id
stringlengths 1
7
| url
stringlengths 31
408
| title
stringlengths 1
239
| text
stringlengths 1
474k
|
|---|---|---|---|
3460792 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Zbigniew%20Ofiarski | Zbigniew Ofiarski | Zbigniew Ofiarski (ur. 4 lipca 1959 roku w Szczecinie) – prawnik, profesor zwyczajny, doktor habilitowany nauk prawnych, specjalista z zakresu prawa finansowego.
Wykształcenie
Zbigniew Ofiarski jest absolwentem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Szczecinie. W 1989 roku uzyskał stopień doktora nauk prawnych na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego na podstawie rozprawy pt. Instytucje samofinansowania dewizowego jednostek gospodarki uspołecznionej w Polsce, napisanej pod kierunkiem prof. dra hab. Eugeniusza Teglera, zaś w 1997 roku uzyskał tam stopień doktora habilitowanego nauk prawnych na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. Sytuacja prawna osoby zagranicznej w polskim prawie dewizowym. W 2003 roku Prezydent RP nadał mu tytuł naukowy profesora nauk prawnych.
Wybrane publikacje
Sytuacja prawna osoby zagranicznej w polskim prawie dewizowym (Szczecin 1997),
Subwencje i dotacje jednostek samorządu terytorialnego (Warszawa 2002),
Prawno-finansowe formy wspierania rozwoju budownictwa mieszkaniowego (współautor: Eugeniusz Tegler, Zielona Góra 1996),
Komentarz systematyczny do ustawy o restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej (w pracy zbiorowej pod red. Eugenii Fojcik-Mastalskiej, Prawo bankowe, Warszawa 1997),
Komentarz do ustawy o opłacie skarbowej i o podatku od czynności cywilnoprawnych (Warszawa 2001, 2003 i 2009),
Komentarz do ustawy o podatku od spadków i darowizn (Warszawa 2002),
Prawo dewizowe – komentarz (Kraków 2003),
Prawo bankowe (Kraków 2004, wyd. I; Kraków 2005, wyd. II),
Prawo bankowe (Warszawa 2008, wyd. III; Warszawa 2011, wyd. IV),
Prawo finansowe (Warszawa 2007, wyd. I; Warszawa 2010, wyd. II),
Prawo bankowe – komentarz (Warszawa 2013),
Ustawa o kredycie konsumenckim – komentarz (Warszawa 2014).
Pełnione funkcje
Profesor Ofiarski pełnił czołowe i prestiżowe na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Szczecińskiego jak i poza nim:
prodziekan WPiA Uniwersytetu Szczecińskiego (1990–1996)
dziekan WPiA Uniwersytetu Szczecińskiego (1999–2005)
członek Rady Naukowej Instytutu Nauk Prawnych PAN (2011–2014)
kierownik Podyplomowych Studiów Skarbowości prowadzonych wspólnie przez WPiA Uniwersytetu Szczecińskiego oraz Izbę Skarbową w Szczecinie (1998–2007)
kierownik Katedry Prawa Finansowego WPiA Uniwersytetu Szczecińskiego
Odznaczenia
W 2004 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Ponadto wielokrotnie był nagradzany nagrodami Rektora Uniwersytetu Szczecińskiego (I, II oraz III stopnia) za osiągnięcia naukowe i organizacyjne.
Linki zewnętrzne
Życiorys na stronie Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Szczecińskiego
Urodzeni w 1959
Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi
Wykładowcy Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Szczecińskiego
Ludzie urodzeni w Szczecinie |
3460794 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Fiumicino%20Aeroporto%20%28stacja%20kolejowa%29 | Fiumicino Aeroporto (stacja kolejowa) | Fiumicino Aeroporto (wł. Stazione di Fiumicino Aeroporto) – stacja kolejowa w Fiumicino, w prowincji Rzym, w regionie Lacjum, we Włoszech. Stacja obsługuje Port lotniczy Rzym-Fiumicino i jest stacją końcową linii Rzym – Fiumicino.
Według klasyfikacji RFI ma kategorią złotą.
Historia
Stacja została otwarta w maju 1990 roku wraz z linią kolejową Rzym – Fiumicino.
Opis
Stacja posiada budynek pasażerski, który mieści tory i automaty biletowe.
Wyposażona jest w trzy tory czołowe dla pociągów pasażerskich.
Ruch pociągów
Z dworca wyruszają wszystkie pociągi regionalne do Fara Sabina, Orte, Poggio Mirteto i pociąg Leonardo Express do Roma Termini. W godzinach szczuty w dni powszednie pociągi kursują co 15 minut do Fara Sabina, co 30 minut do Poggio Mirteto i LeoExp do Roma Termini oraz pociąg co godzinę do Orte.
Linie kolejowe
Rzym – Fiumicino
Zobacz też
Lista stacji i przystanków kolejowych w Lacjum
Przypisy
Linki zewnętrzne
Rozkład jazdy
Historia i zdjęcia stacji
Stacje i przystanki kolejowe w Lacjum
Fiumicino |
3460796 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Mount%20Holly%20%28Vermont%29 | Mount Holly (Vermont) | Mount Holly – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Vermont, w hrabstwie Rutland.
Przypisy
Gminy (town) w stanie Vermont |
3460798 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Mount%20Holly%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29 | Mount Holly (Karolina Północna) | Mount Holly – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Gaston.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Północna |
3460800 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Taras%20Hreniak | Taras Hreniak | Taras Ołeksijowycz Hreniak, ukr. Тарас Олексійович Греняк, ros. Тарас Алексеевич Греняк, Taras Aleksiejewicz Grieniak (ur. 8 listopada 1952 w Monasterzyskach, w obwodzie tarnopolskim, Ukraińska SRR, zm. 2 czerwca 2009 w Tarnopolu, Ukraina) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy, trener piłkarski.
Kariera piłkarska
Występował w drużynach amatorskich, a w 1978 jako grający trener w Nywie Podhajce.
Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery piłkarza rozpoczął pracę szkoleniowca. Od 1978 pracował w sztabie szkoleniowym Nywy Podhajce, gdzie pracował na stanowiskach asystenta trenera i administratora. Od sierpnia do końca 1984 prowadził Nywę, która przeniosła się do Brzeżan. Po kolejnym przeniesieniu do Tarnopola, kontynuował pracę w klubie na stanowisku asystenta trenera, administratora i dyrektora sportowego klubu. W 1987 pomógł kubowi zdobyć wicemistrzostwo Ukraińskiej SRR.
2 czerwca 2009 roku zmarł w Tarnopolu w wieku 57 lat.
Przypisy
Bibliografia
Radzieccy piłkarze
Ukraińscy piłkarze
Radzieccy trenerzy piłkarscy
Ukraińscy trenerzy piłkarscy
Piłkarze Nywy Tarnopol
Trenerzy piłkarzy Nywy Tarnopol
Urodzeni w 1952
Zmarli w 2009
Ludzie urodzeni w Monasterzyskach |
3460801 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Dekanat%20Birmingham%20North | Dekanat Birmingham North | Dekanat Birmingham North – jeden z 18 dekanatów archidiecezji Birmingham w Wielkiej Brytanii. W jego skład wchodzi 13 parafii.
Lista parafii
Zobacz też
Archidiecezja Birmingham
Podział administracyjny Kościoła katolickiego w Wielkiej Brytanii
Bibliografia
Dekanaty archidiecezji Birmingham |
3460802 | https://pl.wikipedia.org/wiki/McAdenville | McAdenville | McAdenville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Gaston.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Północna |
3460803 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Dmytro%20Nimenko | Dmytro Nimenko | Dmytro Leonidowycz Nimenko, ukr. Дмитро Леонідович Німенко (ur. 1 maja 1988 w Kijowie) – ukraiński hokeista, reprezentant Ukrainy.
Kariera
Wychowanek Ldynki Kijów. Od 2014 zawodnik rumuńskiego klubu Dunărea Galați. W sezonie 2014/2015 w drużynie występowali wraz z nim rodacy Serhij Czernenko, Witalij Donika, Kostiantyn Riabenko, Roman Szczerbatiuk. Od czerwca 2016 zawodnik HK Krywbas Krzywy Róg. W trakcie sezonu 2016/2017 przeszedł do Donbasu Donieck. Od września 2017 zawodnik CS Progym Gheorgheni. W 2018 przeszedł do CSA Steaua Bukareszt, a w sierpniu 2019 przedłużył kontrakt. Od października 2020 ponownie zawodnik reaktywowanego Sokiła Kijów. Przed sezonem 2022/2023 pozostał w składzie drużyny. W listopadzie 2022 przeszedł do francuskiego Diables Rouges de Briançon. Po sezonie 202/2023 odszedł z klubu.
Uczestniczył w turniejach mistrzostw świata juniorów do lat 18 w 2006 (Dywizja I), mistrzostw świata juniorów do lat 20 2006, 2007, 2008 (Dywizja I), mistrzostw świata w 2006, 2010, 2011, 2013, 2014, 2015, 2017, 2018, 2019, 2022, 2023 (Dywizja I), hokeja mężczyzn na Zimowej Uniwersjadzie 2013.
Sukcesy
Reprezentacyjne
Awans do MŚ Dywizji I Grupy A: 2013
Klubowe
Złoty medal mistrzostw Ukrainy: 2012, 2013 z Donbasem 2 Donieck, 2014 z Kompańjonem Kijów, 2017 z Donbasem Donieck, 2022 z Sokiłem Kijów
Złoty medal mistrzostw Rumunii: 2015, 2016 z Dunărea Galați
Indywidualne
Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2018/I Dywizja#Grupa B:
Szóste miejsce w klasyfikacji strzelców turnieju: 3 gole
Przypisy
Bibliografia
Dmytro Nimenko – profil na stronie R-Hockey
Dmytro Nimenko – profil na stronie PHL
Hokeiści HK Homel
Hokeiści Sokiłu Kijów
Hokeiści Kazakmysu Sätbajew
Hokeiści Donbasu Donieck
Hokeiści Kompańjonu Kijów
Hokeiści Bierkutu Karaganda
Hokeiści CSM Dunărea Galați
Hokeiści Krywbasu Krzywy Róg
Hokeiści CS Progym Gheorgheni
Hokeiści Steauy Bukareszt
Hokeiści Diables Rouges de Briançon
Ludzie urodzeni w Kijowie
Ukraińscy hokeiści
Urodzeni w 1988 |
3460804 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Ranlo | Ranlo | Ranlo – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Gaston.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Północna |
3460806 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Spencer%20Mountain | Spencer Mountain | Spencer Mountain – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Gaston.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Północna |
3460808 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Wolfenb%C3%BCttel%20%28stacja%20kolejowa%29 | Wolfenbüttel (stacja kolejowa) | Wolfenbüttel (niem.: Bahnhof Wolfenbüttel) – stacja kolejowa w Wolfenbüttel, w kraju związkowym Dolna Saksonia, w Niemczech. Znajduje się na nie zelektryfikowanych liniach Brunszwik – Bad Harzburg i Wolfenbüttel – Helmstedt. Jest obsługiwana przez pociągi DB Regio i erixx, natomiast ruch dalekobieżny na stacji nie występuje.
Zabytkowy budynek dworca został przebudowy w latach 2004–2005, a wraz z nim zmieniono układ torowy na stacji, rozbierając jeden z trzech torów i degradując stację na przystanek kolejowy. Najbliższa stacja kolejowa, która obsługuje ruch dalekobieżny to Braunschweig Hauptbahnhof.
Istnieje połączenie do dziewięciu miejskich linii autobusowych, działającego od 1992 roku Kraftverkehrsgesellschaft Braunschweig i zatrzymują się one na dworcu autobusowym obok stacji.
Według klasyfikacji Deutsche Bahn stacja posiada kategorią 5.
Historia
W dniu 1 grudnia 1838 roku stacja kolejowa została otwarta wraz z pierwszą publiczną linią kolejową w Niemczech z Brunszwiku do Wolfenbüttel.
Połączenia
RB 42 Bad Harzburg – Schladen (Harz) – Börßum – Wolfenbüttel – Braunschweig Hbf
RB 43 Stralsund – Neubrandenburg/Rostock – Neustrelitz – Oranienburg – Berlin – Ludwigsfelde – Jüterbog – Lutherstadt Wittenberg/Falkenberg (Elster)
RB 45 Braunschweig Hbf – Wolfenbüttel – Dettum – Schöppenstedt
Linie kolejowe
Brunszwik – Bad Harzburg
Wolfenbüttel – Helmstedt
Linki zewnętrzne
Strona stacji na DB
Stacje i przystanki kolejowe w Dolnej Saksonii |
3460809 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Gatesville%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29 | Gatesville (Karolina Północna) | Gatesville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, siedziba administracyjna hrabstwa Gates.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Północna |
3460811 | https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw%20Hawrik | Władysław Hawrik | Władysław Maksymowycz Hawrik, ukr. Владислав Максимович Гаврік (ur. 21 maja 1991 w Charkowie) – ukraiński hokeista, reprezentant Ukrainy.
Kariera
Od 2009 rozwija karierę w USA, w amerykańskich ligach: USHS, NCAA III i Federal Hockey League (FHL), Southern Professional Hockey League (SPHL). Od maja 2016 zawodnik Donbasu Donieck. Od listopada 2016 zawodnik HK Krzemieńczuk. Od września 2017 był graczem słowackiej drużyny HC Prešov Penguins. W połwoie 2018 przeszedł do innego słowackiego klubu, HK Dukla Michalovce.
W barwach Ukrainy uczestniczył w turniejach mistrzostw świata juniorów do lat 18 w 2008 (Dywizja I), mistrzostw świata juniorów do lat 20 w 2010, 2011 (Dywizja I), mistrzostw świata seniorów w 2015, 2016, 2017, 2018, 2019 (Dywizja I).
Sukcesy
Reprezentacyjne
Awans do MŚ Dywizji I Grupy A: 2016
Klubowe
Srebrny medal mistrzostw Ukrainy: 2017 z HK Krzemieńczuk
Brązowy medal 1. ligi słowackiej: 2018 z HC Prešov
Złoty medal 1. ligi słowackiej: 2019 z Duklą Michalovce
Indywidualne
Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2016/I Dywizja#Grupa B:
Trzecie miejsce w klasyfikacji strzelców turnieju: 3 gole
Trzecie miejsce w klasyfikacji asystentów turnieju: 4 asysty
Trzecie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej turnieju: 7 punktów
Pierwsze miejsce w klasyfikacji +/- turnieju: +7
Przypisy
Bibliografia
Władysław Hawrik – profil na stronie r-hockey.ru
Władysław Hawrik – profil na stronie Berkshire Battalion
Ukraińscy hokeiści
Hokeiści Drużby-78 Charków
Hokeiści Donbasu Donieck
Hokeiści HK Krzemieńczuk
Hokeiści HC 07 Prešov
Hokeiści Dukli Michalovce
Urodzeni w 1991
Ludzie urodzeni w Charkowie |
3460823 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Lake%20Santeetlah | Lake Santeetlah | Lake Santeetlah – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Graham.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Północna |
3460824 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Hertfordshire%20Constabulary | Hertfordshire Constabulary | Hertfordshire Constabulary − brytyjska formacja policyjna, pełniąca funkcję policji terytorialnej na obszarze hrabstwa ceremonialnego Hertfordshire. Według stanu na 31 marca 2012, służba liczy 1984 funkcjonariuszy.
Galeria
Przypisy
Policja w Wielkiej Brytanii
Hertfordshire |
3460828 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Robbinsville | Robbinsville | Robbinsville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, siedziba administracyjna hrabstwa Graham.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Północna |
3460829 | https://pl.wikipedia.org/wiki/R%C4%93zekne%20II | Rēzekne II | Rēzekne II (łotewski: Stacija Rēzekne II) – stacja kolejowa w Rzeżycy, we wschodniej Łotwie. Znajduje się na liniach Krustpils – Rzeżyca i Rzeżyca – Zilupe. Jest jedną z dwóch stacji obsługujących Rzeżycę, drugą stacją jest Rzeżyca I.
W W dniu 17 marca 2006 w ramach rozwoju korytarza Wschód-Zachód stacja została zmodernizowana kwotą 10,2 mln euro.
Przypisy
Bibliografia
railwayz.info
Stacje i przystanki kolejowe na Łotwie
Rzeżyca |
3460830 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Adam%20Barrett | Adam Barrett | Adam Barrett (ur. 30 lipca 1992 w Reading, Berkshire) – brytyjski pływak specjalizujący się głównie w stylu dowolnym, zmiennym i motylkowym.
Życiorys
Adam Barrett urodził się 30 lipca 1992 w Reading w Berkshire w Anglii. Swoją karierę sportową jako pływak rozpoczął w 2014 roku w wieku 22 lat, występując po raz pierwszy na Igrzyskach Wspólnoty Narodów w Glasgow w Szkocji jako reprezentant Anglii, zdobywając dwa brązowe medale w dyscyplinie na 100 metrów stylem motylkowym i w sztafecie 4x100 metrów stylem dowolnym razem z Adamem Brownem, Jamesem Disney-Mayem i Benjaminem Proudem z czasem 3:16.37 sek. oraz złoty w sztafecie 4x100 metrów stylem zmiennym razem z Chrisem Walker-Hebbornem, Adamem Peatym i Adamem Brownem z czasem 3:31.51 sek.
