "é o mesmo que contra o trío formado por [José] Giral, [Indalecio] Prieto e [Juan] Negrín", di o informe, toda vez que os dirixentes republicanos "están en desacordo, malia a todo o que teñen que perder por mor da súa desunión". "Se o pobo se pode liberar dos primeiros", os franquistas, "non quere caer nas mans dos segundos", conclúe. Entre a descrición da "estupidez neglixente e imperdoable" dos republicanos e o aproveitamento que, di o informe, estaba a realizar da miseria española o goberno do Reino Unido, o relato pasa a centrarse na situación do Partido Galeguista, "a primeira forza que espertou en Galicia despois da guerra e, actualmente, o grupo máis disciplinado". O PG, indica, estaba a "chegar a acordos con outras organización antifranquistas en Galicia" pero "sen tecer alianzas" estables con elas, xa que a súa "confianza" continuaba depositada "no pacto Galeuzca" con vascos e cataláns. "Os galegos dentro de España -engade- observan con mágoa que o Partido Galeguista non estea organizado no estranxeiro". O nomeamento de Castelao Sempre segundo o documento desclaisfiicado pola CIA, os dirixentes do PG no interior foron os "responsables, en boa medida, do nomeamento de Castelao como ministro galego no goberno republicano no canto de alguén do interior". "O secretario político do partido [Ramón Piñeiro, ao que o informe non menciona] foi a Francia e foi quen propuxo a Castelao para o posto". "Desafortunadamente -engade- esta viaxe do secretario político rematou coa súa detención e a doutros dous líderes do partido" ao seu regreso. "Estes homes -informa- permanecen na prisión de Alcalá de Henares, onde imparten en segredo calses de lingua galega e se esforzan en que os seus compañeiros se interesen na causa da autonomía galega". O informe detalla, sen nomealo, a viaxe de Ramón Piñeiro a Francia e as instrucións que o comité executivo do PG transmite a Castelao A "declaración" do líder galeguista non identificado recollida pola intelixencia estadounidense finaliza cunha reflexión sobre aspectos que Castelao debería, di, ter en conta no seu labor como ministro do gabinete republicano exiliado. "Aínda que representa a todos os galegos, non debería esquecer que está en débeda co Partido Galeguista polo seu nomeamento". Nesta liña, detalla, van as "resolucións aprobadas polo comité executivo do partido e transmitidas ao ministro", tales como que Castelao debería recoñecer a "autoridade" do comité executivo e render contas ante el, "esforzarse por obter dos galegos de América medios económicos para a expansión do partido e axudar os seus membros encarcerados", así como "estudar os medios para organizar unha delegación do partido en París para dirixir a política galega no exilio". Este traballo, indica, debería ser realizado por Castelao en colaboración con outros galeguistas exiliados, entre os que cita a Juan José Pla e Isolina Rocha, "os primeiros galegos no exilio en recoñecer a autoridade do comité executivo. "Actualmente -informa- traballan de acordo coas directivas do partido". A actitude de ambos decepcionara fortemente a Castelao, tal e como declararía e escribiría anos despois, tras regresar á Arxentina despois da caída do goberno Giral, a comezos de 1947. Intento de boicot de Izquierda Republicana O informe de intelixencia dos EUA recolle unha "campaña" de Izquierda Republicana contra a presenza galega no goberno Giral Ademais de relatar a incorporación ao goberno republicano no exilio, un episodio histórico controvertido de seu e descrito polo propio Castelao nunha carta a Rodolfo Prada editada en 2006 pola Fundación Bautista Álvarez -a actitude dos piñeiristas, lamenta, "dá pé para que os nosos nemigos sigan decindo eiquí o que sempre dixeron: que Galiza non sinte a necesidade da autonomía e que eu non representaba máis que o desexo d-unha minoría insiñificante"-, a intelixencia estadounidense detalla tamén a oposición á representación galeguista no breve goberno Giral. Eses obstáculos foran guindados, di o informe, polo partido Izquierda Republicana. A dirección desta formación iniciara "pouco despois do nomeamento de Castelao" unha "campaña contra" o PG. Así, Izquierda Republicana enviara a París unha carta ao goberno exiliado. Nela reivindicábase como a "organización antifranquista máis forte en Galicia" e considerando que "a designación dun ministro galego estaba inxustificada" e o PG, "extinto". |
NOS_52509 | O número 2 de Podemos encheu o auditorio do Teatro García Barbón, que ficou pequeno para o mitin coas cabezas de lista de En Marea por Pontevedra. | O secretario político de Podemos, Íñigo Errejón, apelou ao espírito das mareas para conseguir a vitoria nas eleccións xerais do 20D. "Galiza abriu as portas nas municipais e farao no Estado gañando estas eleccións", asegurou Errejón durante un mitin masivo en Vigo xunto ás cabezas de lista de En Marea por Pontevedra, Alexandra Fernández e Ángela Rodríguez. O Teatro García Barbón ficou pequeno para o acto. Máis de 500 persoas encheron o auditorio mentres outros centos quedaron ás portas do recinto por falta de espazo. O número 2 de Podemos recoñeceu o papel das candidaturas de confluencia, que definiu como "alianzas que multiplican". Errejón chamou á "remontada" e fixo fincapé nos votantes indecisos porque "non só demostramos que podemos gañar eleccións, tamén que sabemos gobernar mellor", en referencia ás alcaldías conseguidas nas municipais. Fixo a súa intervención en castelán pero desexou que "cando teñamos un goberno ao servizo da xente, que recoñeza que somos un país de países" poder facelo en galego. "O problema non é que Catalunya queira independizarse, o problema é que queiran independizarse os ricos", dixo Errejón. "O problema non é que Catalunya queira independizarse, o problema é que queiran