File size: 4,024 Bytes
c5b6280 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 |
Book,Page,LineNumber,Text
11,0034,001,ครั้งพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงทราบด้วยพระปัญญาว่าบุคคล
11,0034,002,ผู้ควรจะรู้ทั่วถึงได้มีอยู่ อย่างนี้แล้วทรงตั้งพระหฤทัยในอันที่จะแสดง
11,0034,003,ธรรมสั่งสอนมหาชนแล้ว ทรงพระดำริหาคนที่จะเป็นผู้รับเทศนา
11,0034,004,ทีแรกว่า เราจะแสดงธรรมแก่ใครก่อนดีหนอ ใครจักรู้ธรรมนี้ได้ฉับ
11,0034,005,พลัน ครั้งนั้น ทรงระลึกถึงอาฬารดาบสและอุทกดาบส ซึ่งพระองค์
11,0034,006,เคยไปอาศัยศึกษาในลัทธิของเธอในกาลก่อนว่า เธอทั้งสองเป็นคน
11,0034,007,ฉลาดทั้งมีกิเลสเบาบางสามารถจะรู้ธรรมนี้ได้ฉับพลัน แต่เธอทั้งสอง
11,0034,008,สิ้นชีพเสียแล้วมีความฉิบหายเสียจากคุณอันใหญ่ ถ้าได้ฟังธรรมอันนี้
11,0034,009,แล้วคงรู้ได้โดยฉับพลันทีเดียว ภายหลัง ทรงนึกถึงฤษีปัญจวัคคีย์ว่า
11,0034,010,ภิกษุปัญจวัคคีย์มีอุปการะแก่เรามาก เธอได้เป็นผู้อุปัฏฐากบำรุงเรา
11,0034,011,เมื่อครั้งบำเพ็ญเพียร ควรเราจะแสดงธรรมแก่เธอก่อน ครั้นทรง
11,0034,012,กำหนดลงว่าจะแสดงธรรมแก่ฤษีปัญจวัคคีย์ก่อนอย่างนี้แล้ว ทรงพระ-
11,0034,013,ดำเนินไปโดยทางที่จะไปยังเมืองพาราณสี ครั้นถึงที่เป็นระหว่างแม่น้ำ
11,0034,014,คยากับแดนพระมหาโพธิต่อกัน พบอาชีวกคนหนึ่งชื่ออุปกะเดินสวน
11,0034,015,ทางมา อุปกาชีวกเห็นสีพระฉวีของพระองค์ผุดผ่อง นึกประหลาดใจ
11,0034,016,อยากจะใคร่ทราบว่า ใครเป็นศาสดาผู้สอนของพระองค์ จึงทูลถาม
11,0034,017,พระองค์ตรัสตอบแสดงความว่า พระองค์เป็นสยัมภูผู้เป็นเองในทาง
11,0034,018,ตรัสรู้ ไม่มีใครเป็นครูสั่งสอน อุปกาชีวกไม่เชื่อสั่นศีรษะแล้วหลีก
11,0034,019,ไป พระองค์ก็เสด็จไปโดยลำดับ ถึงป่าอิสิปตนมฤคทายวันแขวงเมือง
11,0034,020,พาราณสี ซึ่งเป็นที่อยู่แห่งฤษีปัญจวัคคีย์นั้น.
11,0034,021,ฝ่ายฤษีปัญจวัคคีย์ ได้เห็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จมาแต่ไกล
|