Po występie na Igrzyskach Wspólnoty Narodów, pojawił się na Mistrzostwach Europy w pływaniu w Berlinie w Niemczech jako reprezentant Wielkiej Brytanii, zdobywając złoty medal w sztafecie 4x100 metrów stylem zmiennym razem z Chrisem Walker-Hebbornem, Adamem Peatym i Benem Proudem z czasem 3:31.73 sek.
Przypisy
Brytyjscy pływacy
Urodzeni w 1992 |
3460831 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Wydzia%C5%82%20In%C5%BCynierii%20Mechanicznej%20Politechniki%20Bydgoskiej%20im.%20Jana%20i%20J%C4%99drzeja%20%C5%9Aniadeckich | Wydział Inżynierii Mechanicznej Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich | Wydział Inżynierii Mechanicznej Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich – jeden z ośmiu wydziałów Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich.
Kierunki kształcenia
Dostępne kierunki:
Inżynieria biomedyczna (studia I i II stopnia)
Inżynieria odnawialnych źródeł energii (studia I stopnia)
Mechanika i budowa maszyn (studia I i II stopnia)
Mechatronika (studia I i II stopnia)
Transport (studia I i II stopnia)
Władze Wydziału
W kadencji 2020–2024:
Struktura organizacyjna
Wydział jest podzielony na następujące jednostki organizacyjne:
Przypisy
Linki zewnętrzne
Inżynierii Mechanicznej |
3460832 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Cambridgeshire%20Constabulary | Cambridgeshire Constabulary | Cambridgeshire Constabulary − brytyjska formacja policyjna, pełniąca funkcję policji terytorialnej na obszarze hrabstwa ceremonialnego Cambridgeshire. Według stanu na 31 marca 2012, służba liczy 1377 funkcjonariuszy.
Galeria
Przypisy
Cambridgeshire
Policja w Wielkiej Brytanii |
3460836 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Piotr%20Cie%C5%9Bli%C5%84ski | Piotr Cieśliński | Piotr Cieśliński (polityk) – polski polityk i samorządowiec
Piotr Cieśliński (grafik) – polski ilustrator i projektant |
3460837 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Witalij%20Lalka | Witalij Lalka | Witalij Witalijowycz Lalka, ukr. Віталій Віталійович Лялька (ur. 8 lipca 1996 w Browarach) – ukraiński hokeista, reprezentant Ukrainy.
Kariera
Jako Ukrainiec 2013 rozpoczął występy w juniorskiej lidze rosyjskiej MHL. Od września 2015 do połowy 2016 zawodnik Sokoła Krasnojarsk. Od sierpnia 2016 zawodnik Generals Kijów. Od listopada 2016 zawodnik Donbasu Donieck. Pod koniec listopada 2021 przeszedł do słowackiej drużyny HC 21 Prešov. Przed sezonem 2022/2023 został graczem HK Krzemieńczuk.
W barwach Ukrainy uczestniczył w turniejach mistrzostw świata juniorów do lat 18 w 2013, 2014 (Dywizja I), mistrzostw świata juniorów do lat 20 w 2014, 2015 (Dywizja I), mistrzostw świata seniorów w 2015, 2017, 2018, 2019, 2022, 2023 (Dywizja I).
Sukcesy
Klubowe
Złoty medal mistrzostw Ukrainy: 2017, 2018, 2019, 2021 z Donbasem Donieck
Srebrny medal mistrzostw Ukrainy: 2020 z Donbasem Donieck, 2023 z HK Krzemieńczuk
Indywidualne
Mistrzostwa świata do lat 18 w hokeju na lodzie mężczyzn 2013/I Dywizja#Grupa B:
Piąte miejsce w klasyfikacji asystentów turnieju: 4 asysty
Ukraińska Hokejowa Liga (2016/2017):
Autor pierwszego hat-tricka w historii UHL
Ukraińska Hokejowa Liga (2017/2018):
Najlepszy zawodnik miesiąca – listopad 2017, marzec 2018
Drugie miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym: 33 gole
Siódme miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 58 punktów
Drugie miejsce w klasyfikacji strzelców w fazie play-off: 6 goli
Pierwsze miejsce w klasyfikacji asystentów w fazie play-off: 14 asyst
Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w fazie play-off: 20 punktów
Pierwsze miejsce w klasyfikacji +/- w fazie play-off: +13
Najbardziej Wartościowy Zawodnik (MVP) fazy play-off
Ukraińska Hokejowa Liga (2018/2019):
Najlepszy zawodnik miesiąca – październik 2018, grudzień 2018
Drugie miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym: 30 goli
Czwarte miejsce w klasyfikacji asystentów w sezonie zasadniczym: 29 asyst
Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 59 punktów
Trzecie miejsce w klasyfikacji strzelców w fazie play-off: 5 goli
Piąte miejsce w klasyfikacji asystentów w fazie play-off: 7 asyst
Czwarte miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w fazie play-off: 12 punktów
Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2019/I Dywizja#Grupa B:
Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców turnieju: 6 goli
Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej turnieju: 7 punktów
Ukraińska Hokejowa Liga (2020/2021):
Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców w fazie play-off: 6 goli
Czwarte miejsce w klasyfikacji asystentów w fazie play-off: 5 asyst
Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w fazie play-off: 11 punktów
Mistrzostwa Ukrainy w hokeju na lodzie (2022/2023):
Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców
Najbardziej Wartościowy Zawodnik (MVP) w rundzie zasadniczej
Przypisy
Bibliografia
Witalij Lalka – profil na stronie r-hockey.ru
Witalij Lalka – profil na stronie MHL
Witalij Lalka – profil na stronie Donbasu Donieck
Hokeiści Biłego Barsu Biała Cerkiew
Hokeiści Mołodej Hwardii Donieck
Hokeiści Kristałłu Bierdsk
Hokeiści Donbasu Donieck
Hokeiści Sokoła Krasnojarsk
Hokeiści Generals Kijów
Hokeiści HK Krzemieńczuk
Ludzie urodzeni w Browarach
Ukraińscy hokeiści
Urodzeni w 1996 |
3460838 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Cheshire%20Constabulary | Cheshire Constabulary | Cheshire Constabulary − brytyjska formacja policyjna, pełniąca funkcję policji terytorialnej na obszarze hrabstwa ceremonialnego Cheshire. Według stanu na 31 marca 2012, służba liczy 2011 funkcjonariuszy.
Galeria
Przypisy
Cheshire
Policja w Wielkiej Brytanii |
3460839 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Wydzia%C5%82%20Rolnictwa%20i%20Biotechnologii%20Politechniki%20Bydgoskiej%20im.%20Jana%20i%20J%C4%99drzeja%20%C5%9Aniadeckich | Wydział Rolnictwa i Biotechnologii Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich | Wydział Rolnictwa i Biotechnologii Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy – jeden z ośmiu wydziałów Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich.
Kierunki kształcenia
Dostępne kierunki:
Agrotechnologia (studia I stopnia)
Architektura krajobrazu (studia I stopnia)
Biotechnologia (studia I i II stopnia)
Ochrona i zarządzanie środowiskiem (studia I stopnia)
Projektowanie żywności niskoprzetworzonej (studia I stopnia)
Rolnictwo (studia II stopnia)
Zielarstwo i fitoterapia (studia I stopnia)
Diagnostyka agrofagów i ochrona roślin (studia podyplomowe)
Diagnozowanie stanu upraw rolnych (studia podyplomowe)
Gorzelnictwo (studia podyplomowe)
Zarządzanie siedliskami przyrodniczymi obszarów wiejskich (studia podyplomowe)
Władze Wydziału
W kadencji 2020–2024:
Struktura organizacyjna
Wydział jest podzielony na następujące jednostki organizacyjne:
Przypisy
Linki zewnętrzne
Rolnictwa i Biotechnologii |
3460842 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Serhij%20Ku%C5%BAmik | Serhij Kuźmik | Serhij Serhijowycz Kuźmik, ukr. Сергій Сергійович Кузьмік (ur. 17 czerwca 1995 w Kijowie) – ukraiński hokeista, reprezentant Ukrainy.
Kariera
W 2014 grał w juniorskiej lidze rosyjskiej MHL-B w barwach mołdaewskiej drużyny z Kiszyniowa. Od 2013 zawodnik ukraińskiego klubu HK Krzemieńczuk, z którym zdobył wicemistrzostwo kraju. Od lipca 2015 zawodnik Donbasu Donieck. Od maja 2016 ponownie zawodnik HK Krzemieńczuk. Od czerwca 2017 ponownie w Donbasie. W listopadzie 2019 przeszedł do Dnipro Chersoń.
W barwach Ukrainy uczestniczył w turniejach mistrzostw świata juniorów do lat 18 w 2011 (Dywizja II), 2012 (Dywizja I), mistrzostw świata juniorów do lat 20 2013, 2014, 2015 (Dywizja I, w 2015 jako kapitan kadry), mistrzostw świata seniorów 2015, 2017 (Dywizja I).
Sukcesy
Reprezentacyjne
Awans do Dywizji I mistrzostw świata do lat 18: 2011
Klubowe
Srebrny medal mistrzostw Ukrainy: 2015, 2017 z HK Krzemieńczuk
Złoty medal mistrzostw Ukrainy: 2016, 2018, 2019 z Donbasem Donieck
Indywidualne
Mistrzostwa Świata Juniorów w Hokeju na Lodzie 2015/I Dywizja#Grupa B:
Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w ramach reprezentacji Ukrainy na turnieju: 5 punktów
Mistrzostwa Ukrainy w hokeju na lodzie 2015:
Pierwsze miejsce w klasyfikacji asystentów w fazie play-off: 8 asyst
Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w fazie play-off: 9 punktów
Przypisy
Bibliografia
Serhij Kuźmik – profil na stronie r-hockey.ru
Serhij Kuźmik – profil na stronie MHL-B
Serhij Kuźmik – profil na stronie PHL
Serhij Kuźmik – profil na stronie FHU
Hokeiści Biłego Barsu Biała Cerkiew
Hokeiści HK Krzemieńczuk
Hokeiści Donbasu Donieck
Hokeiści Dnipra Chersoń
Ludzie urodzeni w Kijowie
Ukraińscy hokeiści
Urodzeni w 1995 |
3460849 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Wydzia%C5%82%20Technologii%20i%20In%C5%BCynierii%20Chemicznej%20Politechniki%20Bydgoskiej%20im.%20Jana%20i%20J%C4%99drzeja%20%C5%9Aniadeckich | Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich | Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich – jeden z ośmiu wydziałów Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich. Jego siedziba znajduje się przy ul. Seminaryjnej 3 w Bydgoszczy.
Struktura
Katedra Aparatury i Technologii Żywności
Zakład Analityki Żywności i Ochrony Środowiska
Zakład Technologii Żywności
Katedra Chemii Nieorganicznej
Zakład Chemii Koordynacyjnej
Katedra Fizykochemii i Technologii Związków Organicznych
Pracownia Technologii Organicznej
Katedra Inżynierii Chemicznej i Bioprocesowej
Zakład Chemii Materiałów i Powłok Ochronnych
Zakład Chemii Organicznej
Zakład Technologii Polimerów
Wydziałowe Laboratorium Doświadczalne
Wydziałowa Pracownia Komputerowa
Kierunki studiów
analityka chemiczna i spożywcza
inżynieria farmaceutyczna
technologia chemiczna
technologia żywności i żywienie człowieka
Władze
Dziekan: dr hab. inż. Jolanta Tomaszewska, prof. PBŚ
Prodziekan ds. Kształcenia i Spraw Studenckich: dr inż. Grażyna Gozdecka, prof. PBŚ
Przypisy
Technologii i Inżynierii Chemicznej |
3460851 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Stovall | Stovall | Stovall – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Granville.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Północna |
3460853 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Edgbaston | Edgbaston | Edgbaston – dzielnica miasta Birmingham, w hrabstwie West Midlands, w Anglii, w dystrykcie metropolitalnym Birmingham. W 2011 roku dzielnica liczyła 24 426 mieszkańców. Edgbaston jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Celboldestone.
Przypisy
Dzielnice Birmingham |
3460856 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Stem%20%28miasto%29 | Stem (miasto) | Stem – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Granville.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Północna |
3460860 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Wydzia%C5%82%20Telekomunikacji%2C%20Informatyki%20i%20Elektrotechniki%20Politechniki%20Bydgoskiej%20im.%20Jana%20i%20J%C4%99drzeja%20%C5%9Aniadeckich | Wydział Telekomunikacji, Informatyki i Elektrotechniki Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich | Wydział Telekomunikacji, Informatyki i Elektrotechniki Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich – jeden z ośmiu wydziałów Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich. Jego siedziba znajduje się przy Al. Prof. S.Kaliskiego 7 w Bydgoszczy. Wydział powstał w 1961 roku.
Struktura
Instytut Inżynierii Elektrycznej
Zakład Elektroenergetyki
Zakład Energoelektroniki, Maszyn i Napędów Elektrycznych
Zakład Metrologii i Podstaw Elektrotechniki
Instytut Telekomunikacji i Informatyki
Zakład Teletransmisji
Zakład Podstaw Elektroniki
Zakład Informatyki Stosowanej i Inżynierii Systemów
Zakład Techniki Cyfrowej
Zakład Systemów Teleinformatycznych
Kierunki studiów
automatyka i elektronika
elektronika i telekomunikacja
elektrotechnika
energetyka
informatyka stosowana
teleinformatyka
Władze
Dziekan: dr inż. Tomasz Marciniak, prof. uczelniProdziekan ds. Dydaktycznych i Studenckich: dr inż. Adam MarchewkaPrzewodniczący Rady Dyscypliny naukowej: automatyka, elektronika i elektrotechnika: dr hab. inż. Sławomir Cieślik, prof. uczelniPrzewodniczący Rady Dyscypliny naukowej: informatyka techniczna i telekomunikacja: dr hab. inż. Tomasz Talaśka, prof. uczelni
Przypisy
Telekomunikacji, Informatyki i Elektrotechniki |
3460861 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Vicky%20Horner | Vicky Horner | Victoria Elizabeth „Vicky” Horner (ur. 11 maja 1976 w Newcastle upon Tyne) – brytyjska pływaczka specjalizująca się głównie w stylu dowolnym.
Życiorys
Victoria Elizabeth „Vicky” Horner urodziła 11 maja 1976 w Newcastle upon Tyne w Wielkiej Brytanii. Swoją karierę sportową jako pływaczka rozpoczęła w 1995 roku w wieku 19 lat jako reprezentantka Wielkiej Brytanii, występując po raz pierwszy na Mistrzostwach Europy w pływaniu w Wiedniu w Austrii, zdobywając brązowy medal w sztafecie 4x200 metrów stylem dowolnym razem z Claire Huddart, Katją Goddard i Alex Bennett z czasem 8:14.31 sek.
Rok później Horner wystąpiła na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie w Stanach Zjednoczonych, w którym jej drużyna zajęła dziesiąte miejsce w tej samej dyscyplinie.
Dwa lata później wzięła udział w Mistrzostwach Europy w pływaniu na krótkim basenie w Sheffield w Anglii, zdobywając srebrny medal w dyscyplinie na 400 metrów stylem dowolnym.
Jej mąż, Robert Hayles jest emerytowanym brytyjskim kolarzem, dwukrotnym medalistą olimpijskim oraz siedmiokrotnym medalistą mistrzostw świata. Mają oni córkę, Madeleine, urodzoną 23 stycznia 2006.
Przypisy
Brytyjscy pływacy
Urodzeni w 1976 |
3460863 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Nechells | Nechells | Nechells – dzielnica miasta Birmingham, w hrabstwie West Midlands, w Anglii, w dystrykcie metropolitalnym Birmingham. W 2011 roku dzielnica liczyła 33957 mieszkańców. W 1180 roku Nechells nazywało się Echeles; od 1339 roku nazywa się Nechells.
Przypisy
Dzielnice Birmingham |
3460864 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Butner | Butner | Butner – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Granville.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Północna |
3460866 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Morges%20%28stacja%20kolejowa%29 | Morges (stacja kolejowa) | Morges (fr.: Gare de Morges) – stacja kolejowa w Morges, w kantonie Vaud, w Szwajcarii. Znajduje się na linii kolejowej Lozanna – Genewa.
Historia
Wstępne badania przeprowadzone przez brytyjskich inżynierów w 1852 faworyzowały Morges jako stację dla linii z Yverdon, z planowaną obwodnicą Lozanny. Compagnie Ouest-Suisse otworzyło ten odcinek w 1855-56. Utworzono początkowo tymczasową stację w miejscowości Le Rosey na planowanej przyszłej linii do Genewy (otwarta w 1858 roku). Ostateczną stację zbudowano na obecnym miejscu w 1858 roku, z połączeniem kolejowym do portu, które zostało zlikwidowane w 1862 roku.
Linie kolejowe
Lozanna – Genewa
Przypisy
Stacje i przystanki kolejowe w Vaud |
3460867 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Gleby%20inicjalne%20rumoszowe | Gleby inicjalne rumoszowe | Gleby inicjalne rumoszowe – typ gleby w systematyce gleb Polski. Obejmuje on najbardziej pierwotne gleby stanowiące stadium przejściowe pomiędzy rumoszem skalnym (regolitem) a lepiej ukształtowanymi glebami.