independizarse os ricos", manifestou o secretario político de Podemos, que insistiu na necesidade dun novo pacto de convivencia en España porque o de 1978 "foi roto por aqueles que se creron demasiado importantes e poderosos para cumprir a lei". Considerou que ante "o golpe de estado diario dos corruptos" toca gobernar "á xente decente" porque "os de arriba non van cambiar". Nesa liña falaron as cabezas de lista por Pontevedra. A número 1 de En Marea na provincia, Alexandra Fernández, recordou que como muller nova naceu "vendo a política como unha alternancia entre poderosos". Pola súa banda, a segunda da lista de confluencia, Ángela Rodríguez, reivindicou unha nova forma de facer política. "A política da xente normal, centrada na vida, con transparencia e honestidade", sinalou. O acto rematou cunha conexión co mitin que En Marea realizou á mesma hora na Coruña. Nel, o cabeza de lista pola Coruña, Antón Gómez-Reino, advertiu de que "este 20D vannos atacar pero que ninguén pense que teñen algo contra nós, téñenlle medo á xente, representamos aquello que temen, o cambio, a alegría, a ilusión". Gracias a toda esa gente de Vigo que nos ha dado su calor y su fuerza que no ha podido entrar al acto. #Remontada https://t.co/eCtCowI3Te— Íñigo Errejón (@ierrejon) December 11, 2015 |
NOS_13678 | Esgotáronse as plantas de eucaliptos nos viveiros galegos, alerta a oposición. Porén, o PP nega esta situación da que xa alertaron as comunidades de montes. | Pese os avisos de colectivos ecoloxistas e labregos que alertan de que nestes días se está a producir un "boom" de plantacións de eucaliptos, o PP negou que tal actividade estea a acontecer e votou en contra no Parlamento dunha moción para evitar o que a oposición denomina como "efecto chamada" da Xunta para encher Galiza de eucaliptos. A moción, presentada esta terza feira, 27 de abril, no pleno pola deputada do BNG María Albert, buscaba impedir as plantacións ilegais de eucalipto mentres non sexa efectiva a moratoria anunciada pola Consellaría de Medio Rural en febreiro, coa que só se permitirán unicamente replantacións con eucalipto en territorios onde xa estaba esta especie. "Desde que o conselleiro de Medio Rural anunciou a palabra 'moratoria' -sen pór a data en que esta será efectiva- comezou unha carreira pola plantación de eucalipto en cada metro cadrado de superficie apto para el, e digo apto, que non legal", argumentou a deputada nacionalista. "Agora vale todo, cortar piñeiros para plantar eucaliptos no seu lugar, plantar en zonas agrícolas, en Rede Natura...", lamentou. Tamén foi crítico coa política forestal da Xunta o deputado do PSdeG Martín Seco, que cualificou precisamente o anuncio da moratoria de "irresponsábel", xa que ao darse a coñecer sen pór data de entrada en vigor, o que se fixo "foi dar un aviso de agora ou nunca" para plantar eucalipto. "O anuncio fixo que nun mes se esgotaran as existencias de eucalipto nos viveiros galegos e ficaran desbordadas as empresas de reforestación, que non dan feito ante as demandas de solicitude de plantación, ocasionando ademais unha forte depreciación do piñeiro", explicou o socialista. Para a deputada popular Elena Candia "é moi perigoso" que a oposición diga que os galegos "non cumpren" coa lei e negou que haxa un "boom" na plantación do eucalipto. Aliás, acusou o BNG e o PSdeG de contradicirse, por sinalar que hai ese "boom" e ao mesmo tempo afirmar que se esgotaron os eucaliptos nos viveiros. "Con que se está a plantar entón?", preguntou Candia desde o atril do Parlamento. Na moción, Albert urxiu a Xunta a tomar medidas para a protección preventiva de superficies de frondosas, áreas de interese ambiental e patrimonial e superficie de vocación agrogandeiras. |
PRAZA_18807 | Editada polo Observatorio da Mariña pola Igualdade por noveno ano consecutivo, xa se pode adquirir en toda Galicia. Busca loitar conta "a invisibilización das mulleres artistas e do seu traballo" | O Observatorio Mariña pola Igualdade (OMI) lanza por noveno ano consecutivo a Axenda Feminista, que no 2019 estará protagonizada por unha ducia de artistas visuais galegas.Busca loitar conta "a invisibilización das mulleres artistas e do seu traballo"Trátase de Ana Gesto (perfomer e artista visual), Peque Varela (animadora audiovisual e publicitaria), Alicia Puchades (mestra de arte e grabadora), Iria Ribadomar (pintora e debuxante), Andrea Costas (mestra de deseño e imaxe, fotografía, vídeo e performace), Xulia Vicente (ilustradora de banda deseñada), Renata Otero (profesora de arte, artista multidisciplinar e coach), Xoana Almar (pintora, ilustradora e muralista), Carmen P.G. Granxeiro (creativa visual,audiovisual, ilustración, deseño gráfico e fotográfico), Mónica Alonso (artista e investigadora), Uqui Permui (Deseñadora gráfica) e Carme Nogueira (investigadora e artista multidisciplinar).A edición foi resultado da colaboración entre as propias artistas e un grupo de traballo organizado no marco do OMI. A escolla desta temática xurdiu dunha colaboración entre o Observatorio e a Rede Museística Provincial de Lugo, coa participación no V Congreso Xéneros, Museos, Arte e Educación, "onde se puxo de manifesto a invisibilización das mulleres artistas e do seu traballo". "Pareceunos unha excelente idea achegar o noso gran de área na posta en valor das artistas galegas, a través da axenda feminista", sinalan.A portada está formada por unha obra de cada unha das artistas participantes. E no seu interior, as efemérides, están dedicadas exclusivamente á historia da arte feita por mulleres.Nos últimos anos as mulleres científicas, activistas, ou traballadoras do sector primario foron as protagonistas da axendaNos últimos anos as mulleres científicas, activistas, ou traballadoras do sector primario foron as protagonistas da axenda. "Queremos visibilizar mulleres que lle están achegando á sociedade o seu saber, esforzo e experiencia", destacaba hai dous anos Lisa Pérez Vázquez, unha das responsables do Observatorio.A axenda xa se pode adquirir nos seguintes establecementos de toda Galicia a un prezo de 14 euros: Libraría de Mulleres Lila de Lilith (Santiago de Compostela), Livraría Suevia (A Coruña), Libraría Moito Conto (A Coruña), Libraría Cartafol (Arzúa), Punto e Coma (Carballo), Libraría Trama (Lugo), Bico de Grao (Lugo), Libraría Bahía (Foz), Libraría Nobel (Burela), Libraría Porta da Vila (Viveiro), Casa das Letras (Ribadeo), Ecoespazo Vitriol (Sarria), Aira das Letras (Allariz), Punto e Coma (Ourense), Libraría Paz (Pontevedra) e Libraría Andel (Vigo). |
