File size: 3,397 Bytes
c5b6280 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 |
Book,Page,LineNumber,Text
06,0044,001,เจ้าของ ไม่มีโทษ. ถ้าความเข้าใจของข้าพเจ้าถูก ขอนี้จะได้นำ
06,0044,002,ความเข้าใจผิดและเข้าใจเกินไปในเรื่องโจรลักของเสีย และจะได้เป็น
06,0044,003,ตัวอย่างสำหรับวินิจฉัยด้วย.
06,0044,004,สิกขาบทที่ ๓ ว่า อนึ่ง ภิกษุใด แกล้งพรากกายมนุษย์จากชีวิต
06,0044,005,หรือแสวงหาศัสตราอันจะนำ [ชีวิต] เสีย ให้แก่กายมนุษย์นั้น หรือ
06,0044,006,พรรณนาคุณแห่งความตาย หรือชัดชวนเพื่ออันตาย ด้วยคำว่า
06,0044,007,แน่ะนายผู้เป็นชาย มีประโยชน์อะไรแก่ท่านด้วยชีวิตอันชั่วนี้ ท่าน
06,0044,008,ตายเสียดีกว่าเป็นอยู่ ดังนี้ เธอมีจิตใจ มีจิตดำริอย่างนี้ พรรณนา
06,0044,009,คุณแห่งความตายก็ดี ชักชวนเพื่ออันตายก็ดี โดยหลายนัย แม้
06,0044,010,ภิกษุนี้ก็เป็นปาราชิก หาสังวาสมิได้.
06,0044,011,กายแห่งมนุษย์นั้น ประสงค์เอาตั้งแต่จิตแรกเกิดปรากฏขึ้น
06,0044,012,ในท้องแห่งมารดาตลอดมาจนถึงกาบเป็นที่ตาย ในระหว่างนี้จัดว่า
06,0044,013,กายมนุษย์. พรากเสียจากชีวิตนั้น ถือตัดความเป็นให้ขาด ทำความ
06,0044,014,สืบต่อให้กำเริบ ด้วยประโยคอย่างใดอย่างหนึ่ง มีนัยดังจะกล่าว
06,0044,015,ต่อไปนี้ :-
06,0044,016,๑. ให้ประหาร ได้แก่ฟันด้วยศัสตรามีดาบเป็นต้น แทงด้วยหอก
06,0044,017,เป็นต้น และตีด้วยไม้พลองหรือด้วยไม้สั้นเป็นต้น.
06,0044,018,๒. ซัดไปประหาร ได้แก่ยิงด้วยศรหรือด้วยปืนเป็นต้น พุ่งด้วย
06,0044,019,หอก ขว้างด้วยศิลา.
06,0044,020,๓. วางไว้ทำร้าย ได้แก่วางขวาก ฝังหลาวไว้ในหลุมพราง
06,0044,021,วางของหนักไว้ให้ตกทับ วางยาตายและอื่น ๆ อีก.
|