Charakterystyka
Gleby składają się z grubookruchowego materiału zwietrzelinowego (zarówno węglanowego lub bezwęglanowego) częściowo wypełnionego materią organiczną w różnym stadium rozkładu, nieraz z dodatkiem mineralnych okruchów lub cząstek ziemistych. Materiał skalny najczęściej powstał w wyniku obrywów skalnych, rumowisk osuwiskowych, piarżysk lub blokowisk morenowych.
Typową sekwencją poziomów glebowych jest OC-C lub OC-Cca, gdzie (patrząc od powierzchni):
O - poziom organiczny
C - nieskonsolidowany materiał macierzysty
Cca - nieskonsolidowany materiał macierzysty zawierająca węglany
Materia organiczna zazwyczaj składa się z próchnicy typu modermor, rzadziej mull i ma odczyn kwaśny (pH w wodzie <5). Właściwości chemiczne danych gleb mogą być bardzo różne i zależą od cech petrograficznych okruchów skalnych oraz od masy glebowej występującej pomiędzy nimi.
Gleby inicjalne skaliste występują zazwyczaj na obszarach górskich i wyżynnych.
W systematyce gleb Polski
Gleby inicjalne skaliste są nowo-powstałym typem w systematyce gleb Polski z 2011 r. dzielącym się na dwa podtypy.
Rząd 1. Gleby inicjalne (I)
Typ 1.2. Gleby inicjalne rumoszowe (IO)
Podtyp 1.2.1 Gleby inicjalne rumoszowe bezwęglanowe (IObe)
Podtyp 1.2.2 Rędziny rumoszowe (IOre)
Według systematyki gleb Polski z 1989 r. gleby tego typu byłyby zaliczane do gleb bezwęglanowych słabo wykształconych ze skał masywnych (rankery) lub do rędzin.
Podtypy
Gleby inicjalne rumoszowe bezwęglanowe - wytworzyły się na rumowiskach skał bezwęglanowych (granitoidów, piaskowców, kwarcytów itp.). Sekwencja poziomów: OC-C.
Rędziny rumoszowe – analogiczne do gleb inicjalnych rumoszowych bezwęglanowych, lecz powstałe ze skał węglanowych (wapienie, dolomity). Sekwencja poziomów: OC-Cca.
Bibliografia
Inicjalne |
3460868 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Tekle%20Hajmanot%20II | Tekle Hajmanot II | Tekle Hajmanot II (gyyz: ተክለ ሃይማኖት, co oznacza Owoc Wiary, imię tronowe Admas Seged III, gyyz: አድማስ ሰገድ, co znaczy ten któremu kłania się widnokrąg, ur. 1754, zm. 7 września 1777) – cesarz Etiopii od 18 października 1769 do 13 kwietnia 1777 roku. Był członkiem dynastii Salomońskiej. Urodził się na górze Uehni Amba. Jego ojcem był Jan II, a matką uejzero Sanczewijar.
Życiorys
Tekle Hajmanot II został cesarzem Etiopii po śmierci swojego ojca Jana II, który został zamordowany przez rasa Mikaela Syula – de facto rządzącego w tym czasie krajem. Tekle Hajmanot razem z rasem Mikaelem, dziewiątego grudnia 1769 wygrał w bitwie pod Fagettą z uzurpatorem Fasilem z Damot. We wrześniu 1770 młody cesarz stracił tron w czasie, gdy ras Mikael opuścił stolicę Gondar i udał się do prowincji Tigraj. Susnyjos II został zamiast niego wyniesiony na tron przez innego wojennego wodza, ale został szybko obalony, gdy Mikael Syul powrócił do Gondaru 23 grudnia 1770. W czasie powrotu ras zabił trupę wędrownych aktorów, drwiących z niego podczas przedstawienia. W maju 1771 Syul został pokonany w trzech bitwach pod Sarbakussą. Następnie powrócił do Gondaru, ale tam czwartego czerwca otoczyły go wojska Uanda Beuessena. Uwięził on rasa Mikaela na okres roku, zaś później odesłał go do Tigraj, gdzie spędził ostatnie lata życia jako gubernator prowincji. Cesarz Tekle Hajmanot próbował uniknąć losu swojego opiekuna. Na jego szczęście rządy Beuessena trwały krótko. Pokonał go sojusz złożony z Fasila, rasa Goszu, dedżazmacza Hajlu Eszte i Czeczeto. Przez następne lata Tekle Hajmanot uwikłany był w rozgrywki toczone pomiędzy tymi arystokratami. Następnie Uand Beuessen sprowadził z Uehni Amba brata cesarza – Tekle Gijorgisa I, aby mianować go nowym władcą. Hajmanot pokonał go jednak pod Emakiną i wprowadził Tekle Gijorgisa z powrotem do królewskiego więzienia na górze Uehni Amba. Zmęczony ciągłymi walkami o władzę pomiędzy etiopskimi arystokratami, Tekle Hajmanot zrzekł się tronu w 1777 roku. Bezpośrednim powodem był brak poparcia dla rządów cesarza ze strony Beuessena, Kyffu Adjama, oraz Hajle Josadika. Po abdykacji został mnichem i żył jako pustelnik w Ueldebbie, gdzie zmarł kilka miesięcy później.
Relacja Jamesa Bruce'a
Szkocki podróżnik James Bruce, który przebywał w Etiopii od września 1769 do grudnia 1771 tak opisał cesarza Tekle Hajmanota II:
Występowanie w kulturze
Postać Tekle Hajmanota II pojawiła się we francuskim serialu animowanym pod tytułem Byli sobie odkrywcy w odcinku zatytułowanym "Bruce i źródła Nilu". Został tam ukazany zgodnie z opisem wyglądu, przedstawionym przez Bruce'a w jego relacji, choć nazywany jest "królem", zamiast "cesarzem".
Tekle Hajmanot II był fundatorem siedmiu kościołów. Najważniejszym z nich był kościół Beyde Marjam, wzniesiony w 1775.
Zobacz też
Zemene mesafynt
Władcy Etiopii
Ali Wielki
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
James Bruce, Travels to Discover the Source of the Nile (1805 edition), vol. 4.
E. A. Wallis Budge, A History of Ethiopia: Nubia and Abyssinia, 1928 (Oosterhout, the Netherlands: Anthropological Publications, 1970), s. 473.
Herbert Weld Blundell, The Royal chronicle of Abyssinia, 1769-1840, (Cambridge: University Press, 1922), s. 320.
Richard K. P. Pankhurst, History of Ethiopian Towns (Wiesbaden: Franz Steiner Verlag, 1982), vol. 1 s. 178.
Andrzej Bartnicki: Historia Etiopii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydaw., 1987.
Władcy Etiopii
Zmarli w 1777
Urodzeni w 1754 |
3460869 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kingstanding | Kingstanding | Kingstanding – dzielnica w północnej części miasta Birmingham. W 2011 dzielnica liczyła 25 334 mieszkańców.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Jimbo.com
Dzielnice Birmingham |
3460870 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Wydzia%C5%82%20Zarz%C4%85dzania%20Politechniki%20Bydgoskiej%20im.%20Jana%20i%20J%C4%99drzeja%20%C5%9Aniadeckich | Wydział Zarządzania Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich | Wydział Zarządzania Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich – jeden z ośmiu wydziałów Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich.
Kierunki kształcenia
Dostępne kierunki:
Finanse i rachunkowość (studia I i II stopnia)
Zarządzanie (studia I i II stopnia)
Zarządzanie i inżynieria produkcji (studia I i II stopnia)
Zarządzanie w sporcie (studia I stopnia)
Zarządzanie innowacją w strategii biznesowej (studia podyplomowe)
Poczet dziekanów
prof. dr hab. inż. Ludosław Drelichowski (2007–2012)
dr hab. inż. Zofia Wyszkowska (2012–2020)
dr hab. Iwona Posadzińska (od 2020)
Władze Wydziału
W kadencji 2020–2024:
Struktura organizacyjna
Przypisy
Linki zewnętrzne
Zarządzania |
3460871 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Creedmoor%20%28Teksas%29 | Creedmoor (Teksas) | Creedmoor – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Teksas, w hrabstwie Travis.
Przypisy
Miasta w stanie Teksas |
3460874 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Creedmoor%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29 | Creedmoor (Karolina Północna) | Creedmoor – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Granville.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Północna |
3460886 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Nakskov%20%28stacja%20kolejowa%29 | Nakskov (stacja kolejowa) | Nakskov (duński: Nakskov Station) – stacja kolejowa w miejscowości Nakskov, w regionie Zelandia, w Danii. Znajduje się na Lollandsbanen prowadzącej z Nykøbing Falster. Wcześniej istniały jeszcze dwie prywatne linie kolejowe: Nakskov – Kragenæs (1915-67) i Nakskov – Rødby (1923-53).
Budynek dworca został zbudowany według projektu architekta Einar Ørnsholt z 1925 roku.
Stacja jest zarządzana i obsługiwana przez Regionstog.
Linie kolejowe
Lollandsbanen
Nakskov – Kragenæs
Nakskov – Rødby
Linki zewnętrzne
DSB
Stacje i przystanki kolejowe w regionie Zelandia
Lolland |
3460894 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Nan%20Rae | Nan Rae | A. W. Nancy "Nan" Rae (ur. 14 stycznia 1944 w Motherwell, Lanarkshire) – emerytowana szkocka pływaczka specjalizująca się głównie w stylu dowolnym.
Życiorys
Nancy "Nan" Rae urodziła się 14 stycznia 1944 w Motherwell w Lanarkshire w Szkocji. Swoją karierę sportową jako pływaczka rozpoczęła w 1958 roku w wieku 14 lat, występując po raz pierwszy na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w Cardiff, zajmując piąte miejsce w dyscyplinie na 440 jardów stylem dowolnym oraz w sztafecie na 4×110 jardów stylem dowolnym.
Po Igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w Cardiff, pojawiła się na Mistrzostwach Europy w pływaniu w Budapeszcie na Węgrzech jako reprezentantka Wielkiej Brytanii, zdobywając brązowy medal w dyscyplinie na 400 metrów stylem dowolnym.
Dwa lata później po sukcesie na Mistrzostwach Europy w pływaniu w Budapeszcie, pojawiła się na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie we Włoszech, zajmując szóste miejsce w tej samej dyscyplinie.
Przypisy
Szkoccy pływacy
Urodzeni w 1944
Ludzie urodzeni w Motherwell |
3460900 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Walstonburg | Walstonburg | Walstonburg – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Greene.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Północna |
3460901 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Karlovac%20%28stacja%20kolejowa%29 | Karlovac (stacja kolejowa) | Karlovac – stacja kolejowa w miejscowości Karlovac, w żupanii karlowackiej, w Chorwacji. Położona jest w dzielnicy Banija. Został otwarty w 1863 roku i jest zarządzany przez HŽ Infrastruktura.
Historia
Karlovac był po głównej stacji Zagrzeb jednym z pierwszych dworców kolejowych w Chorwacji. W połowie lat 40. XIX wieku planowano na chorwackich ziemiach podłączyć Karlovac koleją konną z Zagrzebiem i szlakami handlowymi żeglugi śródlądowej na Drawie i Dunaju. W 1863 roku pierwszą linię kolejową Zagrzeb-Karlovac otwarto, a w Karlovac powstał pierwszy drewniany dworzec. 1870 linia została rozbudowana na odcinku Zagrzeb-Koprivnica, a tym samym uzyskano połączenie z Budapesztem. 1873 linia z Karlovac do portu Rijeka została ukończona.
Obecny budynek dworca został zbudowany pomiędzy 1902 i 1903. Zbudowany został w prostym stylu historyzmu, składającym się z prawie 200-metrowego dwupiętrowego budynku z dwoma bocznymi. 1906 zostało otwarte połączenie do Sisak, a w 1914 poprzez Bubnjarci do Lublany.
Po I wojnie światowej, stacja stała się częścią sieci Jugoslovenske Železnice, a od 1991 roku stacja należy do sieci Hrvatske željeznice (HŽ).
Linie kolejowe
Zagrzeb – Rijeka
Karlovac – Sisak
Lublana – Karlovac
Przypisy
Stacje i przystanki kolejowe w Chorwacji
Karlovac |
3460902 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Hookerton%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29 | Hookerton (Karolina Północna) | Hookerton – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Greene.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Północna |
3460903 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Snow%20Hill%20%28Maryland%29 | Snow Hill (Maryland) | Snow Hill – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Maryland, siedziba administracyjna hrabstwa Worcester.
Przypisy
Miasta w stanie Maryland |
3460904 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Snow%20Hill%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29 | Snow Hill (Karolina Północna) | Snow Hill – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, siedziba administracyjna hrabstwa Greene.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Północna |
3460914 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Julien%20Desrosiers | Julien Desrosiers | Julien Desrosiers (ur. 14 października 1980 w Saint-Anaclet-de-Lessard, Quebec, Kanada) – francuski hokeista pochodzenia kanadyjskiego, reprezentant Francji.
Kariera
Urodził się w Kanadzie. Tam przez cztery sezony grał w juniorskiej lidze QMJHL w ramach CHL. W 2001 przeniósł się do Francji i występuje w rozgrywkach Ligue Magnus. Od 2005 do 2015 przez 10 sezonów grał w klubie Dragons de Rouen. Od kwietnia 2015 zawodnik Boxers de Bordeaux. Po sezonie 2017/2018 ogłosił zakończenie kariery.
W barwach Francji uczestniczył w turniejach mistrzostw świata w 2005, 2006, 2007 (Dywizja I), 2008, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016 (Elita).
Sukcesy
Reprezentacyjne
Awans do Elity mistrzostw świata: 2007
Klubowe
Złoty medal mistrzostw Francji: 2006, 2008, 2010, 2011, 2013 z Rouen
Puchar Francji: 2005, 2011, 2013 z Rouen
Puchar Ligi: 2008, 2010 z Rouen
Trofeum Mistrzów: 2010 z Rouen
Puchar Kontynentalny: 2012 z Rouen
Indywidualne
Ligue Magnus 2004/2005:
Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym: 31 goli
Skład gwiazd
Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2005 Dywizja I Grupa B:
Pierwsze miejsce w klasyfikacji +/- turnieju: +5
Najlepszy napastnik turnieju
Ligue Magnus 2005/2006:
Skład gwiazd
Ligue Magnus 2006/2007:
Skład gwiazd
Ligue Magnus 2007/2008:
Skład gwiazd
Ligue Magnus 2008/2009:
Trofeum Alberta Hasslera – najlepszy francuski zawodnik sezonu
Skład gwiazd
Ligue Magnus 2009/2010:
Drugie miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym: 23 gole
Piąte miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 47 punktów
Skład gwiazd
Ligue Magnus 2010/2011:
Pierwsze miejsce w klasyfikacji asystentów w sezonie zasadniczym: 34 asysty
Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 52 punkty
Skład gwiazd
Ligue Magnus 2011/2012:
Najbardziej Wartościowy Zawodnik (MVP) w fazie play-off
Puchar Kontynentalny 2012/2013#Superfinał - grupa F:
Pierwsze miejsce w klasyfikacji asystentów turnieju: 5 asyst
Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej turnieju: 6 punktów
Najlepszy napastnik turnieju
Ligue Magnus (2014/2015):
Pierwsze miejsce w klasyfikacji asystentów w sezonie zasadniczym: 38 asyst
Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 47 punktów
Trofeum Alberta Hasslera – najlepszy francuski zawodnik sezonu
Przypisy
Bibliografia
Francuscy hokeiści
Hokeiści Rimouski Océanic
Hokeiści Drummondville Voltigeurs
Hokeiści Dragons de Rouen
Hokeiści Bordeaux Gironde hockey sur glace
Kanadyjscy hokeiści
Urodzeni w 1980 |
3460915 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Gang%20Albanii | Gang Albanii | Gang Albanii – polski zespół muzyczny wykonujący pop-rap. Powstał pod koniec 2014 roku, z inicjatywy rapera Popka, członka zespołu Firma i producenta muzycznego Roberta M, znanego także jako Rozbójnik Alibaba. W 2015 roku do grupy dołączył kielecki raper Borixon, były członek formacji Wzgórze Ya-Pa 3. 24 kwietnia 2015 roku odbyła się premiera debiutanckiego albumu zespołu pt. Królowie życia. 1 marca 2017 roku płyta uzyskała w Polsce status diamentowej znalazłszy 150 tys. nabywców.
W 2016 roku zespół był nominowany do nagrody Bestsellery Empiku 2015 w kategorii Muzyka polska za album Królowie życia.
Na początku 2017 roku Popek poinformował o usunięciu z zespołu Gang Albanii Roberta Mączyńskiego. Powodem były pieniądze, których Alibaba zażądał za użycie jego wizerunku w filmie Popek za życia.
Pod koniec grudnia 2017 roku członek zespołu Tomasz „Borixon” Borycki poinformował, że zespół nie wznowi działalności artystycznej.
Dyskografia
Albumy
Single
Teledyski
Nagrody i wyróżnienia
Przypisy
Polskie zespoły hip-hopowe
Polskie zespoły popowe
Zdobywcy diamentowych płyt |
3460916 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Elenor%20Gordon | Elenor Gordon | Helen Orr „Elenor” Gordon, później McKay (ur. 10 maja 1934 w Hamilton, South Lanarkshire, zm. 5 lipca 2014 w Wishaw) – szkocka pływaczka specjalizująca się głównie w stylu klasycznym i zmiennym.