NOS_6419 | Galiza experimentou un novo alivio da presión hospitalaria a piques de facerse un mes sen estado de alarma, ao descender a 79 os pacientes ingresados pola Covid-19, catro menos; mentres que os novos contaxios incrementáronse a 82, que supoñen 28 máis que a xornada anterior. Polo seu lado, os casos activos seguen en descenso e caen a 1.729. | Segundo os datos actualizados esta terza feira pola Consellaría de Sanidade, con rexistros até as 18 horas da segunda feira, recollidos por Europa Press, descenden a 14 os pacientes que permanecen en UCI debido á Covid no conxunto da Galiza -un menos- e caen a 65 os que se atopan noutras unidades de hospitalización, tres menos. Por áreas sanitarias, a presión hospitalaria descende nas de Santiago e Barbanza, A Coruña e Cee e Vigo; mentres que aumenta lixeiramente na de Ourense -que volve ter un paciente en UCI despois de quedar a sexta sen ingresados en críticos- e mantense nas de Pontevedra e O Salnés, Lugo e Ferrol. En concreto, na de Santiago e Barbanza seguen tres persoas en UCI e descenden a 12 os doutras unidades -tres menos-; na da Coruña e Cee queda un en críticos -un menos- e permanecen 12 noutras unidades de hospitalización. Na de Vigo aínda que seguen cinco en UCI, descenden a seis os doutras unidades -un menos- e na de Pontevedra e O Salnés redúcense a un os críticos -un menos- mentres soben a 14 os doutras unidades -un máis-. En canto á área sanitaria de Ourense, hai un paciente Covid en UCI, despois de que a sexta pasada quedase sen ingresados críticos por este coronavirus, e continúan sete noutras unidades de hospitalización. Na de Lugo mantéñense dúas persoas en UCI e seis noutras unidades; e na área de Ferrol segue un paciente en críticos e oito noutras unidades. Casos activos en descenso Os casos activos da Covid-19 manteñen a tendencia descendente por décimo sétima xornada consecutiva e redúcense a 1.729, cinco menos, ao haber máis altas (86) que contaxios (82), ao que se engade un falecido. Por áreas sanitarias, as infeccións activas descenden nas de Lugo (-16) e Santiago e Barbanza (-12), mentres que aumentan nas da Coruña e Cee (+11), Ferrol (+6), Vigo (+4) e Ourense (+2) e mantéñense sen cambios na de Pontevedra e O Salnés. A área de Vigo destaca con 452 casos activos; seguida da área da Coruña e Cee, con 335; Santiago e Barbanza, con 283; Lugo, con 208; Pontevedra e O Salnés, con 193; Ourense, con 163; e Ferrol mantense á cola, con 95. Aumentan os contaxios En canto aos novos contaxios da Covid-19 por calquera tipo de proba aumentaron a 82, tras iniciar esta semana con 54, o que implica 28 máis que a xornada anterior. No conxunto da Galiza foron confirmados 83 positivos por Probas Diagnósticas de Infección Activa ( PDIA) nas últimas 24 horas, segundo os datos actualizados pola Consellaría de Sanidade, deles 28 na área da Coruña e Cee; 21 na de Vigo; oito na de Ourense; outros oito na de Ferrol; e seis nas de Santiago e Barbanza, Pontevedra e O Salnés e Lugo. Na última xornada fixéronse 3.257 probas máis que as contabilizadas até a xornada anterior e un centenar máis que as efectuadas o día pasado. En canto á taxa de positividade, esta descendeu por baixo do dous por cento a un 1,8% tras repuntar a un 2,16% no inicio desta semana. Con todo, mantense por baixo do 5% que a Organización Mundial da Saúde (OMS) fixa para dar por controlada esta pandemia. A última vez que a Galiza excedeu esta barreira foi o 15 de febreiro. En canto ás persoas falecidas diagnosticadas coa Covid-19 ascenden a 2.427 tras notificar Sanidade esta segunda feira un novo óbito. En concreto, trátase dun home de 79 anos que permanecía ingresado no Complexo Hospitalario Universitario de Santiago (CHUS). O falecemento tivo lugar o pasado día 4 de xuño e o home presentaba patoloxías previas. |
NOS_30645 | O nomeamento da nova Valedora do Pobo, Dolores Fernández Galiño, abre unha fenda na oposición. En Marea, BNG e villaristas criticaron esta sexta feira o que consideran un pacto bipartidista para designar a sucesora de Milagros Otero, quen se viu obrigada a demitir ao ser salpicada por un escándalo de nepotismo. O pleno para a designación de Fernández Galiño terá lugar a próxima cuarta feira. | O nomeamento precisa dunha maioría de tres quintas partes do hemiciclo. O PP recabou o apoio do PSdeG para obter ese quórum. As outras forzas da oposición lamentan teren sido ninguneadas e critican a conservadores e socialistas por volveren ás andadas dos "erros do bipartidismo". Esta sexta feira, reuniuse a xunta de portavoces no Hórreo e na xuntanza fixouse para a vindeira cuarta feira o pleno de designación de Fernández Galiño. Nunha primeira avaliación, o portavoz do grupo parlamentar de En Marea, Manuel Lago, declarou: "É intolerábel o reparto de cargos entre o PPdeG e o PSdeG, reeditando o bipartidismo que elixu a anterior valedora". Por súa parte a viceportavoz nacionalista Olalla Rodil afirmou: "Despois de ter desoído durante meses a petición do BNG de cese da valedora, agora [o PP] quere facer unha renovación a fume de carozo e sen negociación nin diálogo". Luis Villares, do grupo mixto, anunciou a súa oposición ao nomeamento de Fernández Galiño xa que, dixo, non é un nome representativo dunha idea ampla e consensuada. Lamentou o "mal comezo" do socialista Gonzalo Caballero no Parlamento ao ir buscar consensos na dereita para pactar co PP o nome da persoa que ocupará a Valeduría do Pobo. |
