File size: 3,961 Bytes
c5b6280 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 |
Book,Page,LineNumber,Text
06,0017,001,ก็ต้องอาบัติทุกกฎ เพราะสงสัยแล้วขืนทำ. มังสะสัตว์ที่เขาไม่ได้ใช้เป็น
06,0017,002,อาหาร เป็นของต้องห้ามไม่ให้ฉัน ภิกษุสำคัญว่าควรแล้วและฉัน
06,0017,003,ดังนี้ ต้องด้วยสำคัญว่าควรในของที่ไม่ควร. มังสะสัตว์ที่เขาใช้เป็น
06,0017,004,อาหาร เป็นของควร ภิกษุสำคัญว่าเป็นมังสะต้องห้าม แต่ขืนฉัน
06,0017,005,ดังนี้ ต้องด้วยสำคัญว่าไม่ควรในของที่ควร. น้ำผึ้ง จัดว่าเป็นเภสัช
06,0017,006,อย่างหนึ่ง ถึงมือแล้ว เก็บไว้ฉันได้เพียง ๗ วัน ภิกษุลืมไปปล่อยให้
06,0017,007,ล่วงกำหนดนั้น ดังนี้ ต้องด้วยลืมสติ.
06,0017,008,หากจะมีคำถามสอดเข้ามาว่า ปรับอาบัติแก่ภิกษุผู้ละเมิด
06,0017,009,พระบัญญัติ ด้วยไม่ละอาย หรือแม้ด้วยสงสัยแล้วขืนทำ ก็ชอบอยู่
06,0017,010,ฝ่ายภิกษุผู้ล่วงด้วยไม่รู้ ด้วยสำคัญผิดไป ด้วยลืมสติ ควรได้รับปรานี
06,0017,011,ไม่ใช่หรือ ? มีคำแก้ว่า ก็น่าจะเป็นอย่างนั้น แต่จงลองนึกถึง
06,0017,012,กฎหมายของบ้านเมืองก่อน ถ้ายกเว้นให้แก่คนไม่รู้ คงมีผู้สนใจ
06,0017,013,กฎหมายน้อย ถ้ายกเว้นให้แก่คนสำคัญผิดและคนลืม ข้อนั้นจะเป็น
06,0017,014,ทางแก้ตัวของคนทำผิด นี้ฉันใด พระวินัยก็ฉันนั้น เมื่อไม่ยกเว้น
06,0017,015,ภิกษุผู้มาใหม่จะได้สนใจรู้พระบัญญัติ จะได้ระมัดระวังไม่พลั้งเผลอ
06,0017,016,มีความรู้และมีสติ ย่อมเป็นเหตุเจริญในพระศาสนาของเธอ ทั้งจะ
06,0017,017,ได้เป็นเครื่องมือสะกัดภิกษุอลัชชีไม่ให้ได้ช่องแก้ตัว เช่นนี้แล ข้อไม่
06,0017,018,ควรยกเว้น ท่านจึงไม่ยกเว้น ข้อที่ควรยกเว้น ท่านยกเว้นก็มี เช่น
06,0017,019,ธรรมเนียมนุ่งผ้าห่มผ้า เข้ามาบวชใหม่ยังไม่เคย ทำไม่เป็นก็ยังไม่ถูก
06,0017,020,ปรับอาบัติ ถ้ายังมุ่งว่าจะสำเหนียกเพื่อทำเป็น ท่านปรับแต่ผู้เป็นแล้ว
06,0017,021,แต่ทอดธุระเสีย.
|