Życiorys
Helen Orr „Elenor” Gordon urodziła się 10 maja 1934 w Hamilton w South Lanarkshire w Szkocji. Swoją karierę sportową jako pływaczka rozpoczęła podczas igrzysk olimpijskich w 1948 w Londynie, gdzie odpadła w półfinale wyścigu na 200 metrów stylem klasycznym. W 1950 występując po raz pierwszy na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego w Auckland w Nowej Zelandii jako reprezentantka Szkocji, zdobyła złoty medal w dyscyplinie na 220 jardów stylem klasycznym oraz brązowy w sztafecie 3 × 110 jardów stylem zmiennym razem z Elizabeth Turner i Margaret Girvan z czasem 3:58.9 sek.
Dwa lata później pojawiła się na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach w Finlandii jako reprezentantka Wielkiej Brytanii, zdobywając brązowy medal na 200 metrów stylem klasycznym.
Dwa lata później po występie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach, wystąpiła na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w Vancouver w Kanadzie ponownie jako reprezentantka Szkocji, zdobywając dwa złote medale na 220 jardów stylem klasycznym oraz w sztafecie 3 × 110 jardów stylem zmiennym razem z Margaret McDowall i Margaret Girvan z czasem 3:51.0 sek.
W 2003 roku została wpisana do sportowej galerii sławy w Szkocji.
Gordon zmarła 5 lipca 2014 śmiercią naturalną w wieku 80 lat.
Przypisy
Brytyjscy medaliści olimpijscy
Medaliści Igrzysk Imperium Brytyjskiego 1950
Medaliści Igrzysk Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej 1954
Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 1952
Pływacy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1948
Pływacy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1952
Pływacy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956
Szkoccy pływacy
Urodzeni w 1934
Zmarli w 2014 |
3460918 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kentavious%20Caldwell-Pope | Kentavious Caldwell-Pope | Kentavious Tannell Caldwell-Pope (ur. 18 lutego 1993 w Thomaston) – amerykański koszykarz występujący na pozycji rzucającego obrońcy, obecnie zawodnik Denver Nuggets.
Pope uczęszczał do szkoły średniej Greenville. Jako drugoroczniak i junior awansował do sweet 16. Natomiast jako senior wprowadził swoją drużynę do Final Four mistrzostw stanowych. Ostatecznie Greenville nie zdobyło tytułu, ulegając w półfinale późniejszym zwycięzcom Wilkinson County. W 2011 wystąpił w meczu gwiazd amerykańskich szkół średnich - McDonald’s All-American.
Kolejnym etapem w życiu Kentaviousa był uniwersytet stanowy Georgia. Po dwóch latach gry w college'u w Georgia Bulldogs, przystąpił do draftu NBA, gdzie został wybrany z 8 numerem przez Detroit Pistons.
Latem 2017 roku Caldwell-Pope został niezastrzeżonym wolnym agentem. 13 lipca podpisał roczną umowę z Los Angeles Lakers.
6 sierpnia 2021 trafił w wyniku wymiany do Washington Wizards. 6 lipca 2022 został wytransferowany do Denver Nuggets.
Osiągnięcia
Stan na 21 czerwca 2023, na podstawie, o ile nie zaznaczono inaczej.
NCAA
Zawodnik roku konferencji Southeastern (SEC – 2013)
Zaliczony do:
I składu:
konferencji SEC (2013)
pierwszoroczniaków SEC (2012)
turnieju CBE Classic (2012)
turnieju Legends Classic (2013)
NBA
Mistrz NBA (2020, 2023)
Uczestnik spotkania Rising Stars Challenge (2015)
Wybrany do składu Honorable Mention podczas letniej ligi NBA w Orlando (2013)
Przypisy
Linki zewnętrzne
Profil na NBA.com
Statystyki na basketball-reference.com
Profil na landofbasketball.com
Profil na espn.go.com
Profil na rotoworld.com
Profil na nbadraft.net
Amerykańscy koszykarze
Koszykarze Detroit Pistons
Koszykarze Los Angeles Lakers
Koszykarze Washington Wizards
Koszykarze Denver Nuggets
McDonald’s High School All-Americans
Koszykarze Georgia Bulldogs
Urodzeni w 1993 |
3460921 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Archdale | Archdale | Archdale – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Guilford.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Północna |
3460922 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Mistrzostwa%20%C5%9Awiata%20w%20Lotach%20Narciarskich%202016 | Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2016 | Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2016 – 24. edycja mistrzostw świata w lotach narciarskich, które rozegrano w 2016 roku w austriackim Tauplitz/Bad Mitterndorf. Zawody rozgrywane były pomiędzy 15–17 stycznia 2016. Były to piąte w historii zawody tej rangi rozgrywane w tym miejscu (poprzednio w 1975, 1986, 1996 i 2006 roku). W konkursie indywidualnym złoty medal wywalczył Peter Prevc, srebrny medal zdobył Kenneth Gangnes, natomiast brązowy Stefan Kraft. Konkurs drużynowy wygrali Norwegowie, z przewagą ponad 100 punktów nad reprezentacją Niemiec i Austriakami. Polski zespół w składzie: Kamil Stoch, Klemens Murańka, Dawid Kubacki i Stefan Hula uplasował się na piątej pozycji.
Podczas rywalizacji drużynowej trzykrotnie poprawiono rekord skoczni, nowym rekordzistą został Prevc, który najpierw w pierwszej serii konkursu indywidualnego skoczył 243 metry, natomiast w trzeciej, ostatniej serii konkursu wylądował metr dalej. Chwilę wcześniej najlepsze osiągnięcie na tym obiekcie uzyskał Noriaki Kasai, lądując na 240 m. Podczas serii treningowych, kwalifikacyjnych i konkursowych, przeprowadzonych w ramach mistrzostw świata w lotach narciarskich w Tauplitz/Bad Mittendorf poprawiony został jeden rekord kraju w długości skoku narciarskiego: Kanady – 216,5 metra Mackenziego Boyda-Clowesa. Ogółem najdłuższe skoki w swojej dotychczasowej karierze oddało 14 uczestników mistrzostw świata oraz 12 przedskoczków.
Przed zawodami
Tło historyczne
Budowa skoczni mamuciej Kulm rozpoczęła się w 1908 roku. Skocznia w obecnej formie jest osłonięta z obu stron lasem, dodatkowo przed wiatrem chroni ją sztuczna osłona o powierzchni 2800 metrów kwadratowych. Lokalizacja skoczni określana jest różnie, używane są obecnie zamiennie nazwy obu sąsiednich miejscowości (Bad Mitterndorf jest większe i bardziej znane turystycznie, Tauplitz bliżej położone). Obiekt nie posiada sztucznego oświetlenia.
W czerwcu 2014 roku rozpoczęto przebudowę skoczni, która zakładała skrócenie rozbiegu o 23 metry, podwyższenie progu o 12,6 metra, poszerzenie o kilka metrów zeskoku na całej jego długości, podwyższenie wieży sędziowskiej oraz przesunięcie punktu K ze 185 na 200 metr i punktu HS z 200 na 225 metr. 8 stycznia 2015 pierwszy oficjalny skok na przebudowanej skoczni na odległość 190 metrów oddał Gregor Schlierenzauer. Zainstalowano także lodowe tory najazdowe.
Program mistrzostw
Przed rozpoczęciem mistrzostw świata podany został oficjalny program serii treningowych, kwalifikacyjnych i konkursowych oraz innych wydarzeń bezpośrednio związanych z mistrzostwami. Poniższa tabela przedstawia szczegółowy wykaz tych wydarzeń, zgodny z pierwotnym planem organizacji mistrzostw świata.
Obiekt
Miejscem rywalizacji skoczków będzie skocznia Kulm leżąca w austriackim Tauplitz/Bad Mitterndorf, w kraju związkowym Styria. Jej punkt konstrukcyjny usytuowany jest na 200. metrze, a rozmiar na 225. metrze. Jest to jedna z pięciu czynnych skoczni mamucich na świecie.
Przed mistrzostwami skocznia została przebudowana kosztem 4,2 mln euro. Rozbieg został skrócony o 23 metry, zeskok został poszerzony, a bula podwyższona. Dzięki tym zmianom skocznia osiągnęła obecne wymiary. 5 stycznia 2016 ogłoszono, iż obiekt został naśnieżony sztucznie z powodu ciepłej zimy oraz że nie będzie problemów związanych z brakiem śniegu.
Jury
Dyrektorem konkursów podczas Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2016 będzie Harald Haim oraz – z ramienia Międzynarodowej Federacji Narciarskiej – dyrektor zawodów Pucharu Świata, Walter Hofer. Jego asystentem będzie, podobnie jak w innych oficjalnych zawodach organizowanych przez FIS, Miran Tepeš. Kontrolą sprzętu zajmie się Sepp Gratzer, delegatem technicznym będzie Franck Salvi, a jego asystentem – Thomas Klauser, natomiast dyrektorem do spraw pomiaru odległości będzie Peter Chudý. Kierownikiem medycznym będzie Ingard Lereim, rolę koordynatora medialnego pełnił będzie Horst Nilgen, zaś sekretarzem zawodów będzie Friedrich Pollhammer.
Medaliści
Konkurs indywidualny na skoczni HS 225 (15-16.01.2016)
Konkurs drużynowy na skoczni HS 225 (17.01.2016)
Klasyfikacja medalowa
Wyniki
Kwalifikacje do konkursu indywidualnego na skoczni HS 225 (14.01.2016)
Konkurs indywidualny na skoczni HS 225 (15-16.01.2016)
Czwarta seria została odwołana z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych.
Konkurs drużynowy na skoczni HS 225 (17.01.2016)
Składy reprezentacji
Legenda:
q – zawodnik nie zakwalifikował się do konkursu głównego;
– – zawodnik nie został zgłoszony do kwalifikacji, bądź nie został sklasyfikowany albo nie wystartował w poprzedniej edycji.
Rekordy życiowe
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Mistrzostwa świata w lotach narciarskich
Sezon 2015/2016 w skokach narciarskich
Skoki narciarskie w Austrii
2016 w Austrii |
3460925 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Centrum%20Nauczania%20Matematyki%20i%20Fizyki%20Politechniki%20%C5%81%C3%B3dzkiej | Centrum Nauczania Matematyki i Fizyki Politechniki Łódzkiej | Centrum Nauczania Matematyki i Fizyki Politechniki Łódzkiej (CMF) – ogólnouczelniana jednostka organizacyjna Politechniki Łódzkiej.
Centrum Nauczania Matematyki i Fizyki zostało powołane uchwałą Senatu Politechniki Łódzkiej z dnia 10 grudnia 2003 roku. Jego organizatorem i dyrektorem został dr Andrzej Just.
Do zadań Centrum należy prowadzenie zajęć dydaktycznych z matematyki i fizyki dla potrzeb podstawowych jednostek organizacyjnych Politechniki Łódzkiej, wydziałów, międzywydziałowych kolegiów, pozawydziałowych jednostek organizacyjnych oraz International Faculty of Engineering (Centrum Kształcenia Międzynarodowego), gdzie zajęcia prowadzone są w języku angielskim i francuskim. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi CMF są Rada Centrum oraz zespoły dydaktyczne: 3 zespoły matematyków i 1 zespół fizyków. Centrum Nauczania Matematyki i Fizyki posiada dwa laboratoria: powstałe w 2005 roku Laboratorium Fizyki dla studentów PŁ oraz Laboratorium Komputerowe. Działalność dydaktyczna Centrum obejmuje nie tylko bezpośrednie prowadzenie zajęć ze studentami, ale także działalność e-learningową (kształcenie na odległość): strony e-matematyka i e-fizyka oraz e-podręcznik „E-Matematyka dla studentów” udostępniony studentom na platformie Wikamp. CMF współpracuje ze szkołami patronackimi organizując wykłady z matematyki i fizyki. Prowadzi także kursy przygotowawcze do matury z matematyki i fizyki oraz zajęcia on-line. Centrum wspiera działalność Publicznego Liceum Politechniki Łódzkiej zapewniając opiekę merytoryczną oraz bazę laboratoryjną. Laboratorium Komputerowe Matematyki prowadzi zajęcia w ramach Uniwersytetu Dziecięcego PŁ.
W CMF działa Akademia GeoGebry, która jest częścią Międzynarodowego Instytutu GeoGebry, organizacji non-profit. Celami Akademii są innowacyjne metody dydaktyczne oparte o udostępnione oprogramowanie matematyczne GeoGebra.
Centrum prowadzi działalność promocyjną i popularyzatorską w zakresie zastosowań matematyki i fizyki: bierze udział w Pikniku Naukowym w Warszawie (największej plenerowej imprezie naukowej w Europie) oraz w Festiwalu Nauki, Techniki i Sztuki w Łodzi.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Strona główna Centrum Nauczania Matematyki i Fizyki PŁ
Jednostki organizacyjne Politechniki Łódzkiej
Organizacje związane z fizyką |
3460927 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Margaret%20McDowall | Margaret McDowall | Margaret Gibson McDowall (ur. 10 stycznia 1936 w Kilmarnock) – szkocka pływaczka specjalizująca się głównie w stylu zmiennym.
Życiorys
Margaret Gibson McDowall urodziła się 10 stycznia 1936 w Kilmarnock w Szkocji. W wieku 14 lat uczęszczała do Kilmarnock Academy w zachodniej Szkocji, a także była członkiem Szkockiej Drużyny Pływackiej.
Swoją karierę sportową jako pływaczka rozpoczęła w 1954 roku w wieku 18 lat, występując po raz pierwszy na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w Vancouver w Kanadzie jako reprezentantka Szkocji, zdobywając złoty medal w sztafecie 3x110 jardów stylem zmiennym razem z Helen Gordon i Margaret Girvan z czasem 3:51.0 sek.
Przypisy
Szkoccy pływacy
Urodzeni w 1936
Ludzie urodzeni w Kilmarnock |
3460930 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Whitsett | Whitsett | Whitsett – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Guilford.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Północna |
3460934 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Stokesdale | Stokesdale | Stokesdale – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Guilford.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Północna |
3460935 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Dimitris%20Diamandakos | Dimitris Diamandakos | Dimitris Diamandakos (gr. Δημήτρης Διαμαντάκος; ur. 5 marca 1993 roku w Pireusie) – grecki piłkarz, grający na pozycji środkowego napastnika.
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
Rozpoczął karierę piłkarską w klubie juniorów Atromitosu. 1 lipca 2009 roku za kwotę 25 tysięcy euro przeszedł do klubu Olympiakos SFP. W tej drużynie kontynuował treningi z zespole juniorów. 1 lipca 2012 roku podpisał kontrakt z seniorskim zespołem tej drużyny, która występowała wówczas w Superleague Ellada. Jednak już 8 stycznia 2012 roku został wypożyczony do klubu Panionios GSS. W sezonie 2012/2013 jego drużyna zajęła 8. miejsce. On sam 31 grudnia 2012 roku powrócił z wypożyczenia. Niebawem, bo już 17 stycznia 2013 roku, został ponownie wypożyczony, tym razem do klubu Aris FC. Sezon 2012/2013 zakończył z tym zespołem na 13. pozycji. 30 czerwca 2013 roku powrócił z wypożyczenia. Wkrótce czekało go kolejne wypożyczenie. 23 sierpnia 2013 roku przeniósł się do klubu PAE Ergotelis, w którym spędził cały sezon. W tych rozgrywkach uplasował się z drużyną na 7. lokacie. 30 czerwca 2014 roku powrócił z wypożyczenia do Olympiakosu.
W 2015 roku przeszedł do niemieckiego Karlsruher SC, grającego w 2. Bundeslidze.
Kariera reprezentacyjna
Dimitris Diamandakos wystąpił w dwunastu spotkaniach młodzieżowej reprezentacji Grecji do lat 17.
W 2011 roku znalazł się w kadrze reprezentacji Grecji do lat 19 na mistrzostwa Europy, które odbyły się w Rumunii. Na tych mistrzostwach wystąpił w dwóch meczach. Na boisku spędził łącznie 61 minut i nie strzelił żadnej bramki. Ostatecznie jego drużyna nie wyszła z grupy.
W 2012 roku ponownie został powołany na mecze w reprezentacji Grecji do lat 19. Tym razem na mistrzostwa Europy, które odbyły się w Estonii. Wystąpił we wszystkich pięciu spotkaniach swojej reprezentacji na tych mistrzostwach. Łącznie na boisku przebywał przez 382 minuty, strzelił 3 gole i zaliczył jedną asystę. Ze swoją drużyną dotarł aż do finału, w którym ulegli Hiszpanii 1–0. On sam w finale przebywał na boisku do 67. minuty. spotkania.
W 2013 roku znalazł się w zespole reprezentacji Grecji do lat 20, która występowała na mistrzostwach świata w Turcji. Na mistrzostwach zagrał we wszystkich czterech meczach swojej drużyny. Łącznie na boisku przebywał przez 355 minut, zdobył jedną bramkę i zaliczył jedną asystę. Jego zespół dotarł do 1/16 finału, kiedy to lepsza okazała się od nich reprezentacja Uzbekistanu.