NOS_16278 | Paula Prado cualifica de "interferencia partidista" a actuación da Avogacía do Estado sobre Ence. | O Partido Popular considera como unha "interferencia partidista" do goberno central a actuación da Avogacía do Estado sobre a prórroga a Ence na ría de Pontevedra. Así o denunciou en rolda de prensa Paula Prado, viceportavoz parlamentaria do PP, ao tempo que demandou unha rectificación e non pregarse aos recursos xudiciais presentados contra a prórroga da concesión. Esta prórroga foi autorizada polo anterior goberno de Mariano Raxoi cando se atopaba en funcións e permite a Ence a súa continuidade no emprazamento actual até o ano 2073. Prado considera que a actuación da Avogacía do Estado desautoriza a Dirección xeral de sustentabilidade da Costa e do Mar, e valora que está a provocar un importante descrédito das institucións e "inseguridade xurídica" para conserveiras e depuradoras. Desta maneira, o goberno galego continúa na liña de defender a permanencia de Ence, como xa avanzou Feixoo afeando a decisión do Goberno central de non defender a prórroga a Ence na causa aberta na Audiencia Nacional, e que abre a porta á fin do complexo contaminante na ría. Ante a defensa do PP a prol da permanencia de Ence e o seu modelo forestal, Ana Pontón acusou a Feixoo durante a sesión de control ao goberno, de actuar como "conselleiro delegado de Ence". Na mesma liña, a concelleira e tenente de alcalde de Pontevedra, Carme Da Silva, denunciou nunha entrevista concedida a Sermos Galiza a actitude de Feixoo, cualificándoa de "saltar coma un resorte para exercer de portavoz de Ence". Nesta entrevista, Da Silva detallou os motivos nos que se apoiou o goberno de Pontevedra para presentar un recurso contencioso-administrativo contra a prórroga da concesión de Ence, outorgada por un Raxoi en funcións. |
NOS_43523 | Un grupo de veciñ@s de Compostela afectad@s polo calote das preferentes encadeouse no Concello da capital da Galiza para exixir a devolución íntegra dos seus aforros. Esta acción vén sumarse aos peches noutros concellos (Boiro) ou á folga de fame en Ferrol, nunha dinámica que, advirten os e as afectadas, "non fixo máis que comenzar" | Uns 20 veciños e vecinas de Compostela accederon ao interior do Concello pouco antes das doce do mediodía desta quinta para protagonizar unha acción simbólica coa que denunciar o calote do que foron obxecto polas entidades bancarias, para alén de exixir responsabilidades. Encadeados, e portando faixas nas que reclamaban solucións, un dos participantes na protesta, Antonio Sánchez, advertíu: "Isto non fixo máis que empezar". Sánchez sinalou que "alguén comeu os nosos cartos, foito dos nosos aforros de moitos anos", e afirmou sentir "vergoña de como o presidente da Xunta e do goberno central non apoian aos cidadáns abandónannos fronte aos bancos". Un voceiro da plataforma compostelá de afectad@s, Xosé Palacio, calificou a acción de "pacífica e simbólica", enmarcándoa en que nesta quinta no pleno de Compostela vaise debatir unha moción do BNG sobre preferentes. "Após que se confirmarse a quita do 40% e de que o 60% vánnolo dar en papeliños", os e as estafadas optaron por intensificar as mobilizacións. "Queremos manter xuntanza cos tres partidos representados e co alcalde, para que se posicionen claramente sobre este tema", indicou Palacio. |
NOS_48609 | Unha delegación da central reuniuse co comisario europeo de Enerxía. | Unha delegación da CIG reuniuse esta segunda feira en Bruxelas co comisario europeo de Enerxía e Acción para o Clima, Miguel Arias Cañete, para falar da problemática que enfronta a industria electrointensiva a causa do elevado prezo da enerxía, así como para demandar da UE a posta de marcha de actuación e medidas para solucionar esta problemática A delegación da CIG estivo encabezada polo secretario xeral, Paulo Carril, e da mesma participou a eurodeputada do BNG, Ana Miranda, a través de quen se xestionou este encontro. Carril explicou que con esta xuntanza queríase coñecer de primeira man que medidas estuda a Unión Europea a respecto da industria gran consumidora de enerxía ao tempo que se puxo en coñecemento do responsábel europeo a proposta da CIG para a creación dunha tarifa industrial estábel e predicíbel á que se poidan acoller as industrias electrointensivas. O secretario xeral da CIG subliñou que até o momento as medidas adoptadas polo Goberno español para garantir a viabilidade e o futuro destas industrias "son papel mollado que non resolve nada". Engadiu que as propostas recollidas no Real Decreto 20/2018 para o sector electrointesivo resultan "insuficientes e lentas para estar a altura das circunstancias ante a grave situación da industria, particularmente no caso de Alcoa". O máximo responsábel da CIG asegurou que "sería un delito" que se permitira a destrución de postos de traballo e o desmantelamento do tecido produtivo a causa do prezo da electricidade "nun país como Galiza, gran produtora e exportadora de enerxía". A CIG aproveitou o encontro con Arias Cañete para demandar da Comisión a posta en marcha de todos os mecanismos posíbeis para reclamar que se defina o aluminio como un sector estratéxico "porque así o é para a economía galega e debería ter esta consideración tamén a nivel europeo, co que isto supón de vantaxes no ámbito enerxético, comercial, fiscal, etc.". |
NOS_26781 | Reproduzimos a seguir o artigo publicado em Esquerda.Net por Joana Mortágua, a dirigente do Bloco de Esquerda que participou como parte das delegações internacionais convidadas na recente assembleia do Bloque Nacionalista Galego. | Na Galiza, como em Portugal, a crise manifesta-se em máximos históricos de desemprego, atingindo já os 22%. Esse número porém não diz toda a verdade pois há que ter em conta que, desde o início da crise, mais de 15% da população entre os 16 e os 30 anos emigrou. Mesmo entre os que ficam, o desemprego juvenil (menores de 25) é de 50% e há 92 mil famílias com todos os membros no desemprego. Aqueles números da ruína contrastam com a bela paisagem de Vigo, entre a riqueza natural e das suas indústrias, e contrastam também com a imponência monumental de Santiago de Compostela, povoada por quase 30 mil estudantes. Foi esta a cidade que acolheu a XIV Assembleia Nacional do Bloco Nacionalista Galego, no dia 17 de março. Na véspera da sessão final de um longo processo de debate de base ao nível das comarcas, o BNG reuniu os convidados internacionais junto com as delegações sindicais, juvenis, ecologistas, culturais e outras para debater o tema "Soberania: Saídas para crise económica". Nesse debate, tornou-se claro algo que não é estranho para nós: o rumo da Europa do diretório e da banca tornou mais dolorosos os caminhos de Santiago. A destruição da produção galega e o espartilho do monetarismo sentiram-se duramente por aquelas paragens. Nessa jornada de trabalho todos os convidados tiveram a oportunidade de trocar experiências de luta e ideias sobre um futuro que clama o fim da austeridade para chegar a existir. A soberania popular, entendida enquanto expressão democrática da vontade coletiva dos povos, deu o mote para conversas sobre a solidariedade internacionalista tão necessária à construção de uma alternativa à escala europeia. A proposta da soberania popular galega como saída para a crise foi afirmada por esmagadora maioria À hora do início da Assembleia, eram mais de 1500 militantes que se reuniam para debater o futuro desta força política, e ao longo do dia, segundo a organização, chegou a ultrapassar-se os 2000. O que move tanta gente marca o slogan desta Assembleia: "Galiza pelo direito a decidir. Trabalho, Soberania, Igualdade". O BNG é uma frente política nacionalista de esquerda que reúne organizações e militantes individuais, que são a sua larga maioria. Marcando a sua identidade política desde a fundação em 1982, a proposta da soberania popular galega como saída para a crise foi afirmada por esmagadora maioria. Guillerme Vázquez, porta-voz cessante, fez a crítica de um ano do resgate financeiro ao Estado espanhol que trouxe "duras consequências sociais e desvalorização da democracia". Fazendo a análise dos tempos difíceis por que passou a Galiza e o BNG, declarou apoio incondicional ao candidato a porta-voz nacional. Por um amplo movimento de base Durante a assembleia, dezenas de militantes chamaram a debate o balanço da participação do BNG no Governo da Xunta da Galiza com o Partido Socialista e as lições de uma experiência que marcou a maturidade da formação nacionalista; foram debatidas as novas saídas para os movimentos sociais e para a participação democrática cidadã; e a necessidade de atualizar e reforçar na Galiza um amplo movimento de base em torno da luta pelo controlo democrático dos recursos por parte dos povos. E porque o que a luta juntou as margens do Minho continuam a não separar, a Grândola cantada em Santiago a um milhar de vozes reafirmou a amizade e prestou homenagem a quem, do lado de cá do rio, não desiste de lutar pela liberdade. Vence lançou o desafio de "explorar as fórmulas de cooperação estratégica com todas as forças nacionalistas" Na sessão final, Xavier Vence, catedrático de economia, foi eleito porta-voz nacional do BNG com 96% dos votos (1.215 votos a favor, 9 contra e 44 abstenções). Xavier Vence declarou que a direção "renovada e rejuvenescida" do BNG está pronta a encarar uma nova etapa. Xavier Vence realçou a importância de estar na luta social em todos os campos. É preciso juntar forças contra o PP que impõe a austeridade no Estado Espanhol e na Galiza. E lançou o desafio de criar "unidade de ação com todos os movimentos sociais e forças de esquerda" e "explorar as fórmulas de cooperação estratégica com toda as forças nacionalistas" . Um repto para o trabalho conjunto por uma maioria social a ser desenvolvido em conjunto com as forças políticas, sindicais, movimentos feministas, ecologistas, juvenis, estudantis, culturais e linguísticos, agrícolas e outros movimentos. O objetivo é criar um "pólo nacionalista maioritário na sociedade e nas instituições", mobilizar para a luta "pelo direito a decidir" e pelo desenvolvimento da Galiza. Por muito que entre as vozes deste povo nos estranhe a palavra celta do mote "Galiza ceive", não nos estranha nunca a defesa intransigente da liberdade. |
NOS_4415 | A invasión de Panamá polo Exército dos EUA hai esta sexta feira, 20 de decembro, tres décadas deixou numerosas vítimas civís e varias interrogantes. O país conmemorou a data nunha xornada de Dó Nacional. | O 20 de decembro de 1989, uns 25.000 soldados dos EUA entraron por terra, mar e aire a Panamá, nunha operación denominada Causa Xusta e que ─en principio─ tiña por obxectivo capturar o ditador Manuel Antonio Noriega. Tres décadas despois, o país centroamericano conmemorou a data con varios actos esta xornada, decretada por vez primeira de Dó Nacional polo Goberno. A medida foi cualificada como un acto de xustiza histórica polo Comité de Familiares das Vítimas, nun primeiro paso ─desexaron─ para a súa oficialización por lei e para que os colexios recollan para as vindeiras xeracións este capítulo tráxico da historia de Panamá. Na medianoite de aquel 