Wcześniej, jeszcze 15 sierpnia 2012 roku, zadebiutował w reprezentacji Grecji U-21. W jej barwach wystąpił w pięciu meczach eliminacji do Mistrzostw Europy U-21 w 2015 roku. W ramach tych eliminacji raz zagrał ze spotkaniu z Polską 19 listopada 2013 roku w Krakowie. Zagrał do 75. minuty, jednak jego drużyna przegrała to spotkanie 3–1. Ostatecznie jego drużyna zajęła 2. miejsce w grupie, jednak nie uzyskała awansu na te mistrzostwa. Do pierwszej w tabeli Szwecji zabrakło 1 punktu.
7 września 2014 roku Claudio Ranieri powołał go do seniorskiej reprezentacji Grecji na mecz przeciwko Rumunii w ramach eliminacji do Mistrzostw Europy 2016. Zadebiutował też w tym meczu zmieniając w 46. minucie Jorgosa Samarasa. Jednak jego drużyna przegrała ten mecz 0–1.
Sukcesy i odznaczenia
Wicemistrzostwo Europy do lat 19: 2012
Linki zewnętrzne
Przypisy
Reprezentanci Grecji w piłce nożnej
Piłkarze Olympiakosu SFP
Piłkarze Panioniosu GSS
Piłkarze Arisu FC
Piłkarze PAE Ergotelis
Piłkarze Karlsruher SC
Piłkarze Kerala Blasters FC
Ludzie urodzeni w Pireusie
Urodzeni w 1993
Reprezentanci Grecji U-20 w piłce nożnej
Reprezentanci Grecji U-21 w piłce nożnej |
3460937 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Pleasant%20Garden | Pleasant Garden | Pleasant Garden – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Guilford.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Północna |
3460938 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Spencer%20Dinwiddie | Spencer Dinwiddie | Spencer Gray Dinwiddie (ur. 6 kwietnia 1993 w Los Angeles) – amerykański koszykarz, posiadający również nigeryjskie obywatelstwo, występujący na pozycjach rozgrywającego lub rzucającego obrońcy, aktualnie zawodnik Brooklyn Nets.
Kariera sportowa
W 2011 został wybrany najlepszym zawodnikiem szkół średnich stanu kalifornia (John R. Wooden California High School POY).
W 2014 roku, po trzech sezonach spędzonych w uczelnianej drużynie Colorado Buffaloes, Dinwiddie wziął udział w drafcie NBA i został wybrany z 38 numerem przez Detroit Pistons. W lipcu 2014 podpisał trzyletni kontrakt z tym klubem.
17 czerwca 2016 został oddany w wymianie do Chicago Bulls w zamian za Camerona Bairstowa. 7 lipca został zwolniony przez klub, po czym ponownie zatrudniony 28 lipca. 8 grudnia 2016 roku podpisał umowę z zespołem Brooklyn Nets.
W kwietniu 2020 otrzymał nigeryjskie obywatelstwo.
6 sierpnia 2021 trafił w wyniku wymiany do Washington Wizards. 10 lutego 2022 został wytransferowany do Dallas Mavericks. 6 lutego 2023 dołączył do Brooklyn Nets w wyniku transferu.
Osiągnięcia
Stan na 13 lutego 2023, na podstawie, o ile nie zaznaczono inaczej.
NCAA
Zaliczony do:
I składu:
Pac-12 (2013)
najlepszych pierwszorocznych zawodników Pac-12 (2012)
D-League
Zaliczony do składu NBA D-League Showcase Honorable Mention Team (2015)
NBA
Zwycięzca konkursu Skills Challenge (2018)
Uczestnik konkursu Skills Challenge (2018, 2020)
Reprezentacja
Uczestnik uniwersjady (2013 – 9. miejsce)
Przypisy
Linki zewnętrzne
Profil na NBA.com
Statystyki na basketball-reference.com
Profil na landofbasketball.com
Profil na espn.go.com
Profil na rotoworld.com
Profil na draftexpress.com
Profil na nbadraft.net
Amerykańscy koszykarze
Nigeryjscy koszykarze
Koszykarze Detroit Pistons
Koszykarze Brooklyn Nets
Koszykarze Grand Rapids Drive
Koszykarze Colorado Buffaloes
Koszykarze Washington Wizards
Koszykarze Windy City Bulls
Koszykarze Dallas Mavericks
Ludzie urodzeni w Los Angeles
Urodzeni w 1993 |
3460942 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Sedalia%20%28Missouri%29 | Sedalia (Missouri) | Sedalia – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Missouri, siedziba administracyjna hrabstwa Pettis.
Przypisy
Miasta w stanie Missouri |
3460943 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Medal%20za%20Ofiarn%C4%85%20Prac%C4%99%20dla%20Socjalizmu | Medal za Ofiarną Pracę dla Socjalizmu | Medal za Ofiarną Pracę dla Socjalizmu (czes. Medaile Za obětavou práci pro socialismus) – czechosłowackie odznaczenie państwowe.
Historia
Odznaczenie zostało ustanowione ustawą z dnia 14 grudnia 1976 r. nr 153/1976 Sb. dla nagrodzenia osób w zasłużonych w działalności społecznej, politycznej i gospodarczej przy wprowadzaniu programu Komunistycznej Partii Czechosłowacji.
Odznaczenie zostało zniesione w dniu 15 października 1990 r. na podstawie §16 i 18 ustawy nr 404/1990 Sb. z dnia 2 października 1990 roku.
Zasady nadawania
Odznaczenie zgodnie z § 2 ustawy o jego ustanowieniu nadawany był obywatelom, którzy w długoletnią, bezinteresowną pracą uczestniczyli we wprowadzaniu do życia społecznego, politycznego i gospodarczego programu polityczno-społecznego Komunistycznej Partii Czechosłowacji lub za długoletnią i ofiarną pracę w organach państwowych.
Opis odznaki
Odznaka odznaczenia owalny krążek o średnicy 33 mm, wykonany z brązu pozłacanego.
Na awersie odznaczenia w środku jest rysunek otwartej książki, na której leży sierp i młot, a powyżej książki pięcioramienna gwiazda. Na około książki znajduje się wieniec z liści lipy. Spod wieńca wychodzą promienie.
Na rewersie w środku znajduje się pięcioramienna gwiazda, na którą nałożony jest herb Czechosłowacji. Spod gwiazdy wychodzą promienie, na końcach promieni umieszczone są litery, tworzące napis w języku czeskim ZA OBĚTAVOU PRÁCI PRO SOCIALISMUS (pol. Za ofiarną pracę dla socjalizmu).
Medal zawieszony jest na metalowej zawieszce utworzonej z liści lipy a do niej przytwierdzona jest wstążka o szerokości 38 mm, na jej bokach znajdują się paski koloru niebieskiego o szer. 6 mm, następnie białego o szer. 6 mm, a w środku pasek o szer. 14 mm koloru czerwonego.
Przypisy
Bibliografia
Czechosłowackie odznaczenia |
3460944 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Sedalia%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29 | Sedalia (Karolina Północna) | Sedalia – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Guilford.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Północna |
3460945 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Skin | Skin | skórka (informatyka)
Deborah Dyer – angielska piosenkarka znana pod pseudonimem Skin
Skin (zespół muzyczny) – brytyjski zespół rockowy
Skin (singel) – drugi singiel Rag’n’Bone Mana z jego debiutanckiego albumu Human
Skin – film biograficzny z 2018 roku |
3460949 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Oak%20Ridge%20%28hrabstwo%20Kaufman%29 | Oak Ridge (hrabstwo Kaufman) | Oak Ridge – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Teksas, w hrabstwie Kaufman.
Przypisy
Miasta w stanie Teksas |
3460958 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Oak%20Ridge%20%28hrabstwo%20Cooke%29 | Oak Ridge (hrabstwo Cooke) | Oak Ridge – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Teksas, w hrabstwie Cooke.
Przypisy
Miasta w stanie Teksas |
3460967 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Tommy%20Gullberg | Tommy Gullberg | Tommy Gullberg (ur. 1944) – szwedzki brydżysta, World Life Master (WBF), European Grand Master oraz European Champion w kategorii Open (EBL).
Tommy Gullberg od roku 1988 jest niegrającym kapitanem drużyn (Juniorów, Open, Kobiet lub Seniorów) Szwecji.
W roku 2004, w czasie 47. Mistrzostw Europy był członkiem Komisji Odwoławczej.
Żona Tommy Gullberga, Madeleine Swanström, jest również brydżystką.
Wyniki brydżowe
Olimpiady
Na olimpiadach uzyskał następujące rezultaty:
Zawody światowe
W światowych zawodach zdobył następujące lokaty:
Zawody europejskie
W europejskich zawodach zdobył następujące lokaty:
Klasyfikacja
Przypisy
Linki zewnętrzne
Zobacz też
Brydż sportowy
Szwedzcy brydżyści
Urodzeni w 1944 |
3460969 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Oak%20Ridge%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29 | Oak Ridge (Karolina Północna) | Oak Ridge – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Guilford.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Północna |
3460971 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Dra%C5%BCliwe%20tematy | Drażliwe tematy | Drażliwe tematy. Krótkie formy i punkty zapalne (ang. Trigger Warning: Short Fictions and Disturbances) – zbiór opowiadań autorstwa Neila Gaimana, wydany po raz pierwszy w 2015 r. Pierwsze polskie wydanie (w tłumaczeniu Pauliny Braiter) pochodzi z 2015 r.
Tytuł
Tytuł książki nawiązuje do pojęcia drażliwych tematów (ang. trigger warnings), tj. umieszczanych przy tekstach kultury ostrzeżeń, że ich treść może być źródłem dyskomfortu dla odbiorców (np. ze względu na poruszanie tematu zaburzeń odżywiania lub samobójstwa).
Spis opowiadań
Linki zewnętrzne
Przypisy
Twórczość Neila Gaimana
Angielskie zbiory opowiadań
Utwory literackie z 2015 |
3460972 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Maciej%20Lis | Maciej Lis | Maciej Lis (ur. 16 listopada 1950 we Wrocławiu, zm. 19 kwietnia 2015) – polski prawnik, doktor nauk prawnych; specjalność prawo europejskie i prawo międzynarodowe, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Wrocławskiego oraz działacz luterański, społeczny i charytatywny. Członek władz naczelnych Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP. Współtwórca Diakonii Polskiej i członek Rady Diakonii Polskiej.
Życiorys
Był absolwentem Liceum Muzycznego. Już w młodości udzielał się wokalnie, śpiewając w języku esperanto (występował wówczas zarówno w kraju jak i za granicą). W 1969 roku jako członek zespołu Muzilo brał udział w nagraniu EP-ki pt. „Bonveno”. Przez 20 lat był członkiem chóru Cantores Minores Wratislavienses pod dyrekcją Edmunda Kajdasza, a także współzałożycielem chóru Capella Ecumenica. Był adiunktem w Katedrze Prawa Międzynarodowego i Europejskiego Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego. Miał w dorobku ok. 100 publikacji naukowych opublikowanych zarówno w kraju i za granicą. W maju 2004 został powołany na organizatora pierwszego Zespołu Terenowego Biura Rzecznika Praw Obywatelskich (BRPO) we Wrocławiu, którym kierował od lipca tego samego roku, natomiast we wrześniu został powołany przez urzędującego Rzecznika Praw Obywatelskich prof. Andrzeja Zolla na stanowisko Pełnomocnika Terenowego Rzecznika Praw Obywatelskich we Wrocławiu dla województw dolnośląskiego, opolskiego i lubuskiego.
Piastował również wiele kluczowych funkcji w strukturach Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej; był między innymi delegatem do Synodu Kościoła, przewodniczącym Komisji Prawnej Synodu, kuratorem Diecezji Wrocławskiej i kuratorem Parafii Ewangelicko-Augsburskiej Opatrzności Bożej we Wrocławiu. W latach 1999-2001 piastował funkcję wiceprezesa Konsystorza Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP. W latach 2000–2004 pełnił funkcję współprzewodniczącego Komisji Regulacyjnej w Warszawie ds. rozpatrywania wniosków Kościoła Luterańskiego w Polsce o zwrot nieruchomości kościelnych.
24 kwietnia 2015 został pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu.
Dla uhonorowania jego pamięci Rzecznik Praw Obywatelskich ustanowił w 2015 r. Nagrodę RPO im. Macieja Lisa.
Przypisy
Polscy specjaliści prawa międzynarodowego
Wykładowcy Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego
Urzędnicy Biura Rzecznika Praw Obywatelskich
Pochowani na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu
Urodzeni w 1950
Zmarli w 2015
Ludzie urodzeni we Wrocławiu
Wiceprezesi Konsystorza Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP
Kuratorzy diecezji Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP |
3460973 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Cartier%20Martin | Cartier Martin | Cartier Alexander Martin (ur. 20 listopada 1984 w Crockett) – amerykański koszykarz, skrzydłowy, aktualnie zawodnik SAN-EN NeoPhoenix.
31 października 2015 roku został wybrany w drafcie do D-League przez Iowa Energy z numerem 4.
Osiągnięcia
Stan na 11 lutego 2018, na podstawie, o ile nie zaznaczono inaczej.
NCAA
Najlepszy Rezerwowy Sezonu Konferencji Big 12 (2007)
Zaliczony do:
I składu zawodników, którzy poczynili największy postęp w konferencji Big 12 (2006)
II składu All-Big 12 (2006, 2007)
D-League
2-krotnie wybierany do udziału w meczu gwiazd D-League (2009, 2010)
Zaliczony do:
I składu D-League (2010)
III składu D-League (2009)
Przypisy
Linki zewnętrzne
Profil na NBA.com
Statystyki na basketball-reference.com
Profil na landofbasketball.com
Profil na espn.go.com
Profil na rotoworld.com
Profil na sports.yahoo.com
Profil na draftexpress.com
Amerykańscy koszykarze
Koszykarze Iowa Energy
Koszykarze Charlotte Bobcats
Koszykarze Benettonu Treviso
Koszykarze Golden State Warriors
Koszykarze Washington Wizards
Koszykarze Atlanty Hawks
Koszykarze Chicago Bulls
Koszykarze Detroit Pistons
Koszykarze Windy City Bulls
Zawodnicy NBA niewybrani w drafcie
Koszykarze Parade High School All-Americans
Koszykarze Jilin Northeast Tigers
Koszykarze San-en NeoPhoenix
Koszykarze Antalya Büyükşehir Belediyesi
Koszykarze Kansas State Wildcats
Urodzeni w 1984 |
3460974 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kiri%C5%82%C5%82%20Korie%C5%84kow | Kiriłł Korieńkow | Kiriłł Witaljewicz Korieńkow (ros. Кирилл Витальевич Кореньков; ur. 4 maja 1968 w Leningradzie) – rosyjski hokeista, trener hokejowy.
Kariera zawodnicza
Niespełna całą karierę zawodniczą był związany z klubami w rodzinnym Petersburgu, w tym z macierzystym SKA.
Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery zawodniczej podjął pracę trenerską. Jako asystent pracował w zespole SKA-1946 grającym w rosyjskiej juniorskiej lidze MHL.
We wrześniu 2012 został trenerem bramkarzy reprezentacji Polski Szkoleniowcami kadry zostali w tym roku Wiaczesław Bykow i Igor Zacharkin. Wraz z tymi trenerami w sezonie 2013/2014 rozgrywek Polskiej Hokej Ligi pracował w zespole 1928 KTH. Na przełomie kwietnia i maja 2014 wszedł z obydwoma do sztabu trenerskiego macierzystego klubu SKA. W lutym 2015 miejsce Korieńkowa na stanowisku trenera bramkarzy objął Marko Torenius, który w sezonie KHL (2014/2015) zdobył mistrzostwo KHL i Puchar Gagarina. Wcześniej, w lutym 2015 Korieńkow odszedł z klubu i powrócił na stanowisko trenera bramkarzy kadry Polski. Z reprezentacją Polski uczestniczył jako trener bramkarzy w turniejach mistrzostw świata 2013, 2014, 2015. W październiku 2015 został trenerem bramkarzy w Saławacie Jułajew Ufa (głównym trenerem klubu został wówczas Zacharkin). W marcu 2017 obaj odeszli z klubu. W 2017 został trenerem bramkarzy w Akademiji Hokeja Ak Bars w Kazaniu. Pod koniec stycznia 2018 został szkoleniowcem bramkarzy w polskim klubie 1928 KTH.
Przypisy
Bibliografia
Kiriłł Korieńkow – profil na stronie R-Hockey
Hokeiści SKA Sankt Petersburg
Hokeiści Nieftianika Almietjewsk
Hokeiści HK Homel
Hokeiści HK Lipieck
Ludzie urodzeni w Petersburgu
Rosyjscy hokeiści
Rosyjscy trenerzy hokejowi
Trenerzy hokeistów SKA Sankt Petersburg
Trenerzy Saławatu Jułajew Ufa
Urodzeni w 1968 |
3460976 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Chor%C4%85giew%20Gda%C5%84ska%20ZHP | Chorągiew Gdańska ZHP | Chorągiew Gdańska ZHP im. Bohaterów Ziemi Gdańskiej – jednostka terenowa Związku Harcerstwa Polskiego. Swoim zasięgiem obejmuje aktualnie 20 hufców, działających na terenie województwa pomorskiego.