20 de decembro de 1989 deu inicio a invasión. O daquela presidente, George H. W. Bush, xustificouna en base a catro razóns: a protección das vidas dos cidadáns estadounidenses en Panamá; a restauración do sistema democrático; asegurar o bo funcionamento do canal, e a captura do Xeneral Noriega, acusado de vínculos co narcotráfico. Noriega, colaborador da CIA e da DEA Noriega, no poder desde 1983, pasou de ser colaborador da CIA e da DEA (axencia dos EUA contra o narcotráfico), a se converter en inimigo de Washington cando exixiu a retirada do país da Escola das Américas. Esta academia militar estadounidense é coñecida por formar desde 1946 notábeis asasinos e torturadores das ditaduras do continente ─entre estes, o propio Noriega─. Mais entre os motivos detrás da invasión tamén estaba a estratexia dos EUA para acabar coas boas relacións entre Panamá e Xapón, interesado este último no financiamento da ampliación do canal (Noriega foi convidado a visitar Tokyo en 1986). O país nipón supoñía daquela ─como na actualidade, a China─ unha ameaza á súa hexemonía económica. No proceso de demonización de Noriega participaron activamente os medios de comunicación, tal e como analizara ─entre outros─ o politólogo e lingüista Noam Chomsky no seu libro What Uncle Sam Really Wants (1992). A invasión, tras unha serie de accións encubertas por parte da CIA, produciuse ademais nunha data que marcaba un antes e un despois na política internacional: coa disolución da URSS, os EUA inauguraron unha época en que puideron exercer o seu poder militar sen contrapeso ningún. Descoñécese o número de vítimas O presidente de Panamá desde o 1 de xullo, o socialdemócrata Laurentino Cortizo, decretou a xornada de onte Día de Dó Nacional "en conmemoración e recoñecemento ás vítimas da invasión militar do Exército dos EUA". Vítimas das que se descoñece con exactitude o número. A Igrexa Católica panameña, sen contar as 23 baixas oficiais dos soldados estadounidenses, sitúa a cifra en 655 (314 militares e 341 civís). O Instituto de Medicina Legal de Panamá rebáixao a 255 mortes e 93 desaparicións. Pola súa banda, o Comité Panameño de Dereitos Humanos contabiliza 556 mortes e 93 desaparicións, mentres que o Comité de Familiares das Vítimas elévao a uns 4.000. As noticias da época falaban de entre 300 e 600 falecementos e a cifra oficial achegada polo Pentágono é de 514 civís e militares panameños mortos. A intervención militar levou consigo o bombardeo de barrios como El Chorrillo, da Cidade de Panamá, a capital. A Comisión 20 de Decembro, creada en 2016 para investigar os feitos ten prevista para xaneiro a exhumación dos restos de 14 persoas dunha foxa común. |
PRAZA_2815 | Os datos do CIS para Galicia amosaban que un de cada catro votantes aínda non decidira a quen apoiar o 20D. PP/PSOE (13,6%), EnMarea/PSOE (11,1%), PP/Ciudadanos (9,6%) e EnMarea/Ciudadanos (8,4%) son as principais dúbidas entre os aínda indecisos. | A enquisa preelectoral do CIS, publicada hai dez días, e que Carlos Neira analizou polo miudo, indicaba que en Galicia unha cuarta parte dos votantes aínda non decidira a quen apoiar o 20 de decembro, unha cifra semellante á de anteriores convocatorias. Os datos analizados por Neira permítennos observar cales son as principais opcións entre as que estes votantes indecisos e indecisas estarían dubidando. Ou estaban, tendo en conta que o traballo de campo do CIS, con ao redor de 1.300 enquisas no noso país, ten como data central o 6 de novembro. Entre ese 25% de votantes indecisos, PP/PSOE (13,6%), EnMarea/PSOE (11,1%), PP/Ciudadanos (9,6%) e EnMarea/Ciudadanos (8,4%) son as principais dúbidas, seguida da opción PSOE/Ciudadanos 5,9%. As dúbidas entre outras parellas de candidaturas aparecen con porcentaxes moi inferiores: En Marea/NÓS (1,5%) ou PSOE/NÓS (1,5%) son as únicas relevantes. En total, se sumamos as respostas na que aparecen as distintas forzas como opción posible entre os indecisos e indecisas, atopamos que PSOE (36,2%) e Ciudadanos (28%) son os partidos que poderían acceder (ou non) a unha maior cantidade de votos actualmente indecisos, aproveitando a súa situación, na que compiten por votos á súa esquerda e dereita. PP (26,8%) e En Marea (23,4%) tamén suman unha importante proporción de posibles votos actualmente en dúbida. O 4,4% dos indecisos valora votar a NÓS. |
NOS_36972 | A mediados de febreiro Rusia xa realizara manobras en Belarús coas "forzas de disuasión estratéxicas" que Putin vén de pór en alerta e entre as que se inclúen as persoas responsábeis do control habitual de armas nucleares. Esta segunda feira está previsto un encontro bilateral Rusia-Ucraína para iniciar negociacións. | O presidente da Federación Rusa, Vladímir Putin, ordenou este domingo pór nun "réxime especial de servizo" as "forzas de disuasión estratéxicas" do país en resposta, dixo, aos "agresivos comentarios formulados por líderes da OTAN". Estes operativos están especializados no lanzamento de misís balísticos e de cruceiro de grande alcance, e responsábeis do control habitual de armas nucleares e convencionais. Rusia retoma a ofensiva "en todas as direccións" "Ordeno ao ministro de Defensa e o Xefe do Estado Maior poren as armas de disuasión do Exército ruso en modo especial de servizo de combate", apuntou Putin, nun comunicado retransmitido por televisión. Cómpre lembrar que Rusia realizou a mediados de febreiro, antes de principiar a invasión de Ucraína, senllos exercicios estratéxicos destas forzas de disuasión en Belarús, nunhas manobras dirixidas polo propio Putin nas que se lanzaron misís de cruceiro e balísticos. "Os países occidentais non só son hostís ao noso país no eido económico, e con isto refírome ás sancións ilexítimas, senón que altos funcionarios dos principais países da OTAN tamén se permiten declaracións agresivas contra o noso país", xustificou o líder ruso. O mundo, "alarmado" ante o anuncio de Putin Esta declaración de Putin provocou a resposta da embaixadora dos EUA ante a ONU, Linda Thomas-Greenfield: "O presidente [de Rusia] segue a intensificar esta guerra dunha forma que é totalmente inaceptábel. Temos que seguir detendo as súas accións da maneira máis contundente posíbel", dixo. Tamén o secretario xeral da OTAN, Jens Stoltenberg, asegurou sentirse "alarmado" polo anuncio ruso, que, ao seu entender, "demostra o grave que é este cara a cara". Porén, na súa intervención limitouse a falar de "armas de disuasión" e evitou facer mención a calquera tipo de ameaza nuclear. "Putin recorreu á chantaxe nuclear e o mundo debe tomarse moi en serio esta ameaza", engadiu o embaixador de Ucraína ante a ONU, Sergii Kislitsia. A incesábel ameaza do botón nuclear... É posíbel que alguén o prema? Negociacións Rusia-Ucraína Esta segunda feira están citados na fronteira entre Ucraína e Belarús diplomáticos ucraínos e rusos —encabezados polo ex ministro de Cultura Vladímir Mendinski— para entablaren as primeiras negociacións formais após a entrada das tropas de Putin no país veciño. Zelenski confirma un encontro da delegación rusa e da ucraína na fronteira con Bielorrusia O Goberno ucraíno afirma chegar a este encontro bilateral "sen condicións previas" e, aliás, advirte dun posíbel ataque ruso desde a fronteira, precisamente, con Belarús. Con todo, o presidente, Volodimir Zelenski, "non" cre no "resultado" desta reunión. |
NOS_4106 | Son peliculas sen apenas orzamento, con directores novos e apostas creativas. Teñen fechado o circuito de distribución comercial mais ábrense camiño por elas mesmas máis alá das nosas fronteiras, presentándose a festivais e gañando premios para o novo cinema galego. Vikingland de Xurxo Chirro, Arraianos de Eloy Enciso e Anacos, de Xacio Baño, son tres das que alcanzaron maior proxección internacional. | Que Vikingland de Xurxo Chirro fose seleccionada por un dos críticos da prestixiosa Cahiers Du Cinema como unha das dez mellores películas entrarían dentro do que se pode chamar "acontecemento" na nosa historia cultural. O filme de Chirro, construído manipulando o material de arquivo dunha bitácora videográfica dun mariñeiro.Vikingland foi selecciona entre 3000 películas para o prestixioso festival de Marsella-o máis importante do mundo para documentais- no que se estreou diante de directores de festivais, programadores e críticos. Desde Marsella, o filme de Chirro ten pasado por unha ducia de festivais de todo mundo, de Chequia a Arxentina, de Brasil a Inglaterra. "Vikinland é unha película de tese, de cambio de paradigma, xa non se pode pensar no audiovisual como sector estratéxico industrial. Agora estamos xa noutro momento. Unha persoa pode facer un documental desde a súa casa polo que, na actualidade, no cinema so se pode apostar por valores culturais " defende Xurxo Chirro, autor do filme sen orzamento e sorprendido por ver o seu nome entre o de Coppola ou Ferrara nos Cahiers du cinema. Decidiu poñerlle fin á película na súa versión 41, a pouco de que en Marsella pecharan o prazo de admisión. Foi o resultado de catro anos de traballo na súa casa e moitísimo tempo para darlle forma fílmica ás dezaseis horas de fondo documental atopado. "Un amigo díxome que tiña entre as mans un diamante e o importante era ter tempo para pulilo" comenta Chirro, para explicar que o orzamento da súa película é o valor en tempo do sinfín de horas que lle dedicou. A única espiña é que esa difusión exterior en festivais e a presenza en cinetecas ou museos bate co desinterese que atopou a película na Galiza. Novo modelo de cine "Estase a romper o modelo antigo e iso queda á vista nos éxitos dos filmes pequenos que tiveron máis presenza internacional que no noso propio territorio. Están feitas con moito esforzo e creatividade que están a dar un elevado prestixio internacional ao país. Críticos e programadores de todo o mundo preguntan que está a suceder no cinema en Galicia", explica Xurxo Chirro.A estrea da película de Oliver Laxe, Todos vós sodes capitáns, en Cannes é un punto de partida para facer o reconto da sorte do novo cinema galego nas salas dos fetivas internacionais. O filme de Laxe pasaría logo por Munich, polo Calgary, Montreal ou Vancouver en Canadá, Valdivia en Chile, São Paulo en Brasil e unha infinidade de encontros de cine máis-arredor de 50- que a convertirían no noso filme máis internacional, merecedor do Premio Cineuropa en 2010 e que continuaría singradura até este mesmo 2012 en distintos certames internacionais. Estreada no mes de agosto en Locarno, en Suiza, Arraianos de Eloy Enciso en menos de seis meses visitou xa o Vancouver International Film Festival de Canadá, o Filmfest Hamburg en Alemaña, o Nouveau Cinema de Montreal, o DocLisboa, a Viennale de Austria ou o Festival de Cine Europeo de Sevilla. A película de Eloy Enciso, seleccionada pola crítica galega a través do blogue "Acto de Primavera" como o mellor filme do ano en Galicia.A curta Anacos, de Xacio Baños, ven de ser recoñecida co Carabela de Plata ao mellor filme no Festival de Cartagena, galardón que se suma ao do xurado no Festival de Málaga, á mención especial no das Palmas, o premio no Shnit Film Festival, e gañador do Festival Internacional de Cine de Cartaxena. Montaña en sombra, de Lois Patiño ven de participar en competición da sección Cinema XXI do Festival de Roma neste pasado mes de novembro ou La Brecha, de Marcos Nine, en Bos Aires.O documental Fóra de Pablo Cayuela e Xan Gómez Viñas que reconstrúe a historia do manicomio de Conxo e tivo a súa estrea en Copenhague ou Nacional VI de Pela del Álamo que pasou polo festival de Málaga ou o Documenta de París son outros exemplos da proxección do novo cinema galego. Excepto o traballo de Chirro,os proxectos agora estreados foron beneficiarios das axudas aos novos talentos creadas pola Consellaría de Cultura do goberno bipartito que apoiaron a creación do novo cinema galego e supuxeron un singular modelo de política cultural de promoción da creación. A rede supón outra maneira de traspasar fronteiras para o cinema galego e exemplo diso é a participación no Festival Internacional de Cine Documental online Humanity Explores do documental Silenciadas, de Pablo Ces con guión de Aurora Marco. |