Powstała w grudniu 1956, początkowo, jako Chorągiew Morska Harcerstwa, od 1957 – Gdańska Chorągiew Harcerstwa. Pod nazwą: Chorągiew Gdańska ZHP funkcjonuje od 1964. Jest następcą i spadkobiercą tradycji Okręgu ZHP oraz Chorągwi Harcerek i Chorągwi Harcerzy, działających do 1939 na terenie Wolnego Miasta Gdańska oraz działających w latach 1945–1950 Gdańsko-Morskiej Chorągwi Harcerzy, Morskiej Chorągwi Harcerek, Morskiej Chorągwi Harcerzy i Morskiej Chorągwi Harcerstwa. Według danych z ewidencji ZHP w 2014 Chorągiew Gdańska liczyła 5362 członków.
Struktura
Obecnie Chorągiew Gdańska ZHP skupia 19 hufców:
Hufiec ZHP Bytów im. Zawiszy Czarnego
Hufiec ZHP Czarna Woda
Hufiec ZHP Gdańsk-Wrzeszcz-Oliwa im. Obrońców Gdańskiego Wybrzeża
Hufiec ZHP Gdańsk-Portowa im. Obrońców Westerplatte
Hufiec ZHP Gdańsk-Śródmieście im. Alfa Liczmańskiego
Hufiec ZHP Gdynia im. Bohaterów Gdyni
Hufiec ZHP Kartuzy im. dr. Aleksandra Majkowskiego
Hufiec ZHP Kościerzyna im. Franciszka Sędzickiego
Hufiec ZHP Kwidzyn im. Kwidzyniaków
Hufiec ZHP Lębork im. Polskich Olimpijczyków
Hufiec ZHP Malbork im. Bohaterów Lotnictwa Polskiego
Hufiec ZHP Miastko im. hm. Marii Hrabowskiej
Hufiec ZHP Puck im. Obrońców Helu
Hufiec ZHP Rumia im. I Brygady Pancernej
Hufiec ZHP Ziemi Słupskiej im. Obrońców Wybrzeża
Hufiec ZHP Sopot im. Marynarki Wojennej RP
Hufiec ZHP Starogard Gdański im. gen. Józefa Wybickiego
Hufiec ZHP Tczew im. Władysława Sławomira Jurgo
Hufiec ZHP Wejherowo im. Partyzantów Kaszubskich
W XXI w. w chorągwi działały również hufce:
Hufiec ZHP Sierakowice – do 2007 r.
Hufiec ZHP Skarszewy – do 2012 r.
Hufiec ZHP Stare Pole – do 2012 r.
Hufiec ZHP Hel im. kontradmirała Włodzimierza Steyera – do 2014 r.
Hufiec ZHP Gdańsk-Przymorze im. adm. Arendta Dickmanna – do 2015 r.
Hufiec ZHP Sztum – do 2017 r.
Historia Chorągwi Gdańskiej ZHP
Okres przed II wojną światową
Pierwsza drużyna harcerska w Gdańsku powstała 8 sierpnia 1920 roku. Jej drużynowym był lekarz Stefan Mirau. Wkrótce potem powstała także drużyna harcerek, której drużynową została Zofia Caezar, działająca pod opieką Stefana Miraua. Stało się to za sprawą sześciu osób (Witold Kopczyński, Alf Liczmański, Stefan Mirau, Mieczysław Tejkowski, Aleksander Witkowski i Jerzy Żuralski) z Towarzystwa Filaretów, którego celem było przygotowanie do walki zbrojnej. Aktywiści wybrali się na obóz warszawskich harcerzy organizowany w Karwi, skąd zainspirowali się i zaczęli propagować metodę harcerską również w Gdańsku.
W 1928 działały pierwsze hufce harcerzy oraz harcerek w Gdańsku, początkowo podlegające Wydziałowi Zagranicznemu Głównej Kwatery, z racji swoistego ustroju Wolnego Miasta Gdańska. Z kolei w 1935 powstały oddzielne: chorągiew harcerzy oraz chorągiew harcerek. Powołany został także Zarząd Okręgu ZHP – instytucja obecnie nieistniejąca. Na jej czele stanął dr Franciszek Kręcicki, prezes Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” działającego na terenie Gdańska. Pieczę nad chorągwiami objęli kolejno: hm. Alf Liczmański i phm. Maria Ostrowska.
Harcerstwo w okresie międzywojennym było wykorzystywane do podkreślania polskości Gdańska, na spotkaniach skautowych za granicą: na Węgrzech, w Holandii, i w Anglii.
Okres II wojny światowej
Harcerze, zarówno przed, jak i w trakcie II wojny światowej, spotykali się z szykanami ze strony zwolenników nazistów. Wielu czynnych instruktorów oraz działaczy, za swoją aktywność trafiło do obozów koncentracyjnych.
Działalność ZHP w latach 1939–1945 zeszła do podziemia, a organizacja przyjęła kryptonim konspiracyjny „Szare Szeregi”. Harcerze i harcerki pełnili działali jako łącznicy, sanitariuszki, listonosze podczas okupacji, gdy żołnierze byli potrzebni na froncie. Na terenie Pomorza Gdańskiego szczególnie wsławił się Tajny Hufiec Harcerzy z Gdyni, który swoją działalnością sięgał aż Wejherowa. Zadaniem THH była bezwzględna walka z okupantem, utrzymanie ducha polskości i miłości do ojczyzny oraz kontynuowanie ideologii i tradycji Związku Harcerstwa Polskiego. Jednymi z bardziej znanych akcji Tajnego Hufca Harcerzy były akcje B-1 oraz B-2, które sprowadzały się do działalności informacyjnej. Alianci przeprowadzając naloty na Pomorze Gdańskie posiadały szczegółowe dane o rozłożeniu niemieckich umocnień, dzięki pracy THH.
Na murze Domu Harcerza w Gdańsku wisi odsłonięta w 1981 pamiątkowa tablica ku czci 116 harcerzy i przyjaciół harcerstwa, którzy oddali swoje życie podczas II wojny światowej walcząc za ojczyznę.
Okres Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
Harcerstwo w tym czasie zostaje podporządkowane ideom partyjnym. Wielobarwne chusty zamieniono na czerwoną krajkę. Chorągiew Gdańska jako jednostka terenowa odrodziła się w 1956 roku. Komendantem został Józef Grzesiak „Czarny”. W 1959 chorągiew liczyła 22,3 tys. członków.
W 1963 zainicjowano budowę Domu Harcerza w Gdańsku, kamień węgielny położono 23 listopada 1964, a budowę zakończono w 1970.
5 kwietnia 1970 Chorągiew Gdańska ZHP otrzymała sztandar oraz imię Bohaterów Ziemi Gdańskiej.
W chorągwi upowszechniano wychowanie morskie, w latach 70. funkcjonowało w niej ponad 100 drużyn wodnych i żeglarskich, harcerze dysponowali 5 jachtami pełnomorskimi, 16 zatokowymi i 200 jednostkami śródlądowymi. Harcerze chorągwi podejmowali wiele wyczynów żeglarskich: jako pierwsi polscy żeglarze w 1971 dotarli do Murmańska, w 1975/1976 opłynęli Afrykę, podjęli też próbę opłynięcia z zachodu na wschód przylądka Horn na jachcie „Alf”. Harcerze współpracowali z Jednostkami Obrony Wybrzeża („niebieskie berety”) oraz Marynarki Wojennej, w szkołach średnich działały harcerskie drużyny obrony wybrzeża, a w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej i na ORP „Warszawa” – wojskowe kręgi instruktorskie.
W 1975 obszar działania chorągwi zmniejszono, dostosowując go do podziału administracyjnego kraju. Z części jednostek dotychczasowych chorągwi: Gdańskiej, Koszalińskiej i Bydgoskiej utworzono Chorągiew Słupską, która w 1984 liczyła 25 tys. członków skupionych w 15 hufcach. Chorągiew ta nosiła imię Bolesława Bieruta.
W 1984 Chorągiew Gdańska ZHP składała się z 48 hufców i liczyła 50,9 tys. członków.
Po Sierpniu 1980 przywrócono duch harcerstwa bez idei socjalistycznych. Zorganizowano uroczyste obchody 70-lecia harcerstwa, m.in. w ratuszu Głównego Miasta – Muzeum Historii Miasta Gdańska odbyła się sesja naukowo-historyczna i otwarto wystawę, którą następnie przeniesiono do Domu Harcerza.
Obecna działalność
Chorągiew działa zgodnie z misją Związku Harcerstwa Polskiego: „wychowywanie młodego człowieka, czyli wspieranie go we wszechstronnym rozwoju i kształtowaniu charakteru przez stawianie wyzwań.”
Nad wykonaniem w chorągwi celów ZHP czuwa sztab instruktorów podzielonych na wydziały i zespoły:
komenda chorągwi – określa cele i działania chorągwi, sprawuje ogólny nadzór nad jej działaniem,
chorągwiana komisja stopni instruktorskich – czuwa nad odpowiednim rozwojem instruktorów chorągwi,
zespół finansowo-księgowy – lustruje finanse jednostki,
zespół organizacyjny,
zespół programowo-metodyczny- podzielony na referaty (zuchowy, harcerski, starszoharcerski, wędrowniczy, Nieprzetartego Szlaku) oraz na zespoły i inspektoraty specjalnościowe (zespół pilota, zespół wychowania duchowego, inspektorat ratowniczy, inspektorat lotniczy, inspektorat turystyczny),
Macierzysta Akademia Kształcenia – szkoła instruktorska, która odpowiada za kształcenie instruktorów oraz funkcyjnych chorągwi,
zespół ds. hufców,
zespół komunikacji i promocji – zajmuje się promowaniem działalności Chorągwi Gdańskiej na zewnątrz organizacji, a także przepływem informacji wewnątrz,
komisja historyczna,
Harcerski Krąg Seniorów Korzenie,
harcerski krąg akademicki,
zespół ds. Harcerskiej Bazy Obozowej „Nasiczne” w Bieszczadach.
Najważniejsze przedsięwzięcia organizowane przez chorągiew:
Rajd Rodło – turystyczny rajd organizowany cyklicznie od 1984 w okresie wiosennym, na który zjeżdżają się drużyny z całej Chorągwi, aby się wspólnie zintegrować. Do wyboru jest wiele tras zależnych od wieku (zuchowa, harcerska, starszoharcerska, wędrownicza), a także od sposobu poruszania – rower, kajaki, jacht, własne nogi (czasem nawet barki drużynowego, w przypadku najmłodszych), imprezie towarzyszą inne aktywności: zdobywanie odznaki Rodła, którą zdobywać można przez cały rok wykonując wcześniej sprecyzowane zadania, a także od niedawna Turniej Hufców – w niedzielny poranek przed apelem zakończeniowym przedstawiciele hufców spotykają się w jednym miejscu wykonując zadanie logiczne i sprawnościowe na miejscu.
Spartakiada – zawody organizowane przez pilota chorągwi, odbywające się co roku we wrześniu w HOM Puck, skierowana głównie do harcerzy o specjalności wodnej, jednak z powodu jej atrakcyjności swoich sił próbują także drużyny lądowe „zieloni”. Podczas czterodniowych zmagań odbywają się regaty, bieg jungów, turniej nawigatorów, rajd pieszy, wiele zadań logicznych, turniej szant, czy wystawę tratw z materiałów wtórnych.
Przekazanie Betlejemskiego Światła Pokoju – corocznie, w grudniu na ulicy Długiej w Gdańsku, harcerze zbierają się aby odebrać i przekazać dalej Betlejemskie Światło Pokoju.
Harcerska Akcja Letnia (HAL) oraz Harcerska Akcja Zimowa (HAZ) – w okresie wakacji oraz ferii zimowych harcerze i zuchy wyjeżdżają na obozy i kolonie w każdy zakątek Polski lub za granicę aby przeżyć przygodę w zgodzie z naturą i metodą harcerską. Zarówno zimą, jak i latem chorągiew oferuje wędrowanie, pobyty stacjonarne, żeglowanie, obozy konne razem z członkami drużyny i drużynowym (opiekunem), z którymi działają cały rok.
Działalność hufców – hufce Chorągwi Gdańskiej organizują swoim podopiecznym czas w różnoraki sposób: rajdy, zawody, spotkania przy kominku, regaty, lekcje historii, gry survivalowe, festiwale i inne.
W Pucku istnieje Harcerski Ośrodek Morski z warsztatami szkutniczymi, hotelem i zapleczem gastronomicznym.
Wychowankowie pomorskiego harcerstwa byli wybierani do najwyższych władz ZHP:
hm. Maria Hrabowska była wiceprzewodniczącą ZHP w latach 1993-1996 i następnie przewodniczącą ZHP w latach 1996–2001,
hm. Maciej Szafrański był wiceprzewodniczącym ZHP w latach 2007-2009,
hm. Małgorzata Sinica była Naczelnikiem ZHP w latach 2007–2017,
hm. Przemysław Marchlewicz był Skarbnikiem ZHP w latach 2008-2009,
hm. Lucjan Brudzyński był Skarbnikiem ZHP w latach 2009–2013 i następnie zastępcą Naczelnika ZHP w latach 2013–2015,
hm. Justyna Sikorska była członkinią Głównej Kwatery ZHP w latach 2013-2017 i następnie zastępczyną Naczelniczki ZHP w latach 2017-2021,
hm. Marek Boraczyński był Skarbnikiem ZHP w latach 2019–2020.
Przewodniczący Zarządu Okręgu ZHP
Komendanci Chorągwi Gdańskiej
Komendantki Chorągwi Gdańskiej Harcerek
Komendanci Chorągwi Gdańskiej Harcerzy
Komendanci Chorągwi Gdańskiej
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Oficjalna strona Chorągwi Gdańskiej ZHP
Chorągwie Związku Harcerstwa Polskiego
Harcerstwo w Gdyni
Harcerstwo w Gdańsku |
3460987 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Tokyo%20Ghoul | Tokyo Ghoul | |}
– seinen-manga autorstwa Suia Ishidy, wydawana w czasopiśmie Shūkan Young Jump od września 2011 do września 2014 roku. Manga doczekała się także sequela, zatytułowanego Tokyo Ghoul:re.
Na podstawie mangi powstały cztery serie anime, zatytułowane kolejno Tokyo Ghoul, Tokyo Ghoul√A, Tokyo Ghoul: re oraz Tokyo Ghoul: re2.
W Polsce manga jest wydawana nakładem wydawnictwa Waneko, a anime można oglądać na platformie Netflix w wersji z napisami.
Fabuła
Ken Kaneki jest studentem, który cudem przeżywa spotkanie z ghoulem – istotą żywiącą się ludzkim ciałem. Lekarz chcąc uratować życie chłopaka postanawia przeszczepić mu narządy ghoula. Kaneki po powrocie do zdrowia odkrywa, że normalne jedzenie mu nie smakuje i zdaje sobie sprawę z tego, że stał się w połowie ghoulem. Mimo wszystko postanawia, że nigdy nie zje ludzkiego mięsa. Głównym wątkiem historii jest walka jego człowieczeństwa z pragnieniem konsumpcji ludzkiego mięsa.
Bohaterowie
– student japonistyki na wydziale literatury. W wyniku transplantacji stał się półghoulem. Pracuje w Anteiku, małej kawiarni będącej miejscem spotkań okolicznych ghouli.
– ghoul, młoda dziewczyna. Pracuje w kawiarni Anteiku razem z głównym bohaterem. Ma długą grzywkę zakrywającą prawe oko. Jest gwałtowna i agresywna, wśród ludzi stara się być miła i nie ujawniać się.
– ghoul, początkowo umawia się z głównym bohaterem. Jej narządy zostały przeszczepione głównemu bohaterowi. Niezwykle agresywna, bardzo żarłoczna.
– ghoul, właściciel Anteiku. Pomaga głównemu bohaterowi przystosować się do świata ghouli. Jest on lojalny wobec swoich przyjaciół i nie opuszcza ich w potrzebie.
– jest ghulim dzieckiem, której rodzice zostali zabici przez śledczych ghouli. W dokumentach CCG jest znana jako numer 745 lub Córka. Pomimo posiadania wystarczających informacji na temat Hinami, CCG wciąż nie jest w stanie jej wyeliminować. Łączy ją silną więź z Kanekim i Tōką.
– jest inspektorem Pierwszej Rangi (od rozdziału 80.). Był ostatnim partnerem Kureo Mado. Później jego partnerką jest Akira Mado.
– ghoul, prawa ręka Yoshimury. Jest także dawnym przyjacielem Uty i Itori. Ze względu na swój nawyk do poszukiwań oraz ptasią maskę z długim dziobem, posiada pseudonim Kruk.
– przyjaciel głównego bohatera. Często spędzają razem czas nawet po przemianie Kanekiego w półghoula, o której Hide wie.
– ghoul, jest dawnym przyjacielem Renji Yomo i Itori. Jest właścicielem Studia Mask HySy, gdzie zajmuje się sprzedażą masek. Kiedy był nastolatkiem, wśród śledczych CCG w 4. dzielnicy znany był jako Człowiek Bez Twarzy.
– ghoul, jest jedną z ważniejszych członkiń organizacji Drzewa Aogiri. Eto jest często widziana podczas rozmów ze swoim drogim wspólnikiem, Tatarą. Jest , hybrydą człowieka i ghoula.