PRAZA_20977 | O número anual de denuncias vén medrando de forma continuada dende o ano 2012. Dende o ano 2005 incoáronse en Galicia un total de 23.401 ordes de protección por violencia machista, das que foron adoptadas 15.554 e 7.727 foron denegadas | Dende o ano 2007 os xulgados galegos recibiron 76.124 denuncias por violencia de xénero, unha cifra que dende o ano 2012 vén medrando de forma continuada, ata acadar no ano 2019 un máximo de 6.551. As cifras completas do ano 2020 aínda non se coñecen (só foron publicadas as do primeiro semestre) aínda que conteñen unha distorsión importante motivada pola pandemia, o confinamento e a paralización temporal da actividade xudicial.Dende o ano 2007 os xulgados galegos recibiron 76.124 denuncias por violencia de xénero, unha cifra que dende o ano 2012 vén medrando de forma continuadaO Consello Xeral do Poder Xudicial vén de publicar un informe de compilación estatística que recolle distintos indicadores da aplicación da Lei Orgánica 1/2004 de Medidas de Protección Integral contra a Violencia de Xénero.No conxunto do Estado Español foron case dous millóns (1.896.328) as denuncias presentadas dende o ano 2017 (momento en que se comezan a recoller estatísticas detalladas). Ademais, nese tempo acordáronse 375.892 ordes de protección e os distintos órganos xudiciais (xulgados de violencia sobre a muller, xulgados do penal e audiencias provinciais) ditaron un total de 704.749 sentenzas.Dende o ano 2005 incoáronse en Galicia un total de 23.401 ordes de protección por violencia machista, das que foron adoptadas 15.554 e 7.727 foron denegadasDende o ano 2005 incoáronse en Galicia un total de 23.401 ordes de protección por violencia machista, das que foron adoptadas 15.554 e 7.727 foron denegadas. Isto representa un 66,5% de ordes adoptadas, unha porcentaxe moi semellante á media española (67,3%), que varía moito por territorios, entre o 55% de Madrid e o 85% da Rioxa.Nestas ordes de protección solicitadas en Galicia, o 81,5% das vítimas eran mulleres españolas e o 19,4% eran estranxeiras. O 84,7% dos homes denunciados tiñan nacionalidade española e unicamente o 15,3% eran estranxeirosEn conxunto, segundo as estatísticas achegadas polo Podel Xudicial, 8 de cada 10 vítimas da violencia de xénero en Galicia teñen nacionalidade española (79,1%), unha porcentaxe superior á media do Estado (65,8%)Nas ordes de protección solicitadas en Galicia, o 81,5% das vítimas eran mulleres españolas e o 19,4% eran estranxeiras. O 84,7% dos homes denunciados tiñan nacionalidade española e o 15,3% eran estranxeirosOs xulgados galegos ditaron neste tempo algo máis de 16.000 sentenzas en asuntos de violencia de xénero un 68% delas condenatorias (5.623 con conformidade e 5.538 sen ela), cun total de 5.247 sentenzas absolutorias, case un terzo do total. A porcentaxe de sentenzas absolutorias no conxunto de España, con todo, foi moi superior (46,8%).A porcentaxe de condenatorias en asuntos de violencia contra a muller no conxunto do Estado (unha media do 53% dende o 2006) é lixeiramente inferior á dos asuntos de violencia domestica pero moi inferior ao do resto de asuntos, por riba do 80%.Os xulgados galegos ditaron neste tempo algo máis de 16.000 sentenzas en asuntos de violencia de xénero un 68% delas condenatoriasOutro aspecto interesante presente no informe é a análise do número de denuncias en función da idade media, do nivel de renda ou da taxa de paro de cada partido xudicial. Nas zonas con maior porcentaxe de poboación nova (zonas urbanas na súa maior parte) hai moitas máis denuncias por violencia de xénero, ata chegar ás 45 denuncias por cada 1000 habitantes nas grandes cidades, o triple que nas áreas máis rurais e envellecidas.O mesmo sucede nos partidos xudiciais con maior poder adquisitivo (nomeadamente zonas urbanas) e tamén nas zonas cunha maior taxa de paro, áreas que tamén rexistran unha maior proporción de denuncias por habitante.Neste senso, os partidos xudiciais de Vigo e A Coruña suman o 26,5% da poboación de Galicia, pero máis do 37% das denuncias por violencia de xénero. Dáse a circunstancia, ademais, de que as dúas urbes contan dende o ano 2007 cos únicos xulgados específicos de violencia contra a muller, dos que carece o resto do país. En xeral, as estatísticas galegas amosan grandes diferenzas entre o número de denuncias por violencia de xénero que chegan aos xulgados das cidades e os que se presentan nas vilas pequenas e zonas rurais.As estatísticas galegas amosan grandes diferenzas entre o número de denuncias por violencia de xénero que chegan aos xulgados das cidades e os que se presentan nas vilas pequenas e zonas ruraisEn Vigo e Ourense no 2018 houbo máis de 3,5 denuncias por cada mil habitantes e na Coruña e Lugo a cifra roldou as 3 denuncias. Ribeira, Cambados, Monforte e Redondela superaron as 2,5 denuncias por cada mil habitantes e Pontevedra achegouse a esa cifra. Pola contra, en dez partidos xudiciais (A Estrada, Tui, Mondoñedo, Padrón, Ordes, Corcubión, Arzúa, A Fonsagrada, Celanova e Bande) o número de denuncias non chegou a 1 por cada mil persoas. E Sarria, Ortigueira, Negreira, Chantada e Xinzo de Limia superaron por pouco esa cifra. |
Subsets and Splits