– jest inspektorem Drugiej Rangi (Pierwszej Klasy w Tokyo Ghoul:re) oraz córką Kureo. Była partnerką Kōtarō Amona, a obecnie pracuje z Haise Sasakim.
– jest słynnym inspektorem klasy specjalnej w CCG znanym jako Żniwiarz (CCGの死神, CCG no shinigami).
Manga
W 2013 roku manga była 27. najlepiej sprzedającą się serią mangi w Japonii; została sprzedana w 1 666 348 egzemplarzach. W 2014 roku manga uplasowała się na 3. miejscu najlepiej sprzedających się serii w Japonii; została sprzedana w 6 946 203 egzemplarzach. W 2015 roku manga została sprzedana w Japonii w 3 576 177 egzemplarzach, będąc 13. najchętniej kupowaną serią w kraju.
|}
Tokyo Ghoul:re
Ostatni rozdział tej mangi ukazał się w magazynie Young Jump 5 lipca 2018 roku.
W 2015 roku manga została sprzedana w Japonii w 3 758 541 egzemplarzach, będąc 10. najchętniej kupowaną serią w kraju. W 2016 roku została sprzedana w Japonii w 4 278 599 egzemplarzach stając się 8. najchętniej kupowaną serią w kraju, a w 2017 roku została sprzedana w Japonii w 5 303 514 egzemplarzach uplasowując się na 5. miejscu najchętniej kupowanych tytułów mang w kraju. W 2018 roku manga została sprzedana w Japonii w 3 267 843 egzemplarzach i była dziesiątą najchętniej kupowaną mangą w kraju.
|}
Powieści ilustrowane
Wydano trzy powieści ilustrowane. Wszystkie zostały napisane przez Shina Towadę, a zilustrowane przez Sui Ishidę.
Wydano także powieść związaną z sequelem mangi. Powieść ta została napisana przez Shina Towadę i zilustrowana przez Sui Ishidę.
Powiązane
Autor mangi opublikował książki, w których zawarł komentarze, szkice i kolorowe ilustracje związane z serią Tokyo Ghoul.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Oficjalna strona anime
Japońskie telewizyjne seriale animowane
Manga
Mangi wydawane w Polsce
Mangi wydawnictwa Shūeisha
Mangi wydawnictwa Waneko
Pierrot
Seinen
Filmy o kanibalizmie |
3460990 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Final%20Four%20Pucharu%20Polski%20w%20futsalu%202014/2015 | Final Four Pucharu Polski w futsalu 2014/2015 | Turniej Final Four Pucharu Polski 2015 odbędzie się w dniach 9 - 10 maja 2015 w hali Centrum Park w Chojnicach. Turniej wyłoni zwycięzcę Pucharu Polski za sezon 2014/2015. Wezmą w nim udział gospodarze - Red Devils Chojnice oraz Wisła Krakbet Kraków, Gatta Zduńska Wola i Rekord Bielsko-Biała. 9 maja odbędą się mecze półfinałowe, których zwycięzcy zagrają w finale 10 maja.
Drużyny
Drabinka i wyniki turnieju
Półfinał nr.1
Wisła: Dworzecki - Jonczyk, Bondar, Pater, Budniak - Kowal, Zastawnik, Czech, Wachuła, Ricardo, Wojciechowski
Gatta: Słowiński - Stanisławski, Sobalczyk, Milewski, Szypczyński - Adamski, Olejniczak, Szymczak
Półfinał nr.2
Red Devils: Bondarenko - Iwanow, Charczenko, Kriezel, Kaźmierczak - Sobański, Mączkowski, Laskowski, Kubiszewski
Rekord: Brzenk - Machura, Popławski, Franz, Mentel - Szymura, Łysoń, Polášek, Marek, Janovský, Kameko
FINAŁ
Wisła: Dworzecki - Jonczyk, Bondar, Pater, Budniak - Kowal, Czech, Wachuła, Ricardo, Wojciechowski
Rekord: Brzenk - Machura, Franz, Polášek, Mentel - Szymura, Popławski, Łysoń, Marek, Janovský, Kameko
Strzelcy
2 gole
Paweł Budniak (Wisła)
Marcin Czech (Wisła)
Paweł Machura (Rekord)
1 gol
Gole samobójcze
Krzysztof Adamski (Gatta) dla Wisły
Prawa telewizyjne
Orange Sport (wszystkie mecze turnieju) - Realizacja TransmisjeLIVE.pl
Przypisy
Puchar Polski w futsalu
Sport w Chojnicach
2015 w polskim sporcie
2015 w piłce nożnej |
3460992 | https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C4%85tr%C3%B3bka%20po%20bawarsku | Wątróbka po bawarsku | Wątróbka po bawarsku – smażone na chrupko z cebulą wątróbki wieprzowe podawane z papryką, ogórkiem konserwowym oraz grzankami, ewentualnie pieczonymi ziemniakami.
Potrawę sporządza się z pociętych w plastry wątróbek wieprzowych. Plasterki wątróbki należy przed smażeniem wrzucić na kilka minut do zimnej wody, aby odsączyć krew. Następnie panierować w pszennej mące, opcjonalnie również w mleku.
Po usmażeniu wątróbki, podsmażana jest na tym samym tłuszczu (smalec lub oliwa) pokrojona w plasterki cebula.
Do smaku jako przyprawy: sól, pieprz, curry, czosnek i sok z cytryny.
Wątróbka drobiowa przygotowywana w podobny sposób spotykana jest w kuchni żydowskiej.
Literatura
Robert Makłowicz: CK Kuchnia, 2001.
Przypisy
Kuchnia polska
Kuchnia niemiecka
Kuchnia galicyjska
Kuchnia bawarska
Kuchnia austriacka
Kuchnia śląska
Potrawy mięsne |
3460996 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Marian%20Pigan | Marian Pigan | Marian Pigan (ur. 1972) – polski leśnik, w latach 2008–2012 dyrektor generalny Lasów Państwowych.
Życiorys
W 1992 ukończył Technikum Leśne w Biłgoraju, a w 1997 studia w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. W 2007 na Wydziale Leśnym SGGW uzyskał stopień naukowy doktora nauk leśnych w oparciu o pracę Stan podsadzeń jako podstawa planowania przebudowy drzewostanów sosnowych w Górnośląskim Okręgu Przemysłowym.
Pracę zawodową rozpoczął w 1997 w nadleśnictwie Leżajsk. W latach 1998–2002 zatrudniony był w nadleśnictwie Pszczyna, natomiast od 2003 pracował w nadleśnictwie Kobiór. W grudniu 2007 został powołany na stanowisko zastępcy dyrektora generalnego Lasów Państwowych do spraw marketingu, organizacji i rozwoju. Od kwietnia 2008 do lutego 2012 sprawował funkcję dyrektora generalnego Lasów Państwowych. Następnie powrócił do pracy w nadleśnictwie Kobiór, obejmując 1 lipca 2012 stanowisko nadleśniczego. 20 kwietnia 2017 został z niego odwołany.
W 1998 został członkiem NSZZ „Solidarność”. Od maja 2006 do grudnia 2007 był przewodniczącym Krajowej Sekcji Pracowników Leśnictwa.
Przypisy
Absolwenci Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego
Polscy leśnicy
Urodzeni w 1972 |
3461000 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Hinton%20Parva%20%28Dorset%29 | Hinton Parva (Dorset) | Hinton Parva – osada i były civil parish w Anglii, w Dorset, w dystrykcie (unitary authority) Dorset, w civil parish Hinton. W 2001 civil parish liczyła 56 mieszkańców.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Dorset OPC
Wsie w hrabstwie Dorset
Dawne civil parishes w hrabstwie Dorset |
3461004 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Wodorek%20argonu | Wodorek argonu | Wodorek argonu, HAr – hipotetyczny związek chemiczny argonu i wodoru.
W latach 70. XX wieku zostały obliczone krzywe potencjału jonu molekularnego wodorku argonu oraz jego ciepła tworzenia dla wybranych reakcji, a następnie kation został otrzymany w wyniku reakcji jonów argonu z metanem.
W 2013 roku pojawiły się doniesienia o odkryciu przez zespół prof. Michaela J. Barlowa cząsteczek wodorku argonu w pozostałościach po wybuchu supernowej w Mgławicy Kraba. W rzeczywistości odkryto linie emisyjne opisanego wyżej jonu molekularnego , a nieporozumienie prawdopodobnie wynikało z mylących tytułów artykułów poświęconych temu tematowi oraz sugestii Barlowa, że w Mgławicy Kraba istnieją obszary przejściowe pomiędzy gazem zjonizowanym i cząsteczkowym, w których wodorek argonu może się tworzyć i przetrwać.
Teoretycznie rozważana jest także możliwość istnienia jeszcze jednego połączenia wodoru z argonem – kationu – przeprowadzono modelowanie jego struktury i stabilności oraz obliczono widmo emisyjne.
Przypisy
Argonu, wodorek
Związki argonu
Hipotetyczne związki chemiczne |
3461006 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Zofia%20Mariak | Zofia Mariak | Zofia Izabella Mariak (ur. 22 maja 1951) – polska okulistka, profesor nauk medycznych.
Życiorys
Dyplom lekarski zdobyła w 1975 roku na Akademii Medycznej w Białymstoku (od 2008 roku Uniwersytet Medyczny) i na tej uczelni pracuje do dziś.
Stopień doktorski uzyskała w 1982 roku na podstawie pracy "Ocena histologiczna wielkokomórkowego układu neurosekrecyjnego szczura białego w przebiegu doświadczalnego wstrząsu elektrycznego". Habilitowała się w 2000 roku na podstawie oceny dorobku naukowego i pracy pod tytułem "Patofizjologia i klinika urazowych obrażeń nerwów czaszkowych, zaopatrujących narząd wzroku". Jest profesorem zwyczajnym i kierownikiem w Klinice Okulistyki Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku. Należy do Polskiego Towarzystwa Okulistycznego (przewodnicząca oddziału Białystok). Tytuł naukowy profesora nauk medycznych został jej nadany w 2006 roku.
Swoje prace publikowała w czasopismach krajowych i zagranicznych, m.in. w „Klinice Ocznej" (członek redakcji), „Okulistyce" oraz „Kontaktologii i Optyki Okulistycznej".
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (2004)
Zobacz też
Okuliści związani z Białymstokiem:
Alina Bakunowicz-Łazarczyk
Małgorzata Mrugacz
Ewa Proniewska-Skrętek
Renata Zalewska
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Bibliografia publikacji w zasobach Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku
Absolwenci Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku
Polscy okuliści
Wykładowcy Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku
Urodzeni w 1951 |
3461008 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Long%20Crichel | Long Crichel | Long Crichel – wieś i były civil parish w Anglii, w Dorset, w dystrykcie (unitary authority) Dorset, w civil parish Crichel. W 2001 civil parish liczyła 81 mieszkańców. Long Crichel jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Circel.
Przypisy
Linki zewnętrzne
British history
Wsie w hrabstwie Dorset
Dawne civil parishes w hrabstwie Dorset |
3461012 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Hubert%20Fournier | Hubert Fournier | Hubert Fournier (ur. 3 września 1967 w Riom) – francuski trener piłkarski oraz piłkarz występujący na pozycji obrońcy, od 23 maja 2014 do 24 grudnia 2015 menadżer Olympique Lyon.
Kariera trenerska
W 2008 roku Fournier przez krótki czas prowadził Gueugnon. Dwa lata później objął Stade de Reims, z którym w pierwszym sezonie dotarł do ćwierćfinału Pucharu Francji, zaś w drugim zdobył wicemistrzostwo Ligue 2, dzięki czemu klub po raz pierwszy od 33 lat awansował do Ligue 1. 23 maja 2014 roku został mianowany menadżerem Olympique Lyon. 24 grudnia 2015 został zwolniony z funkcji trenera Olympique Lyon.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Hubert Fournier w bazie L’Équipe
Francuscy piłkarze
Francuscy trenerzy piłkarscy
Piłkarze SM Caen
Piłkarze En Avant Guingamp
Piłkarze Borussii Mönchengladbach
Piłkarze Olympique Lyon
Piłkarze FC Rouen
Trenerzy piłkarzy Stade de Reims
Trenerzy piłkarzy Olympique Lyon
Ludzie urodzeni w Riom
Urodzeni w 1967 |
3461015 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Ra%C3%BAl%20Navas | Raúl Navas | Raúl Rodríguez Navas (ur. 11 maja 1988 w Sewilli) – hiszpański piłkarz występujący na pozycji obrońcy w klubie CA Osasuna, do którego jest wypożyczony z Realu Sociedad.
Przypisy
Bibliografia
Statystyki w bazie BDFutbol
Statystyki w bazie FutbolMe
Hiszpańscy piłkarze
Piłkarze Sevilli FC
Piłkarze Realu Valladolid
Piłkarze Celty Vigo
Piłkarze Realu Sociedad
Piłkarze SD Eibar
Piłkarze CA Osasuna
Ludzie urodzeni w Sewilli
Urodzeni w 1988 |
3461025 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Richemont%20%28przedsi%C4%99biorstwo%29 | Richemont (przedsiębiorstwo) | Compagnie Financière Richemont SA – szwajcarski holding działający w branży dóbr luksusowych z siedzibą w Bellevue, założony w 1988 roku przez Rembrandt Group Ltd. Przedsiębiorstwo jest drugą co do wielkości grupą w branży towarów luksusowych pod względem wartości rynkowej na świecie. W 2014 roku Richemont zajęła 371 miejsce w rankingu największych firm na świecie Global 2000 magazynu Forbes.
Przedsiębiorstwo działa w sektorze luksusowych zegarków, biżuterii, dóbr skórzanych i odzieżowym.
W 2014 roku sektor biżuterii odpowiadał za 51% przychodów przedsiębiorstwa, sektor luksusowych zegarków za 28% przychodów, a pozostałe sektory za 23%, w tym Montblanc – 7%.
Struktura holdingu
Richemont jest właścicielem wielu spółek-córek, do których należą:
Alfred Dunhill Ltd. – brytyjska firma z branży odzieży męskiej i dóbr skórzanych.
Baume et Mercier – szwajcarski producent luksusowych zegarków.
Cartier – paryski producent biżuterii i zegarków.
Chloé – paryska firma z branży modowej.
Giampiero Bodino – włoski producent luksusowej biżuterii.
IWC – szwajcarski producent luksusowych zegarków.
James Purdey & Sons – brytyjski producent broni palnej.
Lancel – paryski producent dóbr skórzanych.
A. Lange & Söhne – niemiecki producent luksusowych zegarków.
Azzedine Alaia – paryski designer odzieży damskiej.
Jaeger-LeCoultre – szwajcarski producent luksusowych zegarków.
Roger Dubuis – szwajcarski producent luksusowych zegarków.
Montblanc – niemiecki producent zegarków, biżuterii, dóbr skórzanych i przyborów piśmienniczych.
Net-a-Porter – brytyjska firma odzieżowa.
Panerai – włoski producent zegarków.
Peter Millar – amerykański producent odzieży.
Piaget SA – szwajcarski producent luksusowych zegarków i biżuterii.
Shanghai Tang – sieć odzieżowa z siedzibą w Hongkongu.
Vacheron Constantin – najstarsza na świecie, szwajcarska manufaktura luksusowych zegarków.
Van Cleef & Arpels – francuski producent zegarków, biżuterii i perfum.
W 2007 roku Richemont oraz Polo Ralph Lauren ogłosiły założenie na zasadach joint venture spółki The Polo Ralph Lauren Watch and Jewellery Company. Obydwa przedsiębiorstwa posiadają 50% udziałów w tym podmiocie.
Przypisy
Przedsiębiorstwa w Szwajcarii
Spółki notowane na SIX |
3461027 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Danuta%20D%C4%85browska%20%28historyczka%29 | Danuta Dąbrowska (historyczka) | Danuta Dąbrowska właściwie Jakoba Blidsztejn (ur. 1925 w Berlinie, zm. 19 kwietnia 2015) – polska historyk i archiwistka żydowskiego pochodzenia, pracownik naukowy Żydowskiego Instytutu Historycznego. Żona dziennikarza Edmunda Gonczarskiego.
Życiorys
Urodziła się w Niemczech w rodzinie lekarskiej jako córka tzw. Żydów wschodnich (w Niemczech jej rodzice prowadzili praktyki lekarskie). Po powrocie rodziców do Polski mieszkała wraz z nimi na warszawskim Żoliborzu. W czasie II wojny światowej przebywała początkowo wraz z matką i ciotką w getcie w podwarszawskiej Falenicy, a następnie ukrywała się po tzw. aryjskiej stronie. Po zakończeniu wojny ukończyła studia w zakresie romanistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Pracowała w warszawskim Żydowskim Instytucie Historycznym, gdzie specjalizowała się w badaniach nad dziejami Żydów polskich oraz holocaustem na ziemiach polskich. Była redaktorką między innymi takich publikacji jak Eksterminacja Żydów na ziemiach polskich w okresie okupacji hitlerowskiej (Żydowski Instytut Wydawniczy, Warszawa, 1957), Kronika Getta Łódzkiego. T. 1, Styczeń 1941 – maj 1942 oraz Kronika Getta Łódzkiego. T. 2, Czerwiec – grudzień 1942 (wspólnie z Lucjanem Dobroszyckim), a także tłumaczką materiałów do książki Okupacja i ruch oporu w Dzienniku Hansa Franka 1939–1945. Publikowała również w „Biuletynie ŻIH” oraz ukazującym się w języku jidysz „Bleter far Geszichte”.
W wyniku wydarzeń marcowych w 1968 roku wyemigrowała do Izraela. Była wieloletnim pracownikiem naukowym Instytutu Jad Waszem w Jerozolimie. Wspólnie z Abrahamem Weinem i Aharonem Weissem w latach 70.XX wieku opracowała encyklopedię społeczności żydowskich w Polsce pt. „Pinkas hakehillot Polin”.
Przypisy
Absolwenci Wydziału Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego
Polscy historycy
Izraelscy historycy
Emigranci marcowi
Polscy Żydzi
Mieszkańcy getta falenickiego
Ocalali z Zagłady Żydów
Pracownicy Żydowskiego Instytutu Historycznego
Ludzie urodzeni w Berlinie
Urodzeni w 1925
Zmarli w 2015 |
3461029 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Danuta%20D%C4%85browska | Danuta Dąbrowska | Danuta Dąbrowska (1925–2015) – polska historyk i archiwistka żydowskiego pochodzenia
Danuta Dąbrowska (1952–2018) – polska historyczka literatury i krytyczka literacka
Danuta Dąbrowska (zm. 2018) – polska okulistka, założycielka przedszkola dla dzieci niedowidzących i z zezem, dama Orderu Uśmiechu
Danuta Dąbrowska (ur. 1959) – polska artystka współczesna, artystka multimedialna, fotograf, autorka obrazów |
3461032 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Albert%20z%20Bergamo | Albert z Bergamo | Albert z Bergamo (ur. ok. 1214 w Villa d’Ogna, zm. 7 maja 1279 w Cremonie) – włoski tercjarz dominikański, błogosławiony Kościoła katolickiego.
Życiorys
Albert z Bergamo urodził się w chłopskiej rodzinie. Pracował na roli i ożenił się. Po śmierci rodziców i żony udał się na pielgrzymkę do Rzymu i dotarł do Cremony, gdzie wstąpił do Trzeciego Zakonu Dominikanów. Troszczył się o biednych. Zmarł 7 maja 1279 po otrzymaniu ostatnich sakramentów. Jego kult został zatwierdzony przez papieża Benedykta XIV 9 maja 1748.
Przypisy
Włoscy błogosławieni katoliccy
Tercjarze dominikańscy (biografie)
Urodzeni w XIII wieku
Zmarli w 1279
Albert z Bergamo |
3461033 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Lista%20odcink%C3%B3w%20serialu%20anime%20Tsubasa%20Chronicle | Lista odcinków serialu anime Tsubasa Chronicle | Poniżej znajduje się lista odcinków serii animowanych będących adaptacją shōnen mangi , napisanej i ilustrowanej przez japońską kobiecą grupę mangaczek Clamp. Adaptacje zostały wykonane przez dwie różne firmy. Studio animacji Bee Train wyprodukowało 52 odcinki anime, podzielone na dwie serie po 26 odcinków każda, wydane pod wspólnym tytułem Tsubasa Chronicle. Scenariusz obu serii napisał Hiroyuki Kawasaki, a wyreżyserował je Kōichi Mashimo oraz Hiroshi Morioka (jako drugi reżyser 2. serii). Pozostałe adaptacje (dwie serie OAV oraz film) zostały wyprodukowane przez studio Production I.G. Film ten został wyreżyserowany przez Itsuro Kawasakiego a scenariusz napisali przez Midori Goto oraz Junichi Fujisaku. Reżyserem OVA był Shunsuke Tada, scenariusz został napisany przez Nanase Ōkawę. Muzykę od wszystkich adaptacji napisała Yuki Kajiura.
Istnieją dwie, niezależnie utworzone, polskie wersje językowe. Pierwsza z nich powstała na zlecenie Hypera i została wykonana przez Studio Publishing, a autorem tłumaczenia jest Ewa Krassowska-Mackiewicz. Druga została wykonana przez AV Visionen.
Tsubasa Chronicle - pierwsza seria (2005)
Czołówką pierwszego sezonu serialu jest utwór Blaze, śpiewany przez Kin'yę Kotani. Piosenką końcową jest , śpiewany przez Maayę Sakamoto.
Tsubasa Chronicle: The Movie (2005)
Film ten zawiera dwa przewodnie motywy muzyczne: czołówkę filmu pt. Aerial śpiewaną przez Kin'yę Kotani oraz piosenkę końcową pt. Amrita śpiewaną przez Yui Makino. Oryginalny tytuł filmu można tłumaczyć jako Film Tsubasa Chronicle: Księżniczka Kraju Klatek dla Ptaków.
Tsubasa Chronicle - druga seria (2006)
Czołówką serii jest utwór It's, śpiewany przez Kin'yę Kotani. Piosenką końcową jest , śpiewana przez Maayę Sakamoto.
Tsubasa Tokyo Revelations (2007-2008)
Ta 3-odcinkowa seria OVA, zatytułowana zawiera dwa przewodnie motywy muzyczne. Są to Synchronicity, służący jako czołówka OVA, śpiewany przez Yui Makino, oraz wykonywany przez Maayę Sakamoto i służący jako piosenka końcowa. Ova zostało w Polsce wydane przez AV Visionen.
Tsubasa Shunraiki (2009)
zawiera dwa przewodnie motywy muzyczne. Są to czołówka Sonic Boom, śpiewana przez Maayę Sakamoto oraz piosenka końcowa pt. , wykonywane przez Yūkę Nanri oraz Yuki Kajiurę (FictionJunction Yuuka). Fabuła tej OVA jest powiązana z inną OVA, również wyprodukowaną przez studio Production I.G i wydaną w 2009 roku pt. .
Uwagi
Przypisy
Listy odcinków telewizyjnych seriali animowanych |
3461037 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Stacja%20szyfruj%C4%85ca | Stacja szyfrująca | Stacja szyfrująca (ang. The Numbers Station) – amerykańsko-brytyjsko-belgijski thriller z 2013 roku w reżyserii Kaspera Barfoeda. Wyprodukowany przez wytwórnię Furst Films i Matador Films.
Premiera filmu miała miejsce 21 marca 2013.
Opis fabuły
Emerson Kent (John Cusack), doświadczony agent CIA, ma udać się do tajnego ośrodka w Wielkiej Brytanii, aby chronić młodą szyfrantkę Katherine (Malin Åkerman). Sprawy szybko wymykają się spod kontroli, gdy jednostkę atakują terroryści. Pod budynkiem dochodzi do potężnej eksplozji.
Produkcja
Zdjęcia do filmu kręcono w Anglii: w Rendlesham i Ipswich w hrabstwie Suffolk oraz w wiosce Wakes Colne w hrabstwie Essex.
Obsada
Źródło: Filmweb
John Cusack jako Emerson Kent
Malin Åkerman jako Katherine
Liam Cunningham jako Grey
Richard Brake jako Max
Bryan Dick jako David
Lucy Griffiths jako Meredith
Joey Ansah jako Derne
Victor Gardener jako Fischer
Joe Montana jako Sam
Gabrielle Reidy jako Monroe
Jonathan Jaynes jako Nathaniel Davis
Hannah Murray jako Rachel Davis
i inni.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Amerykańskie dreszczowce
Amerykańskie filmy akcji
Amerykańskie filmy z 2013 roku
Brytyjskie dreszczowce
Brytyjskie filmy akcji
Brytyjskie filmy z 2013 roku
Belgijskie dreszczowce
Belgijskie filmy z 2013 roku
Filmy kręcone w hrabstwie Essex
Filmy kręcone w Ipswich
Filmy zrealizowane w koprodukcji międzynarodowej |
3461038 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Felipe%20Berchesi | Felipe Berchesi | Felipe Berchesi (ur. 12 kwietnia 1991) – urugwajski rugbysta grający na pozycji , mistrz kraju, reprezentant kraju zarówno w wersji piętnasto-, jak i siedmioosobowej.
Kariera
Z sukcesami występował w juniorskich drużynach Carrasco Polo Club, po czym z pierwszym zespołem tego klubu w latach 2011 i 2012 zdobył mistrzostwo kraju. Po wyjeździe do Europy grał kolejno w Rugby Badia ASD w Serie A2, Stade olympique chambérien rugby w Fédérale 1 oraz US Carcassonne i w Pro D2.
Dwukrotnie z Los Teritos wziął udział w Junior World Rugby Trophy – w 2010 i 2011. Z seniorską reprezentacją Urugwaju uczestniczył w Americas Rugby Championship 2012, IRB Nations Cup 2012, a także w zakończonych sukcesem kwalifikacjach do Pucharu Świata 2015. Znalazł się następnie w składzie na ten turniej, podczas którego zagrał we trzech meczach zdobywając piętnaście punktów.
Był również członkiem kadry siódemek, z którą wziął udział w turnieju rugby 7 na Igrzyskach Panamerykańskich 2011, Pucharze Świata 2013, a także triumfował w CONSUR Sevens 2012. Jego debiutancki występ w IRB Sevens World Series nastąpił w turnieju USA Sevens 2011, w światowym cyklu uczestniczył również w kolejnych latach.
Przypisy
Bibliografia
Urugwajscy zawodnicy rugby union
Urodzeni w 1991
Rugbyści US Dax
Uczestnicy Pucharu Świata w Rugby 2015
Uczestnicy Pucharu Świata w Rugby 2019
Uczestnicy Pucharu Świata w Rugby 2023 |
3461041 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Ceblepyris | Ceblepyris | Ceblepyris – rodzaj ptaków z rodziny liszkojadów (Campephaginae) w obrębie rodziny liszkojadów (Campephagidae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Czarnej Afryce oraz na Madagaskarze i Komorach.
Morfologia
Długość ciała 22–27 cm; masa ciała 40–66 g.
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1816 roku francuski przyrodnik Georges Cuvier w publikacji swojego autorstwa Le règne animal distribué d’après son organisation. W ramach późniejszego oznaczenia w 1837 roku francuski zoolog René Lesson na gatunek typowy wyznaczył kruczynę malgaską (C. cinereus).
Etymologia
Ceblepyris (Cellepyris): keblēpuris „ptak wymieniony przez Arystofanesa”, w żaden sposób niezidentyfikowany, ale później powiązany z czeczotką zwyczajną (Acanthis flammea), od κεβλη keble „głowa”; πυρ pur, πυρος puros „ogień”.
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki:
Ceblepyris cinereus – kruczyna malgaska
Ceblepyris graueri – kruczyna górska
Ceblepyris pectoralis – kruczyna białobrzucha
Ceblepyris caesius – kruczyna szara
Uwagi
Przypisy
Liszkojady |
3461052 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Niko%C5%82aj%20Gniedicz | Nikołaj Gniedicz | Nikołaj Iwanowicz Gniedicz (ros. Никола́й Ива́нович Гне́дич, ur. 13 lutego 1784 w Połtawie, Imperium Rosyjskie, zm. 15 lutego 1833 w Petersburgu) – rosyjski poeta i tłumacz.
Autor przekładu Iliady Homera (1807-1821) oraz tłumaczeń m.in. utworów Schillera, Szekspira i Woltera. Napisał także poemat Rożdienije Gomiera w 1817 r. Jego dzieła zostały opublikowane w przekładzie polskim w antologii Dwa wieki poezji rosyjskiej w 1954 r.
Był zwolennikiem oparcia literatury rosyjskiej na wzorach monumentalnych form poezji starogreckiej.
Przypisy
Rosyjscy poeci XIX wieku
Rosyjscy tłumacze
Ludzie urodzeni w Połtawie
Urodzeni w 1784
Zmarli w 1833 |
3461055 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Demon%20salsy | Demon salsy | Demon salsy (ang. Cuban Fury) – brytyjska komedia z 2014 roku wyreżyserowana przez Jamesa Griffithsa. Wyprodukowana przez StudioCanal. Role główne w filmach zagrali Nick Frost, Rashida Jones i Chris O’Dowd.
Premiera filmu miała miejsce 13 lutego 2014 w Wielkiej Brytanii.
Fabuła
Przed dwudziestopięcioma laty Bruce (Nick Frost) był mistrzem salsy juniorów w Wielkiej Brytanii. Dziś ma nadwagę i masę kompleksów. Nudne życie mężczyzny zmienia się pod wpływem nowej szefowej, miłośniczki salsy Julii (Rashida Jones). Aby zdobyć jej uwagę, mężczyzna postanawia odnaleźć w sobie dawną pasję i zostać królem parkietu.
Produkcja
Zdjęcia do filmu kręcono w Londynie w Anglii w Wielkiej Brytanii.
Obsada
Źródło: Filmweb
Nick Frost jako Bruce
Rashida Jones jako Julia
Chris O’Dowd jako Drew
Olivia Colman jako Sam
Ian McShane jako Ron Parfait
Wendi McLendon-Covey jako Carly
Rory Kinnear jako Gary
Kayvan Novak jako Bejan
Alexandra Roach jako Helen
Tim Plester jako Mickey
Liz Cackowski jako Paula
i inni
Odbiór
Film otrzymał pozytywne recenzje od krytyków. Magazyn Rotten Tomatoes przyznał filmowi ocenę 51%, natomiast Metacritic otrzymał za film 52 ze 100 punktów.
Nagrody i nominacje
Źródło: Filmweb
Przypisy
Linki zewnętrzne
Brytyjskie filmy z 2014 roku
Brytyjskie filmy komediowe
Filmy wytwórni StudioCanal |
3461058 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kaminski | Kaminski | Osoby o tym nazwisku:
André Kaminski – szwajcarski pisarz, reżyser i dziennikarz
Bronisław Kaminski – rosyjski wojskowy, kolaborant hitlerowski, zbrodniarz wojenny
Ed Kaminski – amerykański lekkoatleta
Gerd Kaminski – austriacki prawnik i sinolog
Grigorij Kaminski – radziecki polityk
Heinrich Kaminski – niemiecki kompozytor
Jake Kaminski – amerykański łucznik, olimpijczyk
Jewhen Kaminski – ukraiński piłkarz i trener piłkarski
Mik Kaminski – angielski muzyk
Palladiusz (Kaminski) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego
Thomas Kaminski – belgijski piłkarz
Władimir Kaminski – radziecki kolarz szosowy, olimpijczyk
Zobacz też:
Kamiński |
3461062 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Hreniak | Hreniak | Osoby o tym nazwisku:
Maciej Hreniak – polski pływak
Taras Hreniak – ukraiński piłkarz i trener |
3461070 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Desrosiers | Desrosiers | Osoby o tym nazwisku:
David Desrosiers – kanadyjski basista
Julien Desrosiers – francuski hokeista |
3461074 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Machine%20Gun%20%28singel%20Portishead%29 | Machine Gun (singel Portishead) | Machine Gun – pierwszy singiel zespołu Portishead z płyty Third, wydany 18 marca 2008 roku. Był to pierwszy singiel grupy od dziesięciu lat, jednak odróżnia się od poprzednich nagrań grupy wykorzystaniem agresywnych, industrialnych rytmów. Swoją premierę miał na antenie BBC Radio 1 i stronie internetowej Portishead, a 10 kwietnia został udostępniony do płatnego pobrania. Jednostronny winyl został wydany w Anglii 14 kwietnia 2008 roku. Wideoklip pokazuje grupę, wykonującą piosenkę w studiu.
Singiel okazał się pierwszym od 1998 roku, który dotarł do notowania UK Singles Chart – zajmował w nim 52. pozycję Machine Gun został doceniony przez krytyków – serwis , uśredniający opinie recenzentów, sklasyfikował go na 11. miejscu na liście 2008 roku, 71. w dekadzie i 477. rankingu wszech czasów.
Utwór został zsamplowany w utworze The Weeknd Belong to the World w 2013 roku.
Przypisy
Single wydane w roku 2008
Single Portishead |
3461082 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Jab%C5%82onski | Jabłonski | Osoby o tym nazwisku:
Eduard Jabłonski – ukraiński piłkarz i trener piłkarski
Wiktor Jabłonski – ukraiński piłkarz i trener piłkarski
Zobacz też:
Jabłoński |
3461085 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Jankow | Jankow | Osoby o tym nazwisku:
Aleksandyr Jankow – bułgarski prawnik i polityk
Czawdar Jankow – bułgarski piłkarz
Iwan Jankow – bułgarski zapaśnik
Płamen Jankow – bułgarski bokser
Złatko Jankow – bułgarski piłkarz |
3461086 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Montecatini%20Terme-Monsummano | Montecatini Terme-Monsummano | Montecatini Terme-Monsummano (włoski: Stazione di Montecatini Terme-Monsummano) – stacja kolejowa w Montecatini Terme, w prowincji Pistoia, w regionie Toskania, we Włoszech. Stacja znajduje się na linii Florencja - Viareggio. Obsługuje również pobliską gminę Monsummano Terme.
Według klasyfikacji RFI posiada kategorią srebrną.
Historia
Stacja została otwarta 4 sierpnia 1937.
Linie kolejowe
Maria Antonia
Zobacz też
Lista stacji i przystanków kolejowych w Toskanii
Przypisy
Linki zewnętrzne
Rozkład jazdy
Stacje i przystanki kolejowe w Toskanii |